psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.094
- Likes
- 45.334
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Peru, Japan, Iceland
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Προετοιμασία και σχεδιασμός εκδρομής
- Έλα και φύγαμε για Ισπανία
- Καλημέρα στη Βροχερή πόλη
- Ιστορικού κέντρου συνέχεια
- Μήπως είναι καλύτερα τη νύχτα;
- Η Δευτέρα στη Σεβίλλη
- …στην Κόρδοβα ταξίδι
- Cordoba μέρος δεύτερο
- Οι τελευταίες στιγμές στην Ανδαλουσία
- Hola Barcelona
- Στα ωραία της πόλης ως τη νύχτα
- Οι τελευταίες βόλτες στην Καταλανική πρωτεύουσα
- Συμπεράσματα & απολογισμός ταξιδιού
Ιστορικού κέντρου συνέχεια
Βγήκα αποφασισμένος να συνεχίσω στο ίδιο μοτίβο το πρόγραμμα μου, μιας κι έτσι ή αλλιώς οι ώρες μου δε περίσσευαν, ξεκινώντας από την εκκλησία «de San Ildefonso» και τα διπλανά μικροσκοπικά στενά που με τα βίας χωρούσαν πεζούς κι οχήματα:
Αφού ακολούθησα ένα τσούρμο Ιταλών τουριστών βρέθηκα μαζί τους έξω απ’ το ιστορικό μουσείο «Casa de Pilatos» και την ομώνυμη πλατεία:
Ναι και τα στενάκια που σας εξηγώ πιο πάνω, τα οποία με χαρά και υπομονή πέρασα μέχρι να φτάσω στα υπόλοιπα αξιοθέατα της λίστας μου:
Ο γεμάτος εστιατόρια και καφέ δρόμος «Mateo Gago» με οδήγησε ως το περίφημο «La Giralda», το καμπαναριό με λίγα λόγια του καθεδρικού ναού που βρισκόταν τυλιγμένο με σκαλωσιές:
Ήταν ακόμα ένα πολυσύχναστο σημείο, με την πλατεία «Virgen de los Reyes» και το ιδιαίτερο σιντριβάνι «Fuente Farola» με τα φαναράκια του:
Από πλατεία σε πλατεία το ‘χουν μάλλον οι Σεβιγιάνοι, με τη σειρά της «Plaza del Triunfo» αυτή τη φορά. Μάλλον το έχουν παρακάνει λίγο με τις ονομασίες. Γεγονός είναι πως εκεί εκτός των άλλων βρίσκεται και η στήλη «Immaculate Conception of the Virgin» προς τιμήν της παναγίας:
Ένα πέρασμα των τειχών με οδήγησε μπροστά στην κατάφυτη από εσπεριδοειδή πλατεία (τι πιο σύνηθες) «Patio de Banderas», μέσω της οποίας θα συνέχιζα προς το πάρκο:
Ευτυχώς τα μικρά αυτά σκεπαστά δρομάκια μου δώσαν την ευκαιρία να προφυλαχτώ γι’ ακόμα μια φορά από τη βροχή που έπεφτε ακατάπαυστα, πριν συνεχίσω την πορεία μου 15 λεπτά αργότερα:
Κινούμουν περιμετρικά του «Alcazar» - βασιλικού παλατιού της πόλης με τους κήπους «Jardines de Murillo» που το περιστοιχίζουν, των οποίων την είσοδο βρήκα λίγο αργότερα:
Να και μια φορά που φάνηκε ξεκάθαρα πόσο μη βοηθητικός ήταν ο καιρός της μέρας, σε μια βόλτα πάντως που σίγουρα μου άρεσε έστω κι έτσι. Βγήκα εν συντομία, φωτογράφισα και το επίσης κλειστό κτήριο του πανεπιστημίου και συνέχισα:
Η διαδρομή με περνούσε απέναντι από το σιντριβάνι «de las Cuatro Estaciones» στον κεντρικό δρόμο «Av. de Menéndez Pelayo», οδηγώντας με μέσα από το μουσκεμένο παρκάκι «Jardines del Prado de San Sebastián» που άφησα ξοπίσω μου στα γρήγορα:
Όπως έδειχναν οι προβλέψεις ο καιρός είχε φτιάξει, τουλάχιστον υπό την έννοια ότι δεν είχε πλέον βροχή, μ’ εμένα να ‘χω φτάσει σχεδόν στο σημαντικότερο ίσως αξιοθέατο της Σεβίλλης, μια στιγμή που την περίμενα καιρό:
Κοντοστάθηκα λίγο στην αρχή προκειμένου να φωτογραφίσω την ιδιαίτερη λεπτομέρεια με τα χαρακτηριστικά Ανδαλουσιανά πλακίδια και σ’ αυτό το μέρος, πριν συνεχίσω στα ενδότερα:
Μπροστά μου απλωνόταν πλέον αυτή η θαυμαστή, ξακουστή πλατεία της Σεβίλλης με το όνομα «Plaza de España»
Ότι και να περιγράψει κανείς για τούτο δω το μέρος δεν αρκεί. Εικόνες, αναμνηστικά και οδηγοί της πόλης παραπέμπουν πάντα εδώ, σ’ αυτό το ορόσημο της Ισπανικής -κι όχι μόνο- μπαρόκ αρχιτεκτονικής:
Η Plaza de España ολοκληρώθηκε το 1928 κι ανακατασκευάστηκε πλήρως το 2010, σχεδιασμένη αρχικά από τον Aníbal González σε ημικυκλικό σχήμα προκειμένου να αποτελέσει έκθεση βιομηχανίας και τεχνολογίας της Ισπανίας. Τέσσερις μικρές γέφυρες περνούν πάνω από την τάφρο της, αντιπροσωπεύοντας τα αρχαία Ισπανικά βασίλεια:
Ενθουσιασμένος και υπό τους ήχους του πλανόδιου μουσικού ανέβηκα κι εγώ τις σκάλες του κεντρικού κτηρίου προκειμένου να φωτογραφίσω το σπουδαίο αυτό μέρος και από ψηλά:
Ένα μέρος που δε σταματούσα ν’ απολαμβάνω και σίγουρα θέλει το χρόνο του προκειμένου να το δεις όπως πρέπει, απ’ όλα τα πιθανά σημεία λήψης:
Στο μυαλό μου όμως είχα επιπλέον σχέδια, έτσι δίχως το άγχος της βροχής είχα να σκοτώσω περίπου μια ώρα, για το λόγο αυτό αναχώρησα προσωρινά επιστρέφοντας λίγο πιο κάτω προς το κέντρο. Τι καλύτερο βέβαια από μια τοπική Cerveceria με το όνομα «100 Montaditos», παγωμένα βαρέλια κι εξευτελιστικές τιμές, μόλις 2€ το Pint…
Ε όχι ρε παιδιά, γιατί σε μένα;
Βγήκα αποφασισμένος να συνεχίσω στο ίδιο μοτίβο το πρόγραμμα μου, μιας κι έτσι ή αλλιώς οι ώρες μου δε περίσσευαν, ξεκινώντας από την εκκλησία «de San Ildefonso» και τα διπλανά μικροσκοπικά στενά που με τα βίας χωρούσαν πεζούς κι οχήματα:
Αφού ακολούθησα ένα τσούρμο Ιταλών τουριστών βρέθηκα μαζί τους έξω απ’ το ιστορικό μουσείο «Casa de Pilatos» και την ομώνυμη πλατεία:
Ναι και τα στενάκια που σας εξηγώ πιο πάνω, τα οποία με χαρά και υπομονή πέρασα μέχρι να φτάσω στα υπόλοιπα αξιοθέατα της λίστας μου:
Ο γεμάτος εστιατόρια και καφέ δρόμος «Mateo Gago» με οδήγησε ως το περίφημο «La Giralda», το καμπαναριό με λίγα λόγια του καθεδρικού ναού που βρισκόταν τυλιγμένο με σκαλωσιές:
Ήταν ακόμα ένα πολυσύχναστο σημείο, με την πλατεία «Virgen de los Reyes» και το ιδιαίτερο σιντριβάνι «Fuente Farola» με τα φαναράκια του:
Από πλατεία σε πλατεία το ‘χουν μάλλον οι Σεβιγιάνοι, με τη σειρά της «Plaza del Triunfo» αυτή τη φορά. Μάλλον το έχουν παρακάνει λίγο με τις ονομασίες. Γεγονός είναι πως εκεί εκτός των άλλων βρίσκεται και η στήλη «Immaculate Conception of the Virgin» προς τιμήν της παναγίας:
Ένα πέρασμα των τειχών με οδήγησε μπροστά στην κατάφυτη από εσπεριδοειδή πλατεία (τι πιο σύνηθες) «Patio de Banderas», μέσω της οποίας θα συνέχιζα προς το πάρκο:
Ευτυχώς τα μικρά αυτά σκεπαστά δρομάκια μου δώσαν την ευκαιρία να προφυλαχτώ γι’ ακόμα μια φορά από τη βροχή που έπεφτε ακατάπαυστα, πριν συνεχίσω την πορεία μου 15 λεπτά αργότερα:
Κινούμουν περιμετρικά του «Alcazar» - βασιλικού παλατιού της πόλης με τους κήπους «Jardines de Murillo» που το περιστοιχίζουν, των οποίων την είσοδο βρήκα λίγο αργότερα:
Να και μια φορά που φάνηκε ξεκάθαρα πόσο μη βοηθητικός ήταν ο καιρός της μέρας, σε μια βόλτα πάντως που σίγουρα μου άρεσε έστω κι έτσι. Βγήκα εν συντομία, φωτογράφισα και το επίσης κλειστό κτήριο του πανεπιστημίου και συνέχισα:
Η διαδρομή με περνούσε απέναντι από το σιντριβάνι «de las Cuatro Estaciones» στον κεντρικό δρόμο «Av. de Menéndez Pelayo», οδηγώντας με μέσα από το μουσκεμένο παρκάκι «Jardines del Prado de San Sebastián» που άφησα ξοπίσω μου στα γρήγορα:
Όπως έδειχναν οι προβλέψεις ο καιρός είχε φτιάξει, τουλάχιστον υπό την έννοια ότι δεν είχε πλέον βροχή, μ’ εμένα να ‘χω φτάσει σχεδόν στο σημαντικότερο ίσως αξιοθέατο της Σεβίλλης, μια στιγμή που την περίμενα καιρό:
Κοντοστάθηκα λίγο στην αρχή προκειμένου να φωτογραφίσω την ιδιαίτερη λεπτομέρεια με τα χαρακτηριστικά Ανδαλουσιανά πλακίδια και σ’ αυτό το μέρος, πριν συνεχίσω στα ενδότερα:
Μπροστά μου απλωνόταν πλέον αυτή η θαυμαστή, ξακουστή πλατεία της Σεβίλλης με το όνομα «Plaza de España»
Ότι και να περιγράψει κανείς για τούτο δω το μέρος δεν αρκεί. Εικόνες, αναμνηστικά και οδηγοί της πόλης παραπέμπουν πάντα εδώ, σ’ αυτό το ορόσημο της Ισπανικής -κι όχι μόνο- μπαρόκ αρχιτεκτονικής:
Η Plaza de España ολοκληρώθηκε το 1928 κι ανακατασκευάστηκε πλήρως το 2010, σχεδιασμένη αρχικά από τον Aníbal González σε ημικυκλικό σχήμα προκειμένου να αποτελέσει έκθεση βιομηχανίας και τεχνολογίας της Ισπανίας. Τέσσερις μικρές γέφυρες περνούν πάνω από την τάφρο της, αντιπροσωπεύοντας τα αρχαία Ισπανικά βασίλεια:
Ενθουσιασμένος και υπό τους ήχους του πλανόδιου μουσικού ανέβηκα κι εγώ τις σκάλες του κεντρικού κτηρίου προκειμένου να φωτογραφίσω το σπουδαίο αυτό μέρος και από ψηλά:
Ένα μέρος που δε σταματούσα ν’ απολαμβάνω και σίγουρα θέλει το χρόνο του προκειμένου να το δεις όπως πρέπει, απ’ όλα τα πιθανά σημεία λήψης:
Στο μυαλό μου όμως είχα επιπλέον σχέδια, έτσι δίχως το άγχος της βροχής είχα να σκοτώσω περίπου μια ώρα, για το λόγο αυτό αναχώρησα προσωρινά επιστρέφοντας λίγο πιο κάτω προς το κέντρο. Τι καλύτερο βέβαια από μια τοπική Cerveceria με το όνομα «100 Montaditos», παγωμένα βαρέλια κι εξευτελιστικές τιμές, μόλις 2€ το Pint…
Ε όχι ρε παιδιά, γιατί σε μένα;
