psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.094
- Likes
- 45.334
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Peru, Japan, Iceland
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Προετοιμασία και σχεδιασμός εκδρομής
- Έλα και φύγαμε για Ισπανία
- Καλημέρα στη Βροχερή πόλη
- Ιστορικού κέντρου συνέχεια
- Μήπως είναι καλύτερα τη νύχτα;
- Η Δευτέρα στη Σεβίλλη
- …στην Κόρδοβα ταξίδι
- Cordoba μέρος δεύτερο
- Οι τελευταίες στιγμές στην Ανδαλουσία
- Hola Barcelona
- Στα ωραία της πόλης ως τη νύχτα
- Οι τελευταίες βόλτες στην Καταλανική πρωτεύουσα
- Συμπεράσματα & απολογισμός ταξιδιού
Μήπως είναι καλύτερα τη νύχτα;
Το ρολόι έδειχνε 7 και, το λαρύγγι μου είχε ξεδιψάσει για τα καλά, οπότε αυτό που απέμενε ήταν να πραγματώσω το στόχο που είχα βάλει νωρίτερα.
Βγήκα στον σκοτεινό πλέον δρόμο San Fernando ξεκινώντας την αντίστροφη πορεία από κείνη που έκανα πριν λίγη ώρα:
Τι ακριβώς ήθελα; Μα απλά να σιγουρευτώ ότι η θαυμάσια πλατεία που είδα προηγουμένως γράφει το ίδιο –ίσως και καλύτερα– στην κάμερα και τα μάτια μου το βράδυ, κάτι που επιβεβαίωσα από την πρώτη κιόλας στιγμή που ξαναπάτησα το πόδι μου, σε γέφυρες και περβάζια:
Είναι πράγματι από κείνες τις στιγμές που δεν έχεις και πολλά να περιγράψεις. Οι ελπίζω καλές νυχτερινές λήψεις τα λένε όλα μόνα τους, σ’ ένα περιβάλλον που έδειχνε πιο ειδυλλιακό:
Ανέβηκα με φούρια τις σκάλες διαπιστώνοντας πως ο πλανόδιος μουσικός ήταν ακόμη εκεί, θέλοντας να έχω μερικές φωτογραφίες και από το επάνω μπαλκόνι:
Και ιδού:
Αν και ήθελα να καθίσω περισσότερο ήμουν αναγκασμένος σχεδόν να αποχωρήσω, μιας και η λίστα μου είχε ακόμη αξιοθέατα που χα πάρει την απόφαση ότι θα τα δω κι αυτά τη νύχτα, μαζί με άλλα βέβαια που είχα σκοπό να ξαναδώ όπως την Plaza de España.
Με ταχύ λοιπόν βήμα κατευθύνθηκα μέσω της παραλιακής «paseo de las delicias» προς τον επόμενο μου στόχο που έστεκε λίγη ώρα μετά απέναντι μου ολοφώτιστος:
Μέχρι και οι πόλεις κλέβονται μεταξύ τους σκέφτηκα, όπως θα έλεγε και ο ΘΒ στην επική του ατάκα. Λευκοπύργος κι εδώ, όπως στη Σαλονίκη! Βέβαια ο «Torre del Oro» που αποτελεί δωδεκαγωνική κατασκευή του 13ου αιώνα στη Σεβίλλη από το Χαλιφάτο Αλμοχάντ προκειμένου να ελέγχει την πρόσβαση στην πόλη, ονομάζεται «Πύργος του χρυσού» κι όχι λευκός, όμως αυτά είναι λεπτομέρειες:
Έτσι μετά το στοχασμό μου για τις δύο πόλεις αποχώρησα προς τα ενδότερα του κέντρου, σταματώντας αρχικά στο σιντριβάνι «Fuente de Híspalis de Puerta de Jerez» όπως είναι το πλήρες κι αμιγώς Ισπανικό όνομα του και κατόπιν στην κεντρική οδική αρτηρία που βρισκόμουν το απόγευμα:
Κτήρια όπως αυτό που θα βρείτε ως «Saborido Asesores», αλλά φυσικά και αυτό του καθεδρικού ναού έδιναν άλλη όψη με τον νυκτερινό τους φωτισμό:
Μόλις είδα την κεντρική είσοδο του ναού αποφάσισα να χωθώ στο στενάκι για ένα ακόμη πέρασμα από την Plaza del Cabildo, επιβεβαιώνοντας ξανά πως είχα πράξει σωστά με το πλάνο μου:
Έτσι, με την ώρα πλέον περασμένη αποφάσισα να επιστρέψω προς το ξενοδοχείο από τα πανέμορφα στενάκια προκειμένου να βάλω επιτέλους στεγνά ρούχα, κάνοντας πρώτα μια στάση για μερικά ψώνια:
Εντάξει, όχι ακριβώς αμέσως, μιας και είχα κάτι χρωστούμενα από το περασμένο βράδυ που έπρεπε να εξοφληθούν. Όχι στον ψηλό δεν έχει σε τέτοια ζητήματα, είπε θα πιει μπύρα στη γέφυρα και το έκανε:
Φρεσκαρισμένος κι ανανεωμένος βγήκα μετά τις δέκα στο άδειο σχεδόν αλλά πάντα μουσκεμένο κέντρο της πόλης, εν μέσω ψιλόβροχου και πάλι, τρώγοντας αρκετή ώρα προκειμένου να βρω ένα σοβαρό μπαρ που δε βρήκα εν τέλει ποτέ:
Δε βαριέσαι, ας επιστρέψουμε στα στάνταρντ σκέφτηκα, οπότε τι καλύτερο απ’ το να κλείσει μια υπέροχη μέρα με μερικές ΙΡΑ στο Merchant:
Η επομένη θα ήταν ακόμα πιο απαιτητική…
Το ρολόι έδειχνε 7 και, το λαρύγγι μου είχε ξεδιψάσει για τα καλά, οπότε αυτό που απέμενε ήταν να πραγματώσω το στόχο που είχα βάλει νωρίτερα.
Βγήκα στον σκοτεινό πλέον δρόμο San Fernando ξεκινώντας την αντίστροφη πορεία από κείνη που έκανα πριν λίγη ώρα:
Τι ακριβώς ήθελα; Μα απλά να σιγουρευτώ ότι η θαυμάσια πλατεία που είδα προηγουμένως γράφει το ίδιο –ίσως και καλύτερα– στην κάμερα και τα μάτια μου το βράδυ, κάτι που επιβεβαίωσα από την πρώτη κιόλας στιγμή που ξαναπάτησα το πόδι μου, σε γέφυρες και περβάζια:
Είναι πράγματι από κείνες τις στιγμές που δεν έχεις και πολλά να περιγράψεις. Οι ελπίζω καλές νυχτερινές λήψεις τα λένε όλα μόνα τους, σ’ ένα περιβάλλον που έδειχνε πιο ειδυλλιακό:
Ανέβηκα με φούρια τις σκάλες διαπιστώνοντας πως ο πλανόδιος μουσικός ήταν ακόμη εκεί, θέλοντας να έχω μερικές φωτογραφίες και από το επάνω μπαλκόνι:
Και ιδού:
Αν και ήθελα να καθίσω περισσότερο ήμουν αναγκασμένος σχεδόν να αποχωρήσω, μιας και η λίστα μου είχε ακόμη αξιοθέατα που χα πάρει την απόφαση ότι θα τα δω κι αυτά τη νύχτα, μαζί με άλλα βέβαια που είχα σκοπό να ξαναδώ όπως την Plaza de España.
Με ταχύ λοιπόν βήμα κατευθύνθηκα μέσω της παραλιακής «paseo de las delicias» προς τον επόμενο μου στόχο που έστεκε λίγη ώρα μετά απέναντι μου ολοφώτιστος:
Μέχρι και οι πόλεις κλέβονται μεταξύ τους σκέφτηκα, όπως θα έλεγε και ο ΘΒ στην επική του ατάκα. Λευκοπύργος κι εδώ, όπως στη Σαλονίκη! Βέβαια ο «Torre del Oro» που αποτελεί δωδεκαγωνική κατασκευή του 13ου αιώνα στη Σεβίλλη από το Χαλιφάτο Αλμοχάντ προκειμένου να ελέγχει την πρόσβαση στην πόλη, ονομάζεται «Πύργος του χρυσού» κι όχι λευκός, όμως αυτά είναι λεπτομέρειες:
Έτσι μετά το στοχασμό μου για τις δύο πόλεις αποχώρησα προς τα ενδότερα του κέντρου, σταματώντας αρχικά στο σιντριβάνι «Fuente de Híspalis de Puerta de Jerez» όπως είναι το πλήρες κι αμιγώς Ισπανικό όνομα του και κατόπιν στην κεντρική οδική αρτηρία που βρισκόμουν το απόγευμα:
Κτήρια όπως αυτό που θα βρείτε ως «Saborido Asesores», αλλά φυσικά και αυτό του καθεδρικού ναού έδιναν άλλη όψη με τον νυκτερινό τους φωτισμό:
Μόλις είδα την κεντρική είσοδο του ναού αποφάσισα να χωθώ στο στενάκι για ένα ακόμη πέρασμα από την Plaza del Cabildo, επιβεβαιώνοντας ξανά πως είχα πράξει σωστά με το πλάνο μου:
Έτσι, με την ώρα πλέον περασμένη αποφάσισα να επιστρέψω προς το ξενοδοχείο από τα πανέμορφα στενάκια προκειμένου να βάλω επιτέλους στεγνά ρούχα, κάνοντας πρώτα μια στάση για μερικά ψώνια:
Εντάξει, όχι ακριβώς αμέσως, μιας και είχα κάτι χρωστούμενα από το περασμένο βράδυ που έπρεπε να εξοφληθούν. Όχι στον ψηλό δεν έχει σε τέτοια ζητήματα, είπε θα πιει μπύρα στη γέφυρα και το έκανε:
Φρεσκαρισμένος κι ανανεωμένος βγήκα μετά τις δέκα στο άδειο σχεδόν αλλά πάντα μουσκεμένο κέντρο της πόλης, εν μέσω ψιλόβροχου και πάλι, τρώγοντας αρκετή ώρα προκειμένου να βρω ένα σοβαρό μπαρ που δε βρήκα εν τέλει ποτέ:
Δε βαριέσαι, ας επιστρέψουμε στα στάνταρντ σκέφτηκα, οπότε τι καλύτερο απ’ το να κλείσει μια υπέροχη μέρα με μερικές ΙΡΑ στο Merchant:
Η επομένη θα ήταν ακόμα πιο απαιτητική…