Ισπανία Ισπανία βήμα δεύτερο. Sevilla, Cordoba y Barcelona.

[psilos3]

Cordoba μέρος δεύτερο


Πώς να χορτάσει κανείς τις βόλτες σ’ αυτή την πόλη; Αδύνατον, μιας και κάθε στενάκι, κάθε σημείο, κάθε δρόμος που ανακάλυπτα ήταν ωραιότερος θα έλεγε κανείς από τον προηγούμενο:

Συνέχισα την περιπλάνηση μου φωτογραφίζοντας αρκετά, περνώντας κι από τη Συναγωγή που βρισκόταν λίγα μέτρα μακριά, την οποία ωστόσο βρήκα κλειστή:

Ένα παγκάκι στην «Plaza Campo Santo de los Mártires» μου έδωσε μερικές στιγμές χαλάρωσης, πριν κατέβω προς την στήλη «Triunfo de San Rafael de la Puerta del Puente» αφιερωμένη στον άγγελο – προστάτη της πόλης San Rafael, μνημείο κι αυτό της Unesco:

Στις σημειώσεις μου είχα και μια επίσκεψη στο «Alcázar Andalusí de Córdoba» που δυστυχώς βρήκα κλειστό, οπότε αρκέστηκα σ’ έναν πολύ μεγάλο κύκλο της όμορφης αυτής περιοχής:

Ο περίπατος κατέληξε δίπλα στο ποτάμι (Guadalquivir κι εδώ φυσικά), ερχόμενος έτσι για πρώτη φορά σ’ επαφή με το υγρό στοιχείο της πόλης, θαυμάζοντας τον παλιό νερόμυλο στα πτερύγια του οποίου έβρισκαν καταφύγιο αρκετές γάτες:

Είχα μπροστά μου τη διάσημη γέφυρα «Puente Romano de Córdoba», ωστόσο την προσπέρασα προς ώρας περπατώντας για λίγο ακόμη παραλιακά, ψάχνοντας κάτι καλό:

Αυτό που δε περίμενα ν’ ανακαλύψω βέβαια φεύγοντας από τα ξενέρωτα φαγάδικα, ήταν μια ακόμα πανέμορφη συνοικία του κέντρου της πόλης από την οποία περνούσε ο δρόμος «C. Cardenal Gonzalez» και σκέφτηκα αμέσως να εξερευνήσω:

Πανέμορφα καλντερίμια εκατέρωθεν και εκεί, πρόχειρα εστιατόρια, καφέ και ρεστοράν σ’ ένα ακόμα ιδιαίτερο σκηνικό:

Μια απλή αναζήτηση στους χάρτες με οδήγησε σε μια ωραία και γεμάτη μπυραρία προκειμένου να απολαύσω μια παγωμένη στη σκιά, κάτι που εδώ και ώρα χρειαζόμουν:

Φρεσκαρισμένος επέστρεψα ακολουθώντας τον ίδιο δρόμο, από την αντίθετη αυτή τη φορά κατεύθυνση, σ’ ένα μέρος που είχε πολλά ακόμη να δώσει:

Ήταν ώρα να περάσω κι εγώ την ξακουστή γέφυρα, μήκους τριακοσίων και κάτι μέτρων κι αρχικής κατασκευής από τους Ρωμαίους κατά τον 1ο αιώνα. Όπως είναι λογικό η γέφυρα υπέστη αρκετές αλλαγές κι ανακατασκευές, με κυριότερη αυτή των Αράβων κατά τον 8ο αιώνα, αλλά ακόμα σημαντικότερη την πεζοδρόμηση της κατά το 2006:

Η απέναντι πλευρά δίνει σίγουρα εξαιρετικές λήψεις προς το ιστορικό κέντρο, είτε από το ίδιο, είτε από το επίπεδο του νερού:

Σκοπός μου ήταν να περπατήσω και σ’ αυτό το σημείο της Κόρδοβα, βλέποντας στην αρχή ανάλογες ωραίες εικόνες και πολύ κόσμο στις ψαροταβέρνες, όχι όμως στη συνέχεια:

Έτσι αφού έκανα μια απαραίτητη ακόμα στάση δροσιάς σ’ ένα καφενείο με ντόπιους, πήρα το δρόμο της επιστροφής με συνοπτικές διαδικασίες:

Αυτή τη φορά αποφάσισα να περάσω απέναντι από την άλλη, σύγχρονη γέφυρα με το όνομα «Puente de Miraflores» προκειμένου να φωτογραφίσω όσο πιο καλά μπορούσα την Puente Romano, κάτι που νομίζω ότι κατάφερα επαρκώς:

Αφού τσίμπησα κάτι πρόχειρο μιας και με είχε κόψει όλη μέρα, σούρουπο σχεδόν ξεκίνησα να επιστρέφω προς το κέντρο, περνώντας για λίγο κι από τα ίδια σημεία, πολύ λιγότερο πολύβουα αυτή τη φορά μιας και οι περισσότεροι τουρίστες είχαν αποχωρήσει:

Όσο περπατούσα σκεφτόμουν πόσο λάθος έκανα που δεν έβαλα και μια διανυκτέρευση στην Κόρδοβα, αυτό το καταπληκτικό μέρος, ωστόσο οι περιστάσεις δεν ήταν ευνοϊκές σε τόσο λίγες μέρες:

Η ανώτερη πλευρά της πόλης είχε κι αυτή πολλά να προσφέρει, όπως το «Centro Concertado de Enseñanza Santa Victoria», όπως και η ομώνυμη πλατεία με τον πύργο «Santo Domingo de Silos»

Είχε να προσφέρει και παγωμένες όμως μπυρίτσες τις οποίες δε μπορούσα ν’ αρνηθώ μιας και μ’ έπαιρνε για μία ακόμη, με το γεγονός της πολυκοσμίας για Δευτέρα απόγευμα να μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση. Πόσο καιρό έχω να δω κάτι τέτοιο εκτός σαββατοκύριακου στη χώρα μας;

Με βαριά καρδιά λίγο μετά τις επτά έπαιρνα το δρόμο της επιστροφής, ζηλεύοντας όσους ήταν αραχτοί στο μπαράκι μπροστά από το ναό «Parroquia San Hipolito» πίνοντας τα κρασάκια τους:

Η πλατφόρμα νο4 του σιδηροδρομικού σταθμού με περίμενε για την επιστροφή:

Κόρδοβα τέλος, με τις καλύτερες των εντυπώσεων…

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 7
• 8
• 9
• 10
• 11
• …

  Go to chapter

  Go
• 14

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 9 of 14

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[varioAthens]

Αααα τελεια... προορισμος που με ενδιαφερει!

 

[evaT]

Ατσαααα, βγήκε ο ποιητής από μέσα σου

 

[psilos3]

Αααα τελεια... προορισμος που με ενδιαφερει!

Υπέροχα μέρη. ΥΠΕΡΟΧΑ!

Ατσαααα, βγήκε ο ποιητής από μέσα σου

Έχω και μια μικρή συνέχεια με ποίημα.

 

[psilos3]

Προετοιμασία και σχεδιασμός εκδρομής


Ας μη γελιόμαστε, την πτήση αυτή την είχα σταμπάρει από την αρχή, πολλώ δε μάλλον από την ώρα που έμαθα ότι θα μείνει και το χειμώνα, περιμένοντας πάντα την κατάλληλη στιγμή, μιας και οι τιμές εκτός αυτής παραμένουν απλησίαστες για το μέσο Έλληνα. Ήταν Μάιος του 2023 όταν έσκασε επιτέλους αυτή η πολυπόθητη προσφορά της Aegean, με το εισιτήριο να κυμαίνεται 110€ μετ’ επιστροφής, κι εμένα να το σκέφτομαι το πολύ 20 δευτερόλεπτα πριν το επιλέξω.

Είχα τη βάση της εκδρομής αρκετά νωρίς μπορούσα να κάνω παιχνίδι, αυτό που ξέρω καλύτερα και χαίρομαι να πραγματοποιώ, μιλώντας πάντα για οργάνωση εκδρομής. Παιχνίδι με το χρόνο και συγκεκριμένα τη Vueling που διεξάγει τις ενδο-ισπανικές πτήσεις και είναι σταθερή αξία. Μόλις το εισιτήριο για Σεβίλλη έπεσε στα 55€ (μετ’ επιστροφής σε βολικές πάντα ώρες), κλείστηκε με μεγάλη ικανοποίηση, το μήνα Οκτώβριο του 2023 επίσης.

Σε παρόμοια κατάσταση ήταν και το τρένο που χρησιμοποίησα, με την επιφύλαξη πως δεν ήμουν σίγουρος αν πράττω σωστά, κάτι που θα έβλεπα ως τελευταία στιγμή. Για καλό και κακό εκδόθηκε ένα εισιτηριάκι τον Νοέμβρη, από τον κεντρικό σταθμό τις Σεβίλλης ως την Κόρδοβα με επιστροφή σε κόστος 22€ μετ’ επιστροφής. Να ναι καλά η Renfe



Τι έμενε; Μα φυσικά η διαμονή και η μελέτη περί αυτού. Ευτυχώς υπήρχε πολύς χρόνος προκειμένου να καταλήξω στο καλύτερο δυνατό, σε μια εποχή χαμηλού σχετικά τουρισμού όπως ο Φεβρουάριος, πλην όμως σε μια Ευρώπη που ο πληθωρισμός καλπάζει…

Όσο κι αν ήθελα δε μου έβγαινε διανυκτέρευση στην Κόρδοβα, επιλέγοντας απλά τη Σεβίλλη και το πολύ καλό βάσει τοποθεσίας Hostal Jentoft σε τιμή 135€ με πρωινό για τρία βράδια, μέσω της πλατφόρμας της booking.

Στη Βαρκελώνη τα πράγματα ήταν σαφώς δυσκολότερα, έχοντας ως γνώμονα τη μία βραδιά διαμονής που όπως είναι λογικό έπρεπε να γίνει κάπου πολύ κεντρικά. Εξαιρετική επιλογή λοιπόν το ξενοδοχείο Hotel Catalunya, δίπλα στον πεζόδρομο Ramblas και την Plaza Catalunya σε τιμή 52 ευρώ για μονόκλινο από την πλατφόρμα hotels.com. Δε ξέρω αν είναι για πολύ, πάντως για 1-2 ημέρες στην πόλη άξιζε και με το παραπάνω, αν δείτε τι τιμές έπαιζαν στα τριγύρω.

Νόμιζα πως είχα προετοιμαστεί καλά για το ταξίδι, μέχρι που λίγες μέρες πριν αυτό εκκινήσει έκανα τη ζωή μου πιο εύκολη κλείνοντας αρχικά ένα lounge μέσω της Vueling στην τιμή των 32€ για να περάσουν εύκολα οι σχεδόν τέσσερις ώρες αναμονής μεταξύ των πτήσεων, αλλά κι ένα εισιτηριάκι για να το έχω εκ των προτέρων με το Aerobus τη Βαρκελώνης από την επίσημη ιστοσελίδα, κόστους 11,65€ μετ’ επιστροφής.



Απαραίτητη προϋπόθεση βεβαίως και το ωραιότερο ίσως κομμάτι του ταξιδιού. Διάβασμα, έρευνα & συμπλήρωση των σημείων που ήθελα να δω στον ηλεκτρονικό χάρτη:





Ήμουν έτοιμος για μια ακόμη ταξιδιωτική περιπέτεια
Έτοιμος για Ισπανία!

 

[tripdreamer1975]

Πολλά likes για την περιεκτική και αναλυτική εισαγωγή και αναμένουμε με ανυπομονησία λατρεμένη "Σεβίλια" και Ανδαλουσία!

 

[alma]

Σε καλωσορίζω στο κλαμπ των Ισπανόφιλων!

Έχει πολύ ψωμι η χωρα!!!!!!!

 

[psilos3]

Πολλά likes για την περιεκτική και αναλυτική εισαγωγή και αναμένουμε με ανυπομονησία λατρεμένη "Σεβίλια" και Ανδαλουσία!

Σ' ευχαριστώ, έρχεται η Sevilla άμεσα, η καταπληκτική αυτή πόλη!

Σε καλωσορίζω στο κλαμπ των Ισπανόφιλων!

Έχει πολύ ψωμι η χωρα!!!!!!!

Άστο, μάλλον είναι λάθος που έκανα την αρχή και συνέχισα, ποιος βρίσκει εισιτήρια τώρα!

 

[Viajero93]

Είναι φανερό ότι η Ισπανία έχει αναδείξει ακόμα πιο πολύ τον ποιητή που κρύβεις μέσα σου!
Και πώς να μη γίνει έτσι, απίστευτη χώρα πραγματικά! Περιμένω με ανυπομονησία τη συνέχεια, η Ανδαλουσία είναι στα άμεσα πλάνα μου και την έχω καημό.

 

[psilos3]

έχει αναδείξει ακόμα πιο πολύ τον ποιητή που κρύβεις μέσα σου!

Αυτό μη το λέμε παραέξω, γελάει ο κόσμος...

Περιμένω με ανυπομονησία τη συνέχεια, η Ανδαλουσία είναι στα άμεσα πλάνα μου και την έχω καημό.

Ελπίζω να δώσω μια καλή πρώτη γεύση και να σε βάλω στη πρίζα!

 

[gkalla]

Όλο teaser είσαι κι από τηγανήτα τίποτα! Ο λαός σου ανυπομονεί!
¡Vamos,vamos!

 

[psilos3]

Έλα και φύγαμε για Ισπανία



Σάββατο μεσημέρι δέκα του Φλεβάρη, με σκοτεινιασμένο καιρό στο αεροδρόμιο Μακεδονία, πρόδρομος της βροχής που θ’ ακολουθούσε αλλά ουδόλως μ’ απασχολούσε. Είχα αφήσει τ’ αμάξι σ’ ένα από τα πάρκινγκ και με συνοπτικές διαδικασίες βρέθηκα λίγη ώρα μετά στη σκάλα του αεροπλάνου για την καθιερωμένη φωτογραφία της αναχώρησης:

Η πτήση έφυγε νωρίτερα, διήρκησε λιγότερο του αναμενομένου και ήταν εξαιρετική, μ’ εμένα να βρίσκομαι σε μια άνετη επιτέλους θέση (μέχρι και Τόκιο πήγαινα υπό αυτές τις συνθήκες της Upfront), εκμεταλλευόμενος τα κουπόνια της αναβάθμισης που αν δε τα αξιοποιούσα θα ‘χαν λήξει. Παρέα μου το καλό λευκό κρασί της Aegean και το προαναφερθέν βιβλίο του Καζαντζάκη, έτσι δίχως να το σκεφτώ πέρασαν νεράκι οι 2:30 ώρες ως την προσγείωση στο αεροδρόμιο El Prat της Βαρκελώνης:

Μεγάλη αεροδρομιάρα πολύ καλύτερη του σιχάματος της Μαδρίτης με την ώρα να περνάει ευχάριστα, πόσο μάλλον δε όταν υπάρχει πρόσβαση στο Lounge και μπορείς να δοκιμάσεις όλο το αμπέλι από τα ξακουστά Ισπανικά κρασιά. Για πότε ήρθε η ώρα της επιβίβασης ως τη Sevilla ούτε καν το κατάλαβα:

Επίσης δε κατάλαβα υπό αυτές τις συνθήκες τη μιάμιση περίπου ώρα πτήσης ως τον προορισμό μας. Βγήκα με φούρια από το αεροσκάφος με τις εικόνες των τοπικών ομάδων, πρώτα της Betis και μετά της Sevilla να με καλωσορίζουν στο αεροδρόμιο κάνοντας μου εντύπωση. Για την ιστορία, φέτος λόγω του παικταρά γουστάρουμε την Betis, με το αμιγώς πασοκικό χρώμα:

Η στάση του λεωφορείου που οδηγεί στο κέντρο της πόλης βρίσκεται ακριβώς έξω απ’ τις αφίξεις, με το αντίτιμο των 4€ να πληρώνεται σε αυτόματα μηχανήματα που θα δει κανείς πίσω από τη στάση. Η διαδρομή είναι κοντινή, τα φανάρια όμως τη δυσκολεύουν, τερματίζοντας περίπου 40 λεπτά μετά στο σταθμό Estacion Plz. Armas της πόλης, μόλις λίγα μέτρα μακριά από το ξενοδοχείο μου.



Περιττό να πω ότι οι διαδικασίες του τσεκ ιν και του γνωστού αγαπημένου σουταρίσματος του βαλιτσακίου ολοκληρώθηκαν μέσα σε δευτερόλεπτα, με αποτέλεσμα να βρίσκομαι στο δρόμο απαλλαγμένος από φορτία λίγο μετά τις 11:30 του σαββατόβραδου. Πήρα το «παραλιακό» μονοπάτι και βρέθηκα μονομιάς κάτω από την περίφημη γέφυρα «Puente de Isabel II» ,άριστα φωτισμένη την ώρα εκείνη:

Η χαρά μου ήταν απεριόριστη, με αποτέλεσμα να κατευθυνθώ άμεσα από τις σκάλες στον επάνω δρόμο, βρίσκοντας το κιόσκι που είχα σταμπάρει από τη διαδρομή κιόλας του λεωφορείου. Με περισσή αυτοπεποίθηση πήγα με φόρα στον υπάλληλο, έτοιμος να ξεσκονίσω τα άρτια Ισπανικά μου:

• Una Cerveza
• No
• Τι no ρε κόπανε, είσαι σοβαρός; Νο στον ψηλό δεν έχει σε τέτοια ζητήματα…

Κατσούφης και απογοητευμένος κατέβηκα και πάλι τις σκάλες προκειμένου να συνεχίσω τη νυχτερινή φωτογράφιση. Δε βαριέσαι γίνονται αυτά, χαλάλι την εικόνα που έβλεπα:

Βέβαια όσο κι αν ήθελα να πάρω στα σοβαρά το όνομα και τις εικόνες του ποταμού Γουαδαλκιβίρ, κάτι τέτοιο δεν ήταν εφικτό, ενθυμούμενος πάντα το τετράστιχο του σπουδαίου, του τεράστιου Χαρυ Κλυν βάζοντας τα γέλια όπως είναι λογικό:

Η δίψα όμως ήταν ένα συναίσθημα που δεν έλεγε να ησυχάσει τούτες τις ώρες, οδηγώντας με κεντρικότερα προς τα ενδότερα της Σεβίλλης, που είχε ήδη αρχίζει να μου γουστάρει πολύ. Οι σημειώσεις μου δε λάθεψαν, οδηγώντας με μετά από μικρή περιήγηση στον πολύ όμορφο εξωτερικά χώρο της «The Merchant pub», την οποία λες και Ιρλανδική:

Για κάποιο αδιευκρίνηστο λόγο έκανα εντύπωση στον μπάρμαν, ο οποίος με τσέκαρε από την πόρτα κιόλας κάνοντας μου σήμα τύπου «έλα-έλα» με το χέρι. Τι διάολο, κι εδώ με ξέρουν, πως γίνεται και τραβάω τέτοιους τύπους;

Ήταν νομοτελειακό πως θα άνοιγαν τα βαρέλια των τοπικών Ισπανικών, καλμάροντας έτσι προς ώρας τη δίψα μου, κάνοντας το βράδυ πολύ καλύτερο μέχρι να κλείσει εν τέλει η Pub γύρω στη μιάμιση, κι εμένα να επιστρέψω στο ξενοδοχείο με μια τεράστια κούραση.

Είχα δύσκολη μέρα την επομένη αλλά δε το ‘ξερα…