giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.728
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Άφιξη στη Μάλτα και η Valletta! - part1
- Valletta - part2
- Marsaxlokk, Birgu και Tuffieha-Golden Bay!
- Η Mosta και το highlight η ''Σιωπηλή Πόλη'' Μdina!
- Gozo - Victoria & πρώην Azure Window!
- Comino - Blue Lagoon και το τελευταίο βράδυ στη Sliema!
- Μάλτα… το αντίο!
- Σικελία part1 – Taormina!
- Taormina – part 2
- Cefalu και πρώτο βράδυ στο Παλέρμο!
- 2η ημέρα στο Παλέρμο!
- Βουτιές στο Mondello, τελευταία νύχτα στο Παλέρμο και… διακοπές τέλος!
Cefalu και πρώτο βράδυ στο Παλέρμο!
Νωρίς το πρωί αποχαιρετήσαμε το ωραίο μας δωμάτιο που δεν το χαρήκαμε και πολύ, και πήγαμε στον σταθμό λεωφορείων της Ταορμίνα. Κόψαμε εισιτήριο για την Messina προς 4,30€ με το λεωφορείο των 9:00. Από τη Messina για τη Cefalu είχαμε κλείσει ήδη εισιτήριο από το site της Trenitalia με το δρομολόγιο των 10:40. Η διάρκεια της διαδρομής Ταορμίνα-Μεσίνα είναι 50 λεπτά και δεν είχαμε μεγάλο περιθώριο καθυστέρησης. Καθυστέρηση όμως είχαμε αφού το λεωφορείο ξεκίνησε στις 09:20 αλλά δεν θα είχαμε κανένα θρίλερ με το να μη προλάβουμε το τρένο. Ήταν η μόνη συννεφιασμένη ημέρα στο ταξίδι κάτι που δεν με χάλασε καθόλου. Η διαδρομή ήταν ωραία αφού πάντα η θέα της θάλασσας μου φτιάχνει τη διάθεση.
Κατεβήκαμε στο τέρμα της διαδρομής, έξω από τον σταθμό τρένων της Μεσίνα. Τα εισιτήρια μας τα είχα εκτυπωμένα, έτσι γρήγορα και εύκολα βρήκαμε την πλατφόρμα αναχώρησης του τρένου με προορισμό το Παλέρμο, μόνο που εμείς θα κατεβαίναμε Cefalu. Το κόστος αυτού του εισιτηρίου ήταν 9,90 και 2 ωρίτσες η διαδρομή. Μια διαδρομή εξίσου όμορφη και παραλιακή. Καθίσαμε στα δεξιά ώστε να έχουμε δίπλα μας τη θάλασσα.
Ο καιρός έχει ανοίγματα αλλά κατά βάση είναι συννεφιασμένος.
Το τρένο έφτασε στην ώρα του, 12:41
Είχαμε καθαρές 7 ώρες στη Cefalu μέχρι το τρένο των 20:00 για Παλέρμο. Φυσικά πρώτο μας μέλημα ήταν να αφήσουμε τις βαλίτσες μας. Ψάχνοντας πριν το ταξίδι, για το που μπορούμε να αφήσουμε τις αποσκευές μας στην Τσεφαλού, βρήκα αντιφατικές απαντήσεις στο tripadvisor. Το σίγουρο είναι ότι όλοι έλεγαν ότι στον σταθμό τρένου δεν υπάρχει χώρος φύλαξής. Έτσι μετά από ψάξιμο βρήκα πως υπάρχει ένα γραφείο υπηρεσιών και προωθήσεων που αναλαμβάνει και φύλαξη αποσκευών. Έστειλα και mail για να το σιγουρέψω και ήταν οκ. Το γραφείο αυτό βρίσκεται στην οδό Via Roma 97 κατηφορικά του σταθμού γύρω στα 8 λεπτά περπάτημα. Όταν φτάσαμε στον σταθμό τυπικά είπαμε να ρωτήσουμε αν φυλάνε αποσκευές και μας είπαν πως ναι μπορούμε να αφήσουμε τις βαλίτσες μας! Άρα στο tripadvisor λένε κάτι που δεν ισχύει και αυτός που διαφημίζει το γραφείο στη Via Roma 97 μάλλον το έκανε με σκοπό να στείλει όλους τους επισκέπτες εκεί εφόσον υποτίθεται δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα στον σταθμό. Τελικά μείναμε στην αρχική μας απόφαση κι αυτό γιατί στον σταθμό μας είπαν ότι μέχρι τις 19:00 είναι ανοιχτά ενώ εμείς θέλαμε πιο μετά.
Έτσι κατηφορίσαμε, βρήκαμε το γραφείο The Shipping Centre στη Via Roma 97 και μπήκαμε. Ο υπάλληλος ήταν πολύ ευγενικός και εξυπηρετικός αλλά μας είπε κι αυτός ότι πρέπει το πολύ 7 να επιστρέψουμε! Άρα το ίδιο πράγμα. Επί τη ευκαιρία τον ρώτησα αν είναι εφικτό να ανέβουμε τον βράχο όπου υπάρχουν κομμάτια των παλαιών οχυρώσεων, μέχρι τα ερείπια του ''Tempio di Diana'', μια αρχαία μεγαλιθική πέτρινη δομή στην κορυφή του βράχου για να δούμε την καλύτερη θέα της πόλης. Χαμογέλασε και μας είπε πως είναι μια ώρα δρόμος και πως η ανάβαση είναι απότομη, και με 32 βαθμούς θερμοκρασία δεν θα μας το πρότεινε! Μου έφυγε στο δευτερόλεπτο η σκέψη. Να σημειώσω πως το κόστος και στον σταθμό και στο γραφείο είναι 1€ η ώρα ανά βαλίτσα. Εννοείται πως στον σταθμό είναι πιο βολικό να αφήσεις τις αποσκευές γιατί αν τις πάρεις από το γραφείο στη Via Roma θα πρέπει μετά να σέρνεις τις βαλίτσες σου στον ανηφορικό δρόμο μέχρι τον σταθμό.
Ο καιρός ήταν μια ήλιος μια σύννεφα και είχε πολύ ζέστη. Η παραλία της Cefalu μας καλούσε και ήταν πολύ κοντά. Πρώτα μπήκαμε σε ένα μανάβικο και αγοράσαμε ροδάκινα! Κάτι υγιεινό ρε παιδί μου! Η παραλία της Cefalu μας κέρδισε αμέσως πρώτα απ’ όλα γιατί έχει backround την γραφική παλιά πόλη.
Για να προστατευθούμε από τον ήλιο που εμφανιζόταν κατά διαστήματα στρώσαμε όπως και πολλοί άλλοι, κάτω από ένα σαν στέγαστρο ανάμεσα σε κάτι σίδερα. Έτσι η κάθε παρέα ήταν χωρισμένη και είχε το δικό της κομμάτι. Δεν μπορώ να το περιγράψω καλύτερα. Το σίγουρο ήταν ότι είχαμε σκιά και ήταν ανετότατα. Φαίνεται κάπως στα αριστερά της φωτογραφίας.
Η θάλασσα ήταν παγωμένη. Εγώ με χίλια ζόρια κατάφερα και μπήκα. Ο Rose πάλι δεν τόλμησε και με συνοπτικές διαδικασίες βγήκε και την άραξε στην άμμο. Στην παραλία της Cefalu για πρώτη φορά είδα τα τεράστια καφτάνια για την παραλία τα οποία πουλούσαν πλανόδιοι. Πάρα πολλοί πλανόδιοι. Τα τεράστια αυτά υφάσματα τα απλώνεις κάτω αντί για πετσέτα και χωράνε σίγουρα 6 άτομα. Ήθελα να πάρω αλλά στο πορτοφόλι είχα μόνο 5€. Δεν είχα προλάβει να κάνω ανάληψη. Ένας πλανόδιος πήρε θάρρος γιατί κατάλαβε πως ενδιαφέρομαι. Το αρχικό κόστος είναι 15€ αλλά φυσικά και το κατέβασε στα 10€. Του είπα αν παίρνεις κάρτα το παίρνω!
Χαλαρώσαμε αρκετή ώρα στην παραλία αλλά είχε έρθει η ώρα να γνωρίσουμε και την παλιά πόλη της Cefalu. Το σημείο αυτό μου θύμισε τη μικρή Βενετία στη Μύκονο!
H Cefalu των 14.000 κατοίκων, είναι ένα δημοφιλές τουριστικό θέρετρο στη βόρεια ακτή της Σικελίας, στην Τυρρηνική θάλασσα. Ανεπιτήδευτη γοητεία και ένα πολύ ελκυστικό μίγμα από ποικίλες επιρροές που δεν είναι μόνο Νορμανδική και Βυζαντινή αλλά και Αραβική, Ισπανική και τελικά Ιταλική! Ο συνδυασμός της γραφικής μεσαιωνικής πόλης στους πρόποδες του εντυπωσιακού βράχου και της αμμώδης παραλίας, κάνουν τη Cefalu ακαταμάχητα όμορφη. Το ιστορικό κέντρο έχει ένα μεσαιωνικό σύστημα που χαρακτηρίζεται από στενά δρομάκια, στρωμένα με βότσαλα από την παραλία και τον ασβεστολιθικό βράχο της Cefalu. Είναι μικρή και πανεύκολη στο να τη δεις όλη. Μπήκαμε στην παλιά πόλη και η αρχή έγινε από την Via Vittorio Emanuele.
Στην αρχή του δρόμου είναι το Lavatoio Medievale, ένα μεσαιωνικό σπίτι που ήταν τα κοινόχρηστα πλυντήρια ρούχων. Κατεβήκαμε την πέτρινη σκάλα από λάβα και βρεθήκαμε χαμηλά σε μια σειρά από δεξαμενές με στηρίγματα που χρησιμοποιήθηκαν για να τρίβουν τα ρούχα. Οι πισίνες γεμίζουν με νερό που ρέει από είκοσι δύο στόματα λιονταριών τοποθετημένα κατά μήκος των τοίχων ενώ από ένα μικρό σπήλαιο, το νερό φτάνει μέχρι τη θάλασσα. Το καλοκαίρι του 1991 είχαν ολοκληρωθεί οι εργασίες αναστήλωσης κι έτσι έχουμε ένα υπέροχο παράδειγμα της μεσαιωνικής ζωής στη Σικελία. Μέσα στη ζέστη του καλοκαιριού το σημείο αυτό ήταν μια όαση δροσιάς!
Περπατήσαμε όλη την Vittorio Emanuele και στο τέρμα, στην Porta Pescara βρεθήκαμε στην μικρή παραλία της Cefalu, Porto Vecchio. Στο σημείο αυτό η θέα και η οπτική της ευρύτερης περιοχής μου άρεσε περισσότερο απ’ ότι στην πιο μεγάλη παραλία.
Είπαμε πως όταν δούμε όλη την πόλη θα ξανάρθουμε εδώ για καμιά βουτιά!
Συνεχίσαμε στα στενά της πόλης μέχρι που φτάσαμε στην Piazza del Duomo.
Εντυπωσιάστηκα από την μικρή πλατεία και την εξωτική ατμόσφαιρα της. Εννοείται αυτό που τραβάει τα βλέμματα είναι ο επιβλητικός Καθεδρικός ναός της Cefalu Παγκόσμιας Kληρονομιάς της Unesco. Σε ύφος Βυζαντινό και αραβό-νορμανδικό, ο καθεδρικός ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος άρχισε να χτίζεται το 1148!
Μπήκαμε για λίγα δευτερόλεπτα στο εσωτερικό του γιατί εκείνη την ώρα γίνονταν ετοιμασίες για έναν γάμο και έφταναν οι καλεσμένοι. Εσωτερικά πάντως ο Καθεδρικός είναι πολύ λιτός και φτωχικός όσον αφορά τη διακόσμηση με λίγα ψηφιδωτά.
Το ίδιο το στυλ του Καθεδρικού ναού, ο βράχος πίσω του και οι φοίνικες έδιναν στην πλατεία όντως μια εξωτική ομορφιά. Τριγύρω έχει πολλά καφέ-εστιατόρια και είπαμε να χαλαρώσουμε και να απολαύσουμε παγωμένη μπύρα μαζί με σνακ αλλά και γλυκό! Οι πειρασμοί ήταν πολλοί. Καθίσαμε στο Bar Duomo και ευχαριστηθήκαμε εξαιρετικά arancine την γεμιστή ρυζόμπαλα που έγινε λατρεία και στο καπάκι φρεσκότατο προφιτερόλ!
Αργότερα συνεχίσαμε ευθεία στην κεντρική Corso Ruggero και στα κάθετα στενά.
Piazza G Battista Spinola - Chiesa del Purgatorio
Σε στενά κοντά στον Καθεδρικό ναό στους πρόποδες του βράχου...
Κι άλλα σοκάκια της Cefalu
Χρόνος υπήρχε γι’ αυτό και πήγαμε ξανά στην μικρή παραλία Vecchio να δοκιμάσουμε την τύχη μας στα παγωμένα νερά. Μάταιος κόπος. Μπήκαμε μέχρι τη μέση και παγώσαμε. Έτσι αρκεστήκαμε στο να χαλαρώσουμε στην παραλία και να θαυμάσουμε ακόμα μια φορά το όμορφο μέρος. Εκεί στο ξαφνικό έπεσαν και 10 μετρημένες ψιχάλες για να βγει αμέσως μετά ο ήλιος ακόμα πιο ζεστός!
Πήραμε τον δρόμο της επιστροφής χαλαρά ώστε να είμαστε κατά τις 7 στο γραφείο στη Via Roma για να πάρουμε τις βαλίτσες μας και να πάμε στον σταθμό τρένων. Περάσαμε ξανά από τον Καθεδρικό, περπατήσαμε όλη την Corso Ruggero και την Piazza Garibaldi.
Chiesa Di MARIA SS. dell'Alemanna
Πήραμε τις βαλίτσες, δώσαμε 12€, ανηφορίσαμε στον σταθμό τρένων και περιμέναμε γύρω στη 1 ώρα μέχρι να έρθει το τρένο στις 19:56 για Παλέρμο. Έφτασε η ώρα της τελευταίας πράξης των διακοπών μας.
Τα 50 λεπτά μέχρι το Παλέρμο πέρασαν γρήγορα και από τα παράθυρα μας είδαμε ένα πανέμορφο ηλιοβασίλεμα!
Επειδή η πτήση την επόμενη ημέρα ήταν στις 6 το πρωί, έπρεπε να φύγουμε από το Παλέρμο στις 4:00. Για το λόγο αυτό επέλεξα διαμέρισμα κοντά στον σταθμό τρένων που αναχωρεί το λεωφορείο για αεροδρόμιο, ώστε να μη τρέχουμε ξημερώματα. Οι πρώτες εικόνες του Παλέρμο στους δρόμους κοντά στον σταθμό μου φάνηκαν άκρως παρακμιακές! Το διαμέρισμα που είχα κλείσει ήταν το Sweet Home, στην via giuseppe garibaldi 8 στην παλιά πόλη του Παλέρμο την Kalsa.
https://www.booking.com/hotel/it/sweet-home-palermo.el.html
Χτυπήσαμε το κουδούνι στην είσοδο και άνοιξε η παλιά βαριά πόρτα. Όλη η οικοδομή ήταν σε καλή κατάσταση αλλά σίγουρα παλιάς χρονολογίας και αυτό φαινόταν κι απ’ το ρετρό ασανσέρ! Η εσωτερική αυλή με το που μπήκαμε από την κεντρική είσοδο.
Η κοπέλα του Sweet Home ευγενική, ντροπαλή και με ελάχιστες γνώσεις αγγλικών. Το διαμέρισμα ένα κανονικό σπίτι. Είχε μια κοινή μεγάλη κουζίνα και νομίζω τρία δωμάτια. Το δωμάτιο μας ήταν μεγάλο και πολύ ωραίο και ειδικά το μπάνιο του ήταν εξαιρετικό. Το κόστος για δύο διανυκτερεύεις ήταν 80€. Τακτοποιηθήκαμε, ντυθήκαμε και βγήκαμε ενθουσιασμένοι για την πρώτη μας γνωριμία με το Παλέρμο. Δεν είχαμε σκοπό να δούμε πολλά βραδιάτικα. Για φαγητό θα πηγαίναμε και θα βλέπαμε λίγο την ιστορική συνοικία την Kalsa . Μια περιοχή ανερχόμενη τα τελευταία χρόνια με δεκάδες εστιατόρια και μπαρ.
Η πρώτη αίσθηση ήταν λίγο περίεργη. Στους δρόμους σε αρκετά σημεία βλέπαμε Αφρικανούς να κάνουν τους παρκαδόρους! Με το έτσι θέλω? Δεν έχω ιδέα τι παίζει. Αλλά γενικά η παραμελημένη εικόνα της πόλης, οι περίεργες φιγούρες, τα σκοτεινά σοκάκια με έκαναν να νιώθω κάπως άβολα. Ομολογώ πως είναι η πρώτη πόλη που μου το προξένησε αυτό! Και ήταν από τις λίγες φορές που δεν ήμουν άνετος στο να βγάζω φωτογραφίες γι’ αυτό άλλωστε έβγαλα πολύ λίγες κι αυτές αποτυχημένες. Αυτή η απεριποίητη όψη της πόλης με βρήκε απροετοίμαστο. Ταυτόχρονα όμως τη βρήκα αυθεντική και γοητευτικά παρακμιακή! Στον Rose πάλι ξεκάθαρα δεν του άρεσε καθόλου. Ίσως μετά από τόσα γραφικά και όμορφα μέρη στην Μάλτα και τη Σικελία, το Παλέρμο να έκατσε βαρύ! Όμως εγώ δεν θα έλεγα σε κανέναν να μη τη δει. Αντίθετα θα έλεγα πως οφείλει να τη γνωρίσει, απλά το βράδυ να είναι προσεκτικός!
Επίσης η Kalsa με δυσκόλεψε με τα στενά, δαιδαλώδη δρομάκια της και ακόμα και με gps με μπέρδεψε και δεν προσανατολίστηκα εύκολα, πράγμα παράξενο για μένα. Δεν είδαμε και πολλά από την Kalsa αυτό το βράδυ ούτε θέλαμε να την εξερευνήσουμε. Θα της δίναμε μια ακόμα ευκαιρία το πρωί. Από την Via Giuseppe Garibaldi λίγα μέτρα μετά φτάσαμε στην πολύβουη Piazza della Rivoluzione. Αν και ημέρα Τετάρτη τα μπαρ και τα εστιατόρια είχαν πολύ κόσμο και η ατμόσφαιρα ήταν ωραία μπορώ να πω.
Συνεχίσαμε ευθεία στην Via Alessandro Paternostro με σκοπό να πάμε για φαγητό στη φημισμένη
Antica Focacceria San Francesco.
Με ανυπομονησία να φάμε και λίγο πριν καθίσουμε στα τραπεζάκια στη μικρή πλατεία, η σερβιτόρα μας ενημέρωσε πως η κουζίνα έκλεισε και μπορούσαμε να καθίσουμε μόνο για ποτό! Ξενέρωμα. Θα σας έρθουμε αύριο είπαμε και φύγαμε. Ήταν γύρω στις 10 και θέλαμε να φάμε. Η διάθεση έπεσε και σε καμία περίπτωση δεν θέλαμε να ψάξουμε εστιατόριο ούτε να ξοδευτούμε. Απλά να φάμε κάτι και να πάμε στο δωμάτιο για ξεκούραση.
Στη Via Vittorio Emanuele μπήκαμε στο πρώτο αρτοποιείο που βρήκαμε μπροστά μας. Κι αν δεν κάνω λάθος ήταν το Panificio Velardi. Το ευγενικό παλικάρι δεν ήξερε λέξη αγγλικά αλλά ήταν χαμογελαστό και εξυπηρετικό. Καθίσαμε στα σταντ του μικρού μαγαζιού και φάγαμε ποικιλία από ολόφρεσκα και πεντανόστιμα μπριός γεμιστά με λουκάνικο, μοτσαρέλα και άλλα υλικά και φυσικά δεν θα μπορούσε να λείψει και η αγαπημένη μου ρυζόμπαλα arancine. Νόστιμα και πάμφθηνα. Όταν είχαμε τελειώσει, συζητούσαμε με τον Rose έξω από το αρτοποιείο και όπως πάντα είχα κρεμασμένη τη μηχανή μου στον ώμο. Ξαφνικά έρχεται το παιδί από το αρτοποιείο και χωρίς να πει τίποτα, παίρνει τη μηχανή μου και μου τη βάζει χιαστί! Μας κοιτάει και με τα μάτια μόνο κατάλαβα τι ήθελε να μας πει. Εδώ είναι Παλέρμο! Προσοχή! Από τη μια εντυπωσιάστηκα από την ευγενική κίνηση του παιδιού και από την άλλη προβληματίστηκα. Είναι όντως τόσο επικίνδυνα εδώ?
Στην επιστροφή μας για το δωμάτιο χαθήκαμε. Δεν ξέρω γιατί με μπέρδεψε τόσο πολύ η Kalsa. Περάσαμε από όμορφα κεντρικά σημεία με εστιατόρια και κόσμο αλλά κι από έρημα στενά που όμως δεν νοιώσαμε ανασφάλεια. Όμως συνεχίσαμε να βλέπουμε σε διάφορες γωνιές τους Αφρικανούς μυστήριους παρκαδόρους. Η παρουσία τους με έκανε να μη τραβάω με τη μηχανή μου γι’ αυτό δυστυχώς έχω ελάχιστο φωτογραφικό υλικό από αυτό το βράδυ. Με τη βοήθεια του gps με τα χίλια ζόρια βρήκαμε το σωστό δρόμο.
Στην Via Giuseppe Garibaldi γύρω στις 12 δεν μπορώ να πω πως κυκλοφορούσε και ο καλύτερος κόσμος. Εμείς περπατούσαμε κανονικά χωρίς να δίνουμε σημασία και κανείς δεν ασχολήθηκε με μας. Όταν φτάσαμε έξω από την μεγάλη πόρτα της πολυκατοικίας μας είδαμε ένα θέαμα όχι και τόσο ωραίο. Στην Via Giuseppe Garibaldi, στην Corso dei Mille, στην Via Milano και μάλλον και σε άλλους γειτονικούς δρόμους έκαναν πιάτσα εξωτικά κορίτσια! Με λίγα λόγια το μέρος αυτό δεν είναι και το καλύτερο για διαμονή. Οκ ξέρουμε πως σε όλες τις πόλεις οι γειτονιές κοντά σε σταθμό τρένων είναι οι πιο κακόφημες. Εγώ προφανώς και δεν έκανα κάποια σχετική έρευνα για το Παλέρμο. Ήθελα απλά να είμαι κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό για να μην έχουμε μεγάλη απόσταση τα ξημερώματα για την αναχώρησή μας προς το αεροδρόμιο. Και άντε εμείς είμαστε άντρες και δεν επηρεαζόμαστε πολύ από αυτά. Αλλά για γυναίκες αυτή η γειτονιά θα ήταν η χειρότερη επιλογή για διαμονή. Σημειώστε το λοιπόν για όποιον έχει σκοπό να μείνει στην Kalsa σε μελλοντικό ταξίδι.
Αρκετή Decadence αντέξαμε για πρώτη νύχτα στο Παλέρμο! Ανοίξαμε την βαριά ξύλινη πόρτα της πολυκατοικίας αφού πρώτα καληνυχτίσαμε τις τροφαντές έγχρωμες ιερόδουλες!
Buonanotte!
Νωρίς το πρωί αποχαιρετήσαμε το ωραίο μας δωμάτιο που δεν το χαρήκαμε και πολύ, και πήγαμε στον σταθμό λεωφορείων της Ταορμίνα. Κόψαμε εισιτήριο για την Messina προς 4,30€ με το λεωφορείο των 9:00. Από τη Messina για τη Cefalu είχαμε κλείσει ήδη εισιτήριο από το site της Trenitalia με το δρομολόγιο των 10:40. Η διάρκεια της διαδρομής Ταορμίνα-Μεσίνα είναι 50 λεπτά και δεν είχαμε μεγάλο περιθώριο καθυστέρησης. Καθυστέρηση όμως είχαμε αφού το λεωφορείο ξεκίνησε στις 09:20 αλλά δεν θα είχαμε κανένα θρίλερ με το να μη προλάβουμε το τρένο. Ήταν η μόνη συννεφιασμένη ημέρα στο ταξίδι κάτι που δεν με χάλασε καθόλου. Η διαδρομή ήταν ωραία αφού πάντα η θέα της θάλασσας μου φτιάχνει τη διάθεση.
Κατεβήκαμε στο τέρμα της διαδρομής, έξω από τον σταθμό τρένων της Μεσίνα. Τα εισιτήρια μας τα είχα εκτυπωμένα, έτσι γρήγορα και εύκολα βρήκαμε την πλατφόρμα αναχώρησης του τρένου με προορισμό το Παλέρμο, μόνο που εμείς θα κατεβαίναμε Cefalu. Το κόστος αυτού του εισιτηρίου ήταν 9,90 και 2 ωρίτσες η διαδρομή. Μια διαδρομή εξίσου όμορφη και παραλιακή. Καθίσαμε στα δεξιά ώστε να έχουμε δίπλα μας τη θάλασσα.
Ο καιρός έχει ανοίγματα αλλά κατά βάση είναι συννεφιασμένος.
Το τρένο έφτασε στην ώρα του, 12:41
Είχαμε καθαρές 7 ώρες στη Cefalu μέχρι το τρένο των 20:00 για Παλέρμο. Φυσικά πρώτο μας μέλημα ήταν να αφήσουμε τις βαλίτσες μας. Ψάχνοντας πριν το ταξίδι, για το που μπορούμε να αφήσουμε τις αποσκευές μας στην Τσεφαλού, βρήκα αντιφατικές απαντήσεις στο tripadvisor. Το σίγουρο είναι ότι όλοι έλεγαν ότι στον σταθμό τρένου δεν υπάρχει χώρος φύλαξής. Έτσι μετά από ψάξιμο βρήκα πως υπάρχει ένα γραφείο υπηρεσιών και προωθήσεων που αναλαμβάνει και φύλαξη αποσκευών. Έστειλα και mail για να το σιγουρέψω και ήταν οκ. Το γραφείο αυτό βρίσκεται στην οδό Via Roma 97 κατηφορικά του σταθμού γύρω στα 8 λεπτά περπάτημα. Όταν φτάσαμε στον σταθμό τυπικά είπαμε να ρωτήσουμε αν φυλάνε αποσκευές και μας είπαν πως ναι μπορούμε να αφήσουμε τις βαλίτσες μας! Άρα στο tripadvisor λένε κάτι που δεν ισχύει και αυτός που διαφημίζει το γραφείο στη Via Roma 97 μάλλον το έκανε με σκοπό να στείλει όλους τους επισκέπτες εκεί εφόσον υποτίθεται δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα στον σταθμό. Τελικά μείναμε στην αρχική μας απόφαση κι αυτό γιατί στον σταθμό μας είπαν ότι μέχρι τις 19:00 είναι ανοιχτά ενώ εμείς θέλαμε πιο μετά.
Έτσι κατηφορίσαμε, βρήκαμε το γραφείο The Shipping Centre στη Via Roma 97 και μπήκαμε. Ο υπάλληλος ήταν πολύ ευγενικός και εξυπηρετικός αλλά μας είπε κι αυτός ότι πρέπει το πολύ 7 να επιστρέψουμε! Άρα το ίδιο πράγμα. Επί τη ευκαιρία τον ρώτησα αν είναι εφικτό να ανέβουμε τον βράχο όπου υπάρχουν κομμάτια των παλαιών οχυρώσεων, μέχρι τα ερείπια του ''Tempio di Diana'', μια αρχαία μεγαλιθική πέτρινη δομή στην κορυφή του βράχου για να δούμε την καλύτερη θέα της πόλης. Χαμογέλασε και μας είπε πως είναι μια ώρα δρόμος και πως η ανάβαση είναι απότομη, και με 32 βαθμούς θερμοκρασία δεν θα μας το πρότεινε! Μου έφυγε στο δευτερόλεπτο η σκέψη. Να σημειώσω πως το κόστος και στον σταθμό και στο γραφείο είναι 1€ η ώρα ανά βαλίτσα. Εννοείται πως στον σταθμό είναι πιο βολικό να αφήσεις τις αποσκευές γιατί αν τις πάρεις από το γραφείο στη Via Roma θα πρέπει μετά να σέρνεις τις βαλίτσες σου στον ανηφορικό δρόμο μέχρι τον σταθμό.
Ο καιρός ήταν μια ήλιος μια σύννεφα και είχε πολύ ζέστη. Η παραλία της Cefalu μας καλούσε και ήταν πολύ κοντά. Πρώτα μπήκαμε σε ένα μανάβικο και αγοράσαμε ροδάκινα! Κάτι υγιεινό ρε παιδί μου! Η παραλία της Cefalu μας κέρδισε αμέσως πρώτα απ’ όλα γιατί έχει backround την γραφική παλιά πόλη.
Για να προστατευθούμε από τον ήλιο που εμφανιζόταν κατά διαστήματα στρώσαμε όπως και πολλοί άλλοι, κάτω από ένα σαν στέγαστρο ανάμεσα σε κάτι σίδερα. Έτσι η κάθε παρέα ήταν χωρισμένη και είχε το δικό της κομμάτι. Δεν μπορώ να το περιγράψω καλύτερα. Το σίγουρο ήταν ότι είχαμε σκιά και ήταν ανετότατα. Φαίνεται κάπως στα αριστερά της φωτογραφίας.
Η θάλασσα ήταν παγωμένη. Εγώ με χίλια ζόρια κατάφερα και μπήκα. Ο Rose πάλι δεν τόλμησε και με συνοπτικές διαδικασίες βγήκε και την άραξε στην άμμο. Στην παραλία της Cefalu για πρώτη φορά είδα τα τεράστια καφτάνια για την παραλία τα οποία πουλούσαν πλανόδιοι. Πάρα πολλοί πλανόδιοι. Τα τεράστια αυτά υφάσματα τα απλώνεις κάτω αντί για πετσέτα και χωράνε σίγουρα 6 άτομα. Ήθελα να πάρω αλλά στο πορτοφόλι είχα μόνο 5€. Δεν είχα προλάβει να κάνω ανάληψη. Ένας πλανόδιος πήρε θάρρος γιατί κατάλαβε πως ενδιαφέρομαι. Το αρχικό κόστος είναι 15€ αλλά φυσικά και το κατέβασε στα 10€. Του είπα αν παίρνεις κάρτα το παίρνω!
Χαλαρώσαμε αρκετή ώρα στην παραλία αλλά είχε έρθει η ώρα να γνωρίσουμε και την παλιά πόλη της Cefalu. Το σημείο αυτό μου θύμισε τη μικρή Βενετία στη Μύκονο!
H Cefalu των 14.000 κατοίκων, είναι ένα δημοφιλές τουριστικό θέρετρο στη βόρεια ακτή της Σικελίας, στην Τυρρηνική θάλασσα. Ανεπιτήδευτη γοητεία και ένα πολύ ελκυστικό μίγμα από ποικίλες επιρροές που δεν είναι μόνο Νορμανδική και Βυζαντινή αλλά και Αραβική, Ισπανική και τελικά Ιταλική! Ο συνδυασμός της γραφικής μεσαιωνικής πόλης στους πρόποδες του εντυπωσιακού βράχου και της αμμώδης παραλίας, κάνουν τη Cefalu ακαταμάχητα όμορφη. Το ιστορικό κέντρο έχει ένα μεσαιωνικό σύστημα που χαρακτηρίζεται από στενά δρομάκια, στρωμένα με βότσαλα από την παραλία και τον ασβεστολιθικό βράχο της Cefalu. Είναι μικρή και πανεύκολη στο να τη δεις όλη. Μπήκαμε στην παλιά πόλη και η αρχή έγινε από την Via Vittorio Emanuele.
Στην αρχή του δρόμου είναι το Lavatoio Medievale, ένα μεσαιωνικό σπίτι που ήταν τα κοινόχρηστα πλυντήρια ρούχων. Κατεβήκαμε την πέτρινη σκάλα από λάβα και βρεθήκαμε χαμηλά σε μια σειρά από δεξαμενές με στηρίγματα που χρησιμοποιήθηκαν για να τρίβουν τα ρούχα. Οι πισίνες γεμίζουν με νερό που ρέει από είκοσι δύο στόματα λιονταριών τοποθετημένα κατά μήκος των τοίχων ενώ από ένα μικρό σπήλαιο, το νερό φτάνει μέχρι τη θάλασσα. Το καλοκαίρι του 1991 είχαν ολοκληρωθεί οι εργασίες αναστήλωσης κι έτσι έχουμε ένα υπέροχο παράδειγμα της μεσαιωνικής ζωής στη Σικελία. Μέσα στη ζέστη του καλοκαιριού το σημείο αυτό ήταν μια όαση δροσιάς!
Περπατήσαμε όλη την Vittorio Emanuele και στο τέρμα, στην Porta Pescara βρεθήκαμε στην μικρή παραλία της Cefalu, Porto Vecchio. Στο σημείο αυτό η θέα και η οπτική της ευρύτερης περιοχής μου άρεσε περισσότερο απ’ ότι στην πιο μεγάλη παραλία.
Είπαμε πως όταν δούμε όλη την πόλη θα ξανάρθουμε εδώ για καμιά βουτιά!
Συνεχίσαμε στα στενά της πόλης μέχρι που φτάσαμε στην Piazza del Duomo.
Εντυπωσιάστηκα από την μικρή πλατεία και την εξωτική ατμόσφαιρα της. Εννοείται αυτό που τραβάει τα βλέμματα είναι ο επιβλητικός Καθεδρικός ναός της Cefalu Παγκόσμιας Kληρονομιάς της Unesco. Σε ύφος Βυζαντινό και αραβό-νορμανδικό, ο καθεδρικός ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος άρχισε να χτίζεται το 1148!
Μπήκαμε για λίγα δευτερόλεπτα στο εσωτερικό του γιατί εκείνη την ώρα γίνονταν ετοιμασίες για έναν γάμο και έφταναν οι καλεσμένοι. Εσωτερικά πάντως ο Καθεδρικός είναι πολύ λιτός και φτωχικός όσον αφορά τη διακόσμηση με λίγα ψηφιδωτά.
Το ίδιο το στυλ του Καθεδρικού ναού, ο βράχος πίσω του και οι φοίνικες έδιναν στην πλατεία όντως μια εξωτική ομορφιά. Τριγύρω έχει πολλά καφέ-εστιατόρια και είπαμε να χαλαρώσουμε και να απολαύσουμε παγωμένη μπύρα μαζί με σνακ αλλά και γλυκό! Οι πειρασμοί ήταν πολλοί. Καθίσαμε στο Bar Duomo και ευχαριστηθήκαμε εξαιρετικά arancine την γεμιστή ρυζόμπαλα που έγινε λατρεία και στο καπάκι φρεσκότατο προφιτερόλ!
Αργότερα συνεχίσαμε ευθεία στην κεντρική Corso Ruggero και στα κάθετα στενά.
Piazza G Battista Spinola - Chiesa del Purgatorio
Σε στενά κοντά στον Καθεδρικό ναό στους πρόποδες του βράχου...
Κι άλλα σοκάκια της Cefalu
Χρόνος υπήρχε γι’ αυτό και πήγαμε ξανά στην μικρή παραλία Vecchio να δοκιμάσουμε την τύχη μας στα παγωμένα νερά. Μάταιος κόπος. Μπήκαμε μέχρι τη μέση και παγώσαμε. Έτσι αρκεστήκαμε στο να χαλαρώσουμε στην παραλία και να θαυμάσουμε ακόμα μια φορά το όμορφο μέρος. Εκεί στο ξαφνικό έπεσαν και 10 μετρημένες ψιχάλες για να βγει αμέσως μετά ο ήλιος ακόμα πιο ζεστός!
Πήραμε τον δρόμο της επιστροφής χαλαρά ώστε να είμαστε κατά τις 7 στο γραφείο στη Via Roma για να πάρουμε τις βαλίτσες μας και να πάμε στον σταθμό τρένων. Περάσαμε ξανά από τον Καθεδρικό, περπατήσαμε όλη την Corso Ruggero και την Piazza Garibaldi.
Chiesa Di MARIA SS. dell'Alemanna
Πήραμε τις βαλίτσες, δώσαμε 12€, ανηφορίσαμε στον σταθμό τρένων και περιμέναμε γύρω στη 1 ώρα μέχρι να έρθει το τρένο στις 19:56 για Παλέρμο. Έφτασε η ώρα της τελευταίας πράξης των διακοπών μας.
Τα 50 λεπτά μέχρι το Παλέρμο πέρασαν γρήγορα και από τα παράθυρα μας είδαμε ένα πανέμορφο ηλιοβασίλεμα!
Επειδή η πτήση την επόμενη ημέρα ήταν στις 6 το πρωί, έπρεπε να φύγουμε από το Παλέρμο στις 4:00. Για το λόγο αυτό επέλεξα διαμέρισμα κοντά στον σταθμό τρένων που αναχωρεί το λεωφορείο για αεροδρόμιο, ώστε να μη τρέχουμε ξημερώματα. Οι πρώτες εικόνες του Παλέρμο στους δρόμους κοντά στον σταθμό μου φάνηκαν άκρως παρακμιακές! Το διαμέρισμα που είχα κλείσει ήταν το Sweet Home, στην via giuseppe garibaldi 8 στην παλιά πόλη του Παλέρμο την Kalsa.
https://www.booking.com/hotel/it/sweet-home-palermo.el.html
Χτυπήσαμε το κουδούνι στην είσοδο και άνοιξε η παλιά βαριά πόρτα. Όλη η οικοδομή ήταν σε καλή κατάσταση αλλά σίγουρα παλιάς χρονολογίας και αυτό φαινόταν κι απ’ το ρετρό ασανσέρ! Η εσωτερική αυλή με το που μπήκαμε από την κεντρική είσοδο.
Η κοπέλα του Sweet Home ευγενική, ντροπαλή και με ελάχιστες γνώσεις αγγλικών. Το διαμέρισμα ένα κανονικό σπίτι. Είχε μια κοινή μεγάλη κουζίνα και νομίζω τρία δωμάτια. Το δωμάτιο μας ήταν μεγάλο και πολύ ωραίο και ειδικά το μπάνιο του ήταν εξαιρετικό. Το κόστος για δύο διανυκτερεύεις ήταν 80€. Τακτοποιηθήκαμε, ντυθήκαμε και βγήκαμε ενθουσιασμένοι για την πρώτη μας γνωριμία με το Παλέρμο. Δεν είχαμε σκοπό να δούμε πολλά βραδιάτικα. Για φαγητό θα πηγαίναμε και θα βλέπαμε λίγο την ιστορική συνοικία την Kalsa . Μια περιοχή ανερχόμενη τα τελευταία χρόνια με δεκάδες εστιατόρια και μπαρ.
Η πρώτη αίσθηση ήταν λίγο περίεργη. Στους δρόμους σε αρκετά σημεία βλέπαμε Αφρικανούς να κάνουν τους παρκαδόρους! Με το έτσι θέλω? Δεν έχω ιδέα τι παίζει. Αλλά γενικά η παραμελημένη εικόνα της πόλης, οι περίεργες φιγούρες, τα σκοτεινά σοκάκια με έκαναν να νιώθω κάπως άβολα. Ομολογώ πως είναι η πρώτη πόλη που μου το προξένησε αυτό! Και ήταν από τις λίγες φορές που δεν ήμουν άνετος στο να βγάζω φωτογραφίες γι’ αυτό άλλωστε έβγαλα πολύ λίγες κι αυτές αποτυχημένες. Αυτή η απεριποίητη όψη της πόλης με βρήκε απροετοίμαστο. Ταυτόχρονα όμως τη βρήκα αυθεντική και γοητευτικά παρακμιακή! Στον Rose πάλι ξεκάθαρα δεν του άρεσε καθόλου. Ίσως μετά από τόσα γραφικά και όμορφα μέρη στην Μάλτα και τη Σικελία, το Παλέρμο να έκατσε βαρύ! Όμως εγώ δεν θα έλεγα σε κανέναν να μη τη δει. Αντίθετα θα έλεγα πως οφείλει να τη γνωρίσει, απλά το βράδυ να είναι προσεκτικός!
Επίσης η Kalsa με δυσκόλεψε με τα στενά, δαιδαλώδη δρομάκια της και ακόμα και με gps με μπέρδεψε και δεν προσανατολίστηκα εύκολα, πράγμα παράξενο για μένα. Δεν είδαμε και πολλά από την Kalsa αυτό το βράδυ ούτε θέλαμε να την εξερευνήσουμε. Θα της δίναμε μια ακόμα ευκαιρία το πρωί. Από την Via Giuseppe Garibaldi λίγα μέτρα μετά φτάσαμε στην πολύβουη Piazza della Rivoluzione. Αν και ημέρα Τετάρτη τα μπαρ και τα εστιατόρια είχαν πολύ κόσμο και η ατμόσφαιρα ήταν ωραία μπορώ να πω.
Συνεχίσαμε ευθεία στην Via Alessandro Paternostro με σκοπό να πάμε για φαγητό στη φημισμένη
Antica Focacceria San Francesco.
Με ανυπομονησία να φάμε και λίγο πριν καθίσουμε στα τραπεζάκια στη μικρή πλατεία, η σερβιτόρα μας ενημέρωσε πως η κουζίνα έκλεισε και μπορούσαμε να καθίσουμε μόνο για ποτό! Ξενέρωμα. Θα σας έρθουμε αύριο είπαμε και φύγαμε. Ήταν γύρω στις 10 και θέλαμε να φάμε. Η διάθεση έπεσε και σε καμία περίπτωση δεν θέλαμε να ψάξουμε εστιατόριο ούτε να ξοδευτούμε. Απλά να φάμε κάτι και να πάμε στο δωμάτιο για ξεκούραση.
Στη Via Vittorio Emanuele μπήκαμε στο πρώτο αρτοποιείο που βρήκαμε μπροστά μας. Κι αν δεν κάνω λάθος ήταν το Panificio Velardi. Το ευγενικό παλικάρι δεν ήξερε λέξη αγγλικά αλλά ήταν χαμογελαστό και εξυπηρετικό. Καθίσαμε στα σταντ του μικρού μαγαζιού και φάγαμε ποικιλία από ολόφρεσκα και πεντανόστιμα μπριός γεμιστά με λουκάνικο, μοτσαρέλα και άλλα υλικά και φυσικά δεν θα μπορούσε να λείψει και η αγαπημένη μου ρυζόμπαλα arancine. Νόστιμα και πάμφθηνα. Όταν είχαμε τελειώσει, συζητούσαμε με τον Rose έξω από το αρτοποιείο και όπως πάντα είχα κρεμασμένη τη μηχανή μου στον ώμο. Ξαφνικά έρχεται το παιδί από το αρτοποιείο και χωρίς να πει τίποτα, παίρνει τη μηχανή μου και μου τη βάζει χιαστί! Μας κοιτάει και με τα μάτια μόνο κατάλαβα τι ήθελε να μας πει. Εδώ είναι Παλέρμο! Προσοχή! Από τη μια εντυπωσιάστηκα από την ευγενική κίνηση του παιδιού και από την άλλη προβληματίστηκα. Είναι όντως τόσο επικίνδυνα εδώ?
Στην επιστροφή μας για το δωμάτιο χαθήκαμε. Δεν ξέρω γιατί με μπέρδεψε τόσο πολύ η Kalsa. Περάσαμε από όμορφα κεντρικά σημεία με εστιατόρια και κόσμο αλλά κι από έρημα στενά που όμως δεν νοιώσαμε ανασφάλεια. Όμως συνεχίσαμε να βλέπουμε σε διάφορες γωνιές τους Αφρικανούς μυστήριους παρκαδόρους. Η παρουσία τους με έκανε να μη τραβάω με τη μηχανή μου γι’ αυτό δυστυχώς έχω ελάχιστο φωτογραφικό υλικό από αυτό το βράδυ. Με τη βοήθεια του gps με τα χίλια ζόρια βρήκαμε το σωστό δρόμο.
Στην Via Giuseppe Garibaldi γύρω στις 12 δεν μπορώ να πω πως κυκλοφορούσε και ο καλύτερος κόσμος. Εμείς περπατούσαμε κανονικά χωρίς να δίνουμε σημασία και κανείς δεν ασχολήθηκε με μας. Όταν φτάσαμε έξω από την μεγάλη πόρτα της πολυκατοικίας μας είδαμε ένα θέαμα όχι και τόσο ωραίο. Στην Via Giuseppe Garibaldi, στην Corso dei Mille, στην Via Milano και μάλλον και σε άλλους γειτονικούς δρόμους έκαναν πιάτσα εξωτικά κορίτσια! Με λίγα λόγια το μέρος αυτό δεν είναι και το καλύτερο για διαμονή. Οκ ξέρουμε πως σε όλες τις πόλεις οι γειτονιές κοντά σε σταθμό τρένων είναι οι πιο κακόφημες. Εγώ προφανώς και δεν έκανα κάποια σχετική έρευνα για το Παλέρμο. Ήθελα απλά να είμαι κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό για να μην έχουμε μεγάλη απόσταση τα ξημερώματα για την αναχώρησή μας προς το αεροδρόμιο. Και άντε εμείς είμαστε άντρες και δεν επηρεαζόμαστε πολύ από αυτά. Αλλά για γυναίκες αυτή η γειτονιά θα ήταν η χειρότερη επιλογή για διαμονή. Σημειώστε το λοιπόν για όποιον έχει σκοπό να μείνει στην Kalsa σε μελλοντικό ταξίδι.
Αρκετή Decadence αντέξαμε για πρώτη νύχτα στο Παλέρμο! Ανοίξαμε την βαριά ξύλινη πόρτα της πολυκατοικίας αφού πρώτα καληνυχτίσαμε τις τροφαντές έγχρωμες ιερόδουλες!
Buonanotte!
Last edited:
