giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.726
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Άφιξη στη Μάλτα και η Valletta! - part1
- Valletta - part2
- Marsaxlokk, Birgu και Tuffieha-Golden Bay!
- Η Mosta και το highlight η ''Σιωπηλή Πόλη'' Μdina!
- Gozo - Victoria & πρώην Azure Window!
- Comino - Blue Lagoon και το τελευταίο βράδυ στη Sliema!
- Μάλτα… το αντίο!
- Σικελία part1 – Taormina!
- Taormina – part 2
- Cefalu και πρώτο βράδυ στο Παλέρμο!
- 2η ημέρα στο Παλέρμο!
- Βουτιές στο Mondello, τελευταία νύχτα στο Παλέρμο και… διακοπές τέλος!
Άφιξη στη Μάλτα και η Valletta! - part1
Το ταξίδι άρχισε στις 5 το πρωί όταν σαν τα ζόμπι σύραμε τις βαλίτσες μέχρι τη στάση για να πάμε στο αεροδρόμιο. Η πτήση για Αθήνα ήταν στις 07:05. Όταν φτάσαμε Αθήνα εξακολουθούσαμε να νυστάζουμε αφού οι 3 ώρες ύπνου το βράδυ μας είχαν εξαντλήσει. Το κενό ήταν μεγάλο αφού η πτήση για τη Μάλτα ήταν στις 14:25! Ξεκουράσαμε τα μάτια μας, τσιμπήσαμε πρωινό, κάναμε βόλτες μέσα και έξω από το αεροδρόμιο για να περάσει η ώρα και περιμέναμε πως και πως την πτήση.
Αναχωρήσαμε 14:40. Η πτήση ομαλή, ο καιρός εξαιρετικός και άφιξη στο αεροδρόμιο Luqa στις 15:05. Επιτέλους φτάσαμε. Το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να αγοράσουμε μια κάρτα για τα μέσα μεταφοράς. Επιλέξαμε για αρχή την κάρτα των 12 διαδρομών με 15€. Μία και για τους δύο άρα είχαμε 6 διαδρομές ο καθένας. Κάθε φορά που μπαίναμε στο αστικό τη χτυπούσαμε δύο φορές στο μηχάνημα μπροστά στον οδηγό το οποίο μηχάνημα έδειχνε και πόσες διαδρομές απέμειναν στην κάρτα. Μια διαδρομή ισχύει για 2 ώρες. Που σημαίνει ότι αν αλλάξεις αστικό μέσα σ’ αυτό το χρονικό όριο, όταν θα χτυπήσεις ξανά την κάρτα στο επόμενο αστικό, δεν θα μειωθεί ο αριθμός των διαδρομών. Υπάρχει και η 7ημερη κάρτα απεριορίστων διαδρομών με 21€ και είναι ατομική. Πάντως και κάρτα να μη προλάβει να αγοράσει κάποιος, εισιτήρια αγοράζονται και από τον οδηγό κατά την επιβίβαση σε όλες τις γραμμές. Η τιμή είναι 1,50€ χειμώνα, 2€ καλοκαίρι και στα 3€ το νυχτερινό. Το ίδιο ισχύει κι εδώ με τις μετεπιβιβάσεις εντός 2 ωρών. https://www.publictransport.com.mt/en/bus-card-and-ticketing
Βγαίνοντας από το αεροδρόμιο μας χτύπησε ο ήλιος και η ζέστη. Καύσωνα δεν είχε αλλά ένα 30αρι το είχε. Κόσμος περίμενε στη στάση και όλοι ψαχνόταν αλλά εμείς οι ειδήμονες ξέραμε πιο αστικό θα πάρουμε. Τι τα έχουμε τα γαλόνια τόσα χρόνια! Μάλιστα κάποιοι Έλληνες βλέποντας τη σιγουριά μας, μας συμβουλεύτηκαν τι να κάνουν. Μας εξυπηρετούσαν τρία αστικά αλλά θα επιλέγαμε εκείνο που φεύγει πιο γρήγορα και πάει απευθείας στη Sliema. Στην προκειμένη περίπτωση ήταν το Χ2. Για Sliema βολεύει και το TD2 ενώ το Χ4 πηγαίνει στη Βαλέτα.
Μάλλον πρέπει να μπήκαμε με το δεξί στο αστικό γιατί βρήκαμε εύκολα θέσεις, και γιατί σε όλα τα αστικά που πήραμε στη Μάλτα δεν υπήρχε φορά να είμαστε όρθιοι ή να δυσκολευτούμε ή να ταλαιπωρηθούμε. Κατά τη διαδρομή μου έκανε εντύπωση η πυκνή και αυξανόμενη δόμηση στο νησί. Δυσκολευόμουν να υπολογίζω την κλίμακα και να καταλάβω πως βρίσκομαι σε ένα νησί με έκταση σχεδόν σαν τη Θάσο αφού οι δρόμοι, τα κτίρια η κίνηση και η αίσθηση ήταν πως βρίσκομαι σε μια πυκνοκατοικημένη χώρα και στα προάστια κάποιας πόλης του Μαρόκου! Από ένα σημείο και μετά το λεωφορείο συνέχισε στην πολύ όμορφη παραλιακή διαδρομή μέσω San Giljan. Μου άρεσε όπως είδα από το λεωφορείο, τον κόλπο του Σεντ Τζούλιανς με τις αμέτρητες αραγμένες βαρκούλες και την παραλιακή του που ουσιαστικά είναι η συνέχεια της Sliema. Μέχρι που φτάσαμε στον προορισμό μας και κατεβήκαμε στη στάση Chalet.
Και τι πιο ωραίο, χωρίς ψαξίματα και ταλαιπωρίες το ξενοδοχείο να βρίσκεται σχεδόν απέναντι από τη στάση του λεωφορείου. Στo Sliema Chalet Hotel https://www.booking.com/hotel/mt/sliema-chalet.el.html κάναμε chek in σε ένα ευγενέστατο παιδί ούτε 20 χρονών. Το ξενοδοχείο είναι ένα απλό 3στερο και για τρείς διανυκτερεύσεις πληρώσαμε 168€ και το είχα κλείσει τουλάχιστον 4 μήνες πριν. Δεν περιλάμβανε πρωινό αλλά ο ρεσεψιονιστ μας ενημέρωσε πως αν θέλαμε πρωινό θα κοστίζει 6,50€ το άτομο. Ευχαριστούμε αλλά δεν… Αν ήθελα θα το έκλεινα από πριν. Το δωμάτιο ικανοποιητικό και αξιοπρεπές με κλιματιστικό και ανεμιστήρα οροφής άκρως απαραίτητο. Το μοναδικό που δεν μου άρεσε ήταν το παράθυρο που έβλεπε τον ακάλυπτο. Σίγουρα θα ήθελα ένα από τα δωμάτια που βλέπουν στην παραλία αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα.
Χρόνο δεν χάσαμε και σε 10 λεπτά κατεβήκαμε στο δρόμο πανέτοιμοι για την πρώτη μεγάλη μαλτέζικη βόλτα. Η Sliema μου άρεσε πολύ σαν περιοχή. Αν πήγαινα ξανά στη Μάλτα μάλλον πάλι εκεί θα επέλεγα ξενοδοχείο. Έχει ζωή χωρίς όμως βαβούρα, με πολλές επιλογές για φαγητό, διασκέδαση και ψώνια. Έχει την υπέροχη παραλιακή λεωφόρο Triq Ix - Xatt απέναντι από το νησάκι Manoel και την ωραιότερη θέα προς τη Βαλέτα, αλλά και την παραλία στην άλλη πλευρά εκεί που μέναμε εμείς στην λεωφόρο Tower Road. Όλη η ακτογραμμή της Sliema είναι ένας προσεγμένος χώρος περιπάτου ιδιαίτερα δημοφιλής στους κατοίκους για τρέξιμο και συναντήσεις στα παγκάκια. Η Σλιέμα είναι η περιοχή που κατοικούν οι εύποροι αλλά και τα διάσημα πρόσωπα της Μάλτας και έχει εξαιρετικά υψηλές τιμές ακινήτων σε σύγκριση με τον εθνικό μέσο όρο. Είναι γνωστό αλλά όχι επιβεβαιωμένο ότι οι κάτοικοι της Σλιέμα έχουν ως πρώτη γλώσσα τα αγγλικά.
Το πρώτο που αντικρίσαμε ήταν κόσμος να κολυμπάει στα πεντακάθαρα νερά και να λιάζεται πάνω στα βράχια ή τα τσιμέντα! Με το που το βλέπει ο Rose ζηλεύει και δηλώνει πως θέλει να κάνει βουτιά. Τον προσγειώνω απότομα και του λέω να ξεχάσει τη θάλασσα για σήμερα. Σήμερα το πρόγραμμα έχει Βαλέτα και αν προλάβουμε και Birgu.
H Σλιέμα έχει εξαιρετικές συνδέσεις προς τη Βαλέτα αλλά και σε άλλα σημαντικά μέρη του νησιού. Έχει έναν πιο κοσμοπολίτικο αέρα και φέρνει ας πούμε κάτι από Νίκαια και Μονακό! Και βέβαια μπορεί να είναι γεμάτη με σύγχρονα πολυώροφα κτίρια και νέες οικοδομές που ξεπετάγονται από παντού, όμως πίσω από την παραλία στην καρδιά της πόλης, στη Sliema εξακολουθούν να παραμένουν λίγα βικτοριανά, καθώς και σπίτια nouveau τέχνης και τα παραδοσιακά σπίτια με τα μπαλκόνια της Μάλτας. Τα ενδότερα όμως της Σλιέμα θα τα βλέπαμε την τελευταία ημέρα. Μας περίμενε η Βαλέτα και δεν μας έπαιρνε να καθυστερήσουμε.
Κατηφορίσαμε στην παραλιακή Triq Ix - Xatt και το πρώτο πράγμα που αντικρύσαμε εκτός από την κίνηση ήταν η πανέμορφη θέα της Βαλέτα ακριβώς απέναντί μας.
Στη παραλία έχει στη σειρά πάρα πολλά σταντ εταιρειών που διαφημίζουν κρουαζιέρες. Τα προσπεράσαμε και πήγαμε κατευθείαν στο σημείο που αναχωρούν τα δημόσια ferry για τη Βαλέτα. Το Χρονοδιάγραμμα είναι αναρτημένο σε μεγάλη πινακίδα για διευκόλυνση του επιβατικού κοινού. Η μονή διαδρομή κοστίζει 1,50€ και 1,75€ μετά τις 19:30 το απόγευμα που ξεκινάει η βραδινή ζώνη. Με επιστροφή είναι 2,80€ και 3,30 αντίστοιχα. Κόψαμε μονής διαδρομής γιατί έτσι κι αλλιώς θα επιστρέφαμε το βράδυ. http://www.vallettaferryservices.com/fares.html
Το ferry ήρθε, επιβιβαστήκαμε τάχιστα και ξεκινήσαμε για την πρώτη θαλάσσια διαδρομή μας. Η Βαλέτα απέναντι μας περίμενε καμαρωτή και ο γαλανός ουρανός ήταν υπέροχος. Ανεβήκαμε στο κατάστρωμα κι εγώ δεν σταμάτησα να απολαμβάνω τον ήλιο και τη θέα της Βαλέτα που όλο και πηγαίναμε πιο κοντά της.
Από το σημείο που μας άφησε το ferry, για να φτάσουμε στα ενδότερα της πόλης έπρεπε να ανηφορίσουμε την Boat Street για να φτάσουμε στην Triq Marsamxett.
Από το σημείο είχαμε την ευκαιρία να ατενίσουμε τη θέα προς τη Sliema και το νησάκι Manoel
Και επιτέλους ερχόμαστε σε επαφή και σε απόσταση αναπνοής με την ιδιαίτερη μεσαιωνική αρχιτεκτονική της Μάλτας και τα πανέμορφα πολύχρωμα ξύλινα μπαλκόνια της. Ξέρω σας έταξα θάλασσες, μαγιό, λουόμενους κτλ αλλά ένα μαθηματάκι το σηκώνει ο οργανισμός σας. Η Βαλέτα είναι πρωτεύουσα και της αξίζει ένα αφιέρωμα. Δεν θέλω αντιρρήσεις σαν τον Rose! Του το είχα ξεκαθαρίσει. Την πρώτη μέρα ΔΕΝ έχει μπάνιο στη θάλασσα!
Από το σημείο που μπήκαμε στη Βαλέτα οι δρόμοι είχαν ησυχία και δεν κυκλοφορούσε πολύς κόσμος, κάτι που μου άρεσε. Ήταν νωρίς το απόγευμα και ο ήλιος έλουζε με ένα μοναδικό χρώμα τα μπεζ κτίρια που επικρατούν στο σύνολό τους στην πόλη. Ανηφορίσαμε από τα σκαλιά της Old Theatre Street και αμέσως μπήκαμε στο κλίμα της πόλης. Η Βαλέτα αποτελείται από δαιδαλώδη σοκάκια, ανηφόρες και σκαλιά και οι δρόμοι είναι φαρδιοί και ευθύγραμμοι, με το επίκεντρό τους να είναι η Πύλη της Πόλης και το τέλος τους το Φρούριο του Αγίου Έλμο (Il-Forti Sant Iermu).
Όλη αυτή η ομορφιά της Βαλέτα, του Μπαρόκ αρχιτεκτονικού ρυθμού, με στοιχεία Αναγεννησιακού και Νεοκλασσικού, με τα παλάτια, τους κήπους και τις επιβλητικές εκκλησίες, με τα φρούρια, τα αμυντικά τείχη, και τους τάφρους οφείλονται στο Τάγμα των Ιωαννιτών Ιπποτών της Ιερουσαλήμ που την κατασκεύασαν τον 16ο αιώνα με ιδρυτή τον Μεγάλο Μάγιστρο Ζαν Παρισό ντε λα Βαλέτ. Η επίσημη ονομασία από το Τάγμα ήταν Η Ταπεινοτάτη Πόλη της Βαλέτας. Μόνο ταπεινή όμως δεν μπορείς να πεις αυτή την πλούσια και πανέμορφη αρχιτεκτονικά πόλη. Γι’ αυτό και οι ευγενείς της εποχής της έδιναν την ονομασία που της αρμόζει. ''Λαμπρότατη''.
Αν δεν υπήρχαν τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα θα ορκιζόμουν ως η πόλη είναι ψεύτικη. Μια χάρτινη μινιατούρα πόλης! Είχα την εντύπωση ότι δεν μένουν άνθρωποι σε όλα αυτά τα κουκλίστικα σπίτια. Λίγα μου έδωσαν την εντύπωση ότι υπάρχει ανθρώπινη παρουσία. Κλειστές πόρτες, κατεβασμένα ρολά ρε μαγαζιά και άνθρωπος πουθενά. Μη είμαι υπερβολικός βέβαια. Αυτά σε κάποια δρομάκια.
Αν συνεχίζαμε στην Old Theatre Street θα μας έβγαζε στην κεντρική πλατεία St George’s.
Δεν θέλαμε όμως. Έτσι συνεχίσαμε δεξιά στην εντυπωσιακή Old Bakery Street
Το τέλος του δρόμου μας έβγαλε στους κήπους Hastings. Όχι κάτι ιδιαίτερο, άλλωστε είχε ντάλα ήλιο και ήδη αρχίσαμε να δυσανασχετούμε. Καλά που είχαμε νερά μαζί μας. Το τι νερό ήπιαμε σε όλο το ταξίδι δεν μπορώ να το περιγράψω. Πόσα λεφτά μπορεί να δώσαμε. Όταν είσαι όλη τη μέρα στον ήλιο όμως είναι απαραίτητο για ενυδάτωση. Κι από περίπτερα πήραμε, κι από το ξενοδοχείο αγοράσαμε, κι από σούπερ μάρκετ κι από beach καντίνες κι από παντού. Το 2λιτρο σύμφερε περισσότερο που είχε συνήθως 2 με 2,5€. Τα μικρά είχαν 1 με 1,50€.
Η θέα από τους κήπους συμπαθητική!
Από εκεί βγήκαμε στην κεντρική πύλη της Βαλέτα. Βλέποντας την σύγχρονη κάτι δεν μου κολλούσε. Μετά θυμήθηκα ότι η πύλη είναι καινούρια χτισμένη μεταξύ 2011-2014, σχεδιασμένη από τον πασίγνωστο Ιταλό αρχιτέκτονα Renzo Piano. Αυτή η πύλη είναι η 5η πύλη στη Βαλέτα από το 1569 που είχε φτιαχτεί η πρώτη μέχρι το 2011 που γκρέμισαν την 4η! Δεν μπορώ να πω ότι τρελάθηκα! Δεν την φωτογράφισα καν! Ίσως γιατί στο σημείο έξω από την πύλη και γύρω από το σιντριβάνι Triton υπήρχε ένα μεγάλο εργοτάξιο που χαλούσε όλη την εικόνα της περιοχής. Απ ‘ότι διάβασα γύρω από τη κρήνη σχεδιάζεται να γίνει πεζόδρομος. Επίσης τα μεγάλα αγάλματα της κρήνης έχουν διαλυθεί για να γίνει η αποκατάσταση τους. Στο βάθος στην πλατεία Triq Sarria της Floriana στήνονταν εξέδρα για τα βραβεία Mtv.
Προσπεράσαμε τα έργα, περάσαμε και τον σταθμό λεωφορείων στη Vjal Nelson, και ανηφορίσαμε την Triq Girolamo Cassar δίπλα από τα τείχη της πόλης για να φτάσουμε στην πλατεία Kastilja.
Στην πλατεία βρίσκεται το πολιτιστικό κέντρο Saint James Cavalier κι αυτό κτίριο της εποχής των ιπποτών, το χρηματιστήριο της Μάλτα και το εντυπωσιακό Auberge de Castille που στεγάζει το γραφείο του Πρωθυπουργού.
Ακριβώς δίπλα η εκκλησία St. Catherine of Italy
Συνεχίσαμε χαλαροί περνώντας δίπλα από τα ερείπια της Όπερας που ήταν το Βασιλικό θέατρο της Μάλτας. Το κτίριο καταστράφηκε στους βομβαρδισμούς του β’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1942. Πήρε ξανά ζωή μόλις το 2013. Ο Renzo Piano το μετέτρεψε σε ένα υπαίθριο θέατρο που ονομάζεται Pjazza Teatru Rjal. Το βρήκα ευφάνταστο!
Το νέο Κοινοβούλιο. Στο βάθος φαίνεται η νέα πύλη
Και το κοινοβούλιο είναι δημιουργία του Renzo Piano. Κατασκευάστηκε μεταξύ 2011 και 2015 και είναι ένα αμφιλεγόμενο κτίριο που πήρε πολλές αρνητικές κριτικές και έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την μεσαιωνική πόλη της Βαλέτα που είναι στη λίστα της Ουνέσκο! Προσωπικά το βρίσκω ενδιαφέρον σαν κτίσμα και δεν μου χαλάει την αισθητική. Αν αναλογιστούμε ότι το σημείο πριν ήταν μια αχανή αλάνα-πλατεία για παρκάρισμα τότε σίγουρα από το 2015 που στέκεται ολοκληρωμένο το κοινοβούλιο, το μέρος αξιοποιήθηκε και έδωσε μια νέα σύγχρονη όψη στην πρωτεύουσα. Είμαι fun της σύγχρονης αρχιτεκτονικής, τι να κάνουμε!
Για αρκετή ώρα που βρισκόμασταν στη Βαλέτα, μας φάνηκε υποτονική και ήρεμη. Αυτό μέχρι που περπατήσαμε τον πιο κεντρικό δρόμο της πόλης την πεζοδρομημένη Republic St. Την καρδιά της Βαλέτα.
Λίγο μετά στρίψαμε δεξιά στην πλατεία Triq San Gwann. Εκεί είναι και ο καθεδρικός της πόλης αφιερωμένος στον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή, Saint John's Co-Cathedral.
Το εσωτερικό της εκκλησίας ήθελα οπωσδήποτε να το επισκεφτώ. Από Δευτέρα έως Παρασκευή οι ώρες επίσκεψης είναι από 09:30 έως 16:30 και τα Σάββατα από τις 09:30 έως 12:30, με κόστος 10€, ενώ είναι κλειστό τις Κυριακές και τις αργίες. Ήταν Σάββατο 6 το απόγευμα οπότε ήξερα ότι δεν είναι ανοιχτή η εκκλησία. Έλα όμως που όταν φτάσαμε είδαμε κίνηση στην πλατεία. Από την εκκλησία έβγαιναν ιερείς και το σκηνικό έμοιαζε λες και ήταν η περιφορά του επιταφίου. https://www.stjohnscocathedral.com/
Διστακτικά πλησιάσαμε την είσοδο και είδαμε ότι μπαίνουν κανονικά οι επισκέπτες. Τέλεια ευκαιρία λοιπόν να μπούμε δωρεάν στο εσωτερικό του εντυπωσιακού ναού. Γινόταν εκκλησιαστική λειτουργία και όσο κι αν έψαξα μετά δεν βρήκα κάποια πληροφορία αν γιόρταζε κάτι η εκκλησία εκείνη τη μέρα. Φυσικά δεν υπήρχε η δυνατότητα να μπούμε πιο μέσα και μας επέτρεψαν μόνο να σταθούμε στην είσοδο και να φωτογραφίσουμε χωρίς φλας. Μας έκαναν νόημα να βγάλουμε τα καπέλα μας και επειδή ο Rose φορούσε αμάνικη μπλούζα τύλιξε ένα σάλι γύρω του και ήταν μια ομορφιά! Κρίμα να μην τον βγάλω μια φωτογραφία!
Το εσωτερικό της εκκλησίας είναι κάτι παραπάνω από εκθαμβωτικό και μάλιστα θεωρείται ως ένα από τα καλύτερα παραδείγματα της υψηλής μπαρόκ αρχιτεκτονικής στην Ευρώπη. Όμως το ότι το κοιτούσαμε από απόσταση δεν μας έδωσε τη δυνατότητα να παρατηρήσουμε από κοντά το μεγαλείο του και να θαυμάσουμε τα αριστουργήματα του. Το πιο αξιοσημείωτο και διασημότερο έργο της εκκλησίας είναι ο αποκεφαλισμός του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου του Καραβάτζιο που είναι ένας σημαντικός λόγος επίσκεψης στην εκκλησία. Και πάλι όμως ήμουν χαρούμενος που μας δόθηκε η δυνατότητα να θαυμάσουμε το εσωτερικό του Καθεδρικού κι έτσι δεν θα χάναμε πολύτιμο χρόνο να επιστρέψουμε στη Βαλέτα αφού το πρόγραμμα τις επόμενες μέρες είχε άλλες προτεραιότητες.
Το αριστούργημα του Caravaggio χρονολογίας 1608, ο αποκεφαλισμός του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή
Ένα άλλο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό της εκκλησίας είναι η συλλογή από μαρμάρινες επιτύμβιες στήλες στον κυρίως ναό όπου είναι θαμμένοι σημαντικοί ιππότες, με τους πιο σημαντικούς να έχουν τοποθετηθεί πιο κοντά στο μπροστινό μέρος της Εκκλησίας.
Η λιτανεία επέστρεψε κι εμείς αποχωρήσαμε από την εκκλησία. Βοήθειά μας!
Εμείς συνεχίσαμε επί της Republic St. θαυμάζοντας και άλλα κτίρια όπως τα δικαστήρια της Μάλτας
Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Μάλτας
Η πρώτη μας στάση έγινε ανάμεσα στην Republic Square και την St George’s Square στο Caffe Cordina. Μια στάση για ξεκούραση και κρύο χυμό και για να φάμε μερικά νόστιμα πιτοειδή με διαφορετική γέμιση το καθένα προς 2,50€ με 3€ το κάθε κομμάτι. Καθίσαμε έξω εννοείται αλλά ξέχασα να ρίξω μια ματιά στο εντυπωσιακό του εσωτερικό που θυμίζει βιεννέζικο καφέ. Έχει και πολύ ωραία γλυκά σε καλές τιμές αλλά δεν τα τιμήσαμε. Κακώς!
Το καφέ είναι στο πιο κεντρικό σημείο της Βαλέτα δίπλα στο Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου στην πλατεία St George’s.
Το ταξίδι άρχισε στις 5 το πρωί όταν σαν τα ζόμπι σύραμε τις βαλίτσες μέχρι τη στάση για να πάμε στο αεροδρόμιο. Η πτήση για Αθήνα ήταν στις 07:05. Όταν φτάσαμε Αθήνα εξακολουθούσαμε να νυστάζουμε αφού οι 3 ώρες ύπνου το βράδυ μας είχαν εξαντλήσει. Το κενό ήταν μεγάλο αφού η πτήση για τη Μάλτα ήταν στις 14:25! Ξεκουράσαμε τα μάτια μας, τσιμπήσαμε πρωινό, κάναμε βόλτες μέσα και έξω από το αεροδρόμιο για να περάσει η ώρα και περιμέναμε πως και πως την πτήση.
Αναχωρήσαμε 14:40. Η πτήση ομαλή, ο καιρός εξαιρετικός και άφιξη στο αεροδρόμιο Luqa στις 15:05. Επιτέλους φτάσαμε. Το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να αγοράσουμε μια κάρτα για τα μέσα μεταφοράς. Επιλέξαμε για αρχή την κάρτα των 12 διαδρομών με 15€. Μία και για τους δύο άρα είχαμε 6 διαδρομές ο καθένας. Κάθε φορά που μπαίναμε στο αστικό τη χτυπούσαμε δύο φορές στο μηχάνημα μπροστά στον οδηγό το οποίο μηχάνημα έδειχνε και πόσες διαδρομές απέμειναν στην κάρτα. Μια διαδρομή ισχύει για 2 ώρες. Που σημαίνει ότι αν αλλάξεις αστικό μέσα σ’ αυτό το χρονικό όριο, όταν θα χτυπήσεις ξανά την κάρτα στο επόμενο αστικό, δεν θα μειωθεί ο αριθμός των διαδρομών. Υπάρχει και η 7ημερη κάρτα απεριορίστων διαδρομών με 21€ και είναι ατομική. Πάντως και κάρτα να μη προλάβει να αγοράσει κάποιος, εισιτήρια αγοράζονται και από τον οδηγό κατά την επιβίβαση σε όλες τις γραμμές. Η τιμή είναι 1,50€ χειμώνα, 2€ καλοκαίρι και στα 3€ το νυχτερινό. Το ίδιο ισχύει κι εδώ με τις μετεπιβιβάσεις εντός 2 ωρών. https://www.publictransport.com.mt/en/bus-card-and-ticketing
Βγαίνοντας από το αεροδρόμιο μας χτύπησε ο ήλιος και η ζέστη. Καύσωνα δεν είχε αλλά ένα 30αρι το είχε. Κόσμος περίμενε στη στάση και όλοι ψαχνόταν αλλά εμείς οι ειδήμονες ξέραμε πιο αστικό θα πάρουμε. Τι τα έχουμε τα γαλόνια τόσα χρόνια! Μάλιστα κάποιοι Έλληνες βλέποντας τη σιγουριά μας, μας συμβουλεύτηκαν τι να κάνουν. Μας εξυπηρετούσαν τρία αστικά αλλά θα επιλέγαμε εκείνο που φεύγει πιο γρήγορα και πάει απευθείας στη Sliema. Στην προκειμένη περίπτωση ήταν το Χ2. Για Sliema βολεύει και το TD2 ενώ το Χ4 πηγαίνει στη Βαλέτα.
Μάλλον πρέπει να μπήκαμε με το δεξί στο αστικό γιατί βρήκαμε εύκολα θέσεις, και γιατί σε όλα τα αστικά που πήραμε στη Μάλτα δεν υπήρχε φορά να είμαστε όρθιοι ή να δυσκολευτούμε ή να ταλαιπωρηθούμε. Κατά τη διαδρομή μου έκανε εντύπωση η πυκνή και αυξανόμενη δόμηση στο νησί. Δυσκολευόμουν να υπολογίζω την κλίμακα και να καταλάβω πως βρίσκομαι σε ένα νησί με έκταση σχεδόν σαν τη Θάσο αφού οι δρόμοι, τα κτίρια η κίνηση και η αίσθηση ήταν πως βρίσκομαι σε μια πυκνοκατοικημένη χώρα και στα προάστια κάποιας πόλης του Μαρόκου! Από ένα σημείο και μετά το λεωφορείο συνέχισε στην πολύ όμορφη παραλιακή διαδρομή μέσω San Giljan. Μου άρεσε όπως είδα από το λεωφορείο, τον κόλπο του Σεντ Τζούλιανς με τις αμέτρητες αραγμένες βαρκούλες και την παραλιακή του που ουσιαστικά είναι η συνέχεια της Sliema. Μέχρι που φτάσαμε στον προορισμό μας και κατεβήκαμε στη στάση Chalet.
Και τι πιο ωραίο, χωρίς ψαξίματα και ταλαιπωρίες το ξενοδοχείο να βρίσκεται σχεδόν απέναντι από τη στάση του λεωφορείου. Στo Sliema Chalet Hotel https://www.booking.com/hotel/mt/sliema-chalet.el.html κάναμε chek in σε ένα ευγενέστατο παιδί ούτε 20 χρονών. Το ξενοδοχείο είναι ένα απλό 3στερο και για τρείς διανυκτερεύσεις πληρώσαμε 168€ και το είχα κλείσει τουλάχιστον 4 μήνες πριν. Δεν περιλάμβανε πρωινό αλλά ο ρεσεψιονιστ μας ενημέρωσε πως αν θέλαμε πρωινό θα κοστίζει 6,50€ το άτομο. Ευχαριστούμε αλλά δεν… Αν ήθελα θα το έκλεινα από πριν. Το δωμάτιο ικανοποιητικό και αξιοπρεπές με κλιματιστικό και ανεμιστήρα οροφής άκρως απαραίτητο. Το μοναδικό που δεν μου άρεσε ήταν το παράθυρο που έβλεπε τον ακάλυπτο. Σίγουρα θα ήθελα ένα από τα δωμάτια που βλέπουν στην παραλία αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα.
Χρόνο δεν χάσαμε και σε 10 λεπτά κατεβήκαμε στο δρόμο πανέτοιμοι για την πρώτη μεγάλη μαλτέζικη βόλτα. Η Sliema μου άρεσε πολύ σαν περιοχή. Αν πήγαινα ξανά στη Μάλτα μάλλον πάλι εκεί θα επέλεγα ξενοδοχείο. Έχει ζωή χωρίς όμως βαβούρα, με πολλές επιλογές για φαγητό, διασκέδαση και ψώνια. Έχει την υπέροχη παραλιακή λεωφόρο Triq Ix - Xatt απέναντι από το νησάκι Manoel και την ωραιότερη θέα προς τη Βαλέτα, αλλά και την παραλία στην άλλη πλευρά εκεί που μέναμε εμείς στην λεωφόρο Tower Road. Όλη η ακτογραμμή της Sliema είναι ένας προσεγμένος χώρος περιπάτου ιδιαίτερα δημοφιλής στους κατοίκους για τρέξιμο και συναντήσεις στα παγκάκια. Η Σλιέμα είναι η περιοχή που κατοικούν οι εύποροι αλλά και τα διάσημα πρόσωπα της Μάλτας και έχει εξαιρετικά υψηλές τιμές ακινήτων σε σύγκριση με τον εθνικό μέσο όρο. Είναι γνωστό αλλά όχι επιβεβαιωμένο ότι οι κάτοικοι της Σλιέμα έχουν ως πρώτη γλώσσα τα αγγλικά.
Το πρώτο που αντικρίσαμε ήταν κόσμος να κολυμπάει στα πεντακάθαρα νερά και να λιάζεται πάνω στα βράχια ή τα τσιμέντα! Με το που το βλέπει ο Rose ζηλεύει και δηλώνει πως θέλει να κάνει βουτιά. Τον προσγειώνω απότομα και του λέω να ξεχάσει τη θάλασσα για σήμερα. Σήμερα το πρόγραμμα έχει Βαλέτα και αν προλάβουμε και Birgu.
H Σλιέμα έχει εξαιρετικές συνδέσεις προς τη Βαλέτα αλλά και σε άλλα σημαντικά μέρη του νησιού. Έχει έναν πιο κοσμοπολίτικο αέρα και φέρνει ας πούμε κάτι από Νίκαια και Μονακό! Και βέβαια μπορεί να είναι γεμάτη με σύγχρονα πολυώροφα κτίρια και νέες οικοδομές που ξεπετάγονται από παντού, όμως πίσω από την παραλία στην καρδιά της πόλης, στη Sliema εξακολουθούν να παραμένουν λίγα βικτοριανά, καθώς και σπίτια nouveau τέχνης και τα παραδοσιακά σπίτια με τα μπαλκόνια της Μάλτας. Τα ενδότερα όμως της Σλιέμα θα τα βλέπαμε την τελευταία ημέρα. Μας περίμενε η Βαλέτα και δεν μας έπαιρνε να καθυστερήσουμε.
Κατηφορίσαμε στην παραλιακή Triq Ix - Xatt και το πρώτο πράγμα που αντικρύσαμε εκτός από την κίνηση ήταν η πανέμορφη θέα της Βαλέτα ακριβώς απέναντί μας.
Στη παραλία έχει στη σειρά πάρα πολλά σταντ εταιρειών που διαφημίζουν κρουαζιέρες. Τα προσπεράσαμε και πήγαμε κατευθείαν στο σημείο που αναχωρούν τα δημόσια ferry για τη Βαλέτα. Το Χρονοδιάγραμμα είναι αναρτημένο σε μεγάλη πινακίδα για διευκόλυνση του επιβατικού κοινού. Η μονή διαδρομή κοστίζει 1,50€ και 1,75€ μετά τις 19:30 το απόγευμα που ξεκινάει η βραδινή ζώνη. Με επιστροφή είναι 2,80€ και 3,30 αντίστοιχα. Κόψαμε μονής διαδρομής γιατί έτσι κι αλλιώς θα επιστρέφαμε το βράδυ. http://www.vallettaferryservices.com/fares.html
Το ferry ήρθε, επιβιβαστήκαμε τάχιστα και ξεκινήσαμε για την πρώτη θαλάσσια διαδρομή μας. Η Βαλέτα απέναντι μας περίμενε καμαρωτή και ο γαλανός ουρανός ήταν υπέροχος. Ανεβήκαμε στο κατάστρωμα κι εγώ δεν σταμάτησα να απολαμβάνω τον ήλιο και τη θέα της Βαλέτα που όλο και πηγαίναμε πιο κοντά της.
Από το σημείο που μας άφησε το ferry, για να φτάσουμε στα ενδότερα της πόλης έπρεπε να ανηφορίσουμε την Boat Street για να φτάσουμε στην Triq Marsamxett.
Από το σημείο είχαμε την ευκαιρία να ατενίσουμε τη θέα προς τη Sliema και το νησάκι Manoel
Και επιτέλους ερχόμαστε σε επαφή και σε απόσταση αναπνοής με την ιδιαίτερη μεσαιωνική αρχιτεκτονική της Μάλτας και τα πανέμορφα πολύχρωμα ξύλινα μπαλκόνια της. Ξέρω σας έταξα θάλασσες, μαγιό, λουόμενους κτλ αλλά ένα μαθηματάκι το σηκώνει ο οργανισμός σας. Η Βαλέτα είναι πρωτεύουσα και της αξίζει ένα αφιέρωμα. Δεν θέλω αντιρρήσεις σαν τον Rose! Του το είχα ξεκαθαρίσει. Την πρώτη μέρα ΔΕΝ έχει μπάνιο στη θάλασσα!
Από το σημείο που μπήκαμε στη Βαλέτα οι δρόμοι είχαν ησυχία και δεν κυκλοφορούσε πολύς κόσμος, κάτι που μου άρεσε. Ήταν νωρίς το απόγευμα και ο ήλιος έλουζε με ένα μοναδικό χρώμα τα μπεζ κτίρια που επικρατούν στο σύνολό τους στην πόλη. Ανηφορίσαμε από τα σκαλιά της Old Theatre Street και αμέσως μπήκαμε στο κλίμα της πόλης. Η Βαλέτα αποτελείται από δαιδαλώδη σοκάκια, ανηφόρες και σκαλιά και οι δρόμοι είναι φαρδιοί και ευθύγραμμοι, με το επίκεντρό τους να είναι η Πύλη της Πόλης και το τέλος τους το Φρούριο του Αγίου Έλμο (Il-Forti Sant Iermu).
Όλη αυτή η ομορφιά της Βαλέτα, του Μπαρόκ αρχιτεκτονικού ρυθμού, με στοιχεία Αναγεννησιακού και Νεοκλασσικού, με τα παλάτια, τους κήπους και τις επιβλητικές εκκλησίες, με τα φρούρια, τα αμυντικά τείχη, και τους τάφρους οφείλονται στο Τάγμα των Ιωαννιτών Ιπποτών της Ιερουσαλήμ που την κατασκεύασαν τον 16ο αιώνα με ιδρυτή τον Μεγάλο Μάγιστρο Ζαν Παρισό ντε λα Βαλέτ. Η επίσημη ονομασία από το Τάγμα ήταν Η Ταπεινοτάτη Πόλη της Βαλέτας. Μόνο ταπεινή όμως δεν μπορείς να πεις αυτή την πλούσια και πανέμορφη αρχιτεκτονικά πόλη. Γι’ αυτό και οι ευγενείς της εποχής της έδιναν την ονομασία που της αρμόζει. ''Λαμπρότατη''.
Αν δεν υπήρχαν τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα θα ορκιζόμουν ως η πόλη είναι ψεύτικη. Μια χάρτινη μινιατούρα πόλης! Είχα την εντύπωση ότι δεν μένουν άνθρωποι σε όλα αυτά τα κουκλίστικα σπίτια. Λίγα μου έδωσαν την εντύπωση ότι υπάρχει ανθρώπινη παρουσία. Κλειστές πόρτες, κατεβασμένα ρολά ρε μαγαζιά και άνθρωπος πουθενά. Μη είμαι υπερβολικός βέβαια. Αυτά σε κάποια δρομάκια.
Αν συνεχίζαμε στην Old Theatre Street θα μας έβγαζε στην κεντρική πλατεία St George’s.
Δεν θέλαμε όμως. Έτσι συνεχίσαμε δεξιά στην εντυπωσιακή Old Bakery Street
Το τέλος του δρόμου μας έβγαλε στους κήπους Hastings. Όχι κάτι ιδιαίτερο, άλλωστε είχε ντάλα ήλιο και ήδη αρχίσαμε να δυσανασχετούμε. Καλά που είχαμε νερά μαζί μας. Το τι νερό ήπιαμε σε όλο το ταξίδι δεν μπορώ να το περιγράψω. Πόσα λεφτά μπορεί να δώσαμε. Όταν είσαι όλη τη μέρα στον ήλιο όμως είναι απαραίτητο για ενυδάτωση. Κι από περίπτερα πήραμε, κι από το ξενοδοχείο αγοράσαμε, κι από σούπερ μάρκετ κι από beach καντίνες κι από παντού. Το 2λιτρο σύμφερε περισσότερο που είχε συνήθως 2 με 2,5€. Τα μικρά είχαν 1 με 1,50€.
Η θέα από τους κήπους συμπαθητική!
Από εκεί βγήκαμε στην κεντρική πύλη της Βαλέτα. Βλέποντας την σύγχρονη κάτι δεν μου κολλούσε. Μετά θυμήθηκα ότι η πύλη είναι καινούρια χτισμένη μεταξύ 2011-2014, σχεδιασμένη από τον πασίγνωστο Ιταλό αρχιτέκτονα Renzo Piano. Αυτή η πύλη είναι η 5η πύλη στη Βαλέτα από το 1569 που είχε φτιαχτεί η πρώτη μέχρι το 2011 που γκρέμισαν την 4η! Δεν μπορώ να πω ότι τρελάθηκα! Δεν την φωτογράφισα καν! Ίσως γιατί στο σημείο έξω από την πύλη και γύρω από το σιντριβάνι Triton υπήρχε ένα μεγάλο εργοτάξιο που χαλούσε όλη την εικόνα της περιοχής. Απ ‘ότι διάβασα γύρω από τη κρήνη σχεδιάζεται να γίνει πεζόδρομος. Επίσης τα μεγάλα αγάλματα της κρήνης έχουν διαλυθεί για να γίνει η αποκατάσταση τους. Στο βάθος στην πλατεία Triq Sarria της Floriana στήνονταν εξέδρα για τα βραβεία Mtv.
Προσπεράσαμε τα έργα, περάσαμε και τον σταθμό λεωφορείων στη Vjal Nelson, και ανηφορίσαμε την Triq Girolamo Cassar δίπλα από τα τείχη της πόλης για να φτάσουμε στην πλατεία Kastilja.
Στην πλατεία βρίσκεται το πολιτιστικό κέντρο Saint James Cavalier κι αυτό κτίριο της εποχής των ιπποτών, το χρηματιστήριο της Μάλτα και το εντυπωσιακό Auberge de Castille που στεγάζει το γραφείο του Πρωθυπουργού.
Ακριβώς δίπλα η εκκλησία St. Catherine of Italy
Συνεχίσαμε χαλαροί περνώντας δίπλα από τα ερείπια της Όπερας που ήταν το Βασιλικό θέατρο της Μάλτας. Το κτίριο καταστράφηκε στους βομβαρδισμούς του β’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1942. Πήρε ξανά ζωή μόλις το 2013. Ο Renzo Piano το μετέτρεψε σε ένα υπαίθριο θέατρο που ονομάζεται Pjazza Teatru Rjal. Το βρήκα ευφάνταστο!
Το νέο Κοινοβούλιο. Στο βάθος φαίνεται η νέα πύλη
Και το κοινοβούλιο είναι δημιουργία του Renzo Piano. Κατασκευάστηκε μεταξύ 2011 και 2015 και είναι ένα αμφιλεγόμενο κτίριο που πήρε πολλές αρνητικές κριτικές και έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την μεσαιωνική πόλη της Βαλέτα που είναι στη λίστα της Ουνέσκο! Προσωπικά το βρίσκω ενδιαφέρον σαν κτίσμα και δεν μου χαλάει την αισθητική. Αν αναλογιστούμε ότι το σημείο πριν ήταν μια αχανή αλάνα-πλατεία για παρκάρισμα τότε σίγουρα από το 2015 που στέκεται ολοκληρωμένο το κοινοβούλιο, το μέρος αξιοποιήθηκε και έδωσε μια νέα σύγχρονη όψη στην πρωτεύουσα. Είμαι fun της σύγχρονης αρχιτεκτονικής, τι να κάνουμε!
Για αρκετή ώρα που βρισκόμασταν στη Βαλέτα, μας φάνηκε υποτονική και ήρεμη. Αυτό μέχρι που περπατήσαμε τον πιο κεντρικό δρόμο της πόλης την πεζοδρομημένη Republic St. Την καρδιά της Βαλέτα.
Λίγο μετά στρίψαμε δεξιά στην πλατεία Triq San Gwann. Εκεί είναι και ο καθεδρικός της πόλης αφιερωμένος στον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή, Saint John's Co-Cathedral.
Το εσωτερικό της εκκλησίας ήθελα οπωσδήποτε να το επισκεφτώ. Από Δευτέρα έως Παρασκευή οι ώρες επίσκεψης είναι από 09:30 έως 16:30 και τα Σάββατα από τις 09:30 έως 12:30, με κόστος 10€, ενώ είναι κλειστό τις Κυριακές και τις αργίες. Ήταν Σάββατο 6 το απόγευμα οπότε ήξερα ότι δεν είναι ανοιχτή η εκκλησία. Έλα όμως που όταν φτάσαμε είδαμε κίνηση στην πλατεία. Από την εκκλησία έβγαιναν ιερείς και το σκηνικό έμοιαζε λες και ήταν η περιφορά του επιταφίου. https://www.stjohnscocathedral.com/
Διστακτικά πλησιάσαμε την είσοδο και είδαμε ότι μπαίνουν κανονικά οι επισκέπτες. Τέλεια ευκαιρία λοιπόν να μπούμε δωρεάν στο εσωτερικό του εντυπωσιακού ναού. Γινόταν εκκλησιαστική λειτουργία και όσο κι αν έψαξα μετά δεν βρήκα κάποια πληροφορία αν γιόρταζε κάτι η εκκλησία εκείνη τη μέρα. Φυσικά δεν υπήρχε η δυνατότητα να μπούμε πιο μέσα και μας επέτρεψαν μόνο να σταθούμε στην είσοδο και να φωτογραφίσουμε χωρίς φλας. Μας έκαναν νόημα να βγάλουμε τα καπέλα μας και επειδή ο Rose φορούσε αμάνικη μπλούζα τύλιξε ένα σάλι γύρω του και ήταν μια ομορφιά! Κρίμα να μην τον βγάλω μια φωτογραφία!
Το εσωτερικό της εκκλησίας είναι κάτι παραπάνω από εκθαμβωτικό και μάλιστα θεωρείται ως ένα από τα καλύτερα παραδείγματα της υψηλής μπαρόκ αρχιτεκτονικής στην Ευρώπη. Όμως το ότι το κοιτούσαμε από απόσταση δεν μας έδωσε τη δυνατότητα να παρατηρήσουμε από κοντά το μεγαλείο του και να θαυμάσουμε τα αριστουργήματα του. Το πιο αξιοσημείωτο και διασημότερο έργο της εκκλησίας είναι ο αποκεφαλισμός του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου του Καραβάτζιο που είναι ένας σημαντικός λόγος επίσκεψης στην εκκλησία. Και πάλι όμως ήμουν χαρούμενος που μας δόθηκε η δυνατότητα να θαυμάσουμε το εσωτερικό του Καθεδρικού κι έτσι δεν θα χάναμε πολύτιμο χρόνο να επιστρέψουμε στη Βαλέτα αφού το πρόγραμμα τις επόμενες μέρες είχε άλλες προτεραιότητες.
Το αριστούργημα του Caravaggio χρονολογίας 1608, ο αποκεφαλισμός του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή
Ένα άλλο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό της εκκλησίας είναι η συλλογή από μαρμάρινες επιτύμβιες στήλες στον κυρίως ναό όπου είναι θαμμένοι σημαντικοί ιππότες, με τους πιο σημαντικούς να έχουν τοποθετηθεί πιο κοντά στο μπροστινό μέρος της Εκκλησίας.
Η λιτανεία επέστρεψε κι εμείς αποχωρήσαμε από την εκκλησία. Βοήθειά μας!
Εμείς συνεχίσαμε επί της Republic St. θαυμάζοντας και άλλα κτίρια όπως τα δικαστήρια της Μάλτας
Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Μάλτας
Η πρώτη μας στάση έγινε ανάμεσα στην Republic Square και την St George’s Square στο Caffe Cordina. Μια στάση για ξεκούραση και κρύο χυμό και για να φάμε μερικά νόστιμα πιτοειδή με διαφορετική γέμιση το καθένα προς 2,50€ με 3€ το κάθε κομμάτι. Καθίσαμε έξω εννοείται αλλά ξέχασα να ρίξω μια ματιά στο εντυπωσιακό του εσωτερικό που θυμίζει βιεννέζικο καφέ. Έχει και πολύ ωραία γλυκά σε καλές τιμές αλλά δεν τα τιμήσαμε. Κακώς!
Το καφέ είναι στο πιο κεντρικό σημείο της Βαλέτα δίπλα στο Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου στην πλατεία St George’s.
Last edited:
