giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.497
- Likes
- 11.829
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Άφιξη στη Μάλτα και η Valletta! - part1
- Valletta - part2
- Marsaxlokk, Birgu και Tuffieha-Golden Bay!
- Η Mosta και το highlight η ''Σιωπηλή Πόλη'' Μdina!
- Gozo - Victoria & πρώην Azure Window!
- Comino - Blue Lagoon και το τελευταίο βράδυ στη Sliema!
- Μάλτα… το αντίο!
- Σικελία part1 – Taormina!
- Taormina – part 2
- Cefalu και πρώτο βράδυ στο Παλέρμο!
- 2η ημέρα στο Παλέρμο!
- Βουτιές στο Mondello, τελευταία νύχτα στο Παλέρμο και… διακοπές τέλος!
Marsaxlokk, Birgu και Tuffieha-Golden Bay!
Ξυπνήσαμε νωρίς, σούπερ ανανεωμένοι και ορεξάτοι για τις εξορμήσεις τις ημέρας. Εφοδιαστήκαμε στους σάκους μας με αντηλιακό, πετσέτες και σαγιονάρες και φυσικά βάλαμε το μαγιό μας, προειδοποιώντας όμως τον Rose πως μπάνιο στη θάλασσα να υπολογίζει μεσημέρι προς απόγευμα! Μούγκρισε λίγο αλλά το δέχτηκε.
Πήραμε το αστικό 14 από τη στάση Chalet έξω από το ξενοδοχείο μας και κατεβήκαμε στον τερματικό σταθμό λεωφορείων της Βαλέτα. Πρώτο μέρος επίσκεψης το ξακουστό ψαροχώρι Marsaxlokk. Η αλήθεια είναι πως εξαρχής το είχα βγάλει έξω από τις προτεραιότητες μου στη Μάλτα. Επειδή όμως είδα τα δρομολόγια, την απόσταση και επειδή σαν τουρίστας κι εγώ έγινα πρόβατο είδα πως βολεύει να πάμε μια γρήγορη βόλτα να δούμε το περίφημο Μαρσασλόκκ. Ήταν Κυριακή και στο χωριό στήνεται το πασίγνωστο κυριακάτικο παζάρι.
Μια η δημοφιλία του χωριού, μια το παζάρι, μια η Κυριακή μια το Καλοκαίρι δεν ήθελε και πολύ να μαζευτούν πάρα πολλά πρόβατα στο σημείο Α6 του σταθμού να περιμένουν το λεωφορείο 85.
Θα ξαναπώ πως η εφαρμογή στο κινητό με βοήθησε πάρα πολύ. Ήταν ακριβής και σωστή σε κάθε ωράριο και δρομολόγιο. Όταν γέμισε το λεωφορείο 85 και τίγκαρε ο οδηγός έκλεισε τις πόρτες και έφυγε. Ήξερα όμως πως σε 10 λεπτά θα φύγει το επόμενο οπότε κανένα πρόβλημα. Πράγματι μετά από λίγο ήρθε το λεωφορείο 81 που επίσης πάει Marsaxlokk , ήρθε η σειρά μας, ανεβήκαμε και μάλιστα στρογγυλοκαθίσαμε!
Σε κάνα μισάωρο το λεωφορείο έφτασε στο Marsaxlokk και κατεβήκαμε λίγο πριν από το λιμάνι στη στάση Kavallerizza. Όπως είπα το Marsaxlokk δεν είχα σκοπό να το επισκεφτούμε. Ακόμα και από φωτογραφίες δεν με ξετρέλανε ώστε να το βάλω στο πρόγραμμα αν και είναι ιδιαίτερα δημοφιλές. Το επέλεξα από σπόντα σε μια απόφαση τελευταίας στιγμής και λόγω κυριακάτικου παζαριού.
Είχε πάρα πολύ ζέστη και σκιά μηδέν οπότε δεν ήταν και η πιο ευχάριστη βόλτα που κάναμε. Το παζάρι όχι κάτι το ιδιαίτερο όμως οφείλω να πω πως είχε πάμφθηνη αγορά σε παπούτσια, και είδη ρουχισμού αλλά και σουβενίρ. Από την αγορά δεν θα μπορούσαν να λείπουν και τρόφιμα, μπαχαρικά, φρέσκα ψάρια το σήμα κατατεθέν του χωριού, αλλά και μαλτέζικα σνακ. Έτσι από περιέργεια και λιγούρα πήραμε κάτι τηγανητά πιτάκια με αποξηραμένο φρούτο που εμένα προσωπικά μου φάνηκαν τελείως αδιάφορα σε γεύση.
Όλος ο ντόρος όμως με το παραδοσιακό αυτό ψαροχώρι, γίνεται για το λιμανάκι του και τις πολύχρωμες ψαρόβαρκες luzzu που είναι αραγμένες στον μικρό κόλπο.
Η τουριστική βιομηχανία βοήθησε το χωριό και λόγω της αύξησης των επισκεπτών άνοιξαν πολλά εστιατόρια και καταστήματα σουβενίρ. Το χωριό είναι γραφικό με τους φοίνικες του, τις βαρκούλες και το λιμανάκι του, αλλά και να μη το έβλεπα δεν θα έλεγα ότι θα έχανα και πολλά. Ίσως έφταιγε ο τρελός ήλιος και ότι ήταν πρωί. Πιστεύω το απόγευμα είναι πιο ωραία ώρα για βόλτα στο ψαροχώρι και η καλύτερη επιλογή σαν βρεθείς εκεί είναι να φας φρέσκο ψάρι σε μια από τις πολλές ψαροταβέρνες.
Ουσιαστικά ένα πέρασμα κάναμε στο χωριό και επειδή είδα στην εφαρμογή του κινητού ότι αστικό για Βαλέτα έχει σε λίγα λεπτά, πήγαμε στη στάση Xerriex για να επιστρέψουμε στη Βαλέτα.
Στη διαδρομή ( μάλλον το χωριό Tarxien) στολισμένο και γιορτινό
Με το που φτάσαμε στη Βαλέτα πήγαμε στους Upper Barrakka Gardens
Για άλλη μια φορά θαυμάσαμε την πανοραμική θέα στην ηλιόλουστη γαλάζια θάλασσα και στις τρείς πόλεις Senglea- Birgu- Cospicua. Στο κάτω επίπεδο βρίσκονται τα κανόνια, και κάθε μέρα στις 12:00 και στις 16:00 γίνεται ένα τελετουργικό με κανονιοβολισμούς. Δεν υπήρχε περίπτωση να περιμένουμε σαν τους χαζούς 1 ώρα στον ήλιο για να το δούμε. Αν το πετυχαίναμε τυχαία γιατί όχι…
Ακόμα πιο χαμηλά βρίσκονται οι Αίθουσες Πολέμου Λάσκαρη (όχι της Ζωής), που είναι ένα συγκρότημα από υπόγειες σήραγγες και θαλάμους και στέγαζαν το αρχηγείο πολέμου που ήταν υπεύθυνο για την υπεράσπιση του νησιού κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Τα δωμάτια χρησιμοποιήθηκαν αργότερα από το ΝΑΤΟ και πλέον είναι μουσείο. Αν σας ενδιαφέρει, να ξέρετε πως η είσοδος είναι 12€.
Άλλωστε ήταν η ώρα να κατέβουμε με τον ανελκυστήρα στο λιμάνι, και να πάρουμε το ferry για να πάμε επιτέλους απέναντι στις τρείς πόλεις. Η θέα από το ασανσέρ!
Σε 2-3 λεπτά φτάσαμε στην προβλήτα των ferry
Το φρούριο St. Angelo απέναντι στην Birgu
Η σύντομη διαδρομή με το ferry είναι πάρα πολύ όμορφη και η θέα προς τις 3 πόλεις αλλά και τη Βαλέτα που αφήναμε πίσω μας ήταν εξαιρετική. Εννοείται πιο όμορφη από τη διαδρομή Σλιέμα - Βαλέτα.
Είχαμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά το Fort St. Angelo
Μπαίνοντας στον κόλπο των 3 πόλεων, και προσεγγίζοντας τη Senglea
Η μαρίνα της Vittoriosa (Birgu)
Το ferry μας άφησε κοντά στην πεζογέφυρα που ενώνει την Cospicua με τη Senglea
Αυτές οι τρείς οχυρωμένες πόλεις μπορούν να υπερηφανεύονται ότι αποτελούν κομμάτι της αυθεντικής ζωής στο νησί και ορθώς ισχυρίζονται ότι είναι το λίκνο της ιστορίας της Μάλτας. Ως το πρώτο σπίτι για τους ιππότες του Αγίου Ιωάννη, τα παλάτια, οι εκκλησίες, τα κάστρα και οι προμαχώνες των 3 πόλεων είναι πολύ μεγαλύτερα από της Βαλέτα. H Πόλη της Vittoriosa είναι μια πολύ παλιά τοποθεσία με τις ρίζες να φτάνουν πίσω στους μεσαιωνικούς χρόνους, πριν από την ίδρυση της Βαλέτα ως πρωτεύουσα και κύρια πόλη της Μάλτας. Δεν υπήρχε χρόνος να δούμε και να γνωρίσουμε και τις τρείς πόλεις και εξ αρχής είπαμε πως θα δούμε μόνο την Vittoriosa.
Χωρίς να το καταλάβουμε όμως χαθήκαμε στα στενά της Cospicua, που βρίσκεται απέναντι στην αποβάθρα των ferry και άλλωστε συνορεύει με την Vittoriosa.
Κι εδώ πουθενά η ανθρώπινη παρουσία, παρά μονάχα μια αραγμένη γάτα!
Η είσοδος στην Birgu (Vittoriosa)
H Birgu εκτός από το Φρούριο του Αγίου Άγγελου (Fort St. Angelo), έχει αρκετά αξιοθέατα όπως το Ναυτικό μουσείο στα πρώην ανάκτορα, το μουσείο της πόλης, την Εκκλησία του Αγίου Λαυρεντίου, την εκκλησία του Αγίου Δομίνικου, πέντε ξενώνες των Ιπποτών του Τάγματος του Ιωάννη, όπως το καλοδιατηρημένο Auberge d'Angleterre του 1534.
Δεν χρειαζόταν όμως να τα ψάξουμε όλα αυτά ούτε λεπτομερώς να εξαντλήσουμε την μικρή πόλη. Μια χαλαρή βόλτα αρκούσε καθώς ο ήλιος και η ζέστη δεν άφηναν πολλά περιθώρια ψαξίματος και ο Rose ήδη άρχιζε να αναζητάει και να μονολογεί πως θέλει θάλασσα να βουτήξει να δροσιστεί! Μα τι ανυπόμονος αυτός ο άνθρωπος! Είναι όμως τόσο μικρή και η Birgu που την είδαμε άνετα όλη κι ας χαθήκαμε στην κυριολεξία στα στενά της. Αυτό μας ανάγκασε βέβαια να κάνουμε μια κυκλική πορεία γύρω από τα τείχη. Για να δούμε λίγη Birgu!
Αγαπημένο φωτογραφικό θέμα σε όλη τη Μάλτα οι vintage πινακίδες και οι επιγραφές έξω από τα σπίτια. Κάθε σπίτι έχει το δικό του όνομα, το οποίο αναγράφεται δίπλα στην πόρτα, αλλά και κάθε δρόμος τον δικό του άγιο - του οποίου το άγαλμα βρίσκεται σε κάποια γωνία.
Η εκκλησία του Αγίου Δομίνικου, Triq Il-Mina Kbira
Η πλατεία Triq Desain είναι το κέντρο της Birgu. Εντάξει δεν είναι τόσο μέτρια όπως την περιγράφουν όλοι. Αν εξαιρέσεις τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα που τη κάνουν να μοιάζει με αλάνα, δεν είναι άσχημη. Και τα καφέ της τα έχει, και από ωραία κτίρια περιβάλλεται, και τα εντυπωσιακά της αγάλματα τα έχει! Αν της αφαιρέσουμε τα αυτοκίνητα και της βάλουμε μια ωραία πέτρα στο δάπεδο να μην έχει το παλιό τσιμέντο θα γίνει σούπερ!
Saint Lawrence και St Joseph
Όταν δεν κυκλοφορεί ανθρώπινη ψυχή έχεις την ψευδαίσθηση ότι σταμάτησε ο χρόνος! Η πόλη λουσμένη στο λαμπερό φως του ήλιου είναι μια κούκλα! Τα ενδότερα της Birgu έχουν τη νησιωτική ομορφιά, και το τυπικό αρχιτεκτονικό δείγμα με τα στενά δρομάκια, τα αγάλματα στη γωνία του σπιτιού και τα κλειστά μπαλκόνια. Μια κούκλα για τα μάτια μας μόνο! Ανενόχλητοι χωρίς να δούμε άλλους τουρίστες παρά μονάχα ελάχιστους κατοίκους περιπλανηθήκαμε στα δρομάκια και χωρίς να το καταλάβουμε βρεθήκαμε στην άλλη πλευρά της πόλης!
Στην οδό Il – Mandragg στην πίσω πλευρά της πόλης, έχοντας απέναντι την Villa Bighi και στο βάθος την Βαλέτα…
αλλά και τον κόλπο και την πόλη της Kalkara
Ο Rose δεν άντεξε και βούτηξε τα πόδια του στη θάλασσα. Είδε κάποιους λουόμενους εκεί και ζήλεψε. Πρότεινε μάλιστα να κολυμπήσουμε εκεί. Θα αστειεύεσαι φαντάζομαι του είπα. Αμάν θα πάμε και στη θάλασσα. Υπόσχομαι πως σε 2 ώρες το πολύ θα κολυμπάς στην θάλασσα! Δεν του άρεσε το σε 2 ώρες, με σιχτίρησε από μέσα του κι απ’ έξω του και συνεχίσαμε!
Το χάσιμο, μας έδωσε την ευκαιρία να προσεγγίσουμε από πολύ κοντά το φρούριο St. Angelo
Αμέσως μετά βρεθήκαμε στην παραλιακή Xatt Il - Forn , μπροστά στη μαρίνα της Birgu που ονομάζεται Vittoriosa Waterfront, όπου κι εδώ παλιές αποθήκες και παλάτια έχουν μετατραπεί σε εστιατόρια και μουσεία όπως το Ναυτικό Μουσείο. Σαν σκέψη δεν θα ήταν άσχημα να καθόμασταν για ξεκούραση, σε κάποιο καφέ - εστιατόριο, όμως βλέποντας τον κόσμο να κάθεται μέσα στον ήλιο δεν με δελέασε καθόλου τελικά. Άλλωστε επόμενη προβλεπόμενη και απαραίτητη στάση ήταν επιτέλους σε μια παραλία να λιάσουμε τα κορμιά μας!
Η εκκλησία του Αγίου Λαυρεντίου, μπροστά στη μαρίνα της Birgu
To ferry μας μετέφερε και πάλι στην προβλήτα της Βαλέτα, και με τον ανελκυστήρα Barrakka ανεβήκαμε και πάλι ψηλά στη Βαλέτα. Να πω πως με το εισιτήριο των Ferry δεν πληρώσαμε το 1€ της ανάβασης. Απλά στον υπάλληλο δείξαμε το εισιτήριο. Και πάλι το travelstories με έβγαλε ασπροπρόσωπο!
Άνοιξα την εφαρμογή στο κινητό μου να δω τα δρομολόγια και τις εναλλακτικές που έχουμε. Επόμενη στάση Tuffieha, Golden Bay. Το λεωφορείο που πήραμε από τον σταθμό στη Βαλέτα ήταν το 44 από το διάδρομο Β7. Για άλλη μια φορά ωραιότατα καθίσαμε στο κλιματιζόμενο αστικό και ορεξάτοι μέσα στο κέφι αναχωρήσαμε για την παραλία, αφού προηγουμένως από μια καντίνα του σταθμού φάγαμε κάτι μέτρια σάντουιτς.
Μετά από μια ευχάριστη διαδρομή φτάσαμε στο τέρμα της γραμμής στη στάση Tuffieha. Μια μικρή κατηφόρα και μπροστά μας η πιο διάσημη αμμώδης παραλία της Μάλτας η Golden Bay.
Η παραλία δεν φαινόταν οργανωμένη και δεν είχε ξαπλώστρες. Είχε βέβαια 1-2 αναψυκτήρια στο σημείο της παραλίας. Αν ήταν στην Ελλάδα θα υπήρχε beach bar, κάθε τετραγωνικό της παραλίας θα είχε ξαπλώστρες και στην είσοδο θα μας έλεγαν ''Καλησπέρα, έχετε κάνει κράτηση''?
Επειδή όμως εμάς μας αρέσουν τα δύσκολα και πιο ψαγμένα δεν επιλέξαμε την Golden Bay για μπάνιο. Ακολουθήσαμε έναν χωματόδρομο κάτω από τον καυτό ήλιο για να βρούμε την γειτονική παραλία Ghajn Tuffieha Bay. Η Golden Bay από ψηλά.
Στα μισά της διαδρομής ο πύργος Ghajn Tuffieha
Από αυτό το σημείο φαινόταν πανοραμικά η παραλία της Ghajn Tuffieha αλλά και στο βάθος η 3η παραλία της περιοχής η Gnejna bay.
Εντωμεταξύ τόσες ώρες κάτω στον ήλιο άρχισα να νοιώθω να τραβάει και να τσούζει το δέρμα μου! Χμ σαν να άρπαξες λιγάκι μου λέει ο Rose. Τι λιγάκι που είχα γίνει σαν αστακός. Γρήγορα το αντηλιακό να πασαλειφθώ. Νωρίς το θυμήθηκα! Το κάψιμο είχε γίνει ήδη. Η διαδρομή δεν είναι δύσκολη και διαρκεί κάνα 10λεπτο αλλά όταν το κάνεις κατακαλόκαιρο και σε καίει ο ήλιος δεν είναι και το πιο ευχάριστο. Πριν κατέβουμε τα σκαλιά για να πάμε στην παραλία, από την καντίνα εφοδιαστήκαμε με νερό γίγας 2 λίτρων προς 2€.
Σε πρώτο πλάνο ο Rose με το νερό στο χέρι ανυπομονεί να βουτήξει!
Η παραλία έχει γαλάζια σημαία. Που γελάνε? Δεν ξέρω αν έτυχε η μέρα ή το κύμα αλλά η θάλασσα ήταν επιεικώς απαράδεκτη. Υπερβολικά βρώμικη με φύκια και βλέποντας την δεν μας έκανε αίσθηση να βουτήξουμε.
Τζάμπα η προσμονή.
Στρώσαμε τις πετσέτες μας κάτω και κάναμε την καρδιά μας πέτρα για να βουτήξαμε, πιο πολύ να δροσιστούμε, ειδικά εγώ που είχα καεί. Πλατσουρίσαμε λιγάκι κι αυτό ήταν. Το πρώτο μπάνιο της Μάλτας και της χρονιάς δεν ήταν το ιδανικό ούτε αυτό που περιμέναμε αλλά δεν γκρινιάξαμε. Μας αποζημίωσε τουλάχιστον το όμορφο τοπίο.
Ίσως τελικά να ήταν καλύτερα να επιλέγαμε την Golden Bay για μπάνιο, αφού από ψηλά τουλάχιστον φαινόταν να έχει πιο καθαρά νερά. Ήταν μόλις 4 και κάτι το μεσημέρι και το υπόλοιπο της ημέρας αρκετό ώστε να δούμε ακόμα πολλά. Συμβουλεύτηκα την εφαρμογή στο κινητό μου για τα αστικά ώστε να δημιουργήσω το πλάνο για τη συνέχεια. Και το πρόγραμμά έλεγε επόμενη στάση στη Mosta!
Ξυπνήσαμε νωρίς, σούπερ ανανεωμένοι και ορεξάτοι για τις εξορμήσεις τις ημέρας. Εφοδιαστήκαμε στους σάκους μας με αντηλιακό, πετσέτες και σαγιονάρες και φυσικά βάλαμε το μαγιό μας, προειδοποιώντας όμως τον Rose πως μπάνιο στη θάλασσα να υπολογίζει μεσημέρι προς απόγευμα! Μούγκρισε λίγο αλλά το δέχτηκε.
Πήραμε το αστικό 14 από τη στάση Chalet έξω από το ξενοδοχείο μας και κατεβήκαμε στον τερματικό σταθμό λεωφορείων της Βαλέτα. Πρώτο μέρος επίσκεψης το ξακουστό ψαροχώρι Marsaxlokk. Η αλήθεια είναι πως εξαρχής το είχα βγάλει έξω από τις προτεραιότητες μου στη Μάλτα. Επειδή όμως είδα τα δρομολόγια, την απόσταση και επειδή σαν τουρίστας κι εγώ έγινα πρόβατο είδα πως βολεύει να πάμε μια γρήγορη βόλτα να δούμε το περίφημο Μαρσασλόκκ. Ήταν Κυριακή και στο χωριό στήνεται το πασίγνωστο κυριακάτικο παζάρι.
Μια η δημοφιλία του χωριού, μια το παζάρι, μια η Κυριακή μια το Καλοκαίρι δεν ήθελε και πολύ να μαζευτούν πάρα πολλά πρόβατα στο σημείο Α6 του σταθμού να περιμένουν το λεωφορείο 85.
Θα ξαναπώ πως η εφαρμογή στο κινητό με βοήθησε πάρα πολύ. Ήταν ακριβής και σωστή σε κάθε ωράριο και δρομολόγιο. Όταν γέμισε το λεωφορείο 85 και τίγκαρε ο οδηγός έκλεισε τις πόρτες και έφυγε. Ήξερα όμως πως σε 10 λεπτά θα φύγει το επόμενο οπότε κανένα πρόβλημα. Πράγματι μετά από λίγο ήρθε το λεωφορείο 81 που επίσης πάει Marsaxlokk , ήρθε η σειρά μας, ανεβήκαμε και μάλιστα στρογγυλοκαθίσαμε!
Σε κάνα μισάωρο το λεωφορείο έφτασε στο Marsaxlokk και κατεβήκαμε λίγο πριν από το λιμάνι στη στάση Kavallerizza. Όπως είπα το Marsaxlokk δεν είχα σκοπό να το επισκεφτούμε. Ακόμα και από φωτογραφίες δεν με ξετρέλανε ώστε να το βάλω στο πρόγραμμα αν και είναι ιδιαίτερα δημοφιλές. Το επέλεξα από σπόντα σε μια απόφαση τελευταίας στιγμής και λόγω κυριακάτικου παζαριού.
Είχε πάρα πολύ ζέστη και σκιά μηδέν οπότε δεν ήταν και η πιο ευχάριστη βόλτα που κάναμε. Το παζάρι όχι κάτι το ιδιαίτερο όμως οφείλω να πω πως είχε πάμφθηνη αγορά σε παπούτσια, και είδη ρουχισμού αλλά και σουβενίρ. Από την αγορά δεν θα μπορούσαν να λείπουν και τρόφιμα, μπαχαρικά, φρέσκα ψάρια το σήμα κατατεθέν του χωριού, αλλά και μαλτέζικα σνακ. Έτσι από περιέργεια και λιγούρα πήραμε κάτι τηγανητά πιτάκια με αποξηραμένο φρούτο που εμένα προσωπικά μου φάνηκαν τελείως αδιάφορα σε γεύση.
Όλος ο ντόρος όμως με το παραδοσιακό αυτό ψαροχώρι, γίνεται για το λιμανάκι του και τις πολύχρωμες ψαρόβαρκες luzzu που είναι αραγμένες στον μικρό κόλπο.
Η τουριστική βιομηχανία βοήθησε το χωριό και λόγω της αύξησης των επισκεπτών άνοιξαν πολλά εστιατόρια και καταστήματα σουβενίρ. Το χωριό είναι γραφικό με τους φοίνικες του, τις βαρκούλες και το λιμανάκι του, αλλά και να μη το έβλεπα δεν θα έλεγα ότι θα έχανα και πολλά. Ίσως έφταιγε ο τρελός ήλιος και ότι ήταν πρωί. Πιστεύω το απόγευμα είναι πιο ωραία ώρα για βόλτα στο ψαροχώρι και η καλύτερη επιλογή σαν βρεθείς εκεί είναι να φας φρέσκο ψάρι σε μια από τις πολλές ψαροταβέρνες.
Ουσιαστικά ένα πέρασμα κάναμε στο χωριό και επειδή είδα στην εφαρμογή του κινητού ότι αστικό για Βαλέτα έχει σε λίγα λεπτά, πήγαμε στη στάση Xerriex για να επιστρέψουμε στη Βαλέτα.
Στη διαδρομή ( μάλλον το χωριό Tarxien) στολισμένο και γιορτινό
Με το που φτάσαμε στη Βαλέτα πήγαμε στους Upper Barrakka Gardens
Για άλλη μια φορά θαυμάσαμε την πανοραμική θέα στην ηλιόλουστη γαλάζια θάλασσα και στις τρείς πόλεις Senglea- Birgu- Cospicua. Στο κάτω επίπεδο βρίσκονται τα κανόνια, και κάθε μέρα στις 12:00 και στις 16:00 γίνεται ένα τελετουργικό με κανονιοβολισμούς. Δεν υπήρχε περίπτωση να περιμένουμε σαν τους χαζούς 1 ώρα στον ήλιο για να το δούμε. Αν το πετυχαίναμε τυχαία γιατί όχι…
Ακόμα πιο χαμηλά βρίσκονται οι Αίθουσες Πολέμου Λάσκαρη (όχι της Ζωής), που είναι ένα συγκρότημα από υπόγειες σήραγγες και θαλάμους και στέγαζαν το αρχηγείο πολέμου που ήταν υπεύθυνο για την υπεράσπιση του νησιού κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Τα δωμάτια χρησιμοποιήθηκαν αργότερα από το ΝΑΤΟ και πλέον είναι μουσείο. Αν σας ενδιαφέρει, να ξέρετε πως η είσοδος είναι 12€.
Άλλωστε ήταν η ώρα να κατέβουμε με τον ανελκυστήρα στο λιμάνι, και να πάρουμε το ferry για να πάμε επιτέλους απέναντι στις τρείς πόλεις. Η θέα από το ασανσέρ!
Σε 2-3 λεπτά φτάσαμε στην προβλήτα των ferry
Το φρούριο St. Angelo απέναντι στην Birgu
Η σύντομη διαδρομή με το ferry είναι πάρα πολύ όμορφη και η θέα προς τις 3 πόλεις αλλά και τη Βαλέτα που αφήναμε πίσω μας ήταν εξαιρετική. Εννοείται πιο όμορφη από τη διαδρομή Σλιέμα - Βαλέτα.
Είχαμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά το Fort St. Angelo
Μπαίνοντας στον κόλπο των 3 πόλεων, και προσεγγίζοντας τη Senglea
Η μαρίνα της Vittoriosa (Birgu)
Το ferry μας άφησε κοντά στην πεζογέφυρα που ενώνει την Cospicua με τη Senglea
Αυτές οι τρείς οχυρωμένες πόλεις μπορούν να υπερηφανεύονται ότι αποτελούν κομμάτι της αυθεντικής ζωής στο νησί και ορθώς ισχυρίζονται ότι είναι το λίκνο της ιστορίας της Μάλτας. Ως το πρώτο σπίτι για τους ιππότες του Αγίου Ιωάννη, τα παλάτια, οι εκκλησίες, τα κάστρα και οι προμαχώνες των 3 πόλεων είναι πολύ μεγαλύτερα από της Βαλέτα. H Πόλη της Vittoriosa είναι μια πολύ παλιά τοποθεσία με τις ρίζες να φτάνουν πίσω στους μεσαιωνικούς χρόνους, πριν από την ίδρυση της Βαλέτα ως πρωτεύουσα και κύρια πόλη της Μάλτας. Δεν υπήρχε χρόνος να δούμε και να γνωρίσουμε και τις τρείς πόλεις και εξ αρχής είπαμε πως θα δούμε μόνο την Vittoriosa.
Χωρίς να το καταλάβουμε όμως χαθήκαμε στα στενά της Cospicua, που βρίσκεται απέναντι στην αποβάθρα των ferry και άλλωστε συνορεύει με την Vittoriosa.
Κι εδώ πουθενά η ανθρώπινη παρουσία, παρά μονάχα μια αραγμένη γάτα!
Η είσοδος στην Birgu (Vittoriosa)
H Birgu εκτός από το Φρούριο του Αγίου Άγγελου (Fort St. Angelo), έχει αρκετά αξιοθέατα όπως το Ναυτικό μουσείο στα πρώην ανάκτορα, το μουσείο της πόλης, την Εκκλησία του Αγίου Λαυρεντίου, την εκκλησία του Αγίου Δομίνικου, πέντε ξενώνες των Ιπποτών του Τάγματος του Ιωάννη, όπως το καλοδιατηρημένο Auberge d'Angleterre του 1534.
Δεν χρειαζόταν όμως να τα ψάξουμε όλα αυτά ούτε λεπτομερώς να εξαντλήσουμε την μικρή πόλη. Μια χαλαρή βόλτα αρκούσε καθώς ο ήλιος και η ζέστη δεν άφηναν πολλά περιθώρια ψαξίματος και ο Rose ήδη άρχιζε να αναζητάει και να μονολογεί πως θέλει θάλασσα να βουτήξει να δροσιστεί! Μα τι ανυπόμονος αυτός ο άνθρωπος! Είναι όμως τόσο μικρή και η Birgu που την είδαμε άνετα όλη κι ας χαθήκαμε στην κυριολεξία στα στενά της. Αυτό μας ανάγκασε βέβαια να κάνουμε μια κυκλική πορεία γύρω από τα τείχη. Για να δούμε λίγη Birgu!
Αγαπημένο φωτογραφικό θέμα σε όλη τη Μάλτα οι vintage πινακίδες και οι επιγραφές έξω από τα σπίτια. Κάθε σπίτι έχει το δικό του όνομα, το οποίο αναγράφεται δίπλα στην πόρτα, αλλά και κάθε δρόμος τον δικό του άγιο - του οποίου το άγαλμα βρίσκεται σε κάποια γωνία.
Η εκκλησία του Αγίου Δομίνικου, Triq Il-Mina Kbira
Η πλατεία Triq Desain είναι το κέντρο της Birgu. Εντάξει δεν είναι τόσο μέτρια όπως την περιγράφουν όλοι. Αν εξαιρέσεις τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα που τη κάνουν να μοιάζει με αλάνα, δεν είναι άσχημη. Και τα καφέ της τα έχει, και από ωραία κτίρια περιβάλλεται, και τα εντυπωσιακά της αγάλματα τα έχει! Αν της αφαιρέσουμε τα αυτοκίνητα και της βάλουμε μια ωραία πέτρα στο δάπεδο να μην έχει το παλιό τσιμέντο θα γίνει σούπερ!
Saint Lawrence και St Joseph
Όταν δεν κυκλοφορεί ανθρώπινη ψυχή έχεις την ψευδαίσθηση ότι σταμάτησε ο χρόνος! Η πόλη λουσμένη στο λαμπερό φως του ήλιου είναι μια κούκλα! Τα ενδότερα της Birgu έχουν τη νησιωτική ομορφιά, και το τυπικό αρχιτεκτονικό δείγμα με τα στενά δρομάκια, τα αγάλματα στη γωνία του σπιτιού και τα κλειστά μπαλκόνια. Μια κούκλα για τα μάτια μας μόνο! Ανενόχλητοι χωρίς να δούμε άλλους τουρίστες παρά μονάχα ελάχιστους κατοίκους περιπλανηθήκαμε στα δρομάκια και χωρίς να το καταλάβουμε βρεθήκαμε στην άλλη πλευρά της πόλης!
Στην οδό Il – Mandragg στην πίσω πλευρά της πόλης, έχοντας απέναντι την Villa Bighi και στο βάθος την Βαλέτα…
αλλά και τον κόλπο και την πόλη της Kalkara
Ο Rose δεν άντεξε και βούτηξε τα πόδια του στη θάλασσα. Είδε κάποιους λουόμενους εκεί και ζήλεψε. Πρότεινε μάλιστα να κολυμπήσουμε εκεί. Θα αστειεύεσαι φαντάζομαι του είπα. Αμάν θα πάμε και στη θάλασσα. Υπόσχομαι πως σε 2 ώρες το πολύ θα κολυμπάς στην θάλασσα! Δεν του άρεσε το σε 2 ώρες, με σιχτίρησε από μέσα του κι απ’ έξω του και συνεχίσαμε!
Το χάσιμο, μας έδωσε την ευκαιρία να προσεγγίσουμε από πολύ κοντά το φρούριο St. Angelo
Αμέσως μετά βρεθήκαμε στην παραλιακή Xatt Il - Forn , μπροστά στη μαρίνα της Birgu που ονομάζεται Vittoriosa Waterfront, όπου κι εδώ παλιές αποθήκες και παλάτια έχουν μετατραπεί σε εστιατόρια και μουσεία όπως το Ναυτικό Μουσείο. Σαν σκέψη δεν θα ήταν άσχημα να καθόμασταν για ξεκούραση, σε κάποιο καφέ - εστιατόριο, όμως βλέποντας τον κόσμο να κάθεται μέσα στον ήλιο δεν με δελέασε καθόλου τελικά. Άλλωστε επόμενη προβλεπόμενη και απαραίτητη στάση ήταν επιτέλους σε μια παραλία να λιάσουμε τα κορμιά μας!
Η εκκλησία του Αγίου Λαυρεντίου, μπροστά στη μαρίνα της Birgu
To ferry μας μετέφερε και πάλι στην προβλήτα της Βαλέτα, και με τον ανελκυστήρα Barrakka ανεβήκαμε και πάλι ψηλά στη Βαλέτα. Να πω πως με το εισιτήριο των Ferry δεν πληρώσαμε το 1€ της ανάβασης. Απλά στον υπάλληλο δείξαμε το εισιτήριο. Και πάλι το travelstories με έβγαλε ασπροπρόσωπο!
Άνοιξα την εφαρμογή στο κινητό μου να δω τα δρομολόγια και τις εναλλακτικές που έχουμε. Επόμενη στάση Tuffieha, Golden Bay. Το λεωφορείο που πήραμε από τον σταθμό στη Βαλέτα ήταν το 44 από το διάδρομο Β7. Για άλλη μια φορά ωραιότατα καθίσαμε στο κλιματιζόμενο αστικό και ορεξάτοι μέσα στο κέφι αναχωρήσαμε για την παραλία, αφού προηγουμένως από μια καντίνα του σταθμού φάγαμε κάτι μέτρια σάντουιτς.
Μετά από μια ευχάριστη διαδρομή φτάσαμε στο τέρμα της γραμμής στη στάση Tuffieha. Μια μικρή κατηφόρα και μπροστά μας η πιο διάσημη αμμώδης παραλία της Μάλτας η Golden Bay.
Η παραλία δεν φαινόταν οργανωμένη και δεν είχε ξαπλώστρες. Είχε βέβαια 1-2 αναψυκτήρια στο σημείο της παραλίας. Αν ήταν στην Ελλάδα θα υπήρχε beach bar, κάθε τετραγωνικό της παραλίας θα είχε ξαπλώστρες και στην είσοδο θα μας έλεγαν ''Καλησπέρα, έχετε κάνει κράτηση''?
Επειδή όμως εμάς μας αρέσουν τα δύσκολα και πιο ψαγμένα δεν επιλέξαμε την Golden Bay για μπάνιο. Ακολουθήσαμε έναν χωματόδρομο κάτω από τον καυτό ήλιο για να βρούμε την γειτονική παραλία Ghajn Tuffieha Bay. Η Golden Bay από ψηλά.
Στα μισά της διαδρομής ο πύργος Ghajn Tuffieha
Από αυτό το σημείο φαινόταν πανοραμικά η παραλία της Ghajn Tuffieha αλλά και στο βάθος η 3η παραλία της περιοχής η Gnejna bay.
Εντωμεταξύ τόσες ώρες κάτω στον ήλιο άρχισα να νοιώθω να τραβάει και να τσούζει το δέρμα μου! Χμ σαν να άρπαξες λιγάκι μου λέει ο Rose. Τι λιγάκι που είχα γίνει σαν αστακός. Γρήγορα το αντηλιακό να πασαλειφθώ. Νωρίς το θυμήθηκα! Το κάψιμο είχε γίνει ήδη. Η διαδρομή δεν είναι δύσκολη και διαρκεί κάνα 10λεπτο αλλά όταν το κάνεις κατακαλόκαιρο και σε καίει ο ήλιος δεν είναι και το πιο ευχάριστο. Πριν κατέβουμε τα σκαλιά για να πάμε στην παραλία, από την καντίνα εφοδιαστήκαμε με νερό γίγας 2 λίτρων προς 2€.
Σε πρώτο πλάνο ο Rose με το νερό στο χέρι ανυπομονεί να βουτήξει!
Η παραλία έχει γαλάζια σημαία. Που γελάνε? Δεν ξέρω αν έτυχε η μέρα ή το κύμα αλλά η θάλασσα ήταν επιεικώς απαράδεκτη. Υπερβολικά βρώμικη με φύκια και βλέποντας την δεν μας έκανε αίσθηση να βουτήξουμε.
Τζάμπα η προσμονή.
Στρώσαμε τις πετσέτες μας κάτω και κάναμε την καρδιά μας πέτρα για να βουτήξαμε, πιο πολύ να δροσιστούμε, ειδικά εγώ που είχα καεί. Πλατσουρίσαμε λιγάκι κι αυτό ήταν. Το πρώτο μπάνιο της Μάλτας και της χρονιάς δεν ήταν το ιδανικό ούτε αυτό που περιμέναμε αλλά δεν γκρινιάξαμε. Μας αποζημίωσε τουλάχιστον το όμορφο τοπίο.
Ίσως τελικά να ήταν καλύτερα να επιλέγαμε την Golden Bay για μπάνιο, αφού από ψηλά τουλάχιστον φαινόταν να έχει πιο καθαρά νερά. Ήταν μόλις 4 και κάτι το μεσημέρι και το υπόλοιπο της ημέρας αρκετό ώστε να δούμε ακόμα πολλά. Συμβουλεύτηκα την εφαρμογή στο κινητό μου για τα αστικά ώστε να δημιουργήσω το πλάνο για τη συνέχεια. Και το πρόγραμμά έλεγε επόμενη στάση στη Mosta!
Last edited:
