giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.497
- Likes
- 11.829
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Άφιξη στη Μάλτα και η Valletta! - part1
- Valletta - part2
- Marsaxlokk, Birgu και Tuffieha-Golden Bay!
- Η Mosta και το highlight η ''Σιωπηλή Πόλη'' Μdina!
- Gozo - Victoria & πρώην Azure Window!
- Comino - Blue Lagoon και το τελευταίο βράδυ στη Sliema!
- Μάλτα… το αντίο!
- Σικελία part1 – Taormina!
- Taormina – part 2
- Cefalu και πρώτο βράδυ στο Παλέρμο!
- 2η ημέρα στο Παλέρμο!
- Βουτιές στο Mondello, τελευταία νύχτα στο Παλέρμο και… διακοπές τέλος!
Valletta - part2
Δεν συνεχίσαμε ευθεία προς το φρούριο St Elmo, αλλά στρίψαμε δεξιά και περιπλανηθήκαμε σε δρόμους και ήσυχα στενά θαυμάζοντας τα πανέμορφα σπίτια. Και πάλι είχα την αίσθηση ότι αυτή η πόλη δεν κατοικείται! Αλήθεια που είναι οι 7000 κάτοικοι της? Το σίγουρο είναι πως λίγο πιο μακριά από τα κεντρικά σημεία μπορείς να αισθανθείς την ατμόσφαιρα αυτής της πόλης και μόνο τα αυτοκίνητα μου χαλούσαν το μεσαιωνικό σκηνικό με τους ιππότες της φαντασίας μου! Περιπλανήσεις στις Merchants St., St Paul St., Triq San Gwann και στα γύρω δρομάκια. Κάθε στενό και μια ιστορία, κάθε γωνία και μια αποκάλυψη κάθε σπίτι και ένα φάντασμα ιππότη να μας κρυφοκοιτάζει!
Εντωμεταξύ σε αρκετά σημεία οι δρόμοι ήταν στολισμένοι με κάτι γιρλάντες πράγμα που είδαμε και σε άλλα χωριά της Μάλτας. Τελικά ψάχνοντας για τις εθνικές αργίες της Μάλτας βρήκα πως στις 29 Ιουνίου είναι των αγίων Πέτρου και Παύλου, και στη Μάλτα ο εορτασμός ξεκινά 5 μέρες πριν την κανονική γιορτή. Έτσι εξηγείται λοιπόν!
Στην οδό Merchants St. (Triq Il-Mercanti) πέσαμε πάνω στην κλειστή κεντρική αγορά η οποία να ενημερώσω ότι ακόμα είναι ερειπωμένη και οι προσδοκίες ότι και καλά το καλοκαίρι του 2017 θα ήταν ανοιχτή για το κοινό πέφτουν στο κενό. Και μάλιστα δεν είδα καν εργασίες να γίνονται. Απλά ένα εγκαταλελειμμένο ρημαγμένο κτίριο με κάποιες σκαλωσιές μέσα.
Σας αφήνω να απολαύσετε τις εικόνες από αυτή την υπέροχη γειτονιά της Βαλέτα στους δρόμους που αναφέρω πιο πάνω, που για μένα ήταν το ομορφότερο κομμάτι της πόλης.
Ιδιαίτερα εντυπωσιακά τα αγάλματα που ξεπετάγονταν σε κάθε γωνιά
Αφού κατεβήκαμε όλες αυτές τις σκάλες φτάσαμε στην οδό Lvant
Και την St. Christopher's Street
Ακριβώς απέναντι είναι οι Lower Barrakka Gardens στους οποίους δυστυχώς δεν μπορέσαμε να μπούμε αφού ετοιμάζονταν γαμήλια δεξίωση. Σεφ, σερβιτόροι, μακριές τουαλέτες, χτενίσματα, κοστούμια και τρελή γκλαμουριά μας στέρησαν την είσοδο μας στους κήπους. Να μπαίναμε με τις βερμούδες, τους σάκους και τα τζόκεϊ λίγο δύσκολο!
Αρκεστήκαμε στο να δούμε τη θέα απέναντι στις 3 πόλεις, το φρούριο St. Angelo όπου ακούγονταν κανονιοβολισμοί και απ’ ότι μπόρεσα να παρατηρήσω κι εκεί γίνονταν γαμήλια δεξίωση, και το μεγάλο λιμάνι της Βαλέτα.
Ανηφορίσαμε ξανά γιατί λίγο πριν σταμπάραμε ένα υπέροχο δρόμο με σκάλες την St. Lucia's Streetπου το κατατάσσω ως το πιο γραφικό στενό της Βαλέτα μαζί με τη St. Paul Street (Triq San Pawl) που διασταυρώνεται. Μη το χάσετε, θα χάσετε!
Εξαιρετικό! Εκεί είναι και το μπαρ San Paolo Naufrago, και δεν θα βρίσκαμε καλύτερο σημείο για ακόμα μια στάση για μπύρα αυτή τη φορά.
Ήταν αργά το απόγευμα και σχεδόν είχαμε ολοκληρώσει την γνωριμία μας με τη Βαλέτα. Περίπου. Όταν κατεβήκαμε τα σκαλιά ήμασταν στην οδό Lvant , και λίγα μέτρα μετά σε ένα από τα ομορφότερα σημεία στη Battery Street (Triq Il-Batterija) , όπου κάτω από την πεζογέφυρα περνάει η οδός Liesse και βρίσκεται η Πύλη Victoria.
Ερωτεύτηκα αυτό bar bridge. Αν μέναμε Valleta θα το επισκεπτόμασταν σίγουρα το βράδυ!
Συνεχίσαμε ευθεία επί της Battery Street έχοντας πάντα στα αριστερά μας το φρούριο St. Angelo και τις τρείς πόλεις.
Στο σημείο αυτό ανεβήκαμε τα σκαλιά για το τελευταίο και πιο σημαντικό αξιοθέατο της Βαλέτα.
Τους κήπους Upper Barrakka Gardens.
Οι κήποι είναι must για όποιον βρεθεί στη Βαλέτα και από το μπαλκόνι τους έχεις την ωραιότερη θέα προς τις τρείς πόλεις. Και φυσικά η ωραιότερη ώρα είναι αυτή του ηλιοβασιλέματος . Εγγυημένα αποτελέσματα! Όπως στους Lower Barrakka Gardens, όπως στο φρούριο St. Angelo απέναντι έτσι και στους Upper Barrakka Gardens λάμβανε χώρα μια ακόμα πολύ σπέσιαλ γαμήλια δεξίωση στο κάτω μπαλκόνι.
Ο χρόνος περνάει αμίλεικτος και η αλήθεια είναι πως στο πιεσμένο πρόγραμμα της πρώτης ημέρας είχα βάλει και την επίσκεψη με ferry στην Birgu απέναντι. Βέβαια δεν είμαι και ο σούπερμαν να τα προλάβω όλα. Ήταν κάπως απίθανη αυτή η προσδοκία μου ότι σε λίγες ώρες θα δούμε και Βαλέτα και Birgu με τη διαδικασία ασανσέρ-λιμάνι-ferry και να προλάβουμε να δούμε και την Birgu πριν βραδιάσει. Πάμε κι ότι γίνει. Το ασανσέρ που είναι στο επίπεδο των κήπων μας κατέβασε αρκετά μέτρα κάτω. Η κατάβαση είναι δωρεάν ενώ για να πάρει κανείς το ασανσέρ από κάτω προς τα πάνω θα δώσει 1€.
Το σημείο που φεύγει το δημόσιο ferry για τις τρείς πόλεις ευτυχώς είναι πολύ κοντά από το επίπεδο του ανελκυστήρα, μόλις 3 λεπτά περπάτημα.
Όχι δεν είναι αυτό το σημείο ούτε αυτό το δημόσιο ferry!
Όταν φτάσαμε στο σημείο των ferry με τα λύπης μου είδα ότι είχε αναχωρήσει λίγα λεπτά πριν και το επόμενο ήταν σε 40 λεπτά. Αρκετά κοντά στο σημείο των ferry έχει και βαρκάκια με βαρκάρη που πριβέ σε μεταφέρει στις απέναντι πόλεις με σχεδόν διπλάσιο κόστος. Το σκέφτηκα προς στιγμήν αλλά σχεδόν είχε βραδιάσει οπότε δεν θα είχε νόημα να πάμε μόνο για να πάμε. Έτσι τα σχέδια για επίσκεψη στην Birgu εγκαταλείφτηκαν και αναπροσαρμόστηκαν για την επόμενη ημέρα. Αρκεστήκαμε στο να καθίσουμε λίγο στην αποβάθρα και να χαζέψουμε και πάλι το φρούριο απέναντι και τις πόλεις καθώς είχε σουρουπώσει.
Εφόσον ήμασταν στο λιμάνι , ένα πράγμα είχε απομείνει να δούμε. Περίπου 10 λεπτά με τα πόδια από το σημείο, βρίσκεται η Προκυμαία της Βαλέτας ή αλλιώς The Valletta Waterfront. Ένας χώρος περιπάτου που συγκεντρώνει μεγάλο αριθμό μπαρ, εστιατορίων και καταστημάτων που προσελκύει κυρίως τους επιβάτες από τα κρουαζιερόπλοια που προσαράζουν στο λιμάνι. Και όλα αυτά σε κτίρια του 18ου αιώνα που ήταν αποθήκες και καταστήματα όπου μετά το 2000 επιμελώς αποκαταστάθηκαν και ανακαινίστηκαν.
Μπαρόκ αισθητική και υπέροχη ατμόσφαιρα καλοκαιριού δίπλα στη μαρίνα ήταν αρκετά ώστε να μας εντυπωσιάσει η προκυμαία της Βαλέτα. Είχε αρκετό κόσμο στα εστιατόρια και θα πω ψέματα αν πω ότι δεν ζήλεψα και δεν ήθελα να καθίσουμε κι εμείς. Αφενός όμως τα εστιατόρια είναι πιο ακριβά εδώ και αφετέρου είχαμε σκοπό να φάμε στη Βαλέτα σε συγκεκριμένο εστιατόριο. Έτσι απλά κάναμε τη βόλτα μας…
Επιστρέφοντας στον ανελκυστήρα Barrakka
Η γαμήλια δεξίωση στους Upper Barrakka Gardens στέφτηκε με επιτυχία, οι καλεσμένοι απολάμβαναν τα κοκτέιλ τους κι εμείς ρίξαμε ακόμα μια ματιά στην θέα των 3 πόλεων και στη θέα του πάρτι. Να ζήσετε!
Auberge de Castille
Περάσαμε την υπαίθρια Όπερα-ερείπιο όπου εκείνη τη στιγμή δίνονταν συναυλία και κάποιοι κανονικότατα την άραξαν απ’ έξω και έβλεπαν και άκουγαν στο τζάμπα, και βγήκαμε στη Repubblika και πάλι που ήταν πολύ όμορφη και ατμοσφαιρικά φωτισμένη.
Τα παγωτατζίδικα ήταν γεμάτα κόσμο, τα εστιατόρια το ίδιο κι εμείς πριν πάμε στο σταθμό ferry για να επιστρέψουμε στη Σλιέμα, είπαμε να καθίσουμε κάπου να φάμε. Δεν σήκωνε καθυστέρηση γιατί πολλά εστιατόρια στη Μάλτα κλείνουν γύρω στις 10 το βράδυ. Χωρίς σκέψη πήγαμε στο ξακουστό D'office Bistro στο 132 της Arch Bishop Street για να γευτούμε μαλτέζικες γεύσεις. Δεν το λες φτηνό το μαγαζί αφού οι μακαρονάδες είχαν γύρω στα 8-12€ ακόμα και 14€ και τα πιο σπέσιαλ πιάτα 16-18€, οι μερίδες όμως είναι μεγάλες. Δύο μπύρες, πέννες με λουκάνικο και μαλτέζικο χταπόδι γύρω στα 30€. Βασικά όπου κι αν φάγαμε πληρώναμε κάπου στα 12 με 15€ το άτομο κι αυτό γιατί δεν παίρναμε ορεκτικά ούτε κρασιά που ανεβάζουν το κόστος. Οι μπύρες παντού ήταν φτηνές και με δυο κυρίως πιάτα κρατούσαμε το κόστος στα εστιατόρια σε καλά επίπεδα. Τα φαγητά ήταν πολύ νόστιμα αλλά λίγο βαριά. Αλλά έχουμε γερά στομάχια εμείς! Δεν μας φοβάμαι!
Η βραδιά έκλεισε με ένα παγωτό αριστούργημα. Σαν τα πρόβατα κι εμείς στηθήκαμε στην ουρά στο προφανώς δημοφιλέστερο παγωτατζίδικο της Βαλέτα Amorino πάνω στην Repubblika.
Το μικρό μέγεθος κόστιζε 3,60€ και μπορούσες να βάλεις όσες γεύσεις θες. Πως γίνεται αυτό? Γίνεται από τη στιγμή που το έφτιαχναν σαν τριαντάφυλλο! Καλλιτέχνες οι άνθρωποι. Πήραμε από 5 γεύσεις και όλες ήταν απίστευτες. Πεντανόστιμο ιταλικό Gelato!
Αφού γλυκαθήκαμε κατηφορίσαμε από τα έρημα στενά προς τον σταθμό ferry
Κατεβαίνοντας όμως την Boat Street είχε αρκετή ζωή και 1-2 ωραία μπαρ με τραπεζάκια απάνω στο δρόμο. Δίπλα από τα ferry το εστιατόριο Scoglitti είχε κόσμο κι έδινε κι αυτό ζωή στην περιοχή. Στην αποβάθρα μαζί με μας περίμενε πολύς κόσμος για Sliema.
Αυτή ήταν η πρώτη μέρα και στέφτηκε με απόλυτη επιτυχία. Αυτή ήταν η Βαλέτα. Θεωρώ πως την είδαμε πολύ καλά για τόσες λίγες ώρες που είχαμε στη διάθεσή μας. Όσο καλά μπορείς να δεις και να νιώσεις ένα μέρος σε λίγες ώρες. Μου άρεσε η Βαλέτα γιατί έχει μια μοναδικότητα που δεν μπορεί να συγκριθεί με άλλες πόλεις που έχω δει. Το μυστικό είναι να περιπλανηθείς, να χαθείς και να ανακαλύψεις μόνος σου γραφικά στενά, κρυφές γωνιές και να βιώσεις τη μεσαιωνική ατμόσφαιρα της πόλης. Η Βαλέτα με τα 320 μνημεία της είναι η μόνη πρωτεύουσα στον κόσμο που έχει κηρυχθεί, στο σύνολό της, διατηρητέα. Είναι ιδιαίτερη αλλά αν της έδινα έναν βαθμό όπως δίνουμε κάθε φορά θα ήταν ένα 16. Το 18 και 19 που βάζουν πολλοί το θεωρώ υπερβολή ακόμα κι αν το κριτήριο είναι η ομορφιά. Έχει γραφικότητα, μεσαιωνική αύρα, αυθεντικότητα, πανοραμική θέα αλλά είναι μια σταλιά. Όταν βάζω 18 σε ολόκληρη Βουδαπέστη και Στοκχόλμη δεν μπορώ να κάνω το ίδιο για τη Βαλέτα. Ίσως γιατί εγώ από ένα σημείο και μετά ''κλείνομαι'' από τα στενά δρομάκια και πνίγομαι από το πολύ μπαρόκ και το μεσαιωνικό. Θέλω και τις λεωφόρους μου, και τα σύγχρονα κτίρια μου, και την κίνηση μου και την άπλα μου! Πόσο ρομαντισμό να αντέξω εγώ ο πεζός τύπος
Το καραβάκι αναχώρησε και σε λιγότερο από 10 λεπτά περάσαμε απέναντι στη Sliema.
Η επόμενη μέρα ήταν γεμάτη, ακόμα πιο ενδιαφέρουσα, με ποικιλία και με αλμύρα!
Δεν συνεχίσαμε ευθεία προς το φρούριο St Elmo, αλλά στρίψαμε δεξιά και περιπλανηθήκαμε σε δρόμους και ήσυχα στενά θαυμάζοντας τα πανέμορφα σπίτια. Και πάλι είχα την αίσθηση ότι αυτή η πόλη δεν κατοικείται! Αλήθεια που είναι οι 7000 κάτοικοι της? Το σίγουρο είναι πως λίγο πιο μακριά από τα κεντρικά σημεία μπορείς να αισθανθείς την ατμόσφαιρα αυτής της πόλης και μόνο τα αυτοκίνητα μου χαλούσαν το μεσαιωνικό σκηνικό με τους ιππότες της φαντασίας μου! Περιπλανήσεις στις Merchants St., St Paul St., Triq San Gwann και στα γύρω δρομάκια. Κάθε στενό και μια ιστορία, κάθε γωνία και μια αποκάλυψη κάθε σπίτι και ένα φάντασμα ιππότη να μας κρυφοκοιτάζει!
Εντωμεταξύ σε αρκετά σημεία οι δρόμοι ήταν στολισμένοι με κάτι γιρλάντες πράγμα που είδαμε και σε άλλα χωριά της Μάλτας. Τελικά ψάχνοντας για τις εθνικές αργίες της Μάλτας βρήκα πως στις 29 Ιουνίου είναι των αγίων Πέτρου και Παύλου, και στη Μάλτα ο εορτασμός ξεκινά 5 μέρες πριν την κανονική γιορτή. Έτσι εξηγείται λοιπόν!
Στην οδό Merchants St. (Triq Il-Mercanti) πέσαμε πάνω στην κλειστή κεντρική αγορά η οποία να ενημερώσω ότι ακόμα είναι ερειπωμένη και οι προσδοκίες ότι και καλά το καλοκαίρι του 2017 θα ήταν ανοιχτή για το κοινό πέφτουν στο κενό. Και μάλιστα δεν είδα καν εργασίες να γίνονται. Απλά ένα εγκαταλελειμμένο ρημαγμένο κτίριο με κάποιες σκαλωσιές μέσα.
Σας αφήνω να απολαύσετε τις εικόνες από αυτή την υπέροχη γειτονιά της Βαλέτα στους δρόμους που αναφέρω πιο πάνω, που για μένα ήταν το ομορφότερο κομμάτι της πόλης.
Ιδιαίτερα εντυπωσιακά τα αγάλματα που ξεπετάγονταν σε κάθε γωνιά
Αφού κατεβήκαμε όλες αυτές τις σκάλες φτάσαμε στην οδό Lvant
Και την St. Christopher's Street
Ακριβώς απέναντι είναι οι Lower Barrakka Gardens στους οποίους δυστυχώς δεν μπορέσαμε να μπούμε αφού ετοιμάζονταν γαμήλια δεξίωση. Σεφ, σερβιτόροι, μακριές τουαλέτες, χτενίσματα, κοστούμια και τρελή γκλαμουριά μας στέρησαν την είσοδο μας στους κήπους. Να μπαίναμε με τις βερμούδες, τους σάκους και τα τζόκεϊ λίγο δύσκολο!
Αρκεστήκαμε στο να δούμε τη θέα απέναντι στις 3 πόλεις, το φρούριο St. Angelo όπου ακούγονταν κανονιοβολισμοί και απ’ ότι μπόρεσα να παρατηρήσω κι εκεί γίνονταν γαμήλια δεξίωση, και το μεγάλο λιμάνι της Βαλέτα.
Ανηφορίσαμε ξανά γιατί λίγο πριν σταμπάραμε ένα υπέροχο δρόμο με σκάλες την St. Lucia's Streetπου το κατατάσσω ως το πιο γραφικό στενό της Βαλέτα μαζί με τη St. Paul Street (Triq San Pawl) που διασταυρώνεται. Μη το χάσετε, θα χάσετε!
Εξαιρετικό! Εκεί είναι και το μπαρ San Paolo Naufrago, και δεν θα βρίσκαμε καλύτερο σημείο για ακόμα μια στάση για μπύρα αυτή τη φορά.
Ήταν αργά το απόγευμα και σχεδόν είχαμε ολοκληρώσει την γνωριμία μας με τη Βαλέτα. Περίπου. Όταν κατεβήκαμε τα σκαλιά ήμασταν στην οδό Lvant , και λίγα μέτρα μετά σε ένα από τα ομορφότερα σημεία στη Battery Street (Triq Il-Batterija) , όπου κάτω από την πεζογέφυρα περνάει η οδός Liesse και βρίσκεται η Πύλη Victoria.
Ερωτεύτηκα αυτό bar bridge. Αν μέναμε Valleta θα το επισκεπτόμασταν σίγουρα το βράδυ!
Συνεχίσαμε ευθεία επί της Battery Street έχοντας πάντα στα αριστερά μας το φρούριο St. Angelo και τις τρείς πόλεις.
Στο σημείο αυτό ανεβήκαμε τα σκαλιά για το τελευταίο και πιο σημαντικό αξιοθέατο της Βαλέτα.
Τους κήπους Upper Barrakka Gardens.
Οι κήποι είναι must για όποιον βρεθεί στη Βαλέτα και από το μπαλκόνι τους έχεις την ωραιότερη θέα προς τις τρείς πόλεις. Και φυσικά η ωραιότερη ώρα είναι αυτή του ηλιοβασιλέματος . Εγγυημένα αποτελέσματα! Όπως στους Lower Barrakka Gardens, όπως στο φρούριο St. Angelo απέναντι έτσι και στους Upper Barrakka Gardens λάμβανε χώρα μια ακόμα πολύ σπέσιαλ γαμήλια δεξίωση στο κάτω μπαλκόνι.
Ο χρόνος περνάει αμίλεικτος και η αλήθεια είναι πως στο πιεσμένο πρόγραμμα της πρώτης ημέρας είχα βάλει και την επίσκεψη με ferry στην Birgu απέναντι. Βέβαια δεν είμαι και ο σούπερμαν να τα προλάβω όλα. Ήταν κάπως απίθανη αυτή η προσδοκία μου ότι σε λίγες ώρες θα δούμε και Βαλέτα και Birgu με τη διαδικασία ασανσέρ-λιμάνι-ferry και να προλάβουμε να δούμε και την Birgu πριν βραδιάσει. Πάμε κι ότι γίνει. Το ασανσέρ που είναι στο επίπεδο των κήπων μας κατέβασε αρκετά μέτρα κάτω. Η κατάβαση είναι δωρεάν ενώ για να πάρει κανείς το ασανσέρ από κάτω προς τα πάνω θα δώσει 1€.
Το σημείο που φεύγει το δημόσιο ferry για τις τρείς πόλεις ευτυχώς είναι πολύ κοντά από το επίπεδο του ανελκυστήρα, μόλις 3 λεπτά περπάτημα.
Όχι δεν είναι αυτό το σημείο ούτε αυτό το δημόσιο ferry!
Όταν φτάσαμε στο σημείο των ferry με τα λύπης μου είδα ότι είχε αναχωρήσει λίγα λεπτά πριν και το επόμενο ήταν σε 40 λεπτά. Αρκετά κοντά στο σημείο των ferry έχει και βαρκάκια με βαρκάρη που πριβέ σε μεταφέρει στις απέναντι πόλεις με σχεδόν διπλάσιο κόστος. Το σκέφτηκα προς στιγμήν αλλά σχεδόν είχε βραδιάσει οπότε δεν θα είχε νόημα να πάμε μόνο για να πάμε. Έτσι τα σχέδια για επίσκεψη στην Birgu εγκαταλείφτηκαν και αναπροσαρμόστηκαν για την επόμενη ημέρα. Αρκεστήκαμε στο να καθίσουμε λίγο στην αποβάθρα και να χαζέψουμε και πάλι το φρούριο απέναντι και τις πόλεις καθώς είχε σουρουπώσει.
Εφόσον ήμασταν στο λιμάνι , ένα πράγμα είχε απομείνει να δούμε. Περίπου 10 λεπτά με τα πόδια από το σημείο, βρίσκεται η Προκυμαία της Βαλέτας ή αλλιώς The Valletta Waterfront. Ένας χώρος περιπάτου που συγκεντρώνει μεγάλο αριθμό μπαρ, εστιατορίων και καταστημάτων που προσελκύει κυρίως τους επιβάτες από τα κρουαζιερόπλοια που προσαράζουν στο λιμάνι. Και όλα αυτά σε κτίρια του 18ου αιώνα που ήταν αποθήκες και καταστήματα όπου μετά το 2000 επιμελώς αποκαταστάθηκαν και ανακαινίστηκαν.
Μπαρόκ αισθητική και υπέροχη ατμόσφαιρα καλοκαιριού δίπλα στη μαρίνα ήταν αρκετά ώστε να μας εντυπωσιάσει η προκυμαία της Βαλέτα. Είχε αρκετό κόσμο στα εστιατόρια και θα πω ψέματα αν πω ότι δεν ζήλεψα και δεν ήθελα να καθίσουμε κι εμείς. Αφενός όμως τα εστιατόρια είναι πιο ακριβά εδώ και αφετέρου είχαμε σκοπό να φάμε στη Βαλέτα σε συγκεκριμένο εστιατόριο. Έτσι απλά κάναμε τη βόλτα μας…
Επιστρέφοντας στον ανελκυστήρα Barrakka
Η γαμήλια δεξίωση στους Upper Barrakka Gardens στέφτηκε με επιτυχία, οι καλεσμένοι απολάμβαναν τα κοκτέιλ τους κι εμείς ρίξαμε ακόμα μια ματιά στην θέα των 3 πόλεων και στη θέα του πάρτι. Να ζήσετε!
Auberge de Castille
Περάσαμε την υπαίθρια Όπερα-ερείπιο όπου εκείνη τη στιγμή δίνονταν συναυλία και κάποιοι κανονικότατα την άραξαν απ’ έξω και έβλεπαν και άκουγαν στο τζάμπα, και βγήκαμε στη Repubblika και πάλι που ήταν πολύ όμορφη και ατμοσφαιρικά φωτισμένη.
Τα παγωτατζίδικα ήταν γεμάτα κόσμο, τα εστιατόρια το ίδιο κι εμείς πριν πάμε στο σταθμό ferry για να επιστρέψουμε στη Σλιέμα, είπαμε να καθίσουμε κάπου να φάμε. Δεν σήκωνε καθυστέρηση γιατί πολλά εστιατόρια στη Μάλτα κλείνουν γύρω στις 10 το βράδυ. Χωρίς σκέψη πήγαμε στο ξακουστό D'office Bistro στο 132 της Arch Bishop Street για να γευτούμε μαλτέζικες γεύσεις. Δεν το λες φτηνό το μαγαζί αφού οι μακαρονάδες είχαν γύρω στα 8-12€ ακόμα και 14€ και τα πιο σπέσιαλ πιάτα 16-18€, οι μερίδες όμως είναι μεγάλες. Δύο μπύρες, πέννες με λουκάνικο και μαλτέζικο χταπόδι γύρω στα 30€. Βασικά όπου κι αν φάγαμε πληρώναμε κάπου στα 12 με 15€ το άτομο κι αυτό γιατί δεν παίρναμε ορεκτικά ούτε κρασιά που ανεβάζουν το κόστος. Οι μπύρες παντού ήταν φτηνές και με δυο κυρίως πιάτα κρατούσαμε το κόστος στα εστιατόρια σε καλά επίπεδα. Τα φαγητά ήταν πολύ νόστιμα αλλά λίγο βαριά. Αλλά έχουμε γερά στομάχια εμείς! Δεν μας φοβάμαι!
Η βραδιά έκλεισε με ένα παγωτό αριστούργημα. Σαν τα πρόβατα κι εμείς στηθήκαμε στην ουρά στο προφανώς δημοφιλέστερο παγωτατζίδικο της Βαλέτα Amorino πάνω στην Repubblika.
Το μικρό μέγεθος κόστιζε 3,60€ και μπορούσες να βάλεις όσες γεύσεις θες. Πως γίνεται αυτό? Γίνεται από τη στιγμή που το έφτιαχναν σαν τριαντάφυλλο! Καλλιτέχνες οι άνθρωποι. Πήραμε από 5 γεύσεις και όλες ήταν απίστευτες. Πεντανόστιμο ιταλικό Gelato!
Αφού γλυκαθήκαμε κατηφορίσαμε από τα έρημα στενά προς τον σταθμό ferry
Κατεβαίνοντας όμως την Boat Street είχε αρκετή ζωή και 1-2 ωραία μπαρ με τραπεζάκια απάνω στο δρόμο. Δίπλα από τα ferry το εστιατόριο Scoglitti είχε κόσμο κι έδινε κι αυτό ζωή στην περιοχή. Στην αποβάθρα μαζί με μας περίμενε πολύς κόσμος για Sliema.
Αυτή ήταν η πρώτη μέρα και στέφτηκε με απόλυτη επιτυχία. Αυτή ήταν η Βαλέτα. Θεωρώ πως την είδαμε πολύ καλά για τόσες λίγες ώρες που είχαμε στη διάθεσή μας. Όσο καλά μπορείς να δεις και να νιώσεις ένα μέρος σε λίγες ώρες. Μου άρεσε η Βαλέτα γιατί έχει μια μοναδικότητα που δεν μπορεί να συγκριθεί με άλλες πόλεις που έχω δει. Το μυστικό είναι να περιπλανηθείς, να χαθείς και να ανακαλύψεις μόνος σου γραφικά στενά, κρυφές γωνιές και να βιώσεις τη μεσαιωνική ατμόσφαιρα της πόλης. Η Βαλέτα με τα 320 μνημεία της είναι η μόνη πρωτεύουσα στον κόσμο που έχει κηρυχθεί, στο σύνολό της, διατηρητέα. Είναι ιδιαίτερη αλλά αν της έδινα έναν βαθμό όπως δίνουμε κάθε φορά θα ήταν ένα 16. Το 18 και 19 που βάζουν πολλοί το θεωρώ υπερβολή ακόμα κι αν το κριτήριο είναι η ομορφιά. Έχει γραφικότητα, μεσαιωνική αύρα, αυθεντικότητα, πανοραμική θέα αλλά είναι μια σταλιά. Όταν βάζω 18 σε ολόκληρη Βουδαπέστη και Στοκχόλμη δεν μπορώ να κάνω το ίδιο για τη Βαλέτα. Ίσως γιατί εγώ από ένα σημείο και μετά ''κλείνομαι'' από τα στενά δρομάκια και πνίγομαι από το πολύ μπαρόκ και το μεσαιωνικό. Θέλω και τις λεωφόρους μου, και τα σύγχρονα κτίρια μου, και την κίνηση μου και την άπλα μου! Πόσο ρομαντισμό να αντέξω εγώ ο πεζός τύπος
Το καραβάκι αναχώρησε και σε λιγότερο από 10 λεπτά περάσαμε απέναντι στη Sliema.
Η επόμενη μέρα ήταν γεμάτη, ακόμα πιο ενδιαφέρουσα, με ποικιλία και με αλμύρα!
Last edited:
