hydronetta
Member
- Μηνύματα
- 4.152
- Likes
- 14.442
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- όπου δεν έχω πάει
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Οι πληγές του Αφγανιστάν
- Καμπούλ
- Mazar-e Sharif
- Bamyan:Οι Βούδες κ η Πόλη Των Ουρλιαχτών
- Bamyan: Οι λίμνες Band-e Amir
- Bamyan: Η Κόκκινη Πόλη κι η Κοιλάδα του Δράκου
- Bamyan: Στας εξοχάς
- Ξανά στην Kabul
- Herat
- Αποχαιρετώντας το Αφγαντιστάν
- Επίλογος - Ρέκβιεμ για τις γυναίκες του Αφγανιστάν
- Βιντεοανασκόπηση
Οι πληγές του Αφγανιστάν
Το κεφάλαιο αυτό δεν αναφέρεται στα πεπραγμένα του ταξιδιού, ούτε αποτελεί δοκίμιο πάνω στην αφγανική πραγματικότητα. Δεν είμαι άλλωστε κοινωνιολόγος, ούτε πολιτικός αναλυτής. Είναι ατομικές σκέψεις και προβληματισμοί όπως προέκυψαν μετά από μελέτη, παρατήρηση, αλλά κυρίως συζήτηση με τους ξεναγούς μου, που ήταν άνθρωποι γενικά μορφωμένοι και με άποψη (αν και υποκειμενική), για την πρόσφατη ιστορία και τη κοινωνική δομή της χώρας.
Θέλησα να τα μοιραστώ μαζί σας, πριν ξεκινήσω την ταξιδιωτική αφήγηση.
Για να μην πλατιάσω, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να ανοίξουν τους συνδέσμους που παραπέμπω για περισσότερες πληροφορίες.
Με φόντο την ακρόπολη στη Herat, πάνω στα πανταχού υπάρχοντα συρματοπλέγματα, ένα τριαντάφυλλο που μου πρόσφερε ένα παιδί χαμογελώντας.
Αρχικά μερικές γραμμές ιστορίας:
Στα χρόνια τα παλιά η περιοχή του σημερινού Αφγανιστάν τιμήθηκε με την επίσκεψη επιφανούς προγόνου μας, καθώς ο Μ.Αλέξανδρος υπήρξε λαμπρό υπόδειγμα ικανού trekker διασχίζοντας τα αφιλόξενα βουνά του. Σούπερσταρς της ιστορίας φαίνεται πως είχαν ανάλογες (φυσιολατρικές και μη) ανησυχίες όπως ο Δαρείος, ο Ταμερλάνος, ο Τσένγκις Χαν, ο Babur της Αυτοκρατορίας των Μουγκάλ, το Βρεττανικό Στέμα και πρόσφατα ο Κόκκινος Στρατός. Η αποχώρηση του τελευταίου μετά τον χαμένο για τους Σοβιετικούς ανταρτοπόλεμο (1979-1989), οδήγησε σε εξίσου καταστροφικό εμφύλιο μεταξύ των φιλόδοξων μουτζαχεντίν (1989-1996), σε άνοδο και πτώση του πιο ακραίου θεοκρατικού καθεστώτος υπό τους Ταλιμπάν (1996-2001), για να επιτευχθεί έκτοτε μεσω της pax natoicana και εν μέσω ερειπίων μια εύθραυστη "δημοκρατία" Ισλαμικου τύπου
Σοβιετικό απομεινάρι
Πρώτο και μεγαλύτερο αγκάθι στη χώρα που την κάνει να ματώνει ακόμα ειναι η πολυφυλετικότητά της και οι φιλοδοξίες των εκπροσώπων της.
Το Αφγανιστάν των 30 εκατομμυρίων ψυχών, αποτελείται απο Παστούν (αποτελούν το 42% του πληθυσμού και ειναι η ομάδα που μονοπώλησε τη διακυβέρνηση της χώρας), Τατζίκους 25 %,Χαζάρα 9%, Ουζμπέκους 9%, ενώ σε μικρότερα ποσοστά αντιπροσωπεύονται κι άλλες φυλές.
Τατζίκοι
Χαζάρα
Παστούν
Η κάθε φυλή-εθνότητα διαφοροποιείται γλωσσικά (άλλοι μιλούν την ιρανική διάλεκτο dari, ενώ οι Παστούν pashto), εμφανισιακά (μεσογειακό look οι Τατζίκοι, μογγολικό οι Χαζάρα), αλλά και θρησκευτικά (σουννίτες η πλεινότητα, με εξαίρεση τους σιίτες Χαζάρα).
Άρα τι αντιπροσωπεύει ο όρος "Αφγανός";
Ιστορικά προσδιορίζει περισσότερο τους Παστούν μου είπαν πικρόχολα οι Χαζάρα ξεναγοί μου. Ειναι θέμα ατομικό αν θα βάλει κάποιος την φυλετική του ταυτότητα μπροστά απο εκείνη του Αφγανού.
Στην πρόσφατη ιστορία του Αφγανιστάν το πρόβλημα ήταν και είναι ότι κάθε φυλή-εθνότητα είχε ανέκαθεν μερικούς ηγεμονίσκους-μουτζαχεντίν να την εκπροσωπούν και να προσπαθούν να διασφαλίσουν τα μικροσυμφέροντα τους, χωρίς όμως και να τα βρίσκουν μεταξύ τους για το καλό της χώρας. Απο κοντά και οι συστηματικες έξωθεν επιρροές με τη μορφή οικονομικής και εξοπλιστικής υποστήριξης προς τις διαφορετικές εθνοτικές ομάδες απο ισχυρούς γείτονες και μη: Πακιστάν, Ιράν, Τουρκία, Ρωσία, Σαουδική Αραβία, ΗΠΑ κ.α.
Αυτή η αρχομανία υπήρξε και η αιτία του αιματηρού εμφυλίου πολέμου μεταξύ των μουτζαχεντίν, μετά την αποχώρηση του σοβιετικού στρατού. Ήρωες, ελευθερωτές αλλα κι εγκληματιες πολέμου έναντι του ίδιου τους του λαού. Σήμερα όσοι υπήρξαν "μάρτυρες" δολοφονικών επιθέσεων των Ταλιμπάν, τα ευμεγέθη είδωλά τους κοσμούν πλατείες, αφίσες, ημερολόγια τοίχου: Ahmad Shah Massoud (Τατζίκος εθνικός ήρωας), Abdul Ali Mazari (ήρωας για τους Χαζάρα), Burhanuddin Rabbani,Abdul Rashid Dostum (ήρωας για τους Ουζμπέκους, αυτός τη σκαπούλαρε τη δολοφονία, αλλα η αφίσα αφίσα). Ήταν αδύνατο όσο περνούσαν οι μέρες του ταξιδιού να μην εξοικειωθώ με κάποιες από τις φυσιογνωμίες αυτές. Τους έβλεπα παντού.
Aντίθετα οι μουτζαχεντίν που αιματοκύλισαν στον εμφύλιο τη Kabul, που κατέσφαξαν αφγανούς κι ενέχονται σε δολοφονίες πολιτικών αντιπάλων, όλοι τους εξτρεμιστές ως το μεδούλι (οι ΠαστούνAbdul Rasul Sayyaf, Gulbuddin Hekmatyar κ.α.) ζουν και βασιλεύουν ως μέλη του κοινοβουλίου (!) ή ως εξόριστοι, εκτοξεύοντας μύδρους για νέα τζιχάντ.
Οι πληγές του εμφυλίου
Αυτός ο αλληλοσπαραγμός ήταν που άνοιξε τη πόρτα στους Ταλιμπάν, υπο την πνευματική καθοδήγηση του διαβόητου μονόφθαλμου μουτζαχεντίν Mουλά Omar. Για να μην προκληθεί σύγχυση, οι Ταλιμπάν δεν αποτελούν φυλή-εθνότητα. Δημιουργήθηκαν απο αμόρφωτους χωρικούς Παστούν, πρόσφυγες πολέμου στο δυτικό Πακιστάν, όπου έλαβαν εκπαίδευση σε ιερά σχολεία (μεντρεσέδες) με τις ευλογίες και την οικονομική υποστήριξη της Σαουδικής Αραβίας και του Πακιστάν.
Αυτοί οι "μαθητές" (αυτό σημαίνει Ταλιμπάν) γαλουχήθηκαν στον φονταμενταλισμό και τη τζιχαντ, μη γνωρίζοντας τιποτ'άλλο παρά να πολεμούν για το Ισλάμ, αγκαζέ με ενα συνονθύλευμα αράβων, κεντροασιατών ως και κινέζων εξτρεμιστών ισλαμιστών που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ιερού πολέμου. Οι Ταλιμπάν εκμεταλλεύτηκαν το χάος του εμφυλίου, εμφανίστηκαν ως οι αδιάφθοροι για να επιβαλουν την κάθαρση απο τους διεφθαρμένους μουτζαχεντίν που αλληλοσφάζονταν ρίχνοντας τη χώρα στο χάος και την αναρχία. Έγιναν δεκτοί αρχικά με ανακούφιση κι ελπίδα απο το λαό. Κι αυτοί το μόνο που κατάφεραν τελικά ηταν να επιβάλλουν τη χειρότερη καταπίεση και το σκοταδισμό, σύμφωνα με τις επιταγές της δικής τους ερμηνείας του Ισλάμ.
Η ιστορία διδάσκει (ο νοών νοείτο)
Το κακό ειναι οτι οι Ταλιμπάν ήρθαν για να μείνουν όπως φαίνεται. Μπορεί να εκδιώχθηκαν απο την κεντρική εξουσία, συνεχίζουν όμως να δημιουργούν συνεχώς εστίες έντασης, συρράξεων και κλίματος ανασφάλειας με τις συνεχείς βομβιστικές επιθέσεις. Από τις νοτιοανατολικές επαρχίες της χώρας και το έδαφος του Πακιστάν, πάντα με τις ευλογίες των Μυστικών Υπηρεσιών της χώρας αυτής που τους γέννησε άλλωστε.
Κι αυτό το κλίμα το αντιλαμβάνεται αμέσως ο επισκέπτης στη χώρα. Παντού στρατός, αστυνομία, μπλόκα, περίπολοι, ψηλοί μαντρότοιχοι, περιφράξεις, ένοπλοι φρουροί, πολεμικά οχήματα κι ελικόπτερα βγαλμένα απο χολιγουντιανή πολεμική ταινία.... Τα κατασκοπευτικά αερόστατα μόνιμη εικόνα στον αφγανικό ουρανό. Μια χώρα σε πολιορκία! Για τους ντόπιους όμως που οι εφιάλτες ειναι νωποί, αυτό το σκηνικό σημαίνει ασφάλεια στη καθημερινότητά τους.
...ήταν παντού
Πριν μπεις στο αεροδρόμιο της Herat
Σε όλο αυτό το παραλογισμό προστίθενται κι όλα τα εγκληματικά στοιχεία που βρήκαν την ευκαιρία να καμουφλάρουν την παράνομη δράση τους ως "ενέργειες των Ταλιμπάν". Απαγωγές, δολοφονίες, ληστείες κατα μήκος των επαρχιακών δρόμων είναι συχνές και καθιστούν την οδική επικοινωνία μεταξύ πόλεων δυσχερέστατη ως επικίνδυνη. Ακόμα και για τους ίδιους τους Αφγανούς. Αν πέσεις σε μπλόκο πρέπει να δηλώσεις όσο πιο αναξιοπαθής γίνεται (χωρίς κανένα έγγραφο που να αποδεικνύει το αντίθετο) για να έχεις ελπίδες επιβίωσης.
Πληγή (και για μένα πολύ σημαντική) ειναι ο αναλφαβητισμός και η έλλειψη παιδείας.
Το ποσοστό αναλφαβητισμού φτάνει συνολικά το 65% αλλά στις γυναίκες το 85%, κάτι που ευτυχώς αλλάζει σταδιακά προς το καλύτερο. Ο λόγος ήταν η οικονομική ανέχεια που ανάγκαζε τα περισσότερα παιδιά να εργάζονται για να συνεισφέρουν στο οικογενειακό εισόδημα και για τα δε κορίτσια ο γάμος σε πολύ μικρή ηλικία. Στην επαρχία τα πράγματα είναι σαφώς απογοητευτικότερα, όπου η αμάθεια και το χαμηλό επίπεδο είναι καθολικά: δεν πίστευα ποτέ οτι θα δω υποσιτισμένα βρέφη, όχι τόσο απο έλλειψη τροφής, όσο από άγνοια και παραμέληση. Δεν χρειάζεσαι σπουδές για να ξέρεις ότι οφείλεις να ταΐσεις το παιδί σου.
Όσο κι αν δόθηκε προτεραιότητα στην εκπαίδευση στα πλαίσια της γυναικείας χειραφέτησης κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Zahir Shah (1933-1973), τόσο όλα ήρθαν τα πάνω κάτω κατά τη περίοδο των Ταλιμπάν. Αφενός απαγορεύτηκε στις γυναίκες να εργάζονται (κατι που επηρέασε άμεσα τον αριθμό των εκπαιδευτικών), αφετέρου τα νεαρά κορίτσια δεν συνέχιζαν σπουδές μετά τα 8 χρόνια (ίσα ίσα για να μάθουν κάτι από το Κοράνι). Η εκπαίδευση γενικώς γινόταν με άξονα το Ισλάμ υπο το πρίσμα των Ταλιμπάν. Βρήκα αναφορές ακόμα και για κρυφά σχολεία απο πρώην δασκάλες. Οι Ταλιμπάν έβγαλαν όλο το κόμπλεξ της ημιμάθειας τους πάνω στην εκπαίδευση. Έκλεισαν ή και έκαψαν σχολεία, σκότωσαν δασκάλους αλλα και μαθητές.
Άλλο ένα αγκάθι ειδωμένο όμως από τη σκοπιά ενός αλλοδαπού κι αλλόθρησκου, ειναι η παράδοση και το σφιχταγκάλιασμά της με το θρησκευτικό αίσθημα.
Γράμματα μπορεί να μάθεις, όμως πόσο μπορείς με τη γνώση να αντιπαλέψεις μια παράδοση βαθειά ριζωμένη στη ψυχή των Αφγανών; Πως να αντιταχθείς στο νόμο της Σαρία; (πρόκειται για ισλαμική δημοκρατία κι όχι κοσμικό κράτος). Εκείνοι έτσι μεγάλωσαν και μ´αυτές τις αξίες έχει ποτιστεί το γενετικό τους υλικό. Οι νεωτερισμοί τρομάζουν κι αφορούν αιθεροβάμωνες ακτιβιστές.
Για το περισσότερο αμόρφωτο κόσμο στην επαρχία το λόγο εχει ο μουλάς. Εκείνος ξέρει τι είναι το σωστό, γιατί έχει σπουδάσει κι είναι σοφός. Έστω 6 μήνες σ’ενα μεντρεσέ παπαγαλίζοντας το Κοράνι. Κρέμονται από τα χείλη του. Φανατίζονται αν τους το ζητήσει...
Γι’ αρκετούς ακόμα και μορφωμένους η ζωή μοιάζει να έχει μια προδιαγεγραμμένη πορεία κι αξίες σε ατομικό επίπεδο. Γάμος, οικογένεια, προσευχή...
Τυφλή πίστη; Παράδοση; Βίωμα; Ή μια μεγάλη υποκρισία για το κοινωνικό φαίνεσθαι; Διότι πως μια παραδοσιακή κοινωνία με συντηρητικές αξίες λατρεύει το.... Bolywood; Ναι, εκεί ξεχνιέται η καθημερινότητα κι αρχίζει το απαγορευμένο όνειρο. Γι'αυτό οι σκεπές ειναι γεμάτες δορυφορικά πιάτα.... Γιατί το Αφγανιστάν μπορεί να είναι Ισλαμική Δημοκρατία, όμως κατά βάθος καρδιοχτυπά σε ρυθμούς Ινδίας.
Εικόνες της αφγανικής τηλεόρασης από το... show "The voice" (!!) . Το συγκεκριμένο επεισόδιο παρακολούθησα ένα απόγευμα με αμείωτο ενδιαφέρον. . Παρακολουθείστε 2 υποψηφίους (08:53, 16:46). Και οι δύο θα ειχαν κοπεί στα προκριματικά στην Ελλάδα. Ο δεύτερος πάει για πρωτιά δεν το συζητώ.
Παρακαλούνται οι κύριοι να μην κάνουν replay στο μπούστο της Aryana στο 10:14, διότι της φτάνει που την έχουν επικηρύξει οι μουλάδες
Η τελευταία κακοδαιμονία μας αγγίζει για ευνόητους λόγους. Λέγεται διαφθορά.
Ειναι η 3η πιο διεφθαρμένη χώρα στο κόσμο. Σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής. Απο τον αστυνομικό, το δημόσιο ή δημοτικό υπάλληλο ως τον πολιτικό. Όμως εκεί δεν παραμυθιάζουν το λαό με πομπώδη συνθήματα τύπου "σεμνά και ταπεινά" η "διαφάνεια παντού". Τα τσεπώνουν κανονικότατα και το γνωρίζουν όλοι. Ειδικά οι τοπικοί άρχοντες που καταπατούν δημόσια γη και την μεταπωλούν σε εργολάβους προς ίδιον οικονομικό όφελος. "Λεφτά υπάρχουν, έχουν δοθει δισεκατομμύρια δολλαρια για την ανόρθωση της χώρας αλλα τα τρώνε" ψιθυρίζουν οι πάντες. Τους κατηγορούν, αλλα τρέχουν να φωτογραφηθούν μαζί τους σε πόζα οσφυοκάμπτουσας χαιρετούρας.
Ολα αυτά κατι μου θυμίζουν.... σαν τι άραγε;....
Αναμένοντας τον επίσημο στο αεροδρόμιο του Bamyan, σε αντίθεση με...
....τo χαμόγελο της ελπίδας
Το κεφάλαιο αυτό δεν αναφέρεται στα πεπραγμένα του ταξιδιού, ούτε αποτελεί δοκίμιο πάνω στην αφγανική πραγματικότητα. Δεν είμαι άλλωστε κοινωνιολόγος, ούτε πολιτικός αναλυτής. Είναι ατομικές σκέψεις και προβληματισμοί όπως προέκυψαν μετά από μελέτη, παρατήρηση, αλλά κυρίως συζήτηση με τους ξεναγούς μου, που ήταν άνθρωποι γενικά μορφωμένοι και με άποψη (αν και υποκειμενική), για την πρόσφατη ιστορία και τη κοινωνική δομή της χώρας.
Θέλησα να τα μοιραστώ μαζί σας, πριν ξεκινήσω την ταξιδιωτική αφήγηση.
Για να μην πλατιάσω, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να ανοίξουν τους συνδέσμους που παραπέμπω για περισσότερες πληροφορίες.
Με φόντο την ακρόπολη στη Herat, πάνω στα πανταχού υπάρχοντα συρματοπλέγματα, ένα τριαντάφυλλο που μου πρόσφερε ένα παιδί χαμογελώντας.
Αρχικά μερικές γραμμές ιστορίας:
Στα χρόνια τα παλιά η περιοχή του σημερινού Αφγανιστάν τιμήθηκε με την επίσκεψη επιφανούς προγόνου μας, καθώς ο Μ.Αλέξανδρος υπήρξε λαμπρό υπόδειγμα ικανού trekker διασχίζοντας τα αφιλόξενα βουνά του. Σούπερσταρς της ιστορίας φαίνεται πως είχαν ανάλογες (φυσιολατρικές και μη) ανησυχίες όπως ο Δαρείος, ο Ταμερλάνος, ο Τσένγκις Χαν, ο Babur της Αυτοκρατορίας των Μουγκάλ, το Βρεττανικό Στέμα και πρόσφατα ο Κόκκινος Στρατός. Η αποχώρηση του τελευταίου μετά τον χαμένο για τους Σοβιετικούς ανταρτοπόλεμο (1979-1989), οδήγησε σε εξίσου καταστροφικό εμφύλιο μεταξύ των φιλόδοξων μουτζαχεντίν (1989-1996), σε άνοδο και πτώση του πιο ακραίου θεοκρατικού καθεστώτος υπό τους Ταλιμπάν (1996-2001), για να επιτευχθεί έκτοτε μεσω της pax natoicana και εν μέσω ερειπίων μια εύθραυστη "δημοκρατία" Ισλαμικου τύπου
Σοβιετικό απομεινάρι
Πρώτο και μεγαλύτερο αγκάθι στη χώρα που την κάνει να ματώνει ακόμα ειναι η πολυφυλετικότητά της και οι φιλοδοξίες των εκπροσώπων της.
Το Αφγανιστάν των 30 εκατομμυρίων ψυχών, αποτελείται απο Παστούν (αποτελούν το 42% του πληθυσμού και ειναι η ομάδα που μονοπώλησε τη διακυβέρνηση της χώρας), Τατζίκους 25 %,Χαζάρα 9%, Ουζμπέκους 9%, ενώ σε μικρότερα ποσοστά αντιπροσωπεύονται κι άλλες φυλές.
Τατζίκοι
Χαζάρα
Παστούν
Η κάθε φυλή-εθνότητα διαφοροποιείται γλωσσικά (άλλοι μιλούν την ιρανική διάλεκτο dari, ενώ οι Παστούν pashto), εμφανισιακά (μεσογειακό look οι Τατζίκοι, μογγολικό οι Χαζάρα), αλλά και θρησκευτικά (σουννίτες η πλεινότητα, με εξαίρεση τους σιίτες Χαζάρα).
Άρα τι αντιπροσωπεύει ο όρος "Αφγανός";
Ιστορικά προσδιορίζει περισσότερο τους Παστούν μου είπαν πικρόχολα οι Χαζάρα ξεναγοί μου. Ειναι θέμα ατομικό αν θα βάλει κάποιος την φυλετική του ταυτότητα μπροστά απο εκείνη του Αφγανού.
Στην πρόσφατη ιστορία του Αφγανιστάν το πρόβλημα ήταν και είναι ότι κάθε φυλή-εθνότητα είχε ανέκαθεν μερικούς ηγεμονίσκους-μουτζαχεντίν να την εκπροσωπούν και να προσπαθούν να διασφαλίσουν τα μικροσυμφέροντα τους, χωρίς όμως και να τα βρίσκουν μεταξύ τους για το καλό της χώρας. Απο κοντά και οι συστηματικες έξωθεν επιρροές με τη μορφή οικονομικής και εξοπλιστικής υποστήριξης προς τις διαφορετικές εθνοτικές ομάδες απο ισχυρούς γείτονες και μη: Πακιστάν, Ιράν, Τουρκία, Ρωσία, Σαουδική Αραβία, ΗΠΑ κ.α.
Αυτή η αρχομανία υπήρξε και η αιτία του αιματηρού εμφυλίου πολέμου μεταξύ των μουτζαχεντίν, μετά την αποχώρηση του σοβιετικού στρατού. Ήρωες, ελευθερωτές αλλα κι εγκληματιες πολέμου έναντι του ίδιου τους του λαού. Σήμερα όσοι υπήρξαν "μάρτυρες" δολοφονικών επιθέσεων των Ταλιμπάν, τα ευμεγέθη είδωλά τους κοσμούν πλατείες, αφίσες, ημερολόγια τοίχου: Ahmad Shah Massoud (Τατζίκος εθνικός ήρωας), Abdul Ali Mazari (ήρωας για τους Χαζάρα), Burhanuddin Rabbani,Abdul Rashid Dostum (ήρωας για τους Ουζμπέκους, αυτός τη σκαπούλαρε τη δολοφονία, αλλα η αφίσα αφίσα). Ήταν αδύνατο όσο περνούσαν οι μέρες του ταξιδιού να μην εξοικειωθώ με κάποιες από τις φυσιογνωμίες αυτές. Τους έβλεπα παντού.
Aντίθετα οι μουτζαχεντίν που αιματοκύλισαν στον εμφύλιο τη Kabul, που κατέσφαξαν αφγανούς κι ενέχονται σε δολοφονίες πολιτικών αντιπάλων, όλοι τους εξτρεμιστές ως το μεδούλι (οι ΠαστούνAbdul Rasul Sayyaf, Gulbuddin Hekmatyar κ.α.) ζουν και βασιλεύουν ως μέλη του κοινοβουλίου (!) ή ως εξόριστοι, εκτοξεύοντας μύδρους για νέα τζιχάντ.
Οι πληγές του εμφυλίου
Αυτός ο αλληλοσπαραγμός ήταν που άνοιξε τη πόρτα στους Ταλιμπάν, υπο την πνευματική καθοδήγηση του διαβόητου μονόφθαλμου μουτζαχεντίν Mουλά Omar. Για να μην προκληθεί σύγχυση, οι Ταλιμπάν δεν αποτελούν φυλή-εθνότητα. Δημιουργήθηκαν απο αμόρφωτους χωρικούς Παστούν, πρόσφυγες πολέμου στο δυτικό Πακιστάν, όπου έλαβαν εκπαίδευση σε ιερά σχολεία (μεντρεσέδες) με τις ευλογίες και την οικονομική υποστήριξη της Σαουδικής Αραβίας και του Πακιστάν.
Αυτοί οι "μαθητές" (αυτό σημαίνει Ταλιμπάν) γαλουχήθηκαν στον φονταμενταλισμό και τη τζιχαντ, μη γνωρίζοντας τιποτ'άλλο παρά να πολεμούν για το Ισλάμ, αγκαζέ με ενα συνονθύλευμα αράβων, κεντροασιατών ως και κινέζων εξτρεμιστών ισλαμιστών που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ιερού πολέμου. Οι Ταλιμπάν εκμεταλλεύτηκαν το χάος του εμφυλίου, εμφανίστηκαν ως οι αδιάφθοροι για να επιβαλουν την κάθαρση απο τους διεφθαρμένους μουτζαχεντίν που αλληλοσφάζονταν ρίχνοντας τη χώρα στο χάος και την αναρχία. Έγιναν δεκτοί αρχικά με ανακούφιση κι ελπίδα απο το λαό. Κι αυτοί το μόνο που κατάφεραν τελικά ηταν να επιβάλλουν τη χειρότερη καταπίεση και το σκοταδισμό, σύμφωνα με τις επιταγές της δικής τους ερμηνείας του Ισλάμ.
Η ιστορία διδάσκει (ο νοών νοείτο)
Το κακό ειναι οτι οι Ταλιμπάν ήρθαν για να μείνουν όπως φαίνεται. Μπορεί να εκδιώχθηκαν απο την κεντρική εξουσία, συνεχίζουν όμως να δημιουργούν συνεχώς εστίες έντασης, συρράξεων και κλίματος ανασφάλειας με τις συνεχείς βομβιστικές επιθέσεις. Από τις νοτιοανατολικές επαρχίες της χώρας και το έδαφος του Πακιστάν, πάντα με τις ευλογίες των Μυστικών Υπηρεσιών της χώρας αυτής που τους γέννησε άλλωστε.
Κι αυτό το κλίμα το αντιλαμβάνεται αμέσως ο επισκέπτης στη χώρα. Παντού στρατός, αστυνομία, μπλόκα, περίπολοι, ψηλοί μαντρότοιχοι, περιφράξεις, ένοπλοι φρουροί, πολεμικά οχήματα κι ελικόπτερα βγαλμένα απο χολιγουντιανή πολεμική ταινία.... Τα κατασκοπευτικά αερόστατα μόνιμη εικόνα στον αφγανικό ουρανό. Μια χώρα σε πολιορκία! Για τους ντόπιους όμως που οι εφιάλτες ειναι νωποί, αυτό το σκηνικό σημαίνει ασφάλεια στη καθημερινότητά τους.
...ήταν παντού
Πριν μπεις στο αεροδρόμιο της Herat
Σε όλο αυτό το παραλογισμό προστίθενται κι όλα τα εγκληματικά στοιχεία που βρήκαν την ευκαιρία να καμουφλάρουν την παράνομη δράση τους ως "ενέργειες των Ταλιμπάν". Απαγωγές, δολοφονίες, ληστείες κατα μήκος των επαρχιακών δρόμων είναι συχνές και καθιστούν την οδική επικοινωνία μεταξύ πόλεων δυσχερέστατη ως επικίνδυνη. Ακόμα και για τους ίδιους τους Αφγανούς. Αν πέσεις σε μπλόκο πρέπει να δηλώσεις όσο πιο αναξιοπαθής γίνεται (χωρίς κανένα έγγραφο που να αποδεικνύει το αντίθετο) για να έχεις ελπίδες επιβίωσης.
Πληγή (και για μένα πολύ σημαντική) ειναι ο αναλφαβητισμός και η έλλειψη παιδείας.
Το ποσοστό αναλφαβητισμού φτάνει συνολικά το 65% αλλά στις γυναίκες το 85%, κάτι που ευτυχώς αλλάζει σταδιακά προς το καλύτερο. Ο λόγος ήταν η οικονομική ανέχεια που ανάγκαζε τα περισσότερα παιδιά να εργάζονται για να συνεισφέρουν στο οικογενειακό εισόδημα και για τα δε κορίτσια ο γάμος σε πολύ μικρή ηλικία. Στην επαρχία τα πράγματα είναι σαφώς απογοητευτικότερα, όπου η αμάθεια και το χαμηλό επίπεδο είναι καθολικά: δεν πίστευα ποτέ οτι θα δω υποσιτισμένα βρέφη, όχι τόσο απο έλλειψη τροφής, όσο από άγνοια και παραμέληση. Δεν χρειάζεσαι σπουδές για να ξέρεις ότι οφείλεις να ταΐσεις το παιδί σου.
Όσο κι αν δόθηκε προτεραιότητα στην εκπαίδευση στα πλαίσια της γυναικείας χειραφέτησης κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Zahir Shah (1933-1973), τόσο όλα ήρθαν τα πάνω κάτω κατά τη περίοδο των Ταλιμπάν. Αφενός απαγορεύτηκε στις γυναίκες να εργάζονται (κατι που επηρέασε άμεσα τον αριθμό των εκπαιδευτικών), αφετέρου τα νεαρά κορίτσια δεν συνέχιζαν σπουδές μετά τα 8 χρόνια (ίσα ίσα για να μάθουν κάτι από το Κοράνι). Η εκπαίδευση γενικώς γινόταν με άξονα το Ισλάμ υπο το πρίσμα των Ταλιμπάν. Βρήκα αναφορές ακόμα και για κρυφά σχολεία απο πρώην δασκάλες. Οι Ταλιμπάν έβγαλαν όλο το κόμπλεξ της ημιμάθειας τους πάνω στην εκπαίδευση. Έκλεισαν ή και έκαψαν σχολεία, σκότωσαν δασκάλους αλλα και μαθητές.
Άλλο ένα αγκάθι ειδωμένο όμως από τη σκοπιά ενός αλλοδαπού κι αλλόθρησκου, ειναι η παράδοση και το σφιχταγκάλιασμά της με το θρησκευτικό αίσθημα.
Γράμματα μπορεί να μάθεις, όμως πόσο μπορείς με τη γνώση να αντιπαλέψεις μια παράδοση βαθειά ριζωμένη στη ψυχή των Αφγανών; Πως να αντιταχθείς στο νόμο της Σαρία; (πρόκειται για ισλαμική δημοκρατία κι όχι κοσμικό κράτος). Εκείνοι έτσι μεγάλωσαν και μ´αυτές τις αξίες έχει ποτιστεί το γενετικό τους υλικό. Οι νεωτερισμοί τρομάζουν κι αφορούν αιθεροβάμωνες ακτιβιστές.
Για το περισσότερο αμόρφωτο κόσμο στην επαρχία το λόγο εχει ο μουλάς. Εκείνος ξέρει τι είναι το σωστό, γιατί έχει σπουδάσει κι είναι σοφός. Έστω 6 μήνες σ’ενα μεντρεσέ παπαγαλίζοντας το Κοράνι. Κρέμονται από τα χείλη του. Φανατίζονται αν τους το ζητήσει...
Γι’ αρκετούς ακόμα και μορφωμένους η ζωή μοιάζει να έχει μια προδιαγεγραμμένη πορεία κι αξίες σε ατομικό επίπεδο. Γάμος, οικογένεια, προσευχή...
Τυφλή πίστη; Παράδοση; Βίωμα; Ή μια μεγάλη υποκρισία για το κοινωνικό φαίνεσθαι; Διότι πως μια παραδοσιακή κοινωνία με συντηρητικές αξίες λατρεύει το.... Bolywood; Ναι, εκεί ξεχνιέται η καθημερινότητα κι αρχίζει το απαγορευμένο όνειρο. Γι'αυτό οι σκεπές ειναι γεμάτες δορυφορικά πιάτα.... Γιατί το Αφγανιστάν μπορεί να είναι Ισλαμική Δημοκρατία, όμως κατά βάθος καρδιοχτυπά σε ρυθμούς Ινδίας.
Παρακαλούνται οι κύριοι να μην κάνουν replay στο μπούστο της Aryana στο 10:14, διότι της φτάνει που την έχουν επικηρύξει οι μουλάδες
Η τελευταία κακοδαιμονία μας αγγίζει για ευνόητους λόγους. Λέγεται διαφθορά.
Ειναι η 3η πιο διεφθαρμένη χώρα στο κόσμο. Σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής. Απο τον αστυνομικό, το δημόσιο ή δημοτικό υπάλληλο ως τον πολιτικό. Όμως εκεί δεν παραμυθιάζουν το λαό με πομπώδη συνθήματα τύπου "σεμνά και ταπεινά" η "διαφάνεια παντού". Τα τσεπώνουν κανονικότατα και το γνωρίζουν όλοι. Ειδικά οι τοπικοί άρχοντες που καταπατούν δημόσια γη και την μεταπωλούν σε εργολάβους προς ίδιον οικονομικό όφελος. "Λεφτά υπάρχουν, έχουν δοθει δισεκατομμύρια δολλαρια για την ανόρθωση της χώρας αλλα τα τρώνε" ψιθυρίζουν οι πάντες. Τους κατηγορούν, αλλα τρέχουν να φωτογραφηθούν μαζί τους σε πόζα οσφυοκάμπτουσας χαιρετούρας.
Ολα αυτά κατι μου θυμίζουν.... σαν τι άραγε;....
Αναμένοντας τον επίσημο στο αεροδρόμιο του Bamyan, σε αντίθεση με...
....τo χαμόγελο της ελπίδας
Attachments
Last edited by a moderator:
