Κιργιστάν Περιπέτειες στην Κεντρική Ασία (Κιργιστάν)

[underwater]

Είναι μακρύς ο δρόμος για το Osh!
Όταν αρχίσαμε να οργανώνουμε το ταξίδι μας στο Κιργιστάν και τις περιοχές στις οποίες επρόκειτο να κινηθούμε, το όλο πλάνο μας είχε μια λογική καθόδου από το Βορρά προς το Νότο. Οι 2.5 εβδομάδες του ταξιδιού ήταν ούτως ή άλλως λίγες για να δούμε αυτά που θέλαμε, επομένως το να κάνουμε κύκλους ήταν τελείως εκτός συζήτησης. Έτσι, είχαμε εξαρχής κατά νου να πάρουμε μια μαρσρούτκα από το Ναρίν (το οποίο βρίσκεται στο κέντρο της χώρας) για να μεταβούμε στο Νότο (αρχικά στο Jalal-Abad κι από εκεί στο Osh, από το οποίο και είχαμε κλείσει εσωτερική πτήση για Μπισκέκ).

Το σχέδιο φάνηκε να χαλάει από τη φάση όπου βρισκόμασταν ακόμα στο Καρακόλ. Σε όσους ντόπιους αναφέραμε ότι σκοπεύαμε να κάνουμε τη συγκεκριμένη διαδρομή (Ναρίν-Ος) μας έλεγαν ότι δεν γίνεται και ότι θα έπρεπε να ξαναγυρίσουμε στην πρωτεύουσα Μπισκέκ (6-7 ώρες πίσω) και από εκεί να πάρουμε συγκοινωνία για να κατέβουμε στο Ος (12 ώρες διαδρομή). Στην αρχή δεν δώσαμε σημασία, «θα βρούμε την άκρη» λέγαμε. Από ένα σημείο και μετά όμως δεν μπορούσαμε να μην προβληματιστούμε. Όλοι μας έλεγαν ότι το ορεινό πέρασμα όπου ενώνει το Ναρίν με την περιοχή του Jalal-Abad είναι άθλιο κι επικίνδυνο, κλειστό τους περισσότερους μήνες του χρόνου λόγω καιρού, ενώ το διασχίζουν μόνο ειδικά 4Χ4 σε πολύ υψηλές τιμές.

Κι εκεί αρχίσαμε να το ψάχνουμε πιο διεξοδικά. Ρωτούσαμε άλλους ταξιδιώτες, όμως η αλήθεια είναι ότι ο Νότος δεν αποτελεί «must» προορισμό για όλους και δεν είχαν να μας πουν κάτι βοηθητικό. Σύμφωνα με τον ταξιδιωτικό μας οδηγό γινόταν. Σύμφωνα με την dim kyr (με την οποία κατάφερνα να επικοινωνήσω κάποιες από τις σπάνιες στιγμές που πετύχαινα αξιοπρεπές Wi-Fi) επίσης γινόταν, αν και έπρεπε να βρούμε οδηγό και να πληρώσουμε κάμποσα για τα δεδομένα της χώρας. Όπως και να ΄χει δεν ψηνόμασταν να κάνουμε κύκλους και να γυρίσουμε Μπισκέκ, έτσι πήγαμε Ναρίν έχοντας στο μυαλό μας ότι θα βρίσκαμε μια λύση.

Εν τέλει η λύση βρέθηκε σχετικά εύκολα. Το ζευγάρι τον Σλοβένων με το οποίο συνταξιδέψαμε στη διαδρομή Koschkor-Ναρίν ήθελε κι εκείνο να μεταβεί στο Osh, οπότε είπαμε να μοιραστούμε τα έξοδα. Επίσης, οι υπεύθυνοι του CBT στο Ναρίν, όπου πήγαμε για να κανονίσουμε την εκεί διαμονή μας, μας είπαν ότι οργάνωναν οι ίδιοι μετακινήσεις για την πόλη Κάζαρμαν (κάπου στη μέση του πουθενά), από όπου είναι εύκολο να βρει κανείς τρόπο μετάβασης σε Jalad-Abad και Osh. Σύνολο θα πληρώναμε γύρω στα 75 euro και φυσικά θα ξεκινούσαμε πολύ νωρίς το πρωί. Καθότι είχαμε αμφιβολίες για το αν θα μπορούσαμε να βρούμε κάτι καλύτερο δεν διστάσαμε να συμφωνήσουμε. Άλλωστε, καθώς θα μοιραζόμασταν τα έξοδα, το ποσό δεν ήταν απαγορευτικό.

Έτσι, μετά από μισή μέρα περιήγησης στο Ναρίν (στο οποίο αναφέρθηκα στο προηγούμενο κεφάλαιο) και έναν κουτσουρεμένο ύπνο, η συμμαχία Ελλάδας-Σλοβενίας ξεκίνησε χαράματα με κατεύθυνση το Κάζαρμαν. Όσο για το τι θα κάναμε αφού φτάναμε εκεί, η κατάλληλη λέξη ήταν μάλλον το insallah! Βλέποντας και κάνοντας! Γενικώς το πέρασμα ήταν όντως κατσικόδρομος, είχε ορισμένα επικίνδυνα σημεία, αλλά σε καμία περίπτωση δεν επρόκειτο για κάτι τόσο extreme όπως μας το είχαν παρουσιάσει. Το αυτοκίνητο που μας πήγε ήταν ένα απλό ταξί και όχι 4Χ4. Ο οδηγός συμπαθής, απλός και ήσυχος, είχε στο νου του να μας παρατήσει γρήγορα Κάζαρμαν για να ξαναγυρίσει Ναρίν και να κάνει και άλλη κούρσα (από ό, τι καταλάβαμε κατά τους θερινούς μήνες οι ντόπιοι οδηγοί βγάζουν αρκετά χρήματα από το συγκεκριμένο δρομολόγιο). Η διαδρομή (η οποία κράτησε γύρω στο 5ώρο) πέρασε ευχάριστα με πολύ κουβέντα με τους Σλοβένους και χωρίς ιδιαίτερη ταλαιπωρία. Κάναμε 1-2 στάσεις για να χαλαρώσει λίγο ο οδηγός, κάτι που αποτέλεσε ευκαιρία να βγάλουμε και κάποιες φωτός την απεραντοσύνη των βουνών.





Άφιξη στο Κάζαρμαν, το οποίο είναι σίγουρα μια από τις πιο άθλιες, μουντές, άσχημες και πληκτικές επαρχιακές πόλεις που έχω δει. Μια πόλη η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει σκηνικό για φρικτές σπλάτερ ταινίες τρόμου, ξέρετε, αυτές με τους φόνους και τα ξεκοιλιάσματα. Φαντάζομαι ότι το χειμώνα θα είναι πρόκληση να βρεις κάτι ενδιαφέρον να κάνεις για να μην φτάσεις στο σημείο να βαράς με λύσσα το κεφάλι σου στον τοίχο. Εμείς ευτυχώς μείναμε για λίγο εκεί, ίσα για να βρούμε άλλο ταξί και για να αγοράσουμε κανά νερό. Δυστυχώς, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν βρήκαμε κάποιον να μας πάει απευθείας Osh, αλλά είχαμε πολλές πρόσφορες για τη 2η σημαντικότερη πόλη του Νότου, το Jalad-Abad, η οποία ήταν πιο κοντά. Πληρώσαμε περίπου 35/σύνολο για μια διαδρομή σχεδόν 3.5 ωρών. Να πω την αλήθεια ο δρόμος σε εκείνο το σημείο μου φάνηκε χειρότερος από τον προηγούμενο. Και δεν είναι τυχαίο ότι δεν έλειψαν και οι αδιαθεσίες κατά τη διάρκεια της διαδρομής. Τώρα για ποιό λόγο όλοι λένε ότι το «δύσκολο» σημείο είναι αυτό μέχρι το Καζαρμαν δεν ξέρω.

Καθώς πλησιάζαμε στο Jalal-Abad περάσαμε ένα μικρό μέρος της περίφημης κοιλάδας Fergana. Το μεγαλύτερο και ωραιότερo μέρος της ανήκει στο Ουζμπεκιστάν, αλλά ένα μικρό κομμάτι της περνά και από Κιργιστάν και Τατζικιστάν. Από ένα σημείο και μετά η διαδρομή γινόταν όλο και πιο γοητευτική. Τα άγονα βουνά και οι χαράδρες έδωσαν τη θέση τους σε ένα πεδινό τοπίο γεμάτο ηλιοτρόπια! Σε κάποια φάση αισθάνθηκα ότι δεν βρισκόμουν στην Κεντρική Ασία, αλλά στην αγαπημένη Νότια Γαλλία. Δυστυχώς φωτός της προκοπής δεν υπάρχουν. Το αμάξι κινούταν γρήγορα κι εγώ παραήμουν ανακατεμένη/κουρασμένη για να εστιάζω.

Με τα πολλά κάποια στιγμή φτάσαμε στο Jalal-Abad κι εκεί χωριστήκαμε (προσωρινά) με τους Σλοβένους. Εκείνοι πήραν μαρσρούτκα για Ος κι εμείς ταξί για το CBT του Jalal-Abad, με στόχο να βρούμε κατάλυμα και να περάσουμε 1-2 μέρες στη δεύτερη σημαντικότερη πόλη του Νότου. Αμ δε!

Γνωρίζαμε εξαρχής ότι το Osh και το Jalal-Abad, στα σύνορα με το Ουζμπεκιστάν, είναι πόλεις σαφώς διακριτές από τις υπόλοιπες της χώρας. Η πλειοψηφία των κατοίκων είναι Ουζμπέκοι, πολύ διαφορετικοί από τους Κιργίσιους, τόσο από πλευρά εμφάνισης (οι περισσότεροι δεν είναι Μογγόλοι, αντιθέτως μοιάζουν με Τούρκους), όσο και από πλευρά κουλτούρας. Το μουσουλμανικό στοιχείο είναι πολύ πιο έντονο, οι γυναίκες είναι πολύ συντηρητικά ντυμένες, τα ήθη εμφανώς αυστηρά, ενώ διαπιστώσαμε ότι οι περισσότεροι τηρούσαν ευλαβικά το Ραμαζάνι, κάτι που δεν ίσχυε στις άλλες περιοχές της χώρας που είχαμε επισκεφτεί. Αρκετές τούρκικες σημαίες και τούρκικα μαγαζιά, η πόλη είχε μια «ανατολίτικη» ατμόσφαιρα που θύμιζε περισσότερο Τουρκία και Αραβικές χώρες και όχι τόσο Κεντρική Ασία. Επιπλέον, είχαμε διαβάσει ότι οι σχέσεις της Ουζμπέκικης μειονότητας με τους Κιργίσιους είναι τεταμένες, ενώ κατά καιρούς λαμβάνουν χώρα πολύνεκρες συρράξεις. Γι’ αυτόν ίσως το λόγο ο Νότος να θεωρείται πιο επικίνδυνος και να μην πηγαίνουν και τόσοι τουρίστες. Αλλά αυτά θα τα διαπιστώναμε πιο αναλυτικά τις επόμενες μέρες στο Ος.

Βλέπετε, δεν έμελλε να διανυκτερεύσουμε στο Jalal-Abad. Φτάσαμε στο CBT Office της πόλης, το οποίο σε αντίθεση με εκείνα που είχαμε δει αλλού, ήταν υπό διάλυση. Βασικά επρόκειτο για ένα απλό δωμάτιο, στο οποίο μόλις φτάσαμε δεν υπήρχε κανείς. Μας άνοιξε ένας τύπος ο οποίος δούλευε σε ένα διπλανό γραφείο και ο οποίος μας είπε ξεκαρδισμένος ότι η υπεύθυνη του CBT είναι «κακή υπάλληλος» και ότι πηγαίνει εκεί όταν και αν το θυμηθεί. Με τα πολλά της τηλεφώνησε για να δούμε τι θα μπορούσε να γίνει. Τις συνεννοήσεις ανέλαβε ο συνταξιδιώτης μου. Τι να πω για αυτή τη σουρρεαλιστική εμπειρία; Η τύπισσα μιλούσε άθλια αγγλικά, μία έλεγε το ένα μία το άλλο, μία ανέφερε ότι μπορούσε να μας βρει δωμάτιο μία όχι, συμπέρασμα δεν έβγαινε. Κάθε φορά που ο φίλος μου της έλεγε ότι αφού δεν βγάζουμε άκρη θα φύγουμε, εκείνη προσπαθούσε να τον μεταπείσει, χωρίς όμως να προτείνει ουσιαστικά κάτι. Η όλη φάση κράτησε πάνω από μια ώρα, με πολλά τηλεφωνήματα, τον φίλο μου από ένα σημείο και μετά να τα έχει πάρει και να της φωνάζει, εγώ να φωνάζω σε αυτόν επειδή δεν μιλούσε ευγενικά και τον τυπά δίπλα να μην σταματάει να γελάει!

Κάποια στιγμή σκάει μύτη ένα 15χρονο, το οποίο αντιλαμβανόμαστε ότι θα μας οδηγήσει σε ένα κατάλυμα. «Άντε να δούμε» αναφωνήσαμε. Δεν αργήσαμε να διαπιστώσουμε ότι επρόκειτο για homestay. Φτάνουμε σε ένα σπίτι γεμάτο έφηβα αγόρια, ενήλικες πουθενά, οι συνθήκες άθλιες. Μας έβαλαν σε ένα παρακμιακό δωμάτιο χωρίς παράθυρο, με βρώμικα σκεπάσματα, μυρωδιά κλεισούρας, ρούχα της οικογένειας πεταμένα, μια χρησιμοποιημένη οδοντόβουρτσα και διάφορες άλλες αηδιαστικές λεπτομέρειες. Οι έφηβοι στην κοσμάρα τους! Κάθονταν και έπαιζαν ηλεκτρονικά. «Πού είναι η τουαλέτα;» αναρωτήθηκα. Ο συνταξιδιώτης μου ρώτησε τους νεαρούς, οι οποίοι πήγαν να του την δείξουν. Εκείνος γύρισε προβληματισμένος: «Είναι κοινή, οθωμανική και όχι τόσο καθαρή». Παρότι δεν πρόκειται για σιχασιάρικο άτομο, το βλέμμα του πρόδιδε ότι ήταν σίγουρος ότι δεν θα άντεχα εκεί μέσα. Εγώ μες στη φρίκη. Περιττό να πω ότι δεν κάτσαμε. Φύγαμε λέγοντάς τους ότι η κοπέλα (εγώ) δεν μπορεί να λειτουργήσει με οθωμανικές τουαλέτες (λες και αυτό ήταν το πρόβλημα! ), πήραμε ταξί, βρεθήκαμε πάλι στον σταθμό και πήραμε με τη σειρά μας μαρσρούτκα για Osh!

Δύο ώρες μετά φτάσαμε, ενώ με λίγη ταλαιπωρία και την βοήθεια ενός εξυπηρετικού φοιτητή Νομικής βρήκαμε το αξιολογότατο CBT Office της πόλης και λίγο αργότερα βρεθήκαμε σε έναν υπέροχο, φιλόξενο, πεντακάθαρο ξενώνα, όπου στο διπλανό δωμάτιο είχαν ήδη τακτοποιηθεί οι φίλοι μας οι Σλοβένοι! Το Ος φαινόταν πολλά υποσχόμενο και οι εμπειρίες μας εκεί θα ήταν από τις πιο ενδιαφέρουσες του ταξιδιού!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 10
• 11
• 12
• 13
• 14
• 15

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 12 of 15

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[giannismits]

ΤΕΛΕΙΑ!
Πόσο ζηλεύω και πόσο θέλω κι εγώ κάποια στιγμή να μπορέσω να επισκευτώ κάποιο ..σταν γιατί αυτές οι χώρες για κάποιο λόγο με γοητεύουν.Άλλη μια τέλεια ιστορία λοιπόν που θα διαβάζω με τεράστιο ενδιαφέρον και θέλω να δω μέσα από τις φωτό σου.

 

[varioAthens]

Παρα πολυ ωραια η αρχη!!!
Περιμενουμε και τη συνεχεια!!

 

[underwater]

ΤΕΛΕΙΑ!
Πόσο ζηλεύω και πόσο θέλω κι εγώ κάποια στιγμή να μπορέσω να επισκευτώ κάποιο ..σταν γιατί αυτές οι χώρες για κάποιο λόγο με γοητεύουν.Άλλη μια τέλεια ιστορία λοιπόν που θα διαβάζω με τεράστιο ενδιαφέρον και θέλω να δω μέσα από τις φωτό σου.

Γιάννη άκου με και να πας!
Με την pegasus η πρόσβαση είναι οικονομικότατη και η χώρα πάρα πολύ εύκολη, παρά το γλωσσικό εμπόδιο!
Εμείς μετά που είδαμε πόσο απλά και οικονομικά ήταν όλα σκυλομετανιώσαμε που δεν είχαμε βάλει άλλες 10 ημέρες στο πρόγραμμα να προσθέσουμε και Ουζμπεκιστάν ή έστω λίγο Καζακστάν.
Γνωρίσαμε πολύ κόσμο που έκανε γενικό tour στα -σταν (άνευ Αφγανιστάν όμως, να εξηγούμαστε ) και κανείς δεν ανέφερε κάτι ιδιαίτερα δύσκολο ή δυσάρεστο.

Παρα πολυ ωραια η αρχη!!!
Περιμενουμε και τη συνεχεια!!

Ευχαριστώ πολύ! Η συνέχεια λίαν συντόμως!

 

[mariath]

Οι ιστορίες στο φόρουμ όχι μόνο πολλαπλασιάζονται αλλά γίνονται όλο και πιο ενδιαφέρουσες. Πολύ χαίρομαι που θα μοιραστείς τις εμπειρίες αυτού του ταξιδιού μαζί μας.

 

[underwater]

Οι ιστορίες στο φόρουμ όχι μόνο πολλαπλασιάζονται αλλά γίνονται όλο και πιο ενδιαφέρουσες. Πολύ χαίρομαι που θα μοιραστείς τις εμπειρίες αυτού του ταξιδιού μαζί μας.

Σε ευχαριστώ! Η αλήθεια ειναι οτι το πλήθος ιστοριών που κατακλύζει το φόρουμ αυτή την περίοδο ήταν νομίζω η βασική ώθηση/έμπνευση να ξεκινήσω ιστορία αμέσως μόλις τελείωσα την προηγούμενη!

 

[fenia42]

Θέλω φώτοζ, θέλω -σταν, θέλω Μογγολόφατσες, θέλω κιργίσια φύση, θέλω ιστορίες για κοπριές και γιούρτες !
Θέλω και τιπς "πώς να πείσουμε κάποιον να έρθει στο Κιργιστάν".
Αναμένουμε εναγωνίως

 

[giannoula]

μετά από μια μεγάλη περίοδο που κατακλύστηκε το forum από ιστορίες Ευρώπης επιτέλους ήρθε η ανάπτυξη. Κάτι διαφορετικό βρε αδερφέ!!! Αν και ομολογουμένως δε θα το τον θεωρούσα και τον τοπ προορισμό μου, περιμένω να διαβάσω κάτι που θα μου κλείσει το μάτι

 

[fenia42]

Εσείς οι παραλιόπληκτοι ομολογουμένως είστε μεγάλη μάστιγα . Αντε!

 

[underwater]

Θέλω φώτοζ, θέλω -σταν, θέλω Μογγολόφατσες, θέλω κιργίσια φύση, θέλω ιστορίες για κοπριές και γιούρτες !
Θέλω και τιπς "πώς να πείσουμε κάποιον να έρθει στο Κιργιστάν".
Αναμένουμε εναγωνίως

Always at your disposal!
Σε τουαλέτες να αναφερθώ λες;
Όσο για τα tips που λες θα κάνω ό, τι μπορώ!

μετά από μια μεγάλη περίοδο που κατακλύστηκε το forum από ιστορίες Ευρώπης επιτέλους ήρθε η ανάπτυξη. Κάτι διαφορετικό βρε αδερφέ!!! Αν και ομολογουμένως δε θα το τον θεωρούσα και τον τοπ προορισμό μου, περιμένω να διαβάσω κάτι που θα μου κλείσει το μάτι

Πάντως εγώ πολλά από τα καλύτερα ταξίδια μου τα έκανα σε προορισμούς που αρχικά δεν είχα σε προτεραιότητα! Ποιός θα μου έλεγε ένα χρόνο πριν ότι θα πήγαινα στο Κιργιστάν!

 

[giannoula]

σ'αυτό δεν έχεις και άδικο! Ποτέ μη λες ποτέ!!!!!!! Αλλά σαν την παραλλλλλλίαααα δεν έχει!!!!!! χαχχααχ έτσι Fenia????

 

[underwater]

Τα βασικά: Γενικές πληροφορίες και οργάνωση

Γενικά

Το Κιργιστάν είναι μια μικρή χώρα της Κεντρικής Ασίας, με πληθυσμό 5.7 εκατομμύρια κατοίκους.

Οι Κιργίσιοι αποτελούν περίπου το 70% του πληθυσμού, ενώ ακολουθούν οι Ουζμπέκοι (κατά βάση στο Νότο όπου τα δημογραφικά δεδομένα αλλάζουν) και οι Ρώσοι. Υπάρχουν και αρκετές μειονότητες, με πιο χαρακτηριστική τους Dungan, μια μουσουλμανική φυλή κινέζικης καταγωγής.

Οι βασικές γλώσσες που θα ακούσετε να μιλούν είναι τα κιργισιανά (επίσημη), τα ουζμπέκικα (στο Νότο) και τα ρώσικα (επίσημη). Φυσικά κανείς δεν περιμένει να μάθετε βασικές λέξεις στα κιργισιανά, καθώς όλοι γνωρίζουν ρώσικα. Χρησιμοποιούν το κυριλλικό αλφάβητο, απλά ενδέχεται να παρατηρήσετε κάποια γράμματα που δεν υπάρχουν στη ρώσικη γλώσσα. Τα χρησιμοποιούν για την απόδοση κιργισιανών φθόγγων.

Αν εξαιρέσουμε τους Ρώσους, οι υπόλοιποι κάτοικοι είναι κατά βάση μουσουλμάνοι, αλλά πολύ μετριοπαθείς. Εξαίρεση οι περιοχές του Νότου όπου υπερτερούν οι Ουζμπέκοι και η φάση είναι πιο hardcore.

Το εθνικό νόμισμα είναι το Som. 1 Euro=70 Kyrgyz Som.

Γενικά περί οργάνωσης

Το Κιργιστάν είναι μια σχετικά μικρή και «εύκολη» χώρα, η οποία δεν χρειάζεται εξονυχιστικό προγραμματισμό. Τα πάντα (σχεδόν) κλείνονται επί τόπου και θέλει πολύ προσπάθεια για να μην κατορθώσεις να δεις αυτά που θέλεις ή για να ξεμείνεις κάποια βραδιά χωρίς κατάλυμα. Υπάρχει επάρκεια δωματίων, πρακτορείων, δρομολογίων και, όσο να ‘ναι, η χώρα δεν ξεχειλίζει από τουρίστες! Πήγαμε τη high season (δεύτερο μισό του Ιουλίου), μείναμε 2.5 εβδομάδες και πέφταμε όλο πάνω στους ίδιους και τους ίδιους! Την Δεύτερα χαιρετιόμασταν στο Καρακόλ και την Παρασκευή ξαναβρισκόμασταν στο Ναρίν και λέγαμε τα νέα της εβδομάδας. Οικογενειακή ατμόσφαιρα!

Από το παραπάνω μπορείτε να καταλάβετε ότι η διαδρομή που ακολουθούν οι τουρίστες είναι λίγο-πολύ η ίδια, με μικρές διαφοροποιήσεις, ανάλογα με τα ενδιαφέροντα του καθενός, αλλά και τις ημέρες που έχει στη διάθεσή του. Γνωρίσαμε άτομα που σκόπευαν να περάσουν έναν ολόκληρο μήνα στη χώρα, επομένως είχαν περίπου 10 μέρες επιπλέον σε σχέση με εμάς και φυσικά επρόκειτο να δουν πολύ περισσότερα! Επίσης, αρκετές διαφοροποιήσεις έχουν τα προγράμματα αυτών που πηγαίνουν στο Κιργιστάν για πεζοπορία ή ορειβασία, οι οποίοι είναι αρκετοί, καθώς οι τεράστιοι ορεινοί όγκοι της χώρας την κάνουν πολύ δελεαστική για τους ταξιδιώτες αυτού του στυλ.

Εμείς θέλαμε να συνδυάσουμε αρκετά διαφορετικά στοιχεία στο ταξίδι μας και μπορώ να πω ότι τα καταφέραμε! Εξερεύνηση των πόλεων και της κουλτούρας, χαλαρές πεζοπορίες σε εθνικά πάρκα, κολύμβηση σε αλπική λίμνη, εκδρομή σε άλλη αλπική λίμνη, δύο διανυκτερεύσεις σε γιούρτα, ιππασία (ο Θεός να την κάνει) και αρκετά άλλα! Φεύγοντας από Ελλάδα είχαμε απλά κλείσει τις δυο πρώτες μας διανυκτερεύσεις στην πρωτεύουσα Μπισκέκ και μια εσωτερική πτήση Ος-Μπισκέκ προς το τέλος του ταξιδιού.

Tip: γενικώς δεν χρειάζεται κανένα άγχος στο Κιργιστάν! Την βρίσκεις την άκρη. Μόνο στο Μπισκέκ καλό είναι να κλείσετε εκ των προτέρων τη διαμονή σας, καθώς είναι το μέρος που μαζεύει τον περισσότερο κόσμο, αλλά και λόγω του ότι οι διεθνείς πτήσεις κατά βάση προσγειώνονται τα ξημερώματα. Μετά από κάμποσες ώρες πτήσης και αρκετή κούραση είναι σημαντικό να ξέρεις ότι θα πας κάπου να εναποθέσεις το σαρκίο σου! Κι αν είσαι τυχερός όπως εμείς θα σε αφήσουν να κάνεις check-in από τις 6 το πρωί και απλά θα ξεραθείς!

Επίσης: εμείς σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μας μείναμε σε δίκλινα δωμάτια, με ή χωρίς ιδιωτικό μπάνιο (τις περισσότερες φορές χωρίς, όταν βρίσκαμε κάναμε πάρτυ!). Παρ’ όλα αυτά, στο Μπισκέκ συγκεκριμένα χρειάζεται προκράτηση για να καταφέρεις να χτυπήσεις δίκλινο, καθώς τα hostels έχουν περιορισμένο αριθμό ιδιωτικών δωματίων (και τα ξενοδοχεία της πόλης από ό, τι καταλάβαμε δεν θεωρούνται value for money-υψηλές τιμές για μέτριες παροχές). Έτσι, αν δεν θέλετε να καταλήξετε σε κάποιο dorm, κάντε τα κουμάντα σας!

Μεταφορές

Γενικώς εμείς κατά βάση μετακινηθήκαμε με αστικά ή υπεραστικά ΜΜΜ (κυρίως μαρσρούτκες, αλλά και λεωφορεία και τρόλει). Χρησιμοποιήσαμε άλλα μέσα (βασικά ταξί και shared taxi) όταν δεν μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε ΜΜΜ ή κάποια βράδια που γυρνούσαμε ψιλοαργά. Πιο συγκεκριμένα:

Μπισκέκ: το ζήτημα είναι να ξέρεις τι πηγαίνει πού! Βασικές γνώσεις του κυριλλικού αλφαβήτου κρίνονται απαραίτητες. Από εκεί και πέρα στέκεσαι στην στάση (ή την «στάση») και σηκώνεις το χέρι όταν έρχεται η μαρσρούτκα, το λεωφορείο ή το τρόλει που θες. Πληρώνεις στον οδηγό. Οι τιμές πολύ χαμηλές.

Στα ενδότερα μιας αστικής μαρσρούτκας!


Φυσικά μπορεί κανείς να πάρει και ταξί, αλλά με διαπραγμάτευση της τιμής.

Επαρχιακές πόλεις: και πάλι λίγο-πολύ το ίδιο σύστημα. Μαρσρούτκες και ταξί τα βασικά μέσα μεταφοράς, απλά λόγω μικρότερων μεγεθών η χρήση τους είναι πιο περιορισμένη.

Το λεωφορείο που μας πήγε στη λίμνη Issyk Kul!


Αεροδρόμια: το πιθανότερο είναι ότι θα πάρετε ταξί από-προς το αεροδρόμιο. Διαπραγματευτείτε την ταρίφα. Για την διαδρομή αεροδρόμιο-Μπισκέκ και τούμπαλιν φυσιολογική τιμή θεωρούνται τα 500-550 som (7-8 euro). Οι αντίστοιχες τιμές από/προς το αεροδρόμιο του Ος δεν ξεπερνούν τα 350 som (5 euro). Παρ’ όλα αυτά, αν έχετε μετάβαση σε νορμάλ ώρα μπορείτε να πάρετε και μαρσρούτκα (εμείς το κάναμε για να κατέβουμε στο Μπισκέκ μετά την εσωτερική μας πτήση, όπου φτάσαμε γύρω στις 9 το πρωί). Οι ταξιτζήδες θα σας πουν ότι δεν υπάρχει συγκοινωνία για το κέντρο και θα είναι κάθετοι και επίμονοι ως προς αυτό. Παρ’ όλα αυτά υπάρχει, ενώ η στάση βρίσκεται σε περίοπτη θέση δεξιά της εξόδου.

Υπεραστικές διαδρομές: Και πάλι μαρσρούτκες. Στα δημοφιλή δρομολόγια ξεκινούν μόνο αφού γεμίσουν οι θέσεις. Στα λιγότερο «πιασάρικα» ξεκινούν ακόμα και αν δεν γεμίσουν, καθώς στις μικρές πόλεις υπάρχουν συγκεκριμένες ώρες όπου λαμβάνουν χώρα κάποιες διαδρομές Οι τιμές πολύ χαμηλές (κάνεις το αντίστοιχο Αθήνα-Θεσσαλονίκη με 4-4.5 euro). Θεωρείται πιο ασφαλές να πληρώσει κανείς στο ταμείο και όχι κατευθείαν στον οδηγό, καθώς έχουν σημειωθεί κρούσματα αισχροκέρδειας. Φυσικά τα λεωφορειάκια είναι παμπάλαια, οι παροχές για γέλια και η φάση τελείως cult!

Ταξιδεύοντας με μαρσρούτκα από Μπισκέκ προς Καρακόλ

Ο υπερσύγχρονος κλιματισμός!


Ο άλλος τρόπος να ταξιδέψεις είναι τα shared taxi. Μοιράζεσαι με άλλους ένα αυτοκίνητο και σε πάει στον προορισμό σου, αφού πρώτα διαπραγματευτείς την τιμή. Το αυτοκίνητο μπορεί να είναι μια χαρά, αλλά συνήθως δεν είναι! Σχεδόν όλα έχουν σπασμένο το μπροστινό τζάμι, καθώς οι δρόμοι είναι αρκετά κακοτράχαλοι (ή επειδή τα βαράνε με μπουκάλια βότκας το βράδυ, ξέρω κι εγώ; )! Οι τιμές νορμάλ, αν εξαιρέσουμε κάποιες διαδρομές για τις οποίες δεν υπάρχει μαρσρούτκα και φυσικά χτυπάνε! Εμείς κάναμε 3 δρομολόγια με shared taxi.

Αεροπλάνο: μολονότι θεωρείται ότι η διαδρομή Ος-Μπισκέκ είναι μία από τις ωραιότερες της χώρας, ομολογώ ότι το να περάσουμε 12 ώρες σε μαρσρούτκα ή ταξί-σαράβαλο δεν συμπεριλαμβανόταν στις προτεραιότητές μας! Κλείσαμε λοιπόν με αεροπλάνο (με pegasus, η οποία έχει ουσιαστικά εξαγοράσει την δική τους air manas και χρησιμοποιεί για την εσωτερική αυτή πτήση τα αεροπλάνα και το προσωπικό του κιργισιανού αερομεταφορέα). Ομολογώ ότι είχα αγχωθεί κάπως με το πώς θα ήταν οι έλεγχοι, το αεροπλάνο και τα σχετικά. Δεν έχω και μεγάλη εμπειρία σε εσωτερικές πτήσεις με αμφίβολες προδιαγραφές (ένα Ναϊρόμπι-Μομπάσα μου έρχεται στο μυαλό όλο και όλο πριν 6 χρόνια, όπου είχα και μεγαλύτερη άγνοια κινδύνου).

Ευτυχώς όλα πήγαν καλά, αν και η κατάσταση ήταν τελείως χύμα. Μια στιγμιαία ματιά στα διαβατήριά μας, κανείς σοβαρός έλεγχος στο τι κουβαλούσαμε, ένα check-in της συμφοράς όπου έβαλαν το καρτελάκι της αποσκευής μου στο backpack του συνταξιδιώτη μου και τούμπαλιν! Γενικώς καμία σχέση με τα ευρωπαϊκά και όχι μόνο δεδομένα.

Η πτήση ευχάριστη γενικώς, με θέα στα πανύψηλα κιργισιανά βουνά! Είχαμε όμως την ατυχία να έχουμε στο πίσω κάθισμα μια παρέα ισλαμιστών, οι οποίοι σε κάθε ανατάραξη άρχιζαν να ψέλνουν όλοι μαζί, με αποτέλεσμα να δημιουργείται μια δυσοίωνη ατμόσφαιρα σε όλο το αεροσκάφος. Οι σύζυγοί τους, καλυμμένες από την κορυφή ως τα νύχια με μαύρες μπούρκες, κάθονταν απέναντι και δεν άρθρωναν λέξη.

Εννοείται πως θα ξαναέκανα τη διαδρομή, αλλά νομίζω και πάλι ένα άγχος θα το είχα! Χαζό μάλλον, δεδομένου ότι οι δρόμοι τους είναι πολύ πιο επικίνδυνοι.

Διαμονή και Οργανωμένες Εκδρομές

Γενικώς η οδός που ακολουθεί η πλειοψηφία των ταξιδιωτών στη χώρα είναι η ίδια: άφιξη στην χ,ψ πόλη/χωριό πριν το απόγευμα και βουρ για το CBT office. Όσοι έχουν οποιαδήποτε σχέση με ψυχολογία θα γελάσουν τρελά βλέποντας τα συγκεκριμένα αρχικά να συνδυάζονται με τουριστικές υπηρεσίες! Και όμως, καμία σχέση με cognitive-behavioural therapy! Το κιργισιανό CBT σημαίνει community-based tourism και ουσιαστικά πρόκειται για μια οργάνωση που ενισχύει τις τοπικές κοινότητες μέσω του τουρισμού. Έτσι, όταν κάποιος πάει σε ένα γραφείο CBT οι άνθρωποι εκεί (που συνήθως μιλούν πολύ καλά αγγλικά) του βρίσκουν απευθείας διαμονή ή του κανονίζουν κάποιο tour, ανάλογα με την περιοχή και τις επιθυμίες του. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορείς να επιλέξεις μέσω κάποιων εναλλακτικών, σε κάποιες άλλες όχι. Σε γενικές γραμμές πάντως οι υπηρεσίες είναι πολύ καλές. Σκοτεινή εξαίρεση το παράρτημα του Jalal-Abab. Μείνετε μακριά! Λεπτομέρειες εν καιρώ.

Πέρα από το CBT υπάρχουν και διάφορα πρακτορεία που κάνουν την ίδια ή παρόμοια δουλειά. Εμείς πάντως πηγαίναμε καρφί στα CBT και το ψάξαμε μόνο για την εκδρομή μας στη Son Kul με τις γιούρτες, καθώς είχαμε ενημερωθεί ότι κάποια πρακτορεία είχαν πιο συμφέρουσες τιμές. Εν τέλει και πάλι καταλήξαμε στο CBT επειδή εξυπηρετούσε καλύτερα αυτά που θέλαμε. Σε μεγαλύτερες πόλεις πάντως όπως το Ος και το Καρακόλ μπορείτε να βρείτε και μόνοι σας κατάλυμα στις ίδιες περίπου τιμές με το CBT. Από εκεί και πέρα εμένα μου φάνηκε καλή ιδέα η υποστήριξη των τοπικών κοινοτήτων και ήταν ένας επιπλέον λόγος να το προτιμώ.

Η διαδρομή μας

Όπως σας είπα δεν είχαμε κάνει κάποιο σοβαρό προγραμματισμό. Ξέραμε απλά ότι κάποια στιγμή έπρεπε να είμαστε στο Ος για να πάρουμε το αεροπλάνο. Οπότε είχαμε ένα γενικό πλάνο (το «στάνταρ» πλάνο Κιργιστάν που σας ανέφερα και παραπάνω), το οποίο αναδιαμορφωνόταν ανάλογα με το πόσο μας άρεσε ένα μέρος, τι δραστηριότητες θέλαμε να κάνουμε, τι συγκοινωνία υπήρχε και τα σχετικά. Χοντρικά κινηθήκαμε ως εξής:

Μπισκέκ (με μονοήμερη στο εθνικό πάρκο Ala-Archa)-Καρακόλ (με εκδρομές στη λιμνη Issyk Kul και στο Jeti Oguz)-Son Kul μέσω Kochkor-Naryn-Jalal Abad μέσω Kazarman-Osh και πίσω Μπισκέκ. Φυσικά μας ξέφυγαν κάποια μέρη που θέλαμε να δούμε, αλλά νομίζω ότι πήραμε μια γενική εικόνα!

Λεπτομέρειες οσονούπω!