underwater
Member
- Μηνύματα
- 2.902
- Likes
- 13.508
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ανταρκτική
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Τα βασικά: Γενικές πληροφορίες και οργάνωση
- Μπισκέκ μέρος α': Ιστορίες καθημερινής τρέλας
- Μπισκέκ μέρος 'β: sightseeing στην πρωτεύουσα
- Εθνικό πάρκο Ala-Archa
- Καρακόλ: αυθεντικό Κιργιστάν!
- Στο animal market του Καρακόλ
- Μπάνιο στην Issyk-Kul
- Jeti-Oguz, γιούρτες και μεθύσια
- Στις στέπες της Son Kul
- Στο ουδέτερο, άχρωμο, άοσμο Naryn
- Είναι μακρύς ο δρόμος για το Osh!
- Στο ανατολίτικο Osh
- Περί διαμονής-φαγητού-ποτού
- Σκέψεις
Μπάνιο στην Issyk-Kul
Ένα από τα πράγματα που περίμενα πώς και πώς σε αυτό το ταξίδι, ήταν η εξόρμηση στη λίμνη Issyk Kul για κολύμπι, χάζι και γενικώς για να βιώσω τι σημαίνει για αυτό το λαό η έννοια «καλοκαιρινά μπάνια». Καθώς το Κιργιστάν είναι μια περίκλειστη χώρα, η Issyk Kul αποτελεί για πολλούς ανθρώπους ό, τι κοντινότερο σε θάλασσα γνωρίζουν. Φαντάζομαι για τους περισσότερους από αυτούς είναι και η μοναδική «θάλασσα» που θα δουν ποτέ.
Πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες αλπικές λίμνες του κόσμου, ενώ το όνομά της σημαίνει «θερμή λίμνη», λόγω του ότι δεν παγώνει το χειμώνα παρά το υψόμετρο (1700μ). Με μήκος περίπου 180 και πλάτος περί τα 60 χλμ είναι σίγουρα θεαματική και ομολογώ ότι με εντυπωσίασε καθώς πηγαίνοντας στο Καρακόλ διασχίσαμε ολόκληρη την βόρεια πλευρά της. Αχανής!
Υπάρχουν διάφορες τουριστικές (για τα δεδομένα του Κιργιστάν) πόλεις χτισμένες στο πάνω κομμάτι της λίμνης, με περισσότερο γνωστές την Cholpon Ata και το Balykchy. Είχαμε σκεφτεί να κάνουμε μια εκδρομή σε κάποια από αυτές και συγκεκριμένα στην Cholpon Ata η οποία βρίσκεται σε σχετικά μικρή απόσταση (περίπου 2.5 ώρες) από το Καρακόλ. Επειδή όμως όταν κάναμε στάση με την μαρσρούτκα προς Καρακόλ μας έκανε κάτι σε Λούτσα (στο πιο glamorous και κιτς), συν επειδή θα έπρεπε να γυρίσουμε προς τα πίσω, συν επειδή θα χάναμε τη μισή μέρα στο πήγαινε-έλα, αποφασίσαμε να εκδράμουμε στη δημοτική πλαζ του Καρακόλ, λίγο έξω από την πόλη (αν και δεν είναι παραλίμνιο, η απόσταση από την Issyk Kul είναι πολύ μικρή). Θα κολυμπούσαμε χωρίς να απομακρυνθούμε και θα βλέπαμε μια πολύ αυθεντική εικόνα μιας πρώην σοβιετικής κεντροασιατικής πλαζ!
Το τι ακριβώς θα συναντούσαμε βέβαια δεν το περιμέναμε η αλήθεια είναι! Η εξόρμηση ξεκίνησε πηγαίνοντας προς το κέντρο της πόλης, όπου μας είχαν δασκαλέψει να βρούμε ένα παλιό κίτρινο λεωφορείο με κατεύθυνση προς «ντάτσα» (που σημαίνει εξοχική κατοικία). Με τα πολλά βρίσκουμε ένα τέτοιο, ρωτάμε «ντάτσα;», μας γνέφουν «ναι» και μπαίνουμε σε ένα παμπάλαιο όχημα που έκανε τις μαρσρούτκες να μοιάζουν με λιμουζίνες! Πανάρχαια καθίσματα, μισοσπασμένες πόρτες, υπερκάλτ ρετρό κουρτινάκια και φυσικά ο ένας πάνω στον άλλο! Η ζέστη μέσα στο «λεωφορείο» υπερβολική, αλλά ευτυχώς η απόσταση μικρή. Μέσα σε 20-25’ είχαμε φτάσει και αρχίσαμε να κατευθυνόμαστε προς την «πλαζ».
Στο λεωφορείο

Τερματική στάση!

Περπατώντας προς την παραλία

Και το πρώτο πράγμα που αντικρίσαμε ήταν αυτή η εικόνα!

Η παραλία ήταν πολύ διαφορετική από οποιαδήποτε είχα επισκεφτεί ως τότε. Ετερόκλητες εικόνες, πολύς κόσμος, έντονα χρώματα. Η "πλαζ" είναι πολύ κλειστή, χωρίς απρόσκοπτη ορατότητα προς την απεραντοσύνη της Issyk Kul. Τα ψηλά βουνά δίνουν έναν εντυπωσιακό τόνο στο τοπίο, αλλά ως εκεί. Η μουνταμάρα της ημέρας δεν βοηθούσε άλλωστε (έκανε αρκετή ψύχρα, είχε αεράκι και συννεφιά). Ο καιρός δεν ήταν ο πλέον δελεαστικός για κολύμπι, αλλά αφού είχαμε φτάσει ως εκεί δεν θα αφήναμε χαμένη την ευκαιρία. Πριν τη βουτιά όμως περιήγηση! Και τι είδαμε;
Αμέτρητα κιόσκια παντού όπου γλυκούλες κυριούλες πουλούσαν την πραμάτεια τους.

Παλιομοδίτικους παιδότοπους.

Ετερόκλητους ανθρώπους που χαίρονταν το καλοκαίρι.




Highlight οι πολύ ιδιαίτερες ομπρέλες που τους προστάτευαν από τον αέρα!

Όπως και τα cult θαλάσσια ποδήλατα!

Αλλά και διάφορα άλλα!



Η φρικτή τρύπα-τουαλέτα (δεν την χρησιμοποίησα) λειτούργησε ως προετοιμασία για αυτό που θα βιώναμε στις γιούρτες.

Αρκετή εντύπωση μου έκανε το γεγονός ότι πολύ μεγάλο ποσοστό των γυναικών είχε καλυμμένο το σώμα με κάτι ριχτά ρούχα. Καμία σχέση με μπούρκες και σχετικά που έχω δει σε άλλες μουσουλμανικές χώρες, αλλά σίγουρα το ντύσιμο ήταν συντηρητικό. Πολλοί άντρες πάλι δεν φορούσαν μαγιώ άλλα έσκαγαν μύτη με το σώβρακο.
Αυτά τα είδαμε πιο έντονα και στο Ος που πήγαμε επίσης για μπάνιο.
Όσο για το κολύμπι, εντάξει, το κάναμε για να το κάνουμε! Πολύς κόσμος, ψιλορηχά νερά (άλλωστε υπήρχαν κάποια απαγορευτικά που σε εμπόδιζαν να ξανοιχτείς), θολούρα. Ευτυχώς η λίμνη ήταν αρκετά ζεστή, όταν έβγαινες μόνο αισθανόσουν τον αέρα να σε μαστιγώνει. Τα «facilities» της πλάκας, πήγα σε κάτι ερημιές να αλλάξω, αλλά γενικώς η όλη εμπειρία ήταν πραγματικά διασκεδαστική και την προτείνω ανεπιφύλακτα!
Αφού περάσαμε λίγες ώρες στην πλαζ τους, γελώντας πολύ, κολυμπώντας και βγάζοντας φωτός, κατευθυνθήκαμε πάλι προς το λεωφορείο και επιστρέψαμε στο Καρακόλ! Κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο τη φύση, τους ανθρώπους και τα ζώα ένιωσα μια απίστευτη χαρά που μου δόθηκε η δυνατότητα να βρεθώ σε έναν τόσο διαφορετικό τόπο και να βιώσω, έστω για λίγες εβδομάδες, έναν άλλο τρόπο ζωής. Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει σε όλα μου τα ταξίδια, απλά σίγουρα μερικές φορές το νιώθω πιο έντονα και το Κιργιστάν ήταν μια από αυτές.
Ένα από τα πράγματα που περίμενα πώς και πώς σε αυτό το ταξίδι, ήταν η εξόρμηση στη λίμνη Issyk Kul για κολύμπι, χάζι και γενικώς για να βιώσω τι σημαίνει για αυτό το λαό η έννοια «καλοκαιρινά μπάνια». Καθώς το Κιργιστάν είναι μια περίκλειστη χώρα, η Issyk Kul αποτελεί για πολλούς ανθρώπους ό, τι κοντινότερο σε θάλασσα γνωρίζουν. Φαντάζομαι για τους περισσότερους από αυτούς είναι και η μοναδική «θάλασσα» που θα δουν ποτέ.
Πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες αλπικές λίμνες του κόσμου, ενώ το όνομά της σημαίνει «θερμή λίμνη», λόγω του ότι δεν παγώνει το χειμώνα παρά το υψόμετρο (1700μ). Με μήκος περίπου 180 και πλάτος περί τα 60 χλμ είναι σίγουρα θεαματική και ομολογώ ότι με εντυπωσίασε καθώς πηγαίνοντας στο Καρακόλ διασχίσαμε ολόκληρη την βόρεια πλευρά της. Αχανής!
Υπάρχουν διάφορες τουριστικές (για τα δεδομένα του Κιργιστάν) πόλεις χτισμένες στο πάνω κομμάτι της λίμνης, με περισσότερο γνωστές την Cholpon Ata και το Balykchy. Είχαμε σκεφτεί να κάνουμε μια εκδρομή σε κάποια από αυτές και συγκεκριμένα στην Cholpon Ata η οποία βρίσκεται σε σχετικά μικρή απόσταση (περίπου 2.5 ώρες) από το Καρακόλ. Επειδή όμως όταν κάναμε στάση με την μαρσρούτκα προς Καρακόλ μας έκανε κάτι σε Λούτσα (στο πιο glamorous και κιτς), συν επειδή θα έπρεπε να γυρίσουμε προς τα πίσω, συν επειδή θα χάναμε τη μισή μέρα στο πήγαινε-έλα, αποφασίσαμε να εκδράμουμε στη δημοτική πλαζ του Καρακόλ, λίγο έξω από την πόλη (αν και δεν είναι παραλίμνιο, η απόσταση από την Issyk Kul είναι πολύ μικρή). Θα κολυμπούσαμε χωρίς να απομακρυνθούμε και θα βλέπαμε μια πολύ αυθεντική εικόνα μιας πρώην σοβιετικής κεντροασιατικής πλαζ!
Το τι ακριβώς θα συναντούσαμε βέβαια δεν το περιμέναμε η αλήθεια είναι! Η εξόρμηση ξεκίνησε πηγαίνοντας προς το κέντρο της πόλης, όπου μας είχαν δασκαλέψει να βρούμε ένα παλιό κίτρινο λεωφορείο με κατεύθυνση προς «ντάτσα» (που σημαίνει εξοχική κατοικία). Με τα πολλά βρίσκουμε ένα τέτοιο, ρωτάμε «ντάτσα;», μας γνέφουν «ναι» και μπαίνουμε σε ένα παμπάλαιο όχημα που έκανε τις μαρσρούτκες να μοιάζουν με λιμουζίνες! Πανάρχαια καθίσματα, μισοσπασμένες πόρτες, υπερκάλτ ρετρό κουρτινάκια και φυσικά ο ένας πάνω στον άλλο! Η ζέστη μέσα στο «λεωφορείο» υπερβολική, αλλά ευτυχώς η απόσταση μικρή. Μέσα σε 20-25’ είχαμε φτάσει και αρχίσαμε να κατευθυνόμαστε προς την «πλαζ».
Στο λεωφορείο

Τερματική στάση!

Περπατώντας προς την παραλία

Και το πρώτο πράγμα που αντικρίσαμε ήταν αυτή η εικόνα!

Η παραλία ήταν πολύ διαφορετική από οποιαδήποτε είχα επισκεφτεί ως τότε. Ετερόκλητες εικόνες, πολύς κόσμος, έντονα χρώματα. Η "πλαζ" είναι πολύ κλειστή, χωρίς απρόσκοπτη ορατότητα προς την απεραντοσύνη της Issyk Kul. Τα ψηλά βουνά δίνουν έναν εντυπωσιακό τόνο στο τοπίο, αλλά ως εκεί. Η μουνταμάρα της ημέρας δεν βοηθούσε άλλωστε (έκανε αρκετή ψύχρα, είχε αεράκι και συννεφιά). Ο καιρός δεν ήταν ο πλέον δελεαστικός για κολύμπι, αλλά αφού είχαμε φτάσει ως εκεί δεν θα αφήναμε χαμένη την ευκαιρία. Πριν τη βουτιά όμως περιήγηση! Και τι είδαμε;
Αμέτρητα κιόσκια παντού όπου γλυκούλες κυριούλες πουλούσαν την πραμάτεια τους.

Παλιομοδίτικους παιδότοπους.

Ετερόκλητους ανθρώπους που χαίρονταν το καλοκαίρι.




Highlight οι πολύ ιδιαίτερες ομπρέλες που τους προστάτευαν από τον αέρα!

Όπως και τα cult θαλάσσια ποδήλατα!

Αλλά και διάφορα άλλα!



Η φρικτή τρύπα-τουαλέτα (δεν την χρησιμοποίησα) λειτούργησε ως προετοιμασία για αυτό που θα βιώναμε στις γιούρτες.

Αρκετή εντύπωση μου έκανε το γεγονός ότι πολύ μεγάλο ποσοστό των γυναικών είχε καλυμμένο το σώμα με κάτι ριχτά ρούχα. Καμία σχέση με μπούρκες και σχετικά που έχω δει σε άλλες μουσουλμανικές χώρες, αλλά σίγουρα το ντύσιμο ήταν συντηρητικό. Πολλοί άντρες πάλι δεν φορούσαν μαγιώ άλλα έσκαγαν μύτη με το σώβρακο.
Όσο για το κολύμπι, εντάξει, το κάναμε για να το κάνουμε! Πολύς κόσμος, ψιλορηχά νερά (άλλωστε υπήρχαν κάποια απαγορευτικά που σε εμπόδιζαν να ξανοιχτείς), θολούρα. Ευτυχώς η λίμνη ήταν αρκετά ζεστή, όταν έβγαινες μόνο αισθανόσουν τον αέρα να σε μαστιγώνει. Τα «facilities» της πλάκας, πήγα σε κάτι ερημιές να αλλάξω, αλλά γενικώς η όλη εμπειρία ήταν πραγματικά διασκεδαστική και την προτείνω ανεπιφύλακτα!
Αφού περάσαμε λίγες ώρες στην πλαζ τους, γελώντας πολύ, κολυμπώντας και βγάζοντας φωτός, κατευθυνθήκαμε πάλι προς το λεωφορείο και επιστρέψαμε στο Καρακόλ! Κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο τη φύση, τους ανθρώπους και τα ζώα ένιωσα μια απίστευτη χαρά που μου δόθηκε η δυνατότητα να βρεθώ σε έναν τόσο διαφορετικό τόπο και να βιώσω, έστω για λίγες εβδομάδες, έναν άλλο τρόπο ζωής. Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει σε όλα μου τα ταξίδια, απλά σίγουρα μερικές φορές το νιώθω πιο έντονα και το Κιργιστάν ήταν μια από αυτές.
Last edited by a moderator: