Κιργιστάν Περιπέτειες στην Κεντρική Ασία (Κιργιστάν)

[underwater]

Στις στέπες της Son Kul
Μετάβαση

Η εκδρομή στη λίμνη Son Kul και η διαμονή σε γιούρτα ήταν ένα από τα highlights αυτού του ταξιδιού και κάτι που περιμέναμε με ιδιαίτερη χαρά και αγωνία! Καθότι είμαστε και λίγο ψυχαναγκαστικοί είχαμε επικοινωνήσει με το cbt office του Kochkor για να κάνουμε προκράτηση, αλλά μας διαβεβαίωσαν ότι δεν χρειαζόταν κάτι τέτοιο-θα τα κανονίζαμε όλα απευθείας εκεί.

Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να διευκρινίσω ότι οι συγκεκριμένες εκδρομές ξεκινούν με αφετηρία είτε το Kochkor, είτε το Naryn. Και στις δύο αυτές πόλεις υπάρχουν γραφεία τόσο του cbt, όσο και ιδιωτικών tour operators. Από αυτά μπορεί κανείς να οργανώσει τη μετάβασή του προς τη λίμνη με τρεις βασικούς τρόπους (πεζός, καβαλάρης ή με αυτοκίνητο). Η διαμονή στη λίμνη γίνεται στα λεγόμενα “yurt villages» που το κάθε γραφείο διαθέτει. Μην φανταστείτε δηλαδή ότι θα είστε εσείς, η γιούρτα σας, το πράσινο της στέπας και το γαλάζιο της λίμνης! Όχι, θα έχετε κάμποσους ακόμα γείτονες και θα μένετε σε μια γιούρτα με το σήμα της και τον αριθμό της. Μην τρομάζετε βέβαια, μιλάμε για πραγματικά ήπιο τουρισμό, ενώ τη φροντίδα σας θα αναλάβει μια ντόπια οικογένεια, η οποία θα έχει υπό την «εποπτεία» της 2-3 γιούρτες. Καθένας μπορεί να μείνει στη λίμνη για όσο θέλει, με το αντίστοιχο φυσικά αντίτιμο. Οι περισσότεροι κάθονται για μία ή δύο διανυκτερεύσεις. Εμείς μείναμε για δύο και νομίζω κάναμε την ιδανική επιλογή-θα σας εξηγήσω πιο αναλυτικά παρακάτω.

Σαν βάση χρησιμοποιήσαμε το cbt office του Kochkor, καθώς, με αφετηρία το Καρακόλ, είναι πιο εύκολα προσεγγίσιμο σε σχέση με το Naryn. Ψάξαμε αρκετά για να βρούμε σύντομο τρόπο να κινηθούμε από τη μία πόλη στην άλλη και όλα συνηγορούσαν στο ότι δεν υπήρχε τρόπος απευθείας μετάβασης. Μία μέρα όμως πριν φύγουμε από το Καρακόλ, ο συμπαθέστατος και πάντα ενημερωμένος σπιτονοικοκύρης μας Taalai μας ανέφερε την ύπαρξη μιας πρωινής μαρσρούτκας που πηγαίνει απευθείας Kochkor, κάτι ιδιαίτερα βολικό. Οι ώρες βέβαια κάμποσες (4 και κάτι νομίζω), καθώς, ενώ βάσει χάρτη θα βόλευε περισσότερο η μετάβαση να γίνει από την κάτω πλευρά της λίμνης Issyk Kul, σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις οι οδηγοί πάνε από την πάνω, αφενός διότι ο δρόμος είναι καλύτερος, αφετέρου επειδή εκεί υπάρχουν πολλές σημαντικές πόλεις-στάσεις. Και έχω την αίσθηση ότι ακόμα και αν βρει κανείς shared taxi, δύσκολα θα αποφύγει αυτή τη μανούρα.

Ξέραμε από την αρχή ότι γενικώς είναι καλύτερο να φτάσει κανείς νωρίς στο Kochkor, ούτως ώστε να κανονίσει απευθείας την εκδρομή του και να αναχωρήσει άμεσα για Son Kul. Η πόλη δεν φημίζεται για την ομορφιά και τα αξιοθέατά της, κάτι που διαπιστώσαμε ιδίοις όμμασι κατά την ολιγόωρη παραμονή μας εκεί. Φυσικά αν τη γυρίσει κανείς ίσως και να βρει κρυμμένα διαμάντια, εμένα πάντως εκ πρώτης μου φάνηκε αδιάφορη και μίζερη.

Μετά από συλλογή πληροφοριών και διαπραγμάτευση με 2-3 πρακτορεία, επιλέξαμε τις υπηρεσίες του cbt. Θα φεύγαμε την ίδια ημέρα το μεσημέρι με αυτοκίνητο και οδηγό με κατεύθυνση τη λίμνη, θα διανυκτερεύαμε για δύο βραδιές εκεί και τη μεθεπόμενη ημέρα θα κατηφορίζαμε μετά το πρωινό πίσω στο Kochkor με στόχο να βρούμε τρόπο μετάβασης στο Naryn.

Ξεκινήσαμε λοιπόν με το άνετο φορτηγάκι και έναν συμπαθή Κιργίσιο οδηγό ο οποίος δεν μιλούσε γρι αγγλικά! Παρ’ όλα αυτά το προσπαθούσε ο καημένος, έκανε κι ο συνταξιδιώτης μου μερικές απόπειρες με τα φτωχικά του ρώσικα, όλο και κάτι γινόταν! Η διάρκεια της διαδρομής περίπου 2.5 ώρες και οι εναλλαγές πολλές! Η πλούσια βλάστηση και το φιδωτό ποταμάκι πάνω στο οποίο αντανακλούσαν οι ακτίνες του ήλιου ήταν μια όμορφη εικόνα, αλλά προσωρινή. Σύντομα και καθώς ανεβαίναμε η βλάστηση άρχισε να αλλάζει, ενώ και ο αυτοκινητόδρομος έδωσε τη θέση του σε έναν κατσικόδρομο, ο οποίος με τη σειρά του έδωσε τη θέση του στις ατελείωτες κεντροασιατικές στέπες (όπου δρόμος γιοκ). Κάναμε κάμποσες στάσεις για φωτογραφίες, κάτι που ούτε τον οδηγό χάλαγε, καθώς το έβλεπε σαν ευκαιρία να κάνει το τσιγαράκι του.





Σε μερικά σημεία πετύχαμε πάγους που δεν είχαν ακόμα λιώσει.



Τα ζωάκια που έβοσκαν δημιουργούσαν όμορφες, βουκολικές εικόνες.





Στη λίμνη

Με αυτά και με αυτά κάποια στιγμή άρχισε να ξεπροβάλλει και η λίμνη-ο ενθουσιασμός διάχυτος! Η Son Kul (ή Son Kol ή Song Kol-ανάθεμα κι αν ξέρω ποιό είναι το σωστό) φημίζεται για την ομορφιά της! Βρίσκεται σε υψόμετρο 3016 μέτρων, έχει μήκος 29 χλμ, πλάτος 18 χλμ και βάθος 18 μέτρα. Η ηρεμία που την περιβάλλει είναι απαράμιλλη, κάτι που φαίνεται από τα πρώτα κιόλας λεπτά. Όσο για την ομορφιά δεν έχω να πω πολλά, θα μιλήσουν στην πορεία οι εικόνες!



Καθώς πηγαίνουμε προς το jailoo μας παρατηρούμε σε διάφορα σημεία κοπάδια προβάτων και αγελάδων και βοσκούς με τις γιούρτες τους.



Αυτές οι μεμονωμένες γιούρτες είναι βέβαια και πολύ πιο αυθεντικές από τα διάφορα “yurt villages», τα οποία είναι φτιαγμένα για καθαρά τουριστικούς σκοπούς. Η αλήθεια είναι ότι φτάνοντας στο δικό μας προς στιγμήν ξενέρωσα. Δεν το είχα φανταστεί ακριβώς έτσι. Μήπως είμαστε λίγο πολλοί βρε παιδιά;

Γρήγορα όμως κατάλαβα ότι η κατάσταση δεν είναι τόσο άσχημη, μάλλον το αντίθετο! Οι γιούρτες είναι τοποθετημένες αραιά και ο κόσμος όχι και τόσος πολύς. Επιπλέον, έχουν σεβαστεί πολύ το φυσικό περιβάλλον. Παρότι η λιμνη φαίνεται σχεδόν δίπλα, χρειάζεται να περπατήσει κανείς 10-15 λεπτά για να φτάσει στην όχθη της.

Άνθρωποι και ζώα μοιράζονται το ίδιο περιβάλλον και αυτή η έντονη συνύπαρξη ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα (εντάξει, είχε κότες οι γιαγιά μου και πρόβατα οι συγχωριανοί, αλλά συνύπαρξη με την έννοια που τη βίωσα στη Son Kul δεν είχα ξαναδεί). Οι οικογένειες που «φιλοξενούν» τους τουρίστες στις γιούρτες τους ασχολούνται παράλληλα και με τα ζωντανά τους.









Αλλά τα ζώα δεν περιορίζονται έτσι εύκολα. Τους αρέσει να ακολουθούν τους κανόνες τους, ειδικά όταν βρίσκονται στο φυσικό τους περιβάλλον. Έτσι θα δεις συχνά αγελαδίτσες εκεί που δεν το περιμένεις (όπως για παράδειγμα λίγα εκατοστά από το κεφάλι σου εκεί που έχεις ξαπλώσει για να χαλαρώσεις υπό τον παφλασμό των κυμάτων) και κοπάδια από άλογα να καλπάζουν με την μοναδική τους χάρη. Άλλος κόσμος, απλός και παραμυθένιος!







Φυσικά δεν έλειψαν και οι εξαιρέσεις. Αυτά τα άλογα από μακριά φαίνονταν βγαλμένα από παραμύθι έτσι χαλαρά και ήρεμα όμως κάθονταν στην όχθη της λίμνης. Πλησιάζοντας όμως είδαμε ότι ήταν δεμένα.



Οι ρυθμοί στο jailoo είναι αργοί. Πολύ αργοί. Υπερβολικά θα έλεγα, ειδικά αν είσαι παιδί της πόλης. Όλα είναι τόσο νωχελικά! Την πρώτη ημέρα αναρωτηθήκαμε αν κάναμε καλά που κλείσαμε και 2η διανυκτέρευση. Πολύς κόσμος κανονίζει να μείνει μόνο για μια. Μήπως ξέρουν κάτι; Παρ’ όλα αυτά μπορώ να πω ότι όχι, μια χαρά ήταν οι δύο διανυκτερεύσεις. Μετά από λίγο σε απορροφά ο τρόπος ζωής των νομάδων, η μαγεία της φύσης, το απέραντο της στέπας.








Τι κάναμε εκείνες τις ημέρες; Ατελείωτοι περίπατοι, κουβέντα, ραστώνη, χαλάρωση. Βόλτες στα λιβάδια και στη λίμνη! Άπειρες φωτογραφίες. Απόπειρες ιππασίας (πολύ γέλιο!). Κουβέντα με άλλους ταξιδιώτες. Πολύς ύπνος. Και φυσικά φαγητό τρεις φορές την ημέρα. Κάποιες φορές καλό, κάποιες χάλια (είπαμε, πολύ πρόβατο). Ορισμένες φορές έτρωγα απλά ψωμί με μαρμελάδα που μας έφερναν για επιδόρπιο. Και φυσικά τσάι, το οποίο δεν σέρβιραν σε ποτήρια αλλά σε παραδοσιακά χαμηλά σκεύη.

Η ώρα του φαγητού ήταν και η μόνη ουσιαστικά που αλληλεπιδρούσαμε με την οικογένεια που μας φιλοξενούσε. Καμία σχέση με τη φιλική αντιμετώπιση που είχαμε βιώσει λίγες μέρες πριν. Οι δικοί μας (μαμά και παιδιά) ήταν αρκετά κλειστοί και μαζεμένοι. Φαινόταν ότι δεν το είχαν και τόσο μέσα τους, αλλά προσπαθούσαν να είναι σωστοί και διεκπεραιωτικοί. Άλλοι ταξιδιώτες που μιλήσαμε έμεναν με πιο επικοινωνιακές οικογένειες και έκαναν διάφορες συζητήσεις. Εντύπωση μου έκανε ότι πολλοί από αυτούς τους φαινομενικά απλούς νομάδες, με τα μαντίλια, τα παραδοσιακά ρούχα και τα χρυσά δόντια, στην πραγματικότητα έχουν τις δουλειές τους το χειμώνα στις πόλεις και το καλοκαίρι ασχολούνται με τα ζώα και τον τουρισμό στη λίμνη. Κάποιοι μάλιστα έχουν πανεπιστημιακές σπουδές ή είναι φοιτητές.

Δεν ήταν όμως μόνο οι νομάδες αυτοί που με εντυπωσίασαν. Ορισμένοι «γείτονες» στις γιούρτες ήταν επίσης πολύ διαφορετικοί από αυτό που θα περίμενε κανείς. Εντάξει, κατά βάση έβλεπες ζευγάρια 25-40 χρονών, άντε και μερικές μεγαλύτερες παρέες. Υπήρχαν όμως και οι εξαιρέσεις. Όπως η οικογένεια των Ελβετών διπλωματών με τα δυο τους ανήλικα παιδιά. Είχαν ζήσει μερικά χρόνια στο Κιργιστάν και το αγαπούσαν. Σε εκείνη τη φάση είχαν ως βάση κάποιο άλλο –σταν και επέλεγαν αυτού του είδους τις διακοπές για εκείνους και τα παιδιά τους. Σκεφτόμασταν ότι δύσκολα Έλληνες γονείς θα έκαναν κάτι τέτοιο και συζητούσαμε για το πόσο καλομαθημένα και «σιχασιάρικα» γίνονται τα Ελληνόπουλα. Βέβαια ομολογώ ότι υπήρχε ένας παράγοντας που θα αποθάρρυνε κι εμένα αν ήμουν μητέρα να πάω το σπλάχνο μου εκεί-οι «τουαλέτες».

Μπορώ να πω ότι στο συγκεκριμένο ταξίδι ξεπέρασα κατά πολύ τα στάνταρ μου από άποψη άνεσης και υγιεινής. Πήξαμε στις κοινές και (ενίοτε) οθωμανικές τουαλέτες! Εντάξει, στα καταλύματα συνήθως οι συνθήκες ήταν πολύ καλές (αν και η θέα μιας οθωμανικής τουαλέτας είναι ούτως ή άλλως αποθαρρυντική, όσο καθαρή και αν είναι), στις δημόσιες όμως ήταν απλά φρικτές και τις απέφευγα πάσει θυσία! Αλλά αυτό που συνάντησα στη Son Kul με σημάδεψε. Οι τουαλέτες ήταν κάτι τρύπες καμιά εκατοστή μέτρα από τις γιούρτες, οι οποίες απλά καλύπτονταν από κάτι μεταλλικά «κουτάκια». Κάθε φορά που πήγαινα κοίταζα μέσα κι ευχόμουν να μην πέσω (με έχει σημαδέψει η σκηνή από το Slumdog Millionaire)! Και βέβαια το γεγονός ότι βρισκόμασταν σε στέπα δεν με βοηθούσε να ουρήσω στη φύση σαν άνθρωπος! Ούτε ένα δέντρο! Αναγκαζόμουν οπότε να πηγαίνω σε εκείνο το φρικτό μέρος.

Βασικό στοιχείο μιας εκδρομής στη Son Kul είναι βέβαια και οι εναλλαγές του καιρού. Την ημέρα που πήγαμε έκανε πολύ ζέστη και κάποιοι λίγοι έκαναν και μπάνιο, κάτι που έβαλα ως στόχο για την επομένη χωρίς όμως να το καταφέρω, καθώς ο καιρός χάλασε αρκετά. Ψύχρα και κάμποσος αέρας (αφού και η λίμνη φουρτούνιασε) και από το κοντομάνικο περάσαμε στο μπουφάν. Φυσικά και τα βράδια η θερμοκρασία έπεφτε πολύ, αλλά εντάξει, περίμενα κάτι ακόμα χειρότερο! Τη 2η νύχτα μάλιστα, όπως έχω αναφέρει, κοιμηθήκαμε με τη ζέστη ενός μαγκαλιού που έκαιγε κοπριά. Φως φυσικά το βράδυ ουδέν, πέρα από ένα λαμπάκι που έκαιγε για καμιά ώρα στη γιούρτα μας. Τα αστέρια βέβαια απέξω εντυπωσιακά, αλλά όχι και σαν αυτά στην Αρκαδία!

Τελευταία άφησα τη γιούρτα καθαυτή. Πώς ήταν να «ζει» κανείς εκεί; Ομολογώ ότι το απέξω είναι πιο εντυπωσιακό από το μέσα. Μιλάμε για έναν απλό χώρο, σκεπασμένο με χαλιά, όπου μας είχαν στρώσει άφθονα παπλώματα στρωματσάδα και αυτό ήταν. Απλά και νομαδικά! Μαξιλαροθήκες και σεντόνια φαίνονταν πλυμένα, τα υπόλοιπα είναι σαφές ότι τα αλλάζουν κάθε σεζόν. Εννοείται κοιμόμασταν με τα ρούχα κι εννοείται ότι μείναμε άπλυτοι δυο μέρες! Έξω από τη γιούρτα είχε ένα νιπτήρα όπου μπορούσες να κάνεις τα πολύ βασικά (πρόσωπο, κάνα δόντι), καθώς το νερό ερχόταν από τη λίμνη, το έβραζαν και η ποσότητα ήταν περιορισμένη. Δυστυχώς δεν έχω και πολλές φωτός της προκοπής από τη γιούρτα μας.




Για περισσότερες πληροφορίες για τις γιούρτες γενικώς δείτε εδώ.

Πρακτικές πληροφορίες

Έχω σκοπό να σας αναφέρω λεπτομερώς για καταλύματα και διάφορα πρακτικά στο τέλος της ιστορίας. Παρ’ όλα αυτά για την εκδρομή θα σας τα γράψω εδώ για να τα έχετε συγκεντρωμένα.

· Οι επιλογές μετάβασης στη λίμνη (πάντα με οδηγό) μέσω πρακτορείου είναι τρεις: με τα πόδια, με άλογο, με αυτοκίνητο. Εμείς επιλέξαμε το αυτοκίνητο για άνεση και εξοικονόμηση χρόνου. Από ό, τι είδαμε και τα άλογα είναι όμως μια πολύ καλή εναλλακτική. Η ανάβαση με τους δυο άλλους τρόπους παίρνει νομίζω δυο μέρες και η διαμονή καθ’ οδόν γίνεται σε άλλες γιούρτες για τις οποίες άκουσα εξαιρετικά σχόλια. Τα άλογα μην σας φοβίζουν-αυτά που χρησιμοποιούν για τους τουρίστες είναι πολύ ήρεμα.
· Εμείς πληρώσαμε σύνολο 120 euro, τα οποία περιλάμβαναν μετάβαση κι επιστροφή, διαμονή δύο νύχτες και φαγητό (σύνολο έξι γεύματα). Επίσης σε αυτά περιλαμβάνονται τα έξοδα και το φαγητό του οδηγού, ο οποίος υποτίθεται ότι μένει εκεί για όλη τη διάρκεια της παραμονής σας, αν ω μη γένοιτο χρειαστεί να φύγετε νωρίτερα. Στην πράξη βέβαια αυτό δεν ισχύει-οι οδηγοί ανεβοκατεβαίνουν και κάνουν διάφορες κούρσες. Ο δικός μας μάλιστα μας ζήτησε να φεύγαμε την τελευταία μέρα το μεσημέρι και όχι μετά το πρωινό όπως είχαμε ζητήσει για να έκανε μια διαδρομή. Μολονότι θέλαμε να τον εξυπηρετήσουμε δεν μπορούσαμε, καθώς αν το κάναμε δεν θα προλαβαίναμε το cbt office στο Ναρίν.
· Οτιδήποτε επιπλέον κάνετε (όπως ας πούμε ιππασία) χρεώνεται φυσικά έξτρα. Τιμές καλές.
· Πάρτε μαζί σας αποθέματα νερού, δεν θα σας δώσουν εκεί. Εμείς δεν το είχαμε σκεφτεί κι ευτυχώς μας έδωσε η οικογένεια των Ελβετών. Μετά μάθαμε ότι υπάρχει και μια γιούρτα όπου κάποιος πουλάει νερά, μπύρες, βότκες και λοιπά, αλλά δεν ενημερωθήκαμε εγκαίρως.
· Κάτι βασικό: από το cbt office μας ενημέρωσαν ότι πιθανώς να μοιραζόμασταν τη γιούρτα με άλλα 2-3 άτομα, κάτι πολύ ξενερωτικό! Ευτυχώς δεν συνέβη ούτε σε εμάς, ούτε σε κάποιον άλλο από όσους γνωρίσαμε. Δεν ξέρω, πιθανώς να γίνεται όταν υπάρχει πολύς κόσμος.
· Η οργάνωση γενικά μας φάνηκε καλή, παρ’ όλα αυτά υπήρχαν και ατυχή περιστατικά. Ένα ζευγάρι Γάλλων ανέβηκε με άλογα και οδηγό, ο οποίος αφού έφτασαν στις γιούρτες τους άφησε και έφυγε! Αυτοί φρίκαραν καθώς έψαχναν να βρουν πώς θα γυρίσουν, κάτι πολύ δύσκολο καθώς εκεί δεν πιάνουν τα τηλέφωνα και η όποια συνεννόηση είναι δύσκολη.

Γενικά πάντως προτείνω ανεπιφύλακτα την εμπειρία της λίμνης, παρά την ταλαιπωρία!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 8
• 9
• 10
• 11
• 12
• …

  Go to chapter

  Go
• 15

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 10 of 15

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[giannismits]

ΤΕΛΕΙΑ!
Πόσο ζηλεύω και πόσο θέλω κι εγώ κάποια στιγμή να μπορέσω να επισκευτώ κάποιο ..σταν γιατί αυτές οι χώρες για κάποιο λόγο με γοητεύουν.Άλλη μια τέλεια ιστορία λοιπόν που θα διαβάζω με τεράστιο ενδιαφέρον και θέλω να δω μέσα από τις φωτό σου.

 

[varioAthens]

Παρα πολυ ωραια η αρχη!!!
Περιμενουμε και τη συνεχεια!!

 

[underwater]

ΤΕΛΕΙΑ!
Πόσο ζηλεύω και πόσο θέλω κι εγώ κάποια στιγμή να μπορέσω να επισκευτώ κάποιο ..σταν γιατί αυτές οι χώρες για κάποιο λόγο με γοητεύουν.Άλλη μια τέλεια ιστορία λοιπόν που θα διαβάζω με τεράστιο ενδιαφέρον και θέλω να δω μέσα από τις φωτό σου.

Γιάννη άκου με και να πας!
Με την pegasus η πρόσβαση είναι οικονομικότατη και η χώρα πάρα πολύ εύκολη, παρά το γλωσσικό εμπόδιο!
Εμείς μετά που είδαμε πόσο απλά και οικονομικά ήταν όλα σκυλομετανιώσαμε που δεν είχαμε βάλει άλλες 10 ημέρες στο πρόγραμμα να προσθέσουμε και Ουζμπεκιστάν ή έστω λίγο Καζακστάν.
Γνωρίσαμε πολύ κόσμο που έκανε γενικό tour στα -σταν (άνευ Αφγανιστάν όμως, να εξηγούμαστε ) και κανείς δεν ανέφερε κάτι ιδιαίτερα δύσκολο ή δυσάρεστο.

Παρα πολυ ωραια η αρχη!!!
Περιμενουμε και τη συνεχεια!!

Ευχαριστώ πολύ! Η συνέχεια λίαν συντόμως!

 

[mariath]

Οι ιστορίες στο φόρουμ όχι μόνο πολλαπλασιάζονται αλλά γίνονται όλο και πιο ενδιαφέρουσες. Πολύ χαίρομαι που θα μοιραστείς τις εμπειρίες αυτού του ταξιδιού μαζί μας.

 

[underwater]

Οι ιστορίες στο φόρουμ όχι μόνο πολλαπλασιάζονται αλλά γίνονται όλο και πιο ενδιαφέρουσες. Πολύ χαίρομαι που θα μοιραστείς τις εμπειρίες αυτού του ταξιδιού μαζί μας.

Σε ευχαριστώ! Η αλήθεια ειναι οτι το πλήθος ιστοριών που κατακλύζει το φόρουμ αυτή την περίοδο ήταν νομίζω η βασική ώθηση/έμπνευση να ξεκινήσω ιστορία αμέσως μόλις τελείωσα την προηγούμενη!

 

[fenia42]

Θέλω φώτοζ, θέλω -σταν, θέλω Μογγολόφατσες, θέλω κιργίσια φύση, θέλω ιστορίες για κοπριές και γιούρτες !
Θέλω και τιπς "πώς να πείσουμε κάποιον να έρθει στο Κιργιστάν".
Αναμένουμε εναγωνίως

 

[giannoula]

μετά από μια μεγάλη περίοδο που κατακλύστηκε το forum από ιστορίες Ευρώπης επιτέλους ήρθε η ανάπτυξη. Κάτι διαφορετικό βρε αδερφέ!!! Αν και ομολογουμένως δε θα το τον θεωρούσα και τον τοπ προορισμό μου, περιμένω να διαβάσω κάτι που θα μου κλείσει το μάτι

 

[fenia42]

Εσείς οι παραλιόπληκτοι ομολογουμένως είστε μεγάλη μάστιγα . Αντε!

 

[underwater]

Θέλω φώτοζ, θέλω -σταν, θέλω Μογγολόφατσες, θέλω κιργίσια φύση, θέλω ιστορίες για κοπριές και γιούρτες !
Θέλω και τιπς "πώς να πείσουμε κάποιον να έρθει στο Κιργιστάν".
Αναμένουμε εναγωνίως

Always at your disposal!
Σε τουαλέτες να αναφερθώ λες;
Όσο για τα tips που λες θα κάνω ό, τι μπορώ!

μετά από μια μεγάλη περίοδο που κατακλύστηκε το forum από ιστορίες Ευρώπης επιτέλους ήρθε η ανάπτυξη. Κάτι διαφορετικό βρε αδερφέ!!! Αν και ομολογουμένως δε θα το τον θεωρούσα και τον τοπ προορισμό μου, περιμένω να διαβάσω κάτι που θα μου κλείσει το μάτι

Πάντως εγώ πολλά από τα καλύτερα ταξίδια μου τα έκανα σε προορισμούς που αρχικά δεν είχα σε προτεραιότητα! Ποιός θα μου έλεγε ένα χρόνο πριν ότι θα πήγαινα στο Κιργιστάν!

 

[giannoula]

σ'αυτό δεν έχεις και άδικο! Ποτέ μη λες ποτέ!!!!!!! Αλλά σαν την παραλλλλλλίαααα δεν έχει!!!!!! χαχχααχ έτσι Fenia????

 

[underwater]

Τα βασικά: Γενικές πληροφορίες και οργάνωση

Γενικά

Το Κιργιστάν είναι μια μικρή χώρα της Κεντρικής Ασίας, με πληθυσμό 5.7 εκατομμύρια κατοίκους.

Οι Κιργίσιοι αποτελούν περίπου το 70% του πληθυσμού, ενώ ακολουθούν οι Ουζμπέκοι (κατά βάση στο Νότο όπου τα δημογραφικά δεδομένα αλλάζουν) και οι Ρώσοι. Υπάρχουν και αρκετές μειονότητες, με πιο χαρακτηριστική τους Dungan, μια μουσουλμανική φυλή κινέζικης καταγωγής.

Οι βασικές γλώσσες που θα ακούσετε να μιλούν είναι τα κιργισιανά (επίσημη), τα ουζμπέκικα (στο Νότο) και τα ρώσικα (επίσημη). Φυσικά κανείς δεν περιμένει να μάθετε βασικές λέξεις στα κιργισιανά, καθώς όλοι γνωρίζουν ρώσικα. Χρησιμοποιούν το κυριλλικό αλφάβητο, απλά ενδέχεται να παρατηρήσετε κάποια γράμματα που δεν υπάρχουν στη ρώσικη γλώσσα. Τα χρησιμοποιούν για την απόδοση κιργισιανών φθόγγων.

Αν εξαιρέσουμε τους Ρώσους, οι υπόλοιποι κάτοικοι είναι κατά βάση μουσουλμάνοι, αλλά πολύ μετριοπαθείς. Εξαίρεση οι περιοχές του Νότου όπου υπερτερούν οι Ουζμπέκοι και η φάση είναι πιο hardcore.

Το εθνικό νόμισμα είναι το Som. 1 Euro=70 Kyrgyz Som.

Γενικά περί οργάνωσης

Το Κιργιστάν είναι μια σχετικά μικρή και «εύκολη» χώρα, η οποία δεν χρειάζεται εξονυχιστικό προγραμματισμό. Τα πάντα (σχεδόν) κλείνονται επί τόπου και θέλει πολύ προσπάθεια για να μην κατορθώσεις να δεις αυτά που θέλεις ή για να ξεμείνεις κάποια βραδιά χωρίς κατάλυμα. Υπάρχει επάρκεια δωματίων, πρακτορείων, δρομολογίων και, όσο να ‘ναι, η χώρα δεν ξεχειλίζει από τουρίστες! Πήγαμε τη high season (δεύτερο μισό του Ιουλίου), μείναμε 2.5 εβδομάδες και πέφταμε όλο πάνω στους ίδιους και τους ίδιους! Την Δεύτερα χαιρετιόμασταν στο Καρακόλ και την Παρασκευή ξαναβρισκόμασταν στο Ναρίν και λέγαμε τα νέα της εβδομάδας. Οικογενειακή ατμόσφαιρα!

Από το παραπάνω μπορείτε να καταλάβετε ότι η διαδρομή που ακολουθούν οι τουρίστες είναι λίγο-πολύ η ίδια, με μικρές διαφοροποιήσεις, ανάλογα με τα ενδιαφέροντα του καθενός, αλλά και τις ημέρες που έχει στη διάθεσή του. Γνωρίσαμε άτομα που σκόπευαν να περάσουν έναν ολόκληρο μήνα στη χώρα, επομένως είχαν περίπου 10 μέρες επιπλέον σε σχέση με εμάς και φυσικά επρόκειτο να δουν πολύ περισσότερα! Επίσης, αρκετές διαφοροποιήσεις έχουν τα προγράμματα αυτών που πηγαίνουν στο Κιργιστάν για πεζοπορία ή ορειβασία, οι οποίοι είναι αρκετοί, καθώς οι τεράστιοι ορεινοί όγκοι της χώρας την κάνουν πολύ δελεαστική για τους ταξιδιώτες αυτού του στυλ.

Εμείς θέλαμε να συνδυάσουμε αρκετά διαφορετικά στοιχεία στο ταξίδι μας και μπορώ να πω ότι τα καταφέραμε! Εξερεύνηση των πόλεων και της κουλτούρας, χαλαρές πεζοπορίες σε εθνικά πάρκα, κολύμβηση σε αλπική λίμνη, εκδρομή σε άλλη αλπική λίμνη, δύο διανυκτερεύσεις σε γιούρτα, ιππασία (ο Θεός να την κάνει) και αρκετά άλλα! Φεύγοντας από Ελλάδα είχαμε απλά κλείσει τις δυο πρώτες μας διανυκτερεύσεις στην πρωτεύουσα Μπισκέκ και μια εσωτερική πτήση Ος-Μπισκέκ προς το τέλος του ταξιδιού.

Tip: γενικώς δεν χρειάζεται κανένα άγχος στο Κιργιστάν! Την βρίσκεις την άκρη. Μόνο στο Μπισκέκ καλό είναι να κλείσετε εκ των προτέρων τη διαμονή σας, καθώς είναι το μέρος που μαζεύει τον περισσότερο κόσμο, αλλά και λόγω του ότι οι διεθνείς πτήσεις κατά βάση προσγειώνονται τα ξημερώματα. Μετά από κάμποσες ώρες πτήσης και αρκετή κούραση είναι σημαντικό να ξέρεις ότι θα πας κάπου να εναποθέσεις το σαρκίο σου! Κι αν είσαι τυχερός όπως εμείς θα σε αφήσουν να κάνεις check-in από τις 6 το πρωί και απλά θα ξεραθείς!

Επίσης: εμείς σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μας μείναμε σε δίκλινα δωμάτια, με ή χωρίς ιδιωτικό μπάνιο (τις περισσότερες φορές χωρίς, όταν βρίσκαμε κάναμε πάρτυ!). Παρ’ όλα αυτά, στο Μπισκέκ συγκεκριμένα χρειάζεται προκράτηση για να καταφέρεις να χτυπήσεις δίκλινο, καθώς τα hostels έχουν περιορισμένο αριθμό ιδιωτικών δωματίων (και τα ξενοδοχεία της πόλης από ό, τι καταλάβαμε δεν θεωρούνται value for money-υψηλές τιμές για μέτριες παροχές). Έτσι, αν δεν θέλετε να καταλήξετε σε κάποιο dorm, κάντε τα κουμάντα σας!

Μεταφορές

Γενικώς εμείς κατά βάση μετακινηθήκαμε με αστικά ή υπεραστικά ΜΜΜ (κυρίως μαρσρούτκες, αλλά και λεωφορεία και τρόλει). Χρησιμοποιήσαμε άλλα μέσα (βασικά ταξί και shared taxi) όταν δεν μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε ΜΜΜ ή κάποια βράδια που γυρνούσαμε ψιλοαργά. Πιο συγκεκριμένα:

Μπισκέκ: το ζήτημα είναι να ξέρεις τι πηγαίνει πού! Βασικές γνώσεις του κυριλλικού αλφαβήτου κρίνονται απαραίτητες. Από εκεί και πέρα στέκεσαι στην στάση (ή την «στάση») και σηκώνεις το χέρι όταν έρχεται η μαρσρούτκα, το λεωφορείο ή το τρόλει που θες. Πληρώνεις στον οδηγό. Οι τιμές πολύ χαμηλές.

Στα ενδότερα μιας αστικής μαρσρούτκας!


Φυσικά μπορεί κανείς να πάρει και ταξί, αλλά με διαπραγμάτευση της τιμής.

Επαρχιακές πόλεις: και πάλι λίγο-πολύ το ίδιο σύστημα. Μαρσρούτκες και ταξί τα βασικά μέσα μεταφοράς, απλά λόγω μικρότερων μεγεθών η χρήση τους είναι πιο περιορισμένη.

Το λεωφορείο που μας πήγε στη λίμνη Issyk Kul!


Αεροδρόμια: το πιθανότερο είναι ότι θα πάρετε ταξί από-προς το αεροδρόμιο. Διαπραγματευτείτε την ταρίφα. Για την διαδρομή αεροδρόμιο-Μπισκέκ και τούμπαλιν φυσιολογική τιμή θεωρούνται τα 500-550 som (7-8 euro). Οι αντίστοιχες τιμές από/προς το αεροδρόμιο του Ος δεν ξεπερνούν τα 350 som (5 euro). Παρ’ όλα αυτά, αν έχετε μετάβαση σε νορμάλ ώρα μπορείτε να πάρετε και μαρσρούτκα (εμείς το κάναμε για να κατέβουμε στο Μπισκέκ μετά την εσωτερική μας πτήση, όπου φτάσαμε γύρω στις 9 το πρωί). Οι ταξιτζήδες θα σας πουν ότι δεν υπάρχει συγκοινωνία για το κέντρο και θα είναι κάθετοι και επίμονοι ως προς αυτό. Παρ’ όλα αυτά υπάρχει, ενώ η στάση βρίσκεται σε περίοπτη θέση δεξιά της εξόδου.

Υπεραστικές διαδρομές: Και πάλι μαρσρούτκες. Στα δημοφιλή δρομολόγια ξεκινούν μόνο αφού γεμίσουν οι θέσεις. Στα λιγότερο «πιασάρικα» ξεκινούν ακόμα και αν δεν γεμίσουν, καθώς στις μικρές πόλεις υπάρχουν συγκεκριμένες ώρες όπου λαμβάνουν χώρα κάποιες διαδρομές Οι τιμές πολύ χαμηλές (κάνεις το αντίστοιχο Αθήνα-Θεσσαλονίκη με 4-4.5 euro). Θεωρείται πιο ασφαλές να πληρώσει κανείς στο ταμείο και όχι κατευθείαν στον οδηγό, καθώς έχουν σημειωθεί κρούσματα αισχροκέρδειας. Φυσικά τα λεωφορειάκια είναι παμπάλαια, οι παροχές για γέλια και η φάση τελείως cult!

Ταξιδεύοντας με μαρσρούτκα από Μπισκέκ προς Καρακόλ

Ο υπερσύγχρονος κλιματισμός!


Ο άλλος τρόπος να ταξιδέψεις είναι τα shared taxi. Μοιράζεσαι με άλλους ένα αυτοκίνητο και σε πάει στον προορισμό σου, αφού πρώτα διαπραγματευτείς την τιμή. Το αυτοκίνητο μπορεί να είναι μια χαρά, αλλά συνήθως δεν είναι! Σχεδόν όλα έχουν σπασμένο το μπροστινό τζάμι, καθώς οι δρόμοι είναι αρκετά κακοτράχαλοι (ή επειδή τα βαράνε με μπουκάλια βότκας το βράδυ, ξέρω κι εγώ; )! Οι τιμές νορμάλ, αν εξαιρέσουμε κάποιες διαδρομές για τις οποίες δεν υπάρχει μαρσρούτκα και φυσικά χτυπάνε! Εμείς κάναμε 3 δρομολόγια με shared taxi.

Αεροπλάνο: μολονότι θεωρείται ότι η διαδρομή Ος-Μπισκέκ είναι μία από τις ωραιότερες της χώρας, ομολογώ ότι το να περάσουμε 12 ώρες σε μαρσρούτκα ή ταξί-σαράβαλο δεν συμπεριλαμβανόταν στις προτεραιότητές μας! Κλείσαμε λοιπόν με αεροπλάνο (με pegasus, η οποία έχει ουσιαστικά εξαγοράσει την δική τους air manas και χρησιμοποιεί για την εσωτερική αυτή πτήση τα αεροπλάνα και το προσωπικό του κιργισιανού αερομεταφορέα). Ομολογώ ότι είχα αγχωθεί κάπως με το πώς θα ήταν οι έλεγχοι, το αεροπλάνο και τα σχετικά. Δεν έχω και μεγάλη εμπειρία σε εσωτερικές πτήσεις με αμφίβολες προδιαγραφές (ένα Ναϊρόμπι-Μομπάσα μου έρχεται στο μυαλό όλο και όλο πριν 6 χρόνια, όπου είχα και μεγαλύτερη άγνοια κινδύνου).

Ευτυχώς όλα πήγαν καλά, αν και η κατάσταση ήταν τελείως χύμα. Μια στιγμιαία ματιά στα διαβατήριά μας, κανείς σοβαρός έλεγχος στο τι κουβαλούσαμε, ένα check-in της συμφοράς όπου έβαλαν το καρτελάκι της αποσκευής μου στο backpack του συνταξιδιώτη μου και τούμπαλιν! Γενικώς καμία σχέση με τα ευρωπαϊκά και όχι μόνο δεδομένα.

Η πτήση ευχάριστη γενικώς, με θέα στα πανύψηλα κιργισιανά βουνά! Είχαμε όμως την ατυχία να έχουμε στο πίσω κάθισμα μια παρέα ισλαμιστών, οι οποίοι σε κάθε ανατάραξη άρχιζαν να ψέλνουν όλοι μαζί, με αποτέλεσμα να δημιουργείται μια δυσοίωνη ατμόσφαιρα σε όλο το αεροσκάφος. Οι σύζυγοί τους, καλυμμένες από την κορυφή ως τα νύχια με μαύρες μπούρκες, κάθονταν απέναντι και δεν άρθρωναν λέξη.

Εννοείται πως θα ξαναέκανα τη διαδρομή, αλλά νομίζω και πάλι ένα άγχος θα το είχα! Χαζό μάλλον, δεδομένου ότι οι δρόμοι τους είναι πολύ πιο επικίνδυνοι.

Διαμονή και Οργανωμένες Εκδρομές

Γενικώς η οδός που ακολουθεί η πλειοψηφία των ταξιδιωτών στη χώρα είναι η ίδια: άφιξη στην χ,ψ πόλη/χωριό πριν το απόγευμα και βουρ για το CBT office. Όσοι έχουν οποιαδήποτε σχέση με ψυχολογία θα γελάσουν τρελά βλέποντας τα συγκεκριμένα αρχικά να συνδυάζονται με τουριστικές υπηρεσίες! Και όμως, καμία σχέση με cognitive-behavioural therapy! Το κιργισιανό CBT σημαίνει community-based tourism και ουσιαστικά πρόκειται για μια οργάνωση που ενισχύει τις τοπικές κοινότητες μέσω του τουρισμού. Έτσι, όταν κάποιος πάει σε ένα γραφείο CBT οι άνθρωποι εκεί (που συνήθως μιλούν πολύ καλά αγγλικά) του βρίσκουν απευθείας διαμονή ή του κανονίζουν κάποιο tour, ανάλογα με την περιοχή και τις επιθυμίες του. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορείς να επιλέξεις μέσω κάποιων εναλλακτικών, σε κάποιες άλλες όχι. Σε γενικές γραμμές πάντως οι υπηρεσίες είναι πολύ καλές. Σκοτεινή εξαίρεση το παράρτημα του Jalal-Abab. Μείνετε μακριά! Λεπτομέρειες εν καιρώ.

Πέρα από το CBT υπάρχουν και διάφορα πρακτορεία που κάνουν την ίδια ή παρόμοια δουλειά. Εμείς πάντως πηγαίναμε καρφί στα CBT και το ψάξαμε μόνο για την εκδρομή μας στη Son Kul με τις γιούρτες, καθώς είχαμε ενημερωθεί ότι κάποια πρακτορεία είχαν πιο συμφέρουσες τιμές. Εν τέλει και πάλι καταλήξαμε στο CBT επειδή εξυπηρετούσε καλύτερα αυτά που θέλαμε. Σε μεγαλύτερες πόλεις πάντως όπως το Ος και το Καρακόλ μπορείτε να βρείτε και μόνοι σας κατάλυμα στις ίδιες περίπου τιμές με το CBT. Από εκεί και πέρα εμένα μου φάνηκε καλή ιδέα η υποστήριξη των τοπικών κοινοτήτων και ήταν ένας επιπλέον λόγος να το προτιμώ.

Η διαδρομή μας

Όπως σας είπα δεν είχαμε κάνει κάποιο σοβαρό προγραμματισμό. Ξέραμε απλά ότι κάποια στιγμή έπρεπε να είμαστε στο Ος για να πάρουμε το αεροπλάνο. Οπότε είχαμε ένα γενικό πλάνο (το «στάνταρ» πλάνο Κιργιστάν που σας ανέφερα και παραπάνω), το οποίο αναδιαμορφωνόταν ανάλογα με το πόσο μας άρεσε ένα μέρος, τι δραστηριότητες θέλαμε να κάνουμε, τι συγκοινωνία υπήρχε και τα σχετικά. Χοντρικά κινηθήκαμε ως εξής:

Μπισκέκ (με μονοήμερη στο εθνικό πάρκο Ala-Archa)-Καρακόλ (με εκδρομές στη λιμνη Issyk Kul και στο Jeti Oguz)-Son Kul μέσω Kochkor-Naryn-Jalal Abad μέσω Kazarman-Osh και πίσω Μπισκέκ. Φυσικά μας ξέφυγαν κάποια μέρη που θέλαμε να δούμε, αλλά νομίζω ότι πήραμε μια γενική εικόνα!

Λεπτομέρειες οσονούπω!