underwater
Member
- Μηνύματα
- 2.902
- Likes
- 13.508
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ανταρκτική
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Τα βασικά: Γενικές πληροφορίες και οργάνωση
- Μπισκέκ μέρος α': Ιστορίες καθημερινής τρέλας
- Μπισκέκ μέρος 'β: sightseeing στην πρωτεύουσα
- Εθνικό πάρκο Ala-Archa
- Καρακόλ: αυθεντικό Κιργιστάν!
- Στο animal market του Καρακόλ
- Μπάνιο στην Issyk-Kul
- Jeti-Oguz, γιούρτες και μεθύσια
- Στις στέπες της Son Kul
- Στο ουδέτερο, άχρωμο, άοσμο Naryn
- Είναι μακρύς ο δρόμος για το Osh!
- Στο ανατολίτικο Osh
- Περί διαμονής-φαγητού-ποτού
- Σκέψεις
Μπισκέκ μέρος 'β: sightseeing στην πρωτεύουσα
Τι να δει λοιπόν κανείς στο Μπισκέκ; Τι ενδιαφέρον έχει; Ομολογώ ότι αυτή είναι μια ερώτηση στην οποία δεν μπορώ να απαντήσω με ακρίβεια. Το Μπισκέκ δεν είναι η πόλη με την πληθώρα των μουσείων και των κλασσικών αξιοθέατων. Τα σημεία ενδιαφέροντος είναι διασκορπισμένα σε πολλές διαφορετικές περιοχές και χρειάζεται να ρίξει κανείς αρκετό περπάτημα. Αυτό ήταν πολύ ευχάριστο μες στο καλοκαίρι με τους χαλαρούς ρυθμούς και τις στάσεις στα ατελείωτα δροσερά πάρκα. Εντάξει, τα πεζοδρόμια δεν ήταν παντού ιδανικά (ας μην ξεχνάμε τις λακκούβες
), αλλά ουσιαστικό πρόβλημα δεν αντιμετωπίσαμε!
Το βασικό χαρακτηριστικό του Μπισκέκ είναι ότι πρόκειται για μία πόλη με ξεκάθαρα σοβιετικό χαρακτήρα, στον οποίο προσπαθεί να ενσωματώσει τη νέα της ταυτότητα ως ανεξάρτητο κράτος. Ενδεικτικό ως προς αυτό είναι το αντίστοιχο «Σύνταγμά» τους, η πλατεία Ala-Too στην Chui Prospect. Κατά την περίοδο του καθεστώτος ονομαζόταν πλατεία Λένιν και φιλοξενούσε ένα τεράστιο άγαλμα του σοβιετικού ηγέτη. Το 1991 όλα άλλαξαν (όνομα και άγαλμα), ενώ εκεί τοποθετήθηκε το Μνημείο της Ελευθερίας, το οποίο παρέμεινε μέχρι και το 2011, οπότε και εορτάστηκαν τα 20 χρόνια εθνικής ανεξαρτησίας. Την θέση του τότε πήρε το άγαλμα του Μανάς, του εθνικού ήρωα της χώρας. Σύμφωνα με ένα παλιό έπος του οποίου είναι η κεντρική φιγούρα, ο Μανάς θεωρείται ότι υπήρξε ο ηγέτης που συνένωσε όλες τις Κιργίσιες φυλές και ουσιαστικά δημιούργησε την συγκεκριμένη εθνότητα. Ο Μανάς είναι το σύμβολο της εθνικής συνείδησης του Κιργίσιου λαού, την οποία προσπαθούν να ενισχύσουν, καθώς οι μνήμες του σοβιετικού καθεστώτος είναι ακόμα νωπές.

Στην πλατεία Ala-Too λοιπόν μπορεί κανείς να δει ένα συνδυασμό ανεξάρτητου και σοβιετικού Κιργιστάν. Από τη μία το άγαλμα, από την άλλη σοβιετική αρχιτεκτονική, το Ιστορικό Μουσείο στο βάθος και σε πρώτο πλάνο οι φρουροί με τα τεράστια καπέλα τους που παραπέμπουν σε άλλες εποχές. Η αλλαγή της φρουράς είναι μια ιδιαίτερη εμπειρία!




Αργά το απόγευμα γίνεται χαμός από κόσμο, τόσο τουρίστες όσο και ντόπιους, ενώ μέρος της λεωφόρου πεζοδρομείται, ούτως ώστε να βολτάρει χαλαρά όποιος θέλει, αλλά και να οδηγούν οι μπόμπιρες τα τηλεκατευθυνόμενα αυτοκινητάκια! Εκεί είναι που παρκάρει και η άμαξα-υπερπαραγωγή που σας έδειξα στο προηγούμενο post!
Σε κάποια φάση μας προσέγγισε μια κοπελίτσα γύρω στα 18-19, πολύ καλοντυμένη και περιποιημένη, φοιτήτρια από την επαρχία. Ζήτησε να μάθει την καταγωγή μας και με ρώτησε αν θα θέλαμε να μας κάνει λίγο παρέα! Στην αρχή μου φάνηκε αρκετά κουλό, ειδικά όταν μου είπε ότι είχε συνήθειο να βρίσκει τουρίστες, να βγαίνει μαζί τους και να εξασκεί τα αγγλικά της! Όπως και να ‘χει κάναμε μια βόλτα μαζί της και μας είπε για τον τόπο της, ενώ μετά από κάποιο διάστημα κάπου διάβασα ότι αυτή η συνήθεια είναι πολύ κοινή για τους Κιργίσιους φοιτητές!
Πολύ κοντά στην πλατεία Ala-Too βρίσκεται ο περίφημος «Λευκός Οίκος», το προεδρικό μέγαρο, το οποίο προσωπικά δεν μου έκανε καμία αίσθηση.

Γενικώς η πόλη βρίθει επιβλητικών κτιρίων με τεράστιες διαστάσεις και λιτές, καθαρές γραμμές. Βασικά περισσότερη εντύπωση δεν μου έκαναν τα κτίρια καθαυτά, αλλά τα μεγέθη. Θυμήθηκα την πρώτη φορά που πήγα στις ΗΠΑ και όλα μου φαίνονταν τεράστια (δρόμοι, οικοδομήματα, μεγέθη μερίδων, άνθρωποι). Κάτι τέτοιο μου συνέβη και στο Κιργιστάν! Εντάξει, οι άνθρωποι και οι μερίδες ήταν νορμάλ, αλλά όλα τα άλλα διέφεραν πολύ από τα ευρωπαϊκά στάνταρ! Παντού απέραντες πλατείες, υπερμεγέθη μνημεία και πολλά αγάλματα! Από ένα σημείο και μετά έχασα το μπούσουλα στο τι συμβόλιζε το καθετί!






Ένα διαφορετικό και ξεχωριστό αξιοθέατο είναι σίγουρα η Ρωσική Εκκλησία, η οποία είναι κάπως απομακρυσμένη σε σχέση με τα υπόλοιπα σημεία ενδιαφέροντος. Αρκετά εντυπωσιακή απέξω, με έντονα χρώματα, αλλά πολύ απλή μέσα. Είναι σχετικά καινούρια (το χτίσιμό της ξεκίνησε τη δεκαετία του 1940), αλλά φυσικά έχουν γίνει πολλές προσθήκες, οι οποίες και συνεχίζονται. Η επίσκεψή μου στη συγκεκριμένη εκκλησία με εισήγαγε σε μια βασική διαφορά των Ρώσων σε σχέση με τους Έλληνες Ορθόδοξους. Κατά την είσοδό τους στο ναό οι γυναίκες έχουν καλυμμένο το κεφάλι τους με μαντήλι, το οποίο διατηρούν καθ’ όλη τη διάρκεια της παραμονής τους. Θα το διαπίστωνα πιο έντονα στο Καρακόλ.

Πολύ δημοφιλή αξιοθέατα είναι και τα σοβιετικά αγάλματα που έχουν απομακρυνθεί από τα κεντρικά σημεία στα οποία είχαν τοποθετηθεί αρχικά. Προσπάθεια αποτίναξης του σοβιετικού παρελθόντος και ενίσχυσης της εθνικής συνείδησης. Το παραπάνω είναι βέβαια αρκετά οξύμωρο όταν η ίδια η πόλη μοιάζει με σκηνικό ταινίας ψυχροπολεμικής θεματολογίας.

Δύο από τα βασικότερα σοβιετικά αγάλματα είναι αυτό του Λένιν, το οποίο βρίσκεται σε μια μικρή πλατεία βορείως του Μουσείου Ιστορίας και αυτό που απεικονίζει τον Μαρξ με τον Ένγκελς να συνομιλούν καθισμένοι σε ένα παγκάκι, όπου είναι τοποθετημένο στο πάρκο Oak. Το δεύτερο ομολογώ ότι μου άρεσε πολύ!


Στο πάρκο Oak μπορεί κανείς να δει και άλλα μνημεία που αναφέρονται είτε στη σοβιετική περίοδο (όπως εκείνο της Κόκκινης Φρουράς), είτε στην κιργισιανή παράδοση. Χαρακτηριστικό είναι το άγαλμα της Kurmanjan Datka, γυναίκας-συμβόλου για τους Κιργίσιους, η οποία έδρασε τον 19ο αιώνα και εναντιώθηκε στους Ρώσους κατακτητές.

Η ιστορία της μάλιστα μεταφέρεται φέτος στον κινηματογράφο! Κάποιοι μιλούν για το πρώτο κιργισιανό blockbuster!
Ως αξιοθέατα μπορούν να ειδωθούν και κάποια "καθημερινά" κτίρια, τα οποία διαφέρουν όμως από τα δικά μας δεδομένα. Παράδειγμα αυτός ο κινηματογράφος!

Αξιοθέατο και το MIG που έχει τοποθετηθεί κοντά στα κεντρικά της Εθνικής Φρουράς.

Το Μπισκέκ έχει επίσης αρκετά παζάρια, όμως ομολογώ ότι δεν τους δώσαμε την πρέπουσα σημασία. Στο τέλος του ταξιδιού επισκεφτήκαμε το Osh Bazaar, το οποίο βρήκα τελείως ουδέτερο και αδιάφορο. Βέβαια μάλλον φταίει ότι λίγες μέρες πριν είχαμε πάει στο «αυθεντικό» Osh Bazaar στην ομώνυμη πόλη, το οποίο ήταν υπερπαραγωγή.



Για χάζι μπορείτε να κάνετε μια βόλτα και προς το TsUM, το «mall» τους. Πλάκα έχει, άλλο στυλ από τα δικά μας εμπορικά, ενώ στον τελευταίο όροφο μπορεί κανείς να αγοράσει σουβενίρ (πέφτει τρελό παζάρεμα) και καρτ-ποστάλ!
Η πόλη έχει, πέρα από το Ιστορικό, και μερικά ακόμα μουσεία, όμως η αλήθεια είναι ότι δεν είχαμε το κατάλληλο mood. Μας ενδιέφερε περισσότερο να την περπατήσουμε και να βιώσουμε την ατμόσφαιρά της. Άλλωστε είχαμε σοβαρές αμφιβολίες για το κατά πόσο θα υπήρχαν οι κατάλληλες υποδομές (ικανοποιητική χρήση αγγλικών και λοιπά), ούτως ώστε να έχει νόημα η όποια επίσκεψη. Επιπλέον το Μπισκέκ είναι ένα μάθημα ιστορίας από μόνο του και περπατώντας το κάνεις ένα ταξίδι στο χρόνο και στην κουλτούρα αυτού του λαού, όπου ζυμώθηκε σε ποικίλες, διαφορετικές μεταξύ τους, συνθήκες. Οι τεράστιοι δρόμοι και τα ατελείωτα πάρκα κάνουν αυτή την περιήγηση ακόμα πιο απολαυστική!
Τι να δει λοιπόν κανείς στο Μπισκέκ; Τι ενδιαφέρον έχει; Ομολογώ ότι αυτή είναι μια ερώτηση στην οποία δεν μπορώ να απαντήσω με ακρίβεια. Το Μπισκέκ δεν είναι η πόλη με την πληθώρα των μουσείων και των κλασσικών αξιοθέατων. Τα σημεία ενδιαφέροντος είναι διασκορπισμένα σε πολλές διαφορετικές περιοχές και χρειάζεται να ρίξει κανείς αρκετό περπάτημα. Αυτό ήταν πολύ ευχάριστο μες στο καλοκαίρι με τους χαλαρούς ρυθμούς και τις στάσεις στα ατελείωτα δροσερά πάρκα. Εντάξει, τα πεζοδρόμια δεν ήταν παντού ιδανικά (ας μην ξεχνάμε τις λακκούβες
Το βασικό χαρακτηριστικό του Μπισκέκ είναι ότι πρόκειται για μία πόλη με ξεκάθαρα σοβιετικό χαρακτήρα, στον οποίο προσπαθεί να ενσωματώσει τη νέα της ταυτότητα ως ανεξάρτητο κράτος. Ενδεικτικό ως προς αυτό είναι το αντίστοιχο «Σύνταγμά» τους, η πλατεία Ala-Too στην Chui Prospect. Κατά την περίοδο του καθεστώτος ονομαζόταν πλατεία Λένιν και φιλοξενούσε ένα τεράστιο άγαλμα του σοβιετικού ηγέτη. Το 1991 όλα άλλαξαν (όνομα και άγαλμα), ενώ εκεί τοποθετήθηκε το Μνημείο της Ελευθερίας, το οποίο παρέμεινε μέχρι και το 2011, οπότε και εορτάστηκαν τα 20 χρόνια εθνικής ανεξαρτησίας. Την θέση του τότε πήρε το άγαλμα του Μανάς, του εθνικού ήρωα της χώρας. Σύμφωνα με ένα παλιό έπος του οποίου είναι η κεντρική φιγούρα, ο Μανάς θεωρείται ότι υπήρξε ο ηγέτης που συνένωσε όλες τις Κιργίσιες φυλές και ουσιαστικά δημιούργησε την συγκεκριμένη εθνότητα. Ο Μανάς είναι το σύμβολο της εθνικής συνείδησης του Κιργίσιου λαού, την οποία προσπαθούν να ενισχύσουν, καθώς οι μνήμες του σοβιετικού καθεστώτος είναι ακόμα νωπές.

Στην πλατεία Ala-Too λοιπόν μπορεί κανείς να δει ένα συνδυασμό ανεξάρτητου και σοβιετικού Κιργιστάν. Από τη μία το άγαλμα, από την άλλη σοβιετική αρχιτεκτονική, το Ιστορικό Μουσείο στο βάθος και σε πρώτο πλάνο οι φρουροί με τα τεράστια καπέλα τους που παραπέμπουν σε άλλες εποχές. Η αλλαγή της φρουράς είναι μια ιδιαίτερη εμπειρία!




Αργά το απόγευμα γίνεται χαμός από κόσμο, τόσο τουρίστες όσο και ντόπιους, ενώ μέρος της λεωφόρου πεζοδρομείται, ούτως ώστε να βολτάρει χαλαρά όποιος θέλει, αλλά και να οδηγούν οι μπόμπιρες τα τηλεκατευθυνόμενα αυτοκινητάκια! Εκεί είναι που παρκάρει και η άμαξα-υπερπαραγωγή που σας έδειξα στο προηγούμενο post!
Σε κάποια φάση μας προσέγγισε μια κοπελίτσα γύρω στα 18-19, πολύ καλοντυμένη και περιποιημένη, φοιτήτρια από την επαρχία. Ζήτησε να μάθει την καταγωγή μας και με ρώτησε αν θα θέλαμε να μας κάνει λίγο παρέα! Στην αρχή μου φάνηκε αρκετά κουλό, ειδικά όταν μου είπε ότι είχε συνήθειο να βρίσκει τουρίστες, να βγαίνει μαζί τους και να εξασκεί τα αγγλικά της! Όπως και να ‘χει κάναμε μια βόλτα μαζί της και μας είπε για τον τόπο της, ενώ μετά από κάποιο διάστημα κάπου διάβασα ότι αυτή η συνήθεια είναι πολύ κοινή για τους Κιργίσιους φοιτητές!
Πολύ κοντά στην πλατεία Ala-Too βρίσκεται ο περίφημος «Λευκός Οίκος», το προεδρικό μέγαρο, το οποίο προσωπικά δεν μου έκανε καμία αίσθηση.

Γενικώς η πόλη βρίθει επιβλητικών κτιρίων με τεράστιες διαστάσεις και λιτές, καθαρές γραμμές. Βασικά περισσότερη εντύπωση δεν μου έκαναν τα κτίρια καθαυτά, αλλά τα μεγέθη. Θυμήθηκα την πρώτη φορά που πήγα στις ΗΠΑ και όλα μου φαίνονταν τεράστια (δρόμοι, οικοδομήματα, μεγέθη μερίδων, άνθρωποι). Κάτι τέτοιο μου συνέβη και στο Κιργιστάν! Εντάξει, οι άνθρωποι και οι μερίδες ήταν νορμάλ, αλλά όλα τα άλλα διέφεραν πολύ από τα ευρωπαϊκά στάνταρ! Παντού απέραντες πλατείες, υπερμεγέθη μνημεία και πολλά αγάλματα! Από ένα σημείο και μετά έχασα το μπούσουλα στο τι συμβόλιζε το καθετί!






Ένα διαφορετικό και ξεχωριστό αξιοθέατο είναι σίγουρα η Ρωσική Εκκλησία, η οποία είναι κάπως απομακρυσμένη σε σχέση με τα υπόλοιπα σημεία ενδιαφέροντος. Αρκετά εντυπωσιακή απέξω, με έντονα χρώματα, αλλά πολύ απλή μέσα. Είναι σχετικά καινούρια (το χτίσιμό της ξεκίνησε τη δεκαετία του 1940), αλλά φυσικά έχουν γίνει πολλές προσθήκες, οι οποίες και συνεχίζονται. Η επίσκεψή μου στη συγκεκριμένη εκκλησία με εισήγαγε σε μια βασική διαφορά των Ρώσων σε σχέση με τους Έλληνες Ορθόδοξους. Κατά την είσοδό τους στο ναό οι γυναίκες έχουν καλυμμένο το κεφάλι τους με μαντήλι, το οποίο διατηρούν καθ’ όλη τη διάρκεια της παραμονής τους. Θα το διαπίστωνα πιο έντονα στο Καρακόλ.

Πολύ δημοφιλή αξιοθέατα είναι και τα σοβιετικά αγάλματα που έχουν απομακρυνθεί από τα κεντρικά σημεία στα οποία είχαν τοποθετηθεί αρχικά. Προσπάθεια αποτίναξης του σοβιετικού παρελθόντος και ενίσχυσης της εθνικής συνείδησης. Το παραπάνω είναι βέβαια αρκετά οξύμωρο όταν η ίδια η πόλη μοιάζει με σκηνικό ταινίας ψυχροπολεμικής θεματολογίας.

Δύο από τα βασικότερα σοβιετικά αγάλματα είναι αυτό του Λένιν, το οποίο βρίσκεται σε μια μικρή πλατεία βορείως του Μουσείου Ιστορίας και αυτό που απεικονίζει τον Μαρξ με τον Ένγκελς να συνομιλούν καθισμένοι σε ένα παγκάκι, όπου είναι τοποθετημένο στο πάρκο Oak. Το δεύτερο ομολογώ ότι μου άρεσε πολύ!


Στο πάρκο Oak μπορεί κανείς να δει και άλλα μνημεία που αναφέρονται είτε στη σοβιετική περίοδο (όπως εκείνο της Κόκκινης Φρουράς), είτε στην κιργισιανή παράδοση. Χαρακτηριστικό είναι το άγαλμα της Kurmanjan Datka, γυναίκας-συμβόλου για τους Κιργίσιους, η οποία έδρασε τον 19ο αιώνα και εναντιώθηκε στους Ρώσους κατακτητές.

Η ιστορία της μάλιστα μεταφέρεται φέτος στον κινηματογράφο! Κάποιοι μιλούν για το πρώτο κιργισιανό blockbuster!
Ως αξιοθέατα μπορούν να ειδωθούν και κάποια "καθημερινά" κτίρια, τα οποία διαφέρουν όμως από τα δικά μας δεδομένα. Παράδειγμα αυτός ο κινηματογράφος!

Αξιοθέατο και το MIG που έχει τοποθετηθεί κοντά στα κεντρικά της Εθνικής Φρουράς.

Το Μπισκέκ έχει επίσης αρκετά παζάρια, όμως ομολογώ ότι δεν τους δώσαμε την πρέπουσα σημασία. Στο τέλος του ταξιδιού επισκεφτήκαμε το Osh Bazaar, το οποίο βρήκα τελείως ουδέτερο και αδιάφορο. Βέβαια μάλλον φταίει ότι λίγες μέρες πριν είχαμε πάει στο «αυθεντικό» Osh Bazaar στην ομώνυμη πόλη, το οποίο ήταν υπερπαραγωγή.



Για χάζι μπορείτε να κάνετε μια βόλτα και προς το TsUM, το «mall» τους. Πλάκα έχει, άλλο στυλ από τα δικά μας εμπορικά, ενώ στον τελευταίο όροφο μπορεί κανείς να αγοράσει σουβενίρ (πέφτει τρελό παζάρεμα) και καρτ-ποστάλ!
Η πόλη έχει, πέρα από το Ιστορικό, και μερικά ακόμα μουσεία, όμως η αλήθεια είναι ότι δεν είχαμε το κατάλληλο mood. Μας ενδιέφερε περισσότερο να την περπατήσουμε και να βιώσουμε την ατμόσφαιρά της. Άλλωστε είχαμε σοβαρές αμφιβολίες για το κατά πόσο θα υπήρχαν οι κατάλληλες υποδομές (ικανοποιητική χρήση αγγλικών και λοιπά), ούτως ώστε να έχει νόημα η όποια επίσκεψη. Επιπλέον το Μπισκέκ είναι ένα μάθημα ιστορίας από μόνο του και περπατώντας το κάνεις ένα ταξίδι στο χρόνο και στην κουλτούρα αυτού του λαού, όπου ζυμώθηκε σε ποικίλες, διαφορετικές μεταξύ τους, συνθήκες. Οι τεράστιοι δρόμοι και τα ατελείωτα πάρκα κάνουν αυτή την περιήγηση ακόμα πιο απολαυστική!
Last edited by a moderator: