Κιργιστάν Περιπέτειες στην Κεντρική Ασία (Κιργιστάν)

[underwater]

Jeti-Oguz, γιούρτες και μεθύσια
Μια από τις ωραιότερες εκδρομές που κάναμε έχοντας ως βάση το Καρακόλ ήταν και αυτή στο Jeti-Oguz, μια κοιλάδα νοτιοδυτικά της πόλης. Γενικώς το Καρακόλ αποτελεί αφετηρία για πολλές εξορμήσεις στα γύρω βουνά και η επιλογή ήταν ομολογουμένως δύσκολη. Ο λόγος που εν τέλει αποφασίσαμε να κινηθούμε προς το Jeti-Oguz ήταν ο συνδυασμός ομορφιάς, ποικιλομορφίας, εύκολης πρόσβασης και ομαλότατης ανάβασης.

Ξεκινήσαμε λοιπόν σχετικά νωρίς το πρωί, αρχικά με κατεύθυνση προς το σταθμό των λεωφορείων. Μας είχαν δασκαλέψει για το πώς θα κινούμασταν-μαρσρούτκα μέχρι το ομώνυμο χωριό και μετά ωτοστόπ ή ταξί ή παζάρεμα με ιδιώτη για ανάβαση στο σανατόριο της περιοχής, 13 χλμ μακριά από το χωριουδάκι. Εν τέλει όλα αποδείχτηκαν απλούστερα-διαπραγματευτήκαμε εξαρχής με τον οδηγό της μαρσρούτκας να μας κάνει την «ταριφιά» με έξτρα χρέωση, όπως και έγινε. Εκτός από εμάς ήταν και 4-5 ακόμα άτομα που ενδιαφέρονταν, οπότε συνεχίσαμε όλοι μαζί. Σε κάποια φάση ο οδηγός προσπάθησε να μας «πασάρει» σε έναν ταξιτζή, αλλά δεν τα βρήκαν στο οικονομικό και εν τέλει κάναμε όλη τη διαδρομή με τη μαρσρούτκα. Καθώς ανηφορίζαμε προς το σανατόριο είδαμε λίγο πιο κάτω μερικές τουριστικές γιούρτες όπου ντόπιοι πουλούσαν τοπικά προϊόντα κι έκαναν επιδείξεις με αετούς, οπότε βάλαμε εξαρχής στόχο ένα πέρασμα προς τα εκεί πριν ξεκινήσουμε την ανάβαση.

Jeti-Oguz λοιπόν, ή αλλιώς «Επτά Ταύροι». Πρόκειται για το landmark της περιοχής και ένα από τα χαρακτηριστικά σημεία του Κιργιστάν-επτά (ή οχτώ, ανάλογα με το μέτρημα) εντυπωσιακοί κόκκινοι βράχοι. Τραβούν το βλέμμα μεν, καμία σχέση με ταύρους δε! Ο λόγος που πήραν αυτή την ονομασία δεν είναι άλλος από ορισμένους τοπικούς θρύλους. Σύμφωνα με τον πρώτο, οι θεοί μεταμόρφωσαν επτά αφηνιασμένους ταύρους σε πέτρα για να φυλάνε το ντόπιο πληθυσμό. Σύμφωνα με έναν άλλο, ένας απατημένος πρίγκιπας (χαν) αποφάσισε να σκοτώσει την κλεμμένη γυναίκα του, σχεδιάζοντας μια πλεκτάνη για να μπορέσει να την προσεγγίσει. Παρευρέθηκαν και οι δύο σε μια γιορτή όπου θυσιάστηκαν επτά ταύροι. Την ώρα που σφαγιαζόταν ο τελευταίος, ο πρίγκιπας άρπαξε ένα μαχαίρι και τη σκότωσε. Το αίμα της καρδιάς της παρέσυρε τα κουφάρια των ζώων στην κοιλάδα κι έτσι δημιουργήθηκαν αυτοί οι εντυπωσιακοί σχηματισμοί (λέμε τώρα!).




Σε εκείνο το σημείο βρίσκεται και το περίφημο σανατόριο, χτίσμα του 1932, στο οποίο έγινε η ιστορική συνάντηση του Boris Yeltsin με τον πρώτο πρόεδρο του ανεξάρτητου Κιργιστάν Askar Akayev το 1991, μετά την ανεπιτυχή προσπάθεια της Μόσχας για πραξικόπημα. Γεγονός βέβαια είναι ότι το σανατόριο καθαυτό δεν έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αντιθέτως δημιουργεί μια αίσθηση παρακμής. Σε εμένα προσωπικά περισσότερο άρεσαν οι κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις τριγύρω, από όπου μπορεί κανείς να παρατηρήσει σκηνές από την καθημερινότητα των ανθρώπων εκεί.






Κοντά στους βράχους κυλά και ο ποταμός Jeti-Oguz, δημιουργώντας μια αίσθηση χαλάρωσης και μερικές ωραίες εικόνες.



Εμείς όμως δεν αργήσαμε να κατηφορίσουμε λίγο, με στόχο να δούμε τους περίφημους αετούς. Υπάρχουν πολλοί γητευτές αετών στην περιοχή, θεωρείται μέρος της κουλτούρας των Κιργίσιων. Στην πραγματικότητα βέβαια, λίγα είναι τα σημεία όπου μπορεί κανείς να παρακολουθήσει εντυπωσιακές επιδείξεις. Συνήθως απλά κρατούν τα ζωντανά δεμένα για να πηγαίνουν οι τουρίστες να τα παρατηρούν, ενώ αν θες στα δένουν στο χέρι για να τραβήξεις φωτογραφία μαζί τους έναντι αμοιβής. Κάτι τέτοιο συναντήσαμε κι εμείς. Στενοχωρήθηκα πολύ να βλέπω το περήφανο, αγέρωχο αρπακτικό δεμένο δίπλα στις τουριστικές γιούρτες και τα κιόσκια για πώληση μελιού. Και φυσικά, παρά τις παραινέσεις των ιδιοκτητών του, δεν μπήκαμε στη διαδικασία να βγάλουμε φωτογραφία δένοντάς το στα χέρια μας-πόσο εξευτελιστικό! Στον ουρανό έβλεπες συχνά-πυκνά τα "αδέλφια" του να πετούν ιχνηλατώντας, με τον αργό, υπερήφανο και απειλητικό τρόπο των αρπακτικών, γι’ αυτό δηλαδή που η φύση τα έχει προορίσει.




Ανεξάρτητα από το παραπάνω πάντως η περιοχή είχε πολύ ενδιαφέρον για μένα. Έβγαλα αρκετές φωτογραφίες που απεικόνιζαν την καθημερινότητα τόσο των ντόπιων ανθρώπων, όσο και των ζωντανών που κάνουν τόσο αισθητή την παρουσία τους εκεί.











Ιδιαίτερο χρώμα δίνει και το τζαμί της περιοχής. Φυσικά, όπως ανέφερα και σε άλλο κεφάλαιο, τα περισσότερα τζαμιά της χώρας είναι χαμηλά και όχι ιδιαίτερα εντυπωσιακά. Ίσως όλο αυτό να σχετίζεται με το γεγονός ότι το Κιργιστάν είναι μουσουλμανική, αλλά όχι θεοκρατική χώρα.



Σε εκείνο το σημείο και αφού ανεβήκαμε πάλι προς το σανατόριο ξεκινήσαμε μια πολύ εύκολη και ευχάριστη ανάβαση 6 περίπου χλμ προς την Κοιλάδα των Λουλουδιών. Ουσιαστικά δεν πρόκειται για πεζοπορικό μονοπάτι, αλλά για χωματόδρομο, ο οποίος οδηγεί σε ένα jailoo, δηλαδή μια κατασκήνωση από γιούρτες. Η διαδρομή πραγματικά πολύ όμορφη! Η καταπράσινη κοιλάδα ολοένα και στένευε, περπατούσαμε κατά μήκος του ποταμού και σε 5-6 σημεία τον διασχίσαμε περνώντας πάνω από χαριτωμένα γεφυράκια! Όμορφα πουλιά, ζώα και φυτά παντού, μυρωδιές και ήχοι της φύσης, μια αίσθηση ηρεμίας και ψυχικής ευφορίας, την οποία αραιά και πού διέκοπταν τα αυτοκίνητα που ανηφόριζαν για το jailoo. Γενικώς μου έκανε πολύ εντύπωση το γεγονός ότι στο Κιργιστάν είδα κατά κόρον όλων των λογιών τα αυτοκίνητα να διασχίζουν κατσικόδρομους, όπου στην Ελλάδα θα έβλεπες μόνο τζιπ. Η εικόνα μικρών, παμπάλαιων lada σε δρομάκια όλο χώματα και κοτρόνες ομολογώ ότι με ξένιζε.










Καθώς περπατούσαμε λοιπόν και λίγες μόνο εκατοντάδες μέτρα από το jailoo, είδαμε λίγες γιούρτες και ορισμένους ανθρώπους να ασχολούνται με κάποια άλογα, άλλους να συνομιλούν μες στην τρελή χαρά και κάμποσα παιδάκια να παίζουν. Αρχίσαμε να βγάζουμε φωτός, ενώ ο συνταξιδιώτης μου τους χαιρέτησε όλους, μικρούς και μεγάλους. Καθώς (για αδιευκρίνιστους λόγους ) τα παιδιά γενικώς τον λατρεύουν, δεν άργησε να ξεκινήσει ένα χαρούμενο μπλα-μπλα μαζί τους, στο οποίο γρήγορα άρχισαν να συμμετέχουν και κάποιοι μεγάλοι!






Για να μην σας πολυλογώ, γρήγορα καταλάβαμε ότι επρόκειτο για μια μεγάλη εκτεταμένη οικογένεια που κάτι γιόρταζε και για το λόγο αυτό είχε μαζευτεί σε εκείνες τις γιούρτες. Κάπου μέσα σε χαρές και χαχανητά και χωρίς να πολυκαταλάβω πώς, βρεθήκαμε να βγάζουμε τα παπούτσια μας (κιργισιανή παράδοση, σε όλα τα μέρη που μείναμε περπατούσαμε ξυπόλυτοι) για να εισέλθουμε στη γιούρτα-τραπεζαρία. Ναι, μας είχαν καλέσει να φάμε μαζί τους. Και η εμπειρία ήταν μοναδική!

Καθίσαμε σε ένα τραπέζι (ουσιαστικά τα είχαν ενώσει και δημιουργούσαν ένα μεγάλο ημικύκλιο). Μπροστά μας πολλά φαγητά και ποτά! Οι περισσότεροι δεν μιλούσαν αγγλικά, αλλά παρ’ όλα αυτά προσπαθούσαν να μας κάνουν να αισθανθούμε άνετα! Τα παιδάκια πάλι, όπου ήταν κι εκείνα με τα πιο αξιόλογα English skills, είχαν ενθουσιαστεί μαζί μας και είδαν την παρουσία μας σαν μια καλή ευκαιρία να κάνουν πρακτική. Το γεύμα ξεκίνησε με ένα μακρύ λόγο από τη γηραιότερη της οικογένειας, η οποία από ό, τι καταλάβαμε έδωσε ευχές για υγεία, ευημερία και τα σχετικά. Όλοι είχαν σωπάσει και την άκουγαν με προσοχή, ενώ εκείνη δεν έλεγε να σταματήσει!

Το φαγητό ήταν από τα πιο εύγευστα που φάγαμε στο Κιργιστάν, με κάποιες πικάντικες πινελιές. Το αποκορύφωμα βέβαια ήταν όταν άρχισαν να μας γεμίζουν τα ποτηράκια με βότκα, λέγοντάς μας να τα πίνουμε άσπρο πάτο και διευκρινίζοντάς μας ότι αν δεν φτάναμε στα πέντε δεν θα μας άφηναν να φύγουμε! Όσοι με γνωρίζουν προσωπικά μπορούν να φανταστούν ότι του έδωσα και κατάλαβε! Όχι ότι ο συνταξιδιώτης έμεινε πίσω! Γενικώς επρόκειτο για μια πολύ ωραία στιγμή του ταξιδιού και περάσαμε πολύ καλά!





Σε κάποια φάση συνειδητοποιήσαμε ότι θα χάναμε τη μαρσρούτκα (μας είχαν πει ότι είχε μία που έφτανε μέχρι το σανατόριο), οπότε μετά από πολλές χαιρετούρες και ευχαριστίες αρχίσαμε να κατηφορίζουμε προς τα πίσω! Μισομεθυσμένοι, ψιλοτρεκλίζοντας και μες στην τρελή χαρά! Όταν κάποια στιγμή μετά από κάμποση ώρα φτάσαμε μαρσρούτκα δεν βρήκαμε, αλλά ευτυχώς σε κάποια φάση εμφανίστηκε ένας ταξιτζής ο οποίος μας κατέβασε προς το κεντρικό χωριό από όπου πήραμε ένα άλλο «ταξί» (ο Θεός να το κάνει), το οποίο μας φόρτωσε με 2-3 άλλους και μας πήγε σε αρκετά καλή τιμή στο Καρακόλ.

Η όλη φάση με την οικογένεια ενίσχυσε τις προσδοκίες μας για την επικείμενη διαμονή μας σε jailoo στη λίμνη Son Kul, για την οποία θα αναχωρούσαμε την επομένη της εκδρομής. Θα κατάφερνε άραγε να ανταποκριθεί στον υψηλό πήχη που είχαμε θέσει;

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 7
• 8
• 9
• 10
• 11
• …

  Go to chapter

  Go
• 15

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 9 of 15

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[giannismits]

ΤΕΛΕΙΑ!
Πόσο ζηλεύω και πόσο θέλω κι εγώ κάποια στιγμή να μπορέσω να επισκευτώ κάποιο ..σταν γιατί αυτές οι χώρες για κάποιο λόγο με γοητεύουν.Άλλη μια τέλεια ιστορία λοιπόν που θα διαβάζω με τεράστιο ενδιαφέρον και θέλω να δω μέσα από τις φωτό σου.

 

[varioAthens]

Παρα πολυ ωραια η αρχη!!!
Περιμενουμε και τη συνεχεια!!

 

[underwater]

ΤΕΛΕΙΑ!
Πόσο ζηλεύω και πόσο θέλω κι εγώ κάποια στιγμή να μπορέσω να επισκευτώ κάποιο ..σταν γιατί αυτές οι χώρες για κάποιο λόγο με γοητεύουν.Άλλη μια τέλεια ιστορία λοιπόν που θα διαβάζω με τεράστιο ενδιαφέρον και θέλω να δω μέσα από τις φωτό σου.

Γιάννη άκου με και να πας!
Με την pegasus η πρόσβαση είναι οικονομικότατη και η χώρα πάρα πολύ εύκολη, παρά το γλωσσικό εμπόδιο!
Εμείς μετά που είδαμε πόσο απλά και οικονομικά ήταν όλα σκυλομετανιώσαμε που δεν είχαμε βάλει άλλες 10 ημέρες στο πρόγραμμα να προσθέσουμε και Ουζμπεκιστάν ή έστω λίγο Καζακστάν.
Γνωρίσαμε πολύ κόσμο που έκανε γενικό tour στα -σταν (άνευ Αφγανιστάν όμως, να εξηγούμαστε ) και κανείς δεν ανέφερε κάτι ιδιαίτερα δύσκολο ή δυσάρεστο.

Παρα πολυ ωραια η αρχη!!!
Περιμενουμε και τη συνεχεια!!

Ευχαριστώ πολύ! Η συνέχεια λίαν συντόμως!

 

[mariath]

Οι ιστορίες στο φόρουμ όχι μόνο πολλαπλασιάζονται αλλά γίνονται όλο και πιο ενδιαφέρουσες. Πολύ χαίρομαι που θα μοιραστείς τις εμπειρίες αυτού του ταξιδιού μαζί μας.

 

[underwater]

Οι ιστορίες στο φόρουμ όχι μόνο πολλαπλασιάζονται αλλά γίνονται όλο και πιο ενδιαφέρουσες. Πολύ χαίρομαι που θα μοιραστείς τις εμπειρίες αυτού του ταξιδιού μαζί μας.

Σε ευχαριστώ! Η αλήθεια ειναι οτι το πλήθος ιστοριών που κατακλύζει το φόρουμ αυτή την περίοδο ήταν νομίζω η βασική ώθηση/έμπνευση να ξεκινήσω ιστορία αμέσως μόλις τελείωσα την προηγούμενη!

 

[fenia42]

Θέλω φώτοζ, θέλω -σταν, θέλω Μογγολόφατσες, θέλω κιργίσια φύση, θέλω ιστορίες για κοπριές και γιούρτες !
Θέλω και τιπς "πώς να πείσουμε κάποιον να έρθει στο Κιργιστάν".
Αναμένουμε εναγωνίως

 

[giannoula]

μετά από μια μεγάλη περίοδο που κατακλύστηκε το forum από ιστορίες Ευρώπης επιτέλους ήρθε η ανάπτυξη. Κάτι διαφορετικό βρε αδερφέ!!! Αν και ομολογουμένως δε θα το τον θεωρούσα και τον τοπ προορισμό μου, περιμένω να διαβάσω κάτι που θα μου κλείσει το μάτι

 

[fenia42]

Εσείς οι παραλιόπληκτοι ομολογουμένως είστε μεγάλη μάστιγα . Αντε!

 

[underwater]

Θέλω φώτοζ, θέλω -σταν, θέλω Μογγολόφατσες, θέλω κιργίσια φύση, θέλω ιστορίες για κοπριές και γιούρτες !
Θέλω και τιπς "πώς να πείσουμε κάποιον να έρθει στο Κιργιστάν".
Αναμένουμε εναγωνίως

Always at your disposal!
Σε τουαλέτες να αναφερθώ λες;
Όσο για τα tips που λες θα κάνω ό, τι μπορώ!

μετά από μια μεγάλη περίοδο που κατακλύστηκε το forum από ιστορίες Ευρώπης επιτέλους ήρθε η ανάπτυξη. Κάτι διαφορετικό βρε αδερφέ!!! Αν και ομολογουμένως δε θα το τον θεωρούσα και τον τοπ προορισμό μου, περιμένω να διαβάσω κάτι που θα μου κλείσει το μάτι

Πάντως εγώ πολλά από τα καλύτερα ταξίδια μου τα έκανα σε προορισμούς που αρχικά δεν είχα σε προτεραιότητα! Ποιός θα μου έλεγε ένα χρόνο πριν ότι θα πήγαινα στο Κιργιστάν!

 

[giannoula]

σ'αυτό δεν έχεις και άδικο! Ποτέ μη λες ποτέ!!!!!!! Αλλά σαν την παραλλλλλλίαααα δεν έχει!!!!!! χαχχααχ έτσι Fenia????

 

[underwater]

Τα βασικά: Γενικές πληροφορίες και οργάνωση

Γενικά

Το Κιργιστάν είναι μια μικρή χώρα της Κεντρικής Ασίας, με πληθυσμό 5.7 εκατομμύρια κατοίκους.

Οι Κιργίσιοι αποτελούν περίπου το 70% του πληθυσμού, ενώ ακολουθούν οι Ουζμπέκοι (κατά βάση στο Νότο όπου τα δημογραφικά δεδομένα αλλάζουν) και οι Ρώσοι. Υπάρχουν και αρκετές μειονότητες, με πιο χαρακτηριστική τους Dungan, μια μουσουλμανική φυλή κινέζικης καταγωγής.

Οι βασικές γλώσσες που θα ακούσετε να μιλούν είναι τα κιργισιανά (επίσημη), τα ουζμπέκικα (στο Νότο) και τα ρώσικα (επίσημη). Φυσικά κανείς δεν περιμένει να μάθετε βασικές λέξεις στα κιργισιανά, καθώς όλοι γνωρίζουν ρώσικα. Χρησιμοποιούν το κυριλλικό αλφάβητο, απλά ενδέχεται να παρατηρήσετε κάποια γράμματα που δεν υπάρχουν στη ρώσικη γλώσσα. Τα χρησιμοποιούν για την απόδοση κιργισιανών φθόγγων.

Αν εξαιρέσουμε τους Ρώσους, οι υπόλοιποι κάτοικοι είναι κατά βάση μουσουλμάνοι, αλλά πολύ μετριοπαθείς. Εξαίρεση οι περιοχές του Νότου όπου υπερτερούν οι Ουζμπέκοι και η φάση είναι πιο hardcore.

Το εθνικό νόμισμα είναι το Som. 1 Euro=70 Kyrgyz Som.

Γενικά περί οργάνωσης

Το Κιργιστάν είναι μια σχετικά μικρή και «εύκολη» χώρα, η οποία δεν χρειάζεται εξονυχιστικό προγραμματισμό. Τα πάντα (σχεδόν) κλείνονται επί τόπου και θέλει πολύ προσπάθεια για να μην κατορθώσεις να δεις αυτά που θέλεις ή για να ξεμείνεις κάποια βραδιά χωρίς κατάλυμα. Υπάρχει επάρκεια δωματίων, πρακτορείων, δρομολογίων και, όσο να ‘ναι, η χώρα δεν ξεχειλίζει από τουρίστες! Πήγαμε τη high season (δεύτερο μισό του Ιουλίου), μείναμε 2.5 εβδομάδες και πέφταμε όλο πάνω στους ίδιους και τους ίδιους! Την Δεύτερα χαιρετιόμασταν στο Καρακόλ και την Παρασκευή ξαναβρισκόμασταν στο Ναρίν και λέγαμε τα νέα της εβδομάδας. Οικογενειακή ατμόσφαιρα!

Από το παραπάνω μπορείτε να καταλάβετε ότι η διαδρομή που ακολουθούν οι τουρίστες είναι λίγο-πολύ η ίδια, με μικρές διαφοροποιήσεις, ανάλογα με τα ενδιαφέροντα του καθενός, αλλά και τις ημέρες που έχει στη διάθεσή του. Γνωρίσαμε άτομα που σκόπευαν να περάσουν έναν ολόκληρο μήνα στη χώρα, επομένως είχαν περίπου 10 μέρες επιπλέον σε σχέση με εμάς και φυσικά επρόκειτο να δουν πολύ περισσότερα! Επίσης, αρκετές διαφοροποιήσεις έχουν τα προγράμματα αυτών που πηγαίνουν στο Κιργιστάν για πεζοπορία ή ορειβασία, οι οποίοι είναι αρκετοί, καθώς οι τεράστιοι ορεινοί όγκοι της χώρας την κάνουν πολύ δελεαστική για τους ταξιδιώτες αυτού του στυλ.

Εμείς θέλαμε να συνδυάσουμε αρκετά διαφορετικά στοιχεία στο ταξίδι μας και μπορώ να πω ότι τα καταφέραμε! Εξερεύνηση των πόλεων και της κουλτούρας, χαλαρές πεζοπορίες σε εθνικά πάρκα, κολύμβηση σε αλπική λίμνη, εκδρομή σε άλλη αλπική λίμνη, δύο διανυκτερεύσεις σε γιούρτα, ιππασία (ο Θεός να την κάνει) και αρκετά άλλα! Φεύγοντας από Ελλάδα είχαμε απλά κλείσει τις δυο πρώτες μας διανυκτερεύσεις στην πρωτεύουσα Μπισκέκ και μια εσωτερική πτήση Ος-Μπισκέκ προς το τέλος του ταξιδιού.

Tip: γενικώς δεν χρειάζεται κανένα άγχος στο Κιργιστάν! Την βρίσκεις την άκρη. Μόνο στο Μπισκέκ καλό είναι να κλείσετε εκ των προτέρων τη διαμονή σας, καθώς είναι το μέρος που μαζεύει τον περισσότερο κόσμο, αλλά και λόγω του ότι οι διεθνείς πτήσεις κατά βάση προσγειώνονται τα ξημερώματα. Μετά από κάμποσες ώρες πτήσης και αρκετή κούραση είναι σημαντικό να ξέρεις ότι θα πας κάπου να εναποθέσεις το σαρκίο σου! Κι αν είσαι τυχερός όπως εμείς θα σε αφήσουν να κάνεις check-in από τις 6 το πρωί και απλά θα ξεραθείς!

Επίσης: εμείς σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μας μείναμε σε δίκλινα δωμάτια, με ή χωρίς ιδιωτικό μπάνιο (τις περισσότερες φορές χωρίς, όταν βρίσκαμε κάναμε πάρτυ!). Παρ’ όλα αυτά, στο Μπισκέκ συγκεκριμένα χρειάζεται προκράτηση για να καταφέρεις να χτυπήσεις δίκλινο, καθώς τα hostels έχουν περιορισμένο αριθμό ιδιωτικών δωματίων (και τα ξενοδοχεία της πόλης από ό, τι καταλάβαμε δεν θεωρούνται value for money-υψηλές τιμές για μέτριες παροχές). Έτσι, αν δεν θέλετε να καταλήξετε σε κάποιο dorm, κάντε τα κουμάντα σας!

Μεταφορές

Γενικώς εμείς κατά βάση μετακινηθήκαμε με αστικά ή υπεραστικά ΜΜΜ (κυρίως μαρσρούτκες, αλλά και λεωφορεία και τρόλει). Χρησιμοποιήσαμε άλλα μέσα (βασικά ταξί και shared taxi) όταν δεν μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε ΜΜΜ ή κάποια βράδια που γυρνούσαμε ψιλοαργά. Πιο συγκεκριμένα:

Μπισκέκ: το ζήτημα είναι να ξέρεις τι πηγαίνει πού! Βασικές γνώσεις του κυριλλικού αλφαβήτου κρίνονται απαραίτητες. Από εκεί και πέρα στέκεσαι στην στάση (ή την «στάση») και σηκώνεις το χέρι όταν έρχεται η μαρσρούτκα, το λεωφορείο ή το τρόλει που θες. Πληρώνεις στον οδηγό. Οι τιμές πολύ χαμηλές.

Στα ενδότερα μιας αστικής μαρσρούτκας!


Φυσικά μπορεί κανείς να πάρει και ταξί, αλλά με διαπραγμάτευση της τιμής.

Επαρχιακές πόλεις: και πάλι λίγο-πολύ το ίδιο σύστημα. Μαρσρούτκες και ταξί τα βασικά μέσα μεταφοράς, απλά λόγω μικρότερων μεγεθών η χρήση τους είναι πιο περιορισμένη.

Το λεωφορείο που μας πήγε στη λίμνη Issyk Kul!


Αεροδρόμια: το πιθανότερο είναι ότι θα πάρετε ταξί από-προς το αεροδρόμιο. Διαπραγματευτείτε την ταρίφα. Για την διαδρομή αεροδρόμιο-Μπισκέκ και τούμπαλιν φυσιολογική τιμή θεωρούνται τα 500-550 som (7-8 euro). Οι αντίστοιχες τιμές από/προς το αεροδρόμιο του Ος δεν ξεπερνούν τα 350 som (5 euro). Παρ’ όλα αυτά, αν έχετε μετάβαση σε νορμάλ ώρα μπορείτε να πάρετε και μαρσρούτκα (εμείς το κάναμε για να κατέβουμε στο Μπισκέκ μετά την εσωτερική μας πτήση, όπου φτάσαμε γύρω στις 9 το πρωί). Οι ταξιτζήδες θα σας πουν ότι δεν υπάρχει συγκοινωνία για το κέντρο και θα είναι κάθετοι και επίμονοι ως προς αυτό. Παρ’ όλα αυτά υπάρχει, ενώ η στάση βρίσκεται σε περίοπτη θέση δεξιά της εξόδου.

Υπεραστικές διαδρομές: Και πάλι μαρσρούτκες. Στα δημοφιλή δρομολόγια ξεκινούν μόνο αφού γεμίσουν οι θέσεις. Στα λιγότερο «πιασάρικα» ξεκινούν ακόμα και αν δεν γεμίσουν, καθώς στις μικρές πόλεις υπάρχουν συγκεκριμένες ώρες όπου λαμβάνουν χώρα κάποιες διαδρομές Οι τιμές πολύ χαμηλές (κάνεις το αντίστοιχο Αθήνα-Θεσσαλονίκη με 4-4.5 euro). Θεωρείται πιο ασφαλές να πληρώσει κανείς στο ταμείο και όχι κατευθείαν στον οδηγό, καθώς έχουν σημειωθεί κρούσματα αισχροκέρδειας. Φυσικά τα λεωφορειάκια είναι παμπάλαια, οι παροχές για γέλια και η φάση τελείως cult!

Ταξιδεύοντας με μαρσρούτκα από Μπισκέκ προς Καρακόλ

Ο υπερσύγχρονος κλιματισμός!


Ο άλλος τρόπος να ταξιδέψεις είναι τα shared taxi. Μοιράζεσαι με άλλους ένα αυτοκίνητο και σε πάει στον προορισμό σου, αφού πρώτα διαπραγματευτείς την τιμή. Το αυτοκίνητο μπορεί να είναι μια χαρά, αλλά συνήθως δεν είναι! Σχεδόν όλα έχουν σπασμένο το μπροστινό τζάμι, καθώς οι δρόμοι είναι αρκετά κακοτράχαλοι (ή επειδή τα βαράνε με μπουκάλια βότκας το βράδυ, ξέρω κι εγώ; )! Οι τιμές νορμάλ, αν εξαιρέσουμε κάποιες διαδρομές για τις οποίες δεν υπάρχει μαρσρούτκα και φυσικά χτυπάνε! Εμείς κάναμε 3 δρομολόγια με shared taxi.

Αεροπλάνο: μολονότι θεωρείται ότι η διαδρομή Ος-Μπισκέκ είναι μία από τις ωραιότερες της χώρας, ομολογώ ότι το να περάσουμε 12 ώρες σε μαρσρούτκα ή ταξί-σαράβαλο δεν συμπεριλαμβανόταν στις προτεραιότητές μας! Κλείσαμε λοιπόν με αεροπλάνο (με pegasus, η οποία έχει ουσιαστικά εξαγοράσει την δική τους air manas και χρησιμοποιεί για την εσωτερική αυτή πτήση τα αεροπλάνα και το προσωπικό του κιργισιανού αερομεταφορέα). Ομολογώ ότι είχα αγχωθεί κάπως με το πώς θα ήταν οι έλεγχοι, το αεροπλάνο και τα σχετικά. Δεν έχω και μεγάλη εμπειρία σε εσωτερικές πτήσεις με αμφίβολες προδιαγραφές (ένα Ναϊρόμπι-Μομπάσα μου έρχεται στο μυαλό όλο και όλο πριν 6 χρόνια, όπου είχα και μεγαλύτερη άγνοια κινδύνου).

Ευτυχώς όλα πήγαν καλά, αν και η κατάσταση ήταν τελείως χύμα. Μια στιγμιαία ματιά στα διαβατήριά μας, κανείς σοβαρός έλεγχος στο τι κουβαλούσαμε, ένα check-in της συμφοράς όπου έβαλαν το καρτελάκι της αποσκευής μου στο backpack του συνταξιδιώτη μου και τούμπαλιν! Γενικώς καμία σχέση με τα ευρωπαϊκά και όχι μόνο δεδομένα.

Η πτήση ευχάριστη γενικώς, με θέα στα πανύψηλα κιργισιανά βουνά! Είχαμε όμως την ατυχία να έχουμε στο πίσω κάθισμα μια παρέα ισλαμιστών, οι οποίοι σε κάθε ανατάραξη άρχιζαν να ψέλνουν όλοι μαζί, με αποτέλεσμα να δημιουργείται μια δυσοίωνη ατμόσφαιρα σε όλο το αεροσκάφος. Οι σύζυγοί τους, καλυμμένες από την κορυφή ως τα νύχια με μαύρες μπούρκες, κάθονταν απέναντι και δεν άρθρωναν λέξη.

Εννοείται πως θα ξαναέκανα τη διαδρομή, αλλά νομίζω και πάλι ένα άγχος θα το είχα! Χαζό μάλλον, δεδομένου ότι οι δρόμοι τους είναι πολύ πιο επικίνδυνοι.

Διαμονή και Οργανωμένες Εκδρομές

Γενικώς η οδός που ακολουθεί η πλειοψηφία των ταξιδιωτών στη χώρα είναι η ίδια: άφιξη στην χ,ψ πόλη/χωριό πριν το απόγευμα και βουρ για το CBT office. Όσοι έχουν οποιαδήποτε σχέση με ψυχολογία θα γελάσουν τρελά βλέποντας τα συγκεκριμένα αρχικά να συνδυάζονται με τουριστικές υπηρεσίες! Και όμως, καμία σχέση με cognitive-behavioural therapy! Το κιργισιανό CBT σημαίνει community-based tourism και ουσιαστικά πρόκειται για μια οργάνωση που ενισχύει τις τοπικές κοινότητες μέσω του τουρισμού. Έτσι, όταν κάποιος πάει σε ένα γραφείο CBT οι άνθρωποι εκεί (που συνήθως μιλούν πολύ καλά αγγλικά) του βρίσκουν απευθείας διαμονή ή του κανονίζουν κάποιο tour, ανάλογα με την περιοχή και τις επιθυμίες του. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορείς να επιλέξεις μέσω κάποιων εναλλακτικών, σε κάποιες άλλες όχι. Σε γενικές γραμμές πάντως οι υπηρεσίες είναι πολύ καλές. Σκοτεινή εξαίρεση το παράρτημα του Jalal-Abab. Μείνετε μακριά! Λεπτομέρειες εν καιρώ.

Πέρα από το CBT υπάρχουν και διάφορα πρακτορεία που κάνουν την ίδια ή παρόμοια δουλειά. Εμείς πάντως πηγαίναμε καρφί στα CBT και το ψάξαμε μόνο για την εκδρομή μας στη Son Kul με τις γιούρτες, καθώς είχαμε ενημερωθεί ότι κάποια πρακτορεία είχαν πιο συμφέρουσες τιμές. Εν τέλει και πάλι καταλήξαμε στο CBT επειδή εξυπηρετούσε καλύτερα αυτά που θέλαμε. Σε μεγαλύτερες πόλεις πάντως όπως το Ος και το Καρακόλ μπορείτε να βρείτε και μόνοι σας κατάλυμα στις ίδιες περίπου τιμές με το CBT. Από εκεί και πέρα εμένα μου φάνηκε καλή ιδέα η υποστήριξη των τοπικών κοινοτήτων και ήταν ένας επιπλέον λόγος να το προτιμώ.

Η διαδρομή μας

Όπως σας είπα δεν είχαμε κάνει κάποιο σοβαρό προγραμματισμό. Ξέραμε απλά ότι κάποια στιγμή έπρεπε να είμαστε στο Ος για να πάρουμε το αεροπλάνο. Οπότε είχαμε ένα γενικό πλάνο (το «στάνταρ» πλάνο Κιργιστάν που σας ανέφερα και παραπάνω), το οποίο αναδιαμορφωνόταν ανάλογα με το πόσο μας άρεσε ένα μέρος, τι δραστηριότητες θέλαμε να κάνουμε, τι συγκοινωνία υπήρχε και τα σχετικά. Χοντρικά κινηθήκαμε ως εξής:

Μπισκέκ (με μονοήμερη στο εθνικό πάρκο Ala-Archa)-Καρακόλ (με εκδρομές στη λιμνη Issyk Kul και στο Jeti Oguz)-Son Kul μέσω Kochkor-Naryn-Jalal Abad μέσω Kazarman-Osh και πίσω Μπισκέκ. Φυσικά μας ξέφυγαν κάποια μέρη που θέλαμε να δούμε, αλλά νομίζω ότι πήραμε μια γενική εικόνα!

Λεπτομέρειες οσονούπω!