Κιργιστάν Περιπέτειες στην Κεντρική Ασία (Κιργιστάν)

[underwater]

Καρακόλ: αυθεντικό Κιργιστάν!
Το Καρακόλ ήταν πιθανότατα η πόλη όπου πέρασα καλύτερα σε όλο το ταξίδι, αλλά και ένα από τα αυθεντικότερα σημεία που επισκεφτήκαμε. Ήταν ακριβώς αυτό που έχει κάποιος στο μυαλό του όταν ακούει «Κεντρική Ασία» και «Κιργιστάν» (έξω οι γιούρτες). Ένα μέρος με πολλά διαφορετικά στοιχεία και επιρροές, έντονο φολκλόρ, θετική ενέργεια, αλλά και γενναίες δόσεις cult! Δεδομένου ότι υπάρχουν αρκετά να δει και να κάνει κανείς, τόσο εντός της πόλης όσο και στα πέριξ, δεν είναι δύσκολο να περάσει 4-5 γεμάτες μέρες χωρίς να πλήξει. Εμείς αρχικά είχαμε κλείσει 3 διανυκτερεύσεις, τις οποίες σύντομα αποφασίσαμε να αυξήσουμε στις 4.

Καρακόλ λοιπόν! Χτισμένο στα 1770 μέτρα, περιτριγυρισμένο από ψηλά βουνά και την τεραστίων διαστάσεων αλπική λίμνη Issyk-Kul σε πολύ κοντινή απόσταση (η πόλη βρίσκεται στην βορειοανατολική πλευρά της). Πρόκειται για αστικό κέντρο μεν (και από τα σημαντικότερα της χώρας), μοιάζει όμως με χωριό. Τα κτίρια, οι δρόμοι, οι ρυθμοί, ο τρόπος ζωής, όλα συνηγορούν ως προς αυτό.

Η πόλη είναι φλατ, κάτι που την κάνει ιδανική για περπάτημα. Αυτό βέβαια ισχύει την ημέρα. Το βράδυ είναι αλλού παπά ευαγγέλιο! Γενικώς δεν το έχουν με τον φωτισμό στο Κιργιστάν, αλλά το Καρακόλ είναι ακόμα πιο ιδιάζουσα περίπτωση! Αφού πέσει το σκοτάδι χρειάζεται να επιστρατεύσεις όλα σου τα αντανακλαστικά για να μπορέσεις να προχωρήσεις. Υπάρχει ένας βασικότατος, αμυδρός φωτισμός στους πολύ κεντρικούς δρόμους, αλλά ως εκεί. Στα στενά επικρατεί μαύρο σκοτάδι, δεν βλέπεις πού πατάς και πού βρίσκεσαι, ενώ οι απίστευτοι (και πανομοιότυποι) χωματόδρομοι με τις λακκούβες και τις κοπριές δεν βοηθούν ιδιαίτερα την κατάσταση. Μιλάμε για την απόλυτη σκοτεινιά. Αναρωτιέμαι πώς θα είναι εκεί το χειμώνα. Το πρώτο βράδυ γυρίσαμε με ταξί, ενώ από εκεί και πέρα φροντίζαμε να κουβαλάμε καθημερινά φακό, ο οποίος διευκόλυνε κατά πολύ. Φόβο και ανασφάλεια δεν μπορώ να πω ότι αισθανθήκαμε, γενικώς το Κιργιστάν από πλευράς κοινής εγκληματικότητας μου έδωσε (με ελάχιστες εξαιρέσεις) την αίσθηση πολύ πιο ασφαλούς χώρας από την Ελλάδα. Αλλά όσο να ’ναι όταν δεν βλέπεις μπροστά σου αγριεύεσαι.

Περπατώντας στους δρόμους μπορείς να χαλαρώσεις χαζεύοντας. Υπάρχουν αρκετά πάρκα και γωνιές πρασίνου που δημιουργούν μια αγχολυτική ατμόσφαιρα. Επιπλέον, μπορεί κανείς να θαυμάσει αρκετά όμορφα σπιτάκια και κτίρια, νοερή μεταφορά σε άλλες εποχές.







Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι λείπουν οι σοβιετικού τύπου πολυκατοικίες και άλλα πιο μονότονα και ενίοτε μίζερα κτίσματα.




Ιδιαίτερα χαρακτηριστικό αξιοθέατο είναι το άγαλμα του Λένιν, το οποίο σε αντίθεση με εκείνα στο Μπισκέκ και τις υπόλοιπες πόλεις που επισκεφτήκαμε, βρίσκεται τοποθετημένο σε περίοπτη θέση πολύ κοντά στην κεντρική πλατεία.



Φυσικά δεν είναι το μοναδικό άγαλμα σοβιετικής αισθητικής που μπορεί κανείς να απολαύσει στο Καρακόλ!



Περπατώντας στην χαριτωμένη αυτή πόλη μπορείς να παρακολουθήσεις πολλές τοπικές σκηνές. Οι γάμοι είναι μία από αυτές. Όπως προανέφερα, στο Κιργιστάν τα γαμήλια γλέντια (ή έστω μεγάλο μέρος τους) λαμβάνουν χώρα σε κεντρικότατα σημεία όπου νεόνυμφοι και οικείοι μαζεύονται, βγάζουν φωτός, χορεύουν, γλεντάνε και γενικώς καλοπερνάνε! Την πρώτη φορά που είδαμε ένα τέτοιο γλέντι ομολογουμένως εντυπωσιαστήκαμε, στην πορεία συνηθίσαμε.



Δεν κατάφερα μέχρι να φύγω όμως να συνηθίσω τα οχήματα-υπερπαραγωγές που μετέφεραν τα ζευγάρια, τους συγγενείς και τους φίλους!



Στο Καρακόλ το κινέζικο στοιχείο είναι εμφανές σε αρκετά σημεία. Βλέπετε, την περίοδο γύρω στο 1880 μια κινέζικη μουσουλμανική ομάδα, οι Dungan, κατέφτασε στην περιοχή και μαζί της μετέφερε τα ήθη και τα έθιμά της, τις επιρροές της, την αρχιτεκτονική της, τις γεύσεις της (οι οποίες είναι και από τις λίγες αξιοπρεπείς που μπορεί να δοκιμάσει κανείς στο Κιργιστάν).



Το πιο αξιοσημείωτο βέβαια Dungan μνημείο δεν είναι άλλο από το ξύλινο τζαμί τους, το περιβόητο «τζαμί-παγόδα». Χτίστηκε την περίοδο 1907-10 από Κινέζο αρχιτέκτονα και ομάδα 20 τεχνιτών. Καθώς οι Dungan ήταν βουδιστές πριν εξισλαμιστούν, οι (πιθανότατα ασυνείδητες) βουδιστικές επιρροές είναι εμφανείς. Προσωπικά δεν είχα ξαναδεί παγόδα (πρώτη εξόρμηση στην Ασία γαρ) και το περίμενα πώς και πώς, η αλήθεια όμως είναι ότι το βρήκα κάπως κατώτερο των προσδοκιών μου. Νομίζω δεν βοηθά και το location. Ο εξωτερικός χώρος του τζαμιού είναι επισκέψιμος (βέβαια εμένα ως γυναίκα με έβαλαν να καλυφθώ), ενώ τον εσωτερικό μπορεί να τον δει και να τον φωτογραφίσει κάποιος μη-μουσουλμάνος μόνο από έξω. Εμείς βρεθήκαμε εκεί λίγο πριν την έναρξη της απογευματινής προσευχής, έτσι απολαύσαμε όλη την διαδικασία: τους πιστούς που σιγά-σιγά άρχισαν να μαζεύονται, το κάλεσμα για προσευχή από τον μικρό μιναρέ, την θρησκευτική ατμόσφαιρα (καθώς πέσαμε και πάνω στην περίοδο του Ραμαζανίου). Πλέον ο συγκεκριμένος λατρευτικός χώρος δεν χρησιμοποιείται μόνο από την κοινότητα των Dungan, αλλά από τους μουσουλμάνους της περιοχής εν γένει.









Βγαίνοντας από το τζαμί και καθώς αρχίσαμε να περπατάμε, ένας νεαρός μουσουλμάνος σταμάτησε τον συνταξιδιώτη μου, του είπε κάτι ακαταλαβίστικο, και του το έσφιξε το χέρι σε μια γερή χειραψία. Γενικώς οι άντρες το έχουν πολύ με τις χειραψίες στο Κιργιστάν. Το είχα ακούσει/διαβάσει (από dim kyr και γενικότερα) και το διαπίστωσα ιδίοις όμμασι! Είχαν την πλάκα τους!

Ο κύριος στα δεξιά φοράει το καλπάκ, το παραδοσιακό καπέλο των Κιργίσιων


Σε γενικές γραμμές οι άνθρωποι στην επαρχία ήταν πολύ φιλικοί και μας σταματούσαν συχνά για μπλα-μπλα, ακόμα και όταν εκείνοι δεν μιλούσαν γρι αγγλικά κι εμείς γρι κιργισιανά. Ευτυχώς ο συνταξιδιώτης μου έχει κάτι αμυδρές γνώσεις ρωσικών φράσεων, οι οποίες αποδείχτηκαν πολύ βοηθητικές. Καθώς το Καρακόλ ήταν η πρώτη πόλη που επισκεφτήκαμε μετά την πρωτεύουσα, ήταν και εκείνη που αισθανθήκαμε πρώτα αυτό το ζεστό και φιλικό κλίμα. Η μεγαλύτερη αποκάλυψη ήταν βέβαια τα παιδάκια και οι έφηβοι! «Hallo!»μας φώναζαν συνέχεια! «Photο»? Βγάλαμε ΠΟΛΛΕΣ φωτός με παιδάκια, ενώ όταν τα αγγλικά τους ήταν πιο advanced από τα hallo και τα photo πιάναμε και αρκετά μακροσκελείς συζητήσεις μαζί τους. Εντύπωση μας έκανε ότι οι δικοί τους τα άφηναν να παίζουν ως αρκετά αργά στους δρόμους χωρίς επιτήρηση, κάτι που φέρνει στο μυαλό Ελλάδα άλλων δεκαετιών.




Ένα ακόμα σημαντικό αξιοθέατο του Καρακόλ είναι και η ρώσικη εκκλησία της Αγίας Τριάδας. Φτιαγμένη εξ’ ολοκλήρου από ξύλο, ξεκίνησε να χτίζεται το 1895, πάνω στα ερείπια ενός άλλου οικοδομήματος που καταστράφηκε σε έναν σεισμό. Εκείνο με τη σειρά του είχε πάρει τη θέση μιας γιούρτας, η οποία υπήρξε ο πρώτος τόπος λατρείας για τους ορθόδοξους της περιοχής (λειτουργία σε γιούρτα; Γουστάρω! ). Η εκκλησία αυτή είναι πολύ όμορφη και ο περιβάλλων χώρος ήρεμος και γαλήνιος. Την πρώτη φορά που την επισκεφτήκαμε ήταν αργά το απόγευμα και η ατμόσφαιρα μου φάνηκε σχεδόν μαγευτική.



Η επόμενη επίσκεψη έγινε για την παρακολούθηση της κυριακάτικης λειτουργίας (αμέσως μετά το animal market!), η οποία μπορώ να πω ότι είχε πολύ ενδιαφέρον λόγω των διαφορών που εντοπίσαμε στο ρωσικό σε σχέση με το ελληνορθόδοξο λειτουργικό. Γενικώς υπήρχε περισσότερη κατάνυξη, οι γυναίκες φορούσαν μαντίλια στα κεφάλια τους, ο ιερέας είχε ορισμένες διαφοροποιήσεις στο παρουσιαστικό του, ενώ και το «πρωτόκολλο» της λειτουργίας μου φάνηκε αυστηρότερο και πιο δομημένο. Την βρήκα αρκετά καλή εμπειρία, αν και ομολογώ ότι δεν παρέμεινα ως το τέλος.

Καθότι κάναμε αρκετές εκδρομούλες έξω από την πόλη, μας άρεσε όταν γυρνούσαμε το απόγευμα να την περπατάμε και να χαλαρώνουμε, ενώ σιγά-σιγά έπεφτε το σκοτάδι. Άλλωστε τι πιο ενδιαφέρον από τις τυχαίες σκηνές της καθημερινής ζωής των ανθρώπων;



Πρακτική σκέψη: για ποιό λόγο να βοσκήσουν τα ζωντανά στην εξοχή όταν μπορούν να το κάνουν στην πόλη;



Σοβιετικά οχήματα



Beware!


Τα βράδια προσπαθούσαμε να επιστρέφουμε πριν πέσει το σκοτάδι, άλλωστε όλα έκλειναν πολύ νωρίς και μετά τις 9-9μιση το Καρακόλ μεταμορφωνόταν σε πόλη-φάντασμα. Στο απόλυτο νομίζω το καταφέραμε όλη κι όλη μία φορά, τις υπόλοιπες καταλήγαμε να σκοτεινιάζει ενώ περπατούσαμε στις ερημιές και επιστρέφαμε με τον φακό στο χέρι, τον συνταξιδιώτη μου να μου φωνάζει «Προχώρα!» κι εμένα να διαμαρτύρομαι ότι φοβάμαι μην πέσω σε καμιά λακκούβα, ενώ δίπλα μας γάβγιζαν σκυλιά και βέλαζαν πρόβατα! Μικρές αποστάσεις βέβαια, δεν αργούσαμε να μαζευτούμε στην ασφάλεια του καταλύματος.

Το γεγονός ότι επιστρέφαμε νωρίς δεν μας χάλαγε. Η χαλάρωση στον όμορφο κήπο του guesthouse και η ανταλλαγή απόψεων με άλλους ταξιδιώτες ήταν αρκετά ευχάριστες δραστηριότητες. Άλλωστε καθημερινά ξυπνούσαμε νωρίς, επομένως λίγη ξεκούραση δεν έβλαπτε! Νομίζω η φορά που το εγερτήριο κανονίστηκε νωρίτερα από κάθε άλλη ήταν εκείνη της Κυριακής, εξαιτίας του περίφημου animal market. Εμπειρία από πολλές απόψεις, αλλά γι’ αυτό θα σας μιλήσω στο επόμενο κεφάλαιο.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• …

  Go to chapter

  Go
• 15

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 6 of 15

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[giannismits]

ΤΕΛΕΙΑ!
Πόσο ζηλεύω και πόσο θέλω κι εγώ κάποια στιγμή να μπορέσω να επισκευτώ κάποιο ..σταν γιατί αυτές οι χώρες για κάποιο λόγο με γοητεύουν.Άλλη μια τέλεια ιστορία λοιπόν που θα διαβάζω με τεράστιο ενδιαφέρον και θέλω να δω μέσα από τις φωτό σου.

 

[varioAthens]

Παρα πολυ ωραια η αρχη!!!
Περιμενουμε και τη συνεχεια!!

 

[underwater]

ΤΕΛΕΙΑ!
Πόσο ζηλεύω και πόσο θέλω κι εγώ κάποια στιγμή να μπορέσω να επισκευτώ κάποιο ..σταν γιατί αυτές οι χώρες για κάποιο λόγο με γοητεύουν.Άλλη μια τέλεια ιστορία λοιπόν που θα διαβάζω με τεράστιο ενδιαφέρον και θέλω να δω μέσα από τις φωτό σου.

Γιάννη άκου με και να πας!
Με την pegasus η πρόσβαση είναι οικονομικότατη και η χώρα πάρα πολύ εύκολη, παρά το γλωσσικό εμπόδιο!
Εμείς μετά που είδαμε πόσο απλά και οικονομικά ήταν όλα σκυλομετανιώσαμε που δεν είχαμε βάλει άλλες 10 ημέρες στο πρόγραμμα να προσθέσουμε και Ουζμπεκιστάν ή έστω λίγο Καζακστάν.
Γνωρίσαμε πολύ κόσμο που έκανε γενικό tour στα -σταν (άνευ Αφγανιστάν όμως, να εξηγούμαστε ) και κανείς δεν ανέφερε κάτι ιδιαίτερα δύσκολο ή δυσάρεστο.

Παρα πολυ ωραια η αρχη!!!
Περιμενουμε και τη συνεχεια!!

Ευχαριστώ πολύ! Η συνέχεια λίαν συντόμως!

 

[mariath]

Οι ιστορίες στο φόρουμ όχι μόνο πολλαπλασιάζονται αλλά γίνονται όλο και πιο ενδιαφέρουσες. Πολύ χαίρομαι που θα μοιραστείς τις εμπειρίες αυτού του ταξιδιού μαζί μας.

 

[underwater]

Οι ιστορίες στο φόρουμ όχι μόνο πολλαπλασιάζονται αλλά γίνονται όλο και πιο ενδιαφέρουσες. Πολύ χαίρομαι που θα μοιραστείς τις εμπειρίες αυτού του ταξιδιού μαζί μας.

Σε ευχαριστώ! Η αλήθεια ειναι οτι το πλήθος ιστοριών που κατακλύζει το φόρουμ αυτή την περίοδο ήταν νομίζω η βασική ώθηση/έμπνευση να ξεκινήσω ιστορία αμέσως μόλις τελείωσα την προηγούμενη!

 

[fenia42]

Θέλω φώτοζ, θέλω -σταν, θέλω Μογγολόφατσες, θέλω κιργίσια φύση, θέλω ιστορίες για κοπριές και γιούρτες !
Θέλω και τιπς "πώς να πείσουμε κάποιον να έρθει στο Κιργιστάν".
Αναμένουμε εναγωνίως

 

[giannoula]

μετά από μια μεγάλη περίοδο που κατακλύστηκε το forum από ιστορίες Ευρώπης επιτέλους ήρθε η ανάπτυξη. Κάτι διαφορετικό βρε αδερφέ!!! Αν και ομολογουμένως δε θα το τον θεωρούσα και τον τοπ προορισμό μου, περιμένω να διαβάσω κάτι που θα μου κλείσει το μάτι

 

[fenia42]

Εσείς οι παραλιόπληκτοι ομολογουμένως είστε μεγάλη μάστιγα . Αντε!

 

[underwater]

Θέλω φώτοζ, θέλω -σταν, θέλω Μογγολόφατσες, θέλω κιργίσια φύση, θέλω ιστορίες για κοπριές και γιούρτες !
Θέλω και τιπς "πώς να πείσουμε κάποιον να έρθει στο Κιργιστάν".
Αναμένουμε εναγωνίως

Always at your disposal!
Σε τουαλέτες να αναφερθώ λες;
Όσο για τα tips που λες θα κάνω ό, τι μπορώ!

μετά από μια μεγάλη περίοδο που κατακλύστηκε το forum από ιστορίες Ευρώπης επιτέλους ήρθε η ανάπτυξη. Κάτι διαφορετικό βρε αδερφέ!!! Αν και ομολογουμένως δε θα το τον θεωρούσα και τον τοπ προορισμό μου, περιμένω να διαβάσω κάτι που θα μου κλείσει το μάτι

Πάντως εγώ πολλά από τα καλύτερα ταξίδια μου τα έκανα σε προορισμούς που αρχικά δεν είχα σε προτεραιότητα! Ποιός θα μου έλεγε ένα χρόνο πριν ότι θα πήγαινα στο Κιργιστάν!

 

[giannoula]

σ'αυτό δεν έχεις και άδικο! Ποτέ μη λες ποτέ!!!!!!! Αλλά σαν την παραλλλλλλίαααα δεν έχει!!!!!! χαχχααχ έτσι Fenia????

 

[underwater]

Τα βασικά: Γενικές πληροφορίες και οργάνωση

Γενικά

Το Κιργιστάν είναι μια μικρή χώρα της Κεντρικής Ασίας, με πληθυσμό 5.7 εκατομμύρια κατοίκους.

Οι Κιργίσιοι αποτελούν περίπου το 70% του πληθυσμού, ενώ ακολουθούν οι Ουζμπέκοι (κατά βάση στο Νότο όπου τα δημογραφικά δεδομένα αλλάζουν) και οι Ρώσοι. Υπάρχουν και αρκετές μειονότητες, με πιο χαρακτηριστική τους Dungan, μια μουσουλμανική φυλή κινέζικης καταγωγής.

Οι βασικές γλώσσες που θα ακούσετε να μιλούν είναι τα κιργισιανά (επίσημη), τα ουζμπέκικα (στο Νότο) και τα ρώσικα (επίσημη). Φυσικά κανείς δεν περιμένει να μάθετε βασικές λέξεις στα κιργισιανά, καθώς όλοι γνωρίζουν ρώσικα. Χρησιμοποιούν το κυριλλικό αλφάβητο, απλά ενδέχεται να παρατηρήσετε κάποια γράμματα που δεν υπάρχουν στη ρώσικη γλώσσα. Τα χρησιμοποιούν για την απόδοση κιργισιανών φθόγγων.

Αν εξαιρέσουμε τους Ρώσους, οι υπόλοιποι κάτοικοι είναι κατά βάση μουσουλμάνοι, αλλά πολύ μετριοπαθείς. Εξαίρεση οι περιοχές του Νότου όπου υπερτερούν οι Ουζμπέκοι και η φάση είναι πιο hardcore.

Το εθνικό νόμισμα είναι το Som. 1 Euro=70 Kyrgyz Som.

Γενικά περί οργάνωσης

Το Κιργιστάν είναι μια σχετικά μικρή και «εύκολη» χώρα, η οποία δεν χρειάζεται εξονυχιστικό προγραμματισμό. Τα πάντα (σχεδόν) κλείνονται επί τόπου και θέλει πολύ προσπάθεια για να μην κατορθώσεις να δεις αυτά που θέλεις ή για να ξεμείνεις κάποια βραδιά χωρίς κατάλυμα. Υπάρχει επάρκεια δωματίων, πρακτορείων, δρομολογίων και, όσο να ‘ναι, η χώρα δεν ξεχειλίζει από τουρίστες! Πήγαμε τη high season (δεύτερο μισό του Ιουλίου), μείναμε 2.5 εβδομάδες και πέφταμε όλο πάνω στους ίδιους και τους ίδιους! Την Δεύτερα χαιρετιόμασταν στο Καρακόλ και την Παρασκευή ξαναβρισκόμασταν στο Ναρίν και λέγαμε τα νέα της εβδομάδας. Οικογενειακή ατμόσφαιρα!

Από το παραπάνω μπορείτε να καταλάβετε ότι η διαδρομή που ακολουθούν οι τουρίστες είναι λίγο-πολύ η ίδια, με μικρές διαφοροποιήσεις, ανάλογα με τα ενδιαφέροντα του καθενός, αλλά και τις ημέρες που έχει στη διάθεσή του. Γνωρίσαμε άτομα που σκόπευαν να περάσουν έναν ολόκληρο μήνα στη χώρα, επομένως είχαν περίπου 10 μέρες επιπλέον σε σχέση με εμάς και φυσικά επρόκειτο να δουν πολύ περισσότερα! Επίσης, αρκετές διαφοροποιήσεις έχουν τα προγράμματα αυτών που πηγαίνουν στο Κιργιστάν για πεζοπορία ή ορειβασία, οι οποίοι είναι αρκετοί, καθώς οι τεράστιοι ορεινοί όγκοι της χώρας την κάνουν πολύ δελεαστική για τους ταξιδιώτες αυτού του στυλ.

Εμείς θέλαμε να συνδυάσουμε αρκετά διαφορετικά στοιχεία στο ταξίδι μας και μπορώ να πω ότι τα καταφέραμε! Εξερεύνηση των πόλεων και της κουλτούρας, χαλαρές πεζοπορίες σε εθνικά πάρκα, κολύμβηση σε αλπική λίμνη, εκδρομή σε άλλη αλπική λίμνη, δύο διανυκτερεύσεις σε γιούρτα, ιππασία (ο Θεός να την κάνει) και αρκετά άλλα! Φεύγοντας από Ελλάδα είχαμε απλά κλείσει τις δυο πρώτες μας διανυκτερεύσεις στην πρωτεύουσα Μπισκέκ και μια εσωτερική πτήση Ος-Μπισκέκ προς το τέλος του ταξιδιού.

Tip: γενικώς δεν χρειάζεται κανένα άγχος στο Κιργιστάν! Την βρίσκεις την άκρη. Μόνο στο Μπισκέκ καλό είναι να κλείσετε εκ των προτέρων τη διαμονή σας, καθώς είναι το μέρος που μαζεύει τον περισσότερο κόσμο, αλλά και λόγω του ότι οι διεθνείς πτήσεις κατά βάση προσγειώνονται τα ξημερώματα. Μετά από κάμποσες ώρες πτήσης και αρκετή κούραση είναι σημαντικό να ξέρεις ότι θα πας κάπου να εναποθέσεις το σαρκίο σου! Κι αν είσαι τυχερός όπως εμείς θα σε αφήσουν να κάνεις check-in από τις 6 το πρωί και απλά θα ξεραθείς!

Επίσης: εμείς σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μας μείναμε σε δίκλινα δωμάτια, με ή χωρίς ιδιωτικό μπάνιο (τις περισσότερες φορές χωρίς, όταν βρίσκαμε κάναμε πάρτυ!). Παρ’ όλα αυτά, στο Μπισκέκ συγκεκριμένα χρειάζεται προκράτηση για να καταφέρεις να χτυπήσεις δίκλινο, καθώς τα hostels έχουν περιορισμένο αριθμό ιδιωτικών δωματίων (και τα ξενοδοχεία της πόλης από ό, τι καταλάβαμε δεν θεωρούνται value for money-υψηλές τιμές για μέτριες παροχές). Έτσι, αν δεν θέλετε να καταλήξετε σε κάποιο dorm, κάντε τα κουμάντα σας!

Μεταφορές

Γενικώς εμείς κατά βάση μετακινηθήκαμε με αστικά ή υπεραστικά ΜΜΜ (κυρίως μαρσρούτκες, αλλά και λεωφορεία και τρόλει). Χρησιμοποιήσαμε άλλα μέσα (βασικά ταξί και shared taxi) όταν δεν μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε ΜΜΜ ή κάποια βράδια που γυρνούσαμε ψιλοαργά. Πιο συγκεκριμένα:

Μπισκέκ: το ζήτημα είναι να ξέρεις τι πηγαίνει πού! Βασικές γνώσεις του κυριλλικού αλφαβήτου κρίνονται απαραίτητες. Από εκεί και πέρα στέκεσαι στην στάση (ή την «στάση») και σηκώνεις το χέρι όταν έρχεται η μαρσρούτκα, το λεωφορείο ή το τρόλει που θες. Πληρώνεις στον οδηγό. Οι τιμές πολύ χαμηλές.

Στα ενδότερα μιας αστικής μαρσρούτκας!


Φυσικά μπορεί κανείς να πάρει και ταξί, αλλά με διαπραγμάτευση της τιμής.

Επαρχιακές πόλεις: και πάλι λίγο-πολύ το ίδιο σύστημα. Μαρσρούτκες και ταξί τα βασικά μέσα μεταφοράς, απλά λόγω μικρότερων μεγεθών η χρήση τους είναι πιο περιορισμένη.

Το λεωφορείο που μας πήγε στη λίμνη Issyk Kul!


Αεροδρόμια: το πιθανότερο είναι ότι θα πάρετε ταξί από-προς το αεροδρόμιο. Διαπραγματευτείτε την ταρίφα. Για την διαδρομή αεροδρόμιο-Μπισκέκ και τούμπαλιν φυσιολογική τιμή θεωρούνται τα 500-550 som (7-8 euro). Οι αντίστοιχες τιμές από/προς το αεροδρόμιο του Ος δεν ξεπερνούν τα 350 som (5 euro). Παρ’ όλα αυτά, αν έχετε μετάβαση σε νορμάλ ώρα μπορείτε να πάρετε και μαρσρούτκα (εμείς το κάναμε για να κατέβουμε στο Μπισκέκ μετά την εσωτερική μας πτήση, όπου φτάσαμε γύρω στις 9 το πρωί). Οι ταξιτζήδες θα σας πουν ότι δεν υπάρχει συγκοινωνία για το κέντρο και θα είναι κάθετοι και επίμονοι ως προς αυτό. Παρ’ όλα αυτά υπάρχει, ενώ η στάση βρίσκεται σε περίοπτη θέση δεξιά της εξόδου.

Υπεραστικές διαδρομές: Και πάλι μαρσρούτκες. Στα δημοφιλή δρομολόγια ξεκινούν μόνο αφού γεμίσουν οι θέσεις. Στα λιγότερο «πιασάρικα» ξεκινούν ακόμα και αν δεν γεμίσουν, καθώς στις μικρές πόλεις υπάρχουν συγκεκριμένες ώρες όπου λαμβάνουν χώρα κάποιες διαδρομές Οι τιμές πολύ χαμηλές (κάνεις το αντίστοιχο Αθήνα-Θεσσαλονίκη με 4-4.5 euro). Θεωρείται πιο ασφαλές να πληρώσει κανείς στο ταμείο και όχι κατευθείαν στον οδηγό, καθώς έχουν σημειωθεί κρούσματα αισχροκέρδειας. Φυσικά τα λεωφορειάκια είναι παμπάλαια, οι παροχές για γέλια και η φάση τελείως cult!

Ταξιδεύοντας με μαρσρούτκα από Μπισκέκ προς Καρακόλ

Ο υπερσύγχρονος κλιματισμός!


Ο άλλος τρόπος να ταξιδέψεις είναι τα shared taxi. Μοιράζεσαι με άλλους ένα αυτοκίνητο και σε πάει στον προορισμό σου, αφού πρώτα διαπραγματευτείς την τιμή. Το αυτοκίνητο μπορεί να είναι μια χαρά, αλλά συνήθως δεν είναι! Σχεδόν όλα έχουν σπασμένο το μπροστινό τζάμι, καθώς οι δρόμοι είναι αρκετά κακοτράχαλοι (ή επειδή τα βαράνε με μπουκάλια βότκας το βράδυ, ξέρω κι εγώ; )! Οι τιμές νορμάλ, αν εξαιρέσουμε κάποιες διαδρομές για τις οποίες δεν υπάρχει μαρσρούτκα και φυσικά χτυπάνε! Εμείς κάναμε 3 δρομολόγια με shared taxi.

Αεροπλάνο: μολονότι θεωρείται ότι η διαδρομή Ος-Μπισκέκ είναι μία από τις ωραιότερες της χώρας, ομολογώ ότι το να περάσουμε 12 ώρες σε μαρσρούτκα ή ταξί-σαράβαλο δεν συμπεριλαμβανόταν στις προτεραιότητές μας! Κλείσαμε λοιπόν με αεροπλάνο (με pegasus, η οποία έχει ουσιαστικά εξαγοράσει την δική τους air manas και χρησιμοποιεί για την εσωτερική αυτή πτήση τα αεροπλάνα και το προσωπικό του κιργισιανού αερομεταφορέα). Ομολογώ ότι είχα αγχωθεί κάπως με το πώς θα ήταν οι έλεγχοι, το αεροπλάνο και τα σχετικά. Δεν έχω και μεγάλη εμπειρία σε εσωτερικές πτήσεις με αμφίβολες προδιαγραφές (ένα Ναϊρόμπι-Μομπάσα μου έρχεται στο μυαλό όλο και όλο πριν 6 χρόνια, όπου είχα και μεγαλύτερη άγνοια κινδύνου).

Ευτυχώς όλα πήγαν καλά, αν και η κατάσταση ήταν τελείως χύμα. Μια στιγμιαία ματιά στα διαβατήριά μας, κανείς σοβαρός έλεγχος στο τι κουβαλούσαμε, ένα check-in της συμφοράς όπου έβαλαν το καρτελάκι της αποσκευής μου στο backpack του συνταξιδιώτη μου και τούμπαλιν! Γενικώς καμία σχέση με τα ευρωπαϊκά και όχι μόνο δεδομένα.

Η πτήση ευχάριστη γενικώς, με θέα στα πανύψηλα κιργισιανά βουνά! Είχαμε όμως την ατυχία να έχουμε στο πίσω κάθισμα μια παρέα ισλαμιστών, οι οποίοι σε κάθε ανατάραξη άρχιζαν να ψέλνουν όλοι μαζί, με αποτέλεσμα να δημιουργείται μια δυσοίωνη ατμόσφαιρα σε όλο το αεροσκάφος. Οι σύζυγοί τους, καλυμμένες από την κορυφή ως τα νύχια με μαύρες μπούρκες, κάθονταν απέναντι και δεν άρθρωναν λέξη.

Εννοείται πως θα ξαναέκανα τη διαδρομή, αλλά νομίζω και πάλι ένα άγχος θα το είχα! Χαζό μάλλον, δεδομένου ότι οι δρόμοι τους είναι πολύ πιο επικίνδυνοι.

Διαμονή και Οργανωμένες Εκδρομές

Γενικώς η οδός που ακολουθεί η πλειοψηφία των ταξιδιωτών στη χώρα είναι η ίδια: άφιξη στην χ,ψ πόλη/χωριό πριν το απόγευμα και βουρ για το CBT office. Όσοι έχουν οποιαδήποτε σχέση με ψυχολογία θα γελάσουν τρελά βλέποντας τα συγκεκριμένα αρχικά να συνδυάζονται με τουριστικές υπηρεσίες! Και όμως, καμία σχέση με cognitive-behavioural therapy! Το κιργισιανό CBT σημαίνει community-based tourism και ουσιαστικά πρόκειται για μια οργάνωση που ενισχύει τις τοπικές κοινότητες μέσω του τουρισμού. Έτσι, όταν κάποιος πάει σε ένα γραφείο CBT οι άνθρωποι εκεί (που συνήθως μιλούν πολύ καλά αγγλικά) του βρίσκουν απευθείας διαμονή ή του κανονίζουν κάποιο tour, ανάλογα με την περιοχή και τις επιθυμίες του. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορείς να επιλέξεις μέσω κάποιων εναλλακτικών, σε κάποιες άλλες όχι. Σε γενικές γραμμές πάντως οι υπηρεσίες είναι πολύ καλές. Σκοτεινή εξαίρεση το παράρτημα του Jalal-Abab. Μείνετε μακριά! Λεπτομέρειες εν καιρώ.

Πέρα από το CBT υπάρχουν και διάφορα πρακτορεία που κάνουν την ίδια ή παρόμοια δουλειά. Εμείς πάντως πηγαίναμε καρφί στα CBT και το ψάξαμε μόνο για την εκδρομή μας στη Son Kul με τις γιούρτες, καθώς είχαμε ενημερωθεί ότι κάποια πρακτορεία είχαν πιο συμφέρουσες τιμές. Εν τέλει και πάλι καταλήξαμε στο CBT επειδή εξυπηρετούσε καλύτερα αυτά που θέλαμε. Σε μεγαλύτερες πόλεις πάντως όπως το Ος και το Καρακόλ μπορείτε να βρείτε και μόνοι σας κατάλυμα στις ίδιες περίπου τιμές με το CBT. Από εκεί και πέρα εμένα μου φάνηκε καλή ιδέα η υποστήριξη των τοπικών κοινοτήτων και ήταν ένας επιπλέον λόγος να το προτιμώ.

Η διαδρομή μας

Όπως σας είπα δεν είχαμε κάνει κάποιο σοβαρό προγραμματισμό. Ξέραμε απλά ότι κάποια στιγμή έπρεπε να είμαστε στο Ος για να πάρουμε το αεροπλάνο. Οπότε είχαμε ένα γενικό πλάνο (το «στάνταρ» πλάνο Κιργιστάν που σας ανέφερα και παραπάνω), το οποίο αναδιαμορφωνόταν ανάλογα με το πόσο μας άρεσε ένα μέρος, τι δραστηριότητες θέλαμε να κάνουμε, τι συγκοινωνία υπήρχε και τα σχετικά. Χοντρικά κινηθήκαμε ως εξής:

Μπισκέκ (με μονοήμερη στο εθνικό πάρκο Ala-Archa)-Καρακόλ (με εκδρομές στη λιμνη Issyk Kul και στο Jeti Oguz)-Son Kul μέσω Kochkor-Naryn-Jalal Abad μέσω Kazarman-Osh και πίσω Μπισκέκ. Φυσικά μας ξέφυγαν κάποια μέρη που θέλαμε να δούμε, αλλά νομίζω ότι πήραμε μια γενική εικόνα!

Λεπτομέρειες οσονούπω!