soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.701
- Likes
- 6.317
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Έγινε ο συνήθης έλεγχος από τις τοπικές αρχές, οι φωτογραφικές μηχανές δεν κλειδώθηκαν αλλά απαγορεύεται η φωτογράφηση. Δυο ένοπλοι νεαροί Βιετγκόνγκ με τις πράσινες στολές κάνανε βάρδια νύχτα μέρα πάνω στο πλοίο. Λίγες μέρες μετά την άφιξη βγήκες έξω μαζί με άλλα τρία άτομα για επίσκεψη σε γιατρούς. Η βιετναμέζικη λέμβος μετά από μιάμιση ώρα ταξίδι στο ποτάμι σας έβγαλε σε μια προβλήτα . Ακολούθως σας πήγαν σε ένα είδους ξενοδοχείου που μόνο ξενοδοχείο δεν έμοιαζε. Ήταν περισσότερο χώρος διερχομένων αλλοδαπών. Το βράδυ στην άχαρη τραπεζαρία το βραδινό που σας προσέφεραν ήταν το ίδιο που σου έδιναν πριν μερικά χρόνια στη Κούβα, τότε που περίμενες την πτήση σου για Αθήνα μέσω Μαδρίτης Το μενού αυτό ήταν ρύζι με κιμά από κρέας κονσέρβα.[1] Όλη αυτή η διαδικασία με διαμονή σε ξενοδοχεία για μια επίσκεψη σε γιατρό, ήταν για μας πρωτόγνωρο. Όμως, το βιετναμέζικο καθεστώς ήθελε να μαζέψει συνάλλαγμα χρεώνοντας τον πλοιοκτήτη και την ασφάλεια. Για τον ίδιο λόγο, το βράδυ σας πήγαν σε μια αίθουσα που την ονόμαζαν disco. Το μόνο ποτό ήταν η μπύρα και η πληρωμή γινόταν μόνο σε δολάρια.!! Η τιμή της ήταν δύο δολάρια το μπουκάλι. Κι εδώ ήταν μια κρύα αίθουσα με πλαστικά καθίσματα, μια πίστα κι από κάπου ερχόταν μουσική ποπ.
Το ξενοδοχείο που η πρόσοψη του δεν έδειχνε καθόλου πως ήταν ξενοδοχείο, βρισκόταν σε μια τεράστια και πολύ φαρδιά λεωφόρο που την κυκλοφορούσαν χιλιάδες ποδηλάτες. Σπάνια περνούσε κάποιο αυτοκίνητο. Άνδρες, γυναίκες, παιδιά, όλοι τους με φόρμες εργασίας, ποδηλατούσαν αμίλητοι, με το βλέμμα μπροστά, με ένα και μοναδικό σκοπό: την εργασία. Το πυκνό πλήθος των ποδηλατιστών έκρυβε τον ορίζοντα της απέραντης ίσιας λεωφόρου. Κάποιοι ταλαίπωροι ανάπηροι ξαπλωμένοι στο πεζοδρόμιο πούλαγαν σπίρτα ή τσιγάρα. Μαγαζιά, εμπορικά, ταβέρνες, ή καφέ, δεν υπήρχαν. Οι προσόψεις των ισογείων κτιρίων ήταν κλειστές ή χρησίμευαν γι’ άλλον σκοπό πλην του εμπορίου. Κάποια στιγμή μέσα σ΄ αυτό το πλήθος όπου κανείς δεν σου έδινε σημασία, αισθάνθηκες μια κάποια ενοχή. Το ότι, πιθανώς να σε θεωρούσαν ένα από τους λευκούς καταστροφείς αυτής της χώρας. Αυτή η ολιγόλεπτος βόλτα σου στην Σαϊγκόν ήταν και η μοναδική, όσο καιρός έμεινες στο Βιετνάμ. Δεν υπήρχε λόγος να χαλάσεις την ησυχία σου, και να τριγυρνάς στους αφιλόξενους δρόμους χωρίς να μπορείς να καθίσεις κάπου για ένα καφέ ή ένα ποτό. Σ΄ αυτό όμως συντέλεσε κυρίως η μη προσέγγιση του πλοίου σε προβλήτα που σου έκανε την έξοδο δύσκολη. Διαφορετικά θα είχες όλο το χρόνο δικό σου, όποτε ήθελες, να περιηγηθείς στις δύσκολες συνθήκες αυτής της χώρας.
Το οδοντιατρείο που σε πήγαν χωριζόταν σε δυο χώρους από μια πλαστική κατασκευή. Στον πιο μεγάλο που προοριζόταν για το λαό… οι οδοντιατρικές καρέκλες ήταν η μια δίπλα στην άλλη όπως στα κομμωτήρια. Η κατάσταση εκεί μέσα ήταν απογοητευτική. Ο πάγκος ήταν κοινός, και πάνω του υπήρχε μια ανακατωσούρα από πλήθος υλικών και μισοσκουριασμένων εργαλείων. Ματωμένα μπαμπάκια ξεχείλιζαν από τα καλάθια που ήταν τοποθετημένα δίπλα στις καρέκλες, άλλα ήταν πεσμένα κάτω στο πάτωμα, κι΄ άλλα πάνω στον πάγκο. Το νερό στα οδοντιατρικά μηχανήματα δεν λειτουργούσε και είχαν νιπτήρες. Εσένα σε έβαλαν στο διπλανό χώρο των «διακεκριμένων» προσώπων, καθότι η επέμβαση θα πληρωνόταν από την ασφάλεια του πλοίου. Εδώ υπήρχαν μόνο τρεις καρέκλες, το νερό λειτουργούσε και ο χώρος ήταν κάπως πιο καθαρός από το διπλανό. Σκοπός της επίσκεψης ήταν η εξαγωγή φρονιμίτη, που ίσως λόγω της αλλαγής θερμοκρασίας από τον χειμώνα της Αθήνας στο καλοκαίρι του άλλου ημισφαιρίου, ξύπνησε… και σε ταλαιπώρησε σε όλο το ταξίδι. Όλο αυτό το ρημαδιό που επικρατούσε εκεί μέσα εξαφανίστηκε μπροστά στην χαριτωμένη βιετναμέζα οδοντίατρο, με το όμορφο προσωπάκι και τα γλυκά μαύρα μάτια, που σου ζήτησε μετά την νάρκωση να κρατήσεις αντίσταση. Πως μπορούσες να της αρνηθείς; Εμπιστεύτηκες την εμπειρία της από τις πιθανόν πλήθους επεμβάσεις σε καταστραμμένα στόματα και μασέλες τραυματιών συμπατριωτών της από τον πόλεμο, αφοσιώθηκες στα τσαχπίνικα μάτια της και αφέθηκες στα κατάλευκα μαγικά χεράκια της. Οι υποψίες σου για την ικανότητα της βγήκαν σωστές. Η όλη επιχείρηση ήταν γι’ αυτήν ένα παιχνιδάκι. –Να μας ξανάρθεις και αύριο για έλεγχο, είπε. Κείνη τη μέρα σας είχαν προγραμματίσει κι άλλη διανυχτέρευση για τις αυριανές επισκέψεις. Τα ακυρώσετε όμως όλα και σε συνεννόηση με τον ντόπιο συνοδό σας, επιστρέψατε στην ησυχία του πλοίου.
Ένα βράδι δυο καλοντυμένοι βιετναμέζοι και με παρουσιαστικό που δεν είχε σχέση με εργάτες, ήρθαν πάνω στο πλοίο με σκοπό να σας πουλήσουν σφραγισμένες πλάκες χρυσού, στην τιμή των εκατό δολαρίων εκάστη. Συνωμοτικά έλεγαν πως ήταν κατάλοιπα του πολέμου, σήμερα άχρηστα γι΄ αυτούς και τα έδιναν όσο-όσο. Ήταν δύσκολο να διαπιστωθεί η γνησιότητα τους κείνη τη στιγμή. Αμφισβητήθηκε από κάποιους, άλλοι όμως αγόρασαν. Μετά από λίγα χρόνια που συνάντησες τυχαία στην Αθήνα ένα από τους συναδέλφους σου που είχαν αγοράσει και σου είπε: -Θυμάσαι το χρυσάφι… στο Βιετνάμ; Έδειξα την πλάκα σε χρυσοχόο και δυστυχώς… «Πλουτίσαμε…..». Ήταν άλλος ένας ατομικός και ληστρικός, αυτή τη φορά, τρόπος συλλογής δολαρίων, μια περίπτωση σπάνια από την εμπειρία σου στις κομμουνιστικές χώρες, εκτός της «ερμαφρόδιτης» Ρουμανίας.
Μετά από δέκα μέρες παραμονή στη Σαϊγκόν αναχωρήσατε για την Hai Phong, ένα λιμάνι που βρίσκεται στα βόρεια παράλια του Βιετνάμ. Κι εδώ μπήκατε με πλοηγό σε ποτάμι. Τι ποτάμι όμως!!! Λίγες ώρες μετά που αφήσατε τη μονότονη θάλασσα, βρεθήκατε σε μια περιοχή εκτός τόπου κα χρόνου… Ήταν ένα τοπίο σαν να ήσασταν σε άλλο πλανήτη. Καταπράσινες από την βλάστηση βραχονησίδες αναδύονταν κάθετες από το νερό, οι δυο όχθες του ποταμού, κατέληγαν κάθετες κι αυτές λίγα μέτρα από το πλοίου, που άνοιγε με προσοχή δίαυλο πορείας ανάμεσα από τα δεκάδες νησάκια που τα κοίταζες άφωνα. Δέος σου προξενούσε η μοναχικότητα του χώρου εξ’ αιτίας της απουσίας άλλου σκάφους μικρού η μεγάλου, και από παρουσία τεράστιων άγριων ορνέων που πέταγαν πάνω από τις κορυφές των βράχων.
Όπως και στη Σαϊγκόν, αγκυροβολήσατε σ΄ ένα κλειστό κόλπο που σχημάτιζε το ποτάμι έξω από το λιμάνι. Ξανά έλεγχος και δύο άλλοι φρουροί Βιετκόνγκ ανέβηκαν για βάρδιες στο καράβι. Είχατε απομακρυνθεί από το φανταστικό τοπίο της διαδρομής σας, αλλά, όχι πολύ μακριά κάποια άλλα καταπράσινα νησάκια στόλιζαν τη θέση σας.
Το Πάσχα του 1980 σας έτυχε εδώ. Σούβλες, κομμένα βαρέλια γεμάτα με κάρβουνα, ποτά, γλυκά όλα υπήρχαν στο πρυμιό κατάστρωμα. Τα τσάμικα και τα νησιώτικα από το μαγνητόφωνο ακουγόταν σε όλη την περιοχή. Οι νεαροί φρουροί μας ξετρελάθηκαν και χασκογελούσαν συνέχεια. Δοκίμασαν μεζεδάκια και κουλουράκια, από ποτά πήραν μόνο αναψυκτικά, πάνω στο κέφι τους ζήτησες να φέρεις τη φωτογραφική μηχανή, κούνησαν μερικές φορές το κεφάλι τους, στοίχημα… αν καταλάβαιναν τι τους έλεγες, τελικά τράβηξες μερικές πασχαλιάτικες, αλλά και των ίδιων φρουρών αγκαλιά με μερικά άτομα από το πλήρωμα….Παράδοση του Κομουνισμού στο Πάσχα των Ορθοδόξων ( ....)
Το ξενοδοχείο που η πρόσοψη του δεν έδειχνε καθόλου πως ήταν ξενοδοχείο, βρισκόταν σε μια τεράστια και πολύ φαρδιά λεωφόρο που την κυκλοφορούσαν χιλιάδες ποδηλάτες. Σπάνια περνούσε κάποιο αυτοκίνητο. Άνδρες, γυναίκες, παιδιά, όλοι τους με φόρμες εργασίας, ποδηλατούσαν αμίλητοι, με το βλέμμα μπροστά, με ένα και μοναδικό σκοπό: την εργασία. Το πυκνό πλήθος των ποδηλατιστών έκρυβε τον ορίζοντα της απέραντης ίσιας λεωφόρου. Κάποιοι ταλαίπωροι ανάπηροι ξαπλωμένοι στο πεζοδρόμιο πούλαγαν σπίρτα ή τσιγάρα. Μαγαζιά, εμπορικά, ταβέρνες, ή καφέ, δεν υπήρχαν. Οι προσόψεις των ισογείων κτιρίων ήταν κλειστές ή χρησίμευαν γι’ άλλον σκοπό πλην του εμπορίου. Κάποια στιγμή μέσα σ΄ αυτό το πλήθος όπου κανείς δεν σου έδινε σημασία, αισθάνθηκες μια κάποια ενοχή. Το ότι, πιθανώς να σε θεωρούσαν ένα από τους λευκούς καταστροφείς αυτής της χώρας. Αυτή η ολιγόλεπτος βόλτα σου στην Σαϊγκόν ήταν και η μοναδική, όσο καιρός έμεινες στο Βιετνάμ. Δεν υπήρχε λόγος να χαλάσεις την ησυχία σου, και να τριγυρνάς στους αφιλόξενους δρόμους χωρίς να μπορείς να καθίσεις κάπου για ένα καφέ ή ένα ποτό. Σ΄ αυτό όμως συντέλεσε κυρίως η μη προσέγγιση του πλοίου σε προβλήτα που σου έκανε την έξοδο δύσκολη. Διαφορετικά θα είχες όλο το χρόνο δικό σου, όποτε ήθελες, να περιηγηθείς στις δύσκολες συνθήκες αυτής της χώρας.
Το οδοντιατρείο που σε πήγαν χωριζόταν σε δυο χώρους από μια πλαστική κατασκευή. Στον πιο μεγάλο που προοριζόταν για το λαό… οι οδοντιατρικές καρέκλες ήταν η μια δίπλα στην άλλη όπως στα κομμωτήρια. Η κατάσταση εκεί μέσα ήταν απογοητευτική. Ο πάγκος ήταν κοινός, και πάνω του υπήρχε μια ανακατωσούρα από πλήθος υλικών και μισοσκουριασμένων εργαλείων. Ματωμένα μπαμπάκια ξεχείλιζαν από τα καλάθια που ήταν τοποθετημένα δίπλα στις καρέκλες, άλλα ήταν πεσμένα κάτω στο πάτωμα, κι΄ άλλα πάνω στον πάγκο. Το νερό στα οδοντιατρικά μηχανήματα δεν λειτουργούσε και είχαν νιπτήρες. Εσένα σε έβαλαν στο διπλανό χώρο των «διακεκριμένων» προσώπων, καθότι η επέμβαση θα πληρωνόταν από την ασφάλεια του πλοίου. Εδώ υπήρχαν μόνο τρεις καρέκλες, το νερό λειτουργούσε και ο χώρος ήταν κάπως πιο καθαρός από το διπλανό. Σκοπός της επίσκεψης ήταν η εξαγωγή φρονιμίτη, που ίσως λόγω της αλλαγής θερμοκρασίας από τον χειμώνα της Αθήνας στο καλοκαίρι του άλλου ημισφαιρίου, ξύπνησε… και σε ταλαιπώρησε σε όλο το ταξίδι. Όλο αυτό το ρημαδιό που επικρατούσε εκεί μέσα εξαφανίστηκε μπροστά στην χαριτωμένη βιετναμέζα οδοντίατρο, με το όμορφο προσωπάκι και τα γλυκά μαύρα μάτια, που σου ζήτησε μετά την νάρκωση να κρατήσεις αντίσταση. Πως μπορούσες να της αρνηθείς; Εμπιστεύτηκες την εμπειρία της από τις πιθανόν πλήθους επεμβάσεις σε καταστραμμένα στόματα και μασέλες τραυματιών συμπατριωτών της από τον πόλεμο, αφοσιώθηκες στα τσαχπίνικα μάτια της και αφέθηκες στα κατάλευκα μαγικά χεράκια της. Οι υποψίες σου για την ικανότητα της βγήκαν σωστές. Η όλη επιχείρηση ήταν γι’ αυτήν ένα παιχνιδάκι. –Να μας ξανάρθεις και αύριο για έλεγχο, είπε. Κείνη τη μέρα σας είχαν προγραμματίσει κι άλλη διανυχτέρευση για τις αυριανές επισκέψεις. Τα ακυρώσετε όμως όλα και σε συνεννόηση με τον ντόπιο συνοδό σας, επιστρέψατε στην ησυχία του πλοίου.
Ένα βράδι δυο καλοντυμένοι βιετναμέζοι και με παρουσιαστικό που δεν είχε σχέση με εργάτες, ήρθαν πάνω στο πλοίο με σκοπό να σας πουλήσουν σφραγισμένες πλάκες χρυσού, στην τιμή των εκατό δολαρίων εκάστη. Συνωμοτικά έλεγαν πως ήταν κατάλοιπα του πολέμου, σήμερα άχρηστα γι΄ αυτούς και τα έδιναν όσο-όσο. Ήταν δύσκολο να διαπιστωθεί η γνησιότητα τους κείνη τη στιγμή. Αμφισβητήθηκε από κάποιους, άλλοι όμως αγόρασαν. Μετά από λίγα χρόνια που συνάντησες τυχαία στην Αθήνα ένα από τους συναδέλφους σου που είχαν αγοράσει και σου είπε: -Θυμάσαι το χρυσάφι… στο Βιετνάμ; Έδειξα την πλάκα σε χρυσοχόο και δυστυχώς… «Πλουτίσαμε…..». Ήταν άλλος ένας ατομικός και ληστρικός, αυτή τη φορά, τρόπος συλλογής δολαρίων, μια περίπτωση σπάνια από την εμπειρία σου στις κομμουνιστικές χώρες, εκτός της «ερμαφρόδιτης» Ρουμανίας.
Μετά από δέκα μέρες παραμονή στη Σαϊγκόν αναχωρήσατε για την Hai Phong, ένα λιμάνι που βρίσκεται στα βόρεια παράλια του Βιετνάμ. Κι εδώ μπήκατε με πλοηγό σε ποτάμι. Τι ποτάμι όμως!!! Λίγες ώρες μετά που αφήσατε τη μονότονη θάλασσα, βρεθήκατε σε μια περιοχή εκτός τόπου κα χρόνου… Ήταν ένα τοπίο σαν να ήσασταν σε άλλο πλανήτη. Καταπράσινες από την βλάστηση βραχονησίδες αναδύονταν κάθετες από το νερό, οι δυο όχθες του ποταμού, κατέληγαν κάθετες κι αυτές λίγα μέτρα από το πλοίου, που άνοιγε με προσοχή δίαυλο πορείας ανάμεσα από τα δεκάδες νησάκια που τα κοίταζες άφωνα. Δέος σου προξενούσε η μοναχικότητα του χώρου εξ’ αιτίας της απουσίας άλλου σκάφους μικρού η μεγάλου, και από παρουσία τεράστιων άγριων ορνέων που πέταγαν πάνω από τις κορυφές των βράχων.
Όπως και στη Σαϊγκόν, αγκυροβολήσατε σ΄ ένα κλειστό κόλπο που σχημάτιζε το ποτάμι έξω από το λιμάνι. Ξανά έλεγχος και δύο άλλοι φρουροί Βιετκόνγκ ανέβηκαν για βάρδιες στο καράβι. Είχατε απομακρυνθεί από το φανταστικό τοπίο της διαδρομής σας, αλλά, όχι πολύ μακριά κάποια άλλα καταπράσινα νησάκια στόλιζαν τη θέση σας.
Το Πάσχα του 1980 σας έτυχε εδώ. Σούβλες, κομμένα βαρέλια γεμάτα με κάρβουνα, ποτά, γλυκά όλα υπήρχαν στο πρυμιό κατάστρωμα. Τα τσάμικα και τα νησιώτικα από το μαγνητόφωνο ακουγόταν σε όλη την περιοχή. Οι νεαροί φρουροί μας ξετρελάθηκαν και χασκογελούσαν συνέχεια. Δοκίμασαν μεζεδάκια και κουλουράκια, από ποτά πήραν μόνο αναψυκτικά, πάνω στο κέφι τους ζήτησες να φέρεις τη φωτογραφική μηχανή, κούνησαν μερικές φορές το κεφάλι τους, στοίχημα… αν καταλάβαιναν τι τους έλεγες, τελικά τράβηξες μερικές πασχαλιάτικες, αλλά και των ίδιων φρουρών αγκαλιά με μερικά άτομα από το πλήρωμα….Παράδοση του Κομουνισμού στο Πάσχα των Ορθοδόξων ( ....)
Attachments
Last edited:
