soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.701
- Likes
- 6.317
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Αφήσαμε το πολύπαθο Βιετνάμ, που κείνη την εποχή προσπαθούσε να βρει το δρόμο του, κι΄ αναχωρήσατε για τον κόλπο του Σιάμ με προορισμό το λιμάνι της Μπανγκόκ στην πανέμορφη Ταϊλάνδη. Μέσα στην καρδιά του ασιατικού κόσμου, στην κατασκότεινη νύχτα κάτω από ένα ουρανό γεμάτο με αστέρια, από το ραδιόφωνο έβγαιναν ποικίλοι ρυθμοί εξωτικής μουσικής, τραγούδια με παράξενες διαλέκτους από χώρες με περίεργους πανάρχαιους πολιτισμούς. Σινική θάλασσα, κόλπος της Ταϊλάνδης, Ινδοκίνα, Ινδονησία, δεκάδες χώρες βρίσκονται γύρω σου, άλλες μικρές σα μια πόλη, άλλες μεγάλες με παράξενα σχήματα, ανεξερεύνητες με πρωτόγονους κατοίκους ακόμα, αρκετές νησιώτικες. Μια γωνία της υδρογείου που είναι κατάλληλη για κρουαζιέρες.
Είναι η δεύτερη φορά σου που ταξιδεύεις μέσα στο ποτάμι για την Μπανγκόκ. Σε λίγα λεπτά θα βρεθείς ξανά στις παλιές γνωστές σου εικόνες, στα εξωτικά χρώματα και αρώματα.[1] Όμως τι απογοήτευση!! Ευτυχώς που τα γνώρισες τότε. Γιατί τώρα, σταματάτε και πλευρίζετε σε μια μοναχική προβλήτα 40 λεπτά μακριά από την πόλη με ταξί. Εκτός όμως απ΄ αυτό, μια βόλτα κάποια μέρα στο γνωστό σου χώρο οι πολλές αλλαγές τον έκαναν αγνώριστο, το χαμηλό παραδοσιακό στοιχείο με τα απλά ξύλινα σπιτάκια είχε δώσει στην θέση του σε ένα αναπτυξιακό και μοντέρνο. Ήταν αγνώριστο. Αλλαγές δε φάνηκαν στο κέντρο της πόλης με το Μεγάλο Παλάτι.
Αυτή τη φορά όμως πιάσατε για λίγες μέρες και Πατάγια. Μάλιστα συνοδεύτηκε και από μια υποχρεωτική διανυχτέρευση για όλο το πλήρωμα σε ξενοδοχείο λόγω, fumigation. Στην Πατάγια στον κεντρικό δρόμο με τα δεκάδες μπαρ, τα «αρώματα» και τα «χρώματα» παρά ήταν έντονα και κρύα… Να έφταιγε το αμερικάνικο υποβρύχιο που ήταν φουνταρισμένο μόλις ένα μίλι μακριά από την κεντρική πλαζ;
Απαξιώθηκες για λίγο το συνεχές γαλάζιο, πεθύμησες το πράσινο και τον αέρα με οξυγόνο, και πέρασες ένα αξέχαστο τριήμερο σε καλύβα στο κοντινό δάσος κάτω από τεράστιους κοκκοφοίνικες, με πρωινό από γάλα καρύδας.
Αφήσατε την τουριστική Πατάγια για τον επόμενο προορισμό που ήταν την Ναχότκα. Ένα όνομα που όλοι σας ακούγατε για πρώτη φορά. Το βρήκες πάνω στον χάρτη. Σιβηρία, βόρεια κρύα κλίματα, χώρα της Άπω Ανατολής με λευκούς κατοίκους, και το κυριότερο κομμουνιστική. Πλεύσατε τα δυτικά παράλια της Κίνας, περάσατε ανάμεσα από Κορέα και Ιαπωνία. Όσο χρόνο κρατάει το ταξίδι με όποιο μέσο και να είναι, το μυαλό σου συνεχώς βρίσκεται στο μέρος του προορισμού. Εδώ, σου πετάνε ξαφνικά ένα όνομα και συ χωρίς καμία πληροφορία, εκτός απ’ ότι έχεις ακούσει τυχαία ή εγκυκλοπαιδικά, προσπαθείς να μπεις στο πνεύμα της πόλης, της χώρας, να κάνει υποθέσεις πως θα είναι, πως θα περάσεις. Ταξιδεύετε τώρα στη θάλασσα της Ιαπωνίας με αριστερά σας την χερσόνησο της Κορέας. Συνεχίζετε πάνω στην πορεία που ακολούθησε το 1859 ο πλοίαρχος του Ρωσικού πλοίου «Αμέρικα», ο οποίος προσπαθώντας να βρει καταφύγιο από μια θαλασσοταραχή, είδε ένα θαλάσσιο άνοιγμα στη στεριά, προχώρησε και βρέθηκε σ΄ ένα ήρεμο κόλπο που το ονόμασε «Ανακάλυψη» ή στα Ρωσικά Ναχότκα. Ομοίως και σεις, θα φουντάρετε έξω από το γεμάτο ερωτηματικά λιμάνι, θα υψώσετε όμως στην πρύμη σας την γαλανόλευκη, ένα κομμάτι Ελλάδας, που θα κυματίζει καθημερινώς σ΄ αυτόν το μακρινό γεωγραφικά και αντίπαλο πολιτικά και στρατιωτικά κόσμο.
Είναι η δεύτερη φορά σου που ταξιδεύεις μέσα στο ποτάμι για την Μπανγκόκ. Σε λίγα λεπτά θα βρεθείς ξανά στις παλιές γνωστές σου εικόνες, στα εξωτικά χρώματα και αρώματα.[1] Όμως τι απογοήτευση!! Ευτυχώς που τα γνώρισες τότε. Γιατί τώρα, σταματάτε και πλευρίζετε σε μια μοναχική προβλήτα 40 λεπτά μακριά από την πόλη με ταξί. Εκτός όμως απ΄ αυτό, μια βόλτα κάποια μέρα στο γνωστό σου χώρο οι πολλές αλλαγές τον έκαναν αγνώριστο, το χαμηλό παραδοσιακό στοιχείο με τα απλά ξύλινα σπιτάκια είχε δώσει στην θέση του σε ένα αναπτυξιακό και μοντέρνο. Ήταν αγνώριστο. Αλλαγές δε φάνηκαν στο κέντρο της πόλης με το Μεγάλο Παλάτι.
Αυτή τη φορά όμως πιάσατε για λίγες μέρες και Πατάγια. Μάλιστα συνοδεύτηκε και από μια υποχρεωτική διανυχτέρευση για όλο το πλήρωμα σε ξενοδοχείο λόγω, fumigation. Στην Πατάγια στον κεντρικό δρόμο με τα δεκάδες μπαρ, τα «αρώματα» και τα «χρώματα» παρά ήταν έντονα και κρύα… Να έφταιγε το αμερικάνικο υποβρύχιο που ήταν φουνταρισμένο μόλις ένα μίλι μακριά από την κεντρική πλαζ;
Απαξιώθηκες για λίγο το συνεχές γαλάζιο, πεθύμησες το πράσινο και τον αέρα με οξυγόνο, και πέρασες ένα αξέχαστο τριήμερο σε καλύβα στο κοντινό δάσος κάτω από τεράστιους κοκκοφοίνικες, με πρωινό από γάλα καρύδας.
Αφήσατε την τουριστική Πατάγια για τον επόμενο προορισμό που ήταν την Ναχότκα. Ένα όνομα που όλοι σας ακούγατε για πρώτη φορά. Το βρήκες πάνω στον χάρτη. Σιβηρία, βόρεια κρύα κλίματα, χώρα της Άπω Ανατολής με λευκούς κατοίκους, και το κυριότερο κομμουνιστική. Πλεύσατε τα δυτικά παράλια της Κίνας, περάσατε ανάμεσα από Κορέα και Ιαπωνία. Όσο χρόνο κρατάει το ταξίδι με όποιο μέσο και να είναι, το μυαλό σου συνεχώς βρίσκεται στο μέρος του προορισμού. Εδώ, σου πετάνε ξαφνικά ένα όνομα και συ χωρίς καμία πληροφορία, εκτός απ’ ότι έχεις ακούσει τυχαία ή εγκυκλοπαιδικά, προσπαθείς να μπεις στο πνεύμα της πόλης, της χώρας, να κάνει υποθέσεις πως θα είναι, πως θα περάσεις. Ταξιδεύετε τώρα στη θάλασσα της Ιαπωνίας με αριστερά σας την χερσόνησο της Κορέας. Συνεχίζετε πάνω στην πορεία που ακολούθησε το 1859 ο πλοίαρχος του Ρωσικού πλοίου «Αμέρικα», ο οποίος προσπαθώντας να βρει καταφύγιο από μια θαλασσοταραχή, είδε ένα θαλάσσιο άνοιγμα στη στεριά, προχώρησε και βρέθηκε σ΄ ένα ήρεμο κόλπο που το ονόμασε «Ανακάλυψη» ή στα Ρωσικά Ναχότκα. Ομοίως και σεις, θα φουντάρετε έξω από το γεμάτο ερωτηματικά λιμάνι, θα υψώσετε όμως στην πρύμη σας την γαλανόλευκη, ένα κομμάτι Ελλάδας, που θα κυματίζει καθημερινώς σ΄ αυτόν το μακρινό γεωγραφικά και αντίπαλο πολιτικά και στρατιωτικά κόσμο.
Attachments
Last edited:
