soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.701
- Likes
- 6.317
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Εκεί όπου η «Δύση» γίνεται ανατολή και η «Ανατολή» δύση
Β. Ειρηνικός, Βανκούβερ, Prince Rupert.
Από την αριστερή σας πλευρά, οι ερημικές πλαγιές της ουράς της Σαχαλίνης του νησιού που μοιάζει με σκυλόψαρο καταλήγανε ομαλά μέχρι τη θάλασσα. Από τη δεξιά πλευρά, το βορειότερο νησί της Ιαπωνίας το Χοκάιντο σου έφερνε αναμνήσεις από αλλοτινές επισκέψεις στην ηφαιστειογενή ενδοχώρα του. H πορεία συνεχιζόταν ανάμεσα από τα νησιά Κουρίλες που ξεκινούν κοντά από το Χοκάιντο και με το ένα δίπλα στο άλλο φτάνουν μέχρι τη χερσόνησο Καμτσιάκα. Ανήκουν όλα στη Σ.Ε. είναι ηφαιστειογενή και μόνο τα μεγάλα κατοικούνται. Ήταν οι τελευταίες στεριές που αφήνατε πίσω σας όταν μπαίνατε στον Ειρηνικό
Πάντα απευχόσουν τις βόρειες θάλασσες ιδίως τον χειμώνα που φέρνει μαζί με την παγωνιά, τα gale και τα storm. Μέχρι εννέα μποφόρ το πρώτο, μέχρι δέκα το δεύτερο. Δεν έφτανε το 43 Βόρειο πλάτος της Ναχότκα και το 45 του Βανκούβερ αλλά έπρεπε να κάνετε και τοξάκι!! Η ευθεία γραμμή στο χάρτη δεν είναι πάντα η συντομότερη. Έτσι φτάνατε στο 50ο κοντά στα παγωμένα Αλεούτια. Δεν είχατε οπτική επαφή μαζί τους, αλλά η αίσθηση που βρίσκεστε κοντά σ αυτά τα νησιά που τα σφυροκοπάνε οι βοριάδες του μεγάλου ωκεανού, σας ενέπνεε ανησυχία, και επιθυμούσατε να
ξεγλιστρήσετε το συντομότερο. Τα Αλεούτια νησιά που σαν περιδέραιο ενώνουν την Αλάσκα με τη Καμτσιάκα, ανήκον στη Ρωσία, η οποία τα πούλησε μαζί με την Αλάσκα στις ΗΠΑ το 1867. Καλλιεργήσιμο έδαφος δεν έχουν και οι Εσκιμώοι που τα κατοικούν ασχολούνται με την αλιεία και το κυνήγι ιδίως της αλεπούς.
Τα βαρομετρικά χαμηλά ξεκινούν συνήθως από Βόρεια Κίνα, Μογγολία, Κορέα, και με πορεία, όπως πάντα στο βόρειο ημισφαίριο ΒΑ, καταλήγουν στην Αλάσκα ή στον Καναδά. Αν τύχαινε και ξεκινούσατε το ταξίδι μαζί με κάποιο, σας συνόδευε με τα εννιά ή δέκα μποφόρ σε όλη τη διαδρομή μέχρι το Βανκούβερ. Άλλο δημιουργούνταν μετά την αναχώρηση σας, περνούσε από πάνω σας και σας ταλαιπωρούσε για λίγες μέρες. Όμως, στη επιστροφή από Καναδά προς Ναχότκα, τότε είχατε να αντιμετωπίσετε το ένα πίσω από το άλλο στην χειμερινή περίοδο.
Ταξιδεύοντας ανατολικά, όταν πλησιάζατε στον Μεσημβρινό του 180ο βάζατε δυο φορές την ίδια μέρα και στην επιστροφή διαγράφατε μία. Κι αν ήταν Κυριακή θα είχατε δυο αργίες ή την χάνετε; Στη πρώτη περίπτωση εξαρτιόταν από τη διάθεση του καπετάνιου και στη δεύτερη την αλλάζετε μια μέρα πριν.
Η πρώτη σας επαφή με τις πολυπόθητες ακτές του Καναδά γινόταν μέσω του Juan de Fuka strait, του καναλιού που βρίσκεται στα σύνορα με τις ΗΠΑ και που πήρε το όνομα του από τον Κεφαλλονίτη Ιωάννη Φωκά, που σαν πλοίαρχος μιας ισπανικής αποστολής ανακάλυψε την περιοχή το 1592.
Εν συνεχεία, ο όμορφος κόλπος του Βανκούβερ, ασφαλές καταφύγιο, σας περίμενε σαν μια μεγάλη αγκαλιά να ξεκουράσει τα σιδερένια πλευρά του πλοίου, και τη δικιά σας ψυχοσωματική ταλαιπωρία. Πλατύς και ήρεμος ο κόλπος, στην επιφάνεια του καθρεφτίζονταν τα χρώματα της ανατολής του ήλιου, μια ευχάριστη γαλήνη που σε προϊδέαζε στα χαρακτηριστικά της χώρας που βρισκόσουν. Αντιλαμβανόσουν αμέσως τη διαφορετικότητα του «δυτικού κόσμου» απ΄ αυτόν απ΄ όπου είχε ξεκινήσει πριν 15-17 μέρες, με τις δεκάδες των ιδιωτικών σκαφών, τις εκατοντάδες αγωνιστικών ή ερασιτεχνικών ιστιοφόρων λέμβων που με τα μικρά τριγωνικά λευκά πανιά λικνιζόταν τεμπέλικα στο νερό. Μια ολιγοήμερος αναμονή στο αγκυροβόλιο του Βανκούβερ δεν ήταν καθόλου δυσάρεστη. Αντίθετα ήταν επιθυμητή για μια ξεκούραση πριν από τις εργασίες και τη φασαρία της φόρτωσης των 22.000 τόνων καλαμποκιού για τη Ναχότκα.
Το κέντρο (Downtown) του Βανκούβερ ήταν απλό, άνετο, χωρίς κυκλοφοριακά προβλήματα και τη βραδινή ερημιά που χαρακτηρίζει τα κέντρα των αμερικανικών πόλεων. Πλακόστρωτοι ήταν οι εμπορικοί δρόμοι, όπου το κυριότερο αξιοθέατο της πόλης ήταν ένα παμπάλαιο ρολόι που δούλευε με ατμό. Ύψους γύρω στα τρία μέτρα ήταν τοποθετημένο πάνω στον κεντρικό πεζόδρομο, και οι περαστικοί περίμεναν την ώρα που θα ηχήσει σαν παλιά ατμομηχανή, εκπέμποντας ατμό. Δεκάδες τουριστικά μαγαζάκια πωλούσαν αναμνηστικά με θέματα από τη ζωή των Ινδιάνων και από την περιοχή της Βritish Columbia, πολιτεία της οποίας πρωτεύουσα είναι το Βανκούβερ.
Είδες το μουσείο χρυσού, το αστεροσκοπείο, ανέβηκες στον πύργο όπου εντύπωση σου έκαναν οι δημοκρατικέ… τιμές στο εστιατόριο, βρέθηκες στη μεγάλη περιοχή της Chinatown. Περπάταγες με ασφάλεια στους δρόμους τις νυχτερινές ώρες, έκανες τα ψώνια σου για τη Ναχότκα, μεταξύ των οποίων και προσωπικά είδη καθημερινής χρήσης προμήθεια δύο μηνών τουλάχιστον για να μην αγοράσεις σοβιετικά. Περισσότερο εντυπωσιάστηκες από τους ήσυχους, άνετους κι ευγενικούς Καναδούς των οποίων η κυβέρνηση έχει σχέσεις με όλους. Όπως π.χ. οι εμπορικές συναλλαγές με την Σ.Ε. μέσω του πλοίου σας, καθώς και οι φιλικές σχέσεις με την Κούβα με την ανταλλαγή διπλωματικών αποστολών και με την δυνατότητα επίσκεψης Καναδών τουριστών στο νησί, κάτι που ήδη γνώριζες από προσωπική εμπειρία, όταν σε είχαν συμβουλέψει κι έκανες τον Καναδό στις δύσκολές περιπτώσεις… στο σκληρό καθεστώς της Κούβας κείνης της εποχής.
Σε κάποιο από τα τρία ταξίδια πλεύσατε μέχρι το Seattle των ΗΠΑ για τρεις μέρες, όπου ανέβηκες και στον εκεί πύργο του με την φανταστική θέα.
Στο τρίτο ταξίδι στο Βανκούβερ τότε που άρχιζε ο χειμώνας, σας έστειλαν και στη μικρή πόλη Prince Rupert δέκα μοίρες βορειότερα γύρω στο 55ο Β. κοντά στα σύνορα με την Αλάσκα. Ταξιδεύατε τρεις μέρες σε μια περιοχή με ελάχιστη ναυσιπλοΐα, για να φτάσετε σ΄ ένα λιμάνι που δύσκολα τυχαίνει δεύτερη φορά. Πλέοντας παράλληλα με τις καναδικές ακτές είχες την αίσθηση της ασφάλειας, αλλά και οι θύελλες του ειρηνικού φτάνουν εξασθενημένες στις ακτές της αμερικανικής ηπείρου. Ένα συναίσθημα απομόνωσης σε πλημμύριζε σ’ αυτή την μοναχική βορινή πορεία σε τούτο το κομμάτι της υδρογείου, όπου είχες την αίσθηση ότι ο αέρας είναι καθαρότερος, ο κύκλος του ορίζοντα μικρότερος και ο ουρανός χαμηλότερος. Η καθημερινή παρουσία φαλαινών σε απόσταση πάνω από τα πεντακόσια μέτρα από το πλοίο, σούφερνε εικόνες με θηρία πάνω σε χάρτες θαλασσοπόρων. Ήξερες πως η πορεία προς το Βορά πάντα κάπου διακοπτόταν, είχες όμως την επιθυμία να ανέβεις όσο το δυνατό βορειότερα. Η ομοιότητα των ημερών των άλλων θαλάσσιων περιοχών δεν θα υφίσταντο εκεί. Κάθε μια θα ήταν διαφορετική αλλά…Οι σκέψεις σου διακόπηκαν όταν μπήκατε σ’ ένα δίαυλο ανάμεσα από ένα σύμπλεγμα νησιών κατάφυτων από μισοχιονισμένα πελώρια πευκόδενδρα που οι ρίζες τους βούταγαν μέσα στο νερό.
Η μικρή πόλη με πληθυσμό κάτω των δέκα χιλιάδων κατοίκων, φαινόταν σα να είχε κτιστεί κι αυτή μέσα σε δάσος έτσι όπως ήταν περικυκλωμένη από τεράστια δένδρα. Ήταν χιονισμένη κι αυτή με καλή ρυμοτομία, μικρά κτίρια, όμορφα ξύλινα σπιτάκια, καθαρή, μια μικρή κίνηση στους δρόμους, μια αξιοζήλευτη ζωή χωρίς άγχος. Στο κέντρο της βρισκόταν η μοναδική τράπεζα, και μια μπυραρία που γέμισε από το απόγευμα με θαμώνες κάθε ηλικίας. Ο πολυδιαφημισμένος από τα εστιατόρια, φρέσκος ντόπιος σολομός της περιοχής σου έπεσε λίγο βαρύς, εν συγκρίσει με τα ψάρια της Μεσογείου Θάλασσας. Το Prince Rupert προσελκύει κυρίως φυσιολατρικό τουρισμό, με αναρριχήσεις πεζοπορίες και κυρίως επισκέψεις σε περιοχές αρκούδων και φαλαινών.
Η Ναχότκα όμως περιμένει την τελευταία μας επίσκεψη.
Β. Ειρηνικός, Βανκούβερ, Prince Rupert.
Από την αριστερή σας πλευρά, οι ερημικές πλαγιές της ουράς της Σαχαλίνης του νησιού που μοιάζει με σκυλόψαρο καταλήγανε ομαλά μέχρι τη θάλασσα. Από τη δεξιά πλευρά, το βορειότερο νησί της Ιαπωνίας το Χοκάιντο σου έφερνε αναμνήσεις από αλλοτινές επισκέψεις στην ηφαιστειογενή ενδοχώρα του. H πορεία συνεχιζόταν ανάμεσα από τα νησιά Κουρίλες που ξεκινούν κοντά από το Χοκάιντο και με το ένα δίπλα στο άλλο φτάνουν μέχρι τη χερσόνησο Καμτσιάκα. Ανήκουν όλα στη Σ.Ε. είναι ηφαιστειογενή και μόνο τα μεγάλα κατοικούνται. Ήταν οι τελευταίες στεριές που αφήνατε πίσω σας όταν μπαίνατε στον Ειρηνικό
Πάντα απευχόσουν τις βόρειες θάλασσες ιδίως τον χειμώνα που φέρνει μαζί με την παγωνιά, τα gale και τα storm. Μέχρι εννέα μποφόρ το πρώτο, μέχρι δέκα το δεύτερο. Δεν έφτανε το 43 Βόρειο πλάτος της Ναχότκα και το 45 του Βανκούβερ αλλά έπρεπε να κάνετε και τοξάκι!! Η ευθεία γραμμή στο χάρτη δεν είναι πάντα η συντομότερη. Έτσι φτάνατε στο 50ο κοντά στα παγωμένα Αλεούτια. Δεν είχατε οπτική επαφή μαζί τους, αλλά η αίσθηση που βρίσκεστε κοντά σ αυτά τα νησιά που τα σφυροκοπάνε οι βοριάδες του μεγάλου ωκεανού, σας ενέπνεε ανησυχία, και επιθυμούσατε να
ξεγλιστρήσετε το συντομότερο. Τα Αλεούτια νησιά που σαν περιδέραιο ενώνουν την Αλάσκα με τη Καμτσιάκα, ανήκον στη Ρωσία, η οποία τα πούλησε μαζί με την Αλάσκα στις ΗΠΑ το 1867. Καλλιεργήσιμο έδαφος δεν έχουν και οι Εσκιμώοι που τα κατοικούν ασχολούνται με την αλιεία και το κυνήγι ιδίως της αλεπούς.
Τα βαρομετρικά χαμηλά ξεκινούν συνήθως από Βόρεια Κίνα, Μογγολία, Κορέα, και με πορεία, όπως πάντα στο βόρειο ημισφαίριο ΒΑ, καταλήγουν στην Αλάσκα ή στον Καναδά. Αν τύχαινε και ξεκινούσατε το ταξίδι μαζί με κάποιο, σας συνόδευε με τα εννιά ή δέκα μποφόρ σε όλη τη διαδρομή μέχρι το Βανκούβερ. Άλλο δημιουργούνταν μετά την αναχώρηση σας, περνούσε από πάνω σας και σας ταλαιπωρούσε για λίγες μέρες. Όμως, στη επιστροφή από Καναδά προς Ναχότκα, τότε είχατε να αντιμετωπίσετε το ένα πίσω από το άλλο στην χειμερινή περίοδο.
Ταξιδεύοντας ανατολικά, όταν πλησιάζατε στον Μεσημβρινό του 180ο βάζατε δυο φορές την ίδια μέρα και στην επιστροφή διαγράφατε μία. Κι αν ήταν Κυριακή θα είχατε δυο αργίες ή την χάνετε; Στη πρώτη περίπτωση εξαρτιόταν από τη διάθεση του καπετάνιου και στη δεύτερη την αλλάζετε μια μέρα πριν.
Η πρώτη σας επαφή με τις πολυπόθητες ακτές του Καναδά γινόταν μέσω του Juan de Fuka strait, του καναλιού που βρίσκεται στα σύνορα με τις ΗΠΑ και που πήρε το όνομα του από τον Κεφαλλονίτη Ιωάννη Φωκά, που σαν πλοίαρχος μιας ισπανικής αποστολής ανακάλυψε την περιοχή το 1592.
Εν συνεχεία, ο όμορφος κόλπος του Βανκούβερ, ασφαλές καταφύγιο, σας περίμενε σαν μια μεγάλη αγκαλιά να ξεκουράσει τα σιδερένια πλευρά του πλοίου, και τη δικιά σας ψυχοσωματική ταλαιπωρία. Πλατύς και ήρεμος ο κόλπος, στην επιφάνεια του καθρεφτίζονταν τα χρώματα της ανατολής του ήλιου, μια ευχάριστη γαλήνη που σε προϊδέαζε στα χαρακτηριστικά της χώρας που βρισκόσουν. Αντιλαμβανόσουν αμέσως τη διαφορετικότητα του «δυτικού κόσμου» απ΄ αυτόν απ΄ όπου είχε ξεκινήσει πριν 15-17 μέρες, με τις δεκάδες των ιδιωτικών σκαφών, τις εκατοντάδες αγωνιστικών ή ερασιτεχνικών ιστιοφόρων λέμβων που με τα μικρά τριγωνικά λευκά πανιά λικνιζόταν τεμπέλικα στο νερό. Μια ολιγοήμερος αναμονή στο αγκυροβόλιο του Βανκούβερ δεν ήταν καθόλου δυσάρεστη. Αντίθετα ήταν επιθυμητή για μια ξεκούραση πριν από τις εργασίες και τη φασαρία της φόρτωσης των 22.000 τόνων καλαμποκιού για τη Ναχότκα.
Το κέντρο (Downtown) του Βανκούβερ ήταν απλό, άνετο, χωρίς κυκλοφοριακά προβλήματα και τη βραδινή ερημιά που χαρακτηρίζει τα κέντρα των αμερικανικών πόλεων. Πλακόστρωτοι ήταν οι εμπορικοί δρόμοι, όπου το κυριότερο αξιοθέατο της πόλης ήταν ένα παμπάλαιο ρολόι που δούλευε με ατμό. Ύψους γύρω στα τρία μέτρα ήταν τοποθετημένο πάνω στον κεντρικό πεζόδρομο, και οι περαστικοί περίμεναν την ώρα που θα ηχήσει σαν παλιά ατμομηχανή, εκπέμποντας ατμό. Δεκάδες τουριστικά μαγαζάκια πωλούσαν αναμνηστικά με θέματα από τη ζωή των Ινδιάνων και από την περιοχή της Βritish Columbia, πολιτεία της οποίας πρωτεύουσα είναι το Βανκούβερ.
Είδες το μουσείο χρυσού, το αστεροσκοπείο, ανέβηκες στον πύργο όπου εντύπωση σου έκαναν οι δημοκρατικέ… τιμές στο εστιατόριο, βρέθηκες στη μεγάλη περιοχή της Chinatown. Περπάταγες με ασφάλεια στους δρόμους τις νυχτερινές ώρες, έκανες τα ψώνια σου για τη Ναχότκα, μεταξύ των οποίων και προσωπικά είδη καθημερινής χρήσης προμήθεια δύο μηνών τουλάχιστον για να μην αγοράσεις σοβιετικά. Περισσότερο εντυπωσιάστηκες από τους ήσυχους, άνετους κι ευγενικούς Καναδούς των οποίων η κυβέρνηση έχει σχέσεις με όλους. Όπως π.χ. οι εμπορικές συναλλαγές με την Σ.Ε. μέσω του πλοίου σας, καθώς και οι φιλικές σχέσεις με την Κούβα με την ανταλλαγή διπλωματικών αποστολών και με την δυνατότητα επίσκεψης Καναδών τουριστών στο νησί, κάτι που ήδη γνώριζες από προσωπική εμπειρία, όταν σε είχαν συμβουλέψει κι έκανες τον Καναδό στις δύσκολές περιπτώσεις… στο σκληρό καθεστώς της Κούβας κείνης της εποχής.
Σε κάποιο από τα τρία ταξίδια πλεύσατε μέχρι το Seattle των ΗΠΑ για τρεις μέρες, όπου ανέβηκες και στον εκεί πύργο του με την φανταστική θέα.
Στο τρίτο ταξίδι στο Βανκούβερ τότε που άρχιζε ο χειμώνας, σας έστειλαν και στη μικρή πόλη Prince Rupert δέκα μοίρες βορειότερα γύρω στο 55ο Β. κοντά στα σύνορα με την Αλάσκα. Ταξιδεύατε τρεις μέρες σε μια περιοχή με ελάχιστη ναυσιπλοΐα, για να φτάσετε σ΄ ένα λιμάνι που δύσκολα τυχαίνει δεύτερη φορά. Πλέοντας παράλληλα με τις καναδικές ακτές είχες την αίσθηση της ασφάλειας, αλλά και οι θύελλες του ειρηνικού φτάνουν εξασθενημένες στις ακτές της αμερικανικής ηπείρου. Ένα συναίσθημα απομόνωσης σε πλημμύριζε σ’ αυτή την μοναχική βορινή πορεία σε τούτο το κομμάτι της υδρογείου, όπου είχες την αίσθηση ότι ο αέρας είναι καθαρότερος, ο κύκλος του ορίζοντα μικρότερος και ο ουρανός χαμηλότερος. Η καθημερινή παρουσία φαλαινών σε απόσταση πάνω από τα πεντακόσια μέτρα από το πλοίο, σούφερνε εικόνες με θηρία πάνω σε χάρτες θαλασσοπόρων. Ήξερες πως η πορεία προς το Βορά πάντα κάπου διακοπτόταν, είχες όμως την επιθυμία να ανέβεις όσο το δυνατό βορειότερα. Η ομοιότητα των ημερών των άλλων θαλάσσιων περιοχών δεν θα υφίσταντο εκεί. Κάθε μια θα ήταν διαφορετική αλλά…Οι σκέψεις σου διακόπηκαν όταν μπήκατε σ’ ένα δίαυλο ανάμεσα από ένα σύμπλεγμα νησιών κατάφυτων από μισοχιονισμένα πελώρια πευκόδενδρα που οι ρίζες τους βούταγαν μέσα στο νερό.
Η μικρή πόλη με πληθυσμό κάτω των δέκα χιλιάδων κατοίκων, φαινόταν σα να είχε κτιστεί κι αυτή μέσα σε δάσος έτσι όπως ήταν περικυκλωμένη από τεράστια δένδρα. Ήταν χιονισμένη κι αυτή με καλή ρυμοτομία, μικρά κτίρια, όμορφα ξύλινα σπιτάκια, καθαρή, μια μικρή κίνηση στους δρόμους, μια αξιοζήλευτη ζωή χωρίς άγχος. Στο κέντρο της βρισκόταν η μοναδική τράπεζα, και μια μπυραρία που γέμισε από το απόγευμα με θαμώνες κάθε ηλικίας. Ο πολυδιαφημισμένος από τα εστιατόρια, φρέσκος ντόπιος σολομός της περιοχής σου έπεσε λίγο βαρύς, εν συγκρίσει με τα ψάρια της Μεσογείου Θάλασσας. Το Prince Rupert προσελκύει κυρίως φυσιολατρικό τουρισμό, με αναρριχήσεις πεζοπορίες και κυρίως επισκέψεις σε περιοχές αρκούδων και φαλαινών.
Η Ναχότκα όμως περιμένει την τελευταία μας επίσκεψη.
Attachments
Last edited:
