psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.094
- Likes
- 56.049
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Σχεδιασμός & προετοιμασία
- Αναχώρηση και άφιξη στη πόλη
- Guten Abend Dresden!
- Το μπαλκόνι της Δρέσδης και οι πρώτες μπύρες
- Υπό βροχή μεταξύ Neustadt & Altstadt
- Και τη νύχτα όμορφη πόλη!
- Δρέσδη μέρα δεύτερη
- Επιστροφή στο ιστορικό κέντρο
- Πόσο θα βρέξεις ακόμα;
- Αυτό ήταν κιόλας; Πάμε γι’ άλλα
- Berlin, να ‘μαι πάλι εδώ!
- Πάμε για πρωινό;
- Στο σπουδαιότερο μνημείο του Βερολίνου
- Εκδρομή ήταν και πάει…
- Επίλογος – συμπεράσματα
Αναχώρηση και άφιξη στη πόλη
(καθιερωμένη αεροπλανική φωτογραφία)
Η απευθείας πτήση στις 8 το πρωί από το αεροδρόμιο Μακεδονία ήταν δίχως καθυστέρηση και πολύ ομαλή, παρόλο που το κάθισμα μου δε θα το έλεγα και ιδιαίτερα ευρύχωρο, αναγκάζοντας με σε σύντομες βόλτες στη καμπίνα:
Στις δύο περίπου ώρες αρχίσαμε τη κάθοδο μας προς το «νέο» αεροδρόμιο ‘’Brandenburg’’ του Βερολίνου:
Κατεβήκαμε από τη φυσούνα που προσεγγίζουν οι πτήσεις της Aegean με τη σειρά μας όπως ορίζουν οι νέοι κανονισμοί.
Και ανεμπόδιστα βγήκαμε προς τον εξωτερικό χώρο μετά από λίγο κόπο, καθώς για να βρεις την έξοδο ήθελε μια διαδικασία καθώς και να περάσεις μερικές έξυπνες αλλά στριμωχτές πόρτες:
Πρακτικά δε πρόκειται για τίποτα περισσότερο από μια επέκταση και παραπάνω terminal του προϋπάρχοντος αεροδρομίου ‘’Schönefeld’’.
Εκμεταλλευόμενοι τη διαφορά ώρας και τη πρωινή πτήση κατευθυνθήκαμε προς το τέρμα των λεωφορείων περίπου 500 μέτρα μετά, βλέποντας τα Flixbuses να πηγαινοέρχονται. Οι όποιες αμφιβολίες για τη κράτηση του σωστού λεωφορείου διαλύθηκαν όταν με ελάχιστη καθυστέρηση λεπτών κατέφτασε το λεωφορείο με το σωστό νούμερο. Αφού ελέγχθηκαν εισιτήρια, μάσκες και καθαρίσαμε τα χέρια μας με αντισηπτικό καθ’ υπόδειξη του οδηγού, αναχωρήσαμε αμέσως βγαίνοντας στην εθνική οδό. Η επιλογή του FlixBus αποτελεί έναν εξαιρετικό τρόπο μετακίνησης, καθώς πέρα από το καθαρό λεωφορείο, προσφέρονται άνετα καθίσματα (μέχρι κι εγώ κατάφερα να ρίξω έναν υπνάκο) & καλό WiFi.
Ακολουθήσαμε τη διαδρομή στην ειδικά διαμορφωμένη λωρίδα του αυτοκινητόδρομου στην οποία συναντήσαμε ουκ ολίγα έργα, βλέποντας παράλληλα όμορφες εικόνες της Γερμανικής φύσης:
Δύο ώρες μετά το λεωφορείο έκανε τη πρώτη του στάση στη Δρέσδη, συγκεκριμένα στη νέα πόλη και το δεύτερο μεγαλύτερο σιδηροδρομικό σταθμό ‘’Dresden-Neustadt’’ ,ένα πολύ ωραίο και καλοδιατηρημένο κτήριο, κάνοντας μας να αναρωτιόμαστε για μια μάλλον συνηθισμένη εικόνα στην Ευρώπη:
Η διαδρομή συνεχίστηκε για λίγα λεπτά ακόμη περιφερειακά της παλιάς πόλης:
Καταλήγοντας στο τέρμα/αφετηρία του Flixbus, δίπλα στον ακόμα πιο όμορφο κεντρικό σταθμό ‘’Dresden Hauptbahnhof’’ όπου ήταν και το ραντεβού της οικογενειακής παρέας:
To hostel βρισκόταν περίπου 600 μέτρα πιο κάτω, κάτι που απαιτούσε ολιγόλεπτο περπάτημα. Αν κάτι μου έκανε εντύπωση ήταν η ιδιαίτερη ζέστη που σε συνδυασμό με την υγρασία έκανε τις συνθήκες σχετικά ανυπόφορες. Τελειώσαμε με τα διαδικαστικά (εγγραφή στοιχείων, εφαρμογές ιχνηλάτησης, ταυτότητες & πληρωμές) και παραλάβαμε το δωμάτιο μας στον 7ο όροφο με εξαιρετική θέα προς το νέο:
Αλλά και προς το παλαιότερο κομμάτι της πόλης:
Ανυπομονούσα να βγω έξω προς εξερεύνηση μιας και με όλες αυτές τις μετακινήσεις δεν είχα αντιληφθεί ακόμα το βασικότερο, το γεγονός ότι μετά από τόσο καιρό και όλα όσα μεσολάβησαν, βρισκόμουν πάλι εκδρομή σε μια πόλη του εξωτερικού, περπατώντας και φωτογραφίζοντας σε νέους δρόμους άγνωστος μέσα σε αγνώστους, κάτι που δε θα αργούσα πολύ να καταλάβω:
(καθιερωμένη αεροπλανική φωτογραφία)
Η απευθείας πτήση στις 8 το πρωί από το αεροδρόμιο Μακεδονία ήταν δίχως καθυστέρηση και πολύ ομαλή, παρόλο που το κάθισμα μου δε θα το έλεγα και ιδιαίτερα ευρύχωρο, αναγκάζοντας με σε σύντομες βόλτες στη καμπίνα:
Στις δύο περίπου ώρες αρχίσαμε τη κάθοδο μας προς το «νέο» αεροδρόμιο ‘’Brandenburg’’ του Βερολίνου:
Κατεβήκαμε από τη φυσούνα που προσεγγίζουν οι πτήσεις της Aegean με τη σειρά μας όπως ορίζουν οι νέοι κανονισμοί.
Και ανεμπόδιστα βγήκαμε προς τον εξωτερικό χώρο μετά από λίγο κόπο, καθώς για να βρεις την έξοδο ήθελε μια διαδικασία καθώς και να περάσεις μερικές έξυπνες αλλά στριμωχτές πόρτες:
Πρακτικά δε πρόκειται για τίποτα περισσότερο από μια επέκταση και παραπάνω terminal του προϋπάρχοντος αεροδρομίου ‘’Schönefeld’’.
Εκμεταλλευόμενοι τη διαφορά ώρας και τη πρωινή πτήση κατευθυνθήκαμε προς το τέρμα των λεωφορείων περίπου 500 μέτρα μετά, βλέποντας τα Flixbuses να πηγαινοέρχονται. Οι όποιες αμφιβολίες για τη κράτηση του σωστού λεωφορείου διαλύθηκαν όταν με ελάχιστη καθυστέρηση λεπτών κατέφτασε το λεωφορείο με το σωστό νούμερο. Αφού ελέγχθηκαν εισιτήρια, μάσκες και καθαρίσαμε τα χέρια μας με αντισηπτικό καθ’ υπόδειξη του οδηγού, αναχωρήσαμε αμέσως βγαίνοντας στην εθνική οδό. Η επιλογή του FlixBus αποτελεί έναν εξαιρετικό τρόπο μετακίνησης, καθώς πέρα από το καθαρό λεωφορείο, προσφέρονται άνετα καθίσματα (μέχρι κι εγώ κατάφερα να ρίξω έναν υπνάκο) & καλό WiFi.
Ακολουθήσαμε τη διαδρομή στην ειδικά διαμορφωμένη λωρίδα του αυτοκινητόδρομου στην οποία συναντήσαμε ουκ ολίγα έργα, βλέποντας παράλληλα όμορφες εικόνες της Γερμανικής φύσης:
Δύο ώρες μετά το λεωφορείο έκανε τη πρώτη του στάση στη Δρέσδη, συγκεκριμένα στη νέα πόλη και το δεύτερο μεγαλύτερο σιδηροδρομικό σταθμό ‘’Dresden-Neustadt’’ ,ένα πολύ ωραίο και καλοδιατηρημένο κτήριο, κάνοντας μας να αναρωτιόμαστε για μια μάλλον συνηθισμένη εικόνα στην Ευρώπη:
Η διαδρομή συνεχίστηκε για λίγα λεπτά ακόμη περιφερειακά της παλιάς πόλης:
Καταλήγοντας στο τέρμα/αφετηρία του Flixbus, δίπλα στον ακόμα πιο όμορφο κεντρικό σταθμό ‘’Dresden Hauptbahnhof’’ όπου ήταν και το ραντεβού της οικογενειακής παρέας:
To hostel βρισκόταν περίπου 600 μέτρα πιο κάτω, κάτι που απαιτούσε ολιγόλεπτο περπάτημα. Αν κάτι μου έκανε εντύπωση ήταν η ιδιαίτερη ζέστη που σε συνδυασμό με την υγρασία έκανε τις συνθήκες σχετικά ανυπόφορες. Τελειώσαμε με τα διαδικαστικά (εγγραφή στοιχείων, εφαρμογές ιχνηλάτησης, ταυτότητες & πληρωμές) και παραλάβαμε το δωμάτιο μας στον 7ο όροφο με εξαιρετική θέα προς το νέο:
Αλλά και προς το παλαιότερο κομμάτι της πόλης:
Ανυπομονούσα να βγω έξω προς εξερεύνηση μιας και με όλες αυτές τις μετακινήσεις δεν είχα αντιληφθεί ακόμα το βασικότερο, το γεγονός ότι μετά από τόσο καιρό και όλα όσα μεσολάβησαν, βρισκόμουν πάλι εκδρομή σε μια πόλη του εξωτερικού, περπατώντας και φωτογραφίζοντας σε νέους δρόμους άγνωστος μέσα σε αγνώστους, κάτι που δε θα αργούσα πολύ να καταλάβω:
Last edited:
