psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.094
- Likes
- 56.049
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Σχεδιασμός & προετοιμασία
- Αναχώρηση και άφιξη στη πόλη
- Guten Abend Dresden!
- Το μπαλκόνι της Δρέσδης και οι πρώτες μπύρες
- Υπό βροχή μεταξύ Neustadt & Altstadt
- Και τη νύχτα όμορφη πόλη!
- Δρέσδη μέρα δεύτερη
- Επιστροφή στο ιστορικό κέντρο
- Πόσο θα βρέξεις ακόμα;
- Αυτό ήταν κιόλας; Πάμε γι’ άλλα
- Berlin, να ‘μαι πάλι εδώ!
- Πάμε για πρωινό;
- Στο σπουδαιότερο μνημείο του Βερολίνου
- Εκδρομή ήταν και πάει…
- Επίλογος – συμπεράσματα
Επιστροφή στο ιστορικό κέντρο
Η επιβεβλημένη στάση για καφέ μας έδωσε τη κατάλληλη ώθηση για τη συνέχεια, χωρίς ωστόσο να γίνουμε αισιόδοξοι για τις καιρικές συνθήκες. Προχωρήσαμε κάθετα στο πεζόδρομο μέχρι που συναντήσαμε το τεράστιο οικοδόμημα της Kreuzkirche που φαινόταν άλλωστε από μακριά:
Στον ίδιο χώρο φιλοξενείται και το μνημείο Julius Otto Denkmal, αφιερωμένο στον Ernst Julius Otto έναν σπουδαίο Σάξονα συνθέτη φωνητικών, καθηγητή μουσική και διευθυντής χορωδίας:
Η Kreuzkirche (Εκκλησία του Τιμίου Σταυρού) είναι μια ακόμη Λουθηρανική εκκλησία στη Δρέσδη, και το μεγαλύτερο εκκλησιαστικό κτίριο στη πολιτεία της Σαξονίας. Κατασκευάστηκε πρώτη φορά κατά το 14ο αιώνα και δε γλίτωσε όχι μόνο από το βομβαρδισμό της πόλης στο Β’ παγκόσμιο, αλλά και από μια σειρά πυρκαγιών ανά τους αιώνες, όπως και από κανονιοβολισμό της Πρωσίας κατά τη διάρκεια του επταετούς πολέμου:
Προχωρήσαμε ανάμεσα στα όμορφα κτήρια:
Λίγο πριν βγούμε και πάλι στα πλακόστρωτα δρομάκια της Galeriestraße του ιστορικού κέντρου όπου κάναμε και λίγα μικρά ψώνια:
Ο κόσμος που έκανε τη βόλτα του εκείνη την ώρα αψηφούσε κάθε ενδεχόμενο βροχής:
Βρεθήκαμε λίγο μετά σε γνώριμους πλέον δρόμους, περνώντας κάτω από την στεγασμένη γέφυρα μεταξύ των κτηρίων, απ’ όπου περνούσε όλη η βασιλική οικογένεια για να εκκλησιαστεί :
Βλέποντας τον εξωτερικό χώρο του καφέ του Grand Hotel με τον κόσμο να πίνει το καφεδάκι και τις μπύρες του:
Αλλά και τη πλατεία με τη πιάτσα των ταξί μπροστά του, την ώρα που το γνωστό διώροφο τουριστικό λεωφορείο έκανε την εμφάνιση του:
Ήταν μια ευκαιρία για μερικές φωτογραφίες στο καθεδρικό ναό, εφάμιλλες με τις χθεσινοβραδινές:
Με μεγαλύτερη έμφαση στη λεπτομέρεια λόγω του φυσικού φωτός της ημέρας:
Περνώντας απέναντι στο δρόμο βρεθήκαμε στη Theaterplatz θαυμάζοντας το λόγο που η Δρέσδη έγινε εκτός των άλλων και μουσική μητρόπολη. Το κτήριο της όπερας Semperoper Dresden:
Μπροστά από την όπερα δεσπόζει το πανύψηλο μπρούτζινο άγαλμα του ιππέα König-Johann-Denkmal αφιερωμένο βεβαίως στο Σάξονα Βασιλέα.
Το κτήριο ήταν καταπληκτικό, ίσως το καλύτερο του ιστορικού κέντρου με ιδιαίτερες λεπτομέρειες και αγάλματα εμπνευσμένα από πολλούς πολιτισμούς στη πρόσοψη του, αλλά και στους υπόλοιπους χώρους του:
Οι λεπτομέρειες πάνω στους τοίχους του μεγάλου οικοδομήματος που ίσως αξίζει την επίσκεψη και εσωτερικά είναι εκπληκτικές:
Στη πλατεία κατέφθανε όλο και περισσότερος κόσμος προκειμένου να επισκεφτεί τα αξιοθέατα, την ίδια ώρα που άρχισαν να πέφτουν οι πρώτες ψιχάλες:
Καθίσαμε κάτω από το δέντρο για μερικά λεπτά, ελπίζοντας να κοπάσει η βροχή όσο πιο γρήγορα γινόταν
Κι εγώ με την ομπρέλα μου πετάχτηκα μέχρι το διπλανό πάρκο Zwingergarten με τη λίμνη για μερικές φωτογραφίες:
Ευτυχώς και αυτές οι λήψεις υπό βροχή με φόντο το καθεδρικό και το παλάτι ήταν εντυπωσιακές:
Η νεροποντή όμως δεν έλεγε να σταματήσει, αντιθέτως είχε επιδεινωθεί, αναγκάζοντας μας να αναζητήσουμε καλύτερο καταφύγιο, κάτι που βρήκαμε στην είσοδο του γειτονικού μουσείου του παλατιού...
Η επιβεβλημένη στάση για καφέ μας έδωσε τη κατάλληλη ώθηση για τη συνέχεια, χωρίς ωστόσο να γίνουμε αισιόδοξοι για τις καιρικές συνθήκες. Προχωρήσαμε κάθετα στο πεζόδρομο μέχρι που συναντήσαμε το τεράστιο οικοδόμημα της Kreuzkirche που φαινόταν άλλωστε από μακριά:

Στον ίδιο χώρο φιλοξενείται και το μνημείο Julius Otto Denkmal, αφιερωμένο στον Ernst Julius Otto έναν σπουδαίο Σάξονα συνθέτη φωνητικών, καθηγητή μουσική και διευθυντής χορωδίας:

Η Kreuzkirche (Εκκλησία του Τιμίου Σταυρού) είναι μια ακόμη Λουθηρανική εκκλησία στη Δρέσδη, και το μεγαλύτερο εκκλησιαστικό κτίριο στη πολιτεία της Σαξονίας. Κατασκευάστηκε πρώτη φορά κατά το 14ο αιώνα και δε γλίτωσε όχι μόνο από το βομβαρδισμό της πόλης στο Β’ παγκόσμιο, αλλά και από μια σειρά πυρκαγιών ανά τους αιώνες, όπως και από κανονιοβολισμό της Πρωσίας κατά τη διάρκεια του επταετούς πολέμου:

Προχωρήσαμε ανάμεσα στα όμορφα κτήρια:

Λίγο πριν βγούμε και πάλι στα πλακόστρωτα δρομάκια της Galeriestraße του ιστορικού κέντρου όπου κάναμε και λίγα μικρά ψώνια:

Ο κόσμος που έκανε τη βόλτα του εκείνη την ώρα αψηφούσε κάθε ενδεχόμενο βροχής:

Βρεθήκαμε λίγο μετά σε γνώριμους πλέον δρόμους, περνώντας κάτω από την στεγασμένη γέφυρα μεταξύ των κτηρίων, απ’ όπου περνούσε όλη η βασιλική οικογένεια για να εκκλησιαστεί :


Βλέποντας τον εξωτερικό χώρο του καφέ του Grand Hotel με τον κόσμο να πίνει το καφεδάκι και τις μπύρες του:

Αλλά και τη πλατεία με τη πιάτσα των ταξί μπροστά του, την ώρα που το γνωστό διώροφο τουριστικό λεωφορείο έκανε την εμφάνιση του:

Ήταν μια ευκαιρία για μερικές φωτογραφίες στο καθεδρικό ναό, εφάμιλλες με τις χθεσινοβραδινές:

Με μεγαλύτερη έμφαση στη λεπτομέρεια λόγω του φυσικού φωτός της ημέρας:

Περνώντας απέναντι στο δρόμο βρεθήκαμε στη Theaterplatz θαυμάζοντας το λόγο που η Δρέσδη έγινε εκτός των άλλων και μουσική μητρόπολη. Το κτήριο της όπερας Semperoper Dresden:

Μπροστά από την όπερα δεσπόζει το πανύψηλο μπρούτζινο άγαλμα του ιππέα König-Johann-Denkmal αφιερωμένο βεβαίως στο Σάξονα Βασιλέα.
Το κτήριο ήταν καταπληκτικό, ίσως το καλύτερο του ιστορικού κέντρου με ιδιαίτερες λεπτομέρειες και αγάλματα εμπνευσμένα από πολλούς πολιτισμούς στη πρόσοψη του, αλλά και στους υπόλοιπους χώρους του:

Οι λεπτομέρειες πάνω στους τοίχους του μεγάλου οικοδομήματος που ίσως αξίζει την επίσκεψη και εσωτερικά είναι εκπληκτικές:

Στη πλατεία κατέφθανε όλο και περισσότερος κόσμος προκειμένου να επισκεφτεί τα αξιοθέατα, την ίδια ώρα που άρχισαν να πέφτουν οι πρώτες ψιχάλες:

Καθίσαμε κάτω από το δέντρο για μερικά λεπτά, ελπίζοντας να κοπάσει η βροχή όσο πιο γρήγορα γινόταν

Κι εγώ με την ομπρέλα μου πετάχτηκα μέχρι το διπλανό πάρκο Zwingergarten με τη λίμνη για μερικές φωτογραφίες:

Ευτυχώς και αυτές οι λήψεις υπό βροχή με φόντο το καθεδρικό και το παλάτι ήταν εντυπωσιακές:

Η νεροποντή όμως δεν έλεγε να σταματήσει, αντιθέτως είχε επιδεινωθεί, αναγκάζοντας μας να αναζητήσουμε καλύτερο καταφύγιο, κάτι που βρήκαμε στην είσοδο του γειτονικού μουσείου του παλατιού...

Last edited: