psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.094
- Likes
- 56.049
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Σχεδιασμός & προετοιμασία
- Αναχώρηση και άφιξη στη πόλη
- Guten Abend Dresden!
- Το μπαλκόνι της Δρέσδης και οι πρώτες μπύρες
- Υπό βροχή μεταξύ Neustadt & Altstadt
- Και τη νύχτα όμορφη πόλη!
- Δρέσδη μέρα δεύτερη
- Επιστροφή στο ιστορικό κέντρο
- Πόσο θα βρέξεις ακόμα;
- Αυτό ήταν κιόλας; Πάμε γι’ άλλα
- Berlin, να ‘μαι πάλι εδώ!
- Πάμε για πρωινό;
- Στο σπουδαιότερο μνημείο του Βερολίνου
- Εκδρομή ήταν και πάει…
- Επίλογος – συμπεράσματα
Guten Abend Dresden!
Προχωρήσαμε προς τη παλιά πόλη διαμέσου του Großer Garten, ενός μεγάλου κήπου στη μέση της πόλης που φιλοξενεί πέρα από λιμνούλες:
Πολλά μπαρόκ γλυπτά και το πολύ όμορφο θερινό ανάκτορο:
Οι μαγευτικές εικόνες του φθινοπώρου που είχε φτάσει νωρίτερα στη Γερμανία μας κατέκλυσαν αμέσως:
Από το σημείο εκείνο άρχισε να φαίνεται το εντυπωσιακό δημαρχείο της Δρέσδης «Rathaus Dresden» με σήμα κατατεθέν το εντυπωσιακό ρολόι του:
Περάσαμε το κυκλικό κόμβο με τις γραμμές των τραμ και πλησιάσαμε περισσότερο:
Θαυμάζοντας το μεγαλεπήβολο αυτό οικοδόμημα, το οποίο βεβαίως λόγω της κατάστασης δεν ήταν επισκέψιμο:
Από κοντά φαινόταν πραγματικά θεόρατο:
Όμως εξίσου εντυπωσιακή είναι και η εκκλησία Kreuzkirche που συναντάει κανείς στον ίδιο δρόμο λίγα μέτρα πιο κάτω:
Ο λεγόμενος Kreuzstraße λοιπόν οδηγεί στη πλατεία altmadrkt statplatz διάσημη υπαίθρια και Χριστουγεννιάτικη αγορά της πόλης, δίνοντας μας όμορφες και οικείες βορειοευρωπαϊκές εικόνες:
Τα υπαίθρια μαγαζάκια που ήταν στημένα εκεί, προσέφεραν στον λίγο σχετικά κόσμο λόγω ημέρας και ώρας τα εξαιρετικά τους εδέσματα συνοδευόμενα από μπύρα ή τοπικό κρασί:
Απαρνηθήκαμε τις λαχταριστές βιτρίνες και τις μυρωδιές που μας έσπαγαν τη μύτη:
Προκειμένου να περάσουμε το μεγάλο δρόμο Wilsdruffer προχωρώντας προς τη παλιά πόλη:
Είχα αρχίσει να εξτασιάζομαι όχι μόνο απ’ όσα έβλεπα στη πόλη, αλλά και από το γεγονός ότι επιτέλους ξαναζούσα το συναίσθημα.
Σ’ αυτό συνηγόρησε βέβαια και η εικόνα που είχα εκείνη τη στιγμή μπροστά στα μάτια μου, αυτή των μουσείων της πόλης (Kupferstich-Kabinett) και του καθεδρικού ναού στο βάθος:
Δεν έλειπαν βέβαια και τα ψηφιδωτά που θύμιζαν το παρελθόν της πόλης και τη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία:
Η τοιχογραφία ανήκε στο κτήριο Kulturpalast, κατασκευής 1969 και αποτελούσε τη μεγαλύτερη αίθουσα πολλαπλών χρήσεων στη Δρέσδη που χρησιμοποιήθηκε για συναυλίες, χορούς, συνέδρια και άλλες εκδηλώσεις.
Κάπου εδώ να αναφέρω μερικά ακόμη σημαντικά στοιχεία για τη Δρέσδη.
Τη περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου είχε γίνει το καταφύγιο για χιλιάδες πρόσφυγες, παιδιά και γυναίκες, καθώς δεν αποτελούσε στρατιωτικό στόχο με το κίνδυνο να δεχτεί επίθεση. Κάτι τέτοιο όμως δεν επιβεβαιώθηκε, μιας και η πόλη στη κυριολεξία ισοπεδώθηκε μέσα σε μια νύχτα.
Στις 13 προς 14 Φεβρουαρίου του 1945 και ενώ πόλεμος βάδιζε στο τέλος του, αμερικανικά και βρετανικά βομβαρδιστικά που άδειασαν τόνους από βόμβες πάνω από τη πόλη. Θα μπορούσε κανείς να τις χαρακτηρίσει «έξυπνες» μιας και ήταν προγραμματισμένες να εκραγούν περίπου 50 μέτρα πάνω απ’ το έδαφος. Αποτέλεσμα όλου αυτού ήταν να σχηματιστεί ένα πύρινο σύννεφο που τύλιξε μέσα του ανθρώπους και κτίρια που κάηκαν σε λίγα λεπτά!
Χιλιάδες ψυχές απανθρακώθηκαν και το 80% περίπου της πόλης έγινε σκόνη, σε ένα περιστατικό που θεωρήθηκε έγκλημα πολέμου από πλευράς των συμμάχων.
Είναι πολύ εντυπωσιακό αυτό που αντικρύζει πλέον ο επισκέπτης, καθώς τίποτα δε θυμίζει αυτό το γεγονός, μιας και η πόλη έχει αποκατασταθεί πλήρως στο ίδιο επίπεδο με τεράστιες προσπάθειες όλα τα επόμενα χρόνια!
Περάσαμε από την καταπληκτική μπυραρία της γνωστής Paulaner συνεχίζοντας το δρόμο μας:
Μέσα από τα μουσεία της πόλης και το κάστρο/παλάτι της Δρέσδης:
Αντικρύζοντας παράλληλα και τις αρκετά τουριστικές εικόνες με τις άμαξες στα πλακόστρωτα:
Και πάνω που αναρωτηθήκαμε τι άλλο μπορεί να ακολουθεί περνώντας τη στοά:
Ήρθαμε αντιμέτωποι με τη Schlossplatz, τη κυριότερη ίσως πλατεία του ιστορικού κέντρου (Altstadt) λίγο πριν το ποταμό Έλβα. Εκεί δεσπόζουν κτίσματα σπουδαίας αρχιτεκτονικής και ομορφιάς, αρχής γενομένης από το ‘’Landesamt für Denkmalpflege Sachsen’’ δηλαδή το κρατικό κτήριο διατήρησης μνημείων της Σαξονίας:
Κυριότερα όμως τη μεγάλη μπαρόκ εκκλησία που υψωνόταν μπροστά μας, που δεν ήταν άλλη από τη βασιλική εκκλησία Hofkirche, το καθεδρικό ναό της Δρέσδης, με το θεόρατο πραγματικά καμπαναριό της να ξεχωρίζει από μακριά:
Η Hofkirche είναι ένας καθολικός ναός που χτίστηκε από τον Αύγουστο II τον Ισχυρό το 1738 και εκτός από το εκπληκτικό μπαρόκ στυλ που αντιλαμβάνεσαι σχεδόν αμέσως, παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και τα αγάλματα των αγίων και των επισκόπων που φιλοξενούνται σ’ αυτόν.
Η ομορφιά του μέρους μαζί με την ακόρεστη ικανοποίηση μου για ταξίδι με είχαν συνεπάρει, μη προλαβαίνοντας να πατάω το κλικ στη φωτογραφική μηχανή, κάτι που είναι λογικό αρκεί να αντιληφθεί κανείς ότι στη Δρέσδη κάθε στενάκι του κέντρου αποτελεί αξιοθέατο και αιτία φωτογραφίας.
Αυτά σκεφτόμουν όσο προχωρούσα προς τη πομπή των Πριγκίπων (Furstenzug), ένα πολύ ιδιαίτερο ψηφιδωτό που φιλοξενείται στο τοίχο μήκους 102 μέτρων του Βασιλικού παλατιού:
Ουσιαστικά πρόκειται για τη μεγαλύτερη πορσελάνινη τοιχογραφία του κόσμου αποτελούμενη από 24.000 πλακάκια πορσελάνης από το Meissen, η οποία απεικονίζει μια παρέλαση δουκών και βασιλιάδων της Σαξονίας. Εκπληκτικό:
Διαβάζοντας για αυτά προχωρούσα πάνω – κάτω στην οδό Augustusstraße βλέποντας παράλληλα το εντυπωσιακό υπαίθριο σόου:
Αλλά ψάχνοντας επίσης τις καλύτερες λήψεις είτε προς το ναό:
Είτε προς το υπόλοιπο ιστορικό κέντρο που ακόμα δεν είχα δει:
Last edited:
