psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.094
- Likes
- 45.320
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Peru, Japan, Iceland
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Σχεδιασμός & προετοιμασία
- Αναχώρηση και άφιξη στη πόλη
- Guten Abend Dresden!
- Το μπαλκόνι της Δρέσδης και οι πρώτες μπύρες
- Υπό βροχή μεταξύ Neustadt & Altstadt
- Και τη νύχτα όμορφη πόλη!
- Δρέσδη μέρα δεύτερη
- Επιστροφή στο ιστορικό κέντρο
- Πόσο θα βρέξεις ακόμα;
- Αυτό ήταν κιόλας; Πάμε γι’ άλλα
- Berlin, να ‘μαι πάλι εδώ!
- Πάμε για πρωινό;
- Στο σπουδαιότερο μνημείο του Βερολίνου
- Εκδρομή ήταν και πάει…
- Επίλογος – συμπεράσματα
Το μπαλκόνι της Δρέσδης και οι πρώτες μπύρες
Κολλητά από το κτήριο διατήρησης μνημείων και ακριβώς πριν από τη γέφυρα του Αυγούστου ξεκινούν τα σκαλοπάτια για το γνωστό «Μπαλκόνι» της Δρέσδης (ή μπαλκόνι της Ευρώπης - Brühlsche Terrasse) όπως αναφέρουν και οι οδηγοί:
Δε πρόκειται τίποτα περισσότερο από ένα υπερυψωμένο σημείο με υπέροχη θέα προς το ποταμό και την νέα πόλη (Neustadt) που δε πρέπει να παραλείψετε να ανεβείτε. Από εκεί φαίνεται δυστυχώς και η μόνη παραφωνία της πόλης, η γέφυρα Carolabrücke:
Μια παραφωνία -άκρως επιεικής ο όρος- που κόστισε πολλαπλά στη πόλη και ακύρωσε την όποια τεράστια προσπάθεια ανοικοδόμησης της, θυμίζοντας ατόφια Ελληνική Ρεμούλα… Οι οδηγίες της Unesco ήταν σαφέστατες :
«Ή φτιάχνετε υπόγεια γέφυρα ή παίρνετε πόδι από τον κατάλογο των Μνημείων της Παγκόσμιας Κληρονομιάς».
Το αποτέλεσμα το είδατε στη παραπάνω εικόνα, έχοντας ως συνέπεια τη διαγραφή της Δρέσδης από το κατάλογο και τη Γερμανία να είναι η πρώτη Ευρωπαϊκή χώρα που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Άξιοι!
Για να καταλάβει κάποιος την αντίθεση και το οικοδομικό έγκλημα που συντελέστηκε εκεί, αρκεί να ρίξει μια ματιά στη γέφυρα του Αυγούστου (Augustusbrücke), που συνδέει τη νέα με τη παλιά πόλη και το ιστορικό κέντρο, και αν και απλή αλλά και υπό ανάπλαση δε χάνει την ομορφιά της:
Η πρώτη γέφυρα στο σημείο αυτό ξεκίνησε να χτίζεται το 12ο αιώνα, αυτή που βλέπαμε όμως με τους 9 θόλους αποτελεί μια ασφαλέστατη κατασκευή του 1907.
Από την αρχή της και χαμηλά σχεδόν στα σκαλοπάτια μπορεί κανείς να πάρει εξαιρετικές εικόνες:
Όπως και από το μπαλκόνι, όπως σοφά έπραξε η οικογένεια:
Η συστοιχία των δέντρων και τα παγκάκια προσφέρουν εξαιρετική σκιά τις ημέρες του καλοκαιριού σαν αυτήν:
Προχωρώντας στο μπαλκόνι μπορεί να δει κανείς απέναντι το ανοιχτό θέατρο της πόλης, στημένο ακριβώς μπροστά από το υπουργείο οικονομικών της Σαξονίας:
Δε περάσαμε απέναντι κάτι που θα κάναμε αργότερα, συνεχίζοντας τη βόλτα μας παράλληλα ψάχνοντας ένα ωραίο μέρος, μιας και η δίψα είχε κάνει ήδη την εμφάνιση της:
Έτσι φτάσαμε ως το υπέροχο κτήριο της ακαδημίας καλών τεχνών,
Διαπιστώνοντας ότι τα διπλανά σκαλιά οδηγούν στο σημείο που βρίσκονται μαζεμένα όλα τα εστιατόρια και οι μπυραρίες της περιοχής του κέντρου:
Κατεβήκαμε τα σκαλιά δίχως δεύτερη σκέψη, ξεκινώντας τη περιήγηση μέσα στα πεζοδρομημένα στενάκια προκειμένου να επιλέξουμε που θα καθόμασταν:
Χωρίς σχεδόν να το καταλάβουμε φτάσαμε μπροστά στο προτεσταντικό ναό της Εκκλησίας της παναγίας ‘’Frauenkirche’’ που ξεκίνησε να χτίζεται το 1726:
Το εντυπωσιακό οικοδόμημα και διαχρονικό σύμβολο της πόλης με το τεράστιο τρούλο ήταν από τα πρώτα που βομβαρδίστηκαν κατά την επιδρομή των συμμάχων και καταστράφηκε ολοσχερώς:
Τα ερείπια της παράμεναν στο κέντρο της πόλης έως σχετικά πρόσφατα, όταν με πρωτοβουλία μιας ομάδας πολιτών και δωρεές απ’ όλο τον κόσμο, άρχισε η ανοικοδόμηση του ναού στα πρότυπα του 180ου αιώνα, αναγκάζοντας την Unesco να τον κατατάξει στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς. Χαρακτηριστική είναι η δωρεά της μεγάλης καμπάνας της εκκλησίας η οποία έγινε από τον γιο ενός από τους Άγγλους πιλότους που έκαψαν τη Δρέσδη το 1945 και θεωρήθηκε το σύμβολο φιλίας μεταξύ Γερμανίας και Βρετανίας.
Στο σημείο αυτό βρίσκεται και διατηρείται ένα τμήμα του παλαιού τείχους του ναού που στάθηκε όρθιο, προκειμένου να θυμίζει στους διερχόμενους το παραλογισμό και τη ματαιότητα του πολέμου:
Συνεχίσαμε ως την εξίσου εντυπωσιακή πίσω πλευρά της ακαδημίας,
Καταλήγοντας στο εστιατόριο – μπυραρία ‘’Augustiner an der Frauenkirche’’ το οποίο μας έκανε αμέσως το κλικ:
Επιλέξαμε το πιο έξω τραπέζι προκειμένου να έχουμε τη πλήρη θέα προς το ναό:
Ενώ οι υπόλοιποι αποφάσισαν να δοκιμάσουν τα φημισμένα τοπικά κρασιά ή τις Weiss, εγώ τσέκαρα τη μπύρα του καταστήματος, κάνοντας κατά λάθος παραγγελία για ποτήρι ενός Λίτρου, κάτι που πολύ με στεναχώρησε:
Φαίνεται άλλωστε ο προβληματισμός και το παράπονο μου:
Όσο οι υπόλοιποι συνέχισαν τα ποτά τους και η αδερφή μου την επίσκεψη στο ναό, εγώ πήρα τη μηχανή στα χέρια μου κι έκανα μια βόλτα στη πλατεία:
Η Neumarkt όπως είναι το επίσημο όνομα της, έσφυζε από ζωή εκείνη την ώρα:
Αφού έφτασα μπροστά από το όμορφο Steigenberger Hotel de Saxe με το άγαλμα του Friedrich August II
Επέστρεψα προς το τραπέζι μου έχοντας καλύτερες λήψεις του ναού:
Αλλά και του αγάλματος του Μαρτίνου Λούθηρου που βρίσκεται μπροστά του και ως εκείνη την ώρα δεν είχα προσέξει:
Οι ψιχάλες που είχαν κάνει την εμφάνιση τους μέσα σε δευτερόλεπτα πραγματικά, δε προμήνυαν κάτι καλό, δίνοντας μας να καταλάβουμε πόσο εύκολα αλλάζουν οι καιρικές συνθήκες στη Γερμανία…
Κολλητά από το κτήριο διατήρησης μνημείων και ακριβώς πριν από τη γέφυρα του Αυγούστου ξεκινούν τα σκαλοπάτια για το γνωστό «Μπαλκόνι» της Δρέσδης (ή μπαλκόνι της Ευρώπης - Brühlsche Terrasse) όπως αναφέρουν και οι οδηγοί:
Δε πρόκειται τίποτα περισσότερο από ένα υπερυψωμένο σημείο με υπέροχη θέα προς το ποταμό και την νέα πόλη (Neustadt) που δε πρέπει να παραλείψετε να ανεβείτε. Από εκεί φαίνεται δυστυχώς και η μόνη παραφωνία της πόλης, η γέφυρα Carolabrücke:
Μια παραφωνία -άκρως επιεικής ο όρος- που κόστισε πολλαπλά στη πόλη και ακύρωσε την όποια τεράστια προσπάθεια ανοικοδόμησης της, θυμίζοντας ατόφια Ελληνική Ρεμούλα… Οι οδηγίες της Unesco ήταν σαφέστατες :
«Ή φτιάχνετε υπόγεια γέφυρα ή παίρνετε πόδι από τον κατάλογο των Μνημείων της Παγκόσμιας Κληρονομιάς».
Το αποτέλεσμα το είδατε στη παραπάνω εικόνα, έχοντας ως συνέπεια τη διαγραφή της Δρέσδης από το κατάλογο και τη Γερμανία να είναι η πρώτη Ευρωπαϊκή χώρα που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Άξιοι!
Για να καταλάβει κάποιος την αντίθεση και το οικοδομικό έγκλημα που συντελέστηκε εκεί, αρκεί να ρίξει μια ματιά στη γέφυρα του Αυγούστου (Augustusbrücke), που συνδέει τη νέα με τη παλιά πόλη και το ιστορικό κέντρο, και αν και απλή αλλά και υπό ανάπλαση δε χάνει την ομορφιά της:
Η πρώτη γέφυρα στο σημείο αυτό ξεκίνησε να χτίζεται το 12ο αιώνα, αυτή που βλέπαμε όμως με τους 9 θόλους αποτελεί μια ασφαλέστατη κατασκευή του 1907.
Από την αρχή της και χαμηλά σχεδόν στα σκαλοπάτια μπορεί κανείς να πάρει εξαιρετικές εικόνες:
Όπως και από το μπαλκόνι, όπως σοφά έπραξε η οικογένεια:
Η συστοιχία των δέντρων και τα παγκάκια προσφέρουν εξαιρετική σκιά τις ημέρες του καλοκαιριού σαν αυτήν:
Προχωρώντας στο μπαλκόνι μπορεί να δει κανείς απέναντι το ανοιχτό θέατρο της πόλης, στημένο ακριβώς μπροστά από το υπουργείο οικονομικών της Σαξονίας:
Δε περάσαμε απέναντι κάτι που θα κάναμε αργότερα, συνεχίζοντας τη βόλτα μας παράλληλα ψάχνοντας ένα ωραίο μέρος, μιας και η δίψα είχε κάνει ήδη την εμφάνιση της:
Έτσι φτάσαμε ως το υπέροχο κτήριο της ακαδημίας καλών τεχνών,
Διαπιστώνοντας ότι τα διπλανά σκαλιά οδηγούν στο σημείο που βρίσκονται μαζεμένα όλα τα εστιατόρια και οι μπυραρίες της περιοχής του κέντρου:
Κατεβήκαμε τα σκαλιά δίχως δεύτερη σκέψη, ξεκινώντας τη περιήγηση μέσα στα πεζοδρομημένα στενάκια προκειμένου να επιλέξουμε που θα καθόμασταν:
Χωρίς σχεδόν να το καταλάβουμε φτάσαμε μπροστά στο προτεσταντικό ναό της Εκκλησίας της παναγίας ‘’Frauenkirche’’ που ξεκίνησε να χτίζεται το 1726:
Το εντυπωσιακό οικοδόμημα και διαχρονικό σύμβολο της πόλης με το τεράστιο τρούλο ήταν από τα πρώτα που βομβαρδίστηκαν κατά την επιδρομή των συμμάχων και καταστράφηκε ολοσχερώς:
Τα ερείπια της παράμεναν στο κέντρο της πόλης έως σχετικά πρόσφατα, όταν με πρωτοβουλία μιας ομάδας πολιτών και δωρεές απ’ όλο τον κόσμο, άρχισε η ανοικοδόμηση του ναού στα πρότυπα του 180ου αιώνα, αναγκάζοντας την Unesco να τον κατατάξει στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς. Χαρακτηριστική είναι η δωρεά της μεγάλης καμπάνας της εκκλησίας η οποία έγινε από τον γιο ενός από τους Άγγλους πιλότους που έκαψαν τη Δρέσδη το 1945 και θεωρήθηκε το σύμβολο φιλίας μεταξύ Γερμανίας και Βρετανίας.
Στο σημείο αυτό βρίσκεται και διατηρείται ένα τμήμα του παλαιού τείχους του ναού που στάθηκε όρθιο, προκειμένου να θυμίζει στους διερχόμενους το παραλογισμό και τη ματαιότητα του πολέμου:
Συνεχίσαμε ως την εξίσου εντυπωσιακή πίσω πλευρά της ακαδημίας,
Καταλήγοντας στο εστιατόριο – μπυραρία ‘’Augustiner an der Frauenkirche’’ το οποίο μας έκανε αμέσως το κλικ:
Επιλέξαμε το πιο έξω τραπέζι προκειμένου να έχουμε τη πλήρη θέα προς το ναό:
Ενώ οι υπόλοιποι αποφάσισαν να δοκιμάσουν τα φημισμένα τοπικά κρασιά ή τις Weiss, εγώ τσέκαρα τη μπύρα του καταστήματος, κάνοντας κατά λάθος παραγγελία για ποτήρι ενός Λίτρου, κάτι που πολύ με στεναχώρησε:
Φαίνεται άλλωστε ο προβληματισμός και το παράπονο μου:
Όσο οι υπόλοιποι συνέχισαν τα ποτά τους και η αδερφή μου την επίσκεψη στο ναό, εγώ πήρα τη μηχανή στα χέρια μου κι έκανα μια βόλτα στη πλατεία:
Η Neumarkt όπως είναι το επίσημο όνομα της, έσφυζε από ζωή εκείνη την ώρα:
Αφού έφτασα μπροστά από το όμορφο Steigenberger Hotel de Saxe με το άγαλμα του Friedrich August II
Επέστρεψα προς το τραπέζι μου έχοντας καλύτερες λήψεις του ναού:
Αλλά και του αγάλματος του Μαρτίνου Λούθηρου που βρίσκεται μπροστά του και ως εκείνη την ώρα δεν είχα προσέξει:
Οι ψιχάλες που είχαν κάνει την εμφάνιση τους μέσα σε δευτερόλεπτα πραγματικά, δε προμήνυαν κάτι καλό, δίνοντας μας να καταλάβουμε πόσο εύκολα αλλάζουν οι καιρικές συνθήκες στη Γερμανία…
Last edited:
