psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.094
- Likes
- 56.051
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Σχεδιασμός & προετοιμασία
- Αναχώρηση και άφιξη στη πόλη
- Guten Abend Dresden!
- Το μπαλκόνι της Δρέσδης και οι πρώτες μπύρες
- Υπό βροχή μεταξύ Neustadt & Altstadt
- Και τη νύχτα όμορφη πόλη!
- Δρέσδη μέρα δεύτερη
- Επιστροφή στο ιστορικό κέντρο
- Πόσο θα βρέξεις ακόμα;
- Αυτό ήταν κιόλας; Πάμε γι’ άλλα
- Berlin, να ‘μαι πάλι εδώ!
- Πάμε για πρωινό;
- Στο σπουδαιότερο μνημείο του Βερολίνου
- Εκδρομή ήταν και πάει…
- Επίλογος – συμπεράσματα
Και τη νύχτα όμορφη πόλη!
Όπως σας λέω σε κάθε ιστορία μου –έχοντας καταντήσει πιο γραφικός από ηλιοβασίλεμα στην Ανάφη- κάθε πόλη που σέβεται τον εαυτό της διαθέτει μια Ιρλανδική μπυραρία. Πως θα μπορούσε η Δρέσδη να παρεκκλίνει απ’ αυτό το κανόνα;
Τα παγωμένα βαρέλια και τα whisky της Irish Fiddler ήρθαν να μας δώσουν τη σπιρτάδα που χρειαζόμασταν μετά από την ολημερίσια περιήγηση και το ταξίδι που προηγήθηκε νωρίς το πρωί, σε ένα χώρο όμορφο και προσεγμένο:
Μετά το απαραίτητο «βαθύ» συνεχίσαμε τη βόλτα στα σοκάκια της περιοχής του Äußere ,με το καλό καιρό να βοηθάει τον κόσμο να γεμίσει τις πλατείες και τα πεζοδρόμια. Ακούσαμε σε λαζοτούρκικη εκδοχή το seven nation army και συνεχίσαμε το δρόμο μας κάνοντας το γύρο του τετραγώνου:
Ο λόγος βέβαια δεν ήταν άλλος απ’ το να επισκεφτούμε ένα μπαράκι που είχα σταμπάρει από τη βόλτα που κάναμε νωρίτερά και μου θύμιζε πάρα πολύ το Βερολίνο, για ακόμα μια φορά. Το Hebedas δικαίωσε απόλυτα αυτή μου τη σκέψη:
Κάναμε και εκεί τα διαδικαστικά με την εφαρμογή ιχνηλάτησης μόλις πιάσαμε το τραπέζι στο πολύ όμορφο χώρο που μου φάνηκε πρακτικά σαν δωμάτια παλιού σπιτιού της Αν. Γερμανίας. Το τσιγάρο φυσικά επιτρέπεται σε όλο το χώρο και η παραγγελία γίνεται μόνο από το μπαρ:
Ήπιαμε τις μπύρες και το πάντα ακριβό στη Γερμανία νερό μας, ξεχνώντας προς στιγμή τη κούραση της ημέρας, η οποία όμως δεν άργησε να κάνει την εμφάνιση της μιας και ήμασταν από τα ξημερώματα στο πόδι έχοντας μεσολαβήσει και ταξίδι. Αφού συμβουλευτήκαμε το πάντα ακριβές google maps κινήσαμε προς τη στάση του τραμ:
Αφού ψάξαμε λίγο τον τρόπο έκδοσης εισιτηρίων μιας και η ώρα ήταν περασμένη, συνειδητοποίησα ότι δεν ήθελα να ακολουθήσω το δρόμο προς το ξενοδοχείο, έτσι με μεγάλη μου χαρά τους παράτησα και συνέχισα για να γυρίσω με τα πόδια:
Ήθελα μια βολτούλα στη νυχτερινή Δρέσδη, για λόγους φωτογράφισης και όχι μόνο, παρόλο που το ξενοδοχείο απείχε παραπάνω από τέσσερα χιλιόμετρα τα οποία θα έκανα με τα πόδια:
Έφτασα εντυπωσιασμένος μπροστά από τη Λουθηρανική εκκλησία των τριών βασιλέων (Dreikönigskirche), διατηρητέο πολιτιστικό μνημείο της Δρέσδης του 15ου αιώνα. Το εντυπωσιακό κτίσμα φαίνεται από αρκετά μακριά και φυσικά δε γλίτωσε ούτε αυτό από το βομβαρδισμό της πόλης, έχοντας ως αποτέλεσμα να αποκατασταθεί πλήρως τη δεκαετία του 80:
Προχωρούσα συνεπαρμένος στους σχεδόν άδειους δρόμους της πόλης, ζώντας μετά από καιρό το υπέροχο αυτό συναίσθημα να προχωράω εντελώς μόνος σ’ ένα ξένο τόπο, φωτογραφίζοντας παράλληλα ότι μου κινούσε τη προσοχή, από σοκάκια μέχρι όμορφες βιτρίνες:
Εννοείται βέβαια ότι δε μπορούσα να αρκεστώ σε όλο αυτό, έτσι θέλοντας να κάνω ακόμη καλύτερη τη νύχτα οδηγήθηκα σχεδόν αυτόματα στη πολύ όμορφη Pub ‘’Red Rooster’’ βρίσκοντας θαλπωρή:
Το υπέροχο ξύλινο μπαρ χωρίς περιορισμούς, έτσι όπως τα ξέραμε δηλαδή, η βαρελίσια πεντανόστιμη Pale ale, ο όμορφος χώρος και η καλή μουσική μου έδωσαν την ενέργεια την οποία χρειαζόμουν:
Περασμένες μία βγήκα ξανά στο δρόμο, αντικρύζοντας το ποτάμι και το θαύμα της παλιάς πόλης απέναντι μου:
Προχώρησα πάνω στη γέφυρα του Αυγούστου με τα έντονα σημάδια της ανακαίνισης της:
Ακούγοντας τη πολύ δυνατή μουσική και βλέποντας τα φώτα από το κλαμπάκι της όχθης, γεγονός παράταιρο με την ομορφιά της πόλης και το κτήριο της όπερας που έβλεπα στο φόντο:
Προχώρησα γρήγορα προσπερνώντας το πλωτό καφέ μπαρ και βρέθηκα στα ενδότερα της πλατείας Theaterplatz της παλιάς πόλης:
Στεκόμουν ακριβώς στο κέντρο βλέποντας τις μορφές των αγίων κρεμασμένες στο περβάζι του ναού, έχοντας την αίσθηση μες το σκοτάδι ότι με κάποιο μαγικό τρόπο κοιτούσαν προς τα πάνω μου:
Απέναντι μου έστεκε το εντυπωσιακό κτήριο της όπερας της Δρέσδης, επιβλητικό και πολύ σωστά φωτισμένο ως όφειλε:
Έβγαλα αρκετές ακόμα φωτογραφίες, τουλάχιστον όσες μπορούσα καθώς οι νυχτερινές λήψεις απαιτούν μεγάλες δυνατότητες τις οποίες προφανώς και δεν έχω:
Αλλά κι ένα πανοραμικό βιντεάκι από άκρη σ’ άκρη:
Κατευθύνθηκα ξανά προς τη Hofkirche και την οδό Chiaveriegasse με το κτήριο των μουσείων για μερικές ακόμη προσπάθειες λήψης:
Ανηφορίζοντας ακολούθως τη Seestraße
και το πεζόδρομο της Prager που οδηγούσε προς το ξενοδοχείο μου:
Άδειο σχεδόν εκείνη την ώρα από επισκέπτες παρά μόνο λίγους που γυρνούσαν προς τα ξενοδοχεία τους όπως εγώ μετά τις δύο.
Μια εξαιρετική, κουραστική αλλά πολύ περιεκτική μέρα είχε φτάσει στο τέλος της.
Όπως σας λέω σε κάθε ιστορία μου –έχοντας καταντήσει πιο γραφικός από ηλιοβασίλεμα στην Ανάφη- κάθε πόλη που σέβεται τον εαυτό της διαθέτει μια Ιρλανδική μπυραρία. Πως θα μπορούσε η Δρέσδη να παρεκκλίνει απ’ αυτό το κανόνα;
Τα παγωμένα βαρέλια και τα whisky της Irish Fiddler ήρθαν να μας δώσουν τη σπιρτάδα που χρειαζόμασταν μετά από την ολημερίσια περιήγηση και το ταξίδι που προηγήθηκε νωρίς το πρωί, σε ένα χώρο όμορφο και προσεγμένο:
Μετά το απαραίτητο «βαθύ» συνεχίσαμε τη βόλτα στα σοκάκια της περιοχής του Äußere ,με το καλό καιρό να βοηθάει τον κόσμο να γεμίσει τις πλατείες και τα πεζοδρόμια. Ακούσαμε σε λαζοτούρκικη εκδοχή το seven nation army και συνεχίσαμε το δρόμο μας κάνοντας το γύρο του τετραγώνου:
Ο λόγος βέβαια δεν ήταν άλλος απ’ το να επισκεφτούμε ένα μπαράκι που είχα σταμπάρει από τη βόλτα που κάναμε νωρίτερά και μου θύμιζε πάρα πολύ το Βερολίνο, για ακόμα μια φορά. Το Hebedas δικαίωσε απόλυτα αυτή μου τη σκέψη:
Κάναμε και εκεί τα διαδικαστικά με την εφαρμογή ιχνηλάτησης μόλις πιάσαμε το τραπέζι στο πολύ όμορφο χώρο που μου φάνηκε πρακτικά σαν δωμάτια παλιού σπιτιού της Αν. Γερμανίας. Το τσιγάρο φυσικά επιτρέπεται σε όλο το χώρο και η παραγγελία γίνεται μόνο από το μπαρ:
Ήπιαμε τις μπύρες και το πάντα ακριβό στη Γερμανία νερό μας, ξεχνώντας προς στιγμή τη κούραση της ημέρας, η οποία όμως δεν άργησε να κάνει την εμφάνιση της μιας και ήμασταν από τα ξημερώματα στο πόδι έχοντας μεσολαβήσει και ταξίδι. Αφού συμβουλευτήκαμε το πάντα ακριβές google maps κινήσαμε προς τη στάση του τραμ:
Αφού ψάξαμε λίγο τον τρόπο έκδοσης εισιτηρίων μιας και η ώρα ήταν περασμένη, συνειδητοποίησα ότι δεν ήθελα να ακολουθήσω το δρόμο προς το ξενοδοχείο, έτσι με μεγάλη μου χαρά τους παράτησα και συνέχισα για να γυρίσω με τα πόδια:
Ήθελα μια βολτούλα στη νυχτερινή Δρέσδη, για λόγους φωτογράφισης και όχι μόνο, παρόλο που το ξενοδοχείο απείχε παραπάνω από τέσσερα χιλιόμετρα τα οποία θα έκανα με τα πόδια:
Έφτασα εντυπωσιασμένος μπροστά από τη Λουθηρανική εκκλησία των τριών βασιλέων (Dreikönigskirche), διατηρητέο πολιτιστικό μνημείο της Δρέσδης του 15ου αιώνα. Το εντυπωσιακό κτίσμα φαίνεται από αρκετά μακριά και φυσικά δε γλίτωσε ούτε αυτό από το βομβαρδισμό της πόλης, έχοντας ως αποτέλεσμα να αποκατασταθεί πλήρως τη δεκαετία του 80:
Προχωρούσα συνεπαρμένος στους σχεδόν άδειους δρόμους της πόλης, ζώντας μετά από καιρό το υπέροχο αυτό συναίσθημα να προχωράω εντελώς μόνος σ’ ένα ξένο τόπο, φωτογραφίζοντας παράλληλα ότι μου κινούσε τη προσοχή, από σοκάκια μέχρι όμορφες βιτρίνες:
Εννοείται βέβαια ότι δε μπορούσα να αρκεστώ σε όλο αυτό, έτσι θέλοντας να κάνω ακόμη καλύτερη τη νύχτα οδηγήθηκα σχεδόν αυτόματα στη πολύ όμορφη Pub ‘’Red Rooster’’ βρίσκοντας θαλπωρή:
Το υπέροχο ξύλινο μπαρ χωρίς περιορισμούς, έτσι όπως τα ξέραμε δηλαδή, η βαρελίσια πεντανόστιμη Pale ale, ο όμορφος χώρος και η καλή μουσική μου έδωσαν την ενέργεια την οποία χρειαζόμουν:
Περασμένες μία βγήκα ξανά στο δρόμο, αντικρύζοντας το ποτάμι και το θαύμα της παλιάς πόλης απέναντι μου:
Προχώρησα πάνω στη γέφυρα του Αυγούστου με τα έντονα σημάδια της ανακαίνισης της:
Ακούγοντας τη πολύ δυνατή μουσική και βλέποντας τα φώτα από το κλαμπάκι της όχθης, γεγονός παράταιρο με την ομορφιά της πόλης και το κτήριο της όπερας που έβλεπα στο φόντο:
Προχώρησα γρήγορα προσπερνώντας το πλωτό καφέ μπαρ και βρέθηκα στα ενδότερα της πλατείας Theaterplatz της παλιάς πόλης:
Στεκόμουν ακριβώς στο κέντρο βλέποντας τις μορφές των αγίων κρεμασμένες στο περβάζι του ναού, έχοντας την αίσθηση μες το σκοτάδι ότι με κάποιο μαγικό τρόπο κοιτούσαν προς τα πάνω μου:
Απέναντι μου έστεκε το εντυπωσιακό κτήριο της όπερας της Δρέσδης, επιβλητικό και πολύ σωστά φωτισμένο ως όφειλε:
Έβγαλα αρκετές ακόμα φωτογραφίες, τουλάχιστον όσες μπορούσα καθώς οι νυχτερινές λήψεις απαιτούν μεγάλες δυνατότητες τις οποίες προφανώς και δεν έχω:
Αλλά κι ένα πανοραμικό βιντεάκι από άκρη σ’ άκρη:
Κατευθύνθηκα ξανά προς τη Hofkirche και την οδό Chiaveriegasse με το κτήριο των μουσείων για μερικές ακόμη προσπάθειες λήψης:
Ανηφορίζοντας ακολούθως τη Seestraße
και το πεζόδρομο της Prager που οδηγούσε προς το ξενοδοχείο μου:
Άδειο σχεδόν εκείνη την ώρα από επισκέπτες παρά μόνο λίγους που γυρνούσαν προς τα ξενοδοχεία τους όπως εγώ μετά τις δύο.
Μια εξαιρετική, κουραστική αλλά πολύ περιεκτική μέρα είχε φτάσει στο τέλος της.
Last edited:
