giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.726
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2 - Ταλίν: Η άφιξη και οι οχυρώσεις στην παλιά πόλη!
- Κεφάλαιο 3 - Ταλίν: Παλιά πόλη (All-linn και Toompea)
- Κεφάλαιο 4 - Ταλίν: Kadriorg και Pirita
- Κεφάλαιο 5 - Ταλίν: Καταρράκτες Jägala και η εναλλακτική Kalamaja!
- Κεφάλαιο 6 - Ταλίν: Μια φυλακή μια παραλία και τα φώτα της πόλης!
- Κεφάλαιο 7 - Narva: Στα σύνορα με τη Ρωσία!
- Κεφάλαιο 8 - Ελσίνκι: 4 χρόνια μετά!
- Κεφάλαιο 9 - Ρίγα: Η άφιξη και η Παλιά πόλη (Vecrīga)!
- Κεφάλαιο 10 - Ρίγα: Κέντρο (Centrs) και σούρουπο στον Νταουγκάβα!
- Κεφάλαιο 11 - Ρίγα: Η Aρτ νουβό συνοικία, η hipstery γειτονιά και η Jurmala!
- Κεφάλαιο 12 - Ρίγα: Κεντρική αγορά και αριστερή όχθη του Νταουγκάβα!
Ρίγα: Η Aρτ νουβό συνοικία, η hipstery γειτονιά και η Jurmala!
Η περιοχή Centrs είναι το κέντρο της Ρίγας και ένα μικρό κομμάτι της το είχαμε δει το προηγούμενο απόγευμα. Στο Centrs βρίσκεται και η Art Nouveau συνοικία, μια γειτονιά πραγματικό έργο τέχνης που δικαίως η UNESCO έχει συμπεριλάβει από το 1997 το ιστορικό κέντρο της Ρίγας (την παλιά πόλη Vecrīga και την κεντρική περιοχή Centrs) στη λίστα των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Η αρτ νουβό αρχιτεκτονική στη Ρίγα αποτελεί περίπου το ένα τρίτο όλων των κτιρίων στο κέντρο της πόλης, καθιστώντας την πρωτεύουσα της Λετονίας, την πόλη με τη μεγαλύτερη συγκέντρωση Art Nouveau κτιρίων στον κόσμο! Τα περισσότερα από τα αρτ νουβό κτίρια της Ρήγα χρονολογούνται από το 1904 έως το 1914, κατά τη διάρκεια μιας περιόδου με τον μεγαλύτερο ρυθμό ανάπτυξης που είχε βιώσει ποτέ η πόλη. Το κέντρο της Ρίγας λοιπόν είναι ένα ζωντανό μνημείο της χρυσής εποχής της πόλης του τέλους του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ου αιώνα. Εκείνη την εποχή η Ρίγα ήταν μία από τις 5 μεγαλύτερες πόλεις της Ρωσικής αυτοκρατορίας και ανάμεσα στις μεγάλες ευρωπαϊκές μητροπόλεις. Τα περισσότερα από τα χαρακτηριστικά art nouveau οικοδομήματά της σχεδιάστηκαν από τον φημισμένο Ρώσο αρχιτέκτονα Μίκαελ Αϊζενστάιν, πατέρα του διάσημου σκηνοθέτη Σεργκέι Αϊζενστάιν.
Δεύτερη μέρα στη Ρίγα, και ξεκινάμε από το Kronvalda Park, που είναι συνέχεια του Bastejkalna park που βολτάραμε την προηγούμενη μέρα.
Η πρωινή βόλτα στο πάρκο ήταν εξαιρετική. Πανέμορφο πάρκο με το κανάλι της πόλης να το διασχίζει και χωρίς καθόλου κόσμο. Η θερμοκρασία ήταν στους 16 βαθμούς με συννεφιά και η ατμόσφαιρα θύμισε φθινόπωρο. Μέχρι και πεσμένα φύλλα υπήρχαν!
Μετά το πάρκο ξεκίνησε η βόλτα μας στην εκπληκτική όσο και ''βαριά'' αρτ νουβό συνοικία. Ο τίτλος του ομορφότερου art nouveau δρόμου απονέμεται στην Alberta iela, έναν μικρό δρόμο όπου ο διάσημος αρχιτέκτονας Eisenstein δημιούργησε τα αριστουργήματα του. Επίσης οι γύρω δρόμοι Strēlnieku, Elizabetes, Dzirnavu και Antonijas συγκεντρώνουν από τα πιο όμορφα αρ νουβό κτίρια της Ευρώπης. Περπατήσαμε σε όλους τους δρόμους και κάναμε μια μεγάλη βόλτα στην art nouveau γειτονία θαυμάζοντας τα εκπληκτικά κτίρια. Είδαμε πάρα πολλά αλλά θα σας παραθέσω ένα μικρό δείγμα!
Elizabetes iela
στη γωνία της Strēlnieku iela με την Alberta iela είναι το Riga Art Nouveau Museum
Strēlnieku iela
Alberta iela
Antonijas iela
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά παραδείγματα αρτ νουβό στην οδό Elizabetes iela 10B
Η βόλτα μας στο Centrs συνεχίστηκε και σε άλλους δρόμους. Σε κάθε δρόμο, όπου κι αν έπεφτε το μάτι μας βλέπαμε αρτ νουβό κτίρια. Από ένα σημείο και μετά βέβαια δεν μας έκανε εντύπωση και ίσως να χορτάσαμε αυτή την περίτεχνη εκπληκτική όσο και εξεζητημένη και υπερβολική αρχιτεκτονική! Όσο προχωρούσαμε και απομακρυνόμασταν από την καρδιά της αρτ νουβό συνοικίας τα κτίρια είχαν πιο απλές γραμμές και διακοσμήσεις οπότε ήρθαμε στα ίσια μας! Η οδός Elizabetes μας έβγαλε στο πάρκο Esplanāde και το Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Λετονίας. Περπατήσαμε τις οδούς Krišjāņa Valdemāra, Dzirnavu, Brīvības, Baznīcas, Lāčplēša και συναντήσαμε τον Ναό Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι και τον Ιστορικό Ναό της Αγίας Γερτρούδης.
Ανάμεσα στις οδούς Marijas iela και Dzirnavu iela ανακαλύψαμε μια ωραία περιοχή με πεζόδρομους και αυλές με πολλά εστιατόρια ή καφέ και μικρά καταστήματα, το Bergs Bazaar.
Η αλήθεια είναι πως το μέρος αυτό μας φώναζε για να καθίσουμε σε κάποιο από τα πολλά καφέ στον πεζόδρομο αλλά είχα στο μυαλό μου ένα άλλο καφέ κοντά και μου είχε κολλήσει να πάμε εκεί. Στην οδό Blaumaņa iela στον αριθμό 34 είναι το Innocent Cafe. Ένα όμορφο καφέ με επιλογές σε γλυκά και πρωινό μπουφέ που φημίζεται για το καφέ και για τα λαχταριστά εκλέρ του. Πήραμε έναν καφέ, έναν χυμό και δυο γλυκά και πληρώσαμε 11,40€. Not bad!
Blaumaņa iela
Innocent Cafe
Ύστερα από αυτό το ωραίο διάλειμμα συνεχίσαμε την περιήγησή μας και κατευθυνθήκαμε προς το τέλος της συνοικίας Centrs. Πήραμε το τραμ και κατεβήκαμε στη στάση Brīvības iela. Οι περισσότερες πόλεις της Ευρώπης έχουν κάποιες γειτονιές που παραμελούνται και αφήνονται στη φθορά. Χωρίς κανένα ενδιαφέρον για τον τουρίστα και ξεχασμένες από τους ντόπιους. Γειτονιές που χρειάζονται αναζωογόνηση και που γίνονται ένα μέρος για νέους, επιχειρηματικούς σύγχρονους στοχαστές που δημιουργούν κάτι καινούργιο από το μηδέν. Αυτή είναι η ιστορία της Miera iela που μαζί με την Aristida Briāna iela αποτελούν την ''hipster'' γειτονιά της Ρίγας. Μάλιστα η γνωστή Skyscanner έχει ονομάσει την ονομάσει Miera iela την πιο " hipstery " γειτονιά στον κόσμο! Η περιοχή φιλοξενεί μια μποέμικη κοινότητα από hipsters, καλλιτέχνες και επιχειρηματίες που όχι μόνο διαμορφώνουν το πρόσωπο της συνοικίας τους αλλά αλλάζουν και το χαρακτήρα της Ρίγας στο σύνολό της.
Είναι μια δημιουργική, ανοιχτή και ζωντανή γειτονιά με διάφορες καφετέριες, μπαρ, με καταστήματα με είδη σπιτιού, μπουτίκ ρούχων και πολλούς ακόμα εμπνευσμένους δημιουργικούς χώρους. Από την άλλη η Aristida Briāna iela είναι μια ιδανική επιλογή για νυχτερινή διασκέδαση μακριά από το κέντρο, με μπαρ και εστιατόρια που στεγάζονται σε πρώην βιομηχανικά κτίρια. Ο δρόμος, τα καινούρια στέκια, κάποια παραμελημένα κτίρια έδιναν μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Όπως ήταν φυσικό λόγω ώρας πετύχαμε την γειτονιά ήρεμη και ήσυχη όμως ακόμα κι αυτή η χαλαρή βόλτα σ’αυτό το ενδιαφέρον μέρος κάτω από τον ήλιο της Ρίγας ήταν πολύ όμορφη.
Τυχαία μπήκαμε σε μια αυλή…
Την αγάπησα…
Συνεχίζουμε στην Miera iela
Το διάσημο καφέ & κατάστημα μόδας Μ50
Aristida Briāna
Στο νούμερο 9 της οδού Aristida Briāna, είναι μια μυστηριώδης κατοικία, η Stricka villa. Το αρχοντικό αυτό χτίστηκε το 1889 για τον Karl Christoph von Strick, ιδιοκτήτη του κοντινού ζυθοποιείου και χρησιμοποιήθηκε ως διοικητικό κτίριο της Ζυθοποιίας Stritzky. Το 1901, το εργοστάσιο αυτό ήταν η μεγαλύτερη ζυθοποιεία στη Βαλτική και απασχολούσε 150 άτομα. Από το 2015 που έγινε μια μικρή ανακαίνιση, το περίφημο συγκρότημα εργοστασίων φιλοξενεί διάφορα καφέ, μπαρ και εστιατόρια και διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις και φεστιβάλ ενώ ένα μέρος του αρχοντικού λειτουργεί ως μπαρ τις βραδινές ώρες.
Η ώρα πέρασε και επιστρέψαμε στο κέντρο της Ρίγας. Πριν πάμε στον σταθμό τρένων για να αναχωρήσουμε για τη Γιουρμάλα, περάσαμε από την παλιά πόλη για να τσιμπήσουμε κάτι. Κάναμε μια γρήγορη στάση στο γνωστό XL Pelmeņi Kaļķu iela 7. Το self service ταχυφαγείο έχει κυρίως πελμένι και λίγες σούπες. Αν και τα pelmeni υποτίθεται ότι δεν είναι παραδοσιακά λετονικά και κατάγονται κατά βάση από την παγωμένη Σιβηρία, έχουν γίνει ένα αγαπημένο φαγητό και το Pelmeņi XL το έχει μετατρέψει σε μορφή γρήγορου φαγητού στη Λετονία. Για εμάς που είμαστε λάτρεις των ζυμαρικών είναι μια καλή επιλογή για κάτι γρήγορο, και πάρα πολύ οικονομικό. Παίρνεις μπολ, γεμίζεις όσα πελμένι θες, βάζεις όποια σάλτσα θες και στο τέλος το ζυγίζεις και πληρώνεις με το βάρος. Εμείς για 2 μπολάκια πληρώσαμε 5,40€!
Αμέσως μετά τρέξαμε στον σταθμό τρένων για να προλάβουμε το τρένο για τη Jurmala, αν και τα δρομολόγια είναι αρκετά συχνά σχεδόν ανά μισή ώρα. Το δρομολόγιο της γραμμής είναι το Riga -Tukums ή Riga - Skola και χωρίζεται στις ζώνες Α, Β, Γ και Δ. Με το σύστημα των ζωνών τα ταξίδια με το τρένο είναι σημαντικά φθηνότερα στη Λετονία. Για τη Jurmala η στάση που εξυπηρετεί καλύτερα το δημοφιλές παραλιακό θέρετρο είναι οι στάσεις Dzintari και κυρίως η Majori. Εμείς για τη διαδρομή Riga - Majori πληρώσαμε μόνο 1,40€. Για μια διαδρομή 35 λεπτών με τρένο μόνο 1,40€ σαν να πρόκειται για αστική διαδρομή εντός πόλης. Με εξοργίζει αυτή η τιμή όταν σκέφτομαι πως το τρένο από Θεσσαλονίκη για Κατερίνη που είναι 40 λεπτά διαδρομή κοστίζει 9 με 12 ευρώ! Εμείς αγοράσαμε το εισιτήριο μας στον γκισέ του σταθμού όμως υπάρχει η δυνατότητα να αγοραστούν εισιτήρια στα μηχανήματα στο σταθμό, στο Internet, στην εφαρμογή για τα κινητά, καθώς και μέσα στο τρένο με κάρτα.
Ο καιρός ήταν ευχάριστος με θερμοκρασία 19 βαθμούς και ηλιόλουστος. Ότι πρέπει να την Jurmala. Μετά από 33 λεπτά κατεβήκαμε στη στάση Majori ακριβώς δίπλα στον ποταμό Lielupe. Την περίοδο που η Λετονία ήταν μέρος της Σοβιετικής Ένωσης, η Γιούρμαλα ήταν ένα από τα αγαπημένα θέρετρα διακοπών και τουριστικός προορισμός για τους υψηλά ιστάμενους υπαλλήλους του Κομμουνιστικού Κόμματος, ιδιαίτερα του Λεονίντ Μπρέζνιεφ και του Νικίτα Χρουστσόφ. Είναι το πιο δημοφιλές θέρετρο της Βαλτικής που χαρακτηρίζεται από Αρ Νουβό αρχιτεκτονική, δείγμα της οποίας είναι τα πανέμορφα παραλιακά ξύλινα σπίτια, με πλούσια ξυλόγλυπτα στοιχεία, και τους παραθεριστικούς οικισμούς ενώ η αμμώδης παραλία της Jurmala εκτείνεται σε μήκος 33 χιλιομέτρων! Η φύση προσθέτει γοητεία στην περιοχή με τα ατελείωτα πεύκα και τον φρέσκο καθαρό αέρα. Άμμος, θάλασσα και στυλ είναι οι τρεις λέξεις που θα χαρακτήριζα την Γιούρμαλα. Είναι ένα ιδιαίτερο θέρετρο που απέχει πολύ από αυτά που έχουμε στη χώρα μας και που πραγματικά απολαύσαμε.
Η πόλης της Jurmala είναι η 5η μεγαλύτερη στη Λετονία, και στην ουσία αποτελείται από 14 μικρά θέρετρα. Το πιο δημοφιλές είναι το Majori που είναι η κεντρική συνοικία της πόλης της Jurmala. Η πόλη χαρακτηρίζεται από την ξύλινη αρχιτεκτονική της με ξυλόγλυπτα στοιχεία, κτίρια εξοχικών κατοικιών και θέρετρα που χρονολογούνται από τον 19ο και το πρώτο μισό του 20ου αιώνα. Η πόλη έχει επίσημη λίστα 414 ιστορικών κτιρίων υπό προστασία, καθώς και πάνω από 4.000 ξύλινες κατασκευές. Τα ξύλινα κτίρια της Jurmala είναι σημαντική και μοναδική πολιτιστική κληρονομιά για τη Λετονία. Οι ρομαντικοί δρόμοι και τα ξύλινα σπίτια που περιβάλλονται από πεύκα δημιουργούν την εικόνα των παλαιών ημερών. Σήμερα η Jūrmala έχει σχεδόν επιτύχει τη δημοτικότητα που γνώρισε η σοβιετική ελίτ.
Με το που κατεβήκαμε από το τρένο ξεχυθήκαμε ορεξάτοι να γνωρίσουμε τη Jurmala. Και φυσικά η αρχή έγινε από τον πεζόδρομο Jomas iela, τον κεντρικό και παλαιότερο δρόμο της Jurmala. Η καλοκαιρινή βόλτα κατά μήκος της οδού Jomas ήταν ο καλύτερος τρόπος να γνωρίσουμε το ρυθμό της πόλης. Ο πεζόδρομος μήκους περίπου 1,1 χιλιομέτρων που εκτείνεται από το Majori στο Dzintari είναι γεμάτος από εστιατόρια και μπαρ, αναψυκτήρια, πάγκους με αναμνηστικά και καντίνες με παγωτά και βάφλες. Είναι άκρως τουριστικός όμως η βόλτα κατά μήκος του μέχρι το τέρμα μας έβαλε καλά στο κλίμα της Jurmala.
Στο τέρμα της Jomas iela με την Turaidas iela η υδρόγειος σφαίρα!
παπαράτσι….
Turaidas iela
Στην οδό Turaidas είναι και η Αίθουσα συναυλιών Dzintari. Ένα αρχιτεκτονικό μαργαριτάρι του 1936 που φημίζεται για την εξαιρετική ακουστική του. Το Dzintaru koncertzāle είναι ένας δημοφιλής χώρος συναυλιών για εξέχοντες Λετονούς καλλιτέχνες αλλά και παγκοσμίου φήμης καλλιτέχνες ενώ τα ετήσια φεστιβάλ τζαζ και κλασικής μουσικής, διεθνές φεστιβάλ κωμωδίας, το εντυπωσιακό φεστιβάλ μπαλέτου και το διεθνές κλασσικό φεστιβάλ μουσικής Summertime που γίνονται στο Dzintari Concert Hall έχουν γίνει μια μακρόχρονη παράδοση.
Σε πολλά σημεία του πεζόδρομου Jomas iela αλλά και στην Turaidas iela οι καντίνες και πάγκοι που πουλούσαν παγωτά και βάφλες της ώρας, μας έσπασαν τη μύτη. Μάλιστα τη σέρβιραν με πρωτότυπο τρόπο αφού έφτιαχναν τη βάφλα χωνί και μέσα έβαζαν μπάλες παγωτού. Δεν γινόταν να μη δοκιμάσουμε. Αρκετά λαχταριστή και νόστιμη αλλά και τσουχτερή με 5€!
Η Turaidas iela μας οδήγησε στην παραλία Dzintari...
Πολύ κοντά είναι το Δασικό Πάρκο Dzintari (Dzintaru mežaparks) με έναν πύργο παρατήρησης. Το παρατηρητήριο Dzintari έχει ύψος 33 μέτρα και σε όλο το ύψος του σχηματίζονται συνολικά 12 πλατφόρμες, με θέα όλες τις κατευθύνσεις. Το παρατηρητήριο είναι πολύ εντυπωσιακό σαν κατασκευή και όμορφο μέσα στο πευκοδάσος όμως μείναμε μόνο στο να τον δούμε και όχι να τον ανεβούμε γιατί από φωτογραφίες που είχα δει δεν με είχε ενθουσιάσει η θέα οπότε δεν ήθελα να κουραστούμε χωρίς λόγο.
Επιστρέψαμε στην Turaidas iela και περπατήσαμε την άλλη μεγάλη οδό την Jūras iela. Η οδός Jūras είναι ο δρόμος που βρίσκεται πιο κοντά στους αμμόλοφους της Jūrmala, πίσω από την τεράστια αμμώδη παραλία και που περιλαμβάνει τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα της αρχιτεκτονικής της Jūrmala με εντυπωσιακά περίτεχνα ξύλινα πολυτελή σπίτια. Περπατησαμε σχεδόν όλη την οδό Jūras μέχρι το τέλος της καθώς και μερικά κάθετα στενά επί της Jūras iela. Το μάτι μας δεν χόρταινε αυτές τις εκπληκτικές κατοικίες, πολλές από τις οποίες είχαν μεγάλους κήπους, πισίνες, σιντριβάνια και γλυπτά. Η βόλτα ήταν εξαιρετική και καθόλου κουραστική ενώ δεν είχε καθόλου την πολυκοσμία του παράλληλου τουριστικού πεζόδρομου Jomas iela.
Η Tirgoņu iela οδηγεί στην παραλία Majori και στο σήμα κατατεθέν τη χελώνα…
Η παραλία είναι στην κυριολεξία αχανής. Λόγω μεγέθους δεν φαινόταν να έχει πολύ κόσμο και στη θάλασσα δεν κολυμπούσε κανείς. Κάποιοι άνθρωποι μόνο περπατούσαν στο νερό και σαν οφθαλμαπάτη έμοιαζε να περπατάνε και να μη βρέχονται. Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι ενώ είχε κύματα, η θάλασσα είναι τόσο ρηχή και αβαθής που όσα μέτρα και να προχωρούσαν αντί να βαθαίνει αυτή γινόταν και πιο ρηχή. Σε καμία περίπτωση δεν είναι για κολύμπι αυτή η θάλασσα και δεν ξέρω πόσα χιλιόμετρα πρέπει να περπατήσεις για να φτάσει η στάθμη πάνω από τον αστράγαλο! Όπως και να έχει η παραλία μας εντυπωσίασε για το μέγεθός της αμμουδιάς της και για το χαρακτηριστικό κτίριο που κατασκευάστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα και που είναι προς πώληση! Απορώ πως δεν το έχουν κάνει ακόμα ξενοδοχείο! Απλώσαμε την πετσέτα μας και την αράξαμε στην άμμο αποβάλλοντας την συσσωρευμένη κούραση των ημερών και απολαύσαμε τη θαλασσινή αύρα της βαλτικής!
Όμως δεν μείναμε μόνο στο να βλέπουμε τη θάλασσα αλλά θέλαμε κι εμείς να έρθουμε σε επαφή μαζί της. Βγάλαμε παπούτσια, περπατήσαμε στα ρηχά νερά και είδαμε την παραλία από άλλη οπτική μέσα από τη θάλασσα!
Το ανακαινισμένο Baltic Beach Hotel σοβιετικής αρχιτεκτονικής
Το στενό δρομάκι Pilsoņu iela που οδηγεί στην παραλία Majori
Είχε πάει απόγευμα και αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στη Ρίγα. Η εξόρμηση στη Γιούρμαλα όμως μου άφησε ένα απωθημένο. Ήθελα πάρα πολύ να πάμε στο εθνικό πάρκο Kemeri που απέχει από το Majori 30 λεπτά με το τρένο. Είχα προβληματιστεί πολύ γιατί ενώ βόλευαν τα τρένα, δεν ήξερα αν προλαβαίναμε να περιηγηθούμε στο εθνικό πάρκο, απαιτούσε αρκετά χιλιόμετρα περπάτημα και θα επιστρέφαμε αργά στη Ρίγα. Έτσι δυστυχώς δεν πήγαμε. Αν το σκεφτόμουν καλύτερα θα το προγραμμάτιζα διαφορετικά. Δηλαδή θα πηγαίναμε από τη Ρίγα απευθείας στο Kemeri, θα κάναμε τη διαδρομή στο εθνικό πάρκο και μετά από το Kemeri θα πηγαίναμε στο Majori αργά το απόγευμα. Υπόψιν πως η διαδρομή Riga-Kemeri κοστίζει μόνο 1,80€.
Ο Εθνικός Δρυμός Kemeri είναι ένα υπέροχο μέρος με μεγάλη βιοποικιλότητα και διαθέτει πολλά μονοπάτια για πεζοπορία. Η πιο δημοφιλής διαδρομή έχει μήκος γύρω στα 5 χιλιόμετρα σε ξύλινο μονοπάτι μέσα σε βρύα, μικρά πεύκα, βαθιές πισίνες, και μικροσκοπικές σκοτεινές λίμνες που οδηγεί στο Kemeri Bog Boardwalk σε μια πλατφόρμα παρατήρησης που προσφέρει υπέροχη θέα στην περιοχή. Και τώρα που το σκέφτομαι ξανά φούντωσα γιατί μετάνιωσα που δεν πήγαμε. Εγώ πάντως σας προτείνω να το εντάξετε στο πρόγραμμά σας εφόσον πάτε στη Jurmala και ειδικά την ώρα του ηλιοβασιλέματος. Η διαδρομή είναι περίπου 1 ώρα αλλά νομίζω πως στον σταθμό τρένων νοικιάζονται ποδήλατα. Πάρτε μια ιδέα!
Στη Ρίγα επιστρέψαμε γύρω στις 20:00 και το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να φάμε φυσικά. Πήγαμε για 2η φορά στο Lido στην παλιά πόλη αυτή τη φορά. Γενικά μας αρέσει να τρώμε από μπουφέ αλλά αυτό πολλές φορές κρύβει παγίδες όπως το να είναι κρύα, ξαναζεσταμένα ή άνοστα τα φαγητά. Πολλές φορές όμως έχουμε φάει εξαιρετικά σε μπουφέδες και απολαύσαμε καλό φαγητό. Το Lido είναι κάπου στη μέση. Το Lido στο σταθμό μου άρεσε περισσότερο, ενώ το Lido στο κέντρο της παλιάς πόλης μου φάνηκε πιο μέτριο. Το καλό ήταν ότι είχε λίγο κόσμο αυτή τη φορά όμως το κακό ήταν πως είχαν τελειώσει αρκετά φαγητά. Με 22,50€ φάγαμε ικανοποιητικά και ήπιαμε τις μπύρες μας.
Είχε πάει 22:00 και η νύχτα δεν είχε πέσει για τα καλά. Αυτές οι καλοκαιρινές βραδιές με την μεγάλη διάρκεια ημέρας είναι αυτό που απολαμβάνω περισσότερο στα καλοκαιρινά ταξίδια. Η παλιά πόλη της Ρίγας ήταν εξαιρετικά ζωντανή και δεν θέλαμε με τίποτα να επιστρέψουμε στο δωμάτιο μας. Θα το πάρουμε σερί 14 ώρες έξω? Εννοείται! Το βράδυ η παλιά πόλη είναι εκθαμβωτική και σαγηνευτική ενώ από διάφορα σημεία ακούγονταν μουσικές και τραγούδια δίνοντας μια γιορτινή διάθεση.
Κεντρική πλατεία Doma laukums
Rozena iela
Jēkaba iela
Klostera iela
Mazā Trokšņu iela
Līvu laukums
Στην πλατεία Līvu γινόταν χαμός. Απίστευτος κόσμος κυρίως έξω από το μπαρ ROCKABILLY summer beer house το οποίο έπαιζε πολύ δυνατή μουσική. Στην αρχή νομίζαμε πως ήταν live μετά είδαμε έναν dj και ο κόσμος ήταν σε ντελίριο ενθουσιασμού. Έτσι κι εμείς πήραμε μια μπύρα στο χέρι και διασκεδάσαμε χύμα στο δρόμο μαζί με πλήθος κόσμου. Αυτή είναι η Ρίγα!
Το κοντέρ μέτρησε σήμερα 14 ώρες στο δρόμο και ίσως να κάναμε ατομικό ρεκόρ! Η 2η μέρα στη Ρίγα τελείωσε εξαιρετικά και η επόμενη δυστυχώς ήταν η τελευταία!
Η περιοχή Centrs είναι το κέντρο της Ρίγας και ένα μικρό κομμάτι της το είχαμε δει το προηγούμενο απόγευμα. Στο Centrs βρίσκεται και η Art Nouveau συνοικία, μια γειτονιά πραγματικό έργο τέχνης που δικαίως η UNESCO έχει συμπεριλάβει από το 1997 το ιστορικό κέντρο της Ρίγας (την παλιά πόλη Vecrīga και την κεντρική περιοχή Centrs) στη λίστα των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Η αρτ νουβό αρχιτεκτονική στη Ρίγα αποτελεί περίπου το ένα τρίτο όλων των κτιρίων στο κέντρο της πόλης, καθιστώντας την πρωτεύουσα της Λετονίας, την πόλη με τη μεγαλύτερη συγκέντρωση Art Nouveau κτιρίων στον κόσμο! Τα περισσότερα από τα αρτ νουβό κτίρια της Ρήγα χρονολογούνται από το 1904 έως το 1914, κατά τη διάρκεια μιας περιόδου με τον μεγαλύτερο ρυθμό ανάπτυξης που είχε βιώσει ποτέ η πόλη. Το κέντρο της Ρίγας λοιπόν είναι ένα ζωντανό μνημείο της χρυσής εποχής της πόλης του τέλους του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ου αιώνα. Εκείνη την εποχή η Ρίγα ήταν μία από τις 5 μεγαλύτερες πόλεις της Ρωσικής αυτοκρατορίας και ανάμεσα στις μεγάλες ευρωπαϊκές μητροπόλεις. Τα περισσότερα από τα χαρακτηριστικά art nouveau οικοδομήματά της σχεδιάστηκαν από τον φημισμένο Ρώσο αρχιτέκτονα Μίκαελ Αϊζενστάιν, πατέρα του διάσημου σκηνοθέτη Σεργκέι Αϊζενστάιν.
Δεύτερη μέρα στη Ρίγα, και ξεκινάμε από το Kronvalda Park, που είναι συνέχεια του Bastejkalna park που βολτάραμε την προηγούμενη μέρα.
Η πρωινή βόλτα στο πάρκο ήταν εξαιρετική. Πανέμορφο πάρκο με το κανάλι της πόλης να το διασχίζει και χωρίς καθόλου κόσμο. Η θερμοκρασία ήταν στους 16 βαθμούς με συννεφιά και η ατμόσφαιρα θύμισε φθινόπωρο. Μέχρι και πεσμένα φύλλα υπήρχαν!
Μετά το πάρκο ξεκίνησε η βόλτα μας στην εκπληκτική όσο και ''βαριά'' αρτ νουβό συνοικία. Ο τίτλος του ομορφότερου art nouveau δρόμου απονέμεται στην Alberta iela, έναν μικρό δρόμο όπου ο διάσημος αρχιτέκτονας Eisenstein δημιούργησε τα αριστουργήματα του. Επίσης οι γύρω δρόμοι Strēlnieku, Elizabetes, Dzirnavu και Antonijas συγκεντρώνουν από τα πιο όμορφα αρ νουβό κτίρια της Ευρώπης. Περπατήσαμε σε όλους τους δρόμους και κάναμε μια μεγάλη βόλτα στην art nouveau γειτονία θαυμάζοντας τα εκπληκτικά κτίρια. Είδαμε πάρα πολλά αλλά θα σας παραθέσω ένα μικρό δείγμα!
Elizabetes iela
στη γωνία της Strēlnieku iela με την Alberta iela είναι το Riga Art Nouveau Museum
Strēlnieku iela
Alberta iela
Antonijas iela
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά παραδείγματα αρτ νουβό στην οδό Elizabetes iela 10B
Η βόλτα μας στο Centrs συνεχίστηκε και σε άλλους δρόμους. Σε κάθε δρόμο, όπου κι αν έπεφτε το μάτι μας βλέπαμε αρτ νουβό κτίρια. Από ένα σημείο και μετά βέβαια δεν μας έκανε εντύπωση και ίσως να χορτάσαμε αυτή την περίτεχνη εκπληκτική όσο και εξεζητημένη και υπερβολική αρχιτεκτονική! Όσο προχωρούσαμε και απομακρυνόμασταν από την καρδιά της αρτ νουβό συνοικίας τα κτίρια είχαν πιο απλές γραμμές και διακοσμήσεις οπότε ήρθαμε στα ίσια μας! Η οδός Elizabetes μας έβγαλε στο πάρκο Esplanāde και το Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Λετονίας. Περπατήσαμε τις οδούς Krišjāņa Valdemāra, Dzirnavu, Brīvības, Baznīcas, Lāčplēša και συναντήσαμε τον Ναό Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι και τον Ιστορικό Ναό της Αγίας Γερτρούδης.
Ανάμεσα στις οδούς Marijas iela και Dzirnavu iela ανακαλύψαμε μια ωραία περιοχή με πεζόδρομους και αυλές με πολλά εστιατόρια ή καφέ και μικρά καταστήματα, το Bergs Bazaar.
Η αλήθεια είναι πως το μέρος αυτό μας φώναζε για να καθίσουμε σε κάποιο από τα πολλά καφέ στον πεζόδρομο αλλά είχα στο μυαλό μου ένα άλλο καφέ κοντά και μου είχε κολλήσει να πάμε εκεί. Στην οδό Blaumaņa iela στον αριθμό 34 είναι το Innocent Cafe. Ένα όμορφο καφέ με επιλογές σε γλυκά και πρωινό μπουφέ που φημίζεται για το καφέ και για τα λαχταριστά εκλέρ του. Πήραμε έναν καφέ, έναν χυμό και δυο γλυκά και πληρώσαμε 11,40€. Not bad!
Blaumaņa iela
Innocent Cafe
Ύστερα από αυτό το ωραίο διάλειμμα συνεχίσαμε την περιήγησή μας και κατευθυνθήκαμε προς το τέλος της συνοικίας Centrs. Πήραμε το τραμ και κατεβήκαμε στη στάση Brīvības iela. Οι περισσότερες πόλεις της Ευρώπης έχουν κάποιες γειτονιές που παραμελούνται και αφήνονται στη φθορά. Χωρίς κανένα ενδιαφέρον για τον τουρίστα και ξεχασμένες από τους ντόπιους. Γειτονιές που χρειάζονται αναζωογόνηση και που γίνονται ένα μέρος για νέους, επιχειρηματικούς σύγχρονους στοχαστές που δημιουργούν κάτι καινούργιο από το μηδέν. Αυτή είναι η ιστορία της Miera iela που μαζί με την Aristida Briāna iela αποτελούν την ''hipster'' γειτονιά της Ρίγας. Μάλιστα η γνωστή Skyscanner έχει ονομάσει την ονομάσει Miera iela την πιο " hipstery " γειτονιά στον κόσμο! Η περιοχή φιλοξενεί μια μποέμικη κοινότητα από hipsters, καλλιτέχνες και επιχειρηματίες που όχι μόνο διαμορφώνουν το πρόσωπο της συνοικίας τους αλλά αλλάζουν και το χαρακτήρα της Ρίγας στο σύνολό της.
Είναι μια δημιουργική, ανοιχτή και ζωντανή γειτονιά με διάφορες καφετέριες, μπαρ, με καταστήματα με είδη σπιτιού, μπουτίκ ρούχων και πολλούς ακόμα εμπνευσμένους δημιουργικούς χώρους. Από την άλλη η Aristida Briāna iela είναι μια ιδανική επιλογή για νυχτερινή διασκέδαση μακριά από το κέντρο, με μπαρ και εστιατόρια που στεγάζονται σε πρώην βιομηχανικά κτίρια. Ο δρόμος, τα καινούρια στέκια, κάποια παραμελημένα κτίρια έδιναν μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Όπως ήταν φυσικό λόγω ώρας πετύχαμε την γειτονιά ήρεμη και ήσυχη όμως ακόμα κι αυτή η χαλαρή βόλτα σ’αυτό το ενδιαφέρον μέρος κάτω από τον ήλιο της Ρίγας ήταν πολύ όμορφη.
Τυχαία μπήκαμε σε μια αυλή…
Την αγάπησα…
Συνεχίζουμε στην Miera iela
Το διάσημο καφέ & κατάστημα μόδας Μ50
Aristida Briāna
Στο νούμερο 9 της οδού Aristida Briāna, είναι μια μυστηριώδης κατοικία, η Stricka villa. Το αρχοντικό αυτό χτίστηκε το 1889 για τον Karl Christoph von Strick, ιδιοκτήτη του κοντινού ζυθοποιείου και χρησιμοποιήθηκε ως διοικητικό κτίριο της Ζυθοποιίας Stritzky. Το 1901, το εργοστάσιο αυτό ήταν η μεγαλύτερη ζυθοποιεία στη Βαλτική και απασχολούσε 150 άτομα. Από το 2015 που έγινε μια μικρή ανακαίνιση, το περίφημο συγκρότημα εργοστασίων φιλοξενεί διάφορα καφέ, μπαρ και εστιατόρια και διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις και φεστιβάλ ενώ ένα μέρος του αρχοντικού λειτουργεί ως μπαρ τις βραδινές ώρες.
Η ώρα πέρασε και επιστρέψαμε στο κέντρο της Ρίγας. Πριν πάμε στον σταθμό τρένων για να αναχωρήσουμε για τη Γιουρμάλα, περάσαμε από την παλιά πόλη για να τσιμπήσουμε κάτι. Κάναμε μια γρήγορη στάση στο γνωστό XL Pelmeņi Kaļķu iela 7. Το self service ταχυφαγείο έχει κυρίως πελμένι και λίγες σούπες. Αν και τα pelmeni υποτίθεται ότι δεν είναι παραδοσιακά λετονικά και κατάγονται κατά βάση από την παγωμένη Σιβηρία, έχουν γίνει ένα αγαπημένο φαγητό και το Pelmeņi XL το έχει μετατρέψει σε μορφή γρήγορου φαγητού στη Λετονία. Για εμάς που είμαστε λάτρεις των ζυμαρικών είναι μια καλή επιλογή για κάτι γρήγορο, και πάρα πολύ οικονομικό. Παίρνεις μπολ, γεμίζεις όσα πελμένι θες, βάζεις όποια σάλτσα θες και στο τέλος το ζυγίζεις και πληρώνεις με το βάρος. Εμείς για 2 μπολάκια πληρώσαμε 5,40€!
Αμέσως μετά τρέξαμε στον σταθμό τρένων για να προλάβουμε το τρένο για τη Jurmala, αν και τα δρομολόγια είναι αρκετά συχνά σχεδόν ανά μισή ώρα. Το δρομολόγιο της γραμμής είναι το Riga -Tukums ή Riga - Skola και χωρίζεται στις ζώνες Α, Β, Γ και Δ. Με το σύστημα των ζωνών τα ταξίδια με το τρένο είναι σημαντικά φθηνότερα στη Λετονία. Για τη Jurmala η στάση που εξυπηρετεί καλύτερα το δημοφιλές παραλιακό θέρετρο είναι οι στάσεις Dzintari και κυρίως η Majori. Εμείς για τη διαδρομή Riga - Majori πληρώσαμε μόνο 1,40€. Για μια διαδρομή 35 λεπτών με τρένο μόνο 1,40€ σαν να πρόκειται για αστική διαδρομή εντός πόλης. Με εξοργίζει αυτή η τιμή όταν σκέφτομαι πως το τρένο από Θεσσαλονίκη για Κατερίνη που είναι 40 λεπτά διαδρομή κοστίζει 9 με 12 ευρώ! Εμείς αγοράσαμε το εισιτήριο μας στον γκισέ του σταθμού όμως υπάρχει η δυνατότητα να αγοραστούν εισιτήρια στα μηχανήματα στο σταθμό, στο Internet, στην εφαρμογή για τα κινητά, καθώς και μέσα στο τρένο με κάρτα.
Ο καιρός ήταν ευχάριστος με θερμοκρασία 19 βαθμούς και ηλιόλουστος. Ότι πρέπει να την Jurmala. Μετά από 33 λεπτά κατεβήκαμε στη στάση Majori ακριβώς δίπλα στον ποταμό Lielupe. Την περίοδο που η Λετονία ήταν μέρος της Σοβιετικής Ένωσης, η Γιούρμαλα ήταν ένα από τα αγαπημένα θέρετρα διακοπών και τουριστικός προορισμός για τους υψηλά ιστάμενους υπαλλήλους του Κομμουνιστικού Κόμματος, ιδιαίτερα του Λεονίντ Μπρέζνιεφ και του Νικίτα Χρουστσόφ. Είναι το πιο δημοφιλές θέρετρο της Βαλτικής που χαρακτηρίζεται από Αρ Νουβό αρχιτεκτονική, δείγμα της οποίας είναι τα πανέμορφα παραλιακά ξύλινα σπίτια, με πλούσια ξυλόγλυπτα στοιχεία, και τους παραθεριστικούς οικισμούς ενώ η αμμώδης παραλία της Jurmala εκτείνεται σε μήκος 33 χιλιομέτρων! Η φύση προσθέτει γοητεία στην περιοχή με τα ατελείωτα πεύκα και τον φρέσκο καθαρό αέρα. Άμμος, θάλασσα και στυλ είναι οι τρεις λέξεις που θα χαρακτήριζα την Γιούρμαλα. Είναι ένα ιδιαίτερο θέρετρο που απέχει πολύ από αυτά που έχουμε στη χώρα μας και που πραγματικά απολαύσαμε.
Η πόλης της Jurmala είναι η 5η μεγαλύτερη στη Λετονία, και στην ουσία αποτελείται από 14 μικρά θέρετρα. Το πιο δημοφιλές είναι το Majori που είναι η κεντρική συνοικία της πόλης της Jurmala. Η πόλη χαρακτηρίζεται από την ξύλινη αρχιτεκτονική της με ξυλόγλυπτα στοιχεία, κτίρια εξοχικών κατοικιών και θέρετρα που χρονολογούνται από τον 19ο και το πρώτο μισό του 20ου αιώνα. Η πόλη έχει επίσημη λίστα 414 ιστορικών κτιρίων υπό προστασία, καθώς και πάνω από 4.000 ξύλινες κατασκευές. Τα ξύλινα κτίρια της Jurmala είναι σημαντική και μοναδική πολιτιστική κληρονομιά για τη Λετονία. Οι ρομαντικοί δρόμοι και τα ξύλινα σπίτια που περιβάλλονται από πεύκα δημιουργούν την εικόνα των παλαιών ημερών. Σήμερα η Jūrmala έχει σχεδόν επιτύχει τη δημοτικότητα που γνώρισε η σοβιετική ελίτ.
Με το που κατεβήκαμε από το τρένο ξεχυθήκαμε ορεξάτοι να γνωρίσουμε τη Jurmala. Και φυσικά η αρχή έγινε από τον πεζόδρομο Jomas iela, τον κεντρικό και παλαιότερο δρόμο της Jurmala. Η καλοκαιρινή βόλτα κατά μήκος της οδού Jomas ήταν ο καλύτερος τρόπος να γνωρίσουμε το ρυθμό της πόλης. Ο πεζόδρομος μήκους περίπου 1,1 χιλιομέτρων που εκτείνεται από το Majori στο Dzintari είναι γεμάτος από εστιατόρια και μπαρ, αναψυκτήρια, πάγκους με αναμνηστικά και καντίνες με παγωτά και βάφλες. Είναι άκρως τουριστικός όμως η βόλτα κατά μήκος του μέχρι το τέρμα μας έβαλε καλά στο κλίμα της Jurmala.
Στο τέρμα της Jomas iela με την Turaidas iela η υδρόγειος σφαίρα!
παπαράτσι….
Turaidas iela
Στην οδό Turaidas είναι και η Αίθουσα συναυλιών Dzintari. Ένα αρχιτεκτονικό μαργαριτάρι του 1936 που φημίζεται για την εξαιρετική ακουστική του. Το Dzintaru koncertzāle είναι ένας δημοφιλής χώρος συναυλιών για εξέχοντες Λετονούς καλλιτέχνες αλλά και παγκοσμίου φήμης καλλιτέχνες ενώ τα ετήσια φεστιβάλ τζαζ και κλασικής μουσικής, διεθνές φεστιβάλ κωμωδίας, το εντυπωσιακό φεστιβάλ μπαλέτου και το διεθνές κλασσικό φεστιβάλ μουσικής Summertime που γίνονται στο Dzintari Concert Hall έχουν γίνει μια μακρόχρονη παράδοση.
Σε πολλά σημεία του πεζόδρομου Jomas iela αλλά και στην Turaidas iela οι καντίνες και πάγκοι που πουλούσαν παγωτά και βάφλες της ώρας, μας έσπασαν τη μύτη. Μάλιστα τη σέρβιραν με πρωτότυπο τρόπο αφού έφτιαχναν τη βάφλα χωνί και μέσα έβαζαν μπάλες παγωτού. Δεν γινόταν να μη δοκιμάσουμε. Αρκετά λαχταριστή και νόστιμη αλλά και τσουχτερή με 5€!
Η Turaidas iela μας οδήγησε στην παραλία Dzintari...
Πολύ κοντά είναι το Δασικό Πάρκο Dzintari (Dzintaru mežaparks) με έναν πύργο παρατήρησης. Το παρατηρητήριο Dzintari έχει ύψος 33 μέτρα και σε όλο το ύψος του σχηματίζονται συνολικά 12 πλατφόρμες, με θέα όλες τις κατευθύνσεις. Το παρατηρητήριο είναι πολύ εντυπωσιακό σαν κατασκευή και όμορφο μέσα στο πευκοδάσος όμως μείναμε μόνο στο να τον δούμε και όχι να τον ανεβούμε γιατί από φωτογραφίες που είχα δει δεν με είχε ενθουσιάσει η θέα οπότε δεν ήθελα να κουραστούμε χωρίς λόγο.
Επιστρέψαμε στην Turaidas iela και περπατήσαμε την άλλη μεγάλη οδό την Jūras iela. Η οδός Jūras είναι ο δρόμος που βρίσκεται πιο κοντά στους αμμόλοφους της Jūrmala, πίσω από την τεράστια αμμώδη παραλία και που περιλαμβάνει τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα της αρχιτεκτονικής της Jūrmala με εντυπωσιακά περίτεχνα ξύλινα πολυτελή σπίτια. Περπατησαμε σχεδόν όλη την οδό Jūras μέχρι το τέλος της καθώς και μερικά κάθετα στενά επί της Jūras iela. Το μάτι μας δεν χόρταινε αυτές τις εκπληκτικές κατοικίες, πολλές από τις οποίες είχαν μεγάλους κήπους, πισίνες, σιντριβάνια και γλυπτά. Η βόλτα ήταν εξαιρετική και καθόλου κουραστική ενώ δεν είχε καθόλου την πολυκοσμία του παράλληλου τουριστικού πεζόδρομου Jomas iela.
Η Tirgoņu iela οδηγεί στην παραλία Majori και στο σήμα κατατεθέν τη χελώνα…
Η παραλία είναι στην κυριολεξία αχανής. Λόγω μεγέθους δεν φαινόταν να έχει πολύ κόσμο και στη θάλασσα δεν κολυμπούσε κανείς. Κάποιοι άνθρωποι μόνο περπατούσαν στο νερό και σαν οφθαλμαπάτη έμοιαζε να περπατάνε και να μη βρέχονται. Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι ενώ είχε κύματα, η θάλασσα είναι τόσο ρηχή και αβαθής που όσα μέτρα και να προχωρούσαν αντί να βαθαίνει αυτή γινόταν και πιο ρηχή. Σε καμία περίπτωση δεν είναι για κολύμπι αυτή η θάλασσα και δεν ξέρω πόσα χιλιόμετρα πρέπει να περπατήσεις για να φτάσει η στάθμη πάνω από τον αστράγαλο! Όπως και να έχει η παραλία μας εντυπωσίασε για το μέγεθός της αμμουδιάς της και για το χαρακτηριστικό κτίριο που κατασκευάστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα και που είναι προς πώληση! Απορώ πως δεν το έχουν κάνει ακόμα ξενοδοχείο! Απλώσαμε την πετσέτα μας και την αράξαμε στην άμμο αποβάλλοντας την συσσωρευμένη κούραση των ημερών και απολαύσαμε τη θαλασσινή αύρα της βαλτικής!
Όμως δεν μείναμε μόνο στο να βλέπουμε τη θάλασσα αλλά θέλαμε κι εμείς να έρθουμε σε επαφή μαζί της. Βγάλαμε παπούτσια, περπατήσαμε στα ρηχά νερά και είδαμε την παραλία από άλλη οπτική μέσα από τη θάλασσα!
Το ανακαινισμένο Baltic Beach Hotel σοβιετικής αρχιτεκτονικής
Το στενό δρομάκι Pilsoņu iela που οδηγεί στην παραλία Majori
Είχε πάει απόγευμα και αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στη Ρίγα. Η εξόρμηση στη Γιούρμαλα όμως μου άφησε ένα απωθημένο. Ήθελα πάρα πολύ να πάμε στο εθνικό πάρκο Kemeri που απέχει από το Majori 30 λεπτά με το τρένο. Είχα προβληματιστεί πολύ γιατί ενώ βόλευαν τα τρένα, δεν ήξερα αν προλαβαίναμε να περιηγηθούμε στο εθνικό πάρκο, απαιτούσε αρκετά χιλιόμετρα περπάτημα και θα επιστρέφαμε αργά στη Ρίγα. Έτσι δυστυχώς δεν πήγαμε. Αν το σκεφτόμουν καλύτερα θα το προγραμμάτιζα διαφορετικά. Δηλαδή θα πηγαίναμε από τη Ρίγα απευθείας στο Kemeri, θα κάναμε τη διαδρομή στο εθνικό πάρκο και μετά από το Kemeri θα πηγαίναμε στο Majori αργά το απόγευμα. Υπόψιν πως η διαδρομή Riga-Kemeri κοστίζει μόνο 1,80€.
Ο Εθνικός Δρυμός Kemeri είναι ένα υπέροχο μέρος με μεγάλη βιοποικιλότητα και διαθέτει πολλά μονοπάτια για πεζοπορία. Η πιο δημοφιλής διαδρομή έχει μήκος γύρω στα 5 χιλιόμετρα σε ξύλινο μονοπάτι μέσα σε βρύα, μικρά πεύκα, βαθιές πισίνες, και μικροσκοπικές σκοτεινές λίμνες που οδηγεί στο Kemeri Bog Boardwalk σε μια πλατφόρμα παρατήρησης που προσφέρει υπέροχη θέα στην περιοχή. Και τώρα που το σκέφτομαι ξανά φούντωσα γιατί μετάνιωσα που δεν πήγαμε. Εγώ πάντως σας προτείνω να το εντάξετε στο πρόγραμμά σας εφόσον πάτε στη Jurmala και ειδικά την ώρα του ηλιοβασιλέματος. Η διαδρομή είναι περίπου 1 ώρα αλλά νομίζω πως στον σταθμό τρένων νοικιάζονται ποδήλατα. Πάρτε μια ιδέα!
Στη Ρίγα επιστρέψαμε γύρω στις 20:00 και το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να φάμε φυσικά. Πήγαμε για 2η φορά στο Lido στην παλιά πόλη αυτή τη φορά. Γενικά μας αρέσει να τρώμε από μπουφέ αλλά αυτό πολλές φορές κρύβει παγίδες όπως το να είναι κρύα, ξαναζεσταμένα ή άνοστα τα φαγητά. Πολλές φορές όμως έχουμε φάει εξαιρετικά σε μπουφέδες και απολαύσαμε καλό φαγητό. Το Lido είναι κάπου στη μέση. Το Lido στο σταθμό μου άρεσε περισσότερο, ενώ το Lido στο κέντρο της παλιάς πόλης μου φάνηκε πιο μέτριο. Το καλό ήταν ότι είχε λίγο κόσμο αυτή τη φορά όμως το κακό ήταν πως είχαν τελειώσει αρκετά φαγητά. Με 22,50€ φάγαμε ικανοποιητικά και ήπιαμε τις μπύρες μας.
Είχε πάει 22:00 και η νύχτα δεν είχε πέσει για τα καλά. Αυτές οι καλοκαιρινές βραδιές με την μεγάλη διάρκεια ημέρας είναι αυτό που απολαμβάνω περισσότερο στα καλοκαιρινά ταξίδια. Η παλιά πόλη της Ρίγας ήταν εξαιρετικά ζωντανή και δεν θέλαμε με τίποτα να επιστρέψουμε στο δωμάτιο μας. Θα το πάρουμε σερί 14 ώρες έξω? Εννοείται! Το βράδυ η παλιά πόλη είναι εκθαμβωτική και σαγηνευτική ενώ από διάφορα σημεία ακούγονταν μουσικές και τραγούδια δίνοντας μια γιορτινή διάθεση.
Κεντρική πλατεία Doma laukums
Rozena iela
Jēkaba iela
Klostera iela
Mazā Trokšņu iela
Līvu laukums
Στην πλατεία Līvu γινόταν χαμός. Απίστευτος κόσμος κυρίως έξω από το μπαρ ROCKABILLY summer beer house το οποίο έπαιζε πολύ δυνατή μουσική. Στην αρχή νομίζαμε πως ήταν live μετά είδαμε έναν dj και ο κόσμος ήταν σε ντελίριο ενθουσιασμού. Έτσι κι εμείς πήραμε μια μπύρα στο χέρι και διασκεδάσαμε χύμα στο δρόμο μαζί με πλήθος κόσμου. Αυτή είναι η Ρίγα!
Το κοντέρ μέτρησε σήμερα 14 ώρες στο δρόμο και ίσως να κάναμε ατομικό ρεκόρ! Η 2η μέρα στη Ρίγα τελείωσε εξαιρετικά και η επόμενη δυστυχώς ήταν η τελευταία!
Last edited by a moderator:
