giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.728
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2 - Ταλίν: Η άφιξη και οι οχυρώσεις στην παλιά πόλη!
- Κεφάλαιο 3 - Ταλίν: Παλιά πόλη (All-linn και Toompea)
- Κεφάλαιο 4 - Ταλίν: Kadriorg και Pirita
- Κεφάλαιο 5 - Ταλίν: Καταρράκτες Jägala και η εναλλακτική Kalamaja!
- Κεφάλαιο 6 - Ταλίν: Μια φυλακή μια παραλία και τα φώτα της πόλης!
- Κεφάλαιο 7 - Narva: Στα σύνορα με τη Ρωσία!
- Κεφάλαιο 8 - Ελσίνκι: 4 χρόνια μετά!
- Κεφάλαιο 9 - Ρίγα: Η άφιξη και η Παλιά πόλη (Vecrīga)!
- Κεφάλαιο 10 - Ρίγα: Κέντρο (Centrs) και σούρουπο στον Νταουγκάβα!
- Κεφάλαιο 11 - Ρίγα: Η Aρτ νουβό συνοικία, η hipstery γειτονιά και η Jurmala!
- Κεφάλαιο 12 - Ρίγα: Κεντρική αγορά και αριστερή όχθη του Νταουγκάβα!
Ταλίν: Kadriorg και Pirita
Από τη στάση Balti Jaam δίπλα από τον σταθμό τρένων πήραμε το τραμ 1 και κατεβήκαμε Kadriorg. Το Kadriorg είναι μια ήσυχη, καταπράσινη περιοχή, 30 λεπτά απόσταση με τα πόδια από την παλιά πόλη. Το μαγευτικό, γαλήνιο, και χαλαρωτικό Kadrioru είναι ένα κόσμημα για το Ταλίν, αξιοσημείωτο για την ποικιλόμορφη αρχιτεκτονική του τοπίου με τέσσερα διαφορετικά πάρκα με περιποιημένους κήπους, ενώ το μεγαλύτερο μέρος του πάρκου έχει διατηρήσει την εμφάνιση φυσικού τοπίου, με λιβάδια και δασικούς ελαιώνες. Το Kadriorg park είναι μια καταπράσινη όαση και ήταν πάντα ένα δημοφιλές μέρος για τους ντόπιους από την τότε που δημιουργήθηκε.
Στις αρχές του 1700 όταν ο Τσάρος Πέτρος ο Μέγας κατέκτησε τη Βαλτική, διέταξε την κατασκευή του παλατιού και τη δημιουργία ενός μεγάλου δημόσιου πάρκου με λίμνες και σιντριβάνια το 1718, που το ονόμασε κοιλάδα της Αικατερίνης προς τιμήν της γυναίκας του Αυτοκράτειρα της Ρωσίας. Κατά τη διάρκεια των επόμενων δύο αιώνων, οι δρόμοι κοντά στο πάρκο γέμισαν με ξύλινα αρχοντικά σπίτια και η περιοχή Kadriorg αναπτύχθηκε σε μια αριστοκρατική κατοικημένη περιοχή. Σήμερα, το Kadriorg έχει 4500 κατοίκους και είναι μια από τις πλουσιότερες γειτονιές ολόκληρης της Εσθονίας στην οποία έχει την κατοικία του ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και πολλές ξένες πρεσβείες.
Στο μπαρόκ παλάτι στεγάζεται το Μουσείο Τέχνης που παρουσιάζει εκατοντάδες πίνακες ζωγραφικής από τον 16ο έως τον 20ο αιώνα από δυτικούς και Ρώσους καλλιτέχνες. Το πάρκο Kadriorg φιλοξενεί και άλλα αξιόλογα μουσεία όπως το εντυπωσιακό σύγχρονο κτίριο του μουσείου Kumu που αφορά την κλασική όσο και σύγχρονη εσθονική τέχνη και το οποίο βραβεύτηκε με το βραβείο του Ευρωπαϊκού Μουσείου της χρονιάς, το Vilde's House ένα μουσείο αφιερωμένο στον Εσθονό συγγραφέα Εντουάρ Βιλντέ, το μουσείο Mikkel που στεγάζει μια εντυπωσιακή συλλογή από κινέζικες πορσελάνες, φλαμανδικές και Ολλανδικές ζωγραφιές και Ιταλικά χαρακτικά. Το κτίριο ήταν η κουζίνα του παλατιού του Kadriorg!
Είναι ένα τεράστιο μέρος και όπως είναι φυσικό δεν γινόταν να το δούμε όλο. Άλλωστε είχαμε γράψει πολλά χιλιόμετρα στα πόδια μας γι’αυτό και με χαλαρούς ρυθμούς και χωρίς χάρτες και πρόγραμμα, περπατήσαμε σε διάφορα μονοπάτια αλλά σίγουρα δεν μπορέσαμε να δούμε όλα αυτά που προανέφερα. Άλλωστε ήταν ήδη αργά το απόγευμα και είχα υποσχεθεί και ένα ηλιοβασίλεμα. Ε να μη το χάσουμε για να βλέπουμε παλάτια και μουσεία χαμένοι στο δάσος του Kadriorg! Μερικές εικόνες από πάρκο…
Luigetiik park
Eduard Vilde museum
Οδός Weizenbergi, κήπος Alumine aed
Από μακριά η πίσω πλευρά του Παλατιού Κάντριοργκ
Ο Ιαπωνικός κήπος, προσθήκη του 2011
Στην έξοδο του πάρκου προς τη λεωφόρο Pirita tee
Στο σημείο αυτό νοιώσαμε εγκλωβισμένοι γιατί δεν μπορούσαμε να βγούμε προς τον δρόμο. Υπήρχαν κάγκελα ενώ στην ευρύτερη περιοχή της παραλιακής Pirita tee γινόντουσαν έργα και μεγάλο μέρος του δρόμου ήταν σκαμμένο. Η λεωφόρος είχε πολλή κίνηση και θέλαμε να περάσουμε απέναντι στο μνημείο Russalka και στην παραλία και δεν βρίσκαμε πουθενά διαβάσεις. Μα πως θα πάμε απέναντι, θα πετάξουμε? Τελικά με τα χίλια ζόρια βρήκαμε τις πρόχειρες διαβάσεις ανάμεσα στα έργα και αφού περπατήσαμε αρκετά, βρεθήκαμε επιτέλους στο μνημείο Russalka. Το μνημείο τοποθετήθηκε εδώ το 1902, και τιμά τα 177 θύματα που πνίγηκαν όταν το θωρακισμένο πλοίο Russalka που εκτελούσε τη διαδρομή από το Ταλίν στο Ελσίνκι, χτυπήθηκε από καταιγίδα και βυθίστηκε το 1893.
Από εκεί αρχίζει ο παραλιακός πεζόδρομος γνωστός ως Pirita tee promenaad. Αν και ακόμα ένα κομμάτι της είναι υπό ανακαίνιση, ο παραλιακός πεζόδρομος ακριβώς δίπλα στη θάλασσα είναι ένα πολύ ειδυλλιακό μέρος μακριά από την τουριστική παλιά πόλη. Αγαπημένο μέρος των εσθονών για ποδήλατο, τζόκινγκ και περίπατο, αυτό το πλακόστρωτο μονοπάτι είναι 2 χιλιόμετρα και εκτείνεται κατά μήκος της θάλασσας από την παραλία Russalka μέχρι την παραλία Pirita. Προσφέρει μια εντυπωσιακή θέα της βραχώδους ακτογραμμής του Ταλίν, με το αστικό τοπίο της παλιάς πόλης να διακρίνεται στο βάθος.
Παραλία Russalka με τα ρηχά νερά, όπως σχεδόν όλες οι παραλίες της βαλτικής
Pirita tee promenaad
Η βόλτα στις όχθες της βαλτικής ήταν άκρως χαλαρωτική. Είναι από τα μέρη του Ταλίν που μάλλον λίγοι επισκέπτονται ειδικά όσοι πάνε χειμώνα. Ο δρόμος αυτός έχει αρκετά ενδιαφέροντα αξιοθέατα όπως το Κάστρο του Μάριενμπεργκ και αρκετά σημεία ενδιαφέροντος όμως θα χάναμε χρόνο και θέλαμε να φτάσουμε επιτέλους στην παραλία Pirita. Όμως κάναμε μια στάση για ένα γρήγορο μάθημα ιστορίας. Σε δυο μνημεία που βρίσκονται πολύ κοντά μεταξύ τους αλλά πολύ μακριά στον συμβολισμό τους, στο Πάρκο μνήμης maarjamäe. Από τη μια ένα παρατημένο και σε κακή κατάσταση σοβιετικό μνημείο και από την άλλη το ολοκαίνουριο απαστράπτον μνημείο υπερπαραγωγή για τα θύματα του Κομμουνισμού στην Εσθονία σε έναν περιποιημένο περιβάλλοντα χώρο.
Το κεντρικό χαρακτηριστικό του Σοβιετικού μνημείου Maarjamäe είναι ένας οβελίσκος 35 μέτρων που τοποθετήθηκε το 1960. Κατά τη Σοβιετική κατοχή , μια αιώνια φωτιά έκαιγε ανάμεσα σε δυο παλάμες που απεικονίζονται στο μνημείο. Η σοβιετική φλόγα έσβησε, το μνημείο αφέθηκε στο χρόνο και οι Εσθονοί το αγνοούν επιδεικτικά.
Το 2018 εγκαινιάστηκε ελάχιστα μέτρα πιο πέρα, το εντυπωσιακό Maarjamäe kommunismiohvrite mälestusmärk 1940 - 1991, δηλαδή το Μνημείο για τα 75.000 θύματα του Κομμουνισμού. Το Εσθονικό κοινοβούλιο διακήρυξε το κομμουνιστικό καθεστώς της Σοβιετικής Ένωσης και τις ενέργειες τους εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, ειδικά στη δεκαετία 1940 – 1950 όπου χιλιάδες Εσθονοί δολοφονήθηκαν, φυλακίστηκαν και απελάθηκαν. Κατά την άποψη μου είναι λογικό οι Βαλτικοί λαοί να μισούν τη σοβιετική κληρονομιά τους και την τρομοκρατία που έζησαν από το Σοβιετικό καθεστώς, αλλά δεν γίνεται να σιωπούν για τις θηριωδίες της ναζιστικής Γερμανίας.
Όπως ανέφερα και στο πρώτο κεφάλαιο, πολλές χώρες και κυρίως οι χώρες της Βαλτικής κατατάχθηκαν εθελοντικά στα ες-ες και συνεργάστηκαν στο πλευρό των ναζί. Στην Εσθονία, χώρα μέλος της Ευρωπαικής Ένωσης, ανήγειραν ένα άγαλμα με τη μορφή ενός Γερμανού στρατιώτη των Waffen SS ως φόρο τιμής στους ναζί! Η Ρωσική πρεσβεία στο Ταλίν αντέδρασε έντονα και έστειλε διάβημα διαμαρτυρίας: ''Τα σχέδια της Εσθονίας να επαναφέρει ένα μνημείο με έναν στρατιώτη ντυμένο με τη στολή των Waffen SS είναι μια πρόκληση και προσβολή στη μνήμη εκείνων που έχασαν τη ζωή τους από τους Ναζί''. Το άγαλμα τελικά απομακρύνθηκε αλλά μέχρι να γίνει η αυτό, εκατοντάδες ναζιστές Εσθονοί πήγαιναν κάθε μέρα και άφηναν λουλούδια! Είναι πραγματικά παράλογο πολλοί Εσθονοί να καμαρώνουν για το ναζιστικό παρελθόν τους!
Η συνέχεια ήταν πιο ανάλαφρη. Μετά από μια έντονη και γεμάτη μέρα, χωρίς ύπνο και με πολλά χιλιόμετρα στα πόδια μας, μας άξιζε ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα και μια ωραία αμμουδιά, έστω και κρύα! Τα τελευταία χιλιόμετρα τα διανύσαμε με αστικό και κατεβήκαμε στην στάση Pirita. Στην περιοχή αυτή που είναι η σύγχρονη μαρίνα με τα σκάφη και τα εμπορικά καταστήματα, βρίσκονται τα ερείπια από το μοναστήρι Pirita που μοιάζει σαν να δραπέτευσε από την παλιά πόλη και να προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από τα πυκνά καλάμια δίπλα στον ποταμό Pirita. Το μεσαιωνικό μοναστήρι χρονολογείται από το 1407 και επέζησε στην αρχική του μορφή μέχρι το 1577, όταν οι δυνάμεις του Ιβάν του τρομερού το κατέστρεψαν. Έχουν γίνει εκτεταμένα έργα και έχουν σωθεί η τεράστια πρόσοψη, οι τοίχοι, τα κελάρια και το νεκροταφείο. Έχει είσοδο 2€ αλλά δυστυχώς όπως όλα τα αξιοθέατα στο Ταλίν, έτσι και εδώ ήταν ανοιχτά για το κοινό μέχρι τις 18:00. Εδώ που τα λέμε η ώρα ήταν 9 παρά οπότε θα ήταν απίθανο να ήταν ανοιχτά. Κρίμα και ήθελα να το δω.
Έτσι κατευθυνθήκαμε προς την παραλία. Μπήκαμε σε ένα πυκνό δασικό μονοπάτι και μετά από λίγο εμφανίστηκε μπροστά μας η εντυπωσιακή Pirita rand.
Επιτέλους φτάσαμε στην παραλία. Είναι λίγο πριν τις 9 το βράδυ και ο ήλιος δεν έχει δύσει ακόμα. Η παραλία είναι πολύ μεγάλη σε μήκος και ειδικά σε πλάτος. Η αίσθηση δεν ήταν καλοκαιρινή με τους 16 βαθμούς που είχε εκείνη την ώρα, όμως βγάλαμε τα μπουφάν μας, αράξαμε στην άμμο και αποβάλλαμε την κούραση της ημέρας βλέποντας την ήρεμη θάλασσα. Είχε λίγο κόσμο και κάποιους τολμηρούς που μπήκαν μέσα στη θάλασσα. Η παραλία Pirita με την παχιά άμμο, το καταπράσινο δάσος από πίσω, τις τουριστικές εγκαταστάσεις και τη μαρίνα ακριβώς δίπλα θα ήταν μια εξαιρετικά δημοφιλής αστική παραλία στην Ελλάδα. Και στο Ταλίν θεωρείται η πιο δημοφιλής παραλία για τους κατοίκους αλλά πόσο κόσμο να μαζέψει με τέτοιες θερμοκρασίες. Όμως εκείνη τη στιγμή απολαμβάναμε την ηρεμία και το ηλιοβασίλεμα στη Βαλτική που ήταν από τα ομορφότερα στιγμιότυπα του ταξιδιού.
Τα δέντρα πίσω από την παραλία κρύβουν το ηλιοβασίλεμα και παίρνουν ένα χρυσαφί φως
Ήταν 10 παρά και ο ήλιος δεν έλεγε να πέσει. Αφού βγήκαμε από το δασάκι, πήγαμε μια βόλτα δίπλα στη μαρίνα και στο ναυτικό όμιλο Pirita στις όχθες του ποταμού Pirita που χύνεται στη βαλτική θάλασσα. Εδώ είχε περισσότερο κόσμο και κίνηση και όλοι μαζί απολαύσαμε το υπέροχο ηλιοβασίλεμα!
Βγήκαμε στην όμορφη λεωφόρο Pirita tee, μέχρι τη στάση του λεωφορείου ώστε να επιστρέψουμε στο κέντρο του Ταλίν. Εκείνη τη στιγμή είχε αρχίσει να σουρουπώνει . Από μακριά φαινόταν ένα μέρος της μονής Pirita, τα ερείπια του μοναστηριού που δεν μπορέσαμε να επισκεφτούμε επειδή ήταν αργά και είχε κλείσει.
Αν και η μέρα ήταν μαραθώνια και μεγάλη δεν θέλαμε να επιστρέψουμε στο δωμάτιο μας και στην συγκάτοικο μας! Το λεωφορείο μας άφησε κοντά στην πλατεία Viru. Τα φώτα της πόλης άναψαν και το Ταλίν έγινε πιο μαγικό! Από τη μια το κοσμοπολίτικο και επιχειρηματικό Ταλίν με τα εμπορικά και τους ουρανοξύστες και από την άλλη το γραφικό Ταλίν με την ατμοσφαιρική παλιά πόλη.
Το Rotermann Quarter, είναι μια βιομηχανική περιοχή που μετατράπηκε σε ένα πολύβουο εμπορικό/πολιτιστικό κέντρο. Η περιοχή Rotermann μεταξύ της παλιάς πόλης και του λιμανιού, ήταν μια περιοχή με ερειπωμένες αποθήκες και εργοστάσια της βιομηχανίας του 19ου και 20ου αιώνα. Όλα τα κτίρια έχουν ανακαινιστεί και λειτουργούν ως καταστήματα και εστιατόρια αλλά αποτελεί και μια δραστήρια πολιτιστική σκηνή στην πόλη.
Οδός Mere puiestee
Viru Väravad… ώρα 22:30!
Παλιά πόλη
Πλατεία Ελευθερίας (Vabaduse väljak)
Μπήκαμε μια βόλτα στην παλιά πόλη για μια νυχτερινή βόλτα. Όχι όμως για να δούμε ξανά τα αξιοθέατα αλλά για αναζήτηση τροφής! Όπως κάνουν τα αγρίμια στην ζούγκλα! Διότι αν συνεχίζαμε να περπατάμε κι άλλο, είναι σίγουρο πως ο Rose θα είχε φάει εμένα με τόση πείνα που είχε! Είχε φτάσει στα όρια του! Η μεγάλη διάρκεια ημέρας και η επιθυμία μου να δω από την πρώτη μέρα όσα περισσότερα μπορώ, με είχε αποσυντονίσει. Εδώ που τα λέμε κι εγώ μια πείνα την είχα! Είχα σημειωμένα κάποια εστιατόρια και προσπάθησα να τα εντοπίσω. Σε τέτοιες περιπτώσεις πάντα είμαστε αναποφάσιστοι. Ένα-δυο που ήθελα έκλειναν αφού η ώρα ήταν 11 παρά. Η υπόθεση δεν σήκωνε άλλη καθυστέρηση. Η μπυραρία Dubliner, στην οδό Suur-Karja 18 δίπλα στην πλατεία Ελευθερίας ήταν η καλύτερη επιλογή. Ήταν από τα λίγα μαγαζιά που είχαν κόσμο και μάλιστα ντόπιους, πολύ φιλική εξυπηρέτηση, καλές τιμές και ωραιότατα κλασικά πιάτα μπυραρίας. 21€ για δυο μπύρες και δυο πιάτα.
Γύρω στις 12 αποχωρήσαμε. Πήγαμε στη στάση που περνάει το τρόλεϊ 1 και τουρτουρίζαμε από το κρύο! Με κοντομάνικο και ψιλό μπουφάν, οι 13 βαθμοί εκείνη την ώρα έμοιαζαν με 5 βαθμούς τουλάχιστον! Είπαμε να έχει λίγη δροσιά… Έτσι τελείωσε η πρώτη ατελείωτη ημέρα μας στο Ταλίν. Πάνω από 12 ώρες στο πόδι + 9 ώρες με αεροδρόμια και πτήσεις, 21 ώρες χωρίς ύπνο και με ατελείωτο περπάτημα! Καλώς σε βρήκαμε Βαλτική!
Από τη στάση Balti Jaam δίπλα από τον σταθμό τρένων πήραμε το τραμ 1 και κατεβήκαμε Kadriorg. Το Kadriorg είναι μια ήσυχη, καταπράσινη περιοχή, 30 λεπτά απόσταση με τα πόδια από την παλιά πόλη. Το μαγευτικό, γαλήνιο, και χαλαρωτικό Kadrioru είναι ένα κόσμημα για το Ταλίν, αξιοσημείωτο για την ποικιλόμορφη αρχιτεκτονική του τοπίου με τέσσερα διαφορετικά πάρκα με περιποιημένους κήπους, ενώ το μεγαλύτερο μέρος του πάρκου έχει διατηρήσει την εμφάνιση φυσικού τοπίου, με λιβάδια και δασικούς ελαιώνες. Το Kadriorg park είναι μια καταπράσινη όαση και ήταν πάντα ένα δημοφιλές μέρος για τους ντόπιους από την τότε που δημιουργήθηκε.
Στις αρχές του 1700 όταν ο Τσάρος Πέτρος ο Μέγας κατέκτησε τη Βαλτική, διέταξε την κατασκευή του παλατιού και τη δημιουργία ενός μεγάλου δημόσιου πάρκου με λίμνες και σιντριβάνια το 1718, που το ονόμασε κοιλάδα της Αικατερίνης προς τιμήν της γυναίκας του Αυτοκράτειρα της Ρωσίας. Κατά τη διάρκεια των επόμενων δύο αιώνων, οι δρόμοι κοντά στο πάρκο γέμισαν με ξύλινα αρχοντικά σπίτια και η περιοχή Kadriorg αναπτύχθηκε σε μια αριστοκρατική κατοικημένη περιοχή. Σήμερα, το Kadriorg έχει 4500 κατοίκους και είναι μια από τις πλουσιότερες γειτονιές ολόκληρης της Εσθονίας στην οποία έχει την κατοικία του ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και πολλές ξένες πρεσβείες.
Στο μπαρόκ παλάτι στεγάζεται το Μουσείο Τέχνης που παρουσιάζει εκατοντάδες πίνακες ζωγραφικής από τον 16ο έως τον 20ο αιώνα από δυτικούς και Ρώσους καλλιτέχνες. Το πάρκο Kadriorg φιλοξενεί και άλλα αξιόλογα μουσεία όπως το εντυπωσιακό σύγχρονο κτίριο του μουσείου Kumu που αφορά την κλασική όσο και σύγχρονη εσθονική τέχνη και το οποίο βραβεύτηκε με το βραβείο του Ευρωπαϊκού Μουσείου της χρονιάς, το Vilde's House ένα μουσείο αφιερωμένο στον Εσθονό συγγραφέα Εντουάρ Βιλντέ, το μουσείο Mikkel που στεγάζει μια εντυπωσιακή συλλογή από κινέζικες πορσελάνες, φλαμανδικές και Ολλανδικές ζωγραφιές και Ιταλικά χαρακτικά. Το κτίριο ήταν η κουζίνα του παλατιού του Kadriorg!
Είναι ένα τεράστιο μέρος και όπως είναι φυσικό δεν γινόταν να το δούμε όλο. Άλλωστε είχαμε γράψει πολλά χιλιόμετρα στα πόδια μας γι’αυτό και με χαλαρούς ρυθμούς και χωρίς χάρτες και πρόγραμμα, περπατήσαμε σε διάφορα μονοπάτια αλλά σίγουρα δεν μπορέσαμε να δούμε όλα αυτά που προανέφερα. Άλλωστε ήταν ήδη αργά το απόγευμα και είχα υποσχεθεί και ένα ηλιοβασίλεμα. Ε να μη το χάσουμε για να βλέπουμε παλάτια και μουσεία χαμένοι στο δάσος του Kadriorg! Μερικές εικόνες από πάρκο…
Luigetiik park
Eduard Vilde museum
Οδός Weizenbergi, κήπος Alumine aed
Από μακριά η πίσω πλευρά του Παλατιού Κάντριοργκ
Ο Ιαπωνικός κήπος, προσθήκη του 2011
Στην έξοδο του πάρκου προς τη λεωφόρο Pirita tee
Στο σημείο αυτό νοιώσαμε εγκλωβισμένοι γιατί δεν μπορούσαμε να βγούμε προς τον δρόμο. Υπήρχαν κάγκελα ενώ στην ευρύτερη περιοχή της παραλιακής Pirita tee γινόντουσαν έργα και μεγάλο μέρος του δρόμου ήταν σκαμμένο. Η λεωφόρος είχε πολλή κίνηση και θέλαμε να περάσουμε απέναντι στο μνημείο Russalka και στην παραλία και δεν βρίσκαμε πουθενά διαβάσεις. Μα πως θα πάμε απέναντι, θα πετάξουμε? Τελικά με τα χίλια ζόρια βρήκαμε τις πρόχειρες διαβάσεις ανάμεσα στα έργα και αφού περπατήσαμε αρκετά, βρεθήκαμε επιτέλους στο μνημείο Russalka. Το μνημείο τοποθετήθηκε εδώ το 1902, και τιμά τα 177 θύματα που πνίγηκαν όταν το θωρακισμένο πλοίο Russalka που εκτελούσε τη διαδρομή από το Ταλίν στο Ελσίνκι, χτυπήθηκε από καταιγίδα και βυθίστηκε το 1893.
Από εκεί αρχίζει ο παραλιακός πεζόδρομος γνωστός ως Pirita tee promenaad. Αν και ακόμα ένα κομμάτι της είναι υπό ανακαίνιση, ο παραλιακός πεζόδρομος ακριβώς δίπλα στη θάλασσα είναι ένα πολύ ειδυλλιακό μέρος μακριά από την τουριστική παλιά πόλη. Αγαπημένο μέρος των εσθονών για ποδήλατο, τζόκινγκ και περίπατο, αυτό το πλακόστρωτο μονοπάτι είναι 2 χιλιόμετρα και εκτείνεται κατά μήκος της θάλασσας από την παραλία Russalka μέχρι την παραλία Pirita. Προσφέρει μια εντυπωσιακή θέα της βραχώδους ακτογραμμής του Ταλίν, με το αστικό τοπίο της παλιάς πόλης να διακρίνεται στο βάθος.
Παραλία Russalka με τα ρηχά νερά, όπως σχεδόν όλες οι παραλίες της βαλτικής
Pirita tee promenaad
Η βόλτα στις όχθες της βαλτικής ήταν άκρως χαλαρωτική. Είναι από τα μέρη του Ταλίν που μάλλον λίγοι επισκέπτονται ειδικά όσοι πάνε χειμώνα. Ο δρόμος αυτός έχει αρκετά ενδιαφέροντα αξιοθέατα όπως το Κάστρο του Μάριενμπεργκ και αρκετά σημεία ενδιαφέροντος όμως θα χάναμε χρόνο και θέλαμε να φτάσουμε επιτέλους στην παραλία Pirita. Όμως κάναμε μια στάση για ένα γρήγορο μάθημα ιστορίας. Σε δυο μνημεία που βρίσκονται πολύ κοντά μεταξύ τους αλλά πολύ μακριά στον συμβολισμό τους, στο Πάρκο μνήμης maarjamäe. Από τη μια ένα παρατημένο και σε κακή κατάσταση σοβιετικό μνημείο και από την άλλη το ολοκαίνουριο απαστράπτον μνημείο υπερπαραγωγή για τα θύματα του Κομμουνισμού στην Εσθονία σε έναν περιποιημένο περιβάλλοντα χώρο.
Το κεντρικό χαρακτηριστικό του Σοβιετικού μνημείου Maarjamäe είναι ένας οβελίσκος 35 μέτρων που τοποθετήθηκε το 1960. Κατά τη Σοβιετική κατοχή , μια αιώνια φωτιά έκαιγε ανάμεσα σε δυο παλάμες που απεικονίζονται στο μνημείο. Η σοβιετική φλόγα έσβησε, το μνημείο αφέθηκε στο χρόνο και οι Εσθονοί το αγνοούν επιδεικτικά.
Το 2018 εγκαινιάστηκε ελάχιστα μέτρα πιο πέρα, το εντυπωσιακό Maarjamäe kommunismiohvrite mälestusmärk 1940 - 1991, δηλαδή το Μνημείο για τα 75.000 θύματα του Κομμουνισμού. Το Εσθονικό κοινοβούλιο διακήρυξε το κομμουνιστικό καθεστώς της Σοβιετικής Ένωσης και τις ενέργειες τους εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, ειδικά στη δεκαετία 1940 – 1950 όπου χιλιάδες Εσθονοί δολοφονήθηκαν, φυλακίστηκαν και απελάθηκαν. Κατά την άποψη μου είναι λογικό οι Βαλτικοί λαοί να μισούν τη σοβιετική κληρονομιά τους και την τρομοκρατία που έζησαν από το Σοβιετικό καθεστώς, αλλά δεν γίνεται να σιωπούν για τις θηριωδίες της ναζιστικής Γερμανίας.
Όπως ανέφερα και στο πρώτο κεφάλαιο, πολλές χώρες και κυρίως οι χώρες της Βαλτικής κατατάχθηκαν εθελοντικά στα ες-ες και συνεργάστηκαν στο πλευρό των ναζί. Στην Εσθονία, χώρα μέλος της Ευρωπαικής Ένωσης, ανήγειραν ένα άγαλμα με τη μορφή ενός Γερμανού στρατιώτη των Waffen SS ως φόρο τιμής στους ναζί! Η Ρωσική πρεσβεία στο Ταλίν αντέδρασε έντονα και έστειλε διάβημα διαμαρτυρίας: ''Τα σχέδια της Εσθονίας να επαναφέρει ένα μνημείο με έναν στρατιώτη ντυμένο με τη στολή των Waffen SS είναι μια πρόκληση και προσβολή στη μνήμη εκείνων που έχασαν τη ζωή τους από τους Ναζί''. Το άγαλμα τελικά απομακρύνθηκε αλλά μέχρι να γίνει η αυτό, εκατοντάδες ναζιστές Εσθονοί πήγαιναν κάθε μέρα και άφηναν λουλούδια! Είναι πραγματικά παράλογο πολλοί Εσθονοί να καμαρώνουν για το ναζιστικό παρελθόν τους!
Η συνέχεια ήταν πιο ανάλαφρη. Μετά από μια έντονη και γεμάτη μέρα, χωρίς ύπνο και με πολλά χιλιόμετρα στα πόδια μας, μας άξιζε ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα και μια ωραία αμμουδιά, έστω και κρύα! Τα τελευταία χιλιόμετρα τα διανύσαμε με αστικό και κατεβήκαμε στην στάση Pirita. Στην περιοχή αυτή που είναι η σύγχρονη μαρίνα με τα σκάφη και τα εμπορικά καταστήματα, βρίσκονται τα ερείπια από το μοναστήρι Pirita που μοιάζει σαν να δραπέτευσε από την παλιά πόλη και να προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από τα πυκνά καλάμια δίπλα στον ποταμό Pirita. Το μεσαιωνικό μοναστήρι χρονολογείται από το 1407 και επέζησε στην αρχική του μορφή μέχρι το 1577, όταν οι δυνάμεις του Ιβάν του τρομερού το κατέστρεψαν. Έχουν γίνει εκτεταμένα έργα και έχουν σωθεί η τεράστια πρόσοψη, οι τοίχοι, τα κελάρια και το νεκροταφείο. Έχει είσοδο 2€ αλλά δυστυχώς όπως όλα τα αξιοθέατα στο Ταλίν, έτσι και εδώ ήταν ανοιχτά για το κοινό μέχρι τις 18:00. Εδώ που τα λέμε η ώρα ήταν 9 παρά οπότε θα ήταν απίθανο να ήταν ανοιχτά. Κρίμα και ήθελα να το δω.
Έτσι κατευθυνθήκαμε προς την παραλία. Μπήκαμε σε ένα πυκνό δασικό μονοπάτι και μετά από λίγο εμφανίστηκε μπροστά μας η εντυπωσιακή Pirita rand.
Επιτέλους φτάσαμε στην παραλία. Είναι λίγο πριν τις 9 το βράδυ και ο ήλιος δεν έχει δύσει ακόμα. Η παραλία είναι πολύ μεγάλη σε μήκος και ειδικά σε πλάτος. Η αίσθηση δεν ήταν καλοκαιρινή με τους 16 βαθμούς που είχε εκείνη την ώρα, όμως βγάλαμε τα μπουφάν μας, αράξαμε στην άμμο και αποβάλλαμε την κούραση της ημέρας βλέποντας την ήρεμη θάλασσα. Είχε λίγο κόσμο και κάποιους τολμηρούς που μπήκαν μέσα στη θάλασσα. Η παραλία Pirita με την παχιά άμμο, το καταπράσινο δάσος από πίσω, τις τουριστικές εγκαταστάσεις και τη μαρίνα ακριβώς δίπλα θα ήταν μια εξαιρετικά δημοφιλής αστική παραλία στην Ελλάδα. Και στο Ταλίν θεωρείται η πιο δημοφιλής παραλία για τους κατοίκους αλλά πόσο κόσμο να μαζέψει με τέτοιες θερμοκρασίες. Όμως εκείνη τη στιγμή απολαμβάναμε την ηρεμία και το ηλιοβασίλεμα στη Βαλτική που ήταν από τα ομορφότερα στιγμιότυπα του ταξιδιού.
Τα δέντρα πίσω από την παραλία κρύβουν το ηλιοβασίλεμα και παίρνουν ένα χρυσαφί φως
Ήταν 10 παρά και ο ήλιος δεν έλεγε να πέσει. Αφού βγήκαμε από το δασάκι, πήγαμε μια βόλτα δίπλα στη μαρίνα και στο ναυτικό όμιλο Pirita στις όχθες του ποταμού Pirita που χύνεται στη βαλτική θάλασσα. Εδώ είχε περισσότερο κόσμο και κίνηση και όλοι μαζί απολαύσαμε το υπέροχο ηλιοβασίλεμα!
Βγήκαμε στην όμορφη λεωφόρο Pirita tee, μέχρι τη στάση του λεωφορείου ώστε να επιστρέψουμε στο κέντρο του Ταλίν. Εκείνη τη στιγμή είχε αρχίσει να σουρουπώνει . Από μακριά φαινόταν ένα μέρος της μονής Pirita, τα ερείπια του μοναστηριού που δεν μπορέσαμε να επισκεφτούμε επειδή ήταν αργά και είχε κλείσει.
Αν και η μέρα ήταν μαραθώνια και μεγάλη δεν θέλαμε να επιστρέψουμε στο δωμάτιο μας και στην συγκάτοικο μας! Το λεωφορείο μας άφησε κοντά στην πλατεία Viru. Τα φώτα της πόλης άναψαν και το Ταλίν έγινε πιο μαγικό! Από τη μια το κοσμοπολίτικο και επιχειρηματικό Ταλίν με τα εμπορικά και τους ουρανοξύστες και από την άλλη το γραφικό Ταλίν με την ατμοσφαιρική παλιά πόλη.
Το Rotermann Quarter, είναι μια βιομηχανική περιοχή που μετατράπηκε σε ένα πολύβουο εμπορικό/πολιτιστικό κέντρο. Η περιοχή Rotermann μεταξύ της παλιάς πόλης και του λιμανιού, ήταν μια περιοχή με ερειπωμένες αποθήκες και εργοστάσια της βιομηχανίας του 19ου και 20ου αιώνα. Όλα τα κτίρια έχουν ανακαινιστεί και λειτουργούν ως καταστήματα και εστιατόρια αλλά αποτελεί και μια δραστήρια πολιτιστική σκηνή στην πόλη.
Οδός Mere puiestee
Viru Väravad… ώρα 22:30!
Παλιά πόλη
Πλατεία Ελευθερίας (Vabaduse väljak)
Μπήκαμε μια βόλτα στην παλιά πόλη για μια νυχτερινή βόλτα. Όχι όμως για να δούμε ξανά τα αξιοθέατα αλλά για αναζήτηση τροφής! Όπως κάνουν τα αγρίμια στην ζούγκλα! Διότι αν συνεχίζαμε να περπατάμε κι άλλο, είναι σίγουρο πως ο Rose θα είχε φάει εμένα με τόση πείνα που είχε! Είχε φτάσει στα όρια του! Η μεγάλη διάρκεια ημέρας και η επιθυμία μου να δω από την πρώτη μέρα όσα περισσότερα μπορώ, με είχε αποσυντονίσει. Εδώ που τα λέμε κι εγώ μια πείνα την είχα! Είχα σημειωμένα κάποια εστιατόρια και προσπάθησα να τα εντοπίσω. Σε τέτοιες περιπτώσεις πάντα είμαστε αναποφάσιστοι. Ένα-δυο που ήθελα έκλειναν αφού η ώρα ήταν 11 παρά. Η υπόθεση δεν σήκωνε άλλη καθυστέρηση. Η μπυραρία Dubliner, στην οδό Suur-Karja 18 δίπλα στην πλατεία Ελευθερίας ήταν η καλύτερη επιλογή. Ήταν από τα λίγα μαγαζιά που είχαν κόσμο και μάλιστα ντόπιους, πολύ φιλική εξυπηρέτηση, καλές τιμές και ωραιότατα κλασικά πιάτα μπυραρίας. 21€ για δυο μπύρες και δυο πιάτα.
Γύρω στις 12 αποχωρήσαμε. Πήγαμε στη στάση που περνάει το τρόλεϊ 1 και τουρτουρίζαμε από το κρύο! Με κοντομάνικο και ψιλό μπουφάν, οι 13 βαθμοί εκείνη την ώρα έμοιαζαν με 5 βαθμούς τουλάχιστον! Είπαμε να έχει λίγη δροσιά… Έτσι τελείωσε η πρώτη ατελείωτη ημέρα μας στο Ταλίν. Πάνω από 12 ώρες στο πόδι + 9 ώρες με αεροδρόμια και πτήσεις, 21 ώρες χωρίς ύπνο και με ατελείωτο περπάτημα! Καλώς σε βρήκαμε Βαλτική!
Last edited by a moderator:
