giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.726
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2 - Ταλίν: Η άφιξη και οι οχυρώσεις στην παλιά πόλη!
- Κεφάλαιο 3 - Ταλίν: Παλιά πόλη (All-linn και Toompea)
- Κεφάλαιο 4 - Ταλίν: Kadriorg και Pirita
- Κεφάλαιο 5 - Ταλίν: Καταρράκτες Jägala και η εναλλακτική Kalamaja!
- Κεφάλαιο 6 - Ταλίν: Μια φυλακή μια παραλία και τα φώτα της πόλης!
- Κεφάλαιο 7 - Narva: Στα σύνορα με τη Ρωσία!
- Κεφάλαιο 8 - Ελσίνκι: 4 χρόνια μετά!
- Κεφάλαιο 9 - Ρίγα: Η άφιξη και η Παλιά πόλη (Vecrīga)!
- Κεφάλαιο 10 - Ρίγα: Κέντρο (Centrs) και σούρουπο στον Νταουγκάβα!
- Κεφάλαιο 11 - Ρίγα: Η Aρτ νουβό συνοικία, η hipstery γειτονιά και η Jurmala!
- Κεφάλαιο 12 - Ρίγα: Κεντρική αγορά και αριστερή όχθη του Νταουγκάβα!
Narva: Στα σύνορα με τη Ρωσία!
Είχα προβληματιστεί πάρα πολύ για το ποια πόλη της Εσθονίας θα επισκεπτόμασταν σε ημερήσια εκδρομή από το Ταλίν. Οι υποψήφιες πόλεις ήταν τρεις. Η Parnu το διάσημο καλοκαιρινό θέρετρο στη νοτιοδυτική Εσθονία στις ακτές του ομώνυμου όρμου στον κόλπο της Ρίγας, η Haapsalu μια παραθαλάσσια πόλη-θέρετρο που βρίσκεται στη δυτική ακτή της Εσθονίας, και η Narva στο ανατολικότερο σημείο της χώρας, στα σύνορα με την Ρωσία. Η απόφαση πάρθηκε τελευταία στιγμή το πρωί της 3ης ημέρας του ταξιδιού με το που ξυπνήσαμε. Νικήτρια πόλη η Narva! Τα δρομολόγια των τρένων από το Ταλίν στη Νάρβα δεν είναι πάρα πολύ συχνά αφού το πρώτο είναι στις 7:00 και το επόμενο στις 11:41 το οποίο και μας βόλευε.
Είχαμε περίπου 2 ώρες στη διάθεση μας, και είπαμε να τις αξιοποιήσουμε και να δούμε ένα μέρος του Ταλίν λίγο πιο εναλλακτικό, την περιοχή Väike-Õismäe κοντά στη λίμνη Harku. Το αστικό μας άφησε στη στάση Rukkilille. Δεν θα πω πως αν δεν βλέπαμε την περιοχή θα χάναμε και κάτι σπουδαίο, όμως είδαμε μια ακόμα συνοικία του Ταλίν διαφορετική από την βιτρίνα της παλιάς πόλης. Η συνοικία Väike-Õismäe χτίστηκε στις αρχές του 1970 και είναι ένα κλασικό παράδειγμα σοσιαλιστικής αρχιτεκτονικής με μεγάλα μπλοκ πολυκατοικιών. Ήταν μια πραγματική ουτοπία κατά τη διάρκεια της κατασκευής της, σχεδιασμένη να αντικατοπτρίζει τον ιδανικό κόσμο! Ήταν μια υψηλής τεχνολογίας υπερσύγχρονη γειτονιά όπου κάθε Σοβιετικός πολίτης ήθελε να ζει σε αρμονία και γαλήνη! Μια περιοχή, αυστηρά σχεδιασμένη και προγραμματισμένη με τυποποιημένα κτίρια πέντε, εννέα και 16 ορόφων, με ευθείες γραμμές και τετράγωνα που δημιουργούν το σχήμα ενός τεράστιου κύκλου. Η εικόνα από μόνη της αποτελεί ορατό απομεινάρι του σοβιετικού καθεστώτος. Αυτό αρκούσε για να κάνει ενδιαφέρουσα τη βόλτα μας στην συνοικία αυτή.
Η τεχνητή κυκλική λίμνη Väike-Õismäe στο Õismäe Tiigi Park
Σε κοντινή απόσταση με τα πόδια, είναι η λίμνη Harku με τη μεγάλη αμμώδη παραλία της. Είναι από τα πιο δημοφιλή μέρη για μπάνιο στο Ταλίν επειδή είναι στις ακτές μιας λίμνης, και το νερό της είναι ελαφρώς θερμότερο από αυτό των παραθαλάσσιων παραλιών. Η παραλία έχει μια κωπηλατική βάση με ενοικιάσεις σκαφών για κωπηλασία και σέρφινγκ, είναι οργανωμένη με λίγες ξαπλώστρες και ντουζιέρες αλλά εκείνη την ώρα ήταν έρημη. Βέβαια τι περίμενα στις 10 η ώρα το πρωί, σε μια συννεφιασμένη μέρα με 16 βαθμούς?
Η ώρα πέρασε και από την αφετηρία του σταθμού λεωφορείων Väike-Õismäe, με το αστικό πήγαμε στον σταθμό τρένων Balti jaam. Το δρομολόγιο των 11:41 είναι Express και είχα δει στο site ότι κοστίζει 11,50€ ενώ όλα τα υπόλοιπα δρομολόγια έχουν 9,95€. Όταν όμως πήγαμε να κόψουμε εισιτήριο η υπάλληλος μας ζήτησε 13,50€ το άτομο. Όταν της είπαμε για τη διαφορετική τιμή που είδαμε στο site μας είπε πως αυτό ισχύει αν το πληρώσεις on line από το επίσημο site τους. Η αλήθεια είναι πως δεν το είχα παρατηρήσει. Έτσι το εισιτήριο της επιστροφής μας το κλείσαμε από το κινητό όσο ήμασταν στο τρένο με 9,95€ το άτομο αντί για 11,70€ με χρεωστική κάρτα. http://elron.ee/en/
Η διαδρομή ήταν άνετη και ξεκούραστη. Σε 2 ώρες και 40 λεπτά ήμασταν στο σταθμό τρένων της Νάρβα, Narva Raudteejaam. Θα είχαμε λιγότερες από 5 ώρες στη διάθεση μας αφού το τελευταίο τρένο από Νάρβα για το Ταλίν είναι στις 18:15. Αν και πίστευα πως είναι πολύ λίγες οι ώρες, αποδείχτηκαν αρκετά ικανοποιητικές για τα αξιοθέατα και για το μέγεθος της πόλης που τελικά δεν είναι και τόσο μεγάλη.
Η περιήγηση μας στην πόλη έγινε σε χαλαρούς ρυθμούς χωρίς πιέσεις και τρέξιμο. Είχα σημειώσει στο χάρτη τα σημεία ενδιαφέροντος που με το gps τα εντόπισα πολύ εύκολα. Ο καιρός ήταν συννεφιασμένος και φθινοπωρινός και η εμφάνιση της βροχής μάλλον ήταν ζήτημα χρόνου. Ξεκινήσαμε από τον σταθμό τρένων και προχωρήσαμε προς τα ενδότερα της πόλης για να εντοπίσουμε τις πινέζες που είχα βάλει!
Η πρώτη γνωριμία με κάτοικο της Νάρβα!
Καθεδρικός ναός Narva Aleksandri Suurkirik
Λίγο μετά φτάσαμε στο πρώτο σημείο με πανοραμική θέα, που μάλλον είναι η καλύτερη σε όλη την πόλη. Κάτω η παραλία Joaoru Liivarand, στα αριστερά μας το κάστρο της Νάρβα με τον πύργο Hermann, στα δεξιά το Φρούριο Ιβανγκόριτ στη Ρωσική πλευρά που χωρίζονται μεταξύ τους από τον ποταμό Narva που είναι το φυσικό σύνορο ανάμεσα σε Εσθονία και Ρωσία.
Ιστορία της Νάρβα
Η Narva, στο ανατολικότερο σημείο της Εσθονίας στα σύνορα με την Ρωσία, είναι η 3η μεγαλύτερη πόλη της Εσθονίας με 58.000 κατοίκους. Το κάστρο της Νάρβα που δεσπόζει στο λόφο, ιδρύθηκε κατά τη διάρκεια της Δανέζικης κατοχής της βόρειας Εσθονίας στις 30 Νοεμβρίου, 1223. Η πόλη είναι περισσότερο γνωστή για τη μάχη της Νάρβα στις 30 Νοεμβρίου του 1700 όταν η πόλη αποτελούσε μέρος της Σουηδικής Αυτοκρατορίας. Στη διάρκεια του Μεγάλου Βορείου Πολέμου, η Νάρβα ήταν το πεδίο της πρώτης μεγάλης μάχης μεταξύ των δυνάμεων του βασιλιά Καρόλου ΙΒ΄της Σουηδίας και του τσάρου Πέτρου Α΄της Ρωσίας. Παρόλο που μειονεκτούσαν αριθμητικά σε αναλογία 1 προς 4, οι Σουηδικές δυνάμεις κατατρόπωσαν τον ισχυρό αντίπαλο των 40.000 αντρών. Το 1704 όμως η πόλη κατακτήθηκε από την Ρωσική Αυτοκρατορία.
Η Νάρβα είχε μια παλιά πόλη που χτίστηκε κατά τη διάρκεια της σουηδικής κυριαρχίας στα τέλη του 17ου αιώνα, σε στυλ μπαρόκ και το κέντρο της ήταν αρκετά φημισμένο σε όλη την Ευρώπη. Αυτή η παλιά πόλη καταστράφηκε εντελώς από σοβιετικούς βομβαρδισμούς στις 6 Μαρτίου 1944. Τον ίδιο χρόνο, καθώς υποχωρούσαν οι Γερμανοί ανατίναξαν επίσης κάποια σπίτια. Μετά τη μάχη, τα περισσότερα από τα κτίρια θα μπορούσαν να είχαν αποκατασταθεί καθώς οι τοίχοι από τα σπίτια υπήρχαν ακόμα, αλλά οι Σοβιετικοί τα κατεδάφισαν για να δημιουργήσουν χώρο για την κατασκευή μεγάλων πολυκατοικιών. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η πόλη κυριαρχείται σήμερα από τη σοβιετική αρχιτεκτονική.
Έχοντας ανακαταλάβει την Εσθονία κατά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο το 1944, οι Σοβιετικές αρχές χώρισαν το Ιβάνγκοροντ διοικητικά από την υπόλοιπη Νάρβα, και ενσωμάτωσε την περιοχή στην Περιφέρεια Λένινγκραντ της Ομόσπονδης Σοβιετικής Δημοκρατίας της Ρωσίας τον Ιανουάριο του 1945. Στο Ιβάνγκοροντ δόθηκε το καθεστώς της πόλης το 1954. Μετά την επανάκτηση της ανεξαρτησίας της Εσθονίας το 1991, τα σύνορα σύμφωνα με την Συνθήκη Ειρήνης του Ταρτού που υπογράφτηκε το 1920, θεωρήθηκε από την Ρωσία ότι νόμιμα αντικαταστάθηκαν από τα διοικητικά όρια μεταξύ των 2 πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών που χαράχτηκαν αργότερα από τις σοβιετικές αρχές. Έτσι το Ιβάνγκοροντ παρέμεινε τμήμα της Ρωσίας. Λόγω των πολιτικών εντάσεων στην περιοχή, η νέα συνθήκη για τα σύνορα μεταξύ της Εσθονίας και της Ρωσίας δεν έχει ακόμα τεθεί σε ισχύ.
Πάνω από το 93% του σημερινού πληθυσμού της Νάρβα είναι Ρωσόφωνοι (το 82% είναι ρωσικής εθνικότητας), οι περισσότεροι μετανάστες από την Σοβιετική εποχή από διάφορες περιοχές της πρώην Σοβιετικής Ένωσης (κυρίως από την Ρωσία) ή απόγονοι αυτών. Κατά τη διάρκεια της ανοικοδόμησης της πόλης μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι σοβιετικές αρχές απαγόρευαν την επιστροφή των Εσθονών κατοίκων της Νάρβα που είχαν φύγει κατά τη διάρκεια του πολέμου, ενώ μεταφέρθηκαν Ρώσοι έποικοι στην περιοχή με αποτέλεσμα να μεταβληθεί ριζικά η εθνική σύνθεση του πληθυσμού. Η ρωσική γλώσσα ομιλείται και κατανοείται σχεδόν από όλους. Η εσθονική γλώσσα ομιλείται ως δεύτερη γλώσσα κυρίως από τη νεότερη γενιά δεδομένου ότι η εκμάθηση της εσθονικής στα σχολεία κατέστη υποχρεωτική μετά την ανεξαρτησία της Εσθονίας το 1991.Οι ηλικιωμένοι είναι πιθανό να έχουν μηδενική γνώση της εσθονικής.
Μπορεί να μην έχουμε επισκεφτεί τη Ρωσία ακόμα, όμως πήραμε μια μυρωδιά Ρωσίας από το φρούριο Ιβανγκόριτ που στέκεται στην απέναντι όχθη των συνόρων αλλά και από την ίδια τη Νάρβα που είναι λίγο πολύ μια ρωσική πόλη με τη συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων να μιλάει μόνο ρωσικά αλλά και τη ρωσική κουλτούρα να είναι διάχυτη παντού. Από την άλλη, τα οδικά σήματα είναι μόνο στα εσθονικά ή στα εσθονικά και τα αγγλικά! Η Νάρβα είναι σίγουρα η πιο ιδιαίτερη πόλη της Εσθονίας με ενδιαφέρον και με μοναδική κουλτούρα. Είναι μια πόλη γεμάτη αντιθέσεις, από τη φύση την αρχιτεκτονική, τους ανθρώπους και τον πολιτισμό.
Το μνημείο με το Σουηδικό Λιοντάρι ήταν δώρο από το Βασίλειο της Σουηδίας στην πόλη της Narva , αφιερωμένο στον βασιλιά Καρόλου ΙΒ΄της Σουηδίας που νίκησε τις ρωσικές δυνάμεις στη μάχη της Νάρβα το 1700. Το άγαλμα είναι ένα αντίγραφο του αγάλματος που βρίσκεται μπροστά από το Βασιλικό Παλάτι στη Στοκχόλμη. Το μνημείο καταστράφηκε κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και εγκαινιάστηκε εκ νέου το 2000 για να τιμήσει την 300η επέτειο της μάχης.
Σταθήκαμε σε ένα τεράστιο μπαλκόνι μάλλον καινούρια προσθήκη με κοντινή θέα τον ποταμό και τα κάστρα των δυο χωρών που κοιτάει το ένα το άλλο!
Η παραλία με τη μικρή γέφυρα που οδηγεί στο νησί Joaoru του ποταμού Narva
To Φρούριο Ivangorod (Ивангородская крепость) στην απέναντι όχθη στη Ρωσία, χτισμένο το 1492
Συνεχίσαμε κατά μήκος του ποταμού στον παραλιακό δρόμο Narva Promenaad μήκους 1χλμ. Ο χώρος περιπάτου είναι στην καρδιά των συνόρων μεταξύ Εσθονίας και Ρωσίας. Είναι ένας περιποιημένος παραλιακός πεζόδρομος με πολλά διαφορετικές θεματικές περιοχές με βεράντες, μικρές πλατείες, με σιντριβάνι, χώρους αναψυχής και καφέ. Πάντα στα δεξιά μας το φρούριο Ivangorod και στα αριστερά μας τα τοιχώματα των προμαχώνων και το κάστρο της Narva. Η γέφυρα φιλίας που ενώνει τις δύο χώρες είναι το σημείο ελέγχου στα σύνορα.
Η πλατεία του ήλιου. Ένα όμορφο περιποιημένο παρκάκι που ακριβώς δίπλα έχει ένα σιντριβάνι και ένα αναψυκτήριο. Σαν είδε μπέργκερ ο Rose, στρογγυλοκάθισε και παρήγγειλε ένα περιποιημένο στο ντροπαλό παλικάρι που ήξερε λίγα αγγλικά αλλά μας εξυπηρέτησε με ευγένεια. Μια μικρή στάση και συνεχίζουμε!
Η Ρωσία απέναντι…
Στη συνέχεια ανεβήκαμε τα σκαλιά Hahni Trepp, και βγήκαμε σε ένα μεγάλο μπαλκόνι με πανοραμική θέα. Συνεχίσαμε τη διαδρομή μας από την οδό Koidula, την κατάφυτη οδό Pimeaia μέχρι το υπέροχο πάρκο Pimeaed ενώ δεν σταματήσαμε να χαζεύουμε την πανοραμική θέα προς το ποτάμι και τα φρούρια στις δυο πλευρές.
Πάρκο Pimeaed
Οι αμυντικές οχυρώσεις της Νάρβα, χρονολογούνται από τον 17ο αιώνα, όταν η Νάρβα ανήκε στη Σουηδία. Επτά προπύργια είχαν σχεδιαστεί για να ενισχυθεί η άμυνα της Narva από τα οποία τα έξι έχουν σωθεί και αποκατασταθεί. Οι προμαχώνες αποτελούν μέρος της ιστορικής οχύρωσης της Narva μαζί με το κάστρο και το φρούριο Ivangorod. Ο ισχυρότερος από τους επτά προμαχώνες της Narva είναι το προπύργιο της Βικτώρια (Victoria Bastioni Kasematid). Τα υπόγεια περάσματα του προμαχώνα της Βικτώρια είναι το κυριότερο αξιοθέατο της Νάρβα. Το εισιτήριο είναι 5€ όμως αφενός δεν είχαμε πολύ χρόνο στη διάθεση μας, αφετέρου απ’ ότι είχα διαβάσει θέλει κράτηση εκ των προτέρων για οργανωμένη ξενάγηση.
Οπότε συνεχίσαμε προς τα ενδότερα της πόλης με κατεύθυνση το δημαρχείο. Αν και ήταν καθημερινή και όχι αργία, η πόλη ήταν έρημη και είδαμε ελάχιστους ανθρώπους στους δρόμους που περάσαμε. Η γειτονιά εδώ μου άρεσε. Αν και χτίστηκε κατά τη σοβιετική περίοδο, η νέα πόλη δεν έχει θεόρατα μπλοκ πολυκατοικιών ούτε έντονη σοσιαλιστική αισθητική. Τα κτίρια είναι σχετικά μικρά το πολύ 4 ορόφων, χτισμένα σε απόσταση το ένα από το άλλο που δίνουν την αίσθηση ενός χωριού με περιποιημένους χώρους πρασίνου. Στο σημείο αυτό της Νάρβα κάποτε ήταν η παλιά μπαρόκ πόλη. Ένα από ελάχιστα σωζόμενα σπίτια της εποχής και από τα παλαιότερα στην πόλη, είναι το κτίριο που σήμερα στεγάζει την Κρατική Σχολή της Παλιάς Πόλης της Narva (Narva Vanalinna Riigikool). Ένα κτίριο του 18ου αιώνα που όμως λόγω των εργασιών ανακαίνισης που έγιναν στις αρχές του 20ού αιώνα, έχασε την αρχική του μπαρόκ εμφάνιση.
Φτάνοντας στην καρδιά της πρώην παλιάς πόλης που επίσης ήταν άδεια κι έρημη, θαυμάσαμε το παλιό δημαρχείο που χρονολογείται από τον 17ο αιώνα. Το αρχιτεκτονικό συγκρότημα της πλατείας του Δημαρχείου περιλάμβανε το Δημαρχείο, το φαρμακείο της πόλης, το Χρηματιστήριο και τις κατοικίες των πλούσιων Σουηδών πολιτών. Το Δημαρχείο είναι το μοναδικό κτίριο της παλιάς πόλης που επέζησε από τον βομβαρδισμό και την ισοπέδωση της Νάρβα κατά τον Β. Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 2012, το Δημαρχείο απέκτησε έναν νέο γείτονα. Το υπερσύγχρονο κτίριο του κολεγίου της Narva του Πανεπιστημίου του Tartu. Το άνοιγμα του νέου και πολυαναμενόμενου κτιρίου στην πλατεία του Δημαρχείου ήταν ένα τεράστιο γεγονός για την πόλη. Το κτίριο είναι ένας φόρος τιμής στην παλιά πόλη της Νάρβα που καταστράφηκε ολοσχερώς. Η πρόσοψη του κολεγίου μοιάζει με το παλιό κτίριο του χρηματιστηρίου που υπήρχε κάποτε στην πλατεία ενώ τα ερείπια του χρηματιστηρίου εκτίθενται στο εσωτερικό του. Το Κολέγιο είναι ανοιχτό για τους επισκέπτες και υπάρχει κι ένα καφέ και κακώς δεν το επισκεφτήκαμε να ρίξουμε μια ματιά στο εσωτερικό του!
Στο τέλος της οδού Suur. Μπροστά μας ο αυτοκινητόδρομος και η γέφυρα της φιλίας που ενώνει τους συνοριακούς σταθμούς Εσθονίας και Ρωσίας. Απέναντι μας το κάστρο της Νάρβα. Όταν κοιτούσα το χάρτη πίστευα πως όλα τα περάσματα είναι πολύ εύκολα από το ένα μέρος στο άλλο. Η πραγματικότητα όμως απέχει πολλές φορές από αυτό που περιμένουμε. Για να περάσουμε στην απέναντι πλευρά δεν ήταν τόσο εύκολο. Ο αυτοκινητόδρομος στα σύνορα έχει προστατευτικά και δεν υπάρχει πέρασμα να περάσεις απέναντι. Αναγκαστήκαμε να κάνουμε έναν μεγάλο κύκλο, να περπατήσουμε περιμετρικά του σημείου ελέγχου στα σύνορα της Νάρβα ώστε να βγούμε στην άλλη πλευρά της πόλης στην πλατεία Peetri plats.
Βγήκαμε σε ένα παρκάκι σε ένα μικρό λόφο ακριβώς απέναντι από το τελωνείο, στο οποίο και πάλι εγκλωβιστήκαμε αφού δεν υπήρχε τρόπος να κατέβουμε στην πλατεία Peetri plats. Έτσι και πάλι κάναμε έναν μεγάλο κύκλο. Το κλου της υπόθεσης είναι πως εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε να βρέχει και μάλιστα σχετικά δυνατά!
Πλατεία Peetri plats
Στο πάρκο Puškini Alee. Παίζω σκάκι με τον Εσθονό και γεννημένο στη Νάρβα, Paul Keres έναν από τους καλύτερους παίκτες σκακιού στον κόσμο από τα μέσα της δεκαετίας του 1930 έως τα μέσα της δεκαετίας του 1970.
Η βροχή είχε σταματήσει και είχε απομείνει να δούμε το τελευταίο αλλά πιο σημαντικό μέρος της Νάρβα. Το κάστρο της. Χτίστηκε το 1256 από τους Δανούς ως κατοικία για τον αντιβασιλέα του βασιλείου της Δανίας. Το 1346 αγοράστηκε από τους Τεύτονες Ιππότες και για το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας του, το κάστρο ήταν γερμανικό Τευτονικό. Το πιο ψηλό σημείο του κάστρου είναι ο 51 μέτρων Πύργος του Hermann. Εκεί υπάρχει το Μουσείο Narva που παρουσιάζει την ιστορία της Narva και του κάστρου με 4€ είσοδο. Υπάρχουν επίσης εργαστήρια χειροτεχνίας στη βόρεια αυλή με τεχνίτες που δημιουργούν αριστουργήματα στο αυθεντικό στυλ του 17ου αιώνα. Η αλήθεια είναι πως δεν μπήκαμε στο μουσείο ούτε προσεγγίσαμε πολύ κοντά τον πύργο Hermann. Κάναμε όμως μια περιήγηση στην μεγάλη αυλή, είδαμε τη θέα και ανεβήκαμε στα τείχη.
Τελικά οι λίγες ώρες ήταν αρκετές και είδαμε όλες τις πινέζες που είχα τοποθετήσει στο χάρτη! Η πόλη είναι μικρή και ιδανικά σε 6 ώρες το πολύ την έχεις εξαντλήσει και έχεις χρόνο για ξενάγηση στους προμαχώνες της Βικτώρια και στο κάστρο. Ο λίγος χρόνος που μας απέμεινε αξιοποιήθηκε για ξεκούραση και βέβαια για φαγητό. Πήγαμε στην μπυραρία Old Trafford στην Peetri plats 1. Με το που μπήκαμε και πριν καθίσουμε ο σερβιτόρος μας ενημέρωσε πως δέχονται μόνο μετρητά. Του είπαμε οκ γιατί είχαμε λίγα ευρώ στο πορτοφόλι μας, όμως στην πόρτα του μαγαζιού έλεγε πως δέχονται όλες τις κάρτες! Ένα ζευγάρι που μπήκε μέσα έφυγε όταν τους το είπε, ενώ δυο γυναίκες όταν ζήτησαν το λογαριασμό δυσανασχέτησαν που δεν δέχονταν κάρτες και η μια πήγε απέναντι να κάνει ανάληψη από ATM. Το μαγαζί είναι λίγο κρύο αλλά συμπαθητικό και είχε ελάχιστο κόσμο. Φάγαμε τις φτερούγες μας ήπιαμε τις μπύρες μας, πληρώσαμε μόνο 12,40€ και βλέπαμε έξω από το παράθυρο τη συννεφιασμένη σχεδόν φθινοπωρινή ήσυχη πόλη!
Αυτή ήταν η Νάρβα. Μια πόλη που δεν ξετρελάθηκα όμως βρήκα αρκετά ενδιαφέρουσα. Δεν ξέρω αν θα ήταν καλύτερη επιλογή να κάνουμε εκδρομή στην Parnu ή την Haapsalu όμως χάρηκα που γνώρισα αυτή την ιδιαίτερη πόλη της Εσθονίας. Το τρένο αναχώρησε στις 18:15… το Ταλίν μας περίμενε!
Ηλιοβασίλεμα από ψηλά!
Φτάσαμε στο Ταλίν στις 21:10. Το φως της μέρας είναι ακόμα ζωηρό και δεν μας εφησύχαζε! Έχουμε συνέχεια. Στην πλατεία Viru (Viru väljak) τα αστραφτερά σύγχρονα εμπορικά κέντρα και τα γυάλινα ψηλά κτίρια δίνουν στο Ταλίν την εικόνα μιας επιχειρηματικής μητρόπολης. Πήραμε ευθεία την οδό A. Laikmaa με σκοπό να ανέβουμε στον ουρανοξύστη του ξενοδοχείου Radisson Blu Sky, στο μπαρ Lounge 24.
To bar-restaurant Lounge 24 βρίσκεται στον 24ο όροφο του Radisson Blu Sky Hotel. Αυτό που ήθελα φυσικά ήταν να δούμε την καλύτερη πανοραμική θέα από την ψηλότερη βεράντα στο Ταλίν, αλλά είχαμε σκοπό να καθίσουμε για ένα ποτό σκεπτόμενοι ότι δεν θα μπορούσαμε αλλιώς να βγούμε στο μπαλκόνι. Όταν ανεβήκαμε πάνω είδαμε αρκετό κόσμο και μέσα κι έξω και κανείς υπάλληλος δεν μας έδωσε σημασία. Ανενόχλητοι βγήκαμε στη βεράντα και για αρκετή ώρα απολαύσαμε την εκπληκτική πανοραμική θέα και ένα μαγικό ηλιοβασίλεμα.
Ήταν σίγουρα το ωραιότερο πανόραμα του Ταλίν την καλύτερη ώρα της ημέρας. Κανείς δεν μας απαγόρευσε να βγούμε, κανείς δεν μας ρώτησε αν θέλουμε να παραγγείλουμε. Έτσι λοιπόν σαν κύριοι αποχωρήσαμε από το ξενοδοχείο για να πάμε για ποτό σε ένα πολύ πιο ωραίο μέρος από το ψυχρό Lounge24.
Πήγαμε στην παλιά πόλη στην οδό Müürivahe που είναι από τις πιο ζωηρές οδούς για νυχτερινή έξοδο. Στο στενό δρόμο πηγαινοέρχονταν πολύς κόσμος και νεολαία. Επιλέξαμε να καθίσαμε στο Must Puudel έξω στο πλακόστρωτο. Πήραμε ένα εξαιρετικό πλατό με αλλαντικά, τυριά, φρούτα και μπύρες. Ο Rose πριν καν πιει, έριξε κατά λάθος το ποτήρι της μπύρας του και έσπασε. Πήγε μέσα, είπε για το ατύχημα και ζήτησε άλλη μπύρα και φυσικά δεν τη χρέωσαν. Το προσωπικά γενικά ήταν πολύ φιλικό και το κόστος συνολικά στα 17€. Πολύ ωραίο μαγαζί πολύ ωραία τοποθεσία. Αν δεν είχε ψύχρα θα ήταν το ιδανικό. Είχε όμως κουβερτούλες!
Μια εξαιρετική βραδιά είχε τελειώσει, άλλη μια υπέροχη και γεμάτη μέρα είχε φτάσει στο τέλος της.
Αύριο αλλάζουμε παραστάσεις... αλλάζουμε χώρα!
Είχα προβληματιστεί πάρα πολύ για το ποια πόλη της Εσθονίας θα επισκεπτόμασταν σε ημερήσια εκδρομή από το Ταλίν. Οι υποψήφιες πόλεις ήταν τρεις. Η Parnu το διάσημο καλοκαιρινό θέρετρο στη νοτιοδυτική Εσθονία στις ακτές του ομώνυμου όρμου στον κόλπο της Ρίγας, η Haapsalu μια παραθαλάσσια πόλη-θέρετρο που βρίσκεται στη δυτική ακτή της Εσθονίας, και η Narva στο ανατολικότερο σημείο της χώρας, στα σύνορα με την Ρωσία. Η απόφαση πάρθηκε τελευταία στιγμή το πρωί της 3ης ημέρας του ταξιδιού με το που ξυπνήσαμε. Νικήτρια πόλη η Narva! Τα δρομολόγια των τρένων από το Ταλίν στη Νάρβα δεν είναι πάρα πολύ συχνά αφού το πρώτο είναι στις 7:00 και το επόμενο στις 11:41 το οποίο και μας βόλευε.
Είχαμε περίπου 2 ώρες στη διάθεση μας, και είπαμε να τις αξιοποιήσουμε και να δούμε ένα μέρος του Ταλίν λίγο πιο εναλλακτικό, την περιοχή Väike-Õismäe κοντά στη λίμνη Harku. Το αστικό μας άφησε στη στάση Rukkilille. Δεν θα πω πως αν δεν βλέπαμε την περιοχή θα χάναμε και κάτι σπουδαίο, όμως είδαμε μια ακόμα συνοικία του Ταλίν διαφορετική από την βιτρίνα της παλιάς πόλης. Η συνοικία Väike-Õismäe χτίστηκε στις αρχές του 1970 και είναι ένα κλασικό παράδειγμα σοσιαλιστικής αρχιτεκτονικής με μεγάλα μπλοκ πολυκατοικιών. Ήταν μια πραγματική ουτοπία κατά τη διάρκεια της κατασκευής της, σχεδιασμένη να αντικατοπτρίζει τον ιδανικό κόσμο! Ήταν μια υψηλής τεχνολογίας υπερσύγχρονη γειτονιά όπου κάθε Σοβιετικός πολίτης ήθελε να ζει σε αρμονία και γαλήνη! Μια περιοχή, αυστηρά σχεδιασμένη και προγραμματισμένη με τυποποιημένα κτίρια πέντε, εννέα και 16 ορόφων, με ευθείες γραμμές και τετράγωνα που δημιουργούν το σχήμα ενός τεράστιου κύκλου. Η εικόνα από μόνη της αποτελεί ορατό απομεινάρι του σοβιετικού καθεστώτος. Αυτό αρκούσε για να κάνει ενδιαφέρουσα τη βόλτα μας στην συνοικία αυτή.
Η τεχνητή κυκλική λίμνη Väike-Õismäe στο Õismäe Tiigi Park
Σε κοντινή απόσταση με τα πόδια, είναι η λίμνη Harku με τη μεγάλη αμμώδη παραλία της. Είναι από τα πιο δημοφιλή μέρη για μπάνιο στο Ταλίν επειδή είναι στις ακτές μιας λίμνης, και το νερό της είναι ελαφρώς θερμότερο από αυτό των παραθαλάσσιων παραλιών. Η παραλία έχει μια κωπηλατική βάση με ενοικιάσεις σκαφών για κωπηλασία και σέρφινγκ, είναι οργανωμένη με λίγες ξαπλώστρες και ντουζιέρες αλλά εκείνη την ώρα ήταν έρημη. Βέβαια τι περίμενα στις 10 η ώρα το πρωί, σε μια συννεφιασμένη μέρα με 16 βαθμούς?
Η ώρα πέρασε και από την αφετηρία του σταθμού λεωφορείων Väike-Õismäe, με το αστικό πήγαμε στον σταθμό τρένων Balti jaam. Το δρομολόγιο των 11:41 είναι Express και είχα δει στο site ότι κοστίζει 11,50€ ενώ όλα τα υπόλοιπα δρομολόγια έχουν 9,95€. Όταν όμως πήγαμε να κόψουμε εισιτήριο η υπάλληλος μας ζήτησε 13,50€ το άτομο. Όταν της είπαμε για τη διαφορετική τιμή που είδαμε στο site μας είπε πως αυτό ισχύει αν το πληρώσεις on line από το επίσημο site τους. Η αλήθεια είναι πως δεν το είχα παρατηρήσει. Έτσι το εισιτήριο της επιστροφής μας το κλείσαμε από το κινητό όσο ήμασταν στο τρένο με 9,95€ το άτομο αντί για 11,70€ με χρεωστική κάρτα. http://elron.ee/en/
Η διαδρομή ήταν άνετη και ξεκούραστη. Σε 2 ώρες και 40 λεπτά ήμασταν στο σταθμό τρένων της Νάρβα, Narva Raudteejaam. Θα είχαμε λιγότερες από 5 ώρες στη διάθεση μας αφού το τελευταίο τρένο από Νάρβα για το Ταλίν είναι στις 18:15. Αν και πίστευα πως είναι πολύ λίγες οι ώρες, αποδείχτηκαν αρκετά ικανοποιητικές για τα αξιοθέατα και για το μέγεθος της πόλης που τελικά δεν είναι και τόσο μεγάλη.
Η περιήγηση μας στην πόλη έγινε σε χαλαρούς ρυθμούς χωρίς πιέσεις και τρέξιμο. Είχα σημειώσει στο χάρτη τα σημεία ενδιαφέροντος που με το gps τα εντόπισα πολύ εύκολα. Ο καιρός ήταν συννεφιασμένος και φθινοπωρινός και η εμφάνιση της βροχής μάλλον ήταν ζήτημα χρόνου. Ξεκινήσαμε από τον σταθμό τρένων και προχωρήσαμε προς τα ενδότερα της πόλης για να εντοπίσουμε τις πινέζες που είχα βάλει!
Η πρώτη γνωριμία με κάτοικο της Νάρβα!
Καθεδρικός ναός Narva Aleksandri Suurkirik
Λίγο μετά φτάσαμε στο πρώτο σημείο με πανοραμική θέα, που μάλλον είναι η καλύτερη σε όλη την πόλη. Κάτω η παραλία Joaoru Liivarand, στα αριστερά μας το κάστρο της Νάρβα με τον πύργο Hermann, στα δεξιά το Φρούριο Ιβανγκόριτ στη Ρωσική πλευρά που χωρίζονται μεταξύ τους από τον ποταμό Narva που είναι το φυσικό σύνορο ανάμεσα σε Εσθονία και Ρωσία.
Ιστορία της Νάρβα
Η Narva, στο ανατολικότερο σημείο της Εσθονίας στα σύνορα με την Ρωσία, είναι η 3η μεγαλύτερη πόλη της Εσθονίας με 58.000 κατοίκους. Το κάστρο της Νάρβα που δεσπόζει στο λόφο, ιδρύθηκε κατά τη διάρκεια της Δανέζικης κατοχής της βόρειας Εσθονίας στις 30 Νοεμβρίου, 1223. Η πόλη είναι περισσότερο γνωστή για τη μάχη της Νάρβα στις 30 Νοεμβρίου του 1700 όταν η πόλη αποτελούσε μέρος της Σουηδικής Αυτοκρατορίας. Στη διάρκεια του Μεγάλου Βορείου Πολέμου, η Νάρβα ήταν το πεδίο της πρώτης μεγάλης μάχης μεταξύ των δυνάμεων του βασιλιά Καρόλου ΙΒ΄της Σουηδίας και του τσάρου Πέτρου Α΄της Ρωσίας. Παρόλο που μειονεκτούσαν αριθμητικά σε αναλογία 1 προς 4, οι Σουηδικές δυνάμεις κατατρόπωσαν τον ισχυρό αντίπαλο των 40.000 αντρών. Το 1704 όμως η πόλη κατακτήθηκε από την Ρωσική Αυτοκρατορία.
Η Νάρβα είχε μια παλιά πόλη που χτίστηκε κατά τη διάρκεια της σουηδικής κυριαρχίας στα τέλη του 17ου αιώνα, σε στυλ μπαρόκ και το κέντρο της ήταν αρκετά φημισμένο σε όλη την Ευρώπη. Αυτή η παλιά πόλη καταστράφηκε εντελώς από σοβιετικούς βομβαρδισμούς στις 6 Μαρτίου 1944. Τον ίδιο χρόνο, καθώς υποχωρούσαν οι Γερμανοί ανατίναξαν επίσης κάποια σπίτια. Μετά τη μάχη, τα περισσότερα από τα κτίρια θα μπορούσαν να είχαν αποκατασταθεί καθώς οι τοίχοι από τα σπίτια υπήρχαν ακόμα, αλλά οι Σοβιετικοί τα κατεδάφισαν για να δημιουργήσουν χώρο για την κατασκευή μεγάλων πολυκατοικιών. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η πόλη κυριαρχείται σήμερα από τη σοβιετική αρχιτεκτονική.
Έχοντας ανακαταλάβει την Εσθονία κατά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο το 1944, οι Σοβιετικές αρχές χώρισαν το Ιβάνγκοροντ διοικητικά από την υπόλοιπη Νάρβα, και ενσωμάτωσε την περιοχή στην Περιφέρεια Λένινγκραντ της Ομόσπονδης Σοβιετικής Δημοκρατίας της Ρωσίας τον Ιανουάριο του 1945. Στο Ιβάνγκοροντ δόθηκε το καθεστώς της πόλης το 1954. Μετά την επανάκτηση της ανεξαρτησίας της Εσθονίας το 1991, τα σύνορα σύμφωνα με την Συνθήκη Ειρήνης του Ταρτού που υπογράφτηκε το 1920, θεωρήθηκε από την Ρωσία ότι νόμιμα αντικαταστάθηκαν από τα διοικητικά όρια μεταξύ των 2 πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών που χαράχτηκαν αργότερα από τις σοβιετικές αρχές. Έτσι το Ιβάνγκοροντ παρέμεινε τμήμα της Ρωσίας. Λόγω των πολιτικών εντάσεων στην περιοχή, η νέα συνθήκη για τα σύνορα μεταξύ της Εσθονίας και της Ρωσίας δεν έχει ακόμα τεθεί σε ισχύ.
Πάνω από το 93% του σημερινού πληθυσμού της Νάρβα είναι Ρωσόφωνοι (το 82% είναι ρωσικής εθνικότητας), οι περισσότεροι μετανάστες από την Σοβιετική εποχή από διάφορες περιοχές της πρώην Σοβιετικής Ένωσης (κυρίως από την Ρωσία) ή απόγονοι αυτών. Κατά τη διάρκεια της ανοικοδόμησης της πόλης μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι σοβιετικές αρχές απαγόρευαν την επιστροφή των Εσθονών κατοίκων της Νάρβα που είχαν φύγει κατά τη διάρκεια του πολέμου, ενώ μεταφέρθηκαν Ρώσοι έποικοι στην περιοχή με αποτέλεσμα να μεταβληθεί ριζικά η εθνική σύνθεση του πληθυσμού. Η ρωσική γλώσσα ομιλείται και κατανοείται σχεδόν από όλους. Η εσθονική γλώσσα ομιλείται ως δεύτερη γλώσσα κυρίως από τη νεότερη γενιά δεδομένου ότι η εκμάθηση της εσθονικής στα σχολεία κατέστη υποχρεωτική μετά την ανεξαρτησία της Εσθονίας το 1991.Οι ηλικιωμένοι είναι πιθανό να έχουν μηδενική γνώση της εσθονικής.
Μπορεί να μην έχουμε επισκεφτεί τη Ρωσία ακόμα, όμως πήραμε μια μυρωδιά Ρωσίας από το φρούριο Ιβανγκόριτ που στέκεται στην απέναντι όχθη των συνόρων αλλά και από την ίδια τη Νάρβα που είναι λίγο πολύ μια ρωσική πόλη με τη συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων να μιλάει μόνο ρωσικά αλλά και τη ρωσική κουλτούρα να είναι διάχυτη παντού. Από την άλλη, τα οδικά σήματα είναι μόνο στα εσθονικά ή στα εσθονικά και τα αγγλικά! Η Νάρβα είναι σίγουρα η πιο ιδιαίτερη πόλη της Εσθονίας με ενδιαφέρον και με μοναδική κουλτούρα. Είναι μια πόλη γεμάτη αντιθέσεις, από τη φύση την αρχιτεκτονική, τους ανθρώπους και τον πολιτισμό.
Το μνημείο με το Σουηδικό Λιοντάρι ήταν δώρο από το Βασίλειο της Σουηδίας στην πόλη της Narva , αφιερωμένο στον βασιλιά Καρόλου ΙΒ΄της Σουηδίας που νίκησε τις ρωσικές δυνάμεις στη μάχη της Νάρβα το 1700. Το άγαλμα είναι ένα αντίγραφο του αγάλματος που βρίσκεται μπροστά από το Βασιλικό Παλάτι στη Στοκχόλμη. Το μνημείο καταστράφηκε κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και εγκαινιάστηκε εκ νέου το 2000 για να τιμήσει την 300η επέτειο της μάχης.
Σταθήκαμε σε ένα τεράστιο μπαλκόνι μάλλον καινούρια προσθήκη με κοντινή θέα τον ποταμό και τα κάστρα των δυο χωρών που κοιτάει το ένα το άλλο!
Η παραλία με τη μικρή γέφυρα που οδηγεί στο νησί Joaoru του ποταμού Narva
To Φρούριο Ivangorod (Ивангородская крепость) στην απέναντι όχθη στη Ρωσία, χτισμένο το 1492
Συνεχίσαμε κατά μήκος του ποταμού στον παραλιακό δρόμο Narva Promenaad μήκους 1χλμ. Ο χώρος περιπάτου είναι στην καρδιά των συνόρων μεταξύ Εσθονίας και Ρωσίας. Είναι ένας περιποιημένος παραλιακός πεζόδρομος με πολλά διαφορετικές θεματικές περιοχές με βεράντες, μικρές πλατείες, με σιντριβάνι, χώρους αναψυχής και καφέ. Πάντα στα δεξιά μας το φρούριο Ivangorod και στα αριστερά μας τα τοιχώματα των προμαχώνων και το κάστρο της Narva. Η γέφυρα φιλίας που ενώνει τις δύο χώρες είναι το σημείο ελέγχου στα σύνορα.
Η πλατεία του ήλιου. Ένα όμορφο περιποιημένο παρκάκι που ακριβώς δίπλα έχει ένα σιντριβάνι και ένα αναψυκτήριο. Σαν είδε μπέργκερ ο Rose, στρογγυλοκάθισε και παρήγγειλε ένα περιποιημένο στο ντροπαλό παλικάρι που ήξερε λίγα αγγλικά αλλά μας εξυπηρέτησε με ευγένεια. Μια μικρή στάση και συνεχίζουμε!
Η Ρωσία απέναντι…
Στη συνέχεια ανεβήκαμε τα σκαλιά Hahni Trepp, και βγήκαμε σε ένα μεγάλο μπαλκόνι με πανοραμική θέα. Συνεχίσαμε τη διαδρομή μας από την οδό Koidula, την κατάφυτη οδό Pimeaia μέχρι το υπέροχο πάρκο Pimeaed ενώ δεν σταματήσαμε να χαζεύουμε την πανοραμική θέα προς το ποτάμι και τα φρούρια στις δυο πλευρές.
Πάρκο Pimeaed
Οι αμυντικές οχυρώσεις της Νάρβα, χρονολογούνται από τον 17ο αιώνα, όταν η Νάρβα ανήκε στη Σουηδία. Επτά προπύργια είχαν σχεδιαστεί για να ενισχυθεί η άμυνα της Narva από τα οποία τα έξι έχουν σωθεί και αποκατασταθεί. Οι προμαχώνες αποτελούν μέρος της ιστορικής οχύρωσης της Narva μαζί με το κάστρο και το φρούριο Ivangorod. Ο ισχυρότερος από τους επτά προμαχώνες της Narva είναι το προπύργιο της Βικτώρια (Victoria Bastioni Kasematid). Τα υπόγεια περάσματα του προμαχώνα της Βικτώρια είναι το κυριότερο αξιοθέατο της Νάρβα. Το εισιτήριο είναι 5€ όμως αφενός δεν είχαμε πολύ χρόνο στη διάθεση μας, αφετέρου απ’ ότι είχα διαβάσει θέλει κράτηση εκ των προτέρων για οργανωμένη ξενάγηση.
Οπότε συνεχίσαμε προς τα ενδότερα της πόλης με κατεύθυνση το δημαρχείο. Αν και ήταν καθημερινή και όχι αργία, η πόλη ήταν έρημη και είδαμε ελάχιστους ανθρώπους στους δρόμους που περάσαμε. Η γειτονιά εδώ μου άρεσε. Αν και χτίστηκε κατά τη σοβιετική περίοδο, η νέα πόλη δεν έχει θεόρατα μπλοκ πολυκατοικιών ούτε έντονη σοσιαλιστική αισθητική. Τα κτίρια είναι σχετικά μικρά το πολύ 4 ορόφων, χτισμένα σε απόσταση το ένα από το άλλο που δίνουν την αίσθηση ενός χωριού με περιποιημένους χώρους πρασίνου. Στο σημείο αυτό της Νάρβα κάποτε ήταν η παλιά μπαρόκ πόλη. Ένα από ελάχιστα σωζόμενα σπίτια της εποχής και από τα παλαιότερα στην πόλη, είναι το κτίριο που σήμερα στεγάζει την Κρατική Σχολή της Παλιάς Πόλης της Narva (Narva Vanalinna Riigikool). Ένα κτίριο του 18ου αιώνα που όμως λόγω των εργασιών ανακαίνισης που έγιναν στις αρχές του 20ού αιώνα, έχασε την αρχική του μπαρόκ εμφάνιση.
Φτάνοντας στην καρδιά της πρώην παλιάς πόλης που επίσης ήταν άδεια κι έρημη, θαυμάσαμε το παλιό δημαρχείο που χρονολογείται από τον 17ο αιώνα. Το αρχιτεκτονικό συγκρότημα της πλατείας του Δημαρχείου περιλάμβανε το Δημαρχείο, το φαρμακείο της πόλης, το Χρηματιστήριο και τις κατοικίες των πλούσιων Σουηδών πολιτών. Το Δημαρχείο είναι το μοναδικό κτίριο της παλιάς πόλης που επέζησε από τον βομβαρδισμό και την ισοπέδωση της Νάρβα κατά τον Β. Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 2012, το Δημαρχείο απέκτησε έναν νέο γείτονα. Το υπερσύγχρονο κτίριο του κολεγίου της Narva του Πανεπιστημίου του Tartu. Το άνοιγμα του νέου και πολυαναμενόμενου κτιρίου στην πλατεία του Δημαρχείου ήταν ένα τεράστιο γεγονός για την πόλη. Το κτίριο είναι ένας φόρος τιμής στην παλιά πόλη της Νάρβα που καταστράφηκε ολοσχερώς. Η πρόσοψη του κολεγίου μοιάζει με το παλιό κτίριο του χρηματιστηρίου που υπήρχε κάποτε στην πλατεία ενώ τα ερείπια του χρηματιστηρίου εκτίθενται στο εσωτερικό του. Το Κολέγιο είναι ανοιχτό για τους επισκέπτες και υπάρχει κι ένα καφέ και κακώς δεν το επισκεφτήκαμε να ρίξουμε μια ματιά στο εσωτερικό του!
Στο τέλος της οδού Suur. Μπροστά μας ο αυτοκινητόδρομος και η γέφυρα της φιλίας που ενώνει τους συνοριακούς σταθμούς Εσθονίας και Ρωσίας. Απέναντι μας το κάστρο της Νάρβα. Όταν κοιτούσα το χάρτη πίστευα πως όλα τα περάσματα είναι πολύ εύκολα από το ένα μέρος στο άλλο. Η πραγματικότητα όμως απέχει πολλές φορές από αυτό που περιμένουμε. Για να περάσουμε στην απέναντι πλευρά δεν ήταν τόσο εύκολο. Ο αυτοκινητόδρομος στα σύνορα έχει προστατευτικά και δεν υπάρχει πέρασμα να περάσεις απέναντι. Αναγκαστήκαμε να κάνουμε έναν μεγάλο κύκλο, να περπατήσουμε περιμετρικά του σημείου ελέγχου στα σύνορα της Νάρβα ώστε να βγούμε στην άλλη πλευρά της πόλης στην πλατεία Peetri plats.
Βγήκαμε σε ένα παρκάκι σε ένα μικρό λόφο ακριβώς απέναντι από το τελωνείο, στο οποίο και πάλι εγκλωβιστήκαμε αφού δεν υπήρχε τρόπος να κατέβουμε στην πλατεία Peetri plats. Έτσι και πάλι κάναμε έναν μεγάλο κύκλο. Το κλου της υπόθεσης είναι πως εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε να βρέχει και μάλιστα σχετικά δυνατά!
Πλατεία Peetri plats
Στο πάρκο Puškini Alee. Παίζω σκάκι με τον Εσθονό και γεννημένο στη Νάρβα, Paul Keres έναν από τους καλύτερους παίκτες σκακιού στον κόσμο από τα μέσα της δεκαετίας του 1930 έως τα μέσα της δεκαετίας του 1970.
Η βροχή είχε σταματήσει και είχε απομείνει να δούμε το τελευταίο αλλά πιο σημαντικό μέρος της Νάρβα. Το κάστρο της. Χτίστηκε το 1256 από τους Δανούς ως κατοικία για τον αντιβασιλέα του βασιλείου της Δανίας. Το 1346 αγοράστηκε από τους Τεύτονες Ιππότες και για το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας του, το κάστρο ήταν γερμανικό Τευτονικό. Το πιο ψηλό σημείο του κάστρου είναι ο 51 μέτρων Πύργος του Hermann. Εκεί υπάρχει το Μουσείο Narva που παρουσιάζει την ιστορία της Narva και του κάστρου με 4€ είσοδο. Υπάρχουν επίσης εργαστήρια χειροτεχνίας στη βόρεια αυλή με τεχνίτες που δημιουργούν αριστουργήματα στο αυθεντικό στυλ του 17ου αιώνα. Η αλήθεια είναι πως δεν μπήκαμε στο μουσείο ούτε προσεγγίσαμε πολύ κοντά τον πύργο Hermann. Κάναμε όμως μια περιήγηση στην μεγάλη αυλή, είδαμε τη θέα και ανεβήκαμε στα τείχη.
Τελικά οι λίγες ώρες ήταν αρκετές και είδαμε όλες τις πινέζες που είχα τοποθετήσει στο χάρτη! Η πόλη είναι μικρή και ιδανικά σε 6 ώρες το πολύ την έχεις εξαντλήσει και έχεις χρόνο για ξενάγηση στους προμαχώνες της Βικτώρια και στο κάστρο. Ο λίγος χρόνος που μας απέμεινε αξιοποιήθηκε για ξεκούραση και βέβαια για φαγητό. Πήγαμε στην μπυραρία Old Trafford στην Peetri plats 1. Με το που μπήκαμε και πριν καθίσουμε ο σερβιτόρος μας ενημέρωσε πως δέχονται μόνο μετρητά. Του είπαμε οκ γιατί είχαμε λίγα ευρώ στο πορτοφόλι μας, όμως στην πόρτα του μαγαζιού έλεγε πως δέχονται όλες τις κάρτες! Ένα ζευγάρι που μπήκε μέσα έφυγε όταν τους το είπε, ενώ δυο γυναίκες όταν ζήτησαν το λογαριασμό δυσανασχέτησαν που δεν δέχονταν κάρτες και η μια πήγε απέναντι να κάνει ανάληψη από ATM. Το μαγαζί είναι λίγο κρύο αλλά συμπαθητικό και είχε ελάχιστο κόσμο. Φάγαμε τις φτερούγες μας ήπιαμε τις μπύρες μας, πληρώσαμε μόνο 12,40€ και βλέπαμε έξω από το παράθυρο τη συννεφιασμένη σχεδόν φθινοπωρινή ήσυχη πόλη!
Αυτή ήταν η Νάρβα. Μια πόλη που δεν ξετρελάθηκα όμως βρήκα αρκετά ενδιαφέρουσα. Δεν ξέρω αν θα ήταν καλύτερη επιλογή να κάνουμε εκδρομή στην Parnu ή την Haapsalu όμως χάρηκα που γνώρισα αυτή την ιδιαίτερη πόλη της Εσθονίας. Το τρένο αναχώρησε στις 18:15… το Ταλίν μας περίμενε!
Ηλιοβασίλεμα από ψηλά!
Φτάσαμε στο Ταλίν στις 21:10. Το φως της μέρας είναι ακόμα ζωηρό και δεν μας εφησύχαζε! Έχουμε συνέχεια. Στην πλατεία Viru (Viru väljak) τα αστραφτερά σύγχρονα εμπορικά κέντρα και τα γυάλινα ψηλά κτίρια δίνουν στο Ταλίν την εικόνα μιας επιχειρηματικής μητρόπολης. Πήραμε ευθεία την οδό A. Laikmaa με σκοπό να ανέβουμε στον ουρανοξύστη του ξενοδοχείου Radisson Blu Sky, στο μπαρ Lounge 24.
To bar-restaurant Lounge 24 βρίσκεται στον 24ο όροφο του Radisson Blu Sky Hotel. Αυτό που ήθελα φυσικά ήταν να δούμε την καλύτερη πανοραμική θέα από την ψηλότερη βεράντα στο Ταλίν, αλλά είχαμε σκοπό να καθίσουμε για ένα ποτό σκεπτόμενοι ότι δεν θα μπορούσαμε αλλιώς να βγούμε στο μπαλκόνι. Όταν ανεβήκαμε πάνω είδαμε αρκετό κόσμο και μέσα κι έξω και κανείς υπάλληλος δεν μας έδωσε σημασία. Ανενόχλητοι βγήκαμε στη βεράντα και για αρκετή ώρα απολαύσαμε την εκπληκτική πανοραμική θέα και ένα μαγικό ηλιοβασίλεμα.
Ήταν σίγουρα το ωραιότερο πανόραμα του Ταλίν την καλύτερη ώρα της ημέρας. Κανείς δεν μας απαγόρευσε να βγούμε, κανείς δεν μας ρώτησε αν θέλουμε να παραγγείλουμε. Έτσι λοιπόν σαν κύριοι αποχωρήσαμε από το ξενοδοχείο για να πάμε για ποτό σε ένα πολύ πιο ωραίο μέρος από το ψυχρό Lounge24.
Πήγαμε στην παλιά πόλη στην οδό Müürivahe που είναι από τις πιο ζωηρές οδούς για νυχτερινή έξοδο. Στο στενό δρόμο πηγαινοέρχονταν πολύς κόσμος και νεολαία. Επιλέξαμε να καθίσαμε στο Must Puudel έξω στο πλακόστρωτο. Πήραμε ένα εξαιρετικό πλατό με αλλαντικά, τυριά, φρούτα και μπύρες. Ο Rose πριν καν πιει, έριξε κατά λάθος το ποτήρι της μπύρας του και έσπασε. Πήγε μέσα, είπε για το ατύχημα και ζήτησε άλλη μπύρα και φυσικά δεν τη χρέωσαν. Το προσωπικά γενικά ήταν πολύ φιλικό και το κόστος συνολικά στα 17€. Πολύ ωραίο μαγαζί πολύ ωραία τοποθεσία. Αν δεν είχε ψύχρα θα ήταν το ιδανικό. Είχε όμως κουβερτούλες!
Μια εξαιρετική βραδιά είχε τελειώσει, άλλη μια υπέροχη και γεμάτη μέρα είχε φτάσει στο τέλος της.
Αύριο αλλάζουμε παραστάσεις... αλλάζουμε χώρα!
Last edited by a moderator:
