giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.727
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2 - Ταλίν: Η άφιξη και οι οχυρώσεις στην παλιά πόλη!
- Κεφάλαιο 3 - Ταλίν: Παλιά πόλη (All-linn και Toompea)
- Κεφάλαιο 4 - Ταλίν: Kadriorg και Pirita
- Κεφάλαιο 5 - Ταλίν: Καταρράκτες Jägala και η εναλλακτική Kalamaja!
- Κεφάλαιο 6 - Ταλίν: Μια φυλακή μια παραλία και τα φώτα της πόλης!
- Κεφάλαιο 7 - Narva: Στα σύνορα με τη Ρωσία!
- Κεφάλαιο 8 - Ελσίνκι: 4 χρόνια μετά!
- Κεφάλαιο 9 - Ρίγα: Η άφιξη και η Παλιά πόλη (Vecrīga)!
- Κεφάλαιο 10 - Ρίγα: Κέντρο (Centrs) και σούρουπο στον Νταουγκάβα!
- Κεφάλαιο 11 - Ρίγα: Η Aρτ νουβό συνοικία, η hipstery γειτονιά και η Jurmala!
- Κεφάλαιο 12 - Ρίγα: Κεντρική αγορά και αριστερή όχθη του Νταουγκάβα!
Ρίγα: Η άφιξη και η Παλιά πόλη (Vecrīga)!
Και πάλι είχαμε πρωινό εγερτήριο, στις 7 παρά αυτή τη φορά και κάναμε όσο πιο σιγά μπορούσαμε για να μη ξυπνήσουμε τη συγκάτοικο μας! Λίγο πριν φύγουμε από το σπίτι, η σπιτονοικοκυρά βγήκε από το δωμάτιο της για να μας χαιρετήσει. Την είδαμε μια στην άφιξη και μια στην αναχώρησή μας. Μας ευχαρίστησε, μας είπε πως ήμασταν διακριτικοί και δεν κατάλαβε την παρουσία μας, την ευχαριστήσαμε κι εμείς και αποχωρήσαμε. Πήραμε λεωφορείο, μετά το τραμ 2 και γρήγορα φτάσαμε στον κεντρικό σταθμό λεωφορείων του Ταλίν Bussijaam. Τα εισιτήρια τα είχα εκτυπωμένα κι έτσι το μόνο που κάναμε είναι να πάμε στο διάδρομο που αναχωρούσε το διώροφο λεωφορείο της Ecolines. Ακριβώς στις 8:00 αναχωρήσαμε για τη Ρίγα. Μετά από 4 ώρες και 20 λεπτά φτάσαμε στη Ρίγα στον σταθμό λεωφορείων που είναι μπροστά από την μεγάλη κεντρική αγορά. Αυτό είναι πάρα πολύ βολικό γιατί σε αντίθεση με άλλες πόλεις ο σταθμός της Ρίγας είναι δίπλα από την παλιά πόλη. Και ακόμα πιο βολικό για εμάς αφού το ξενοδοχείο μας ήταν πάρα πολύ κοντά με τα πόδια.
Ωραία η εμπειρία και η διαμονή στο διαμέρισμα στο Ταλίν όμως ωραία και η διαμονή σε ένα κανονικό ξενοδοχείο. Περάσαμε την υπόγεια διάβαση και βρεθήκαμε απέναντι στο ανατολικό άκρο της παλιάς πόλης. Σε 5 λεπτά περίπου είχαμε φτάσει στο ξενοδοχείο μας, το Boutique Hotel Monte Kristo. Την κράτηση την είχα κάνει μήνες πριν από την hotels.com και μας βγήκε 133€ μαζί με πρωινό οι δυο διανυκτερεύσεις. Το ξενοδοχείο έχει μια παλιακή αισθητική αλλά δεν μας ενόχλησε καθόλου. Το δωμάτιο ήταν πολύ καλό, η κρεβατάρα εξαιρετική και το μπάνιο ευρύχωρο. Το κυριότερο βέβαια είναι ότι βρίσκεται στο άκρο της παλιάς πόλης οπότε προσεγγίζεις πολύ εύκολα και την παλιά αλλά και τη νέα πόλη, είναι πολύ κοντά στους σταθμούς λεωφορείων και τρένων και γενικά όλα τα σημεία ενδιαφέροντος βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από το ξενοδοχείο.
Κάναμε το check in μας, πήγαμε στο δωμάτιο και κατευθείαν βγήκαμε για την πρώτη μας εξόρμηση στην Ρίγα. Μια μεγάλη μέρα μας περίμενε! Επειδή όμως ήταν 1 η ώρα το μεσημέρι ο Rose μου ξεκαθάρισε πως πρώτα να πάμε κάπου να φάμε και μετά ας λιώσουμε στο περπάτημα! Κι έτσι έγινε. Όταν φτάνω σε έναν προορισμό το μόνο που θέλω είναι να ξεχυθώ στους δρόμους. Οπότε χωρίς πολλή σκέψη σκέφτηκα να πάμε να φάμε κάπου κοντά, φτηνά και γρήγορα και σε βολική περιοχή που θα συνδυαστεί με την έναρξη της περιήγησης μας στη Ρίγα. Έτσι επέλεξα το γνωστό μαγειρείο Lido στον σιδηροδρομικό σταθμό. Το Lido είναι μια σχετικά καλή επιλογή στη Ρίγα με αξιοπρεπές φαγητό. Η αλήθεια είναι πως το μαγαζί δεν θυμίζει απλό μαγειρείο. Είναι όμορφο και πολύ προσεγμένο και η ποικιλία στον μπουφέ που διαθέτει είναι πάρα πολύ μεγάλη. Τρεις φορές επισκεφτήκαμε Lido τις 3 μέρες που ήμασταν στη Ρίγα. Εκτός από αυτό του σταθμού πήγαμε και στο Lido της παλιάς πόλης δυο φορές. Αυτό του σταθμού τρένων μου άρεσε περισσότερο και σαν αισθητική και είχε πολύ μεγαλύτερη ποικιλία. Είχε πάρα πολύ κόσμο όπως το περίμενα αλλά η εξυπηρέτηση ήταν γρήγορη και τα παιδιά ευγενικά. Όσο κι αν είναι πολύ γνωστό στους τουρίστες, μου έκανε εντύπωση που είχε πάρα πολλούς ντόπιους. Πληρώσαμε 16€ για σολομό, κοτοσουβλάκι, λουκάνικο, πατάτες και μπύρες. Μέτρια προς καλή η ποιότητα και η γεύση, αντίστοιχη ενός ταχυμαγειρείου!
Η Ρίγα όμως μας περίμενε έξω. Από τη πρώτη στιγμή η Ρίγα μου έδωσε την εικόνα μιας μεγάλης πόλης. Αν και έχει πληθυσμό 700.000 κατοίκους, δίνει την εντύπωση μιας μεγάλης μητρόπολης. Μεγάλα επιβλητικά κτίρια, φαρδιές λεωφόρους, υπόγειες διαβάσεις, κίνηση και πάρα πολύς κόσμος παντού. Έκανε το Ταλίν να μοιάζει με χωριό! Η Ρίγα κουράζει και αυτό το καταλάβαμε από την αρχή καθώς πολλές φορές δεν ξέραμε πως θα περάσουμε στην απέναντι πλευρά και έπρεπε να περάσουμε μεγάλες υπόγειες διαβάσεις. Αυτό σημαίνει έξτρα περπάτημα και κούραση. Αλλά χαλάλι της. Η Ρίγα έχει μια αύρα δυναμική και έναν παλμό μοναδικό που με το καλησπέρα σας μας κέρδισε!
Ήμασταν δίπλα από την παλιά πόλη, μετά το κανάλι της πόλης στην πλευρά που βρίσκεται η κεντρική αγορά της Ρίγας στη συνοικία Maskavas Forštate. Ξεκινήσαμε από τη Λετονική Ακαδημία Επιστημών (Zinātņu akadēmija), το εμβληματικό κτίριο της Ρίγας. Ένα σύμβολο της σοβιετικής εποχής που χτίστηκε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μεταξύ του 1951 – 1961 προς τιμήν του κομμουνιστή ηγέτη Στάλιν. Ήταν ο πρώτος ουρανοξύστης στη Λετονία και το ψηλότερο κτίριο με ύψος 108 μέτρα, και εκείνη την εποχή ένα από τα υψηλότερα κτίρια οπλισμένου σκυροδέματος στον κόσμο. Δεν τον λες τον πιο πρωτότυπο ουρανοξύστη καθώς είναι παρόμοιος με ουρανοξύστες της εποχής του Στάλιν, οι οποίοι ήταν αντιπροσωπευτικοί της γνωστής ως σταλινικής αρχιτεκτονικής και μοιάζει με πολλούς άλλους που χτίστηκαν στην Σοβιετική Ένωση εκείνη την περίοδο. Είναι ίδιος με το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας και φυσικά με το παλάτι του πολιτισμού και επιστήμης στη Βαρσοβία. Ωραία κτίρια. Αγαπάμε Σοσιαλιστικό Κλασικισμό!
Βλέποντας το κτίριο από πιο κοντά παρατήρησα πως είναι ακόμα διακοσμημένο με σύμβολα της σοβιετικής εποχής, με πολλά σφυροδρέπανα στους τοίχους της κεντρικής πρόσοψης. Το κωδωνοστάσιο αρχικά ήταν διακοσμημένο με ένα στεφάνι και ένα πεντάκτινο αστέρι, το οποίο αφαιρέθηκε μετά την ανάκτηση της ανεξαρτησίας της Λετονίας το 1991.
Μπήκαμε στο εσωτερικό του επιβλητικού κτιρίου και πληρώσαμε από 5€ για να ανέβουμε στο κατάστρωμα παρατήρησης. Το ασανσέρ μας πήγε στον 15ο όροφο και από κει ανεβήκαμε τη σκάλα και φτάσαμε στο μπαλκόνι του 17ου ορόφου στο ύψος των 65 μέτρων. Το κατάστρωμα παρατήρησης "Panorama Riga" είναι μια κυκλική βεράντα που προσφέρει απαράμιλλη 360 ° πανοραμική θέα στη Ρίγα. Τίποτα δεν εμποδίζει την θέα, ούτε κάγκελα ούτε γυάλινες αντανακλάσεις δεν παρεμβαίνουν. Η βεράντα είναι αρκετά μεγάλη κι έτσι δεν νιώσαμε συνωστισμό ή δυσκολία στην μετακίνησή μας στο κατάστρωμα. Γενικά σου δίνει μια ελευθερία να καθίσεις όσο θέλεις. Η θέα ήταν εκπληκτική. Όλα συνέθεταν μια πραγματικά πανέμορφη πόλη. Ο ποταμός Νταουγκάβα με τα πλοιάρια του, στην απέναντι όχθη το υπέροχο κτίριο της βιβλιοθήκης και τα ψηλά γυάλινα κτίρια, ο πανύψηλος πύργος τηλεόρασης στο νησάκι Zaķusala, η πολύβουη τεράστια κεντρική αγορά, και βέβαια η μοναδική παλιά πόλη της Ρίγα. Εξαιρετικό πανόραμα!
Ήταν η καλύτερη εισαγωγή στη Ρίγα. Γύρω από το κτίριο της Ακαδημίας Επιστημών υπάρχουν μερικά ενδιαφέροντα πραγματάκια να δούμε. Ήταν από τις λίγες γειτονιές που είδαμε ελάχιστους ανθρώπους να κυκλοφορούν. Έτσι η βόλτα μας στην περιοχή μέσα στην ησυχία ήταν πολύ ωραία και ενδιαφέρουσα. Στη γωνία βρίσκεται η ορθόδοξη εκκλησία Παναγίας Ευαγγελίστριας.
Συνεχίσαμε στην οδό Gogoļa iela και λίγο μετά φτάσαμε στα Ερείπια της Συναγωγής της Ρίγας. Η Μεγάλη Χορωδιακή Συναγωγή ήταν η μεγαλύτερη συναγωγή στην Ρίγα, έως ότου που κάηκε στις 4 Ιουλίου του 1941 από τους Ναζί. Μετά τον πόλεμο, τα ερείπια της καμένης συναγωγής καταστράφηκαν από τις σοβιετικές αρχές και η περιοχή μετατράπηκε σε δημόσια πλατεία. Μετά την αποκατάσταση της ανεξαρτησίας της Λετονίας, σχεδιάστηκε ένα μνημείο το 1993 με τη μορφή των τοίχων των συναγωγών και με ενσωματωμένα αρχαιολογικά λείψανα του αρχικού κτιρίου που βρέθηκαν στο χώρο. Το 2007 φτιάχτηκε ένα ακόμα μνημείο, αφιερωμένο στους Λετονούς διασώστες που έσωσαν Εβραίους από το Ολοκαύτωμα. Στη συνέχεια περπατήσαμε την Jēzusbaznīcas iela και την Elijas iela ανάμεσα στις οποίες βρίσκεται η Ευαγγελική Λουθηρανική Εκκλησία Καρδιάς του Ιησού.
Gogoļa iela
Μεγάλη χορωδιακή συναγωγή
Ευαγγελική Λουθηρανική Εκκλησία στην οδό Elijas iela
Elijas iela
Από την οδό Maskavas προσεγγίσαμε την αναγεννημένη γειτονιά Spīķeri. Από τον 14ο αιώνα, στην περιοχή αυτή υπήρχε προβλήτα για την φόρτωση και εκφόρτωση φορτηγών πλοίων. Το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα στην περιοχή χτίστηκαν ομοιόμορφες αποθήκες. Η πρώτη αποθήκη χτίστηκε το 1864 αντικαθιστώντας σταδιακά τις προηγούμενες ξύλινες αποθήκες και τις οχυρώσεις που βρίσκονταν στην περιοχή. Συνολικά έχουν κατασκευαστεί 58 αποθήκες από τούβλο που σχεδιάστηκαν από τους καλύτερους αρχιτέκτονες των χωρών της Βαλτικής. Σε αυτή τη γειτονιά κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, στο Spīķeri ήταν το γκέτο της Ρίγας, όπου η πλειονότητα των κατοίκων ήταν ρώσοι έμποροι και Εβραίοι.
Τα έργα βελτίωσης και ολοκληρωτικής αναμόρφωσης στο Spīķeri ολοκληρώθηκαν το καλοκαίρι του 2013 και δίπλα ο ποταμός Daugava μετατράπηκε στον δημοφιλή χώρο περιπάτου Spīķeru promenāde με θέα στις γέφυρες της Ρίγας και την παλιά πόλη. Η αναγέννηση της συνοικίας Spikeri και η γύρω περιοχή είναι το σημαντικότερο δημόσιο έργο της Ρίγα τα τελευταία χρόνια. Η περιοχή είναι στην επικράτεια του ιστορικού κέντρου της πόλης της Ρίγας μέρος Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Όπως σε πολλές παλιές βιομηχανικές συνοικίες στις ευρωπαϊκές πόλεις, έτσι και η συνοικία Spikeri είναι επίσης έδρα της κουλτούρας και των τεχνών με πολλές δημιουργικές δραστηριότητες. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, το Spikeri προσφέρει μια μεγάλη ποικιλία υπαίθριων εκδηλώσεων, συναυλιών, αθλητικών δραστηριοτήτων, υπαίθριων κινηματογράφων, υπαίθριων αγορών και άλλων ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων. Επίσης εδώ βρίσκεται το Λετονικό Μουσείο του Ολοκαυτώματος το οποίο δεν έχει εισιτήριο εισόδου αλλά ενθαρρύνονται οι δωρεές! Η είσοδος σε όλες τις εκθέσεις και τις διαλέξεις στο Spikeri είναι δωρεάν. https://www.spikeri.lv/en/event-calendar/
Ωραία και σαν καινούρια αυτή η γειτονιά όμως επικρατούσε ερημιά εκείνη την ώρα. Ίσως τα βράδια να έχει περισσότερη ζωή και σίγουρα θα έχει περισσότερο ενδιαφέρον όταν θα υπάρχει κάποια εκδήλωση. Οπότε κάναμε μια μικρή βόλτα γύρω από τις αποθήκες χωρίς να χάσουμε πολύτιμο χρόνο.
Μουσείο του Ολοκαυτώματος
Μια μικρή ιδέα της περιοχής Spikeri όταν σφύζει από ζωή
Ακριβώς απέναντι από την γειτονιά του Spikeri, είναι η κεντρική αγορά της Ρίγας, η μεγαλύτερη της Ευρώπης! Όμως δεν ήταν ακόμα η ώρα να την επισκεφτούμε. Την αφήσαμε για την τελευταία μας μέρα. Περάσαμε απ’ έξω και φτάσαμε στο κανάλι της πόλης που τη χωρίζει από την παλιά πόλη.
Είχε έρθει η ώρα όμως να γνωρίσουμε την εξαιρετική, ζωντανή, ζωηρή, πανέμορφη παλιά πόλη της Ρίγας.
Η Ρίγα ήταν μια πόλη αποκάλυψη για μένα. Με μεσαιωνική αισθητική, σοβιετικές μνήμες, αλλά και κοσμοπολίτικο χαρακτήρα, κατάφερε να διατηρήσει μέσα από την πολυκύμαντη ιστορία της την πολιτιστική της φυσιογνωμία και την καλλιτεχνική της κληρονομιά. Η Ρίγα είναι ένα πραγματικό έργο τέχνης. Την απολαύσαμε τρεις μέρες, θαυμάσαμε την αρχιτεκτονική της κληρονομιά σε πολλές γειτονιές, μας χάρισε μαγικά πανοράματα και από την πρώτη στιγμή αντιληφθήκαμε ότι η γοητευτική πρωτεύουσα της Λετονίας, αποτελεί έναν αντισυμβατικό προορισμό με μοναδική ζωντάνια και εκρηκτικό χαρακτήρα που ερωτεύεσαι με την πρώτη ματιά! Ήδη από το λίγο που είχαμε δει, ήμασταν ενθουσιασμένοι. Πάμε όμως τώρα στην παλιά πόλη Vecrīga.
Audēju iela
Kalēju iela
Skārņu iela
Η πόλη της Ρίγας ιδρύθηκε το 1201. Το 1282 η Ρίγα έγινε μέλος της Χανσεατικής Ένωσης , εδραιώνοντας τη θέση της στο εμπόριο. Το κεντρικό κομμάτι του ιστορικού κέντρου της Ρίγας είναι η συνοικία Vecrīga που σημαίνει Παλιά Ρίγα. Η παλιά πόλη είναι το παλαιότερο τμήμα της Ρίγας καθώς και το κέντρο της πόλης. Η Vecrīga είναι η αρχική περιοχή της Ρίγας και αποτελεί τα ιστορικά όρια της πόλης πριν η πόλη επεκταθεί σε μεγάλο βαθμό στα τέλη του 19ου αιώνα. Αιώνες πριν, η μεσαιωνική περιοχή Vecrīga προστατευόταν από ένα περιβάλλοντα τείχος εκτός από την πλευρά που βρίσκεται δίπλα στην όχθη του ποταμού Daugava.
Στα μέσα του 19ου αιώνα έγιναν σημαντικές αλλαγές στην πόλη που περιλάμβαναν την κατεδάφιση των τειχών γύρω από την Παλιά Πόλη, την ανάπτυξη λεωφόρων, βιομηχανικών και κατοικημένων περιοχών στην κεντρική πόλη, τα προάστια και την ύπαιθρο. Στα μέσα του 19ου αιώνα, το τελικό σχήμα της παλιάς πόλης, αποκτήθηκε μετά την κατεδάφιση του οχυρωματικού συστήματος και τη δημιουργία δρόμων και λεωφόρων από το 1857 έως το 1863. Όταν το τείχος κατεδαφίστηκε, τα νερά του ποταμού Daugava δημιούργησαν το κανάλι της πόλης (Riga City Canal). Από το 1863 η παλιά πόλη δεν έχει υποστεί σημαντικές αλλαγές. Τα περισσότερα από τα μεσαιωνικά, αναγεννησιακά και μπαρόκ στυλ αρχιτεκτονικά αριστούργημα τα οποία εξακολουθούμε να βλέπουμε σήμερα, βρίσκονται στο κεντρικό τμήμα της Παλιάς Ρίγας.
Τα περισσότερα από τα 500 κτίρια της Παλιάς Πόλης, έχουν χαρακτηριστεί ως πολιτιστικά μνημεία. Η αρχιτεκτονική της πόλης αντιπροσωπεύει διάφορες περιόδους - από τη Ρωμανική και τη Γοτθική, την Αναγέννηση, τη Μπαρόκ, την Κλασική έως τη Σύγχρονη εποχή, μοντερνισμό, εκλεκτικισμό, αρτ νουβό και αρχιτεκτονική του 20ου και 21ου αιώνα. Η παλιά Ρίγα υπέφερε σοβαρά κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου, το 1941 και το 1944 όταν το ένα τρίτο όλων των κτιρίων της Παλιάς Πόλης καταστράφηκε. Μετά την αποκατάσταση της ανεξαρτησίας της Λετονίας, πολλά σημαντικά κτίρια στην Παλιά Πόλη ανακατασκευάστηκαν και ανοικοδομήθηκαν ώστε να αποκτήσει και πάλι την ιστορική της εμφάνιση και να γίνει η Ρόγα πόλος έλξης τουριστών.
Η παλιά πόλη της Ρίγας, με ξετρέλανε από την πρώτη στιγμή. Πολύ περισσότερο από πολλές άλλες παλιές πόλεις που έχω δει. Εξαιρετικής ομορφιάς κτίρια και αμέτρητες εκπληκτικές εκκλησίες, δαιδαλώδη λιθόστρωτα σοκάκια και κρυμμένα στενά, χρωματιστές μεσαιωνικές κατοικίες, η θέα του τεράστιου σε πλάτος ποταμού Νταουγκάβα που σε συνδυασμό με τον εκρηκτικό της χαρακτήρα την κάνουν μοναδική και ακαταμάχητη. Χωρίς να μπορώ να το εξηγήσω, ενώ είχε πάρα πολύ κόσμο δεν μου έβγαλε αυτόν τον τουριστικό χαρακτήρα που έχουν σχεδόν όλες οι παλιές πόλεις της Ευρώπης. Είχε κόσμο μέρα και νύχτα, ακουγόταν live μουσική από πολλά μαγαζιά, εκτός από τουρίστες είχε και ντόπιους που διασκέδαζαν και απολάμβαναν την παλιά πόλη και η αίσθηση που μας έδωσε ήταν πως είναι μια παλιά πόλη που δεν επαναπαύεται στην παραμυθένια της όψη, αλλά ξέρει να ζει!
Jāņa sēta
Πλατεία Reformācijas… Ναός Αγίου Πέτρου (Rīgas Sv. Pētera baznīca)
Ήμασταν στην πλατεία Reformācijas και επισκεφτήκαμε τον Ναό Αγίου Πέτρου (Rīgas Sv. Pētera baznīca). Η εκκλησία του Αγίου Πέτρου χτίστηκε το 1209, αλλά μόνο μερικοί από τους τοίχους και ορισμένοι πυλώνες του παρέμειναν από εκείνη την εποχή. Η σημερινή βασιλική δημιουργήθηκε κατά τις ανακαινίσεις του 15ου αιώνα και είναι η ψηλότερη εκκλησία της Ρίγας. Πληρώσαμε 9€ που περιλαμβάνει το εσωτερικό της εκκλησίας και φυσικά την ανάβαση στον πύργο της. Ο γοτθικός πύργος της εκκλησίας ολοκληρώθηκε στα τέλη του 15ου αιώνα, αλλά ήδη το 1666 κατέρρευσε. Το 1690, ένας νέος πύργος χτίστηκε σε μπαρόκ στυλ που ήταν η υψηλότερη ξύλινη κατασκευή στον κόσμο την εποχή εκείνη. Το 1721, μια αστραπή χτύπησε τον πύργο και τον έκαψε. Με απόφαση του Τσάρου Πέτρου Α’ ο πύργος ανακαινίστηκε. Κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, η εκκλησία κατεδαφίστηκε και ο πύργος κατέρρευσε και πάλι. Το 1967 άρχισε η ανακαίνιση του πύργου όπου αυτή τη φορά κατασκευάστηκε και μια μεταλλική κατασκευή με ανελκυστήρα.
Ανεβήκαμε τη σκάλα για να πάρουμε το ασανσέρ. Ο πύργος έχει ύψος 123 μέτρα όμως το ασανσέρ μας μετέφερε στη δεύτερη γκαλερί στο ύψος των 72 μέτρων. Το μπαλκονάκι είναι μικρό, καμία σχέση με το μεγάλο κατάστρωμα παρατήρησης της Ακαδημία Επιστημών. Όμως η θέα από δω ήταν η ωραιότερη πανοραμική θέα σε όλο το ταξίδι. Πραγματικά το πανόραμα αυτό χαράχτηκε στη μνήμη μου και με κάνει πάντα να νοσταλγώ τη Ρίγα. Ο υψηλότερος πύργος εκκλησίας στην πόλη και η πλατφόρμα θέασης, μας πρόσφερε μια εκπληκτική θέα στις κόκκινες στέγες της παλιάς πόλης, το σύγχρονο μέρος της πόλης, τον κόλπο της Ρίγας και τον ποταμό Daugava με το μεγάλο λιμάνι.
Το εσωτερικό της εκκλησίας
Η περιπλάνηση στην παλιά πόλη συνεχίστηκε. Και φτάσαμε στην ομορφότερη και πιο ζωντανή πλατεία της παλιάς πόλης, την Livu laukums. Είναι μια σχετικά νέα πλατεία αφού φτιάχτηκε μετά το 1950 και είναι φημισμένη για τα πολύ καλά διατηρημένα νεοκλασικά κτίρια της. Εστιατόρια, υπαίθρια καφέ, κουκλίστικα κτίρια, πανέμορφος κήπος με ανθισμένα λουλούδια συνθέτουν μια πανέμορφη μικρή πλατεία. Η πλατεία Līvu είναι το κέντρο της νεανικής ζωής της Ρίγας ειδικά τις βραδινές ώρες όμως πάντα έχει μια ζωντάνια και μια γοητεία που ξεχωρίζει μέσα στην παλιά πόλη.
Οδός Amatu, με το εξαιρετικό κτίριο της Lielā ģilde, της Μεγάλης Ομοσπονδίας της Ρίγα του 1853 που στεγάζει τη Λετονική Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα.
Στη γωνία της πλατείας Līvu είναι το Kaķu nams δηλαδή το σπίτι της γάτας. Αυτό το σπίτι χτίστηκε το 1910 για έναν πλούσιο Λετονό έμπορο, ο οποίος δεν έγινε δεκτός ως μέλος του Συνδέσμου Εμπόρων της Ρίγα στη Μεγάλη Ομοσπονδία. Ο έμπορος προσβεβλημένος, έβαλε δύο γλυπτά θυμωμένων γατών στους πυργίσκους της οροφής του κτιρίου, με τις ουρές τους στραμμένες στο κτίριο της Μεγάλης Ομοσπονδίας η οποία βρισκόταν σχεδόν απέναντι από το σπίτι του. Αυτή η κίνηση έδειξε καθαρά την κυνική σχέση του ιδιοκτήτη με τη Μεγάλη Ομοσπονδία και τα μέλη της. Η ενέργεια αυτή προκάλεσε ένα μεγάλο σκάνδαλο και με εντολή του δημοτικού συμβουλίου, οι σιδερένιες γάτες έπρεπε να στραφούν προς την άλλη πλευρά. Αλήθεια ή μύθος δεν ξέρω αλλά το αξιοθέατο από μόνο του δεν λέει και πολλά!
Οδός Smilšu. Στο βάθος ο Pulvertornis ή αλλιώς Πύργος της Πυρίτιδας. Ο πύργος αποτελούσε μέρος των αμυντικών οχυρώσεων της πόλης και είναι ο μοναδικός - από τους 18 πύργους που υπήρχαν, που έχει απομείνει μετά την κατεδάφιση των οχυρών της πόλης. Ανακατασκευάστηκε την περίοδο μεταξύ του 1937 και του 1940, όταν και συμπεριλήφθηκε στο κτιριακό σύμπλεγμα του Λετονικού Πολεμικού Μουσείου.,
Ένας δρόμος που μου άρεσε πολύ είναι η οδός Torņa. Στην μια πλευρά της οδού είναι το συγκρότημα κτιρίων Jēkaba kazarmas, το στρατόπεδο του Ιακώβ του 18ου αιώνα. Τα κίτρινα ιστορικά κτίρια φιλοξενούν διάφορα εστιατόρια και καφέ, τουριστικά μαγαζιά και ατελιέ! Στην απέναντι πλευρά του πλακόστρωτου υπάρχει ένα τμήμα του αμυντικού τείχους της πόλης του 13ου αιώνα με τον πύργο Ramera που ανακατασκευάστηκαν τη δεκαετία του 1980.
Από την οδό Torņa περάσαμε τη Σουηδική πύλη και μπήκαμε στην οδό Aldaru. Η Σουηδική πύλη (Zviedru vārti), είναι ένα αρχιτεκτονικό μνημείο του 17ου αιώνα, η μόνη πύλη στην πόλη που επέζησε μέχρι σήμερα από τις οκτώ που υπήρχαν εκείνη την εποχή. Ακριβώς δίπλα περνάει το στενό της οδού Trokšņu. Το σημείο αυτό είναι από τα πιο γραφικά και όμορφα στην παλιά πόλη.
Trokšņu iela
Mazā Trokšņu iela
Μεταξύ των οδών Jēkaba και Klostera, το πυραμιδικό μνημείο Barikades για όσους έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της σοβιετικής επίθεσης στο Υπουργείο Εσωτερικών της Λεττονίας στις 20 Ιανουαρίου 1991. Το μνημείο βρίσκεται πίσω από τον καθεδρικό ναό του Αγίου Ιακώβου.
Klostera iela
Jēkaba iela
Η συνέχεια είχε ξεκούραση. Αλλά όχι όπου κι όπου. Στο Parunāsim kafe'teeka, που αυτοαποκαλείται το πιο ρομαντικό καφέ στην παλιά πόλη. Δεν ξέρω αν είναι το πιο ρομαντικό αλλά σίγουρα είναι από τα ομορφότερα καφέ που έχουμε επισκεφτεί. Έχει δυο εισόδους, από την Jēkaba iela και την Klostera iela. Πριν καν μπούμε στο εσωτερικό του, το στενό σοκάκι και η μικρή αυλή του καφέ μας είχαν εντυπωσιάσει.
Είσοδος από την οδό Jēkaba
Είσοδος από την οδό Klostera
Και το εσωτερικό του καφέ όμως είναι καταπληκτικό. Με Vintage αισθητική και εξαιρετική διακόσμηση, με υπέροχη ατμόσφαιρα και πάρα πολύ φιλικό προσωπικό. Το καφέ διαθέτει μεγάλη ποικιλία από εξαιρετικά γλυκά κυρίως κέικ οπότε δεν γινόταν να μη συνοδέψω τον καφέ μου με ένα πεντανόστιμο κέικ. Για έναν καφέ, μια σπιτική λεμονάδα και ένα κέικ πληρώσαμε 13,40€. Η χαλαρωτική ατμόσφαιρα και το ζεστό περιβάλλον μας γέμισαν μπαταρίες για τη συνέχεια, που είχε πολλά χιλιόμετρα!
Ακριβώς δίπλα από το καφέ Parunāsim, είναι η οδός Mazā Pils iela και τρια διάσημα στην παλιά πόλη κτίρια, Trīs Brāļi που θα πει τρία αδέρφια. Τα τρία αδέρφια είναι ένα κτιριακό συγκρότημα που αποτελείται από τρεις κατοικίες, που μαζί αποτελούν το παλαιότερο συγκρότημα κατοικιών στη Ρίγα. Το μεσαίωνα η Ρίγα είχε στενούς δεσμούς με τους Ολλανδούς εμπόρους, και η αρχιτεκτονική των κτιρίων έχει επιρροές από την ολλανδική αναγεννησιακή αρχιτεκτονική. Το πρώτο από δεξιά είναι το παλαιότερο χτισμένο το 1490, το μεσαίο το 1646 και το τρίτο χτίστηκε το δεύτερο μισό του 17ου αιώνα. Το συγκρότημα των Τριών Αδελφών στεγάζει το Λετονικό Μουσείο Αρχιτεκτονικής και την Κρατική Επιθεώρηση Προστασίας της Κληρονομιάς.
Mazā Pils iela
Πλατεία Pils (Pils laukums), και η Η Παναγία του Πόνου…
Στην Anglikāņu iela η Αγγλικανική Εκκλησία του Αγίου Σωτήρος (Anglikāņu Svētā Pestītāja baznīca)
Δίπλα στην όχθη του ποταμού Daugava είναι το κάστρο της Ρίγας, ένα από τα σημαντικότερα μεσαιωνικά κάστρα στη Λετονία η κατασκευή του οποίου άρχισε στις 15 Ιουνίου 1330. Το κάστρο έχει καταστραφεί επανειλημμένα και έχει υποβληθεί σε εκτεταμένες εργασίες ανασυγκρότησης και επέκτασης πολλές φορές. Το κάστρο της Ρίγα είναι η επίσημη κατοικία του Προέδρου της Λετονίας από το 1922, με εξαίρεση την σοβιετική κατοχή. Μετά την αποκατάσταση της ανεξαρτησίας της Λετονίας, το βόρειο τμήμα του Κάστρου έγινε πάλι κατοικία του Προέδρου της Λετονίας.
Πριν συνεχίσουμε στην παλιά πόλη παρεκκλίναμε για λίγο της πορείας γιατί μας φώναξε ο ποταμός Daugava και η όμορφη παραλιακή του αλλά και το όμορφο μονοπάτι μπροστά από την παλιά πόλη. Ο λαμπερός ήλιος, η θέα, ο μεγάλος ποταμός, η πανέμορφη παραλιακή μας έκανε να μη θέλουμε να φύγουμε.
Συνέχεια επί της παλιάς πόλης. Τριγυρνούσαμε αρκετή ώρα στα στενά της Ρίγας αλλά ακόμα δεν είχαμε δει τις δυο πιο σημαντικές πλατείες της παλιάς πόλης. Από την Pils iela φτάσαμε στην κεντρική πλατεία Doma laukums. Η πλατεία Doma είναι η μεγαλύτερη πλατεία στην Παλιά Πόλη και θεωρείται η καρδιά της, με αιμοφόρα αγγεία τους 7 δρόμους που καταλήγουν σ’αυτήν! Η πλατεία Dome άρχισε να χτίζεται στα τέλη του 19ου αιώνα όταν κατεδαφίστηκαν αρκετά κτίρια στις δυο πλευρές της. Το 1885 η πλατεία πήρε το σημερινό της όνομα, αλλά το 1936 πήρε το σημερινό της σχήμα, ενώ συνεχίστηκε η επέκτασή της όταν καταστράφηκαν και άλλα κτίρια μετά το 1950. Ουσιαστικά η πλατεία πήρε την τελική της μορφή μόλις το 1960 όταν αποκαταστάθηκαν κάποια κτίρια που καταστράφηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Η πλατεία Dome περιβάλλεται από πολλά σημαντικά αρχιτεκτονικά μνημεία που χρονολογούνται από τον 19ο και τον 20ό αιώνα με πρώτο και καλύτερο τον Καθεδρικό Ναό της Ρίγα (Rīgas Doms), από τα πιο αναγνωρίσιμα ορόσημα στη Λετονία. Η εκκλησία θεμελιώθηκε στις 25 Ιουλίου 1211 αλλά απέκτησε την παρούσα εμφάνισή της στα τέλη του 19ου αιώνα. Ο καθεδρικός ναός της Ρίγας είναι το μεγαλύτερο και ένα από τα παλαιότερα ιερά κτίρια της μεσαιωνικής περιόδου στη Λετονία και όλης της περιοχής της Βαλτικής. Αν και η πλατεία είναι δυσανάλογα μεγάλη σε σύγκριση με την ίδια την παλιά πόλη μου άρεσε για τη μεγαλοπρέπεια της, για τον εξαιρετικό καθεδρικό ναό και για όλα τα εκπληκτικά κτίρια που την περιβάλουν αλλά και για τα όμορφα καφέ της.
Στη μια πλευρά της πλατείας υπάρχει ένα κτίριο, πάνω στο οποίο αποτυπώνονται εικαστικές παρεμβάσεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Μία ενδιαφέρουσα ιδέα, καθώς τόσο οι ντόπιοι, αλλά και οι επισκέπτες που ξαναέρχονται στη Ρίγα, μπορούν να δουν κάθε φορά κάτι διαφορετικό.
Εδώ ο κύριος ρεμβάζει στην πλατεία έξω από ένα καφέ!
Από τα πιο γραφικά στενά, Rozena iela
Στο στενό της Krāmu iela με οδό Jauniela, ένα από τα χαρακτηριστικά και γραφικά σημεία της παλιάς πόλης, το εστιατόριο 1221 πήρε την ονομασία του από τη χρονιά ορόσημο, καθώς το 1221 φτιάχτηκε αυτός ο δρόμος και έγινε ο πρώτος δρόμος της Παλιάς Πόλης και το σπίτι που στεγάζεται το εστιατόριο το πρώτο σπίτι που χτίστηκε στον δρόμο αυτό. Το εστιατόριο βέβαια δημιουργήθηκε πολύυυυ μετά, συγκεκριμένα το 2010 και είναι ένα από τα πιο ακριβά και εκλεπτυσμένα εστιατόρια υψηλής γαστρονομίας στη Ρίγα.
Στην οδό Tirgoņu iela είναι μια μικρή πλατεία. Ήταν από τα πιο ζωντανά μέρη της παλιάς πόλης, με υπαίθρια καφέ στο κέντρο της, με πολύ κόσμο, με λουλούδια και με πολύ χρώμα. Μου άρεσε πάρα πολύ.
Kungu iela
Ναος Αγίου Πέτρου από την Kungu iela
Και φτάνουμε στην πλατεία του Δημαρχείου (Ratslaukums). Κατά τον Μεσαίωνα, λειτουργούσε ως υπαίθρια αγορά και μέχρι τον 19ο αιώνα ήταν το οικονομικό και διοικητικό κέντρο της Ρίγας. Η πλατεία βομβαρδίστηκε μαζικά κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και ανοικοδομήθηκε σχεδόν στην αρχική της μορφή. Το εξαιρετικό Δημαρχιακό μέγαρο ξαναχτίστηκε το 2003. Στην μέση της πλατείας δεσπόζει το άγαλμα του πολιούχου αγίου της πόλης St. Roland, το Μουσείο Κατοχής που αναφέρεται στη γερμανική και ρωσική κατοχή της χώρας από το 1940 έως το 1991, το Μουσείο Επαγγελμάτων, το Τεχνικό Πανεπιστήμιο της Ρίγα και φυσικά το πιο πολυφωτογραφημένο κτίριο της πλατείας, ένα από τα ορόσημα της Ρίγας την ''Οικία των Μαυροκέφαλων''. Είναι ένα από τα πιο λαμπρά κτίρια στη Ρίγα του 1334 που στέγαζε την έδρα της εμπορικής ένωσης της Αδελφότητας των Μαυροκέφαλων, που ήταν ένα εμπορικό επιμελητήριο μια συντεχνία για ανύπαντρους εμπόρους, πλοιοκτήτες και αλλοδαπούς.
Το κτίριο βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς στις 28 Ιουνίου 1941 και τα ερείπιο που είχαν απομείνει κατεδαφίστηκαν από τους Σοβιετικούς το 1948. Είναι εντυπωσιακό το πως αυτό το περίτεχνο κτίριο χτίστηκε ολόιδιο το 1999. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό δείγμα Ολλανδικής Αναγέννησης.
Το Δημαρχείο
Η παλιά πόλη της Ρίγας δεν χορταίνεται εύκολα όμως είχαμε να δούμε κι άλλο κομμάτι της πόλης.
Άλλωστε θα απολαμβάναμε την παλιά πόλη πολλές φορές μέρα και νύχτα.
Και πάλι είχαμε πρωινό εγερτήριο, στις 7 παρά αυτή τη φορά και κάναμε όσο πιο σιγά μπορούσαμε για να μη ξυπνήσουμε τη συγκάτοικο μας! Λίγο πριν φύγουμε από το σπίτι, η σπιτονοικοκυρά βγήκε από το δωμάτιο της για να μας χαιρετήσει. Την είδαμε μια στην άφιξη και μια στην αναχώρησή μας. Μας ευχαρίστησε, μας είπε πως ήμασταν διακριτικοί και δεν κατάλαβε την παρουσία μας, την ευχαριστήσαμε κι εμείς και αποχωρήσαμε. Πήραμε λεωφορείο, μετά το τραμ 2 και γρήγορα φτάσαμε στον κεντρικό σταθμό λεωφορείων του Ταλίν Bussijaam. Τα εισιτήρια τα είχα εκτυπωμένα κι έτσι το μόνο που κάναμε είναι να πάμε στο διάδρομο που αναχωρούσε το διώροφο λεωφορείο της Ecolines. Ακριβώς στις 8:00 αναχωρήσαμε για τη Ρίγα. Μετά από 4 ώρες και 20 λεπτά φτάσαμε στη Ρίγα στον σταθμό λεωφορείων που είναι μπροστά από την μεγάλη κεντρική αγορά. Αυτό είναι πάρα πολύ βολικό γιατί σε αντίθεση με άλλες πόλεις ο σταθμός της Ρίγας είναι δίπλα από την παλιά πόλη. Και ακόμα πιο βολικό για εμάς αφού το ξενοδοχείο μας ήταν πάρα πολύ κοντά με τα πόδια.
Ωραία η εμπειρία και η διαμονή στο διαμέρισμα στο Ταλίν όμως ωραία και η διαμονή σε ένα κανονικό ξενοδοχείο. Περάσαμε την υπόγεια διάβαση και βρεθήκαμε απέναντι στο ανατολικό άκρο της παλιάς πόλης. Σε 5 λεπτά περίπου είχαμε φτάσει στο ξενοδοχείο μας, το Boutique Hotel Monte Kristo. Την κράτηση την είχα κάνει μήνες πριν από την hotels.com και μας βγήκε 133€ μαζί με πρωινό οι δυο διανυκτερεύσεις. Το ξενοδοχείο έχει μια παλιακή αισθητική αλλά δεν μας ενόχλησε καθόλου. Το δωμάτιο ήταν πολύ καλό, η κρεβατάρα εξαιρετική και το μπάνιο ευρύχωρο. Το κυριότερο βέβαια είναι ότι βρίσκεται στο άκρο της παλιάς πόλης οπότε προσεγγίζεις πολύ εύκολα και την παλιά αλλά και τη νέα πόλη, είναι πολύ κοντά στους σταθμούς λεωφορείων και τρένων και γενικά όλα τα σημεία ενδιαφέροντος βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από το ξενοδοχείο.
Κάναμε το check in μας, πήγαμε στο δωμάτιο και κατευθείαν βγήκαμε για την πρώτη μας εξόρμηση στην Ρίγα. Μια μεγάλη μέρα μας περίμενε! Επειδή όμως ήταν 1 η ώρα το μεσημέρι ο Rose μου ξεκαθάρισε πως πρώτα να πάμε κάπου να φάμε και μετά ας λιώσουμε στο περπάτημα! Κι έτσι έγινε. Όταν φτάνω σε έναν προορισμό το μόνο που θέλω είναι να ξεχυθώ στους δρόμους. Οπότε χωρίς πολλή σκέψη σκέφτηκα να πάμε να φάμε κάπου κοντά, φτηνά και γρήγορα και σε βολική περιοχή που θα συνδυαστεί με την έναρξη της περιήγησης μας στη Ρίγα. Έτσι επέλεξα το γνωστό μαγειρείο Lido στον σιδηροδρομικό σταθμό. Το Lido είναι μια σχετικά καλή επιλογή στη Ρίγα με αξιοπρεπές φαγητό. Η αλήθεια είναι πως το μαγαζί δεν θυμίζει απλό μαγειρείο. Είναι όμορφο και πολύ προσεγμένο και η ποικιλία στον μπουφέ που διαθέτει είναι πάρα πολύ μεγάλη. Τρεις φορές επισκεφτήκαμε Lido τις 3 μέρες που ήμασταν στη Ρίγα. Εκτός από αυτό του σταθμού πήγαμε και στο Lido της παλιάς πόλης δυο φορές. Αυτό του σταθμού τρένων μου άρεσε περισσότερο και σαν αισθητική και είχε πολύ μεγαλύτερη ποικιλία. Είχε πάρα πολύ κόσμο όπως το περίμενα αλλά η εξυπηρέτηση ήταν γρήγορη και τα παιδιά ευγενικά. Όσο κι αν είναι πολύ γνωστό στους τουρίστες, μου έκανε εντύπωση που είχε πάρα πολλούς ντόπιους. Πληρώσαμε 16€ για σολομό, κοτοσουβλάκι, λουκάνικο, πατάτες και μπύρες. Μέτρια προς καλή η ποιότητα και η γεύση, αντίστοιχη ενός ταχυμαγειρείου!
Η Ρίγα όμως μας περίμενε έξω. Από τη πρώτη στιγμή η Ρίγα μου έδωσε την εικόνα μιας μεγάλης πόλης. Αν και έχει πληθυσμό 700.000 κατοίκους, δίνει την εντύπωση μιας μεγάλης μητρόπολης. Μεγάλα επιβλητικά κτίρια, φαρδιές λεωφόρους, υπόγειες διαβάσεις, κίνηση και πάρα πολύς κόσμος παντού. Έκανε το Ταλίν να μοιάζει με χωριό! Η Ρίγα κουράζει και αυτό το καταλάβαμε από την αρχή καθώς πολλές φορές δεν ξέραμε πως θα περάσουμε στην απέναντι πλευρά και έπρεπε να περάσουμε μεγάλες υπόγειες διαβάσεις. Αυτό σημαίνει έξτρα περπάτημα και κούραση. Αλλά χαλάλι της. Η Ρίγα έχει μια αύρα δυναμική και έναν παλμό μοναδικό που με το καλησπέρα σας μας κέρδισε!
Ήμασταν δίπλα από την παλιά πόλη, μετά το κανάλι της πόλης στην πλευρά που βρίσκεται η κεντρική αγορά της Ρίγας στη συνοικία Maskavas Forštate. Ξεκινήσαμε από τη Λετονική Ακαδημία Επιστημών (Zinātņu akadēmija), το εμβληματικό κτίριο της Ρίγας. Ένα σύμβολο της σοβιετικής εποχής που χτίστηκε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μεταξύ του 1951 – 1961 προς τιμήν του κομμουνιστή ηγέτη Στάλιν. Ήταν ο πρώτος ουρανοξύστης στη Λετονία και το ψηλότερο κτίριο με ύψος 108 μέτρα, και εκείνη την εποχή ένα από τα υψηλότερα κτίρια οπλισμένου σκυροδέματος στον κόσμο. Δεν τον λες τον πιο πρωτότυπο ουρανοξύστη καθώς είναι παρόμοιος με ουρανοξύστες της εποχής του Στάλιν, οι οποίοι ήταν αντιπροσωπευτικοί της γνωστής ως σταλινικής αρχιτεκτονικής και μοιάζει με πολλούς άλλους που χτίστηκαν στην Σοβιετική Ένωση εκείνη την περίοδο. Είναι ίδιος με το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας και φυσικά με το παλάτι του πολιτισμού και επιστήμης στη Βαρσοβία. Ωραία κτίρια. Αγαπάμε Σοσιαλιστικό Κλασικισμό!
Βλέποντας το κτίριο από πιο κοντά παρατήρησα πως είναι ακόμα διακοσμημένο με σύμβολα της σοβιετικής εποχής, με πολλά σφυροδρέπανα στους τοίχους της κεντρικής πρόσοψης. Το κωδωνοστάσιο αρχικά ήταν διακοσμημένο με ένα στεφάνι και ένα πεντάκτινο αστέρι, το οποίο αφαιρέθηκε μετά την ανάκτηση της ανεξαρτησίας της Λετονίας το 1991.
Μπήκαμε στο εσωτερικό του επιβλητικού κτιρίου και πληρώσαμε από 5€ για να ανέβουμε στο κατάστρωμα παρατήρησης. Το ασανσέρ μας πήγε στον 15ο όροφο και από κει ανεβήκαμε τη σκάλα και φτάσαμε στο μπαλκόνι του 17ου ορόφου στο ύψος των 65 μέτρων. Το κατάστρωμα παρατήρησης "Panorama Riga" είναι μια κυκλική βεράντα που προσφέρει απαράμιλλη 360 ° πανοραμική θέα στη Ρίγα. Τίποτα δεν εμποδίζει την θέα, ούτε κάγκελα ούτε γυάλινες αντανακλάσεις δεν παρεμβαίνουν. Η βεράντα είναι αρκετά μεγάλη κι έτσι δεν νιώσαμε συνωστισμό ή δυσκολία στην μετακίνησή μας στο κατάστρωμα. Γενικά σου δίνει μια ελευθερία να καθίσεις όσο θέλεις. Η θέα ήταν εκπληκτική. Όλα συνέθεταν μια πραγματικά πανέμορφη πόλη. Ο ποταμός Νταουγκάβα με τα πλοιάρια του, στην απέναντι όχθη το υπέροχο κτίριο της βιβλιοθήκης και τα ψηλά γυάλινα κτίρια, ο πανύψηλος πύργος τηλεόρασης στο νησάκι Zaķusala, η πολύβουη τεράστια κεντρική αγορά, και βέβαια η μοναδική παλιά πόλη της Ρίγα. Εξαιρετικό πανόραμα!
Ήταν η καλύτερη εισαγωγή στη Ρίγα. Γύρω από το κτίριο της Ακαδημίας Επιστημών υπάρχουν μερικά ενδιαφέροντα πραγματάκια να δούμε. Ήταν από τις λίγες γειτονιές που είδαμε ελάχιστους ανθρώπους να κυκλοφορούν. Έτσι η βόλτα μας στην περιοχή μέσα στην ησυχία ήταν πολύ ωραία και ενδιαφέρουσα. Στη γωνία βρίσκεται η ορθόδοξη εκκλησία Παναγίας Ευαγγελίστριας.
Συνεχίσαμε στην οδό Gogoļa iela και λίγο μετά φτάσαμε στα Ερείπια της Συναγωγής της Ρίγας. Η Μεγάλη Χορωδιακή Συναγωγή ήταν η μεγαλύτερη συναγωγή στην Ρίγα, έως ότου που κάηκε στις 4 Ιουλίου του 1941 από τους Ναζί. Μετά τον πόλεμο, τα ερείπια της καμένης συναγωγής καταστράφηκαν από τις σοβιετικές αρχές και η περιοχή μετατράπηκε σε δημόσια πλατεία. Μετά την αποκατάσταση της ανεξαρτησίας της Λετονίας, σχεδιάστηκε ένα μνημείο το 1993 με τη μορφή των τοίχων των συναγωγών και με ενσωματωμένα αρχαιολογικά λείψανα του αρχικού κτιρίου που βρέθηκαν στο χώρο. Το 2007 φτιάχτηκε ένα ακόμα μνημείο, αφιερωμένο στους Λετονούς διασώστες που έσωσαν Εβραίους από το Ολοκαύτωμα. Στη συνέχεια περπατήσαμε την Jēzusbaznīcas iela και την Elijas iela ανάμεσα στις οποίες βρίσκεται η Ευαγγελική Λουθηρανική Εκκλησία Καρδιάς του Ιησού.
Gogoļa iela
Μεγάλη χορωδιακή συναγωγή
Ευαγγελική Λουθηρανική Εκκλησία στην οδό Elijas iela
Elijas iela
Από την οδό Maskavas προσεγγίσαμε την αναγεννημένη γειτονιά Spīķeri. Από τον 14ο αιώνα, στην περιοχή αυτή υπήρχε προβλήτα για την φόρτωση και εκφόρτωση φορτηγών πλοίων. Το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα στην περιοχή χτίστηκαν ομοιόμορφες αποθήκες. Η πρώτη αποθήκη χτίστηκε το 1864 αντικαθιστώντας σταδιακά τις προηγούμενες ξύλινες αποθήκες και τις οχυρώσεις που βρίσκονταν στην περιοχή. Συνολικά έχουν κατασκευαστεί 58 αποθήκες από τούβλο που σχεδιάστηκαν από τους καλύτερους αρχιτέκτονες των χωρών της Βαλτικής. Σε αυτή τη γειτονιά κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, στο Spīķeri ήταν το γκέτο της Ρίγας, όπου η πλειονότητα των κατοίκων ήταν ρώσοι έμποροι και Εβραίοι.
Τα έργα βελτίωσης και ολοκληρωτικής αναμόρφωσης στο Spīķeri ολοκληρώθηκαν το καλοκαίρι του 2013 και δίπλα ο ποταμός Daugava μετατράπηκε στον δημοφιλή χώρο περιπάτου Spīķeru promenāde με θέα στις γέφυρες της Ρίγας και την παλιά πόλη. Η αναγέννηση της συνοικίας Spikeri και η γύρω περιοχή είναι το σημαντικότερο δημόσιο έργο της Ρίγα τα τελευταία χρόνια. Η περιοχή είναι στην επικράτεια του ιστορικού κέντρου της πόλης της Ρίγας μέρος Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Όπως σε πολλές παλιές βιομηχανικές συνοικίες στις ευρωπαϊκές πόλεις, έτσι και η συνοικία Spikeri είναι επίσης έδρα της κουλτούρας και των τεχνών με πολλές δημιουργικές δραστηριότητες. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, το Spikeri προσφέρει μια μεγάλη ποικιλία υπαίθριων εκδηλώσεων, συναυλιών, αθλητικών δραστηριοτήτων, υπαίθριων κινηματογράφων, υπαίθριων αγορών και άλλων ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων. Επίσης εδώ βρίσκεται το Λετονικό Μουσείο του Ολοκαυτώματος το οποίο δεν έχει εισιτήριο εισόδου αλλά ενθαρρύνονται οι δωρεές! Η είσοδος σε όλες τις εκθέσεις και τις διαλέξεις στο Spikeri είναι δωρεάν. https://www.spikeri.lv/en/event-calendar/
Ωραία και σαν καινούρια αυτή η γειτονιά όμως επικρατούσε ερημιά εκείνη την ώρα. Ίσως τα βράδια να έχει περισσότερη ζωή και σίγουρα θα έχει περισσότερο ενδιαφέρον όταν θα υπάρχει κάποια εκδήλωση. Οπότε κάναμε μια μικρή βόλτα γύρω από τις αποθήκες χωρίς να χάσουμε πολύτιμο χρόνο.
Μουσείο του Ολοκαυτώματος
Μια μικρή ιδέα της περιοχής Spikeri όταν σφύζει από ζωή
Ακριβώς απέναντι από την γειτονιά του Spikeri, είναι η κεντρική αγορά της Ρίγας, η μεγαλύτερη της Ευρώπης! Όμως δεν ήταν ακόμα η ώρα να την επισκεφτούμε. Την αφήσαμε για την τελευταία μας μέρα. Περάσαμε απ’ έξω και φτάσαμε στο κανάλι της πόλης που τη χωρίζει από την παλιά πόλη.
Είχε έρθει η ώρα όμως να γνωρίσουμε την εξαιρετική, ζωντανή, ζωηρή, πανέμορφη παλιά πόλη της Ρίγας.
Η Ρίγα ήταν μια πόλη αποκάλυψη για μένα. Με μεσαιωνική αισθητική, σοβιετικές μνήμες, αλλά και κοσμοπολίτικο χαρακτήρα, κατάφερε να διατηρήσει μέσα από την πολυκύμαντη ιστορία της την πολιτιστική της φυσιογνωμία και την καλλιτεχνική της κληρονομιά. Η Ρίγα είναι ένα πραγματικό έργο τέχνης. Την απολαύσαμε τρεις μέρες, θαυμάσαμε την αρχιτεκτονική της κληρονομιά σε πολλές γειτονιές, μας χάρισε μαγικά πανοράματα και από την πρώτη στιγμή αντιληφθήκαμε ότι η γοητευτική πρωτεύουσα της Λετονίας, αποτελεί έναν αντισυμβατικό προορισμό με μοναδική ζωντάνια και εκρηκτικό χαρακτήρα που ερωτεύεσαι με την πρώτη ματιά! Ήδη από το λίγο που είχαμε δει, ήμασταν ενθουσιασμένοι. Πάμε όμως τώρα στην παλιά πόλη Vecrīga.
Audēju iela
Kalēju iela
Skārņu iela
Η πόλη της Ρίγας ιδρύθηκε το 1201. Το 1282 η Ρίγα έγινε μέλος της Χανσεατικής Ένωσης , εδραιώνοντας τη θέση της στο εμπόριο. Το κεντρικό κομμάτι του ιστορικού κέντρου της Ρίγας είναι η συνοικία Vecrīga που σημαίνει Παλιά Ρίγα. Η παλιά πόλη είναι το παλαιότερο τμήμα της Ρίγας καθώς και το κέντρο της πόλης. Η Vecrīga είναι η αρχική περιοχή της Ρίγας και αποτελεί τα ιστορικά όρια της πόλης πριν η πόλη επεκταθεί σε μεγάλο βαθμό στα τέλη του 19ου αιώνα. Αιώνες πριν, η μεσαιωνική περιοχή Vecrīga προστατευόταν από ένα περιβάλλοντα τείχος εκτός από την πλευρά που βρίσκεται δίπλα στην όχθη του ποταμού Daugava.
Στα μέσα του 19ου αιώνα έγιναν σημαντικές αλλαγές στην πόλη που περιλάμβαναν την κατεδάφιση των τειχών γύρω από την Παλιά Πόλη, την ανάπτυξη λεωφόρων, βιομηχανικών και κατοικημένων περιοχών στην κεντρική πόλη, τα προάστια και την ύπαιθρο. Στα μέσα του 19ου αιώνα, το τελικό σχήμα της παλιάς πόλης, αποκτήθηκε μετά την κατεδάφιση του οχυρωματικού συστήματος και τη δημιουργία δρόμων και λεωφόρων από το 1857 έως το 1863. Όταν το τείχος κατεδαφίστηκε, τα νερά του ποταμού Daugava δημιούργησαν το κανάλι της πόλης (Riga City Canal). Από το 1863 η παλιά πόλη δεν έχει υποστεί σημαντικές αλλαγές. Τα περισσότερα από τα μεσαιωνικά, αναγεννησιακά και μπαρόκ στυλ αρχιτεκτονικά αριστούργημα τα οποία εξακολουθούμε να βλέπουμε σήμερα, βρίσκονται στο κεντρικό τμήμα της Παλιάς Ρίγας.
Τα περισσότερα από τα 500 κτίρια της Παλιάς Πόλης, έχουν χαρακτηριστεί ως πολιτιστικά μνημεία. Η αρχιτεκτονική της πόλης αντιπροσωπεύει διάφορες περιόδους - από τη Ρωμανική και τη Γοτθική, την Αναγέννηση, τη Μπαρόκ, την Κλασική έως τη Σύγχρονη εποχή, μοντερνισμό, εκλεκτικισμό, αρτ νουβό και αρχιτεκτονική του 20ου και 21ου αιώνα. Η παλιά Ρίγα υπέφερε σοβαρά κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου, το 1941 και το 1944 όταν το ένα τρίτο όλων των κτιρίων της Παλιάς Πόλης καταστράφηκε. Μετά την αποκατάσταση της ανεξαρτησίας της Λετονίας, πολλά σημαντικά κτίρια στην Παλιά Πόλη ανακατασκευάστηκαν και ανοικοδομήθηκαν ώστε να αποκτήσει και πάλι την ιστορική της εμφάνιση και να γίνει η Ρόγα πόλος έλξης τουριστών.
Η παλιά πόλη της Ρίγας, με ξετρέλανε από την πρώτη στιγμή. Πολύ περισσότερο από πολλές άλλες παλιές πόλεις που έχω δει. Εξαιρετικής ομορφιάς κτίρια και αμέτρητες εκπληκτικές εκκλησίες, δαιδαλώδη λιθόστρωτα σοκάκια και κρυμμένα στενά, χρωματιστές μεσαιωνικές κατοικίες, η θέα του τεράστιου σε πλάτος ποταμού Νταουγκάβα που σε συνδυασμό με τον εκρηκτικό της χαρακτήρα την κάνουν μοναδική και ακαταμάχητη. Χωρίς να μπορώ να το εξηγήσω, ενώ είχε πάρα πολύ κόσμο δεν μου έβγαλε αυτόν τον τουριστικό χαρακτήρα που έχουν σχεδόν όλες οι παλιές πόλεις της Ευρώπης. Είχε κόσμο μέρα και νύχτα, ακουγόταν live μουσική από πολλά μαγαζιά, εκτός από τουρίστες είχε και ντόπιους που διασκέδαζαν και απολάμβαναν την παλιά πόλη και η αίσθηση που μας έδωσε ήταν πως είναι μια παλιά πόλη που δεν επαναπαύεται στην παραμυθένια της όψη, αλλά ξέρει να ζει!
Jāņa sēta
Πλατεία Reformācijas… Ναός Αγίου Πέτρου (Rīgas Sv. Pētera baznīca)
Ήμασταν στην πλατεία Reformācijas και επισκεφτήκαμε τον Ναό Αγίου Πέτρου (Rīgas Sv. Pētera baznīca). Η εκκλησία του Αγίου Πέτρου χτίστηκε το 1209, αλλά μόνο μερικοί από τους τοίχους και ορισμένοι πυλώνες του παρέμειναν από εκείνη την εποχή. Η σημερινή βασιλική δημιουργήθηκε κατά τις ανακαινίσεις του 15ου αιώνα και είναι η ψηλότερη εκκλησία της Ρίγας. Πληρώσαμε 9€ που περιλαμβάνει το εσωτερικό της εκκλησίας και φυσικά την ανάβαση στον πύργο της. Ο γοτθικός πύργος της εκκλησίας ολοκληρώθηκε στα τέλη του 15ου αιώνα, αλλά ήδη το 1666 κατέρρευσε. Το 1690, ένας νέος πύργος χτίστηκε σε μπαρόκ στυλ που ήταν η υψηλότερη ξύλινη κατασκευή στον κόσμο την εποχή εκείνη. Το 1721, μια αστραπή χτύπησε τον πύργο και τον έκαψε. Με απόφαση του Τσάρου Πέτρου Α’ ο πύργος ανακαινίστηκε. Κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, η εκκλησία κατεδαφίστηκε και ο πύργος κατέρρευσε και πάλι. Το 1967 άρχισε η ανακαίνιση του πύργου όπου αυτή τη φορά κατασκευάστηκε και μια μεταλλική κατασκευή με ανελκυστήρα.
Ανεβήκαμε τη σκάλα για να πάρουμε το ασανσέρ. Ο πύργος έχει ύψος 123 μέτρα όμως το ασανσέρ μας μετέφερε στη δεύτερη γκαλερί στο ύψος των 72 μέτρων. Το μπαλκονάκι είναι μικρό, καμία σχέση με το μεγάλο κατάστρωμα παρατήρησης της Ακαδημία Επιστημών. Όμως η θέα από δω ήταν η ωραιότερη πανοραμική θέα σε όλο το ταξίδι. Πραγματικά το πανόραμα αυτό χαράχτηκε στη μνήμη μου και με κάνει πάντα να νοσταλγώ τη Ρίγα. Ο υψηλότερος πύργος εκκλησίας στην πόλη και η πλατφόρμα θέασης, μας πρόσφερε μια εκπληκτική θέα στις κόκκινες στέγες της παλιάς πόλης, το σύγχρονο μέρος της πόλης, τον κόλπο της Ρίγας και τον ποταμό Daugava με το μεγάλο λιμάνι.
Το εσωτερικό της εκκλησίας
Η περιπλάνηση στην παλιά πόλη συνεχίστηκε. Και φτάσαμε στην ομορφότερη και πιο ζωντανή πλατεία της παλιάς πόλης, την Livu laukums. Είναι μια σχετικά νέα πλατεία αφού φτιάχτηκε μετά το 1950 και είναι φημισμένη για τα πολύ καλά διατηρημένα νεοκλασικά κτίρια της. Εστιατόρια, υπαίθρια καφέ, κουκλίστικα κτίρια, πανέμορφος κήπος με ανθισμένα λουλούδια συνθέτουν μια πανέμορφη μικρή πλατεία. Η πλατεία Līvu είναι το κέντρο της νεανικής ζωής της Ρίγας ειδικά τις βραδινές ώρες όμως πάντα έχει μια ζωντάνια και μια γοητεία που ξεχωρίζει μέσα στην παλιά πόλη.
Οδός Amatu, με το εξαιρετικό κτίριο της Lielā ģilde, της Μεγάλης Ομοσπονδίας της Ρίγα του 1853 που στεγάζει τη Λετονική Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα.
Στη γωνία της πλατείας Līvu είναι το Kaķu nams δηλαδή το σπίτι της γάτας. Αυτό το σπίτι χτίστηκε το 1910 για έναν πλούσιο Λετονό έμπορο, ο οποίος δεν έγινε δεκτός ως μέλος του Συνδέσμου Εμπόρων της Ρίγα στη Μεγάλη Ομοσπονδία. Ο έμπορος προσβεβλημένος, έβαλε δύο γλυπτά θυμωμένων γατών στους πυργίσκους της οροφής του κτιρίου, με τις ουρές τους στραμμένες στο κτίριο της Μεγάλης Ομοσπονδίας η οποία βρισκόταν σχεδόν απέναντι από το σπίτι του. Αυτή η κίνηση έδειξε καθαρά την κυνική σχέση του ιδιοκτήτη με τη Μεγάλη Ομοσπονδία και τα μέλη της. Η ενέργεια αυτή προκάλεσε ένα μεγάλο σκάνδαλο και με εντολή του δημοτικού συμβουλίου, οι σιδερένιες γάτες έπρεπε να στραφούν προς την άλλη πλευρά. Αλήθεια ή μύθος δεν ξέρω αλλά το αξιοθέατο από μόνο του δεν λέει και πολλά!
Οδός Smilšu. Στο βάθος ο Pulvertornis ή αλλιώς Πύργος της Πυρίτιδας. Ο πύργος αποτελούσε μέρος των αμυντικών οχυρώσεων της πόλης και είναι ο μοναδικός - από τους 18 πύργους που υπήρχαν, που έχει απομείνει μετά την κατεδάφιση των οχυρών της πόλης. Ανακατασκευάστηκε την περίοδο μεταξύ του 1937 και του 1940, όταν και συμπεριλήφθηκε στο κτιριακό σύμπλεγμα του Λετονικού Πολεμικού Μουσείου.,
Ένας δρόμος που μου άρεσε πολύ είναι η οδός Torņa. Στην μια πλευρά της οδού είναι το συγκρότημα κτιρίων Jēkaba kazarmas, το στρατόπεδο του Ιακώβ του 18ου αιώνα. Τα κίτρινα ιστορικά κτίρια φιλοξενούν διάφορα εστιατόρια και καφέ, τουριστικά μαγαζιά και ατελιέ! Στην απέναντι πλευρά του πλακόστρωτου υπάρχει ένα τμήμα του αμυντικού τείχους της πόλης του 13ου αιώνα με τον πύργο Ramera που ανακατασκευάστηκαν τη δεκαετία του 1980.
Από την οδό Torņa περάσαμε τη Σουηδική πύλη και μπήκαμε στην οδό Aldaru. Η Σουηδική πύλη (Zviedru vārti), είναι ένα αρχιτεκτονικό μνημείο του 17ου αιώνα, η μόνη πύλη στην πόλη που επέζησε μέχρι σήμερα από τις οκτώ που υπήρχαν εκείνη την εποχή. Ακριβώς δίπλα περνάει το στενό της οδού Trokšņu. Το σημείο αυτό είναι από τα πιο γραφικά και όμορφα στην παλιά πόλη.
Trokšņu iela
Mazā Trokšņu iela
Μεταξύ των οδών Jēkaba και Klostera, το πυραμιδικό μνημείο Barikades για όσους έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της σοβιετικής επίθεσης στο Υπουργείο Εσωτερικών της Λεττονίας στις 20 Ιανουαρίου 1991. Το μνημείο βρίσκεται πίσω από τον καθεδρικό ναό του Αγίου Ιακώβου.
Klostera iela
Jēkaba iela
Η συνέχεια είχε ξεκούραση. Αλλά όχι όπου κι όπου. Στο Parunāsim kafe'teeka, που αυτοαποκαλείται το πιο ρομαντικό καφέ στην παλιά πόλη. Δεν ξέρω αν είναι το πιο ρομαντικό αλλά σίγουρα είναι από τα ομορφότερα καφέ που έχουμε επισκεφτεί. Έχει δυο εισόδους, από την Jēkaba iela και την Klostera iela. Πριν καν μπούμε στο εσωτερικό του, το στενό σοκάκι και η μικρή αυλή του καφέ μας είχαν εντυπωσιάσει.
Είσοδος από την οδό Jēkaba
Είσοδος από την οδό Klostera
Και το εσωτερικό του καφέ όμως είναι καταπληκτικό. Με Vintage αισθητική και εξαιρετική διακόσμηση, με υπέροχη ατμόσφαιρα και πάρα πολύ φιλικό προσωπικό. Το καφέ διαθέτει μεγάλη ποικιλία από εξαιρετικά γλυκά κυρίως κέικ οπότε δεν γινόταν να μη συνοδέψω τον καφέ μου με ένα πεντανόστιμο κέικ. Για έναν καφέ, μια σπιτική λεμονάδα και ένα κέικ πληρώσαμε 13,40€. Η χαλαρωτική ατμόσφαιρα και το ζεστό περιβάλλον μας γέμισαν μπαταρίες για τη συνέχεια, που είχε πολλά χιλιόμετρα!
Ακριβώς δίπλα από το καφέ Parunāsim, είναι η οδός Mazā Pils iela και τρια διάσημα στην παλιά πόλη κτίρια, Trīs Brāļi που θα πει τρία αδέρφια. Τα τρία αδέρφια είναι ένα κτιριακό συγκρότημα που αποτελείται από τρεις κατοικίες, που μαζί αποτελούν το παλαιότερο συγκρότημα κατοικιών στη Ρίγα. Το μεσαίωνα η Ρίγα είχε στενούς δεσμούς με τους Ολλανδούς εμπόρους, και η αρχιτεκτονική των κτιρίων έχει επιρροές από την ολλανδική αναγεννησιακή αρχιτεκτονική. Το πρώτο από δεξιά είναι το παλαιότερο χτισμένο το 1490, το μεσαίο το 1646 και το τρίτο χτίστηκε το δεύτερο μισό του 17ου αιώνα. Το συγκρότημα των Τριών Αδελφών στεγάζει το Λετονικό Μουσείο Αρχιτεκτονικής και την Κρατική Επιθεώρηση Προστασίας της Κληρονομιάς.
Mazā Pils iela
Πλατεία Pils (Pils laukums), και η Η Παναγία του Πόνου…
Στην Anglikāņu iela η Αγγλικανική Εκκλησία του Αγίου Σωτήρος (Anglikāņu Svētā Pestītāja baznīca)
Δίπλα στην όχθη του ποταμού Daugava είναι το κάστρο της Ρίγας, ένα από τα σημαντικότερα μεσαιωνικά κάστρα στη Λετονία η κατασκευή του οποίου άρχισε στις 15 Ιουνίου 1330. Το κάστρο έχει καταστραφεί επανειλημμένα και έχει υποβληθεί σε εκτεταμένες εργασίες ανασυγκρότησης και επέκτασης πολλές φορές. Το κάστρο της Ρίγα είναι η επίσημη κατοικία του Προέδρου της Λετονίας από το 1922, με εξαίρεση την σοβιετική κατοχή. Μετά την αποκατάσταση της ανεξαρτησίας της Λετονίας, το βόρειο τμήμα του Κάστρου έγινε πάλι κατοικία του Προέδρου της Λετονίας.
Πριν συνεχίσουμε στην παλιά πόλη παρεκκλίναμε για λίγο της πορείας γιατί μας φώναξε ο ποταμός Daugava και η όμορφη παραλιακή του αλλά και το όμορφο μονοπάτι μπροστά από την παλιά πόλη. Ο λαμπερός ήλιος, η θέα, ο μεγάλος ποταμός, η πανέμορφη παραλιακή μας έκανε να μη θέλουμε να φύγουμε.
Συνέχεια επί της παλιάς πόλης. Τριγυρνούσαμε αρκετή ώρα στα στενά της Ρίγας αλλά ακόμα δεν είχαμε δει τις δυο πιο σημαντικές πλατείες της παλιάς πόλης. Από την Pils iela φτάσαμε στην κεντρική πλατεία Doma laukums. Η πλατεία Doma είναι η μεγαλύτερη πλατεία στην Παλιά Πόλη και θεωρείται η καρδιά της, με αιμοφόρα αγγεία τους 7 δρόμους που καταλήγουν σ’αυτήν! Η πλατεία Dome άρχισε να χτίζεται στα τέλη του 19ου αιώνα όταν κατεδαφίστηκαν αρκετά κτίρια στις δυο πλευρές της. Το 1885 η πλατεία πήρε το σημερινό της όνομα, αλλά το 1936 πήρε το σημερινό της σχήμα, ενώ συνεχίστηκε η επέκτασή της όταν καταστράφηκαν και άλλα κτίρια μετά το 1950. Ουσιαστικά η πλατεία πήρε την τελική της μορφή μόλις το 1960 όταν αποκαταστάθηκαν κάποια κτίρια που καταστράφηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Η πλατεία Dome περιβάλλεται από πολλά σημαντικά αρχιτεκτονικά μνημεία που χρονολογούνται από τον 19ο και τον 20ό αιώνα με πρώτο και καλύτερο τον Καθεδρικό Ναό της Ρίγα (Rīgas Doms), από τα πιο αναγνωρίσιμα ορόσημα στη Λετονία. Η εκκλησία θεμελιώθηκε στις 25 Ιουλίου 1211 αλλά απέκτησε την παρούσα εμφάνισή της στα τέλη του 19ου αιώνα. Ο καθεδρικός ναός της Ρίγας είναι το μεγαλύτερο και ένα από τα παλαιότερα ιερά κτίρια της μεσαιωνικής περιόδου στη Λετονία και όλης της περιοχής της Βαλτικής. Αν και η πλατεία είναι δυσανάλογα μεγάλη σε σύγκριση με την ίδια την παλιά πόλη μου άρεσε για τη μεγαλοπρέπεια της, για τον εξαιρετικό καθεδρικό ναό και για όλα τα εκπληκτικά κτίρια που την περιβάλουν αλλά και για τα όμορφα καφέ της.
Στη μια πλευρά της πλατείας υπάρχει ένα κτίριο, πάνω στο οποίο αποτυπώνονται εικαστικές παρεμβάσεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Μία ενδιαφέρουσα ιδέα, καθώς τόσο οι ντόπιοι, αλλά και οι επισκέπτες που ξαναέρχονται στη Ρίγα, μπορούν να δουν κάθε φορά κάτι διαφορετικό.
Εδώ ο κύριος ρεμβάζει στην πλατεία έξω από ένα καφέ!
Από τα πιο γραφικά στενά, Rozena iela
Στο στενό της Krāmu iela με οδό Jauniela, ένα από τα χαρακτηριστικά και γραφικά σημεία της παλιάς πόλης, το εστιατόριο 1221 πήρε την ονομασία του από τη χρονιά ορόσημο, καθώς το 1221 φτιάχτηκε αυτός ο δρόμος και έγινε ο πρώτος δρόμος της Παλιάς Πόλης και το σπίτι που στεγάζεται το εστιατόριο το πρώτο σπίτι που χτίστηκε στον δρόμο αυτό. Το εστιατόριο βέβαια δημιουργήθηκε πολύυυυ μετά, συγκεκριμένα το 2010 και είναι ένα από τα πιο ακριβά και εκλεπτυσμένα εστιατόρια υψηλής γαστρονομίας στη Ρίγα.
Στην οδό Tirgoņu iela είναι μια μικρή πλατεία. Ήταν από τα πιο ζωντανά μέρη της παλιάς πόλης, με υπαίθρια καφέ στο κέντρο της, με πολύ κόσμο, με λουλούδια και με πολύ χρώμα. Μου άρεσε πάρα πολύ.
Kungu iela
Ναος Αγίου Πέτρου από την Kungu iela
Και φτάνουμε στην πλατεία του Δημαρχείου (Ratslaukums). Κατά τον Μεσαίωνα, λειτουργούσε ως υπαίθρια αγορά και μέχρι τον 19ο αιώνα ήταν το οικονομικό και διοικητικό κέντρο της Ρίγας. Η πλατεία βομβαρδίστηκε μαζικά κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και ανοικοδομήθηκε σχεδόν στην αρχική της μορφή. Το εξαιρετικό Δημαρχιακό μέγαρο ξαναχτίστηκε το 2003. Στην μέση της πλατείας δεσπόζει το άγαλμα του πολιούχου αγίου της πόλης St. Roland, το Μουσείο Κατοχής που αναφέρεται στη γερμανική και ρωσική κατοχή της χώρας από το 1940 έως το 1991, το Μουσείο Επαγγελμάτων, το Τεχνικό Πανεπιστήμιο της Ρίγα και φυσικά το πιο πολυφωτογραφημένο κτίριο της πλατείας, ένα από τα ορόσημα της Ρίγας την ''Οικία των Μαυροκέφαλων''. Είναι ένα από τα πιο λαμπρά κτίρια στη Ρίγα του 1334 που στέγαζε την έδρα της εμπορικής ένωσης της Αδελφότητας των Μαυροκέφαλων, που ήταν ένα εμπορικό επιμελητήριο μια συντεχνία για ανύπαντρους εμπόρους, πλοιοκτήτες και αλλοδαπούς.
Το κτίριο βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς στις 28 Ιουνίου 1941 και τα ερείπιο που είχαν απομείνει κατεδαφίστηκαν από τους Σοβιετικούς το 1948. Είναι εντυπωσιακό το πως αυτό το περίτεχνο κτίριο χτίστηκε ολόιδιο το 1999. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό δείγμα Ολλανδικής Αναγέννησης.
Το Δημαρχείο
Η παλιά πόλη της Ρίγας δεν χορταίνεται εύκολα όμως είχαμε να δούμε κι άλλο κομμάτι της πόλης.
Άλλωστε θα απολαμβάναμε την παλιά πόλη πολλές φορές μέρα και νύχτα.
Last edited by a moderator:
