giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.728
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2 - Ταλίν: Η άφιξη και οι οχυρώσεις στην παλιά πόλη!
- Κεφάλαιο 3 - Ταλίν: Παλιά πόλη (All-linn και Toompea)
- Κεφάλαιο 4 - Ταλίν: Kadriorg και Pirita
- Κεφάλαιο 5 - Ταλίν: Καταρράκτες Jägala και η εναλλακτική Kalamaja!
- Κεφάλαιο 6 - Ταλίν: Μια φυλακή μια παραλία και τα φώτα της πόλης!
- Κεφάλαιο 7 - Narva: Στα σύνορα με τη Ρωσία!
- Κεφάλαιο 8 - Ελσίνκι: 4 χρόνια μετά!
- Κεφάλαιο 9 - Ρίγα: Η άφιξη και η Παλιά πόλη (Vecrīga)!
- Κεφάλαιο 10 - Ρίγα: Κέντρο (Centrs) και σούρουπο στον Νταουγκάβα!
- Κεφάλαιο 11 - Ρίγα: Η Aρτ νουβό συνοικία, η hipstery γειτονιά και η Jurmala!
- Κεφάλαιο 12 - Ρίγα: Κεντρική αγορά και αριστερή όχθη του Νταουγκάβα!
Ελσίνκι: 4 χρόνια μετά!
Πόσο βάρβαρο είναι να είσαι ταξίδι αναψυχής και να πρέπει να ξυπνήσεις πουρνό πουρνό! Το ξυπνητήρι στις 05:45 χτυπούσε αλύπητα αλλά δεν υπήρχε χρόνος για καθυστερήσεις. Έπρεπε στις 7 να είμαστε στο λιμάνι. Από το να αλλάζουμε αστικά, προτίμησα να πάρουμε ένα αστικό, να κατέβουμε στη στάση Estonia και από εκεί να πάμε με τα πόδια μέχρι το λιμάνι. Από τη στάση Estonia μέχρι το λιμάνι κάναμε γύρω στα 18 λεπτά περπάτημα και ήμασταν μέσα στα χρονικά περιθώρια χωρίς τρέξιμο και άγχος.
Τα εισιτήρια μας τα είχα κλείσει βδομάδες πριν από την Talink https://booking.tallink.com/ όμως το check in το έκανα την προηγούμενη μέρα όπως γίνεται με τα αεροπορικά εισιτήρια. Το check ανοίγει 24 ώρες πριν και κλείνει 20 λεπτά πριν την αναχώρηση. Τα πλοία της Talink αναχωρούν από το Reisiterminal D, ενώ τα πλοία της Viking Line φεύγουν από το Reisiterminal B. Γι’αυτό ελέγξτε το τέρμιναλ αναχώρησης γιατί δεν είναι κοντά μεταξύ τους και δεν εξυπηρετούν τα ίδια αστικά και τραμ. Τα εισιτήρια με επιστροφή κόστισαν 30€ έναντι 32€ στη Viking Line. Προτίμησα την Talink γιατί είναι κατά ένα μισάωρο πιο γρήγορη και γιατί είχε καλύτερη ώρα αναχώρησης από το Ελσίνκι.
7+ ήμασταν ήδη μέσα στο τέρμιναλ. Για να προχωρήσουμε στη φισούνα που οδηγεί στο πλοίο, απλά σκανάραμε το barcode από το κινητό μας για να ανοίγουν οι πόρτες όπως γίνεται στους σταθμούς μετρό. Αυτό ήταν! Σε λίγα λεπτά ήμασταν μέσα στο υπερσύγχρονο πλοίο. Αν και η θερμοκρασία ήταν 13 βαθμοί, καθίσαμε έξω ώστε να δούμε το Ταλίν από το κατάστρωμα του πλοίου και να καλημερίσουμε τους φιλικούς γλάρους!
Το πλοίο αναχώρησε στις 8:00. Είχαμε φροντίσει την προηγούμενη μέρα να αγοράσουμε από σούπερ μάρκετ διάφορα σνακ να έχουμε μαζί μας γιατί το πλοίο και το Ελσίνκι είναι πανάκριβα. Την αράξαμε σε διάφορα σημεία στο εσωτερικό του πλοίου αλλά βγαίναμε και στο κατάστρωμα για να πάρουμε τον αέρα της θάλασσας και να δούμε τις διάσπαρτες νησίδες στη βαλτική.
Οι 2 ώρες πέρασαν πολύ γρήγορα. Βγήκα όλο λαχτάρα να δω τη θέα της πόλης όπως το 2015 που φτάσαμε στο Ελσίνκι από τη Στοκχόλμη. Κι ενώ το πλοίο ήταν έτοιμο να δέσει στο λιμάνι, εμένα δεν μου κολλούσε αυτή η θέα σε σχέση με αυτό που έβλεπα 4 χρόνια πριν!
2015
Έλεγξα ξανά το ηλεκτρονικό εισιτήριο και μου λύθηκε η απορία. Το Ελσίνκι έχει και δεύτερο λιμάνι. Το δυτικό λιμάνι του Ελσίνκι (Länsisatama Helsinki) για τα πλοία της Talink, ενώ το άλλο λιμάνι είναι το Katajanokan terminaali για τα πλοία της Viking line. Χαλάστηκα προς στιγμήν γιατί αυτή η απρόσμενη εξέλιξη μου μπέρδευε όλο το σχεδιασμό που είχα κάνει. Το δυτικό λιμάνι είναι στην άλλη άκρη της πόλης κι εγώ είχα σχεδιάσει μια διαδρομή που ξεκινούσε από το άλλο λιμάνι. Λύσεις όμως για όλα υπάρχουν. Πολύ απλά θα πάμε με το τραμ στο άλλο λιμάνι και θα ξεκινήσουμε από εκεί όπως έγινε και το 2015. Βγάλαμε από τα αυτόματα μηχανήματα μια ημερήσια κάρτα απεριορίστων διαδρομών με 8€ διότι τα μεμονωμένα εισιτήρια στο Ελσίνκι κοστίζουν 4€! Οπότε η επιλογή της ημερήσιας κάρτας είναι μονόδρομος. Από την αφετηρία Länsiterm. T1 πήραμε το τραμ 7. Κάναμε μια αλλαγή τραμ στο κέντρο, πήραμε το 5 και κατεβήκαμε στη στάση Kauppiaankatu, κοντά στο άλλο λιμάνι.
Είμαστε στο ίδιο σημείο που ξεκινήσαμε και πριν 4 χρόνια τον Οκτώβριο του 2015. Εκείνη την κρύα και μουντή ημέρα του Οκτωβρίου γνωρίσαμε για πρώτη φορά το Ελσίνκι. Μου είχε αφήσει μέτριες εντυπώσεις όμως δεν μπορέσαμε να δούμε το μεγαλύτερο μέρος της πόλης. Είχαμε λίγες ώρες στη διάθεσή μας, είχε κρύο, ένα κομμάτι του καθεδρικού είχε σκαλωσιές, δεν είδαμε τα μεγάλα πάρκα της πόλης, οι αγορές της ήταν κλειστές λόγω Κυριακής και δεν περπατήσαμε σημαντικούς δρόμους. Και το πιο σημαντικό? Δεν είχα αγοράσει μαγνητάκι για την συλλογή μου! Είχα πει λοιπόν πως το Ελσίνκι θα ήθελα να το ξαναδώ και να του δώσω ακόμα μια ευκαιρία και να το δω με καλό καιρό σε ημερήσια εκδρομή από το Ταλίν. Να που έγινε λοιπόν.
Οι ώρες που είχαμε στη διάθεση μας ήταν περίπου δέκα. Ήθελα να δω μέρη που είχα δει και τότε αλλά και σημεία καινούρια που δεν είχαμε επισκεφτεί. Δεν έβαλα τον πύργο του Ολυμπιακού σταδίου, δεν έβαλα την εκκλησία των βράχων Τεμπελιαούκιο που είχαμε δει την προηγούμενη φορά. Διαπίστωσα βέβαια πως η πόλη του Ελσίνκι είναι μεγάλη. Πως και πάλι δεν κατάφερα να δω όλα όσα είχα σημειώσει και φυσικά δεν γινόταν να προσθέσω μέσα στο πρόγραμμα και το νησί φρούριο Suomenlinna που όσο κι αν ήθελα να δω ακόμα ένα μέρος Παγκόσμιας κληρονομιάς Ουνέσκο, θα μας έτρωγε πολύ χρόνο από την πόλη. Το Ελσίνκι τότε μου φάνηκε μουντό και βαρετό. Αυτή τη φορά το Ελσίνκι ήταν πάρα πολύ ζωντανό, πιο χαρούμενο, με κίνηση και πολύ κόσμο στους δρόμους και στα αξιοθέατα, με παλμό όπως έχουν οι μεγάλες μητροπόλεις. Πριν ξεκινήσω την περιήγηση θα υπενθυμίσω την ιστορία που έγραψα για το Ελσίνκι πριν 4 χρόνια ώστε όποιος ψάχνει πληροφορίες και προγραμματίζει ένα ταξίδι εκεί, να τις βρει και στις δυο ιστορίες.
https://www.travelstories.gr/community/threads/Ευφορία-στη-Σκανδιναβία-ή-Σκανδιναβικό-τουρλού-sto-cop-hel.53008/?chapter=10
Έχει μια ήλιο μια συννεφιά και η θερμοκρασία αναμένεται να φτάσει τους 19. Δεν είναι κι άσχημα. Ξεκινάμε από την Kauppiaankatu και την Kruunuvuorenkatu, δρόμοι με πολλά αρ νουβό κτίρια.
Στο τέλος του δρόμου το πάρκο Tove Janssonin puisto. Ακριβώς δίπλα στο λόφο ο Ορθόδοξος Καθεδρικός Ναός Ουσπένσκι του Ελσίνκι (Uspenskin katedraali). Είχε πολύ κόσμο και αρκετά γκρουπάκια. Από το προαύλιο του είχαμε ωραία πανοραμική θέα της πόλης και της μεγάλης υπαίθριας αγοράς Kauppatori. Από ψηλά φαινόταν πως η πόλη κινείται σε πολύ έντονους ρυθμούς.
Στο βάθος ο τρούλος του Καθεδρικού Ναού του Ελσίνκι
Market Square / Kauppatori
Η λεωφόρος Pohjoisranta
Κατεβήκαμε το μικρό λόφο της εκκλησίας και στα δεξιά ακολουθήσαμε την οδό Kanavaranta με τα όμορφα κτίρια από τούβλο, δίπλα στην Helsinki Marina με ωραία θέα προς τα εντυπωσιακά μέγαρα της λεωφόρου Pohjoisranta. Κάναμε και την πρώτη μας στάση σε ένα καφέ που είχα σταμπάρει από την προηγούμενη φορά αλλά το είχαμε πετύχει κλειστό. Το Johan & Nyström στην οδό Kanavaranta 7C. Πολύ ωραίο μαγαζί, με ωραίο καφέ και φιλικές κοπέλες στο μπαρ. 7,40€ για έναν καπουτσίνο και έναν μίνι εσπρέσο για Ελσίνκι μου φάνηκε φτηνό!
Johan & Nyström
Συνεχίσαμε στην εντυπωσιακή παραλιακή Pohjoisranta…
Rauhankatu
Säätytalo
Να που ξαναβρισκόμαστε στην μεγάλη πλατεία του Ελσίνκι Senaatintori με το σύμβολο της πόλης, τον Καθεδρικό Ναό του Ελσίνκι. Αυτή τη φορά χωρίς σκαλωσιές, μας παρουσιάστηκε στα καλύτερά του! Ο Φινλανδικός Ευαγγελικός Λουθηρανικός καθεδρικός ναός της μητρόπολης του Ελσίνκι, είναι ένας επιβλητικός ολόλευκος ναός χτισμένος το 1852 σε νεοκλασικό στυλ, και αποτελεί ξεχωριστό ορόσημο στην πόλη του Ελσίνκι, με τον ψηλό, πράσινο θόλο του που περιβάλλεται από τέσσερις μικρότερους θόλους. Η πλατεία Γερουσίας είχε πολύ κόσμο και είχε κατακλυστεί από τουριστικά λεωφορεία αλλά ήμουν πραγματικά χαρούμενος που βρισκόμουν ξανά εδώ και αυτή τη φορά μου άρεσε πολύ περισσότερο το κλίμα και η ζωντάνια που επικρατούσε. Από το επίπεδο της εκκλησίας πάνω στα σκαλιά παρατηρούσαμε από ψηλά την πλατεία και τα κτίρια που την περιβάλουν όπως το πανεπιστήμιο του Ελσίνκι, το κυβερνητικό παλάτι Valtioneuvoston linna αλλά και το Sederholmin talo απέναντι που είναι το παλαιότερο σπίτι στο κέντρο του Ελσίνκι. Στο κέντρο της πλατείας το άγαλμα του αυτοκράτορα Αλέξανδρου Β ' μας υπενθυμίζει τη στενή σχέση της Φινλανδίας με την αυτοκρατορική Ρωσία. Πολύς κόσμος, ζωγράφοι με γκραβούρες, Κινέζοι να βγαίνουν αμέτρητες σέλφι με φόντο τον καθεδρικό, καντίνες με φρέσκους χυμούς, τραμ, τουριστικά λεωφορεία και γενικά ένας χαμός συνέθεταν την εικόνα της πλατείας εκείνη την ώρα!
Οδός Sofiankatu
Σε ελάχιστα λεπτά ήμασταν στην Kauppatori, την πλατεία αγοράς. Ακριβώς μπροστά από το Δημαρχείο και δίπλα από το πορθμείο που κάνει τις εκδρομές μέχρι τη Suomenlinna, είναι στημένη η μεγάλη υπαίθρια αγορά του Ελσίνκι. Αν κάτι μου έμεινε απωθημένο από την προηγούμενη επίσκεψή μας είναι ότι η αγορά ήταν κλειστή λόγω εποχής! Η κεντρική υπαίθρια αγορά λειτουργεί από την άνοιξη μέχρι το φθινόπωρο από την Πέμπτη μέχρι την Κυριακή. Η αγορά κατακλύζεται από κόσμο επίσης στις αρχές Οκτωβρίου όταν ξεκινά η ετήσια αγορά ρέγγας του Ελσίνκι ( silakkamarkkinat ), ένα γεγονός που ξεκίνησε το 1743! Μια μακρά παράδοση στην πλατεία είναι επίσης η έκθεση παλιών αμερικανικών αυτοκινήτων την πρώτη Παρασκευή κάθε μήνα.
Κι αν την προηγούμενη φορά βρήκαμε την πλατεία άδεια και μίζερη, τώρα έσφυζε από ζωή! Υπήρχαν πολλοί πάγκοι που πωλούσαν φινλανδικά φαγητά της ώρας, υπαίθρια καφέ, πολλοί πάγκοι με αναμνηστικά και χειροποίητες δημιουργίες. Οι τιμές είναι αρκετά καλές γι’αυτό και δεν αφήσαμε την ευκαιρία να αγοράσουμε αρκετά καλαίσθητα σουβενίρ και μαγνητάκια από μια τρομερά φιλική κυρία σε πολύ καλές τιμές. Σίγουρα πιο οικονομικά απ’ ότι τα σουβενιράδικα στο Ταλίν! Και οι τιμές στα φαγητά όμως δεν ήταν απαγορευτικές. Ήθελα πολύ να δοκιμάσω μια παραδοσιακή σούπα σολομού η οποία κοστίζει 8€ αλλά ήταν πρωί και δεν ήθελα να φάω με το ζόρι ψάρι. Φάγαμε όμως μια εξαιρετική φινλανδική σοκολάτα Fazer που βγαίνει μια διάφορα γεμίσματα αρκτικών λικέρ! Κάναμε μια πολλή ωραία βόλτα στην αγορά κι εκείνη τη στιγμή βγήκε και ένας δυνατός ήλιος που μας ζέστανε!
Το κέντρο αναψυχής Allas Sea Pool
Ακριβώς απέναντι είναι η παλιά κλειστή αγορά την οποία είχαμε βρει κλειστή την προηγούμενη φορά λόγω Κυριακής, αλλά αυτή τη φορά μπήκαμε στο εσωτερικό της. Η παλιά αγορά λειτουργεί από το 1889 και το κτίριο της είναι πρόσφατα ανακαινισμένο. Διαθέτει ευρύ φάσμα από εκλεκτά προϊόντα delicatessen και φινλανδικές σπεσιαλιτέ ενώ οι αίθουσες της περιλαμβάνουν επίσης εστιατόρια και καφέ. Η αγορά είναι μικρή και στενή και σε κάποια σημεία της υπήρχε συνωστισμός. Ο περισσότερος κόσμος έκανε οφθαλμόλουτρο όπως κι εμείς, μιας και οι τιμές ήταν πολύ φινλανδικές!
Ο καιρός δεν είχε αποφασίσει τη θέλει! Διότι τη μια έβγαινε ήλιος ζέσταινε και μετά από λίγα λεπτά τον κάλυπταν πυκνά σύννεφα και έβγαινε ψύχρα. Αυτή η εναλλαγή γινόταν συνέχεια κι εμείς ήμασταν βάλε-βγάλε τα μπουφάν. Την πλατεία Kasarmitori την είχαμε επισκεφτεί και την προηγούμενη φορά. Όπως τότε, έτσι και τώρα δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Η μοναδική αλλαγή που βρήκα είναι η προσθήκη ενός ιδιαίτερου αγάλματος που ονομάζεται Valon tuoja / Lightbringer δηλαδή αυτός που φέρνει το φως και είναι το Εθνικό Μνημείο του Χειμερινού Πολέμου 1939-1940. Το γλυπτό αποτελείται από έναν στρατιώτη που στέκεται πάνω σε μια μπάλα. Μέσα στη σφαίρα υπάρχουν 105 φωτογραφίες του Χειμερινού Πολέμου που κράτησε 105 ημέρες. Πάντα κάτι καινούριο θα μαθαίνω!
Η διαδρομή που ακολουθήσαμε στη συνέχεια ήταν καινούρια για μας άρα είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον γιατί θα βλέπαμε περιοχές που δεν είχαμε δει 4 χρόνια πριν. Επισκεφτήκαμε τα δυο μεγάλα πάρκα της πόλης που βρίσκονται κοντά μεταξύ τους. Πρώτα στο πάρκο με το εύηχο και εύκολο όνομα, Tähtitorninvuoren puisto που σημαίνει παρατηρητήριο λόφου! Όπως λέει και το όνομά του, το πάρκο αυτό βρίσκεται σε λόφο. Στη μέση βρίσκεται το παρατηρητήριο που φτιάχτηκε το 1834 και την εποχή εκείνη αντιπροσώπευε μια υπερσύγχρονη εγκατάσταση και χρησίμευσε ως πρότυπο για πολλά άλλα παρατηρητήρια στην Ευρώπη ενώ το 1890 ολοκληρώθηκε ένας πύργος για το διπλό φωτογραφικό τηλεσκόπιο στον κήπο του παρατηρητηρίου. Το πάρκο είναι κατάφυτο και έχει ωραία θέα προς τη θάλασσα.
Στη συνέχεια πήγαμε στο επόμενο πάρκο που βρίσκεται σε πολλή κοντινή απόσταση. Το πάρκο Kaivopuisto είναι ένα από τα παλαιότερα και πιο αγαπημένα πάρκα στο Ελσίνκι. Βρίσκεται στο νότιο άκρο της χερσονήσου, περιβάλλεται από πρεσβείες και βίλες, και από κάποια σημεία του έχει θέα προς τη θάλασσα. Το καταπράσινο γκαζόν του τα ιδιαίτερα βράχια του, η κοντινή του απόσταση με τη θάλασσα το κάνουν ένα ιδανικό μέρος για χαλάρωση. Στο υψηλότερο σημείο του πάρκου βρίσκεται το Παρατηρητήριο Ursa που χρονολογείται από το 1926. Το πάρκο είναι πολύ μεγάλο και με την κούραση που είχαμε είδαμε ένα κομμάτι του. Την αράξαμε στους βράχους αγναντεύοντας το τοπίο και προσπαθώντας να ζεσταθούμε από τον ήλιο που δεν έλεγε να αποφασίσει αν θέλει να βγει ή να κρυφτεί πίσω από τα σύννεφα!
Από το παρατηρητήριο Ursa
Κατεβήκαμε το μικρό λόφο και από το πάρκο βρεθήκαμε στην παραλιακή Ehrenströmintie και Merisatamanranta με πλήθος από σκάφη να είναι αραγμένα στις μαρίνες και στα νησάκια απέναντι. Εκείνη την ώρα ο ήλιος εμφανίστηκε δυναμικά και μας έκανε να ξαναθυμηθούμε ότι είναι καλοκαίρι. Η παραλιακή μας άρεσε πάρα πολύ, είναι μια ωραία περιοχή για περίπατο και κατά μήκος της έχει πολλά θερινά καφέ και περίπτερα. Καθίσαμε στο Café Compass και απολαύσαμε τον ήλιο με καφεδάκι και ρολό κανέλας. Διανύσαμε όλη την παραλιακή και παρόλο που είχαμε κουραστεί, η διαδρομή ήταν τόσο ευχάριστη και όμορφη που μας έφτιαξε την διάθεση. Χαζεύαμε τα μικροσκοπικά νησάκια απέναντι με τις μαρίνες που είναι σε απόσταση αναπνοής, περάσαμε το φημισμένο Cafe Carusel, και καταλήξαμε στο πάρκο μνήμης με το μνημείο των ναυτικών και στην παραλία Eiran uimaranta.
Μνημείο των ναυτικών και των νεκρών της θάλασσας
Παραλία Eiran uimaranta.
Καλό το περπάτημα, όμως είχαμε και μια κάρτα απεριορίστων διαδρομών. Αν και το επόμενο μέρος που θέλαμε να πάμε ήταν γύρω στα 20 λεπτά με τα πόδια, ήταν επιβεβλημένη η ανάγκη να γλιτώσουμε λίγο περπάτημα. Πήγαμε στη στάση Eira στην οδό Laivurinkatu, και πήραμε το αστικό 21. Λίγες στάσεις μετά κατεβήκαμε στην πλατεία Hietalahdentori.
Ο χειμώνας στη Φινλανδία δεν είναι αστείος. Είναι μια σκληρή πραγματικότητα για τους Φινλανδούς που τους πλήττει κατά τη διάρκεια των έξι μηνών του έτους. Έτσι, όταν έρχεται η Άνοιξη, όλοι βγαίνουν από το καβούκι τους και η πόλη μοιάζει να ζει πραγματικά μια αναγέννηση. Μόλις οι μέρες γίνουν όλο και πιο ζεστές, οι Φινλανδοί αρχίζουν να ξοδεύουν όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο έξω. Οι θερμότερες θερμοκρασίες και οι μακρύτερες ώρες φωτός δίνουν στο Ελσίνκι μια ζωντανή ατμόσφαιρα και φέρνουν πίσω τις υπαίθριες αγορές στην πρώτη σκηνή της ζωής της πόλης. Και είναι γεγονός καθώς η φινλανδική πρωτεύουσα έχει έξι πλατείες που προορίζονται αποκλειστικά για υπαίθριες αγορές. Έτσι λοιπόν μετά την υπαίθρια αγορά στην πλατεία Kauppatori θα γνωρίζαμε το διάσημο παζάρι του Ελσίνκι.
Το Hietalahti Flea Market (γνωστό και ως Hietsu), είναι η μεγαλύτερη , η πιο αγαπημένη και καταξιωμένη υπαίθρια αγορά του Ελσίνκι που λειτουργεί τους καλοκαιρινούς μήνες. Έχει περίπου 150 πάγκους με αμέτρητα παλιά αλλά και νέα αντικείμενα. Ήταν Σάββατο και την πετύχαμε στο φουλ της έντονης δραστηριότητας της! Μπορεί να μην αγοράσαμε κάτι όμως μπήκαμε στο κλίμα της εορταστικής ατμόσφαιρας που δίνει η υπαίθρια αγορά. Απ’ ότι είδα οι συναλλαγές γίνονται μόνο με μετρητά ενώ μου έκανε εντύπωση πως η τιμή αγοράς των προϊόντων είναι διαπραγματεύσιμη! Ναι, παζάρεμα στο Ελσίνκι! Πίσω από το παζάρι, είναι η Hietalahden kauppahalli, μια παλιά αίθουσα αγοράς. Μπήκαμε στο εσωτερικό της για να πάρουμε μια ιδέα περί τίνος πρόκειται. Είναι μια αγορά που περιλαμβάνει πολλά καφέ και εστιατόρια με διεθνή κουζίνα όπως Ιαπωνική, πορτογαλική, ιταλική, γαλλική και μεσανατολική κουζίνα.
Ένα ακόμα πάρκο που επισκεφτήκαμε ήταν το Sinebrychoffin puisto πολύ κοντά στην πλατεία Hietalahti. Ένα περιποιημένο πεντακάθαρο πάρκο σε ύψωμα με σύμβολο του έναν κόκκινο πύργο από τούβλο. Δεν είχε πολύ κόσμο όμως εμείς ξεκουραστήκαμε στο αφράτο γρασίδι του και ανασυντάξαμε δυνάμεις!
Η λεωφόρος Bulevardi είναι από τους πιο δημοφιλής δρόμους του Ελσίνκι η οποία κατά μήκος της έχει πλήθος από ιστορικά και αξιόλογα κτίρια, πολλά εστιατόρια, καφέ και γκαλερί τέχνης. Στη λεωφόρο βρίσκεται και το Alexander Theatre όμως εμείς δώσαμε περισσότερη σημασία στον αριθμό 9 της λεωφόρου που είναι το διάσημο καφέ Ekberg με ιστορία από το 1852. Το Ekberg είναι το παλιότερο αρτοποιείο ζαχαροπλαστείο και καφέ της Φινλανδίας. Το καφέ ήταν γεμάτο κόσμο μέσα και έξω, οπότε είπαμε να πάμε στο ζαχαροπλαστείο να πάρουμε ένα γλυκό να το φάμε στο πόδι. Οι τιμές είναι ανάλογες της ποιότητας, του ονόματος, και της χώρας! Δηλαδή πολύ υψηλές. Πήρα μια μικρή τάρτα με φρούτα του δάσους με 5€ αλλά την απόλαυσα!
Ζαχαροπλαστείο Ekberg. Ο Rose εν ώρα παραγγελίας…
Πήραμε και πάλι το αστικό και λίγα λεπτά μετά κατεβήκαμε στο κέντρο στη στάση Erottaja. Στο πολύβουο κέντρο του Ελσίνκι στη μεγάλη λεωφόρο της πόλης Mannerheimintie. Στην προηγούμενη ιστορία μου είχα γράψει ''Η κεντρική μεγάλη λεωφόρος Mannerheimintie 5,5 χιλιομέτρων περιλαμβάνει τα περισσότερα σημαντικά κτίρια όπως θέατρα, εμπορικά, τα ιστορικά κτίρια φοιτητικής εστίας, το ταχυδρομείο, το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Kiasma, το Κοινοβούλιο, το κέντρο μουσικής του Ελσίνκι, το Εθνικό Μουσείο και πολλά πολλά. Αυτή η ευρύτερη περιοχή είναι χτισμένη σε διαφορετικό χρόνο και σε πολλά διαφορετικά είδη αστικών κατασκευών ανάμεσα στα ιστορικά κτίρια. Αν με ρωτήσετε αν τη θεωρώ όμορφη θα πω όχι. Με απειροελάχιστες εξαιρέσεις ο δρόμος είναι επενδυμένος με ανέμπνευστα και άχρωμα σύγχρονα κτίρια μέτριες πλατείες, μέτρια παλιά ιστορικά κτίρια, ένα συνονθύλευμα από τις γραμμές και τα καλώδια του τραμ και γενικότερα μια αισθητική Βαλκανίων (το κέντρο της Σόφιας πάντως μου άρεσε πιο πολύ)''!
Δεν ξέρω τι σκεφτόμουν και το έγραψα αυτό και γιατί ήμουν τόσο αυστηρός. Να έφταιγε ο μουντός καιρός? Η Κυριακή που έκανε την πόλη άδεια και μίζερη? Η σύγκριση με την απίστευτη Στοκχόλμη? Σίγουρα δεν πρέπει να ήμουν πολύ καλά! Η Mannerheimintie είναι μια ζωντανή και ενδιαφέρουσα λεωφόρος και είναι η καρδιά του Ελσίνκι. Ξέρω είμαι διχασμένη προσωπικότητα, πως αλλιώς να δικαιολογηθώ! Ήταν υπερβολικά ζωντανή με πολλή κίνηση και παλμό, και έδινε στο Ελσίνκι την εικόνα μιας πραγματικής μητρόπολης.
Ένα ακόμα απωθημένο που είχα από την προηγούμενη επίσκεψή μας στο Ελσίνκι ήταν ότι δεν πήγαμε στο Solo Sokos Hotel Torni. Όχι φυσικά για να διανυκτερεύσουμε αλλά για να ανέβουμε στον τελευταίο όροφο στο Ateljee Bar. Αυτή τη φορά όμως δεν θα το αφήναμε. Το Torni είναι κάτι περισσότερο από ένα κτίριο και μια διεύθυνση γιατί έχει μοναδικό χαρακτήρα και προσωπικότητα. Το Hotel Torni άνοιξε το 1931, και έγινε το ψηλότερο κτίριο στη Φινλανδία, τίτλο που είχε μέχρι το 1976 ενώ μέχρι το 1987 ήταν το ψηλότερο κτίριο στο Ελσίνκι. Μπήκαμε από την κεντρική είσοδο και με το ασανσέρ ανεβήκαμε στον 14ο όροφο. Μετά ανεβήκαμε τη σπειροειδή σκάλα και φτάσαμε στο Ateljee Bar. Το bar δεν το λες και φτηνό διότι η μπύρα έχει 10€ και τα ποτά 15€! Βγήκαμε κατευθείαν στη διάσημη βεράντα στην κορυφή του πύργου για να απολαύσουμε τη μοναδική θέα του Ελσίνκι. Και εδώ, δεν ήρθε κάποιος να μας εξυπηρετήσει και να μας πάρει παραγγελία οπότε απολαύσαμε ανενόχλητοι για αρκετή ώρα τη θέα, βγάλαμε πολλές φωτογραφίες και αποχωρήσαμε.
Πριν φύγουμε δεν γινόταν να μη πάμε στις διάσημες τουαλέτες του τελευταίου ορόφου με τις μεγάλες τζαμαρίες και την άπλετη θέα!
Ακόμα και να μην ανέβεις στο Ateljee Bar, μπορείς και από τον 14ο όροφο που είναι το ασανσέρ, να απολαύσεις τη θέα έστω και πίσω από τζάμια. Πριν πάρουμε το ασανσέρ για την κάθοδό μας, ξεκουραστήκαμε στις αναπαυτικές πολυθρόνες του ορόφου! Εξαιρετική λύση!
Η συνέχεια είχε και πάλι τη λεωφόρο Mannerheimintie και κάποια γνώριμα μέρη…
Στο βάθος ο κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός…
Πλατεία Narinkka με το περίεργο ξύλινο παρεκκλήσι Kamppi. Στην πλατεία γινόταν ένα event και είχε πλήθος κόσμου. Δίπλα είναι η πλατεία Lasipalatsinaukio την όποια βρήκα αλλαγμένη μοντέρνα και φουτουριστική σε σχέση με την άδεια άχαρη πλατεία που είδα το 2015. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι στην πλατεία προστέθηκε το 2018 το Μουσείο Τέχνης Amos Rex η εγκατάσταση του οποίου είναι χτισμένη κάτω από την πλατεία. Η περίεργη οροφή με τους γυάλινους θόλους, έχει προκαλέσει αίσθηση και δείχνει ότι έχει δημιουργηθεί κάτι νέο και ενδιαφέρον στην πόλη.
Συνεχίζοντας στη λεωφόρο, συναντήσαμε το φινλανδικό κοινοβούλιο. Το 2015 ουσιαστικά δεν το είχαμε δει αφού ήταν ολόκληρο καλυμμένο με σκαλωσιές και ταπετσαρία. Αυτή τη φορά όμως το είδαμε όπως πρέπει. Το εντυπωσιακό νεοκλασικό κτίριο χτίστηκε το 1931 και η κύρια πρόσοψη του περιλαμβάνει 14 κορινθιακές στήλες.
Ακριβώς απέναντι είναι η μοντέρνα πλατεία Kansalaistori. Η Kansalaistori είναι μια νέα πλατεία που βρίσκεται ανάμεσα στο Μουσικό Κέντρο Musiikkitalo και το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Kiasma. Η περιοχή διαθέτει περιποιημένο γκαζόν, μικρά πάρκα, πολλά παγκάκια, παιδική χαρά με διάφορα είδη αθλητικών δραστηριοτήτων και μια πλακόστρωτη ποδηλατική διαδρομή. Αυτό όμως που κάνει πλέον την πλατεία μια από τις πιο δημοφιλείς περιοχές και σημαντική εστία στο Ελσίνκι που μαζεύει πλήθος κόσμου είναι η νέα προσθήκη, η κεντρική βιβλιοθήκη Oodi. Η δημόσια βιβλιοθήκη Oodi άνοιξε τον Δεκέμβριο του 2018 και αμέσως έγινε ένας ζωντανός τόπος συνάντησης που φτάνει τους 10.000 επισκέπτες σε ημερήσια βάση. Η βιβλιοθήκη του Oodi επιλέχθηκε τον Αύγουστο του 2019 ως η καλύτερη νέα δημόσια βιβλιοθήκη στον κόσμο στο Διεθνές Συνέδριο Βιβλιοθήκης που έγινε στην Αθήνα!
My Helsinki…
Στην πλατεία και μπροστά από τη βιβλιοθήκη γινόταν πραγματικός χαμός. Είχε μια εκδήλωση και υπήρχε και τηλεοπτική κάλυψη μιας αθλητικής εκπομπής. Σταθήκαμε σε ένα σημείο να χαζέψουμε λιγάκι την εκπομπή, και μπορεί να μη κατάλαβα λέξη όμως σε ένα βίντεο που έβαλαν, αναγνώρισα τον αθλητή που του έκαναν αφιέρωμα. Ήταν ο σπουδαίος ακοντιστής Tero Pitkämäki. Και επειδή είμαι τρελός έψαξα και βρήκα την εκπομπή! Ξέρω πως κι εσείς έχετε κάψα να τη δείτε. Εγώ κάθισα και την είδα όλη! Να πω την αλήθεια ήθελα να δω μπας και η κάμερα μας έπιασε σε καμιά γωνιά και μας δω
https://areena.yle.fi/1-50246834
Στη συνέχεια μπήκαμε στην βιβλιοθήκη Oodi η οποία έχει τρεις ορόφους, ο καθένας με τη δική του ατμόσφαιρα. Το κτίριο είναι πραγματικά εξαιρετικό. Ο τρίτος όροφος είναι ένας υπέροχος χώρος με παραδοσιακές βιβλιοθήκες, με αισθητική και με σαλόνια που προσφέρουν ξεκούραση. Αυτό κάναμε κι εμείς. Ξεκουράσαμε τα ταλαίπωρα πόδια μας από το πολύωρο περπάτημα. Στη βεράντα του τρίτου ορόφου ο κόσμος απολάμβανε τον ήλιο και τη θέα της περιοχής.
Το Μουσικό Κέντρο Musiikkitalo
Το κοινοβούλιο
Η ώρα πέρασε ευχάριστα και προπαντός ξεκουράσαμε τα πόδια μας. Περπατήσαμε μεγάλο μέρος της πλατείας και του πάρκου και βγήκαμε ξανά στην κεντρική λεωφόρο Mannerheimintie, στο ύψος του Εθνικού Μουσείου της Φινλανδίας (Suomen kansallismuseo).
Είχαν περάσει πολλές ώρες και ήμασταν στην τελική ευθεία. Είχαμε τις εξής εναλλακτικές για τη συνέχεια:
1. Να πάμε από τον σταθμό τρένων με τραμ στην πλατεία αγοράς Hakaniemi, στην Hakaniemi Market Hall. Ευθεία είναι η εντυπωσιακή εκκλησία Kallio. Από την Hakaniemi με το τραμ στη στάση Roineentie για να δούμε την όμορφη συνοικία με τα ξύλινα σπίτια Puu-Vallila wooden district. Κι αν υπήρχε χρόνος από εκεί πάλι με το τραμ στην Arabianranta στην περιοχή Arabiakeskus.
2. Με το τραμ 4 να πάμε μέχρι Töölön halli κι από εκεί να προσεγγίσουμε με τα πόδια το πάρκο Sibelius, να πάμε στο διάσημο παραλιακό καφέ Regatta και από εκεί να πάμε στην μεγάλη παραλία του Ελσίνκι την Hietaranta.
3. Να πάμε με το τραμ 4 μέχρι το τέρμα της διαδρομής στην περιοχή Munkkiniemi για να δούμε τα Aalto house και Aalto studio καθώς και διάφορες πολυκατοικίες στην περιοχή σχεδιασμένες από τον ''πατέρα του μοντερνισμού'' στις σκανδιναβικές χώρες τον διάσημο Φινλανδό αρχιτέκτονα και σχεδιαστή Alvar Aalto. Επίσης να πάμε στο Café Torpanranta ακριβώς δίπλα στη θάλασσα, και αν προλάβουμε να πάμε στο νησάκι Seurasaari που βρίσκεται και το Seurasaari Open-Air Museum.
Έπρεπε να σκεφτώ ποια περιοχή θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον, ποια είναι πιο ξεκούραστη και ποια μας παίρνει χρονικά να είμαστε άνετοι αφού είχαμε ακόμα τρεις ώρες περίπου στη διάθεσή μας. Εγώ προτιμούσα την επιλογή 3, όμως η αλήθεια είναι πως θα ήταν η πιο χρονοβόρα και κουραστική. Εκτός των άλλων ο Rose δήλωσε πως δεν βρίσκει ενδιαφέρον να δούμε μια περιοχή με τα σπίτια του Alvar Aalto και πως θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον να βλέπαμε το σπίτι της Φινλανδής ποπ τραγουδίστριας Saara Aalto και αναρωτήθηκε αν έχουν καμιά συγγένεια! Οπότε καταλαβαίνετε!
Ώρα για ένα μουσικό διάλειμμα!
Έτσι λοιπόν επιλέχτηκε το νούμερο 2 ως η πιο ξεκούραστη διαδρομή και για να είμαστε πιο κοντά στο κέντρο. Από το Εθνικό Μουσείο και τη στάση Kansallismuseo πήραμε το τραμ 4 και λίγο μετά κατεβήκαμε στην στάση Töölön halli. Πριν 4 χρόνια από αυτή τη στάση είχαμε πάει στο Ολυμπιακό στάδιο και ανεβήκαμε τον πύργο του για να δούμε τη θέα και μετά πήγαμε στο Sibelius Park. Αυτή τη φορά πήγαμε κατευθείαν στο πάρκο Sibelius το οποίο ήταν γύρω στα 8 λεπτά περπάτημα. Ο καιρός είχε φτιάξει αρκετά και για αρκετή ώρα επικρατούσε μόνο ήλιος. Στο πάρκο είχε κόσμο που φωτογραφιζόταν στο διάσημο γλυπτό Μνημείο του 1960 Sibelius, με πάνω από 600 ατσάλινους σωλήνες σε σχήμα που συμβολίζει τη μουσική και είναι αφιερωμένο στον Φιλανδό συνθέτη Jean Sibelius. Νομίζω πως προτιμώ το πάρκο στην ηρεμία και στα φθινοπωρινά χρώματα που το είχαμε δει το 2015.
Από το πάρκο κατεβήκαμε στο παραλιακό μονοπάτι δίπλα από την οδό Merikannontie. Η παραλιακή διαδρομή ακριβώς δίπλα στη θάλασσα σε συνδυασμό με τον ήλιο μας χάρισαν μια από τις πιο όμορφες διαδρομές στο Ελσίνκι. Οι τελευταίες ώρες στην πόλη έπρεπε να ήταν χαλαρωτικές και ήταν!
Και τι πιο χαλαρωτικό από το να αράξουμε σε ένα γραφικό καφέ δίπλα στη θάλασσα. Το café Regatta το είχα σταμπάρει από την προηγούμενη φορά αλλά δεν είχαμε το χρόνο να πάμε. Νομίζω πως ιδανική εποχή να το επισκεφτείς είναι το καλοκαίρι με ηλιόλουστο καιρό αν και θα είναι πολύ ωραία και το χειμώνα να είσαι σκεπασμένος με τις κουβέρτες που σου παρέχουν να πίνεις ένα ζεστό ρόφημα και να αγναντεύεις την παγωμένη θάλασσα. Το καφέ είναι ένα ξύλινο μικροσκοπικό κόκκινο σπιτάκι με μεγάλη αυλή στο προάστιο Töölö. Η κόκκινη καλύβα δίπλα στη θάλασσα έφερε μέρος της φινλανδικής υπαίθρου στη μέση του Ελσίνκι. Το εσωτερικό του με τις παλιές διακοσμήσεις και τη ρουστίκ ρομαντική ατμόσφαιρα δίνει πραγματικά μια αίσθηση παραδοσιακής Φινλανδίας.
Εγώ έπιασα ένα τραπεζάκι δίπλα στη θάλασσα και ο Rose στήθηκε στην ουρά για να μπει στην καλύβα να παραγγείλει. Κόσμος ερχόταν και έφευγε και υπήρχε συνεχώς μια έντονη κινητικότητα. Για αρχή φάγαμε το φημισμένο ρολό κανέλας και ένα αλμυρό αρτοσκεύασμα σαν τη δική μας σφολιάτα με ζαμπόν. Στην αυλή υπήρχε και μια εστία με κάρβουνα στη φωτιά για μπάρμπεκιου! Βλέπαμε κόσμο να ψήνει λουκάνικα και ζηλέψαμε. Ο Rose και πάλι ανέλαβε τον ανεφοδιασμό γι'αυτό και ξαναπήγε μέσα να πάρει λουκάνικα να τα ψήσουμε. Γνωρίστηκε μάλιστα με τα κορίτσια που δούλευαν, οι οποίες ενθουσιάστηκαν όταν είπε ότι είναι από Ελλάδα ενώ σχολίασαν πως προτιμούν τα δροσερά καλοκαίρια τους παρά τους 35 βαθμούς που είχαμε στην Ελλάδα!
Ο ψήστης!
Φοβερή η ιδέα με τα λουκάνικα αλλά ημιτελής καθώς δεν πουλάνε ψωμάκια οπότε φάγαμε τα λουκάνικα ξεροσφύρι! Όπως και να ‘χει η εμπειρία στο café Regatta ήταν μια από τις πιο όμορφες αναμνήσεις μας από την εκδρομή στη Φινλανδία και γενικά από όλο το ταξίδι μας στη Βαλτική!
Η ώρα όμως πέρασε και είχε μείνει το τελευταίο μέρος που θα βλέπαμε στο Ελσίνκι πριν φύγουμε. Συνεχίσαμε από την οδό Merikannontie περάσαμε τον όμιλο κωπηλασίας και τον ναυτικό όμιλο και σε 10 λεπτά φτάσαμε στην μεγάλη αστική παραλία του Ελσίνκι, Hietaranta. Η αλήθεια είναι πως φτάνοντας στην παραλία Hietaranta περίμενα να δω αυτό…
Και τελικά είδαμε αυτό…
Αν και είναι η πιο δημοφιλής παραλία και βρισκόμασταν στην καρδιά του καλοκαιριού αρχές Αυγούστου, η παραλία ήταν άδεια με απειροελάχιστο κόσμο. Η παραλία Hietaranta (γνωστή ως Hietsu), είναι μια ωραία παραλία με τεράστια αμμουδιά σε ένα όμορφο τοπίο που κοντά της βρίσκονται το Bistro Badenbaden και το Pavilion Hietsun. Η παραλία φιλοξενεί κατά καιρούς μεγάλα φεστιβάλ μουσικής ενώ διοργανώνονται και αγώνες μπιτς βόλεϊ. Εμείς είδαμε μια ερημιά. Η παραλία ήταν όλη δική μας… Οι τελευταίες στιγμές στο Ελσίνκι…
Με το λεωφορείο 24 επιστρέψαμε στο κέντρο στη λεωφόρο Mannerheimintie…
Αυτό ήταν… πήραμε το τραμ και πήγαμε στο λιμάνι. Η αναχώρηση ήταν στις 19:30. Το Ελσίνκι αυτή τη δεύτερη φορά μου άρεσε πολύ περισσότερο. Κι αν βρεθεί ξανά η ευκαιρία θα ήθελα να το δω και 3η φορά με επίσκεψη αυτή τη φορά και στη Suomenlinna! Στο κατάστρωμα απολαύσαμε ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα στη βαλτική!
Φτάσαμε στο Ταλίν στις 21:10. Με το που κατεβήκαμε νοιώσαμε ένα άλλο Ταλίν! 14 βαθμοί κελσίου, ψυχρό αγέρι, μαύρος ουρανός και ψιχάλιζε. Πραγματικά εκείνη τη στιγμή νοιώσαμε σαν να ήμασταν στον χειμώνα. Περιμένοντας στη στάση να έρθει το αστικό για να πάμε στο κέντρο, σχεδόν τουρτουρίζαμε από το κρύο αφού φορούσαμε λεπτό μπουφάν κι από μέσα κοντομάνικο μπλουζάκι. Καθώς ήμασταν στο αστικό άρχισε να βρέχει πολύ δυνατά. Ήταν μια βροχή που δεν μας επηρέασε όμως και δεν μας έβρεξε! Πεινούσαμε σαν τρελοί και δεν θέλαμε να ψάχνουμε που θα φάμε και να περπατάμε άσκοπα. Κατεβήκαμε στην πλατεία Ελευθερίας (Vabaduse väljak) και η βροχή είχε σταματήσει. Χωρίς σκέψη πήγαμε και πάλι στην μπυραρία Dubliner και φάγαμε καταπληκτικά και φτηνά.
Έτσι τελείωσε το πρώτο μέρος του ταξιδιού μας. Είχα μια μικρή λύπη που φεύγουμε από το Ταλίν και από το σπίτι μας, γιατί σαν σπίτι μας το ένοιωσα το διαμέρισμα που μείναμε. Αύριο όμως ξεκινάει το δεύτερο μέρος του ταξιδιού… Αύριο αναχωρούμε για τη Ρίγα…
Πόσο βάρβαρο είναι να είσαι ταξίδι αναψυχής και να πρέπει να ξυπνήσεις πουρνό πουρνό! Το ξυπνητήρι στις 05:45 χτυπούσε αλύπητα αλλά δεν υπήρχε χρόνος για καθυστερήσεις. Έπρεπε στις 7 να είμαστε στο λιμάνι. Από το να αλλάζουμε αστικά, προτίμησα να πάρουμε ένα αστικό, να κατέβουμε στη στάση Estonia και από εκεί να πάμε με τα πόδια μέχρι το λιμάνι. Από τη στάση Estonia μέχρι το λιμάνι κάναμε γύρω στα 18 λεπτά περπάτημα και ήμασταν μέσα στα χρονικά περιθώρια χωρίς τρέξιμο και άγχος.
Τα εισιτήρια μας τα είχα κλείσει βδομάδες πριν από την Talink https://booking.tallink.com/ όμως το check in το έκανα την προηγούμενη μέρα όπως γίνεται με τα αεροπορικά εισιτήρια. Το check ανοίγει 24 ώρες πριν και κλείνει 20 λεπτά πριν την αναχώρηση. Τα πλοία της Talink αναχωρούν από το Reisiterminal D, ενώ τα πλοία της Viking Line φεύγουν από το Reisiterminal B. Γι’αυτό ελέγξτε το τέρμιναλ αναχώρησης γιατί δεν είναι κοντά μεταξύ τους και δεν εξυπηρετούν τα ίδια αστικά και τραμ. Τα εισιτήρια με επιστροφή κόστισαν 30€ έναντι 32€ στη Viking Line. Προτίμησα την Talink γιατί είναι κατά ένα μισάωρο πιο γρήγορη και γιατί είχε καλύτερη ώρα αναχώρησης από το Ελσίνκι.
7+ ήμασταν ήδη μέσα στο τέρμιναλ. Για να προχωρήσουμε στη φισούνα που οδηγεί στο πλοίο, απλά σκανάραμε το barcode από το κινητό μας για να ανοίγουν οι πόρτες όπως γίνεται στους σταθμούς μετρό. Αυτό ήταν! Σε λίγα λεπτά ήμασταν μέσα στο υπερσύγχρονο πλοίο. Αν και η θερμοκρασία ήταν 13 βαθμοί, καθίσαμε έξω ώστε να δούμε το Ταλίν από το κατάστρωμα του πλοίου και να καλημερίσουμε τους φιλικούς γλάρους!
Το πλοίο αναχώρησε στις 8:00. Είχαμε φροντίσει την προηγούμενη μέρα να αγοράσουμε από σούπερ μάρκετ διάφορα σνακ να έχουμε μαζί μας γιατί το πλοίο και το Ελσίνκι είναι πανάκριβα. Την αράξαμε σε διάφορα σημεία στο εσωτερικό του πλοίου αλλά βγαίναμε και στο κατάστρωμα για να πάρουμε τον αέρα της θάλασσας και να δούμε τις διάσπαρτες νησίδες στη βαλτική.
Οι 2 ώρες πέρασαν πολύ γρήγορα. Βγήκα όλο λαχτάρα να δω τη θέα της πόλης όπως το 2015 που φτάσαμε στο Ελσίνκι από τη Στοκχόλμη. Κι ενώ το πλοίο ήταν έτοιμο να δέσει στο λιμάνι, εμένα δεν μου κολλούσε αυτή η θέα σε σχέση με αυτό που έβλεπα 4 χρόνια πριν!
2015
Έλεγξα ξανά το ηλεκτρονικό εισιτήριο και μου λύθηκε η απορία. Το Ελσίνκι έχει και δεύτερο λιμάνι. Το δυτικό λιμάνι του Ελσίνκι (Länsisatama Helsinki) για τα πλοία της Talink, ενώ το άλλο λιμάνι είναι το Katajanokan terminaali για τα πλοία της Viking line. Χαλάστηκα προς στιγμήν γιατί αυτή η απρόσμενη εξέλιξη μου μπέρδευε όλο το σχεδιασμό που είχα κάνει. Το δυτικό λιμάνι είναι στην άλλη άκρη της πόλης κι εγώ είχα σχεδιάσει μια διαδρομή που ξεκινούσε από το άλλο λιμάνι. Λύσεις όμως για όλα υπάρχουν. Πολύ απλά θα πάμε με το τραμ στο άλλο λιμάνι και θα ξεκινήσουμε από εκεί όπως έγινε και το 2015. Βγάλαμε από τα αυτόματα μηχανήματα μια ημερήσια κάρτα απεριορίστων διαδρομών με 8€ διότι τα μεμονωμένα εισιτήρια στο Ελσίνκι κοστίζουν 4€! Οπότε η επιλογή της ημερήσιας κάρτας είναι μονόδρομος. Από την αφετηρία Länsiterm. T1 πήραμε το τραμ 7. Κάναμε μια αλλαγή τραμ στο κέντρο, πήραμε το 5 και κατεβήκαμε στη στάση Kauppiaankatu, κοντά στο άλλο λιμάνι.
Είμαστε στο ίδιο σημείο που ξεκινήσαμε και πριν 4 χρόνια τον Οκτώβριο του 2015. Εκείνη την κρύα και μουντή ημέρα του Οκτωβρίου γνωρίσαμε για πρώτη φορά το Ελσίνκι. Μου είχε αφήσει μέτριες εντυπώσεις όμως δεν μπορέσαμε να δούμε το μεγαλύτερο μέρος της πόλης. Είχαμε λίγες ώρες στη διάθεσή μας, είχε κρύο, ένα κομμάτι του καθεδρικού είχε σκαλωσιές, δεν είδαμε τα μεγάλα πάρκα της πόλης, οι αγορές της ήταν κλειστές λόγω Κυριακής και δεν περπατήσαμε σημαντικούς δρόμους. Και το πιο σημαντικό? Δεν είχα αγοράσει μαγνητάκι για την συλλογή μου! Είχα πει λοιπόν πως το Ελσίνκι θα ήθελα να το ξαναδώ και να του δώσω ακόμα μια ευκαιρία και να το δω με καλό καιρό σε ημερήσια εκδρομή από το Ταλίν. Να που έγινε λοιπόν.
Οι ώρες που είχαμε στη διάθεση μας ήταν περίπου δέκα. Ήθελα να δω μέρη που είχα δει και τότε αλλά και σημεία καινούρια που δεν είχαμε επισκεφτεί. Δεν έβαλα τον πύργο του Ολυμπιακού σταδίου, δεν έβαλα την εκκλησία των βράχων Τεμπελιαούκιο που είχαμε δει την προηγούμενη φορά. Διαπίστωσα βέβαια πως η πόλη του Ελσίνκι είναι μεγάλη. Πως και πάλι δεν κατάφερα να δω όλα όσα είχα σημειώσει και φυσικά δεν γινόταν να προσθέσω μέσα στο πρόγραμμα και το νησί φρούριο Suomenlinna που όσο κι αν ήθελα να δω ακόμα ένα μέρος Παγκόσμιας κληρονομιάς Ουνέσκο, θα μας έτρωγε πολύ χρόνο από την πόλη. Το Ελσίνκι τότε μου φάνηκε μουντό και βαρετό. Αυτή τη φορά το Ελσίνκι ήταν πάρα πολύ ζωντανό, πιο χαρούμενο, με κίνηση και πολύ κόσμο στους δρόμους και στα αξιοθέατα, με παλμό όπως έχουν οι μεγάλες μητροπόλεις. Πριν ξεκινήσω την περιήγηση θα υπενθυμίσω την ιστορία που έγραψα για το Ελσίνκι πριν 4 χρόνια ώστε όποιος ψάχνει πληροφορίες και προγραμματίζει ένα ταξίδι εκεί, να τις βρει και στις δυο ιστορίες.
https://www.travelstories.gr/community/threads/Ευφορία-στη-Σκανδιναβία-ή-Σκανδιναβικό-τουρλού-sto-cop-hel.53008/?chapter=10
Έχει μια ήλιο μια συννεφιά και η θερμοκρασία αναμένεται να φτάσει τους 19. Δεν είναι κι άσχημα. Ξεκινάμε από την Kauppiaankatu και την Kruunuvuorenkatu, δρόμοι με πολλά αρ νουβό κτίρια.
Στο τέλος του δρόμου το πάρκο Tove Janssonin puisto. Ακριβώς δίπλα στο λόφο ο Ορθόδοξος Καθεδρικός Ναός Ουσπένσκι του Ελσίνκι (Uspenskin katedraali). Είχε πολύ κόσμο και αρκετά γκρουπάκια. Από το προαύλιο του είχαμε ωραία πανοραμική θέα της πόλης και της μεγάλης υπαίθριας αγοράς Kauppatori. Από ψηλά φαινόταν πως η πόλη κινείται σε πολύ έντονους ρυθμούς.
Στο βάθος ο τρούλος του Καθεδρικού Ναού του Ελσίνκι
Market Square / Kauppatori
Η λεωφόρος Pohjoisranta
Κατεβήκαμε το μικρό λόφο της εκκλησίας και στα δεξιά ακολουθήσαμε την οδό Kanavaranta με τα όμορφα κτίρια από τούβλο, δίπλα στην Helsinki Marina με ωραία θέα προς τα εντυπωσιακά μέγαρα της λεωφόρου Pohjoisranta. Κάναμε και την πρώτη μας στάση σε ένα καφέ που είχα σταμπάρει από την προηγούμενη φορά αλλά το είχαμε πετύχει κλειστό. Το Johan & Nyström στην οδό Kanavaranta 7C. Πολύ ωραίο μαγαζί, με ωραίο καφέ και φιλικές κοπέλες στο μπαρ. 7,40€ για έναν καπουτσίνο και έναν μίνι εσπρέσο για Ελσίνκι μου φάνηκε φτηνό!
Johan & Nyström
Συνεχίσαμε στην εντυπωσιακή παραλιακή Pohjoisranta…
Rauhankatu
Säätytalo
Να που ξαναβρισκόμαστε στην μεγάλη πλατεία του Ελσίνκι Senaatintori με το σύμβολο της πόλης, τον Καθεδρικό Ναό του Ελσίνκι. Αυτή τη φορά χωρίς σκαλωσιές, μας παρουσιάστηκε στα καλύτερά του! Ο Φινλανδικός Ευαγγελικός Λουθηρανικός καθεδρικός ναός της μητρόπολης του Ελσίνκι, είναι ένας επιβλητικός ολόλευκος ναός χτισμένος το 1852 σε νεοκλασικό στυλ, και αποτελεί ξεχωριστό ορόσημο στην πόλη του Ελσίνκι, με τον ψηλό, πράσινο θόλο του που περιβάλλεται από τέσσερις μικρότερους θόλους. Η πλατεία Γερουσίας είχε πολύ κόσμο και είχε κατακλυστεί από τουριστικά λεωφορεία αλλά ήμουν πραγματικά χαρούμενος που βρισκόμουν ξανά εδώ και αυτή τη φορά μου άρεσε πολύ περισσότερο το κλίμα και η ζωντάνια που επικρατούσε. Από το επίπεδο της εκκλησίας πάνω στα σκαλιά παρατηρούσαμε από ψηλά την πλατεία και τα κτίρια που την περιβάλουν όπως το πανεπιστήμιο του Ελσίνκι, το κυβερνητικό παλάτι Valtioneuvoston linna αλλά και το Sederholmin talo απέναντι που είναι το παλαιότερο σπίτι στο κέντρο του Ελσίνκι. Στο κέντρο της πλατείας το άγαλμα του αυτοκράτορα Αλέξανδρου Β ' μας υπενθυμίζει τη στενή σχέση της Φινλανδίας με την αυτοκρατορική Ρωσία. Πολύς κόσμος, ζωγράφοι με γκραβούρες, Κινέζοι να βγαίνουν αμέτρητες σέλφι με φόντο τον καθεδρικό, καντίνες με φρέσκους χυμούς, τραμ, τουριστικά λεωφορεία και γενικά ένας χαμός συνέθεταν την εικόνα της πλατείας εκείνη την ώρα!
Οδός Sofiankatu
Σε ελάχιστα λεπτά ήμασταν στην Kauppatori, την πλατεία αγοράς. Ακριβώς μπροστά από το Δημαρχείο και δίπλα από το πορθμείο που κάνει τις εκδρομές μέχρι τη Suomenlinna, είναι στημένη η μεγάλη υπαίθρια αγορά του Ελσίνκι. Αν κάτι μου έμεινε απωθημένο από την προηγούμενη επίσκεψή μας είναι ότι η αγορά ήταν κλειστή λόγω εποχής! Η κεντρική υπαίθρια αγορά λειτουργεί από την άνοιξη μέχρι το φθινόπωρο από την Πέμπτη μέχρι την Κυριακή. Η αγορά κατακλύζεται από κόσμο επίσης στις αρχές Οκτωβρίου όταν ξεκινά η ετήσια αγορά ρέγγας του Ελσίνκι ( silakkamarkkinat ), ένα γεγονός που ξεκίνησε το 1743! Μια μακρά παράδοση στην πλατεία είναι επίσης η έκθεση παλιών αμερικανικών αυτοκινήτων την πρώτη Παρασκευή κάθε μήνα.
Κι αν την προηγούμενη φορά βρήκαμε την πλατεία άδεια και μίζερη, τώρα έσφυζε από ζωή! Υπήρχαν πολλοί πάγκοι που πωλούσαν φινλανδικά φαγητά της ώρας, υπαίθρια καφέ, πολλοί πάγκοι με αναμνηστικά και χειροποίητες δημιουργίες. Οι τιμές είναι αρκετά καλές γι’αυτό και δεν αφήσαμε την ευκαιρία να αγοράσουμε αρκετά καλαίσθητα σουβενίρ και μαγνητάκια από μια τρομερά φιλική κυρία σε πολύ καλές τιμές. Σίγουρα πιο οικονομικά απ’ ότι τα σουβενιράδικα στο Ταλίν! Και οι τιμές στα φαγητά όμως δεν ήταν απαγορευτικές. Ήθελα πολύ να δοκιμάσω μια παραδοσιακή σούπα σολομού η οποία κοστίζει 8€ αλλά ήταν πρωί και δεν ήθελα να φάω με το ζόρι ψάρι. Φάγαμε όμως μια εξαιρετική φινλανδική σοκολάτα Fazer που βγαίνει μια διάφορα γεμίσματα αρκτικών λικέρ! Κάναμε μια πολλή ωραία βόλτα στην αγορά κι εκείνη τη στιγμή βγήκε και ένας δυνατός ήλιος που μας ζέστανε!
Το κέντρο αναψυχής Allas Sea Pool
Ακριβώς απέναντι είναι η παλιά κλειστή αγορά την οποία είχαμε βρει κλειστή την προηγούμενη φορά λόγω Κυριακής, αλλά αυτή τη φορά μπήκαμε στο εσωτερικό της. Η παλιά αγορά λειτουργεί από το 1889 και το κτίριο της είναι πρόσφατα ανακαινισμένο. Διαθέτει ευρύ φάσμα από εκλεκτά προϊόντα delicatessen και φινλανδικές σπεσιαλιτέ ενώ οι αίθουσες της περιλαμβάνουν επίσης εστιατόρια και καφέ. Η αγορά είναι μικρή και στενή και σε κάποια σημεία της υπήρχε συνωστισμός. Ο περισσότερος κόσμος έκανε οφθαλμόλουτρο όπως κι εμείς, μιας και οι τιμές ήταν πολύ φινλανδικές!
Ο καιρός δεν είχε αποφασίσει τη θέλει! Διότι τη μια έβγαινε ήλιος ζέσταινε και μετά από λίγα λεπτά τον κάλυπταν πυκνά σύννεφα και έβγαινε ψύχρα. Αυτή η εναλλαγή γινόταν συνέχεια κι εμείς ήμασταν βάλε-βγάλε τα μπουφάν. Την πλατεία Kasarmitori την είχαμε επισκεφτεί και την προηγούμενη φορά. Όπως τότε, έτσι και τώρα δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Η μοναδική αλλαγή που βρήκα είναι η προσθήκη ενός ιδιαίτερου αγάλματος που ονομάζεται Valon tuoja / Lightbringer δηλαδή αυτός που φέρνει το φως και είναι το Εθνικό Μνημείο του Χειμερινού Πολέμου 1939-1940. Το γλυπτό αποτελείται από έναν στρατιώτη που στέκεται πάνω σε μια μπάλα. Μέσα στη σφαίρα υπάρχουν 105 φωτογραφίες του Χειμερινού Πολέμου που κράτησε 105 ημέρες. Πάντα κάτι καινούριο θα μαθαίνω!
Η διαδρομή που ακολουθήσαμε στη συνέχεια ήταν καινούρια για μας άρα είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον γιατί θα βλέπαμε περιοχές που δεν είχαμε δει 4 χρόνια πριν. Επισκεφτήκαμε τα δυο μεγάλα πάρκα της πόλης που βρίσκονται κοντά μεταξύ τους. Πρώτα στο πάρκο με το εύηχο και εύκολο όνομα, Tähtitorninvuoren puisto που σημαίνει παρατηρητήριο λόφου! Όπως λέει και το όνομά του, το πάρκο αυτό βρίσκεται σε λόφο. Στη μέση βρίσκεται το παρατηρητήριο που φτιάχτηκε το 1834 και την εποχή εκείνη αντιπροσώπευε μια υπερσύγχρονη εγκατάσταση και χρησίμευσε ως πρότυπο για πολλά άλλα παρατηρητήρια στην Ευρώπη ενώ το 1890 ολοκληρώθηκε ένας πύργος για το διπλό φωτογραφικό τηλεσκόπιο στον κήπο του παρατηρητηρίου. Το πάρκο είναι κατάφυτο και έχει ωραία θέα προς τη θάλασσα.
Στη συνέχεια πήγαμε στο επόμενο πάρκο που βρίσκεται σε πολλή κοντινή απόσταση. Το πάρκο Kaivopuisto είναι ένα από τα παλαιότερα και πιο αγαπημένα πάρκα στο Ελσίνκι. Βρίσκεται στο νότιο άκρο της χερσονήσου, περιβάλλεται από πρεσβείες και βίλες, και από κάποια σημεία του έχει θέα προς τη θάλασσα. Το καταπράσινο γκαζόν του τα ιδιαίτερα βράχια του, η κοντινή του απόσταση με τη θάλασσα το κάνουν ένα ιδανικό μέρος για χαλάρωση. Στο υψηλότερο σημείο του πάρκου βρίσκεται το Παρατηρητήριο Ursa που χρονολογείται από το 1926. Το πάρκο είναι πολύ μεγάλο και με την κούραση που είχαμε είδαμε ένα κομμάτι του. Την αράξαμε στους βράχους αγναντεύοντας το τοπίο και προσπαθώντας να ζεσταθούμε από τον ήλιο που δεν έλεγε να αποφασίσει αν θέλει να βγει ή να κρυφτεί πίσω από τα σύννεφα!
Από το παρατηρητήριο Ursa
Κατεβήκαμε το μικρό λόφο και από το πάρκο βρεθήκαμε στην παραλιακή Ehrenströmintie και Merisatamanranta με πλήθος από σκάφη να είναι αραγμένα στις μαρίνες και στα νησάκια απέναντι. Εκείνη την ώρα ο ήλιος εμφανίστηκε δυναμικά και μας έκανε να ξαναθυμηθούμε ότι είναι καλοκαίρι. Η παραλιακή μας άρεσε πάρα πολύ, είναι μια ωραία περιοχή για περίπατο και κατά μήκος της έχει πολλά θερινά καφέ και περίπτερα. Καθίσαμε στο Café Compass και απολαύσαμε τον ήλιο με καφεδάκι και ρολό κανέλας. Διανύσαμε όλη την παραλιακή και παρόλο που είχαμε κουραστεί, η διαδρομή ήταν τόσο ευχάριστη και όμορφη που μας έφτιαξε την διάθεση. Χαζεύαμε τα μικροσκοπικά νησάκια απέναντι με τις μαρίνες που είναι σε απόσταση αναπνοής, περάσαμε το φημισμένο Cafe Carusel, και καταλήξαμε στο πάρκο μνήμης με το μνημείο των ναυτικών και στην παραλία Eiran uimaranta.
Μνημείο των ναυτικών και των νεκρών της θάλασσας
Παραλία Eiran uimaranta.
Καλό το περπάτημα, όμως είχαμε και μια κάρτα απεριορίστων διαδρομών. Αν και το επόμενο μέρος που θέλαμε να πάμε ήταν γύρω στα 20 λεπτά με τα πόδια, ήταν επιβεβλημένη η ανάγκη να γλιτώσουμε λίγο περπάτημα. Πήγαμε στη στάση Eira στην οδό Laivurinkatu, και πήραμε το αστικό 21. Λίγες στάσεις μετά κατεβήκαμε στην πλατεία Hietalahdentori.
Ο χειμώνας στη Φινλανδία δεν είναι αστείος. Είναι μια σκληρή πραγματικότητα για τους Φινλανδούς που τους πλήττει κατά τη διάρκεια των έξι μηνών του έτους. Έτσι, όταν έρχεται η Άνοιξη, όλοι βγαίνουν από το καβούκι τους και η πόλη μοιάζει να ζει πραγματικά μια αναγέννηση. Μόλις οι μέρες γίνουν όλο και πιο ζεστές, οι Φινλανδοί αρχίζουν να ξοδεύουν όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο έξω. Οι θερμότερες θερμοκρασίες και οι μακρύτερες ώρες φωτός δίνουν στο Ελσίνκι μια ζωντανή ατμόσφαιρα και φέρνουν πίσω τις υπαίθριες αγορές στην πρώτη σκηνή της ζωής της πόλης. Και είναι γεγονός καθώς η φινλανδική πρωτεύουσα έχει έξι πλατείες που προορίζονται αποκλειστικά για υπαίθριες αγορές. Έτσι λοιπόν μετά την υπαίθρια αγορά στην πλατεία Kauppatori θα γνωρίζαμε το διάσημο παζάρι του Ελσίνκι.
Το Hietalahti Flea Market (γνωστό και ως Hietsu), είναι η μεγαλύτερη , η πιο αγαπημένη και καταξιωμένη υπαίθρια αγορά του Ελσίνκι που λειτουργεί τους καλοκαιρινούς μήνες. Έχει περίπου 150 πάγκους με αμέτρητα παλιά αλλά και νέα αντικείμενα. Ήταν Σάββατο και την πετύχαμε στο φουλ της έντονης δραστηριότητας της! Μπορεί να μην αγοράσαμε κάτι όμως μπήκαμε στο κλίμα της εορταστικής ατμόσφαιρας που δίνει η υπαίθρια αγορά. Απ’ ότι είδα οι συναλλαγές γίνονται μόνο με μετρητά ενώ μου έκανε εντύπωση πως η τιμή αγοράς των προϊόντων είναι διαπραγματεύσιμη! Ναι, παζάρεμα στο Ελσίνκι! Πίσω από το παζάρι, είναι η Hietalahden kauppahalli, μια παλιά αίθουσα αγοράς. Μπήκαμε στο εσωτερικό της για να πάρουμε μια ιδέα περί τίνος πρόκειται. Είναι μια αγορά που περιλαμβάνει πολλά καφέ και εστιατόρια με διεθνή κουζίνα όπως Ιαπωνική, πορτογαλική, ιταλική, γαλλική και μεσανατολική κουζίνα.
Ένα ακόμα πάρκο που επισκεφτήκαμε ήταν το Sinebrychoffin puisto πολύ κοντά στην πλατεία Hietalahti. Ένα περιποιημένο πεντακάθαρο πάρκο σε ύψωμα με σύμβολο του έναν κόκκινο πύργο από τούβλο. Δεν είχε πολύ κόσμο όμως εμείς ξεκουραστήκαμε στο αφράτο γρασίδι του και ανασυντάξαμε δυνάμεις!
Η λεωφόρος Bulevardi είναι από τους πιο δημοφιλής δρόμους του Ελσίνκι η οποία κατά μήκος της έχει πλήθος από ιστορικά και αξιόλογα κτίρια, πολλά εστιατόρια, καφέ και γκαλερί τέχνης. Στη λεωφόρο βρίσκεται και το Alexander Theatre όμως εμείς δώσαμε περισσότερη σημασία στον αριθμό 9 της λεωφόρου που είναι το διάσημο καφέ Ekberg με ιστορία από το 1852. Το Ekberg είναι το παλιότερο αρτοποιείο ζαχαροπλαστείο και καφέ της Φινλανδίας. Το καφέ ήταν γεμάτο κόσμο μέσα και έξω, οπότε είπαμε να πάμε στο ζαχαροπλαστείο να πάρουμε ένα γλυκό να το φάμε στο πόδι. Οι τιμές είναι ανάλογες της ποιότητας, του ονόματος, και της χώρας! Δηλαδή πολύ υψηλές. Πήρα μια μικρή τάρτα με φρούτα του δάσους με 5€ αλλά την απόλαυσα!
Ζαχαροπλαστείο Ekberg. Ο Rose εν ώρα παραγγελίας…
Πήραμε και πάλι το αστικό και λίγα λεπτά μετά κατεβήκαμε στο κέντρο στη στάση Erottaja. Στο πολύβουο κέντρο του Ελσίνκι στη μεγάλη λεωφόρο της πόλης Mannerheimintie. Στην προηγούμενη ιστορία μου είχα γράψει ''Η κεντρική μεγάλη λεωφόρος Mannerheimintie 5,5 χιλιομέτρων περιλαμβάνει τα περισσότερα σημαντικά κτίρια όπως θέατρα, εμπορικά, τα ιστορικά κτίρια φοιτητικής εστίας, το ταχυδρομείο, το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Kiasma, το Κοινοβούλιο, το κέντρο μουσικής του Ελσίνκι, το Εθνικό Μουσείο και πολλά πολλά. Αυτή η ευρύτερη περιοχή είναι χτισμένη σε διαφορετικό χρόνο και σε πολλά διαφορετικά είδη αστικών κατασκευών ανάμεσα στα ιστορικά κτίρια. Αν με ρωτήσετε αν τη θεωρώ όμορφη θα πω όχι. Με απειροελάχιστες εξαιρέσεις ο δρόμος είναι επενδυμένος με ανέμπνευστα και άχρωμα σύγχρονα κτίρια μέτριες πλατείες, μέτρια παλιά ιστορικά κτίρια, ένα συνονθύλευμα από τις γραμμές και τα καλώδια του τραμ και γενικότερα μια αισθητική Βαλκανίων (το κέντρο της Σόφιας πάντως μου άρεσε πιο πολύ)''!
Δεν ξέρω τι σκεφτόμουν και το έγραψα αυτό και γιατί ήμουν τόσο αυστηρός. Να έφταιγε ο μουντός καιρός? Η Κυριακή που έκανε την πόλη άδεια και μίζερη? Η σύγκριση με την απίστευτη Στοκχόλμη? Σίγουρα δεν πρέπει να ήμουν πολύ καλά! Η Mannerheimintie είναι μια ζωντανή και ενδιαφέρουσα λεωφόρος και είναι η καρδιά του Ελσίνκι. Ξέρω είμαι διχασμένη προσωπικότητα, πως αλλιώς να δικαιολογηθώ! Ήταν υπερβολικά ζωντανή με πολλή κίνηση και παλμό, και έδινε στο Ελσίνκι την εικόνα μιας πραγματικής μητρόπολης.
Ένα ακόμα απωθημένο που είχα από την προηγούμενη επίσκεψή μας στο Ελσίνκι ήταν ότι δεν πήγαμε στο Solo Sokos Hotel Torni. Όχι φυσικά για να διανυκτερεύσουμε αλλά για να ανέβουμε στον τελευταίο όροφο στο Ateljee Bar. Αυτή τη φορά όμως δεν θα το αφήναμε. Το Torni είναι κάτι περισσότερο από ένα κτίριο και μια διεύθυνση γιατί έχει μοναδικό χαρακτήρα και προσωπικότητα. Το Hotel Torni άνοιξε το 1931, και έγινε το ψηλότερο κτίριο στη Φινλανδία, τίτλο που είχε μέχρι το 1976 ενώ μέχρι το 1987 ήταν το ψηλότερο κτίριο στο Ελσίνκι. Μπήκαμε από την κεντρική είσοδο και με το ασανσέρ ανεβήκαμε στον 14ο όροφο. Μετά ανεβήκαμε τη σπειροειδή σκάλα και φτάσαμε στο Ateljee Bar. Το bar δεν το λες και φτηνό διότι η μπύρα έχει 10€ και τα ποτά 15€! Βγήκαμε κατευθείαν στη διάσημη βεράντα στην κορυφή του πύργου για να απολαύσουμε τη μοναδική θέα του Ελσίνκι. Και εδώ, δεν ήρθε κάποιος να μας εξυπηρετήσει και να μας πάρει παραγγελία οπότε απολαύσαμε ανενόχλητοι για αρκετή ώρα τη θέα, βγάλαμε πολλές φωτογραφίες και αποχωρήσαμε.
Πριν φύγουμε δεν γινόταν να μη πάμε στις διάσημες τουαλέτες του τελευταίου ορόφου με τις μεγάλες τζαμαρίες και την άπλετη θέα!
Ακόμα και να μην ανέβεις στο Ateljee Bar, μπορείς και από τον 14ο όροφο που είναι το ασανσέρ, να απολαύσεις τη θέα έστω και πίσω από τζάμια. Πριν πάρουμε το ασανσέρ για την κάθοδό μας, ξεκουραστήκαμε στις αναπαυτικές πολυθρόνες του ορόφου! Εξαιρετική λύση!
Η συνέχεια είχε και πάλι τη λεωφόρο Mannerheimintie και κάποια γνώριμα μέρη…
Στο βάθος ο κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός…
Πλατεία Narinkka με το περίεργο ξύλινο παρεκκλήσι Kamppi. Στην πλατεία γινόταν ένα event και είχε πλήθος κόσμου. Δίπλα είναι η πλατεία Lasipalatsinaukio την όποια βρήκα αλλαγμένη μοντέρνα και φουτουριστική σε σχέση με την άδεια άχαρη πλατεία που είδα το 2015. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι στην πλατεία προστέθηκε το 2018 το Μουσείο Τέχνης Amos Rex η εγκατάσταση του οποίου είναι χτισμένη κάτω από την πλατεία. Η περίεργη οροφή με τους γυάλινους θόλους, έχει προκαλέσει αίσθηση και δείχνει ότι έχει δημιουργηθεί κάτι νέο και ενδιαφέρον στην πόλη.
Συνεχίζοντας στη λεωφόρο, συναντήσαμε το φινλανδικό κοινοβούλιο. Το 2015 ουσιαστικά δεν το είχαμε δει αφού ήταν ολόκληρο καλυμμένο με σκαλωσιές και ταπετσαρία. Αυτή τη φορά όμως το είδαμε όπως πρέπει. Το εντυπωσιακό νεοκλασικό κτίριο χτίστηκε το 1931 και η κύρια πρόσοψη του περιλαμβάνει 14 κορινθιακές στήλες.
Ακριβώς απέναντι είναι η μοντέρνα πλατεία Kansalaistori. Η Kansalaistori είναι μια νέα πλατεία που βρίσκεται ανάμεσα στο Μουσικό Κέντρο Musiikkitalo και το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Kiasma. Η περιοχή διαθέτει περιποιημένο γκαζόν, μικρά πάρκα, πολλά παγκάκια, παιδική χαρά με διάφορα είδη αθλητικών δραστηριοτήτων και μια πλακόστρωτη ποδηλατική διαδρομή. Αυτό όμως που κάνει πλέον την πλατεία μια από τις πιο δημοφιλείς περιοχές και σημαντική εστία στο Ελσίνκι που μαζεύει πλήθος κόσμου είναι η νέα προσθήκη, η κεντρική βιβλιοθήκη Oodi. Η δημόσια βιβλιοθήκη Oodi άνοιξε τον Δεκέμβριο του 2018 και αμέσως έγινε ένας ζωντανός τόπος συνάντησης που φτάνει τους 10.000 επισκέπτες σε ημερήσια βάση. Η βιβλιοθήκη του Oodi επιλέχθηκε τον Αύγουστο του 2019 ως η καλύτερη νέα δημόσια βιβλιοθήκη στον κόσμο στο Διεθνές Συνέδριο Βιβλιοθήκης που έγινε στην Αθήνα!
My Helsinki…
Στην πλατεία και μπροστά από τη βιβλιοθήκη γινόταν πραγματικός χαμός. Είχε μια εκδήλωση και υπήρχε και τηλεοπτική κάλυψη μιας αθλητικής εκπομπής. Σταθήκαμε σε ένα σημείο να χαζέψουμε λιγάκι την εκπομπή, και μπορεί να μη κατάλαβα λέξη όμως σε ένα βίντεο που έβαλαν, αναγνώρισα τον αθλητή που του έκαναν αφιέρωμα. Ήταν ο σπουδαίος ακοντιστής Tero Pitkämäki. Και επειδή είμαι τρελός έψαξα και βρήκα την εκπομπή! Ξέρω πως κι εσείς έχετε κάψα να τη δείτε. Εγώ κάθισα και την είδα όλη! Να πω την αλήθεια ήθελα να δω μπας και η κάμερα μας έπιασε σε καμιά γωνιά και μας δω
https://areena.yle.fi/1-50246834
Στη συνέχεια μπήκαμε στην βιβλιοθήκη Oodi η οποία έχει τρεις ορόφους, ο καθένας με τη δική του ατμόσφαιρα. Το κτίριο είναι πραγματικά εξαιρετικό. Ο τρίτος όροφος είναι ένας υπέροχος χώρος με παραδοσιακές βιβλιοθήκες, με αισθητική και με σαλόνια που προσφέρουν ξεκούραση. Αυτό κάναμε κι εμείς. Ξεκουράσαμε τα ταλαίπωρα πόδια μας από το πολύωρο περπάτημα. Στη βεράντα του τρίτου ορόφου ο κόσμος απολάμβανε τον ήλιο και τη θέα της περιοχής.
Το Μουσικό Κέντρο Musiikkitalo
Το κοινοβούλιο
Η ώρα πέρασε ευχάριστα και προπαντός ξεκουράσαμε τα πόδια μας. Περπατήσαμε μεγάλο μέρος της πλατείας και του πάρκου και βγήκαμε ξανά στην κεντρική λεωφόρο Mannerheimintie, στο ύψος του Εθνικού Μουσείου της Φινλανδίας (Suomen kansallismuseo).
Είχαν περάσει πολλές ώρες και ήμασταν στην τελική ευθεία. Είχαμε τις εξής εναλλακτικές για τη συνέχεια:
1. Να πάμε από τον σταθμό τρένων με τραμ στην πλατεία αγοράς Hakaniemi, στην Hakaniemi Market Hall. Ευθεία είναι η εντυπωσιακή εκκλησία Kallio. Από την Hakaniemi με το τραμ στη στάση Roineentie για να δούμε την όμορφη συνοικία με τα ξύλινα σπίτια Puu-Vallila wooden district. Κι αν υπήρχε χρόνος από εκεί πάλι με το τραμ στην Arabianranta στην περιοχή Arabiakeskus.
2. Με το τραμ 4 να πάμε μέχρι Töölön halli κι από εκεί να προσεγγίσουμε με τα πόδια το πάρκο Sibelius, να πάμε στο διάσημο παραλιακό καφέ Regatta και από εκεί να πάμε στην μεγάλη παραλία του Ελσίνκι την Hietaranta.
3. Να πάμε με το τραμ 4 μέχρι το τέρμα της διαδρομής στην περιοχή Munkkiniemi για να δούμε τα Aalto house και Aalto studio καθώς και διάφορες πολυκατοικίες στην περιοχή σχεδιασμένες από τον ''πατέρα του μοντερνισμού'' στις σκανδιναβικές χώρες τον διάσημο Φινλανδό αρχιτέκτονα και σχεδιαστή Alvar Aalto. Επίσης να πάμε στο Café Torpanranta ακριβώς δίπλα στη θάλασσα, και αν προλάβουμε να πάμε στο νησάκι Seurasaari που βρίσκεται και το Seurasaari Open-Air Museum.
Έπρεπε να σκεφτώ ποια περιοχή θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον, ποια είναι πιο ξεκούραστη και ποια μας παίρνει χρονικά να είμαστε άνετοι αφού είχαμε ακόμα τρεις ώρες περίπου στη διάθεσή μας. Εγώ προτιμούσα την επιλογή 3, όμως η αλήθεια είναι πως θα ήταν η πιο χρονοβόρα και κουραστική. Εκτός των άλλων ο Rose δήλωσε πως δεν βρίσκει ενδιαφέρον να δούμε μια περιοχή με τα σπίτια του Alvar Aalto και πως θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον να βλέπαμε το σπίτι της Φινλανδής ποπ τραγουδίστριας Saara Aalto και αναρωτήθηκε αν έχουν καμιά συγγένεια! Οπότε καταλαβαίνετε!
Ώρα για ένα μουσικό διάλειμμα!
Έτσι λοιπόν επιλέχτηκε το νούμερο 2 ως η πιο ξεκούραστη διαδρομή και για να είμαστε πιο κοντά στο κέντρο. Από το Εθνικό Μουσείο και τη στάση Kansallismuseo πήραμε το τραμ 4 και λίγο μετά κατεβήκαμε στην στάση Töölön halli. Πριν 4 χρόνια από αυτή τη στάση είχαμε πάει στο Ολυμπιακό στάδιο και ανεβήκαμε τον πύργο του για να δούμε τη θέα και μετά πήγαμε στο Sibelius Park. Αυτή τη φορά πήγαμε κατευθείαν στο πάρκο Sibelius το οποίο ήταν γύρω στα 8 λεπτά περπάτημα. Ο καιρός είχε φτιάξει αρκετά και για αρκετή ώρα επικρατούσε μόνο ήλιος. Στο πάρκο είχε κόσμο που φωτογραφιζόταν στο διάσημο γλυπτό Μνημείο του 1960 Sibelius, με πάνω από 600 ατσάλινους σωλήνες σε σχήμα που συμβολίζει τη μουσική και είναι αφιερωμένο στον Φιλανδό συνθέτη Jean Sibelius. Νομίζω πως προτιμώ το πάρκο στην ηρεμία και στα φθινοπωρινά χρώματα που το είχαμε δει το 2015.
Από το πάρκο κατεβήκαμε στο παραλιακό μονοπάτι δίπλα από την οδό Merikannontie. Η παραλιακή διαδρομή ακριβώς δίπλα στη θάλασσα σε συνδυασμό με τον ήλιο μας χάρισαν μια από τις πιο όμορφες διαδρομές στο Ελσίνκι. Οι τελευταίες ώρες στην πόλη έπρεπε να ήταν χαλαρωτικές και ήταν!
Και τι πιο χαλαρωτικό από το να αράξουμε σε ένα γραφικό καφέ δίπλα στη θάλασσα. Το café Regatta το είχα σταμπάρει από την προηγούμενη φορά αλλά δεν είχαμε το χρόνο να πάμε. Νομίζω πως ιδανική εποχή να το επισκεφτείς είναι το καλοκαίρι με ηλιόλουστο καιρό αν και θα είναι πολύ ωραία και το χειμώνα να είσαι σκεπασμένος με τις κουβέρτες που σου παρέχουν να πίνεις ένα ζεστό ρόφημα και να αγναντεύεις την παγωμένη θάλασσα. Το καφέ είναι ένα ξύλινο μικροσκοπικό κόκκινο σπιτάκι με μεγάλη αυλή στο προάστιο Töölö. Η κόκκινη καλύβα δίπλα στη θάλασσα έφερε μέρος της φινλανδικής υπαίθρου στη μέση του Ελσίνκι. Το εσωτερικό του με τις παλιές διακοσμήσεις και τη ρουστίκ ρομαντική ατμόσφαιρα δίνει πραγματικά μια αίσθηση παραδοσιακής Φινλανδίας.
Εγώ έπιασα ένα τραπεζάκι δίπλα στη θάλασσα και ο Rose στήθηκε στην ουρά για να μπει στην καλύβα να παραγγείλει. Κόσμος ερχόταν και έφευγε και υπήρχε συνεχώς μια έντονη κινητικότητα. Για αρχή φάγαμε το φημισμένο ρολό κανέλας και ένα αλμυρό αρτοσκεύασμα σαν τη δική μας σφολιάτα με ζαμπόν. Στην αυλή υπήρχε και μια εστία με κάρβουνα στη φωτιά για μπάρμπεκιου! Βλέπαμε κόσμο να ψήνει λουκάνικα και ζηλέψαμε. Ο Rose και πάλι ανέλαβε τον ανεφοδιασμό γι'αυτό και ξαναπήγε μέσα να πάρει λουκάνικα να τα ψήσουμε. Γνωρίστηκε μάλιστα με τα κορίτσια που δούλευαν, οι οποίες ενθουσιάστηκαν όταν είπε ότι είναι από Ελλάδα ενώ σχολίασαν πως προτιμούν τα δροσερά καλοκαίρια τους παρά τους 35 βαθμούς που είχαμε στην Ελλάδα!
Ο ψήστης!
Φοβερή η ιδέα με τα λουκάνικα αλλά ημιτελής καθώς δεν πουλάνε ψωμάκια οπότε φάγαμε τα λουκάνικα ξεροσφύρι! Όπως και να ‘χει η εμπειρία στο café Regatta ήταν μια από τις πιο όμορφες αναμνήσεις μας από την εκδρομή στη Φινλανδία και γενικά από όλο το ταξίδι μας στη Βαλτική!
Η ώρα όμως πέρασε και είχε μείνει το τελευταίο μέρος που θα βλέπαμε στο Ελσίνκι πριν φύγουμε. Συνεχίσαμε από την οδό Merikannontie περάσαμε τον όμιλο κωπηλασίας και τον ναυτικό όμιλο και σε 10 λεπτά φτάσαμε στην μεγάλη αστική παραλία του Ελσίνκι, Hietaranta. Η αλήθεια είναι πως φτάνοντας στην παραλία Hietaranta περίμενα να δω αυτό…
Και τελικά είδαμε αυτό…
Αν και είναι η πιο δημοφιλής παραλία και βρισκόμασταν στην καρδιά του καλοκαιριού αρχές Αυγούστου, η παραλία ήταν άδεια με απειροελάχιστο κόσμο. Η παραλία Hietaranta (γνωστή ως Hietsu), είναι μια ωραία παραλία με τεράστια αμμουδιά σε ένα όμορφο τοπίο που κοντά της βρίσκονται το Bistro Badenbaden και το Pavilion Hietsun. Η παραλία φιλοξενεί κατά καιρούς μεγάλα φεστιβάλ μουσικής ενώ διοργανώνονται και αγώνες μπιτς βόλεϊ. Εμείς είδαμε μια ερημιά. Η παραλία ήταν όλη δική μας… Οι τελευταίες στιγμές στο Ελσίνκι…
Με το λεωφορείο 24 επιστρέψαμε στο κέντρο στη λεωφόρο Mannerheimintie…
Αυτό ήταν… πήραμε το τραμ και πήγαμε στο λιμάνι. Η αναχώρηση ήταν στις 19:30. Το Ελσίνκι αυτή τη δεύτερη φορά μου άρεσε πολύ περισσότερο. Κι αν βρεθεί ξανά η ευκαιρία θα ήθελα να το δω και 3η φορά με επίσκεψη αυτή τη φορά και στη Suomenlinna! Στο κατάστρωμα απολαύσαμε ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα στη βαλτική!
Φτάσαμε στο Ταλίν στις 21:10. Με το που κατεβήκαμε νοιώσαμε ένα άλλο Ταλίν! 14 βαθμοί κελσίου, ψυχρό αγέρι, μαύρος ουρανός και ψιχάλιζε. Πραγματικά εκείνη τη στιγμή νοιώσαμε σαν να ήμασταν στον χειμώνα. Περιμένοντας στη στάση να έρθει το αστικό για να πάμε στο κέντρο, σχεδόν τουρτουρίζαμε από το κρύο αφού φορούσαμε λεπτό μπουφάν κι από μέσα κοντομάνικο μπλουζάκι. Καθώς ήμασταν στο αστικό άρχισε να βρέχει πολύ δυνατά. Ήταν μια βροχή που δεν μας επηρέασε όμως και δεν μας έβρεξε! Πεινούσαμε σαν τρελοί και δεν θέλαμε να ψάχνουμε που θα φάμε και να περπατάμε άσκοπα. Κατεβήκαμε στην πλατεία Ελευθερίας (Vabaduse väljak) και η βροχή είχε σταματήσει. Χωρίς σκέψη πήγαμε και πάλι στην μπυραρία Dubliner και φάγαμε καταπληκτικά και φτηνά.
Έτσι τελείωσε το πρώτο μέρος του ταξιδιού μας. Είχα μια μικρή λύπη που φεύγουμε από το Ταλίν και από το σπίτι μας, γιατί σαν σπίτι μας το ένοιωσα το διαμέρισμα που μείναμε. Αύριο όμως ξεκινάει το δεύτερο μέρος του ταξιδιού… Αύριο αναχωρούμε για τη Ρίγα…
Last edited by a moderator:
