giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.497
- Likes
- 11.829
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2 - Ταλίν: Η άφιξη και οι οχυρώσεις στην παλιά πόλη!
- Κεφάλαιο 3 - Ταλίν: Παλιά πόλη (All-linn και Toompea)
- Κεφάλαιο 4 - Ταλίν: Kadriorg και Pirita
- Κεφάλαιο 5 - Ταλίν: Καταρράκτες Jägala και η εναλλακτική Kalamaja!
- Κεφάλαιο 6 - Ταλίν: Μια φυλακή μια παραλία και τα φώτα της πόλης!
- Κεφάλαιο 7 - Narva: Στα σύνορα με τη Ρωσία!
- Κεφάλαιο 8 - Ελσίνκι: 4 χρόνια μετά!
- Κεφάλαιο 9 - Ρίγα: Η άφιξη και η Παλιά πόλη (Vecrīga)!
- Κεφάλαιο 10 - Ρίγα: Κέντρο (Centrs) και σούρουπο στον Νταουγκάβα!
- Κεφάλαιο 11 - Ρίγα: Η Aρτ νουβό συνοικία, η hipstery γειτονιά και η Jurmala!
- Κεφάλαιο 12 - Ρίγα: Κεντρική αγορά και αριστερή όχθη του Νταουγκάβα!
Ταλίν: Καταρράκτες Jägala και η εναλλακτική Kalamaja!
Ξημέρωσε ηλιόλουστη μέρα στο Ταλίν. Μπορεί να έχει ψύχρα αλλά τουλάχιστον θα έχουμε τον ήλιο για σύμμαχο. Ξυπνήσαμε ξεκούραστοι και ορεξάτοι για τη δεύτερη μέρα του ταξιδιού και ήπιαμε έναν καφέ στην κουζίνα του σπιτιού. Ήδη από τη 2η μέρα νοιώθαμε οικεία με το σπίτι και τη γειτονιά μας σαν κάτοικοι αυτής της πόλης και είχαμε εξοικειωθεί με τη στάση Lille και τα μέσα μεταφοράς που παίρναμε. Με το αστικό πολύ γρήγορα φτάσαμε στον κεντρικό σταθμό Balti jaam.
Το πρόγραμμα της ημέρας ξεκινούσε με μια εξόρμηση, έξω από το Ταλίν. Τους καταρράκτες Jägala, 27 χιλιόμετρα από το κέντρο. Από τη στιγμή που δεν είχαμε αυτοκίνητο, έπρεπε να μελετήσω προσεκτικά τα δρομολόγια των λεωφορείων τα οποία δεν είναι συχνά. Το επίσημο site https://transport.tallinn.ee/#/en είναι πάρα πολύ εύχρηστο και βοηθητικό με αναλυτικό χρονοδιάγραμμα και με χάρτες της κάθε διαδρομής. Το λεωφορείο που εξυπηρετεί για τους καταρράκτες Jägala (Jägala juga) είναι το 154 και η στάση ονομάζεται Koogi kauplus. Ο μοναδικός συνδυασμός διαδρομής με επιστροφή που μας εξυπηρετούσε ήταν το δρομολόγιο των 11:10 από τον σταθμό Balti jaam5 και επιστροφή στις 13:49. Θα είχαμε επομένως περίπου μιάμιση ώρα στη διάθεσή μας στους καταρράκτες. Το εισιτήριο μονής διαδρομής κόστισε 2,30€ που το πήραμε από τον οδηγό ο οποίος δέχεται μόνο μετρητά. Ευτυχώς είχαμε μαζί μας. Στις 11:55 μετά από 45 λεπτά διαδρομής, κατεβήκαμε στάση Koogi kauplus.
Από τη στάση του αστικού μέχρι τους καταρράκτες είναι 1 χιλιόμετρο, γύρω στα 15 λεπτά με τα πόδια. Ήταν μια καταπληκτική διαδρομή μέσα στη φύση και την ηρεμία. Δεν είδαμε άλλον άνθρωπο παρά μονάχα ελάχιστα αυτοκίνητα. Κατά μήκος του δρόμου βλέπαμε σπιταρόνες με τεράστιους περιποιημένους κήπους μέσα στο πράσινο και πραγματικά απολαύσαμε μια εξαιρετική διαδρομή που μας έδωσε τρομερή ενέργεια!
Τα τελευταία μέτρα της διαδρομής
Στο σημείο υπήρχαν λίγα αυτοκίνητα στο πάρκινγκ με λίγους επισκέπτες. Στο γρασίδι ακριβώς δίπλα από τους καταρράκτες κοιμόντουσαν με υπνόσακους τρεις κοπέλες και τις ζήλεψα μπορώ να πω! Ήμασταν σε ένα σχετικά άγνωστο φυσικό αξιοθέατο της Εσθονίας και ήμασταν ενθουσιασμένοι. Το πράσινο τοπίο και ο ήχος του καταρράκτη μας χαλάρωσαν κατευθείαν. Δεν θα πω ότι είναι ότι πιο συγκλονιστικό έχω δει, όμως για μένα άξιζε αυτή η εξόρμηση σ’αυτό το όμορφο μέρος και το προτείνω για μια εναλλακτική εκδρομή. Η φύση πάντα προσφέρει άλλες συγκινήσεις σε έναν ταξιδιώτη.
Ο χρόνος που μείναμε ήταν αρκετός να απολαύσουμε τον καταρράκτη από κάθε γωνιά, να περπατήσουμε στην όχθη του ποταμού μέσα στην κοιλάδα και να την αράξουμε απολαμβάνοντας το γαλήνιο τοπίο. Μπορεί να μην τον πετύχαμε στα φόρτε του μιας και την άνοιξη έχει μεγαλύτερη ροή νερού και το καλοκαίρι τη μικρότερη, όμως και πάλι ο καταρράκτης ύψους 8 μέτρων δεν μας άφησε αδιάφορους. Ιδού!
Ησυχία μη ξυπνήσουν τα κορίτσια…
Την άνοιξη το μήκος του καταρράκτη φτάνει μέχρι εκεί που κάθονται δυο άτομα αριστερά, στο χείλος του γκρεμού
Κατεβήκαμε την ξύλινη σκάλα που οδηγεί στην κοιλάδα, για να δούμε τον καταρράκτη από κάτω...
Στην κοιλάδα του ποταμού...
Κάποιοι από τους επισκέπτες περπατούσαν πάνω στον καταρράκτη και περνούσαν στην απέναντι πλευρά κι είπαμε να το τολμήσουμε κι εμείς. Βγάλαμε τα παπούτσια μας και το κάναμε. Στην αρχή μου φάνηκε παγωμένο το νερό αλλά όσο περπατούσα το ένιωθα ζεστό. Οι πέτρες ήταν ολισθηρές και πρόσεχα πολύ μη πέσω και βραχούν οι φωτογραφικές μηχανές. Ήταν πανεύκολο το πέρασμα αφού πετύχαμε τον καταρράκτη με πολλή μικρή ροή και τα νερά ήταν ρηχά. Η αίσθηση στο δροσερό νερό ήταν αναζωογονητική. Όταν περάσαμε απέναντι, καθίσαμε στην άκρη του γκρεμού και απολαύσαμε από άλλη οπτική τον καταρράκτη. Ήταν από τις πολύ όμορφες στιγμές όλου του ταξιδιού.
Η ώρα πέρασε και πήραμε το δρόμο της επιστροφής για τη στάση.
Το λεωφορείο πέρασε στις 13:49 ακριβώς στην ώρα του…
Φτάσαμε στον σταθμό Balti jaam στις 14:31, και ουσιαστικά ξεκινούσε η δεύτερη μέρα μας στο Ταλίν. Αυτή τη φορά θα γνωρίζαμε γειτονιές που άφησαν βιομηχανική κληρονομιά στην πόλη και που έχουν μια μποέμ γοητεία. Τις συνοικίες Καλαμάγια (Kalamaja) και Τελσκίβι (Telliskivi), δίπλα στην παλιά πόλη και τον σιδηροδρομικό σταθμό. Πριν συνεχίσουμε μπήκαμε στην κεντρική αγορά Balti Jaama Turg για να φάμε πρωτίστως αλλά και για να δούμε την εξαιρετική αγορά του Ταλίν. Η αγορά είναι ένα πρόσφατα αναπαλαιωμένο συγκρότημα και είναι η πιο σύγχρονη αγορά σε όλη την Εσθονία. Η αγορά καλύπτει τεράστια γκάμα προϊόντων με πολλούς πάγκους και καταστήματα και φυσικά πολλά καφέ και street food.
Ήταν η ιδανική στάση για μεσημεριανό γεύμα. Φάγαμε spring rolls και γλυκόξινο κοτόπουλο και ανασυντάξαμε τις δυνάμεις μας γιατί μας περίμενε πολύ περπάτημα! Βγήκαμε από την πίσω πλευρά της αγοράς και κάναμε μια μικρή περιήγηση στην δημιουργική πόλη Telliskivi. Μια πρώην παρακμιακή περιοχή με παλιά εργοστάσια και σιδηροδρομικά κτίρια που από το 2008 και μέσα σε 10 χρόνια έχει γίνει ένα πολυσύχναστο κέντρο δημιουργικών επιχειρήσεων. Η γειτονιά του Telliskivi, είναι διακοσμημένη με τοιχογραφίες και γκράφιτι άρα ήμουν στο στοιχείο μου!
Η δημιουργική πόλη φιλοξενεί 250 εταιρείες, σχεδόν 30 Design και vintage καταστήματα, δεκάδες εστιατόρια, μοντέρνα καφέ και hip bar. Υπάρχουν επίσης γκαλερί τέχνης, θέατρα, το διεθνώς φημισμένο φωτογραφικό Μουσείο Fotografiska Tallin, πολλοί εκθεσιακοί χώροι που φιλοξενούν τακτικά συναυλίες, πάρτι, εκθέσεις και άλλες παραστάσεις. Η δημιουργική πόλη Τελσκίβι φιλοξενεί επίσης πολλές τακτικές υπαίθριες και κοινοτικές εκδηλώσεις, όπως η υπαίθρια αγορά Telliskivi κάθε Σάββατο, το φεστιβάλ streed foof τον Ιούνιο και το φεστιβάλ της αγοράς Telliskivi τον Αύγουστο. Η φήμη της συνοικίας αντικατοπτρίζεται ακόμη και στα στατιστικά στοιχεία της Uber: είναι ο πιο δημοφιλής προορισμός Uber σε ολόκληρη την Εσθονία!
Δυστυχώς κινηθήκαμε σε ένα κομμάτι της μόνο, όμως αν και είχα προσδοκίες από τη γειτονιά αυτή, δεν την είδα όσο ζωηρή την περίμενα. Δεν είχε κόσμο και τα μαγαζιά έμοιαζαν κλειστά. Ήταν όμως μεσημέρι. Είμαι σίγουρος πως καθώς βραδιάζει και ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες σφύζει από ζωή και κατακλύζεται από ντόπιους. Μακάρι να είχαμε το χρόνο να τη γνωρίσουμε καλύτερα, οπότε αρκεστήκαμε σε μια μικρή βόλτα ανάμεσα στα βιομηχανικά κτίρια και στα γκράφιτι .
Η πίσω πλευρά της αγοράς Balti Jaama
Η αγορά DEPOO
Café Peatus… αυθεντικά βαγόνια της γραμμής Μόσχας-Ταλίν που έχουν μετατραπεί σε καφέ μπαρ!
Αν και το Telliskivi είναι μια ζωντανή κοινότητα εκείνη την ώρα μεσημεριάτικα επικρατούσε νέκρα. Η εναλλακτική μας βόλτα συνεχίστηκε αυτή τη φορά στο κύριο μέρος της περιοχής που ονομάζεται Καλαμάγια (Kalamaja), την μποέμ περιοχή του Ταλίν με τα ξύλινα χρωματιστά σπίτια. Η ιστορία της Kalamaja που σημαίνει Ψαροχώρι στα εσθονικά, ξεκινά από το 14ο αιώνα όταν ήταν το κεντρικό αλιευτικό λιμάνι της πόλης και κατοικούσαν στην περιοχή ψαράδες και ιχθυέμποροι. Όλα άλλαξαν το 1870, όταν το Ταλίν συνδέθηκε με την Αγία Πετρούπολη με τρένο. Ξαφνικά μεγάλα εργοστάσια άρχισαν να φυτρώνουν σε αυτό το μέρος της πόλης, φέρνοντας μαζί τους μια εισροή χιλιάδων νέων εργαζομένων. Τα ξύλινα σπίτια που χτίστηκαν για να φιλοξενήσουν τους εργάτες των εργοστασίων μαζί με τα διάφορα βιομηχανικά κτήρια αποτελούν πλέον μέρος της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της Καλαμάγια και είναι αυτά που δίνουν στη γειτονιά αυτή τη μοναδική γοητεία της.
Στην καρδιά της Καλαμάγια υπάρχουν περίπου 500 πολύχρωμα ξύλινα σπίτια τα οποία ήταν τα σπίτια των εργατών εργοστασίων της περιοχής που χρονολογούνται από τα τέλη του 19ου αιώνα και της αρχής του 20ου αιώνα, κυρίως τις δεκαετίας του 1920 και 1930. Η άνοδος της Καλαμάγια ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 2000, όταν Εσθονοί μαθητές, νεοσύστατες εταιρείες, σχεδιαστές και μουσικοί ανακάλυψαν την υπέροχη αυτή γειτονιά ακριβώς δίπλα στον σιδηροδρομικό σταθμό.
Παρ’όλη τη δημοφιλία της, τα ενθουσιώδη σχόλια που διάβασα για τη ζωντάνια της περιοχής, τα κρυφά καφέ, τις κοινόχρηστες αυλές και τις εξαιρετικά δημοφιλείς εκδηλώσεις του δρόμου, εμείς είδαμε μια έρημη περιοχή χωρίς παλμό και με ελάχιστους ανθρώπους στους δρόμους. Ένας Γιάννης να φωτογραφίζει κάθε ξύλινο σπίτι που έβλεπε και ένας Rose να μουρμουρίζει ότι δεν βρίσκει νόημα να περπατάμε και απλά να βλέπουμε σπίτια και πως θέλει να δει κόσμο. Μα δεν χόρτασε τόσο κόσμο που είδε στην παλιά πόλη? Είχα σημειώσει τους δρόμους ενδιαφέροντος αν και όπου και να περπατήσεις τα πολύχρωμα ξύλινα σπίτια κυριαρχούν σε όλους τους δρόμους. Για να ξέρετε κι εσείς αν βρεθείτε ποτέ εκεί, οι πιο γνωστοί δρόμοι είναι οι Valgevase, Kalju, Kungla, Vana-Kalamaja και Niine. Αξιοθέατο στη συνοικία είναι η νεο-γοτθική εκκλησία Kalju Baptist στην οδό Kalju 1, και το πάρκο Kalamaja. Ακολουθούν εικόνες της περιοχής στους δρόμους που ανέφερα πιο πάνω. Ελπίζω να μη βαρεθείτε όσο βαρέθηκε ο Rose!
Στην οδό Kopli απέναντι από την κεντρική αγορά.
Στα ενδότερα της Καλαμάγια…
Μετά από αρκετό περπάτημα και μπόλικα ξύλινα σπίτια που χόρτασε το μάτι μας, φτάσαμε στο πάρκο Kalamaja. Το μέρος αυτό ήταν ένα πρώην νεκροταφείο που μετατράπηκε σε πάρκο τη δεκαετία του 1960.
Η συνέχεια θα είχε πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τα ξύλινα σπίτια της Kalamaja!
Ξημέρωσε ηλιόλουστη μέρα στο Ταλίν. Μπορεί να έχει ψύχρα αλλά τουλάχιστον θα έχουμε τον ήλιο για σύμμαχο. Ξυπνήσαμε ξεκούραστοι και ορεξάτοι για τη δεύτερη μέρα του ταξιδιού και ήπιαμε έναν καφέ στην κουζίνα του σπιτιού. Ήδη από τη 2η μέρα νοιώθαμε οικεία με το σπίτι και τη γειτονιά μας σαν κάτοικοι αυτής της πόλης και είχαμε εξοικειωθεί με τη στάση Lille και τα μέσα μεταφοράς που παίρναμε. Με το αστικό πολύ γρήγορα φτάσαμε στον κεντρικό σταθμό Balti jaam.
Το πρόγραμμα της ημέρας ξεκινούσε με μια εξόρμηση, έξω από το Ταλίν. Τους καταρράκτες Jägala, 27 χιλιόμετρα από το κέντρο. Από τη στιγμή που δεν είχαμε αυτοκίνητο, έπρεπε να μελετήσω προσεκτικά τα δρομολόγια των λεωφορείων τα οποία δεν είναι συχνά. Το επίσημο site https://transport.tallinn.ee/#/en είναι πάρα πολύ εύχρηστο και βοηθητικό με αναλυτικό χρονοδιάγραμμα και με χάρτες της κάθε διαδρομής. Το λεωφορείο που εξυπηρετεί για τους καταρράκτες Jägala (Jägala juga) είναι το 154 και η στάση ονομάζεται Koogi kauplus. Ο μοναδικός συνδυασμός διαδρομής με επιστροφή που μας εξυπηρετούσε ήταν το δρομολόγιο των 11:10 από τον σταθμό Balti jaam5 και επιστροφή στις 13:49. Θα είχαμε επομένως περίπου μιάμιση ώρα στη διάθεσή μας στους καταρράκτες. Το εισιτήριο μονής διαδρομής κόστισε 2,30€ που το πήραμε από τον οδηγό ο οποίος δέχεται μόνο μετρητά. Ευτυχώς είχαμε μαζί μας. Στις 11:55 μετά από 45 λεπτά διαδρομής, κατεβήκαμε στάση Koogi kauplus.
Από τη στάση του αστικού μέχρι τους καταρράκτες είναι 1 χιλιόμετρο, γύρω στα 15 λεπτά με τα πόδια. Ήταν μια καταπληκτική διαδρομή μέσα στη φύση και την ηρεμία. Δεν είδαμε άλλον άνθρωπο παρά μονάχα ελάχιστα αυτοκίνητα. Κατά μήκος του δρόμου βλέπαμε σπιταρόνες με τεράστιους περιποιημένους κήπους μέσα στο πράσινο και πραγματικά απολαύσαμε μια εξαιρετική διαδρομή που μας έδωσε τρομερή ενέργεια!
Τα τελευταία μέτρα της διαδρομής
Στο σημείο υπήρχαν λίγα αυτοκίνητα στο πάρκινγκ με λίγους επισκέπτες. Στο γρασίδι ακριβώς δίπλα από τους καταρράκτες κοιμόντουσαν με υπνόσακους τρεις κοπέλες και τις ζήλεψα μπορώ να πω! Ήμασταν σε ένα σχετικά άγνωστο φυσικό αξιοθέατο της Εσθονίας και ήμασταν ενθουσιασμένοι. Το πράσινο τοπίο και ο ήχος του καταρράκτη μας χαλάρωσαν κατευθείαν. Δεν θα πω ότι είναι ότι πιο συγκλονιστικό έχω δει, όμως για μένα άξιζε αυτή η εξόρμηση σ’αυτό το όμορφο μέρος και το προτείνω για μια εναλλακτική εκδρομή. Η φύση πάντα προσφέρει άλλες συγκινήσεις σε έναν ταξιδιώτη.
Ο χρόνος που μείναμε ήταν αρκετός να απολαύσουμε τον καταρράκτη από κάθε γωνιά, να περπατήσουμε στην όχθη του ποταμού μέσα στην κοιλάδα και να την αράξουμε απολαμβάνοντας το γαλήνιο τοπίο. Μπορεί να μην τον πετύχαμε στα φόρτε του μιας και την άνοιξη έχει μεγαλύτερη ροή νερού και το καλοκαίρι τη μικρότερη, όμως και πάλι ο καταρράκτης ύψους 8 μέτρων δεν μας άφησε αδιάφορους. Ιδού!
Ησυχία μη ξυπνήσουν τα κορίτσια…
Την άνοιξη το μήκος του καταρράκτη φτάνει μέχρι εκεί που κάθονται δυο άτομα αριστερά, στο χείλος του γκρεμού
Κατεβήκαμε την ξύλινη σκάλα που οδηγεί στην κοιλάδα, για να δούμε τον καταρράκτη από κάτω...
Στην κοιλάδα του ποταμού...
Κάποιοι από τους επισκέπτες περπατούσαν πάνω στον καταρράκτη και περνούσαν στην απέναντι πλευρά κι είπαμε να το τολμήσουμε κι εμείς. Βγάλαμε τα παπούτσια μας και το κάναμε. Στην αρχή μου φάνηκε παγωμένο το νερό αλλά όσο περπατούσα το ένιωθα ζεστό. Οι πέτρες ήταν ολισθηρές και πρόσεχα πολύ μη πέσω και βραχούν οι φωτογραφικές μηχανές. Ήταν πανεύκολο το πέρασμα αφού πετύχαμε τον καταρράκτη με πολλή μικρή ροή και τα νερά ήταν ρηχά. Η αίσθηση στο δροσερό νερό ήταν αναζωογονητική. Όταν περάσαμε απέναντι, καθίσαμε στην άκρη του γκρεμού και απολαύσαμε από άλλη οπτική τον καταρράκτη. Ήταν από τις πολύ όμορφες στιγμές όλου του ταξιδιού.
Η ώρα πέρασε και πήραμε το δρόμο της επιστροφής για τη στάση.
Το λεωφορείο πέρασε στις 13:49 ακριβώς στην ώρα του…
Φτάσαμε στον σταθμό Balti jaam στις 14:31, και ουσιαστικά ξεκινούσε η δεύτερη μέρα μας στο Ταλίν. Αυτή τη φορά θα γνωρίζαμε γειτονιές που άφησαν βιομηχανική κληρονομιά στην πόλη και που έχουν μια μποέμ γοητεία. Τις συνοικίες Καλαμάγια (Kalamaja) και Τελσκίβι (Telliskivi), δίπλα στην παλιά πόλη και τον σιδηροδρομικό σταθμό. Πριν συνεχίσουμε μπήκαμε στην κεντρική αγορά Balti Jaama Turg για να φάμε πρωτίστως αλλά και για να δούμε την εξαιρετική αγορά του Ταλίν. Η αγορά είναι ένα πρόσφατα αναπαλαιωμένο συγκρότημα και είναι η πιο σύγχρονη αγορά σε όλη την Εσθονία. Η αγορά καλύπτει τεράστια γκάμα προϊόντων με πολλούς πάγκους και καταστήματα και φυσικά πολλά καφέ και street food.
Ήταν η ιδανική στάση για μεσημεριανό γεύμα. Φάγαμε spring rolls και γλυκόξινο κοτόπουλο και ανασυντάξαμε τις δυνάμεις μας γιατί μας περίμενε πολύ περπάτημα! Βγήκαμε από την πίσω πλευρά της αγοράς και κάναμε μια μικρή περιήγηση στην δημιουργική πόλη Telliskivi. Μια πρώην παρακμιακή περιοχή με παλιά εργοστάσια και σιδηροδρομικά κτίρια που από το 2008 και μέσα σε 10 χρόνια έχει γίνει ένα πολυσύχναστο κέντρο δημιουργικών επιχειρήσεων. Η γειτονιά του Telliskivi, είναι διακοσμημένη με τοιχογραφίες και γκράφιτι άρα ήμουν στο στοιχείο μου!
Η δημιουργική πόλη φιλοξενεί 250 εταιρείες, σχεδόν 30 Design και vintage καταστήματα, δεκάδες εστιατόρια, μοντέρνα καφέ και hip bar. Υπάρχουν επίσης γκαλερί τέχνης, θέατρα, το διεθνώς φημισμένο φωτογραφικό Μουσείο Fotografiska Tallin, πολλοί εκθεσιακοί χώροι που φιλοξενούν τακτικά συναυλίες, πάρτι, εκθέσεις και άλλες παραστάσεις. Η δημιουργική πόλη Τελσκίβι φιλοξενεί επίσης πολλές τακτικές υπαίθριες και κοινοτικές εκδηλώσεις, όπως η υπαίθρια αγορά Telliskivi κάθε Σάββατο, το φεστιβάλ streed foof τον Ιούνιο και το φεστιβάλ της αγοράς Telliskivi τον Αύγουστο. Η φήμη της συνοικίας αντικατοπτρίζεται ακόμη και στα στατιστικά στοιχεία της Uber: είναι ο πιο δημοφιλής προορισμός Uber σε ολόκληρη την Εσθονία!
Δυστυχώς κινηθήκαμε σε ένα κομμάτι της μόνο, όμως αν και είχα προσδοκίες από τη γειτονιά αυτή, δεν την είδα όσο ζωηρή την περίμενα. Δεν είχε κόσμο και τα μαγαζιά έμοιαζαν κλειστά. Ήταν όμως μεσημέρι. Είμαι σίγουρος πως καθώς βραδιάζει και ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες σφύζει από ζωή και κατακλύζεται από ντόπιους. Μακάρι να είχαμε το χρόνο να τη γνωρίσουμε καλύτερα, οπότε αρκεστήκαμε σε μια μικρή βόλτα ανάμεσα στα βιομηχανικά κτίρια και στα γκράφιτι .
Η πίσω πλευρά της αγοράς Balti Jaama
Η αγορά DEPOO
Café Peatus… αυθεντικά βαγόνια της γραμμής Μόσχας-Ταλίν που έχουν μετατραπεί σε καφέ μπαρ!
Αν και το Telliskivi είναι μια ζωντανή κοινότητα εκείνη την ώρα μεσημεριάτικα επικρατούσε νέκρα. Η εναλλακτική μας βόλτα συνεχίστηκε αυτή τη φορά στο κύριο μέρος της περιοχής που ονομάζεται Καλαμάγια (Kalamaja), την μποέμ περιοχή του Ταλίν με τα ξύλινα χρωματιστά σπίτια. Η ιστορία της Kalamaja που σημαίνει Ψαροχώρι στα εσθονικά, ξεκινά από το 14ο αιώνα όταν ήταν το κεντρικό αλιευτικό λιμάνι της πόλης και κατοικούσαν στην περιοχή ψαράδες και ιχθυέμποροι. Όλα άλλαξαν το 1870, όταν το Ταλίν συνδέθηκε με την Αγία Πετρούπολη με τρένο. Ξαφνικά μεγάλα εργοστάσια άρχισαν να φυτρώνουν σε αυτό το μέρος της πόλης, φέρνοντας μαζί τους μια εισροή χιλιάδων νέων εργαζομένων. Τα ξύλινα σπίτια που χτίστηκαν για να φιλοξενήσουν τους εργάτες των εργοστασίων μαζί με τα διάφορα βιομηχανικά κτήρια αποτελούν πλέον μέρος της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της Καλαμάγια και είναι αυτά που δίνουν στη γειτονιά αυτή τη μοναδική γοητεία της.
Στην καρδιά της Καλαμάγια υπάρχουν περίπου 500 πολύχρωμα ξύλινα σπίτια τα οποία ήταν τα σπίτια των εργατών εργοστασίων της περιοχής που χρονολογούνται από τα τέλη του 19ου αιώνα και της αρχής του 20ου αιώνα, κυρίως τις δεκαετίας του 1920 και 1930. Η άνοδος της Καλαμάγια ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 2000, όταν Εσθονοί μαθητές, νεοσύστατες εταιρείες, σχεδιαστές και μουσικοί ανακάλυψαν την υπέροχη αυτή γειτονιά ακριβώς δίπλα στον σιδηροδρομικό σταθμό.
Παρ’όλη τη δημοφιλία της, τα ενθουσιώδη σχόλια που διάβασα για τη ζωντάνια της περιοχής, τα κρυφά καφέ, τις κοινόχρηστες αυλές και τις εξαιρετικά δημοφιλείς εκδηλώσεις του δρόμου, εμείς είδαμε μια έρημη περιοχή χωρίς παλμό και με ελάχιστους ανθρώπους στους δρόμους. Ένας Γιάννης να φωτογραφίζει κάθε ξύλινο σπίτι που έβλεπε και ένας Rose να μουρμουρίζει ότι δεν βρίσκει νόημα να περπατάμε και απλά να βλέπουμε σπίτια και πως θέλει να δει κόσμο. Μα δεν χόρτασε τόσο κόσμο που είδε στην παλιά πόλη? Είχα σημειώσει τους δρόμους ενδιαφέροντος αν και όπου και να περπατήσεις τα πολύχρωμα ξύλινα σπίτια κυριαρχούν σε όλους τους δρόμους. Για να ξέρετε κι εσείς αν βρεθείτε ποτέ εκεί, οι πιο γνωστοί δρόμοι είναι οι Valgevase, Kalju, Kungla, Vana-Kalamaja και Niine. Αξιοθέατο στη συνοικία είναι η νεο-γοτθική εκκλησία Kalju Baptist στην οδό Kalju 1, και το πάρκο Kalamaja. Ακολουθούν εικόνες της περιοχής στους δρόμους που ανέφερα πιο πάνω. Ελπίζω να μη βαρεθείτε όσο βαρέθηκε ο Rose!
Στην οδό Kopli απέναντι από την κεντρική αγορά.
Στα ενδότερα της Καλαμάγια…
Μετά από αρκετό περπάτημα και μπόλικα ξύλινα σπίτια που χόρτασε το μάτι μας, φτάσαμε στο πάρκο Kalamaja. Το μέρος αυτό ήταν ένα πρώην νεκροταφείο που μετατράπηκε σε πάρκο τη δεκαετία του 1960.
Η συνέχεια θα είχε πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τα ξύλινα σπίτια της Kalamaja!
Last edited by a moderator:
