giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.728
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2 - Ταλίν: Η άφιξη και οι οχυρώσεις στην παλιά πόλη!
- Κεφάλαιο 3 - Ταλίν: Παλιά πόλη (All-linn και Toompea)
- Κεφάλαιο 4 - Ταλίν: Kadriorg και Pirita
- Κεφάλαιο 5 - Ταλίν: Καταρράκτες Jägala και η εναλλακτική Kalamaja!
- Κεφάλαιο 6 - Ταλίν: Μια φυλακή μια παραλία και τα φώτα της πόλης!
- Κεφάλαιο 7 - Narva: Στα σύνορα με τη Ρωσία!
- Κεφάλαιο 8 - Ελσίνκι: 4 χρόνια μετά!
- Κεφάλαιο 9 - Ρίγα: Η άφιξη και η Παλιά πόλη (Vecrīga)!
- Κεφάλαιο 10 - Ρίγα: Κέντρο (Centrs) και σούρουπο στον Νταουγκάβα!
- Κεφάλαιο 11 - Ρίγα: Η Aρτ νουβό συνοικία, η hipstery γειτονιά και η Jurmala!
- Κεφάλαιο 12 - Ρίγα: Κεντρική αγορά και αριστερή όχθη του Νταουγκάβα!
Ταλίν: Η άφιξη και οι οχυρώσεις στην παλιά πόλη!
Έχουμε μια μεγάλη νύχτα μπροστά μας και μάλιστα χωρίς ύπνο μιας και η πτήση της Air Baltic από το αεροδρόμιο Μακεδονία, αναχωρεί στις 02:35 με πρώτη στάση τη Ρίγα. Είμαι πολύ ευχαριστημένος από την εταιρεία η οποία αν και μοιάζει να έχει την ίδια πολιτική με τη Ryanair, μας έβαλε να καθίσουμε μαζί με τον συνταξιδιώτη μου και στις τρεις πτήσεις αν και υποτίθεται αυτό το πληρώνεις έξτρα. Έχει μια αυστηρή πολιτική με τις χειραποσκευές που πρέπει να είναι 8 κιλά συνολικά και οι δυο, όμως σε κανένα αεροδρόμιο δεν τις ζύγισαν. Δεν υπήρχε περίπτωση να πληρώσω για +4 κιλά (συνολικά 12 κιλά), επιπλέον 16€. Το ηλεκτρονικό check-in είχε την διαδικασία του γιατί δεν υπάρχει εφαρμογή της Air Baltic για κινητά, κι έτσι έπρεπε να το κάνω κανονικά από το site της εταιρείας, να κατεβάσω το ειδικό αρχείο στο κινητό μου (όχι σε pdf μορφή), και να κατεβάσω μια εφαρμογή στο κινητό boarding Pass Wallet όπου επέλεξα το ειδικό αρχείο από το κινητό και μετά μου εμφάνισε το boarding pass κανονικά με τα στοιχεία και το barcode. Αν σας δυσκολεύουν όλα αυτά, απλά εκτυπώστε το.
Σε όλη τη διάρκεια της πτήσης είχαμε ησυχία, οι αεροσυνοδοί δεν μας ενόχλησαν με πωλήσεις και πολλά πήγαινε-έλα και καταφέραμε να κλείσουμε τα βλέφαρά μας για λίγα λεπτά. Το μικρό αεροσκάφος με 5 καθίσματα στη σειρά ήταν εξαιρετικό με οθόνες που μας ενημέρωναν σε ποιο σημείο βρισκόμαστε και η πτήση συνολικά ήταν άψογη. Το μοναδικό που τάραξε την ηρεμία μας ήταν ένας γελοίος Ρώσος ο οποίος αν και ήταν ξημερώματα κατέβαζε τη μια μπύρα μετά την άλλη, μιλούσε δυνατά με τρεις Έλληνες που τους έπιασε την κουβέντα και τραγουδούσε ένα πασίγνωστο εμβατήριο που όμως δεν μπορώ να θυμηθώ τον τίτλο του! Και όλα αυτά στις 6 παρά το πρωί!
Ανατολή του ηλίου λίγο πριν φτάσουμε στη Ρίγα
Και φτάνουμε στο αεροδρόμιο της Ρίγα γύρω στις 6:15. Το αεροδρόμιο της Ρίγα πανέμορφο σε σκανδιναβικό στυλ, δεν μας δυσκόλεψε στο να βρούμε πολύ γρήγορα την πύλη αναχώρησης για την επόμενη πτήση μας για Ταλίν. Έτσι είχαμε γύρω στις 2 ώρες αναμονής. Μετάνιωσα όμως που επέλεξα την πτήση των 8:30 και όχι των 7:30 που πίστευα πως ήταν οριακή και θα μας δημιουργούσε άγχος. Τελικά θα την προλαβαίναμε πολύ άνετα. Τζάμπα λοιπόν οι 2 ώρες αναμονής που όμως πέρασαν εύκολα χαζεύοντας τα αεροσκάφη που ήταν δίπλα μας και τη φισούνα από την οποία θα μπαίναμε στο αεροπλάνο μας.
Στις 8:30 αναχωρήσαμε για το Ταλίν. Η εντυπωσιακή πανοραμική άποψη των εκβολών του ποταμού Lielupe και η τεράστια παραλία της Jurmala κοντά στη Ρίγα, μας έδωσε ραντεβού λίγες μέρες αργότερα που θα τη γνωρίζαμε και από κοντά.
Η σύντομη πτήση είχε φτάσει σχεδόν στο τέλος της. Η διάρκεια ήταν γύρω στα 50 λεπτά όσο το Αθήνα-Θεσσαλονίκη. Χωρίς να το καταλάβουμε, ξαφνικά αντικρίζουμε το Ταλίν. Κοιτούσα από το παράθυρο τον συννεφιασμένο ουρανό και σκεφτόμουν πως σε λίγα λεπτά θα έφτανα σε έναν ακόμα καινούριο προορισμό. Το ταξίδι τώρα αρχίζει!
Το μικρό αεροδρόμιο του Ταλίν είναι πανέμορφο με σκανδιναβικό ντιζάιν επίσης. Η ώρα είναι 9:20. Το πρώτο πράγμα που κάναμε είναι να αγοράσουμε από το R-kiosk μια κάρτα απεριορίστων διαδρομών για την πόλη. Και μπορεί το Ταλίν και η Εσθονία γενικά να μη θεωρείται και η φτηνότερη χώρα αλλά η τιμή των 8€ για την 5ημερη κάρτα για απεριόριστα μέσα μεταφοράς εντός της πόλης είναι ακραία φτηνή και μάλλον η φτηνότερη που έχουμε αγοράσει ποτέ. Εύγε στο Ταλίν. Η έξυπνη κάρτα Ühiskaart Tallin ουσιαστικά κοστίζει 2€ +6€ για 5 ημέρες και ισχύει για τραμ, τρόλεϊ και λεωφορεία στις γραμμές 1-73. Αν θες να πας εκτός της πόλης τα εισιτήρια τα αγοράζεις από το οδηγό (μόνο μετρητά) και η κάθε διαδρομή κοστίζει γύρω στα 2€.
Το πολύ εύχρηστο site των μέσων μεταφοράς εντός και εκτός Ταλίν
https://transport.tallinn.ee/#tallinna-linn/en
*Εδώ να πω πως σε όλο το ταξίδι, και στις 3 χώρες πληρώναμε παντού μόνο με χρεωστική κάρτα. Από το συνολικό ποσό που ξοδέψαμε, τα 63€ ήταν σε μετρητά για δυο άτομα. Δηλαδή ασήμαντο ποσό.
Το υπερσύγχρονο τραμ νούμερο 4 περίμενε έξω από τις αφίξεις. Σε 16 λεπτά περίπου κατεβήκαμε και πατήσαμε στο κέντρο της πόλης στη στάση Vabaduse väljak (Πλατεία Ελευθερίας), και ήταν η στάση που όλες τις μέρες μας στο Ταλίν αποτέλεσε το σήμα κατατεθέν μας για τις διαδρομές που ακολουθούσαμε. Με τη βοήθεια του maps.me προσανατολίστηκα στην περιοχή και γρήγορα βρήκα τη στάση από την οποία θα παίρναμε το τρόλεϊ 1 για να κατέβουμε μετά από 5 στάσεις στη στάση Lille, κοντά στο διαμέρισμά μας. Η θερμοκρασία στους 15 βαθμούς καλοκαιριάτικα μας κάνει να αισθανθούμε παράξενα αλλά γρήγορα θα μπούμε στο κλίμα.
Η απρόσμενη συγκατοίκηση!
Αν και είμαστε μόνο 5 στάσεις μακριά από την κεντρική πλατεία Ελευθερίας Vabaduse väljak, εδώ η γειτονιά διαφέρει πολύ από το κέντρο. Είναι μια ήσυχη γειτονιά με κανένα τουριστικό ενδιαφέρον όμως μας αρέσει γιατί νοιώθουμε οικεία, βλέπουμε τους Εσθονούς στην καθημερινότητα τους και τα κτίρια διαφέρουν κατά πολύ από το ιστορικό κέντρο. Εύκολα εντοπίζουμε το κτίριο 15-7 στην οδό Sõle. Χτυπάμε το κουδούνι και μας ανοίγουν. Το κτίριο απ’ έξω δείχνει σε καλή κατάσταση, η κεντρική πόρτα είναι ασφαλείας που ανοίγει μαγνητικά χωρίς κλειδί αλλά ανεβαίνοντας 3 ορόφους διαπιστώνουμε πως η οικοδομή είναι παλιά αλλά σε νορμάλ κατάσταση.
Το διαμέρισμα Sõle 15 – 7 το έκλεισα από το Booking πολλούς μήνες πριν, στην εξευτελιστική τιμή των 80€ για δυο άτομα για 4 διανυκτερεύσεις. Είχε καλή βαθμολογία, ήταν πάμφθηνο και δεν το έψαξα και ιδιαίτερα. Το μοναδικό σχόλιο και φωτογραφία που με είχε προβληματίσει ήταν το κρεβάτι που ήταν ένας 2θεσιος καναπές κρεβάτι για τους δυο μας και μάλλον δεν ήταν ότι πιο βολικό υπάρχει. Αλλά με 20€ τη βραδιά τι απαιτήσεις να έχεις. Η 50αρα ιδιοκτήτρια μας υποδέχτηκε ζωηρή και φιλική. Μας είπε τα του σπιτιού, μας έδειξε την εξοπλισμένη κουζίνα, μας είπε για το wifi και πως ότι χρειαστούμε θα είναι … εδώ δίπλα! Και έφυγε για δουλειά. Υπήρχε ένα δωμάτιο που δεν μας το έδειξε και μας έβαλε σε υποψίες. Του έριξα μια διακριτική γρήγορη ματιά και είδα πως ήταν ένα σαλόνι (μπορεί από τη σοβιετική εποχή) ενώ υπήρχε και ένα λαπτοπ πάνω στο τραπέζι. Στο χολ παντού παπούτσια, στο μπάνιο καλλυντικά… ε δεν ήθελε μεγάλη φιλοσοφία να καταλάβουμε πως η κατά τ’άλλα συμπαθέστατη κυρία μένει στο ίδιο σπίτι και πως για τέσσερις ημέρες θα συγκατοικούσαμε!
Τελικά κάναμε ωραιότατους ύπνους στον καναπέ- κρεβάτι που δεν ήταν καθόλου άβολος ενώ είχαμε και τέλεια ζεστά παπλώματα.
Η κουζίνα
Στο Booking πουθενά δεν το έγραφε ξεκάθαρα αυτή τη ''μικρή'' λεπτομέρεια αν και η ακραία χαμηλή τιμή θα έπρεπε να με βάλει σε σκέψεις. Το κλου είναι πως στις παροχές γράφει πως υπάρχει και επίπεδη τηλεόραση την οποία όσο την είδατε εσείς άλλο τόσο την είδαμε κι εμείς. Εκτός αν η ιδιοκτήτρια ήθελε την ώρα που κοιμάται να μπουκάρουμε στο δωμάτιο της και να δούμε τηλεόραση! Τελικά την ιδιοκτήτρια την ξαναείδαμε το πρωί της αναχώρησης μας 4 μέρες μετά! Αυτή έφευγε για δουλειά κατά τις 7, εμείς φεύγαμε από το σπίτι στις 9. Επιστρέφαμε ξανά στο διαμέρισμα περίπου στις 12 το βράδυ που αυτή κοιμόταν και εννοείται κάναμε όση περισσότερη ησυχία μπορούμε. Έτσι δεν καταλάβαμε την παρουσία της και μάλλον ούτε αυτή τη δική μας.
Παιδική χαρά και σχολείο από το παράθυρο μας
Με εξαίρεση το δωμάτιο μας, το υπόλοιπο σπίτι δεν είχε υψηλά στάνταρτ καθαριότητας χωρίς να σημαίνει ότι ήταν βρώμικο. Αλλά δεν άστραφτε κιόλας και δεν ήταν σούπερ τακτοποιημένο. Όμως μιλάμε για 10€ τη μέρα το άτομο σε ένα αξιοπρεπές διαμέρισμα, σε μια ασφαλή γειτονιά και 5 στάσεις μακριά από το κέντρο. Αν με ρωτάτε, ναι θα έμενα και πάλι άνετα εκεί. Χωρίς να το θέλω λοιπόν και χωρίς να το ξέρω είχα κλείσει Airbnb με κοινόχρηστους χώρους και συγκατοίκησα με την ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος. Όχι κακή εμπειρία για πρώτη φορά! Ενώ στη συνολική εμπειρία βάζω ως θετικό ότι το απλό αυτό διαμέρισμα με τις ατέλειες του, μας έκανε να αισθανθούμε ότι είναι το σπίτι μας και ότι είμαστε κάτοικοι αυτής της πόλης μακριά από το λαμπερό περιτύλιγμα της παλιάς πόλης! Μπορεί να ήμασταν άυπνοι με δυο πτήσεις και αναμονές, όμως η έναρξη του ταξιδιού ήταν γεγονός και η ανυπομονησία μας να γνωρίσουμε το Ταλίν ήταν μεγάλη.
Και η αρχή γίνεται από την πλατεία Ελευθερίας Vabaduse väljak στην άκρη της παλιάς πόλης, το αγαπημένο σημείο συνάντησης των κατοίκων του Ταλίν. Την πετύχαμε γεμάτη κάγκελα, αυτοκίνητα, διαφημιστικά και γινόντουσαν εργασίες ενόψει κάποιας εκδήλωσης. Στην μια πλευρά της είναι η κίτρινη, νεογοτθική εκκλησία του αγίου Ιωάννη. Πολλές φορές έγιναν συζητήσεις και απόπειρες να την κατεδαφίσουν αλλά αυτή ακόμα δεσπόζει στην πλατεία Ελευθερίας και μάλλον θα είναι εκεί για πολύ καιρό ακόμα!
Κατά τη Σοβιετική και μετά-σοβιετική περίοδο η πλατεία Ελευθερίας παραμελήθηκε και παρήκμασε. Μόλις το 2009 μετά από εκτεταμένη ανακαίνιση, αποκαταστάθηκε και έγινε ένα εθνικό σύμβολο υπερηφάνειας. Δεν μπορώ να πω πως είναι από τις ομορφότερες πλατείες που έχω δει γιατί μου φάνηκε λίγο αχανής και άχαρη αλλά έχει την ιστορική της σημασία. Αν και έχει σύγχρονη όψη μπόρεσα να διακρίνω κάποια αρ ντεκό κτήρια της δεκαετίας του 1930 στις δυο πλευρές της.
Μια γεύση της παλαιότερης ιστορίας της πόλης εντοπίσαμε στην βορειοδυτική γωνία της πλατείας σε ένα γυάλινο πάνελ στο έδαφος όπου βρίσκονται τα θεμέλια και οι σκάλες του Πύργου της πύλης Harju, που στεκόταν εδώ στη μεσαιωνική εποχή. Όμως το κύριο χαρακτηριστικό της πλατείας είναι ο μεγάλος σταυρός που δεσπόζει στη δυτική πλευρά της πλατείας και είναι ένα από τα νέα χαρακτηριστικά της. Είναι το μνημείο του πολέμου της ανεξαρτησίας, που τιμά τον σκληρό αγώνα της Εσθονίας το 1918 – 1920 να ελευθερωθεί από την Σοβιετική κατοχή.
Ακριβώς δίπλα από τον σταυρό είναι τα σκαλιά που οδηγούν στις οχυρώσεις και στους πύργους της παλιάς πόλης. Όμως προτιμήσαμε να ανεβούμε στο Harjumäe park ακριβώς πίσω από τον σταυρό για να δούμε τη θέα της πλατείας που φτάνει μέχρι τους ουρανοξύστες στη νέα πόλη. Το πάρκο είναι ένα πολύ όμορφο και περιποιημένο πάρκο όπως όλα τα πάρκα στην πόλη του Ταλίν. Η θέα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και ο ελάχιστος κόσμος που υπήρχε μας έκανε να απολαύσουμε ανενόχλητοι και μέσα στην ηρεμία το όμορφο πάρκο και τη θέα. Ο καιρός συννεφιασμένος με 15 βαθμούς αλλά υπήρχαν σημάδια ότι σε λίγο ο ήλιος θα κάνει την εμφάνιση του.
Από εκεί προσεγγίσαμε τους πύργους και τις οχυρώσεις της μεσαιωνικής πόλης. Το βαρύ πυροβολικό και το σήμα κατατεθέν της παλιάς πόλης του Ταλίν. Το Ταλίν είναι η πόλη των Πύργων. Οι πύργοι είναι το κύριο χαρακτηριστικό του ορίζοντα του Ταλίν για αιώνες και το πρώτο πράγμα που βλέπεις όταν φτάνεις στο Ταλίν από στεριά, θάλασσα ή αέρα. Το πρώτο τείχος στο Ταλίν, χτίστηκε το δεύτερο μισό του 13ου αιώνα και συγκεκριμένα το 1265. Το μεσαιωνικό τείχος της πόλης του Ταλίν ήταν το μεγαλύτερο και ισχυρότερο αμυντικό σύστημα σε ολόκληρη τη Βόρεια Ευρώπη της εποχής εκείνης. Από τις 46 πύλες και πύργους έχουν επιβιώσει οι 26 πύργοι του τοίχους, και κάποιοι από αυτούς λειτουργούν σαν μουσεία και είναι ανοιχτοί για το κοινό.
Θέλοντας να μάθουμε περισσότερα για την οχύρωση της πόλης και για την ιστορία του Ταλίν δεν θα μπορούσαμε να μην επισκεφτούμε το νούμερο ένα αξιοθέατο που δεν είναι άλλο από τον 38 μέτρων πύργο Kiek in de Kök ο οποίος είναι ένα ενδιαφέρον μουσείο και παρουσιάζει την ιστορία του Ταλίν μέσω των οχυρώσεων και της στρατιωτικής του ιστορίας.
Το Kiek in de Köki kindlustustemuuseum είναι ένα σύμπλεγμα που περιλαμβάνει οχυρώσεις, υπόγεια περάσματα, αμυντικούς πύργους που σε μεταφέρουν στη συναρπαστική ιστορία της πόλης του Ταλίν. Και όλα αυτά σε συνδυασμό με εξαιρετική θέα από πάρα πολλά σημεία. Αν και υπάρχουν μεμονωμένα εισιτήρια για το καθένα, εμείς πήραμε το εισιτήριο που τα περιλαμβάνει όλα. Τον πύργο Kiek in de Kök, τα υπόγεια τούνελ και το μουσείο των πέτρινων γλυπτών, τον πύργο Neitsitorn με το Museum-Cafe και τους πύργους, Tallitorn και Väravatorn. Αν και το εισιτήριο κοστίζει 14€ εμείς το αγοράσαμε 7€ το άτομο. Πως? Λίγες μέρες πριν η Booking μου έστειλε μια προσφορά να κλείσω το εισιτήριο σε αυτή την τιμή και μάλιστα με δωρεάν ακύρωση μέχρι και 2 ώρες πριν την επίσκεψη. Έτσι λοιπόν στο εκδοτήριο έδειξα την κράτηση από το κινητό, μας πέρασαν στον καρπό ένα αυτοκόλλητο χάρτινο βραχιόλι ώστε να μπορούμε να μπαινοβγαίνουμε και να επισκεφτούμε ελεύθερα όλους τους χώρους.
Η ονομασία Kiek in de Kök σημαίνει ''κρυφοκοίταγμα στην κουζίνα'' . Ήταν ο ισχυρότερος Πύργος πυροβολικού στη Βαλτική και χτίστηκε τη δεκαετία του 1470. Υπάρχουν οθόνες που περιγράφουν λεπτομερώς το πώς το σύστημα των τειχών και των πύργων της πόλης αναπτύχθηκε μέσα στους αιώνες, καθώς και εκθέματα που καλύπτουν το έγκλημα και την τιμωρία και άλλες πτυχές της ζωής στο παλαιό Ταλίν.
Η θέα της πόλης από τα παράθυρα του πύργου ήταν εξαιρετική προς κάθε κατεύθυνση
Περπατήσαμε κατά μήκος των τειχών από τα μπαλκόνια, περάσαμε από τον έναν πύργο στον άλλον, ανακαλύψαμε τις μοναδικές οχυρώσεις και απολαμβάναμε τη θέα σε κάθε ευκαιρία.
Κήπος του Δανού Βασιλιά
Από τον πύργο Kiek in de Kök περάσαμε στον πύργο Neitsitorn ή αλλιώς Πύργο της παρθένας. Ο πύργος αυτός αν και ως μέρος του αμυντικού συστήματος της πόλης τον 14ο αιώνα μαζί με τον τοίχο που διασχίζει το δανικό βασιλικό κήπο, έχει μια πολύχρωμη ιστορία ως οικία καλλιτεχνών και ως δημοφιλές μπαρ. Τον 18ο αιώνα, ο Πύργος αναδιαμορφώθηκε ως διώροφη κατοικία και μέχρι την ανοικοδόμηση του στα τέλη της δεκαετίας του 1960, ήταν το σπίτι πολλών εξέχων Εσθονών καλλιτεχνών. Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς το 1980, γεννήθηκε το αυθεντικό μπαρ Neitsitorn. Αν και εξαιρετικά δημοφιλής τη δεκαετία του ’80, δεν μπόρεσε να επιβιώσει από την οικονομική αναταραχή της επόμενης δεκαετίας.
Αν και στον πύργο Neitsitorn λειτουργεί ένα Μουσείο-καφέ με οθόνες που δείχνουν την κουλτούρα του καφέ στο Ταλίν την ιστορία των γλυκών της Εσθονίας στη δεκαετία του 1920 και του 1930, καθώς και φωτογραφίες για τη ζωή του μεσαιωνικού αμυντικού πύργου ως ένα γραφικό αρχοντικό στις αρχές του περασμένου αιώνα, δεν μπορέσαμε να βρούμε σε ποιο σημείο του πύργου βρίσκεται αυτό το μουσείο. Το μόνο που είδαμε ήταν το μικρό καφέ που από τις τζαμαρίες του έχεις θέα της πόλης. Έτσι συνεχίσαμε κατά μήκος των τειχών για να πάμε στον επόμενο πύργο.
Το επόμενο μπαλκόνι είναι ακριβώς πάνω από τους Κήπους του Δανού Βασιλιά,
πριν τον σταθερό πύργο αλλιώς tallitorn.
Ο καιρός εντωμεταξύ είχε βελτιωθεί αρκετά και είχε φτάνει τους 19 βαθμούς! Τα μπουφάν βγήκαν και μείναμε με τα κοντομάνικα να αισθανθούμε ότι είναι καλοκαίρι βρε αδερφέ. Όπως ήταν φυσικό είχε αρκετό κόσμο στην αυλή, μέσα και έξω στους πύργους και γύρω από τα τείχη αλλά δεν μας χάλασαν την ατμόσφαιρα και την ηρεμία. Ήμασταν μόνο λίγες ώρες στο Ταλίν και ήδη ήμασταν πολύ ενθουσιασμένοι.
Η αυλή του Δανού Βασιλιά.
Κατεβήκαμε κάτω, στην αυλή του Δανού Βασιλιά και κάναμε μια ανάπαυλα. Σκεφτόμουν πως αν κουραστήκαμε από τις πρώτες ώρες δεν μπορώ να φανταστώ τι κούραση μας περιμένει 7 ολόκληρες ημέρες! Δεν πειράζει όμως γιατί είμαστε σκληροπυρηνικοί και μαθημένοι στα απαιτητικά προγράμματα! Από την αυλή είχαμε άλλη οπτική του τοίχους και των πύργων και εξίσου όμορφη θέα προς την πόλη. Μπροστά μας ήταν ο επιβλητικός πύργος της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου.
https://www.travelstories.gr/community/data/attachment-files/2019/09/383437_5e74eed107be6bbb8b3e59558950c488.jpg/img]
[IMG]https://lh3.googleusercontent.com/aqwl1LgZ2-R3SUlQkx3-bXZGij1Y9wAYUHXR-hyhHsteP3M7dBnPHHgMQVFfTkv7Ow0P3kdW2v8IugFqKuZNVOiVy1fHQN1EhDrdl6BsKKwLhjBkigoYHDjRhd1_9hR-pn736Q4kMU9m2TN9pnfy7pJhfJ59Upv--VqgOGvpWGuTg8pThZ2nP4O7cuwxWoEYbTetFm0IJUtOA1_mPfzhhCofiGR3JNyeJLDFmg265EfLiNerTmNqVzGTH3NApoiz52Cb81VANi7wcVqY6uhNXn9-XR-rNwPs_zLtjsfcvKYkQUsE2XrcirLWNK4g67AJRcLJEZDTGep98t2kCCzCos15_HcnMU03AZhawg-keqxP6u3xEzUp-uy180AgWxwW-5hfY9fD6ydI8GUR9-VvU58UeH_L0rsQ6vMqLkwpSYKBQ0mr0j-0kTUA3R7mzXf-coZI7WVJztjwXLA3PmrWUH1Y2JVH08OJ9Lo8RrbzP2oed2FoN2MtEjZGE4l-QgoWHzvHiqqEp3_h2ivNWeORdctZGaguDoK0GjfmIvhRPRM-DrPR0-3Tg7oS3qr19GMW1vfGYuUh6_EtV0SDroLnEdxkR5UUu9_K5FUeuwbZqw3UIivhbQIKW0OhLP1jF20IcZENYC_W9S7Ii2QZ2CvDQzDKgGYMxYIqVoIWvH9MdTxMHa6_uzBJvsQ=w1350-h899-no
Είχε μείνει μια βασική εκκρεμότητα από τις οχυρώσεις και από το εισιτήριο που είχαμε αγοράσει. Γι’αυτό και πήγαμε ξανά προς τον πύργο Kiek in de Kök που είναι το σημείο εκκίνησης για τα κρυμμένα τούνελ. Το συναρπαστικό σύστημα των κρυφών σηράγγων κάτω από τις οχυρές θέσεις του λόφου Toompea αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του αμυντικού συστήματος της πόλης μαζί με το τείχος της πόλης και τους πύργους της. Τα υπόγεια περάσματα χτίστηκαν κατά τη διάρκεια της σουηδικής κυριαρχίας τον 17ο αιώνα, ώστε να μπορούν να μετακινηθούν με ασφάλεια στρατιώτες και πυρομαχικά. Με τον καιρό κάποια τούνελ ξεχάστηκαν, μέχρι το 2003 που εργάτες βρήκαν τυχαία ένα πενταγωνικό σύστημα από ασβεστολιθικά τούνελ που χρονολογείται από το τέλος του 17ου αιώνα. Κάποιες σήραγγες ήταν πάντα γνωστές αλλά ελάχιστα χρησιμοποιούνταν μέχρι τον 20ο αιώνα, όταν χρησιμοποιήθηκαν ως καταφύγιο βομβών κατά τη διάρκεια του β ' Παγκοσμίου πολέμου. Κατά τη διάρκεια της Σοβιετικής περιόδου, εκσυγχρονίστηκαν περαιτέρω με ηλεκτρισμό, τρεχούμενο νερό, αερισμό και τηλεφωνική σύνδεση.
Η ατμόσφαιρα ήταν όπως αναμενόταν, σκοτεινή και μυστήρια. Από τα μεγάφωνα ακούγεται μια μουσική σχεδόν θρίλερ! Κάποια μέρη των σηράγγων διατηρούν το μεσαιωνικό τους πρόσωπο! Ο παλιός εξοπλισμός που απέμεινε από εκείνη την εποχή και οι κούκλες που αναπαριστούν ανθρώπους της εποχής σε φοβίζουν και σε μεταφέρουν σε σκοτεινές περιόδους της ιστορίας. Το μουσείο το βρήκα ιδιαίτερα ενδιαφέρον και δεν ένιωσα κλειστοφοβικά εκεί κάτω. Η θερμοκρασία στις σήραγγες είναι 10-12 ⁰ C όλο το χρόνο.
Στο τέλος της υπόγειας σήραγγας, βρίσκεται και το Μουσείο σκαλιστής πέτρας αλλιώς Carved Stone Museum αλλιώς Raidkivimuuseum! Αποτελείται από περισσότερα από 600 διακοσμητικά πέτρινα κομμάτια που ήταν κάποτε μέρος των κτιρίων στην παλιά πόλη. Ένα μουσείο για την ιστορία του Ταλίν μέσω μιας συλλογής διακοσμημένων πυλών, πυλώνων, συμβόλων, διακοσμητικών παραθύρων με ανάγλυφα και άλλων λαξευμένων λίθων από τον 16ο έως τον 19ο αιώνα. Η έκθεση, με τίτλο ''Η πόλη των αρχαιολογικών χώρων'', συνοδεύεται από ατμοσφαιρικό φωτισμό και διαφορετικούς θεματικούς θαλάμους.
Έχετε υπόψιν πως υπάρχει ηχητικός οδηγός για τα τούνελ και όχι μόνο, μέσω δωρεάν εφαρμογής για κινητά και στην αγγλική γλώσσα η οποία μας φάνηκε πολύ χρήσιμη. Ονομάζεται NUMU και συγκεντρώνει το ψηφιακό περιεχόμενο των μουσείων της Εσθονίας.
https://play.google.com/store/apps/details?id=eu.bitspinners.simulacrum.museums&hl=et
Η διαδρομή στα τούνελ δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη αλλά με απογοήτευση διαπιστώσαμε πως δεν υπάρχει έξοδος στο τέλος. Έτσι αναγκαστικά κάναμε την ίδια διαδρομή προς τα πίσω και βγήκαμε και πάλι από την κεντρική είσοδο του πύργου Kiek in de Kök.
Ήταν ένα ωραίο μάθημα ιστορίας. Θα συναντούσαμε ακόμα πολλούς πύργους και οχυρώσεις στην παλιά πόλη όμως θέλαμε να περπατήσουμε και να γνωρίσουμε τις γειτονιές και τα σοκάκια της γιατί τόση ώρα ήμασταν εγκλωβισμένοι στους μεσαιωνικούς πύργους και στα σκοτεινά υπόγεια τούνελ! Θέλαμε οξυγόνο!
Έχουμε μια μεγάλη νύχτα μπροστά μας και μάλιστα χωρίς ύπνο μιας και η πτήση της Air Baltic από το αεροδρόμιο Μακεδονία, αναχωρεί στις 02:35 με πρώτη στάση τη Ρίγα. Είμαι πολύ ευχαριστημένος από την εταιρεία η οποία αν και μοιάζει να έχει την ίδια πολιτική με τη Ryanair, μας έβαλε να καθίσουμε μαζί με τον συνταξιδιώτη μου και στις τρεις πτήσεις αν και υποτίθεται αυτό το πληρώνεις έξτρα. Έχει μια αυστηρή πολιτική με τις χειραποσκευές που πρέπει να είναι 8 κιλά συνολικά και οι δυο, όμως σε κανένα αεροδρόμιο δεν τις ζύγισαν. Δεν υπήρχε περίπτωση να πληρώσω για +4 κιλά (συνολικά 12 κιλά), επιπλέον 16€. Το ηλεκτρονικό check-in είχε την διαδικασία του γιατί δεν υπάρχει εφαρμογή της Air Baltic για κινητά, κι έτσι έπρεπε να το κάνω κανονικά από το site της εταιρείας, να κατεβάσω το ειδικό αρχείο στο κινητό μου (όχι σε pdf μορφή), και να κατεβάσω μια εφαρμογή στο κινητό boarding Pass Wallet όπου επέλεξα το ειδικό αρχείο από το κινητό και μετά μου εμφάνισε το boarding pass κανονικά με τα στοιχεία και το barcode. Αν σας δυσκολεύουν όλα αυτά, απλά εκτυπώστε το.
Σε όλη τη διάρκεια της πτήσης είχαμε ησυχία, οι αεροσυνοδοί δεν μας ενόχλησαν με πωλήσεις και πολλά πήγαινε-έλα και καταφέραμε να κλείσουμε τα βλέφαρά μας για λίγα λεπτά. Το μικρό αεροσκάφος με 5 καθίσματα στη σειρά ήταν εξαιρετικό με οθόνες που μας ενημέρωναν σε ποιο σημείο βρισκόμαστε και η πτήση συνολικά ήταν άψογη. Το μοναδικό που τάραξε την ηρεμία μας ήταν ένας γελοίος Ρώσος ο οποίος αν και ήταν ξημερώματα κατέβαζε τη μια μπύρα μετά την άλλη, μιλούσε δυνατά με τρεις Έλληνες που τους έπιασε την κουβέντα και τραγουδούσε ένα πασίγνωστο εμβατήριο που όμως δεν μπορώ να θυμηθώ τον τίτλο του! Και όλα αυτά στις 6 παρά το πρωί!
Ανατολή του ηλίου λίγο πριν φτάσουμε στη Ρίγα
Και φτάνουμε στο αεροδρόμιο της Ρίγα γύρω στις 6:15. Το αεροδρόμιο της Ρίγα πανέμορφο σε σκανδιναβικό στυλ, δεν μας δυσκόλεψε στο να βρούμε πολύ γρήγορα την πύλη αναχώρησης για την επόμενη πτήση μας για Ταλίν. Έτσι είχαμε γύρω στις 2 ώρες αναμονής. Μετάνιωσα όμως που επέλεξα την πτήση των 8:30 και όχι των 7:30 που πίστευα πως ήταν οριακή και θα μας δημιουργούσε άγχος. Τελικά θα την προλαβαίναμε πολύ άνετα. Τζάμπα λοιπόν οι 2 ώρες αναμονής που όμως πέρασαν εύκολα χαζεύοντας τα αεροσκάφη που ήταν δίπλα μας και τη φισούνα από την οποία θα μπαίναμε στο αεροπλάνο μας.
Στις 8:30 αναχωρήσαμε για το Ταλίν. Η εντυπωσιακή πανοραμική άποψη των εκβολών του ποταμού Lielupe και η τεράστια παραλία της Jurmala κοντά στη Ρίγα, μας έδωσε ραντεβού λίγες μέρες αργότερα που θα τη γνωρίζαμε και από κοντά.
Η σύντομη πτήση είχε φτάσει σχεδόν στο τέλος της. Η διάρκεια ήταν γύρω στα 50 λεπτά όσο το Αθήνα-Θεσσαλονίκη. Χωρίς να το καταλάβουμε, ξαφνικά αντικρίζουμε το Ταλίν. Κοιτούσα από το παράθυρο τον συννεφιασμένο ουρανό και σκεφτόμουν πως σε λίγα λεπτά θα έφτανα σε έναν ακόμα καινούριο προορισμό. Το ταξίδι τώρα αρχίζει!
Το μικρό αεροδρόμιο του Ταλίν είναι πανέμορφο με σκανδιναβικό ντιζάιν επίσης. Η ώρα είναι 9:20. Το πρώτο πράγμα που κάναμε είναι να αγοράσουμε από το R-kiosk μια κάρτα απεριορίστων διαδρομών για την πόλη. Και μπορεί το Ταλίν και η Εσθονία γενικά να μη θεωρείται και η φτηνότερη χώρα αλλά η τιμή των 8€ για την 5ημερη κάρτα για απεριόριστα μέσα μεταφοράς εντός της πόλης είναι ακραία φτηνή και μάλλον η φτηνότερη που έχουμε αγοράσει ποτέ. Εύγε στο Ταλίν. Η έξυπνη κάρτα Ühiskaart Tallin ουσιαστικά κοστίζει 2€ +6€ για 5 ημέρες και ισχύει για τραμ, τρόλεϊ και λεωφορεία στις γραμμές 1-73. Αν θες να πας εκτός της πόλης τα εισιτήρια τα αγοράζεις από το οδηγό (μόνο μετρητά) και η κάθε διαδρομή κοστίζει γύρω στα 2€.
Το πολύ εύχρηστο site των μέσων μεταφοράς εντός και εκτός Ταλίν
https://transport.tallinn.ee/#tallinna-linn/en
*Εδώ να πω πως σε όλο το ταξίδι, και στις 3 χώρες πληρώναμε παντού μόνο με χρεωστική κάρτα. Από το συνολικό ποσό που ξοδέψαμε, τα 63€ ήταν σε μετρητά για δυο άτομα. Δηλαδή ασήμαντο ποσό.
Το υπερσύγχρονο τραμ νούμερο 4 περίμενε έξω από τις αφίξεις. Σε 16 λεπτά περίπου κατεβήκαμε και πατήσαμε στο κέντρο της πόλης στη στάση Vabaduse väljak (Πλατεία Ελευθερίας), και ήταν η στάση που όλες τις μέρες μας στο Ταλίν αποτέλεσε το σήμα κατατεθέν μας για τις διαδρομές που ακολουθούσαμε. Με τη βοήθεια του maps.me προσανατολίστηκα στην περιοχή και γρήγορα βρήκα τη στάση από την οποία θα παίρναμε το τρόλεϊ 1 για να κατέβουμε μετά από 5 στάσεις στη στάση Lille, κοντά στο διαμέρισμά μας. Η θερμοκρασία στους 15 βαθμούς καλοκαιριάτικα μας κάνει να αισθανθούμε παράξενα αλλά γρήγορα θα μπούμε στο κλίμα.
Η απρόσμενη συγκατοίκηση!
Αν και είμαστε μόνο 5 στάσεις μακριά από την κεντρική πλατεία Ελευθερίας Vabaduse väljak, εδώ η γειτονιά διαφέρει πολύ από το κέντρο. Είναι μια ήσυχη γειτονιά με κανένα τουριστικό ενδιαφέρον όμως μας αρέσει γιατί νοιώθουμε οικεία, βλέπουμε τους Εσθονούς στην καθημερινότητα τους και τα κτίρια διαφέρουν κατά πολύ από το ιστορικό κέντρο. Εύκολα εντοπίζουμε το κτίριο 15-7 στην οδό Sõle. Χτυπάμε το κουδούνι και μας ανοίγουν. Το κτίριο απ’ έξω δείχνει σε καλή κατάσταση, η κεντρική πόρτα είναι ασφαλείας που ανοίγει μαγνητικά χωρίς κλειδί αλλά ανεβαίνοντας 3 ορόφους διαπιστώνουμε πως η οικοδομή είναι παλιά αλλά σε νορμάλ κατάσταση.
Το διαμέρισμα Sõle 15 – 7 το έκλεισα από το Booking πολλούς μήνες πριν, στην εξευτελιστική τιμή των 80€ για δυο άτομα για 4 διανυκτερεύσεις. Είχε καλή βαθμολογία, ήταν πάμφθηνο και δεν το έψαξα και ιδιαίτερα. Το μοναδικό σχόλιο και φωτογραφία που με είχε προβληματίσει ήταν το κρεβάτι που ήταν ένας 2θεσιος καναπές κρεβάτι για τους δυο μας και μάλλον δεν ήταν ότι πιο βολικό υπάρχει. Αλλά με 20€ τη βραδιά τι απαιτήσεις να έχεις. Η 50αρα ιδιοκτήτρια μας υποδέχτηκε ζωηρή και φιλική. Μας είπε τα του σπιτιού, μας έδειξε την εξοπλισμένη κουζίνα, μας είπε για το wifi και πως ότι χρειαστούμε θα είναι … εδώ δίπλα! Και έφυγε για δουλειά. Υπήρχε ένα δωμάτιο που δεν μας το έδειξε και μας έβαλε σε υποψίες. Του έριξα μια διακριτική γρήγορη ματιά και είδα πως ήταν ένα σαλόνι (μπορεί από τη σοβιετική εποχή) ενώ υπήρχε και ένα λαπτοπ πάνω στο τραπέζι. Στο χολ παντού παπούτσια, στο μπάνιο καλλυντικά… ε δεν ήθελε μεγάλη φιλοσοφία να καταλάβουμε πως η κατά τ’άλλα συμπαθέστατη κυρία μένει στο ίδιο σπίτι και πως για τέσσερις ημέρες θα συγκατοικούσαμε!
Τελικά κάναμε ωραιότατους ύπνους στον καναπέ- κρεβάτι που δεν ήταν καθόλου άβολος ενώ είχαμε και τέλεια ζεστά παπλώματα.
Η κουζίνα
Στο Booking πουθενά δεν το έγραφε ξεκάθαρα αυτή τη ''μικρή'' λεπτομέρεια αν και η ακραία χαμηλή τιμή θα έπρεπε να με βάλει σε σκέψεις. Το κλου είναι πως στις παροχές γράφει πως υπάρχει και επίπεδη τηλεόραση την οποία όσο την είδατε εσείς άλλο τόσο την είδαμε κι εμείς. Εκτός αν η ιδιοκτήτρια ήθελε την ώρα που κοιμάται να μπουκάρουμε στο δωμάτιο της και να δούμε τηλεόραση! Τελικά την ιδιοκτήτρια την ξαναείδαμε το πρωί της αναχώρησης μας 4 μέρες μετά! Αυτή έφευγε για δουλειά κατά τις 7, εμείς φεύγαμε από το σπίτι στις 9. Επιστρέφαμε ξανά στο διαμέρισμα περίπου στις 12 το βράδυ που αυτή κοιμόταν και εννοείται κάναμε όση περισσότερη ησυχία μπορούμε. Έτσι δεν καταλάβαμε την παρουσία της και μάλλον ούτε αυτή τη δική μας.
Παιδική χαρά και σχολείο από το παράθυρο μας
Με εξαίρεση το δωμάτιο μας, το υπόλοιπο σπίτι δεν είχε υψηλά στάνταρτ καθαριότητας χωρίς να σημαίνει ότι ήταν βρώμικο. Αλλά δεν άστραφτε κιόλας και δεν ήταν σούπερ τακτοποιημένο. Όμως μιλάμε για 10€ τη μέρα το άτομο σε ένα αξιοπρεπές διαμέρισμα, σε μια ασφαλή γειτονιά και 5 στάσεις μακριά από το κέντρο. Αν με ρωτάτε, ναι θα έμενα και πάλι άνετα εκεί. Χωρίς να το θέλω λοιπόν και χωρίς να το ξέρω είχα κλείσει Airbnb με κοινόχρηστους χώρους και συγκατοίκησα με την ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος. Όχι κακή εμπειρία για πρώτη φορά! Ενώ στη συνολική εμπειρία βάζω ως θετικό ότι το απλό αυτό διαμέρισμα με τις ατέλειες του, μας έκανε να αισθανθούμε ότι είναι το σπίτι μας και ότι είμαστε κάτοικοι αυτής της πόλης μακριά από το λαμπερό περιτύλιγμα της παλιάς πόλης! Μπορεί να ήμασταν άυπνοι με δυο πτήσεις και αναμονές, όμως η έναρξη του ταξιδιού ήταν γεγονός και η ανυπομονησία μας να γνωρίσουμε το Ταλίν ήταν μεγάλη.
Και η αρχή γίνεται από την πλατεία Ελευθερίας Vabaduse väljak στην άκρη της παλιάς πόλης, το αγαπημένο σημείο συνάντησης των κατοίκων του Ταλίν. Την πετύχαμε γεμάτη κάγκελα, αυτοκίνητα, διαφημιστικά και γινόντουσαν εργασίες ενόψει κάποιας εκδήλωσης. Στην μια πλευρά της είναι η κίτρινη, νεογοτθική εκκλησία του αγίου Ιωάννη. Πολλές φορές έγιναν συζητήσεις και απόπειρες να την κατεδαφίσουν αλλά αυτή ακόμα δεσπόζει στην πλατεία Ελευθερίας και μάλλον θα είναι εκεί για πολύ καιρό ακόμα!
Κατά τη Σοβιετική και μετά-σοβιετική περίοδο η πλατεία Ελευθερίας παραμελήθηκε και παρήκμασε. Μόλις το 2009 μετά από εκτεταμένη ανακαίνιση, αποκαταστάθηκε και έγινε ένα εθνικό σύμβολο υπερηφάνειας. Δεν μπορώ να πω πως είναι από τις ομορφότερες πλατείες που έχω δει γιατί μου φάνηκε λίγο αχανής και άχαρη αλλά έχει την ιστορική της σημασία. Αν και έχει σύγχρονη όψη μπόρεσα να διακρίνω κάποια αρ ντεκό κτήρια της δεκαετίας του 1930 στις δυο πλευρές της.
Μια γεύση της παλαιότερης ιστορίας της πόλης εντοπίσαμε στην βορειοδυτική γωνία της πλατείας σε ένα γυάλινο πάνελ στο έδαφος όπου βρίσκονται τα θεμέλια και οι σκάλες του Πύργου της πύλης Harju, που στεκόταν εδώ στη μεσαιωνική εποχή. Όμως το κύριο χαρακτηριστικό της πλατείας είναι ο μεγάλος σταυρός που δεσπόζει στη δυτική πλευρά της πλατείας και είναι ένα από τα νέα χαρακτηριστικά της. Είναι το μνημείο του πολέμου της ανεξαρτησίας, που τιμά τον σκληρό αγώνα της Εσθονίας το 1918 – 1920 να ελευθερωθεί από την Σοβιετική κατοχή.
Ακριβώς δίπλα από τον σταυρό είναι τα σκαλιά που οδηγούν στις οχυρώσεις και στους πύργους της παλιάς πόλης. Όμως προτιμήσαμε να ανεβούμε στο Harjumäe park ακριβώς πίσω από τον σταυρό για να δούμε τη θέα της πλατείας που φτάνει μέχρι τους ουρανοξύστες στη νέα πόλη. Το πάρκο είναι ένα πολύ όμορφο και περιποιημένο πάρκο όπως όλα τα πάρκα στην πόλη του Ταλίν. Η θέα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και ο ελάχιστος κόσμος που υπήρχε μας έκανε να απολαύσουμε ανενόχλητοι και μέσα στην ηρεμία το όμορφο πάρκο και τη θέα. Ο καιρός συννεφιασμένος με 15 βαθμούς αλλά υπήρχαν σημάδια ότι σε λίγο ο ήλιος θα κάνει την εμφάνιση του.
Από εκεί προσεγγίσαμε τους πύργους και τις οχυρώσεις της μεσαιωνικής πόλης. Το βαρύ πυροβολικό και το σήμα κατατεθέν της παλιάς πόλης του Ταλίν. Το Ταλίν είναι η πόλη των Πύργων. Οι πύργοι είναι το κύριο χαρακτηριστικό του ορίζοντα του Ταλίν για αιώνες και το πρώτο πράγμα που βλέπεις όταν φτάνεις στο Ταλίν από στεριά, θάλασσα ή αέρα. Το πρώτο τείχος στο Ταλίν, χτίστηκε το δεύτερο μισό του 13ου αιώνα και συγκεκριμένα το 1265. Το μεσαιωνικό τείχος της πόλης του Ταλίν ήταν το μεγαλύτερο και ισχυρότερο αμυντικό σύστημα σε ολόκληρη τη Βόρεια Ευρώπη της εποχής εκείνης. Από τις 46 πύλες και πύργους έχουν επιβιώσει οι 26 πύργοι του τοίχους, και κάποιοι από αυτούς λειτουργούν σαν μουσεία και είναι ανοιχτοί για το κοινό.
Θέλοντας να μάθουμε περισσότερα για την οχύρωση της πόλης και για την ιστορία του Ταλίν δεν θα μπορούσαμε να μην επισκεφτούμε το νούμερο ένα αξιοθέατο που δεν είναι άλλο από τον 38 μέτρων πύργο Kiek in de Kök ο οποίος είναι ένα ενδιαφέρον μουσείο και παρουσιάζει την ιστορία του Ταλίν μέσω των οχυρώσεων και της στρατιωτικής του ιστορίας.
Το Kiek in de Köki kindlustustemuuseum είναι ένα σύμπλεγμα που περιλαμβάνει οχυρώσεις, υπόγεια περάσματα, αμυντικούς πύργους που σε μεταφέρουν στη συναρπαστική ιστορία της πόλης του Ταλίν. Και όλα αυτά σε συνδυασμό με εξαιρετική θέα από πάρα πολλά σημεία. Αν και υπάρχουν μεμονωμένα εισιτήρια για το καθένα, εμείς πήραμε το εισιτήριο που τα περιλαμβάνει όλα. Τον πύργο Kiek in de Kök, τα υπόγεια τούνελ και το μουσείο των πέτρινων γλυπτών, τον πύργο Neitsitorn με το Museum-Cafe και τους πύργους, Tallitorn και Väravatorn. Αν και το εισιτήριο κοστίζει 14€ εμείς το αγοράσαμε 7€ το άτομο. Πως? Λίγες μέρες πριν η Booking μου έστειλε μια προσφορά να κλείσω το εισιτήριο σε αυτή την τιμή και μάλιστα με δωρεάν ακύρωση μέχρι και 2 ώρες πριν την επίσκεψη. Έτσι λοιπόν στο εκδοτήριο έδειξα την κράτηση από το κινητό, μας πέρασαν στον καρπό ένα αυτοκόλλητο χάρτινο βραχιόλι ώστε να μπορούμε να μπαινοβγαίνουμε και να επισκεφτούμε ελεύθερα όλους τους χώρους.
Η ονομασία Kiek in de Kök σημαίνει ''κρυφοκοίταγμα στην κουζίνα'' . Ήταν ο ισχυρότερος Πύργος πυροβολικού στη Βαλτική και χτίστηκε τη δεκαετία του 1470. Υπάρχουν οθόνες που περιγράφουν λεπτομερώς το πώς το σύστημα των τειχών και των πύργων της πόλης αναπτύχθηκε μέσα στους αιώνες, καθώς και εκθέματα που καλύπτουν το έγκλημα και την τιμωρία και άλλες πτυχές της ζωής στο παλαιό Ταλίν.
Η θέα της πόλης από τα παράθυρα του πύργου ήταν εξαιρετική προς κάθε κατεύθυνση
Περπατήσαμε κατά μήκος των τειχών από τα μπαλκόνια, περάσαμε από τον έναν πύργο στον άλλον, ανακαλύψαμε τις μοναδικές οχυρώσεις και απολαμβάναμε τη θέα σε κάθε ευκαιρία.
Κήπος του Δανού Βασιλιά
Από τον πύργο Kiek in de Kök περάσαμε στον πύργο Neitsitorn ή αλλιώς Πύργο της παρθένας. Ο πύργος αυτός αν και ως μέρος του αμυντικού συστήματος της πόλης τον 14ο αιώνα μαζί με τον τοίχο που διασχίζει το δανικό βασιλικό κήπο, έχει μια πολύχρωμη ιστορία ως οικία καλλιτεχνών και ως δημοφιλές μπαρ. Τον 18ο αιώνα, ο Πύργος αναδιαμορφώθηκε ως διώροφη κατοικία και μέχρι την ανοικοδόμηση του στα τέλη της δεκαετίας του 1960, ήταν το σπίτι πολλών εξέχων Εσθονών καλλιτεχνών. Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς το 1980, γεννήθηκε το αυθεντικό μπαρ Neitsitorn. Αν και εξαιρετικά δημοφιλής τη δεκαετία του ’80, δεν μπόρεσε να επιβιώσει από την οικονομική αναταραχή της επόμενης δεκαετίας.
Αν και στον πύργο Neitsitorn λειτουργεί ένα Μουσείο-καφέ με οθόνες που δείχνουν την κουλτούρα του καφέ στο Ταλίν την ιστορία των γλυκών της Εσθονίας στη δεκαετία του 1920 και του 1930, καθώς και φωτογραφίες για τη ζωή του μεσαιωνικού αμυντικού πύργου ως ένα γραφικό αρχοντικό στις αρχές του περασμένου αιώνα, δεν μπορέσαμε να βρούμε σε ποιο σημείο του πύργου βρίσκεται αυτό το μουσείο. Το μόνο που είδαμε ήταν το μικρό καφέ που από τις τζαμαρίες του έχεις θέα της πόλης. Έτσι συνεχίσαμε κατά μήκος των τειχών για να πάμε στον επόμενο πύργο.
Το επόμενο μπαλκόνι είναι ακριβώς πάνω από τους Κήπους του Δανού Βασιλιά,
πριν τον σταθερό πύργο αλλιώς tallitorn.
Ο καιρός εντωμεταξύ είχε βελτιωθεί αρκετά και είχε φτάνει τους 19 βαθμούς! Τα μπουφάν βγήκαν και μείναμε με τα κοντομάνικα να αισθανθούμε ότι είναι καλοκαίρι βρε αδερφέ. Όπως ήταν φυσικό είχε αρκετό κόσμο στην αυλή, μέσα και έξω στους πύργους και γύρω από τα τείχη αλλά δεν μας χάλασαν την ατμόσφαιρα και την ηρεμία. Ήμασταν μόνο λίγες ώρες στο Ταλίν και ήδη ήμασταν πολύ ενθουσιασμένοι.
Η αυλή του Δανού Βασιλιά.
Κατεβήκαμε κάτω, στην αυλή του Δανού Βασιλιά και κάναμε μια ανάπαυλα. Σκεφτόμουν πως αν κουραστήκαμε από τις πρώτες ώρες δεν μπορώ να φανταστώ τι κούραση μας περιμένει 7 ολόκληρες ημέρες! Δεν πειράζει όμως γιατί είμαστε σκληροπυρηνικοί και μαθημένοι στα απαιτητικά προγράμματα! Από την αυλή είχαμε άλλη οπτική του τοίχους και των πύργων και εξίσου όμορφη θέα προς την πόλη. Μπροστά μας ήταν ο επιβλητικός πύργος της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου.
https://www.travelstories.gr/community/data/attachment-files/2019/09/383437_5e74eed107be6bbb8b3e59558950c488.jpg/img]
[IMG]https://lh3.googleusercontent.com/aqwl1LgZ2-R3SUlQkx3-bXZGij1Y9wAYUHXR-hyhHsteP3M7dBnPHHgMQVFfTkv7Ow0P3kdW2v8IugFqKuZNVOiVy1fHQN1EhDrdl6BsKKwLhjBkigoYHDjRhd1_9hR-pn736Q4kMU9m2TN9pnfy7pJhfJ59Upv--VqgOGvpWGuTg8pThZ2nP4O7cuwxWoEYbTetFm0IJUtOA1_mPfzhhCofiGR3JNyeJLDFmg265EfLiNerTmNqVzGTH3NApoiz52Cb81VANi7wcVqY6uhNXn9-XR-rNwPs_zLtjsfcvKYkQUsE2XrcirLWNK4g67AJRcLJEZDTGep98t2kCCzCos15_HcnMU03AZhawg-keqxP6u3xEzUp-uy180AgWxwW-5hfY9fD6ydI8GUR9-VvU58UeH_L0rsQ6vMqLkwpSYKBQ0mr0j-0kTUA3R7mzXf-coZI7WVJztjwXLA3PmrWUH1Y2JVH08OJ9Lo8RrbzP2oed2FoN2MtEjZGE4l-QgoWHzvHiqqEp3_h2ivNWeORdctZGaguDoK0GjfmIvhRPRM-DrPR0-3Tg7oS3qr19GMW1vfGYuUh6_EtV0SDroLnEdxkR5UUu9_K5FUeuwbZqw3UIivhbQIKW0OhLP1jF20IcZENYC_W9S7Ii2QZ2CvDQzDKgGYMxYIqVoIWvH9MdTxMHa6_uzBJvsQ=w1350-h899-no
Είχε μείνει μια βασική εκκρεμότητα από τις οχυρώσεις και από το εισιτήριο που είχαμε αγοράσει. Γι’αυτό και πήγαμε ξανά προς τον πύργο Kiek in de Kök που είναι το σημείο εκκίνησης για τα κρυμμένα τούνελ. Το συναρπαστικό σύστημα των κρυφών σηράγγων κάτω από τις οχυρές θέσεις του λόφου Toompea αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του αμυντικού συστήματος της πόλης μαζί με το τείχος της πόλης και τους πύργους της. Τα υπόγεια περάσματα χτίστηκαν κατά τη διάρκεια της σουηδικής κυριαρχίας τον 17ο αιώνα, ώστε να μπορούν να μετακινηθούν με ασφάλεια στρατιώτες και πυρομαχικά. Με τον καιρό κάποια τούνελ ξεχάστηκαν, μέχρι το 2003 που εργάτες βρήκαν τυχαία ένα πενταγωνικό σύστημα από ασβεστολιθικά τούνελ που χρονολογείται από το τέλος του 17ου αιώνα. Κάποιες σήραγγες ήταν πάντα γνωστές αλλά ελάχιστα χρησιμοποιούνταν μέχρι τον 20ο αιώνα, όταν χρησιμοποιήθηκαν ως καταφύγιο βομβών κατά τη διάρκεια του β ' Παγκοσμίου πολέμου. Κατά τη διάρκεια της Σοβιετικής περιόδου, εκσυγχρονίστηκαν περαιτέρω με ηλεκτρισμό, τρεχούμενο νερό, αερισμό και τηλεφωνική σύνδεση.
Η ατμόσφαιρα ήταν όπως αναμενόταν, σκοτεινή και μυστήρια. Από τα μεγάφωνα ακούγεται μια μουσική σχεδόν θρίλερ! Κάποια μέρη των σηράγγων διατηρούν το μεσαιωνικό τους πρόσωπο! Ο παλιός εξοπλισμός που απέμεινε από εκείνη την εποχή και οι κούκλες που αναπαριστούν ανθρώπους της εποχής σε φοβίζουν και σε μεταφέρουν σε σκοτεινές περιόδους της ιστορίας. Το μουσείο το βρήκα ιδιαίτερα ενδιαφέρον και δεν ένιωσα κλειστοφοβικά εκεί κάτω. Η θερμοκρασία στις σήραγγες είναι 10-12 ⁰ C όλο το χρόνο.
Στο τέλος της υπόγειας σήραγγας, βρίσκεται και το Μουσείο σκαλιστής πέτρας αλλιώς Carved Stone Museum αλλιώς Raidkivimuuseum! Αποτελείται από περισσότερα από 600 διακοσμητικά πέτρινα κομμάτια που ήταν κάποτε μέρος των κτιρίων στην παλιά πόλη. Ένα μουσείο για την ιστορία του Ταλίν μέσω μιας συλλογής διακοσμημένων πυλών, πυλώνων, συμβόλων, διακοσμητικών παραθύρων με ανάγλυφα και άλλων λαξευμένων λίθων από τον 16ο έως τον 19ο αιώνα. Η έκθεση, με τίτλο ''Η πόλη των αρχαιολογικών χώρων'', συνοδεύεται από ατμοσφαιρικό φωτισμό και διαφορετικούς θεματικούς θαλάμους.
Έχετε υπόψιν πως υπάρχει ηχητικός οδηγός για τα τούνελ και όχι μόνο, μέσω δωρεάν εφαρμογής για κινητά και στην αγγλική γλώσσα η οποία μας φάνηκε πολύ χρήσιμη. Ονομάζεται NUMU και συγκεντρώνει το ψηφιακό περιεχόμενο των μουσείων της Εσθονίας.
https://play.google.com/store/apps/details?id=eu.bitspinners.simulacrum.museums&hl=et
Η διαδρομή στα τούνελ δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη αλλά με απογοήτευση διαπιστώσαμε πως δεν υπάρχει έξοδος στο τέλος. Έτσι αναγκαστικά κάναμε την ίδια διαδρομή προς τα πίσω και βγήκαμε και πάλι από την κεντρική είσοδο του πύργου Kiek in de Kök.
Ήταν ένα ωραίο μάθημα ιστορίας. Θα συναντούσαμε ακόμα πολλούς πύργους και οχυρώσεις στην παλιά πόλη όμως θέλαμε να περπατήσουμε και να γνωρίσουμε τις γειτονιές και τα σοκάκια της γιατί τόση ώρα ήμασταν εγκλωβισμένοι στους μεσαιωνικούς πύργους και στα σκοτεινά υπόγεια τούνελ! Θέλαμε οξυγόνο!
Last edited by a moderator:
