giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.728
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2 - Ταλίν: Η άφιξη και οι οχυρώσεις στην παλιά πόλη!
- Κεφάλαιο 3 - Ταλίν: Παλιά πόλη (All-linn και Toompea)
- Κεφάλαιο 4 - Ταλίν: Kadriorg και Pirita
- Κεφάλαιο 5 - Ταλίν: Καταρράκτες Jägala και η εναλλακτική Kalamaja!
- Κεφάλαιο 6 - Ταλίν: Μια φυλακή μια παραλία και τα φώτα της πόλης!
- Κεφάλαιο 7 - Narva: Στα σύνορα με τη Ρωσία!
- Κεφάλαιο 8 - Ελσίνκι: 4 χρόνια μετά!
- Κεφάλαιο 9 - Ρίγα: Η άφιξη και η Παλιά πόλη (Vecrīga)!
- Κεφάλαιο 10 - Ρίγα: Κέντρο (Centrs) και σούρουπο στον Νταουγκάβα!
- Κεφάλαιο 11 - Ρίγα: Η Aρτ νουβό συνοικία, η hipstery γειτονιά και η Jurmala!
- Κεφάλαιο 12 - Ρίγα: Κεντρική αγορά και αριστερή όχθη του Νταουγκάβα!
Ρίγα: Κεντρική αγορά και αριστερή όχθη του Νταουγκάβα!
Σήμερα είναι η δυστυχώς η τελευταία ημέρα στη Ρίγα και η τελευταία ημέρα του ταξιδιού! Δώσαμε τις αποσκευές μας στη ρεσεψιόν και βγήκαμε για την τελευταία μας εξόρμηση στην πόλη. Είχαμε σχεδόν όλη τη μέρα μπροστά μας αφού η πτήση μας ήταν στις 23:25. Είχα προβληματιστεί κατά την οργάνωση των ημερών στη Ρίγα γιατί ήθελα να χωρέσω μέσα και μια εκδρομή στη Sigulda. Ένα εθνικό πάρκο με πολλά κάστρα σε δασωμένες κοιλάδες γύρω από τον ποταμό Gauja. Η απόσταση είναι 75 λεπτά με το τρένο από τη Ρίγα και έχει δρομολόγια ανά δυο ώρες. Με ένα σφιχτό πρόγραμμα χωρούσε αυτή η εκδρομή, ακόμα και την τελευταία ημέρα. Όμως μια εκδρομή στη Sigulda απαιτούσε να αφιερώσουμε όλη τη μέρα μας εκεί, να περπατήσουμε αρκετά χιλιόμετρα στα δασικά μονοπάτια και να χάσουμε μια μέρα από τη Ρίγα. Έτσι προτιμήσαμε μια χαλαρή τελευταία μέρα στην αγαπημένη μας Ρίγα, κι έτσι η Sigulda μπήκε στις εκκρεμότητες της επόμενης φοράς που θα βρεθούμε και πάλι στη Λετονία!
Σήμερα λοιπόν έχουμε μια πιο εναλλακτική Ρίγα με βόλτες στην απέναντι πλευρά του ποταμού Νταουγκάβα που περιλαμβάνει την Kalnciema, το πάρκο Uzvaras, την Εθνική βιβλιοθήκη και την παραλία Ķīpsalas δίπλα από τη γέφυρα Vanšu. Η μέρα μας όμως ξεκίνησε από την τεράστια κεντρική αγορά της Ρίγας.
Η Κεντρική αγορά (Rīgas Centrāl tirgus), βρίσκεται στην καρδιά της Ρίγας, λίγες εκατοντάδες μέτρα από την παλιά πόλη στις όχθες του ποταμού Daugava, δίπλα στον σταθμό λεωφορείων της Ρίγας και τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό. Είναι μια αξιοσημείωτη Art Deco κατασκευή που χτίστηκε από το 1924 έως το 1930 με κύριες δομές πέντε περίπτερα κατασκευασμένα από επαναχρησιμοποιούμενα υπόστεγα γερμανικών Ζέπελιν του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Η αγορά άνοιξε το 1930 και αναγνωρίστηκε όχι μόνο ως η μεγαλύτερη, αλλά και η καλύτερη και πιο προηγμένη αγορά στην Ευρώπη καθώς όλα τα περίπτερα ήταν εξοπλισμένα με ηλεκτρική ενέργεια και σύστημα κεντρικής θέρμανσης. Στη δεκαετία του '30, οι κάτοικοι της Ρίγας μπορούσαν να καυχηθούν για τη μεγαλύτερη και πιο σύγχρονη αγορά στην Ευρώπη. Ήταν άνετη, φωτεινή, καθαρή και κομψή και οι αγρότες ευχαριστιόντουσαν να φέρουν τα προϊόντα τους στη Ρίγα. Είναι μια από τις μεγαλύτερες και παλαιότερες αγορές στην Ευρώπη με έκταση 72.300 τετραγωνικών μέτρων με περισσότερες από 3.000 εμπορικές εκθεσιακές εγκαταστάσεις. Όμως δεν είναι μόνο μία από τις μεγαλύτερες αγορές της Ευρώπης, αλλά και μία από τις πιο επισκέψιμες, καθώς 80.000-100.000 άνθρωποι ψωνίζουν εκεί κάθε μέρα κατά μέσο όρο! Η αγορά έχει συμπεριληφθεί στον κατάλογο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO μαζί με την Παλιά Ρίγα το 1998.
Τα 5 τεράστια περίπτερα της αγοράς χωρίζονται σε κατηγορίες προϊόντων με λαχανικά, γαλακτοκομικά προϊόντα, κρέας, ψάρια και προϊόντα γαστρονομίας. Αυτό το νέο τμήμα της αγοράς καλύπτει το ήμισυ ενός από τα υπόστεγα και διαθέτει πάνω από 20 διαφορετικά catering και 2 μπαρ με τοπικά προϊόντα όπως ψωμί σίκαλης, χυμό σημύδας, χέλι, ξυνολάχανο και φημισμένα γαλακτοκομικά προϊόντα. Η αγορά έχει επίσης αρτοποιεία, σούπερ μάρκετ, μικρά καταστήματα με σουβενίρ και φυσικά το εξωτερικό παζάρι του δρόμου έναν υπαίθριο χώρο με πάγκους και περίπτερα με φρούτα, λουλούδια, σουβενίρ και είδη ένδυσης. Με λίγα λόγια ένα χάος!
Η τεράστια αγορά είναι ένα μέρος με πολυκοσμία και φασαρία όμως εκεί χτυπά η καρδιά της πόλης και η επίσκεψη σ’αυτό το μέρος είναι επιβεβλημένη. Μπαίνοντας πρώτα στην υπαίθρια αγορά την τιμητική τους είχαν οι πάγκοι με φρέσκα και μυρωδάτα φρούτα του δάσους και λαχανικά. Μπλεχτήκαμε ανάμεσα στον κόσμο και γίναμε κι εμείς μέρος αυτής της πολύχρωμης και πολύβουης αγοράς!
Στο εξωτερικό παζάρι πήραμε από ένα μαγαζάκι με σουβενίρ εξαιρετικά πινακάκια ζωγραφικής σε διάφορα μεγέθη με θέμα διάφορα τοπία της Ρίγας αλλά και ρολόι τοίχου με θέμα τη γάτα της Ρίγας σε υπερβολικά φτηνές τιμές και ήταν ίσως τα καλύτερα σουβενίρ που έχουμε πάρει για δώρα και για εμάς. Στη συνέχεια μπήκαμε σχεδόν σε όλα τα περίπτερα της κλειστής αγοράς και είδαμε τα καθημερινά ψώνια των ντόπιων, κάναμε σύγκριση των τιμών με της Ελλάδας και φάγαμε από ένα αρτοποιείο πίτες και πάμφθηνα φρεσκότατα γλυκά φτηνότερα από 1€!
Αναδουλειές κορίτσια?
Θα σας ήθελα πιο χαλαρές και με χαμόγελο! Κορίτσια από μένα είναι όχι!
Μετά από αυτό το συνονθύλευμα ανθρώπων και προϊόντων αποχωρήσαμε από την αγορά για αλλαγή παραστάσεων σε πιο μοναχικές καταστάσεις! Πήραμε το τραμ και κατεβήκαμε Kalnciema iela στην απέναντι πλευρά της πόλης. Βέβαια δεν είχε πολύ νόημα που πήγαμε στην περιοχή γιατί η φημισμένη Kalnciema Street Market λειτουργεί μόνο το Σάββατο. Επίσης παρ’ όλο που θεωρείται το πιο μποέμικο τετράγωνο της πόλης δεν ξετρελάθηκα κιόλας. Από την άλλη είναι ένα μέρος μακριά από τις ορδές τουριστών κι έτσι βολτάραμε χαλαρά και ρίξαμε μια ματιά στην περιοχή.
Στη συνέχεια κάναμε μια ωραία διαδρομή μέχρι το πάρκο Νίκης, Uzvaras parks. Αυτές οι διαδρομές έξω από τα συνηθισμένα σε γειτονιές και δρόμους μακριά από τα τουριστικά σημεία είναι για μένα από τις αγαπημένες μου στιγμές σε ένα ταξίδι. Δεν έχει σημασία αν δεν έχει αξιοθέατα, αν δεν κυκλοφορεί ψυχή ή αν δεν έχει καλλωπισμένα κτίρια. Σημασία έχει η αίσθηση και το συναίσθημα που παίρνω από ένα μέρος που δεν είναι ''στημένο''. Ο καιρός ήταν εξαιρετικός με 22 βαθμούς…
Melnsila iela
Nometņu iela
Augļu iela
Από το σημείο αυτό προσεγγίσαμε το μεγάλο πάρκο Νίκης, το Uzvaras parks το οποίο χωρίζεται στα δυο από τη λεωφόρο Bāriņu iela. Περιηγηθήκαμε στο πάρκο, πήγαμε στη μικρή λίμνη που βρίσκεται στη μέση, φωτογράφισα τα λουλούδια και καθίσαμε στο αφράτο γρασίδι που με ενέπνευσε να κάνω και μια μίνι φωτογράφιση!
Στο άλλο μισό του πάρκου δεσπόζει το αμφιλεγόμενο Μνημείο Νίκης του Σοβιετικού Στρατού. Το μνημείο τιμά τη νίκη του Σοβιετικού Στρατού επί της Ναζιστικής Γερμανίας το 1945, χρονολογείται το 1985 και αποτελείται από έναν 79 μέτρων ψηλό οβελίσκο και δύο ομάδες γλυπτών - τη μητέρα πατρίδα και μια ομάδα τριών στρατιωτών. Οι εθνικιστές Λετονοί και τα εθνικιστικά κόμματα της χώρας, θεωρούν το μνημείο όχι μόνο σύμβολο της σοβιετικής νίκης επί των Ναζιστών στον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και της Σοβιετικής εκ νέου κατάληψης της Λετονίας . Πιστεύουν πως δυσφημεί το Λετονικό κράτος και "δοξάζει τα ιδανικά ενός καθεστώτος ένοχου γενοκτονίας που σκότωσε περίπου 60 εκατομμύρια ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων χιλιάδων Λετονών".
Πολλές φορές εθνικιστικοί κύκλοι και ομάδες απηύθυναν ανοιχτή επιστολή στον πρωθυπουργό της Λετονίας και στο Δήμαρχο της Ρίγας πρόσκληση για δημόσια συζήτηση σχετικά με την απομάκρυνση του μνημείου. Πολλές χιλιάδες υπογραφές συλλέχθηκαν διαδικτυακά για την κατεδάφιση του μνημείου την τελευταία δεκαετία όμως οι ανώτεροι αξιωματούχοι της χώρας έκριναν επιβλαβή για τη Λετονία αυτή τη συζήτηση και το Υπουργείο Εξωτερικών της Λετονίας κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το μνημείο προστατεύεται από τη συμφωνία Λετονίας-Ρωσίας του 1994 για τη συντήρηση των μνημείων. Μάλιστα υπάρχουν και κύκλοι στην αντίπερα όχθη που υποστηρίζουν την προστασία των μνημείων που τιμούν τους ανθρώπους που πολέμησαν ενάντια στο ναζισμό. Το επιβλητικό τεράστιο σοβιετικό μνημείο λοιπόν παραμένει στη θέση του, αλλά κανείς δεν ξέρει για πόσο ακόμα!
Συνεχίσαμε στην λεωφόρο Uzvaras bulvāris με κατεύθυνση την Εθνική βιβλιοθήκη…
Nacionālā bibliotēka
Στην αριστερή όχθη του Daugava, αναδύεται ένα εξαιρετικό, πολιτιστικά σημαντικό οικοδόμημα, το Κάστρο του Φωτός - η νέα Εθνική Βιβλιοθήκη. Στη λεττονική λαϊκή παράδοση, ένα κρυστάλλινο βουνό συμβολίζει το ύψος του επιτεύγματος - κάτι που δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί αλλά είναι γεμάτο ανταμοιβές για εκείνους που κάνουν την υπέρβαση. Η λετονική λογοτεχνία και λαογραφία μιλάει επίσης για το ''κάστρο του φωτός'' ως μια μεταφορά για τη σοφία που έχει χαθεί, αλλά θα αναδυθεί ξανά από τα βάθη του ποταμού Daugava αφού ο λαός της Λετονίας ξεπεράσει το πνευματικό σκοτάδι του πολέμου, τις εισβολές και την κατοχή. Ο αρχιτέκτονας Gunnar Birkerts έχει ενσωματώσει και τους δύο αυτούς λετονικούς μύθους στο σχεδιασμό του νέου κτιρίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης.
Η νέα Εθνική Βιβλιοθήκη της Λετονίας είναι το νέο αρχιτεκτονικό θαύμα της Ρίγας και ήδη αποτελεί ένα κυρίαρχο ορόσημο στην πόλη. Ένα κτίριο παγκόσμιας κλάσης για μια βιβλιοθήκη παγκόσμιας κλάσης! Η κατασκευή του νέου κτιρίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Λετονίας ξεκίνησε το 2008 και εγκαινιάστηκε τον Αύγουστο του 2014. Αυτή η υπερσύγχρονη δομή με 13 ορόφους παρέχει δωρεάν και εύκολη πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες της βιβλιοθήκης. Κάτω από μια γυάλινη οροφή, η πολυλειτουργική μονάδα φιλοξενεί πάνω από 1000 χώρους ανάγνωσης και χώρους αποθήκευσης για όλη τη συλλογή της βιβλιοθήκης που περιλαμβάνει περισσότερους από 5 εκατομμύρια τίτλους, συμπεριλαμβανομένων των περίπου 18.000 χειρόγραφων από τον 14ο αιώνα έως τη σύγχρονη εποχή, όλα τα αξιοσημείωτα έργα λογοτεχνίας, μοναδικά βιβλία και άλλες πηγές κειμένων, όπως όλες τις εφημερίδες της Βαλτικής που εκδόθηκαν εδώ και έναν αιώνα. Το νέο κτήριο της βιβλιοθήκης στεγάζει ένα σύγχρονο κέντρο πληροφόρησης, συνεδριακό κέντρο και άφθονο χώρο για πολιτιστικές και κοινωνικές εκδηλώσεις.
Η κεντρική είσοδος στο ισόγειο
Η βιβλιοθήκη με εντυπωσίασε και με την οργάνωση που είχε όσον αφορά τους επισκέπτες. Το κτίριο δεν είναι ''μπάτε σκύλοι αλέστε'' αλλά υπάρχει διαδικασία για την είσοδο των επισκεπτών στους ορόφους της βιβλιοθήκης. Οι υπάλληλοι στο τμήμα εξυπηρέτησης μας ενημέρωσαν πως πρέπει να αποθηκεύσουμε τις αποσκευές μας στα ειδικά ντουλάπια, και μετά θα μας δώσουν μια ηλεκτρονική κάρτα που την κρεμάμε στο λαιμό μας και η οποία ανοίγει τις μπάρες που επιτρέπουν την είσοδο στο χώρο! Μετά από αυτή τη διαδικασία ήμασταν έτοιμοι να εισχωρήσουμε στους χώρους της διανόησης!
Ανεβήκαμε όροφο-όροφο από τις σκάλες και μπήκαμε σε πάρα πολλές αίθουσες. Όλοι οι χώροι ήταν εξαιρετικοί και η ατμόσφαιρα ιδιαίτερη. Αυτό που μου άρεσε πάρα πολύ είναι η απόλυτη ησυχία που επικρατούσε. Σε όλους τους ορόφους, σε όλες τις αίθουσες οι άνθρωποι ήταν σε σίγαση! Όταν θέλαμε να μιλήσουμε μεταξύ μας ψιθυρίζαμε σαν να ήμασταν σε εκκλησία ή σαν να προσέχαμε μη ξυπνήσουμε κάποιον που κοιμάται. Μάλιστα όταν έμπαινα στις αίθουσες που επικρατούσε η απόλυτη ησυχία και κάποιοι μελετούσαν, αισθανόμουν άβολα με το κλικ της φωτογραφικής μηχανής που ακουγόταν! Έκανα τη σύγκριση με τη νέα βιβλιοθήκη του Ελσίνκι που είχαμε επισκεφτεί 2 μέρες πριν και που επικρατούσε χαμός και φασαρία και συνολικά βρήκα τη βιβλιοθήκη της Ρίγας πολύ ανώτερη.
Η αίθουσα με το τμήμα γεωγραφίας… το καλύτερο μου!
Όμως εκτός από τις ενδιαφέρουσες αίθουσες αυτό που μας εντυπωσίασε και ήταν ο κύριος λόγος που επισκεφτήκαμε τη βιβλιοθήκη, ήταν η πανοραμική θέα. Από κάθε όροφο και όσο πιο ψηλά ανεβαίναμε η θέα προς τον ποταμό και απέναντί στην παλιά πόλη ήταν εξαιρετική προς κάθε κατεύθυνση.
Η εμπειρία στην βιβλιοθήκη της Ρίγας ήταν εξαιρετική. Το προαύλιο της Βιβλιοθήκης και ο δρόμος μπροστά στον ποταμό μας χάρισαν για ακόμα μια φορά πανέμορφες εικόνες. Ο καιρός ήταν συννεφιασμένος και προμήνυε βροχή αλλά και αυτή η μελαγχολία ταίριαζε με την υπέροχη Ρίγα.
Διασχίσαμε την πέτρινη γέφυρα Akmens tilts από την οποία και πάλι απολαύσαμε υπέροχη θέα με πρωταγωνιστή πάντα τον ποταμό Νταουγκάβα και όλα τα αρχιτεκτονικά στολίδια της πόλης…
Μεσημέρι πια στην παλιά πόλη και για φαγητό επιλέξαμε ξανά το Lido. Η αλήθεια είναι πως δεν πρωτοτυπήσαμε πολύ στη Ρίγα στο θέμα του φαγητού και το Lido ήταν μια γρήγορη και δοκιμασμένη λύση για να ικανοποιήσουμε την πείνα μας. Αυτή τη φορά είχε πάρα πολύ κόσμο μέσα και έξω από το μαγαζί και μεγάλη ουρά. Αφού εξυπηρετηθήκαμε κι εμείς, κάπως ηρέμησε η προσέλευση του κόσμου. Το χοιρινό με ξινολάχανο ήταν αρκετά καλό όπως και η μπίρα φυσικά όμως τα άλλα δυο πιάτα ήταν μέτρια.
Όταν φύγαμε από το Lido άρχισε να βρέχει σχετικά δυνατά. Είχαμε δει την παλιά πόλη και δεν υπήρχε κάποια εκκρεμότητα παρά μονάχα ένα μέρος στην αριστερή όχθη του ποταμού που θα πηγαίναμε όμως αργότερα. Το γνωστό καφέ-αρτοποιείο Rigensis στην Tirgoņu iela 8 μας προστάτεψε από τη βροχή και μας ξεκούρασε στον χαλαρωτικό και ζεστό εσωτερικό του χώρο. Τα γλυκά που πήραμε θα τα χαρακτήριζα μέτρια αλλά ίσως δεν επιλέξαμε τα σωστά. Πάντως είναι πολύ οικονομικές οι τιμές του.
Αν και η βροχή είχε κοπάσει, ο Rose ήθελε να αγοράσει ένα αδιάβροχο μιας χρήσης τα οποία έκαναν θραύση εκείνη τη στιγμή καθώς βλέπαμε παντού τουρίστες να τα αγοράζουν από τα σουβενιράδικα και να τα φοράνε. Με αδιάβροχο αυτός με καπέλο εγώ, βαδίσαμε στην υγρή παλιά πόλη και κατευθυνθήκαμε στη γέφυρα Vanšu.
Σε πιο ουράνιο και τόξο…
Στη γέφυρα Vanšu… και ο Rose με το αδιάβροχο συνολάκι του!
Στο βάθος ο πύργος τηλεόρασης και ραδιοφώνου Rīgas televīzijas tornis, στο νησί Zaķusala στη μέση του ποταμού Daugava. Ο 368 μέτρων πύργος τηλεόρασης που είναι ορατός από κάθε σημείο της πόλης, κατασκευάστηκε από το 1979 έως το 1989 είναι ο 3ος ψηλότερος τηλεοπτικός πύργος στην Ευρώπη και ο 15ος ψηλότερος αυτοδύναμος πύργος στον κόσμο. Από τον Μάιο του 2019 ο πύργος έκλεισε για τους επισκέπτες για περίπου πέντε χρόνια για μια εκτεταμένη ανακαίνιση και ανασυγκρότηση της παρακείμενη περιοχής.
Η παραλία Ķīpsalas από τη γέφυρα Vanšu
Το τελευταίο κομμάτι της Ρίγας που θα βλέπαμε ήταν το νησί Ķīpsala στην αριστερή όχθη του ποταμού Daugava. Η ήσυχη αυτή γειτονιά εκτός από την εκπληκτική θέα που προσφέρει στην Παλιά πόλη, αξίζει για τα όμορφα ανακαινισμένα ξύλινα σπίτια τα περισσότερα από τα οποία βρίσκονται κατά μήκος του φράγματος Balasta Dambis. Επίσης στο νησί βρίσκεται το Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο Ķīpsala, η ανακαινισμένη πανεπιστημιούπολη του Πολυτεχνείου της Ρίγα, το πολυτελές εστιατόριο Fabrika, το εμπορικό κέντρο Olimpia και φυσικά η αμμώδης παραλία Ķīpsala. Επίσης σημαντικό για την πόλη θεωρείται το μνημείο Μουσείο του γενναίου άνδρα Žanis Lipke στην οδό Mazais Balasta dambis 9, ο οποίος κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, έσωσε από το θάνατο περισσότερους από 50 Εβραίους από το γκέτο της Ρίγας ο οποίος είχε οργανώσει ένα καταφύγιο σε μια δεξαμενή σχεδιασμένη ακριβώς για το σκοπό αυτό κάτω από το υπόστεγο του.
Δυστυχώς ο λίγος χρόνος και η κούραση δεν μας άφησαν να ανακαλύψουμε όλα τα ενδιαφέροντα σημεία του νησιού, όμως απολαύσαμε χαλαρές στιγμές στην παραλία και είδαμε ακόμα μια φορά υπέροχη θέα. Όπως ήταν φυσικό μετά από βροχή και με 18 βαθμούς η παραλία είχε ελάχιστο κόσμο. Μια παιδική χαρά με λίγα παιδάκια, μια παρέα εφήβων που από ένα υπερυψωμένο σημείο βουτούσαν στον ποταμό, ένας που έκανε γυμναστική και ένας λουόμενος που κολυμπούσε αμέριμνος. Η παραλία Ķīpsalas είναι ναι μεν η δημοφιλής αστική παραλία στη Ρίγα όμως προφανώς μαζεύει κόσμο πιο ηλιόλουστες και ζεστές μέρες. Εμείς καθίσαμε σε ένα σημείο της παραλίας χαλαρώνοντας και απολαμβάνοντας τις τελευταίες στιγμές του ταξιδιού!
Περπατήσαμε κάτω από τη γέφυρα Vanšu κατά μήκος του ποταμού μέχρι την πράσινη περιοχή δίπλα στο κεντρικό κτίριο της Swedbank, όπου βρίσκεται το ιδιαίτερο χάλκινο γλυπτό ''Πύργος της Ρίγας''.
Από εδώ είδαμε την τελευταία πανοραμική θέα στον ορίζοντα της Ρίγας. Στο σημείο ήμασταν μόνο εμείς και ένας ψαράς. Μείναμε σιωπηλοί και απολαύσαμε τον ήρεμο ποταμό Νταουγκάβα και την πανέμορφη πόλη απέναντι. Κάναμε τον απολογισμό του τόσο όμορφου ταξιδιού μας στη Βαλτική που έφτασε στο τέλος του και υποσχεθήκαμε κάποια στιγμή να ξαναέρθουμε στη Ρίγα που τόσο μας ενθουσίασε και μας γοήτευσε…
Επιστρέψαμε από τη γέφυρα Vanšu και περάσαμε και πάλι στην δεξιά όχθη…
Κάπως έτσι αποχαιρετίσαμε τη Ρίγα, κάπως έτσι κλείνει και αυτή η ιστορία κι ένα ακόμα υπέροχο ταξίδι έφτασε στο τέλος του. Η Βαλτική είναι όμορφη, είναι πολυποίκιλη είναι εναλλακτική. Την γνωρίσαμε και την αγαπήσαμε και απομένει μια ακόμα κυρία, η Λιθουανία που περιμένει να τη γνωρίσουμε κι αυτή για να ολοκληρώσουμε το βαλτικό τρίο. Ήταν ένα διαφορετικό καλοκαιρινό ταξίδι με πολλές εναλλαγές και αυτό ήταν που το έκανε ενδιαφέρον και ιδιαίτερο. Το καλοκαίρι του βορρά έφτασε στο τέλος του!
Σήμερα είναι η δυστυχώς η τελευταία ημέρα στη Ρίγα και η τελευταία ημέρα του ταξιδιού! Δώσαμε τις αποσκευές μας στη ρεσεψιόν και βγήκαμε για την τελευταία μας εξόρμηση στην πόλη. Είχαμε σχεδόν όλη τη μέρα μπροστά μας αφού η πτήση μας ήταν στις 23:25. Είχα προβληματιστεί κατά την οργάνωση των ημερών στη Ρίγα γιατί ήθελα να χωρέσω μέσα και μια εκδρομή στη Sigulda. Ένα εθνικό πάρκο με πολλά κάστρα σε δασωμένες κοιλάδες γύρω από τον ποταμό Gauja. Η απόσταση είναι 75 λεπτά με το τρένο από τη Ρίγα και έχει δρομολόγια ανά δυο ώρες. Με ένα σφιχτό πρόγραμμα χωρούσε αυτή η εκδρομή, ακόμα και την τελευταία ημέρα. Όμως μια εκδρομή στη Sigulda απαιτούσε να αφιερώσουμε όλη τη μέρα μας εκεί, να περπατήσουμε αρκετά χιλιόμετρα στα δασικά μονοπάτια και να χάσουμε μια μέρα από τη Ρίγα. Έτσι προτιμήσαμε μια χαλαρή τελευταία μέρα στην αγαπημένη μας Ρίγα, κι έτσι η Sigulda μπήκε στις εκκρεμότητες της επόμενης φοράς που θα βρεθούμε και πάλι στη Λετονία!
Σήμερα λοιπόν έχουμε μια πιο εναλλακτική Ρίγα με βόλτες στην απέναντι πλευρά του ποταμού Νταουγκάβα που περιλαμβάνει την Kalnciema, το πάρκο Uzvaras, την Εθνική βιβλιοθήκη και την παραλία Ķīpsalas δίπλα από τη γέφυρα Vanšu. Η μέρα μας όμως ξεκίνησε από την τεράστια κεντρική αγορά της Ρίγας.
Η Κεντρική αγορά (Rīgas Centrāl tirgus), βρίσκεται στην καρδιά της Ρίγας, λίγες εκατοντάδες μέτρα από την παλιά πόλη στις όχθες του ποταμού Daugava, δίπλα στον σταθμό λεωφορείων της Ρίγας και τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό. Είναι μια αξιοσημείωτη Art Deco κατασκευή που χτίστηκε από το 1924 έως το 1930 με κύριες δομές πέντε περίπτερα κατασκευασμένα από επαναχρησιμοποιούμενα υπόστεγα γερμανικών Ζέπελιν του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Η αγορά άνοιξε το 1930 και αναγνωρίστηκε όχι μόνο ως η μεγαλύτερη, αλλά και η καλύτερη και πιο προηγμένη αγορά στην Ευρώπη καθώς όλα τα περίπτερα ήταν εξοπλισμένα με ηλεκτρική ενέργεια και σύστημα κεντρικής θέρμανσης. Στη δεκαετία του '30, οι κάτοικοι της Ρίγας μπορούσαν να καυχηθούν για τη μεγαλύτερη και πιο σύγχρονη αγορά στην Ευρώπη. Ήταν άνετη, φωτεινή, καθαρή και κομψή και οι αγρότες ευχαριστιόντουσαν να φέρουν τα προϊόντα τους στη Ρίγα. Είναι μια από τις μεγαλύτερες και παλαιότερες αγορές στην Ευρώπη με έκταση 72.300 τετραγωνικών μέτρων με περισσότερες από 3.000 εμπορικές εκθεσιακές εγκαταστάσεις. Όμως δεν είναι μόνο μία από τις μεγαλύτερες αγορές της Ευρώπης, αλλά και μία από τις πιο επισκέψιμες, καθώς 80.000-100.000 άνθρωποι ψωνίζουν εκεί κάθε μέρα κατά μέσο όρο! Η αγορά έχει συμπεριληφθεί στον κατάλογο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO μαζί με την Παλιά Ρίγα το 1998.
Τα 5 τεράστια περίπτερα της αγοράς χωρίζονται σε κατηγορίες προϊόντων με λαχανικά, γαλακτοκομικά προϊόντα, κρέας, ψάρια και προϊόντα γαστρονομίας. Αυτό το νέο τμήμα της αγοράς καλύπτει το ήμισυ ενός από τα υπόστεγα και διαθέτει πάνω από 20 διαφορετικά catering και 2 μπαρ με τοπικά προϊόντα όπως ψωμί σίκαλης, χυμό σημύδας, χέλι, ξυνολάχανο και φημισμένα γαλακτοκομικά προϊόντα. Η αγορά έχει επίσης αρτοποιεία, σούπερ μάρκετ, μικρά καταστήματα με σουβενίρ και φυσικά το εξωτερικό παζάρι του δρόμου έναν υπαίθριο χώρο με πάγκους και περίπτερα με φρούτα, λουλούδια, σουβενίρ και είδη ένδυσης. Με λίγα λόγια ένα χάος!
Η τεράστια αγορά είναι ένα μέρος με πολυκοσμία και φασαρία όμως εκεί χτυπά η καρδιά της πόλης και η επίσκεψη σ’αυτό το μέρος είναι επιβεβλημένη. Μπαίνοντας πρώτα στην υπαίθρια αγορά την τιμητική τους είχαν οι πάγκοι με φρέσκα και μυρωδάτα φρούτα του δάσους και λαχανικά. Μπλεχτήκαμε ανάμεσα στον κόσμο και γίναμε κι εμείς μέρος αυτής της πολύχρωμης και πολύβουης αγοράς!
Στο εξωτερικό παζάρι πήραμε από ένα μαγαζάκι με σουβενίρ εξαιρετικά πινακάκια ζωγραφικής σε διάφορα μεγέθη με θέμα διάφορα τοπία της Ρίγας αλλά και ρολόι τοίχου με θέμα τη γάτα της Ρίγας σε υπερβολικά φτηνές τιμές και ήταν ίσως τα καλύτερα σουβενίρ που έχουμε πάρει για δώρα και για εμάς. Στη συνέχεια μπήκαμε σχεδόν σε όλα τα περίπτερα της κλειστής αγοράς και είδαμε τα καθημερινά ψώνια των ντόπιων, κάναμε σύγκριση των τιμών με της Ελλάδας και φάγαμε από ένα αρτοποιείο πίτες και πάμφθηνα φρεσκότατα γλυκά φτηνότερα από 1€!
Αναδουλειές κορίτσια?
Θα σας ήθελα πιο χαλαρές και με χαμόγελο! Κορίτσια από μένα είναι όχι!
Μετά από αυτό το συνονθύλευμα ανθρώπων και προϊόντων αποχωρήσαμε από την αγορά για αλλαγή παραστάσεων σε πιο μοναχικές καταστάσεις! Πήραμε το τραμ και κατεβήκαμε Kalnciema iela στην απέναντι πλευρά της πόλης. Βέβαια δεν είχε πολύ νόημα που πήγαμε στην περιοχή γιατί η φημισμένη Kalnciema Street Market λειτουργεί μόνο το Σάββατο. Επίσης παρ’ όλο που θεωρείται το πιο μποέμικο τετράγωνο της πόλης δεν ξετρελάθηκα κιόλας. Από την άλλη είναι ένα μέρος μακριά από τις ορδές τουριστών κι έτσι βολτάραμε χαλαρά και ρίξαμε μια ματιά στην περιοχή.
Στη συνέχεια κάναμε μια ωραία διαδρομή μέχρι το πάρκο Νίκης, Uzvaras parks. Αυτές οι διαδρομές έξω από τα συνηθισμένα σε γειτονιές και δρόμους μακριά από τα τουριστικά σημεία είναι για μένα από τις αγαπημένες μου στιγμές σε ένα ταξίδι. Δεν έχει σημασία αν δεν έχει αξιοθέατα, αν δεν κυκλοφορεί ψυχή ή αν δεν έχει καλλωπισμένα κτίρια. Σημασία έχει η αίσθηση και το συναίσθημα που παίρνω από ένα μέρος που δεν είναι ''στημένο''. Ο καιρός ήταν εξαιρετικός με 22 βαθμούς…
Melnsila iela
Nometņu iela
Augļu iela
Από το σημείο αυτό προσεγγίσαμε το μεγάλο πάρκο Νίκης, το Uzvaras parks το οποίο χωρίζεται στα δυο από τη λεωφόρο Bāriņu iela. Περιηγηθήκαμε στο πάρκο, πήγαμε στη μικρή λίμνη που βρίσκεται στη μέση, φωτογράφισα τα λουλούδια και καθίσαμε στο αφράτο γρασίδι που με ενέπνευσε να κάνω και μια μίνι φωτογράφιση!
Στο άλλο μισό του πάρκου δεσπόζει το αμφιλεγόμενο Μνημείο Νίκης του Σοβιετικού Στρατού. Το μνημείο τιμά τη νίκη του Σοβιετικού Στρατού επί της Ναζιστικής Γερμανίας το 1945, χρονολογείται το 1985 και αποτελείται από έναν 79 μέτρων ψηλό οβελίσκο και δύο ομάδες γλυπτών - τη μητέρα πατρίδα και μια ομάδα τριών στρατιωτών. Οι εθνικιστές Λετονοί και τα εθνικιστικά κόμματα της χώρας, θεωρούν το μνημείο όχι μόνο σύμβολο της σοβιετικής νίκης επί των Ναζιστών στον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και της Σοβιετικής εκ νέου κατάληψης της Λετονίας . Πιστεύουν πως δυσφημεί το Λετονικό κράτος και "δοξάζει τα ιδανικά ενός καθεστώτος ένοχου γενοκτονίας που σκότωσε περίπου 60 εκατομμύρια ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων χιλιάδων Λετονών".
Πολλές φορές εθνικιστικοί κύκλοι και ομάδες απηύθυναν ανοιχτή επιστολή στον πρωθυπουργό της Λετονίας και στο Δήμαρχο της Ρίγας πρόσκληση για δημόσια συζήτηση σχετικά με την απομάκρυνση του μνημείου. Πολλές χιλιάδες υπογραφές συλλέχθηκαν διαδικτυακά για την κατεδάφιση του μνημείου την τελευταία δεκαετία όμως οι ανώτεροι αξιωματούχοι της χώρας έκριναν επιβλαβή για τη Λετονία αυτή τη συζήτηση και το Υπουργείο Εξωτερικών της Λετονίας κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το μνημείο προστατεύεται από τη συμφωνία Λετονίας-Ρωσίας του 1994 για τη συντήρηση των μνημείων. Μάλιστα υπάρχουν και κύκλοι στην αντίπερα όχθη που υποστηρίζουν την προστασία των μνημείων που τιμούν τους ανθρώπους που πολέμησαν ενάντια στο ναζισμό. Το επιβλητικό τεράστιο σοβιετικό μνημείο λοιπόν παραμένει στη θέση του, αλλά κανείς δεν ξέρει για πόσο ακόμα!
Συνεχίσαμε στην λεωφόρο Uzvaras bulvāris με κατεύθυνση την Εθνική βιβλιοθήκη…
Nacionālā bibliotēka
Στην αριστερή όχθη του Daugava, αναδύεται ένα εξαιρετικό, πολιτιστικά σημαντικό οικοδόμημα, το Κάστρο του Φωτός - η νέα Εθνική Βιβλιοθήκη. Στη λεττονική λαϊκή παράδοση, ένα κρυστάλλινο βουνό συμβολίζει το ύψος του επιτεύγματος - κάτι που δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί αλλά είναι γεμάτο ανταμοιβές για εκείνους που κάνουν την υπέρβαση. Η λετονική λογοτεχνία και λαογραφία μιλάει επίσης για το ''κάστρο του φωτός'' ως μια μεταφορά για τη σοφία που έχει χαθεί, αλλά θα αναδυθεί ξανά από τα βάθη του ποταμού Daugava αφού ο λαός της Λετονίας ξεπεράσει το πνευματικό σκοτάδι του πολέμου, τις εισβολές και την κατοχή. Ο αρχιτέκτονας Gunnar Birkerts έχει ενσωματώσει και τους δύο αυτούς λετονικούς μύθους στο σχεδιασμό του νέου κτιρίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης.
Η νέα Εθνική Βιβλιοθήκη της Λετονίας είναι το νέο αρχιτεκτονικό θαύμα της Ρίγας και ήδη αποτελεί ένα κυρίαρχο ορόσημο στην πόλη. Ένα κτίριο παγκόσμιας κλάσης για μια βιβλιοθήκη παγκόσμιας κλάσης! Η κατασκευή του νέου κτιρίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Λετονίας ξεκίνησε το 2008 και εγκαινιάστηκε τον Αύγουστο του 2014. Αυτή η υπερσύγχρονη δομή με 13 ορόφους παρέχει δωρεάν και εύκολη πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες της βιβλιοθήκης. Κάτω από μια γυάλινη οροφή, η πολυλειτουργική μονάδα φιλοξενεί πάνω από 1000 χώρους ανάγνωσης και χώρους αποθήκευσης για όλη τη συλλογή της βιβλιοθήκης που περιλαμβάνει περισσότερους από 5 εκατομμύρια τίτλους, συμπεριλαμβανομένων των περίπου 18.000 χειρόγραφων από τον 14ο αιώνα έως τη σύγχρονη εποχή, όλα τα αξιοσημείωτα έργα λογοτεχνίας, μοναδικά βιβλία και άλλες πηγές κειμένων, όπως όλες τις εφημερίδες της Βαλτικής που εκδόθηκαν εδώ και έναν αιώνα. Το νέο κτήριο της βιβλιοθήκης στεγάζει ένα σύγχρονο κέντρο πληροφόρησης, συνεδριακό κέντρο και άφθονο χώρο για πολιτιστικές και κοινωνικές εκδηλώσεις.
Η κεντρική είσοδος στο ισόγειο
Η βιβλιοθήκη με εντυπωσίασε και με την οργάνωση που είχε όσον αφορά τους επισκέπτες. Το κτίριο δεν είναι ''μπάτε σκύλοι αλέστε'' αλλά υπάρχει διαδικασία για την είσοδο των επισκεπτών στους ορόφους της βιβλιοθήκης. Οι υπάλληλοι στο τμήμα εξυπηρέτησης μας ενημέρωσαν πως πρέπει να αποθηκεύσουμε τις αποσκευές μας στα ειδικά ντουλάπια, και μετά θα μας δώσουν μια ηλεκτρονική κάρτα που την κρεμάμε στο λαιμό μας και η οποία ανοίγει τις μπάρες που επιτρέπουν την είσοδο στο χώρο! Μετά από αυτή τη διαδικασία ήμασταν έτοιμοι να εισχωρήσουμε στους χώρους της διανόησης!
Ανεβήκαμε όροφο-όροφο από τις σκάλες και μπήκαμε σε πάρα πολλές αίθουσες. Όλοι οι χώροι ήταν εξαιρετικοί και η ατμόσφαιρα ιδιαίτερη. Αυτό που μου άρεσε πάρα πολύ είναι η απόλυτη ησυχία που επικρατούσε. Σε όλους τους ορόφους, σε όλες τις αίθουσες οι άνθρωποι ήταν σε σίγαση! Όταν θέλαμε να μιλήσουμε μεταξύ μας ψιθυρίζαμε σαν να ήμασταν σε εκκλησία ή σαν να προσέχαμε μη ξυπνήσουμε κάποιον που κοιμάται. Μάλιστα όταν έμπαινα στις αίθουσες που επικρατούσε η απόλυτη ησυχία και κάποιοι μελετούσαν, αισθανόμουν άβολα με το κλικ της φωτογραφικής μηχανής που ακουγόταν! Έκανα τη σύγκριση με τη νέα βιβλιοθήκη του Ελσίνκι που είχαμε επισκεφτεί 2 μέρες πριν και που επικρατούσε χαμός και φασαρία και συνολικά βρήκα τη βιβλιοθήκη της Ρίγας πολύ ανώτερη.
Η αίθουσα με το τμήμα γεωγραφίας… το καλύτερο μου!
Όμως εκτός από τις ενδιαφέρουσες αίθουσες αυτό που μας εντυπωσίασε και ήταν ο κύριος λόγος που επισκεφτήκαμε τη βιβλιοθήκη, ήταν η πανοραμική θέα. Από κάθε όροφο και όσο πιο ψηλά ανεβαίναμε η θέα προς τον ποταμό και απέναντί στην παλιά πόλη ήταν εξαιρετική προς κάθε κατεύθυνση.
Η εμπειρία στην βιβλιοθήκη της Ρίγας ήταν εξαιρετική. Το προαύλιο της Βιβλιοθήκης και ο δρόμος μπροστά στον ποταμό μας χάρισαν για ακόμα μια φορά πανέμορφες εικόνες. Ο καιρός ήταν συννεφιασμένος και προμήνυε βροχή αλλά και αυτή η μελαγχολία ταίριαζε με την υπέροχη Ρίγα.
Διασχίσαμε την πέτρινη γέφυρα Akmens tilts από την οποία και πάλι απολαύσαμε υπέροχη θέα με πρωταγωνιστή πάντα τον ποταμό Νταουγκάβα και όλα τα αρχιτεκτονικά στολίδια της πόλης…
Μεσημέρι πια στην παλιά πόλη και για φαγητό επιλέξαμε ξανά το Lido. Η αλήθεια είναι πως δεν πρωτοτυπήσαμε πολύ στη Ρίγα στο θέμα του φαγητού και το Lido ήταν μια γρήγορη και δοκιμασμένη λύση για να ικανοποιήσουμε την πείνα μας. Αυτή τη φορά είχε πάρα πολύ κόσμο μέσα και έξω από το μαγαζί και μεγάλη ουρά. Αφού εξυπηρετηθήκαμε κι εμείς, κάπως ηρέμησε η προσέλευση του κόσμου. Το χοιρινό με ξινολάχανο ήταν αρκετά καλό όπως και η μπίρα φυσικά όμως τα άλλα δυο πιάτα ήταν μέτρια.
Όταν φύγαμε από το Lido άρχισε να βρέχει σχετικά δυνατά. Είχαμε δει την παλιά πόλη και δεν υπήρχε κάποια εκκρεμότητα παρά μονάχα ένα μέρος στην αριστερή όχθη του ποταμού που θα πηγαίναμε όμως αργότερα. Το γνωστό καφέ-αρτοποιείο Rigensis στην Tirgoņu iela 8 μας προστάτεψε από τη βροχή και μας ξεκούρασε στον χαλαρωτικό και ζεστό εσωτερικό του χώρο. Τα γλυκά που πήραμε θα τα χαρακτήριζα μέτρια αλλά ίσως δεν επιλέξαμε τα σωστά. Πάντως είναι πολύ οικονομικές οι τιμές του.
Αν και η βροχή είχε κοπάσει, ο Rose ήθελε να αγοράσει ένα αδιάβροχο μιας χρήσης τα οποία έκαναν θραύση εκείνη τη στιγμή καθώς βλέπαμε παντού τουρίστες να τα αγοράζουν από τα σουβενιράδικα και να τα φοράνε. Με αδιάβροχο αυτός με καπέλο εγώ, βαδίσαμε στην υγρή παλιά πόλη και κατευθυνθήκαμε στη γέφυρα Vanšu.
Σε πιο ουράνιο και τόξο…
Στη γέφυρα Vanšu… και ο Rose με το αδιάβροχο συνολάκι του!
Στο βάθος ο πύργος τηλεόρασης και ραδιοφώνου Rīgas televīzijas tornis, στο νησί Zaķusala στη μέση του ποταμού Daugava. Ο 368 μέτρων πύργος τηλεόρασης που είναι ορατός από κάθε σημείο της πόλης, κατασκευάστηκε από το 1979 έως το 1989 είναι ο 3ος ψηλότερος τηλεοπτικός πύργος στην Ευρώπη και ο 15ος ψηλότερος αυτοδύναμος πύργος στον κόσμο. Από τον Μάιο του 2019 ο πύργος έκλεισε για τους επισκέπτες για περίπου πέντε χρόνια για μια εκτεταμένη ανακαίνιση και ανασυγκρότηση της παρακείμενη περιοχής.
Η παραλία Ķīpsalas από τη γέφυρα Vanšu
Το τελευταίο κομμάτι της Ρίγας που θα βλέπαμε ήταν το νησί Ķīpsala στην αριστερή όχθη του ποταμού Daugava. Η ήσυχη αυτή γειτονιά εκτός από την εκπληκτική θέα που προσφέρει στην Παλιά πόλη, αξίζει για τα όμορφα ανακαινισμένα ξύλινα σπίτια τα περισσότερα από τα οποία βρίσκονται κατά μήκος του φράγματος Balasta Dambis. Επίσης στο νησί βρίσκεται το Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο Ķīpsala, η ανακαινισμένη πανεπιστημιούπολη του Πολυτεχνείου της Ρίγα, το πολυτελές εστιατόριο Fabrika, το εμπορικό κέντρο Olimpia και φυσικά η αμμώδης παραλία Ķīpsala. Επίσης σημαντικό για την πόλη θεωρείται το μνημείο Μουσείο του γενναίου άνδρα Žanis Lipke στην οδό Mazais Balasta dambis 9, ο οποίος κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, έσωσε από το θάνατο περισσότερους από 50 Εβραίους από το γκέτο της Ρίγας ο οποίος είχε οργανώσει ένα καταφύγιο σε μια δεξαμενή σχεδιασμένη ακριβώς για το σκοπό αυτό κάτω από το υπόστεγο του.
Δυστυχώς ο λίγος χρόνος και η κούραση δεν μας άφησαν να ανακαλύψουμε όλα τα ενδιαφέροντα σημεία του νησιού, όμως απολαύσαμε χαλαρές στιγμές στην παραλία και είδαμε ακόμα μια φορά υπέροχη θέα. Όπως ήταν φυσικό μετά από βροχή και με 18 βαθμούς η παραλία είχε ελάχιστο κόσμο. Μια παιδική χαρά με λίγα παιδάκια, μια παρέα εφήβων που από ένα υπερυψωμένο σημείο βουτούσαν στον ποταμό, ένας που έκανε γυμναστική και ένας λουόμενος που κολυμπούσε αμέριμνος. Η παραλία Ķīpsalas είναι ναι μεν η δημοφιλής αστική παραλία στη Ρίγα όμως προφανώς μαζεύει κόσμο πιο ηλιόλουστες και ζεστές μέρες. Εμείς καθίσαμε σε ένα σημείο της παραλίας χαλαρώνοντας και απολαμβάνοντας τις τελευταίες στιγμές του ταξιδιού!
Περπατήσαμε κάτω από τη γέφυρα Vanšu κατά μήκος του ποταμού μέχρι την πράσινη περιοχή δίπλα στο κεντρικό κτίριο της Swedbank, όπου βρίσκεται το ιδιαίτερο χάλκινο γλυπτό ''Πύργος της Ρίγας''.
Από εδώ είδαμε την τελευταία πανοραμική θέα στον ορίζοντα της Ρίγας. Στο σημείο ήμασταν μόνο εμείς και ένας ψαράς. Μείναμε σιωπηλοί και απολαύσαμε τον ήρεμο ποταμό Νταουγκάβα και την πανέμορφη πόλη απέναντι. Κάναμε τον απολογισμό του τόσο όμορφου ταξιδιού μας στη Βαλτική που έφτασε στο τέλος του και υποσχεθήκαμε κάποια στιγμή να ξαναέρθουμε στη Ρίγα που τόσο μας ενθουσίασε και μας γοήτευσε…
Επιστρέψαμε από τη γέφυρα Vanšu και περάσαμε και πάλι στην δεξιά όχθη…
Κάπως έτσι αποχαιρετίσαμε τη Ρίγα, κάπως έτσι κλείνει και αυτή η ιστορία κι ένα ακόμα υπέροχο ταξίδι έφτασε στο τέλος του. Η Βαλτική είναι όμορφη, είναι πολυποίκιλη είναι εναλλακτική. Την γνωρίσαμε και την αγαπήσαμε και απομένει μια ακόμα κυρία, η Λιθουανία που περιμένει να τη γνωρίσουμε κι αυτή για να ολοκληρώσουμε το βαλτικό τρίο. Ήταν ένα διαφορετικό καλοκαιρινό ταξίδι με πολλές εναλλαγές και αυτό ήταν που το έκανε ενδιαφέρον και ιδιαίτερο. Το καλοκαίρι του βορρά έφτασε στο τέλος του!
Last edited by a moderator:
