panius
Member
- Μηνύματα
- 664
- Likes
- 2.720
Ημέρα 13η - 14η: Βομβάη
Βομβάη! Η μοναδική πόλη στον κόσμο όπου αυτοί που ζουν στις παραγκουπόλεις αποτελούν την πλειοψηφία. Η πόλη όπου κάθε χρόνο 600 άνθρωποι βρίσκουν το θάνατο στο σιδηροδρομικό της δίκτυο κυρίως λόγω συνωστισμού (κρέμονται σαν τα τσαμπιά στα βαγόνια και τραυματίζονται θανάσιμα ή πέφτουν από τις αποβάθρες ).
Επειδή γνώριζα ότι εδώ δεν θα είχαμε την πολύτιμη βοήθεια του Ινδού φίλου μας, είχα κάνει ιδιαίτερη προετοιμασία. Διάβασα, είδα αμέτρητα βίντεο στο youtube, παρακολουθούσα συζητήσεις σε φόρουμ. Όλοι σχεδόν λέγανε τα ίδια: δεν αξίζει, δεν έχει τι να δεις, είναι μια βρόμικη, τριτοκοσμική μεγαλούπολη. Είχα επηρεαστεί κιόλας από τις εικόνες στο Δελχί και περίμενα τα χειρότερα! Χάος και βρομιά στο πενταπλάσιο.
Ε, λοιπόν τη λάτρεψα αυτήν την πόλη! Και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά; Το οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο αυτής της τόσο ενδιαφέρουσας χώρας δεν γίνεται να είναι τίποτα λιγότερο από συναρπαστικό! Εδώ χτυπάει η καρδιά της Ινδίας. Με ειδικό βάρος ανάλογο της Νέας Υόρκης, η Βομβάη προσελκύει σαν μαγνήτης κάθε χρόνο εκατοντάδες χιλιάδες εσωτερικούς μετανάστες. Ένα πραγματικό Μανχάταν στην καρδιά της Ασίας, αφού και τοπολογικά ακόμα οι ομοιότητες είναι εμφανείς: όλο το ιστορικό κέντρο της Βομβάης στριμώχνεται σε μια στενόμακρη λωρίδα γης που εισχωρεί μέσα στη θάλασσα. Αυτός ο γεωγραφικός περιορισμός συμβάλλει στη μεγέθυνση των προβλημάτων: έλλειψη χώρου, εκτόξευση των τιμών των ακινήτων σε αδιανόητα για την Ινδία επίπεδα, κυκλοφοριακή ασφυξία, περιβαλλοντική μόλυνση. Ταυτόχρονα όμως, αυτή η αυστηρή γεωγραφική οριοθέτηση αποστασιοποιεί κατά κάποιον τρόπο τη Βομβάη απ' όλη την υπόλοιπη Ινδιά και επιτρέπει καλύτερο έλεγχο και οργάνωση της πόλης. Εδώ, εκ των πραγμάτων, οι τενεκεδομαχαλάδες δεν βρίσκουν χώρο να αναπτυχθούν εις βάρος της πόλης, το αντίθετο μάλιστα! Όσοι θύλακες έχουν απομείνει ισοπεδώνονται με συνοπτικές διαδικασίες για χάρη μεγαλεπήβολων real estate project ή έργων υποδομής (το τι γίνεται στα προάστια είναι άλλη ιστορία). Εδώ, οι αγελάδες τρώνε πόρτα!!!
!επιτέλους! Εδώ, τα τρίκυκλα ταξί απαγορεύονται δια ροπάλου (κυκλοφορούν μόνο στα προάστια). Το ινδικό μανχάταν είναι το μόνο μέρος σ΄ όλη την χώρα όπου η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος είναι συνεχής και χωρίς διακοπές . Εδώ δεν θα δεις κουρελήδες οδοκαθαριστές με αχυρένιες σκούπες να ανακατεύουν τη σκόνη, αλλά οργανωμένη υπηρεσία καθαριότητας με απορριματοφόρα και κάδους. Εδώ, δεν θα δεις το χάλι με τα σκουπίδια!!! Θα δεις τους δρόμους πιο φροντισμένους, τα πάρκα πιο θαλερά, τις πλατείες πιο καθαρές. Ακόμα και η κυκλοφορία μοιάζει να τηρεί τον Κ.Ο.Κ: λιγότερες κόρνες, λιγότερες σφήνες, υπακοή στους φωτεινούς σηματοδότες.
Γκλαμουράτη, κοσμοπολίτικη, με λονδρέζικο αέρα και τροπική εμφάνιση, η Βομβάη μας εξέπληξε ευχάριστα!
Από το αεροδρόμιο ακόμη νιώσαμε ότι το σκηνικό εδώ αλλάζει. Ο αέρας ζεστός και υγρός μας έκανε να καταλάβουμε ότι μπήκαμε σε τροπική κλιματική ζώνη. Αν και η αίσθηση ήταν ενοχλητική, σε καμιά περίπτωση δεν νιώσαμε δυσφορία. Πάντως είμαι σίγουρος ότι το Καλοκαίρι στη Βομβάη θα είναι ανυπόφορο. Έξω στο αεροδρόμιο επικρατούσε χαλασμός. Το νέο τέρμιναλ του ΤσατραΠάτρα χτιζόταν δίπλα στο παλιό και το ταξί μας ελισσόταν δίπλα σε ημιτελείς ανισόπεδους κόμβους και θεόρατες τσιμεντένιες κολόνες (αλήθεια σας λέω! Έτσι λέγεται το αεροδρόμιο, ή κάπως έτσι τέλος πάντων!).
Το νέο τέρμιναλ είναι πια έτοιμο και είναι εντυπωσιακότατο!
Μα για στάσου... που είναι το σκουπιδομάνι; Πού είναι τα παραπήγματα πάνω στα πεζοδρόμια; Πού είναι τα κάρα και οι βοϊδάμαξες; Τσιμπήστε με!!! Το αμάξι σταμάτησε στο κόκκινο;;;; Είναι δυνατόν;;; Είμαστε ακόμα Ινδία; Και όμως! Στη Βομβάη τα πάντα είναι πιθανά! Ακόμα και να αλλάξει νοοτροπία ο Ινδός. Και αν είναι κάποιος αγύριστο κεφάλι και κουβαλάει τις συνήθειες του χωριού του στη μεγάλη πόλη, τότε τεράστιες ηλεκτρονικές πινακίδες αναλαμβάνουν να τον εκπαιδεύσουν στα νέα δεδομένα και ήθη...
Ο οδηγός του ταξί μας ρωτάει αν θέλουμε να πάμε στο κέντρο από τον καινούργιο περιφερειακό αυτοκινητόδρομο πληρώνοντας διόδια, ή από τον συμβατικό μποντιλιαρισμένο δρόμο καθυστερώντας στην καλύτερη περίπτωση 45 λεπτά. Θέλει και ερώτημα; Πάρε τα λεφτά, πλήρωσε τα διόδια και κράτα και τα ρέστα.
Ο περιφερειακός δρόμος είναι το καμάρι της Βομβάης! Εξολοκλήρου χτισμένος μέσα στη θάλασσα και εντυπωσιακός με τις καλωδιοτές του γέφυρες, παρακάμπτει άθλιες συνοικίες και σε αφήνει στις παρυφές του κέντρου. Φαίνεται όμως πως για την μεγάλη πλειοψηφία των ντόπιων, ο νέος δρόμος αποτελεί απρόσιτη πολυτέλεια αφού όταν τον διασχίσαμε ήταν σχεδόν άδειος - κι ας ήταν ώρα αιχμής.
Προσεγγίζοντας το "ινδικό μανχάταν"...
not bad! not bad at all...
Ειλικρινά δεν περίμενα την Βομβάη τόσο τροπική! Ούτε τόσο πράσινη! Παντού φοίνικες! Πυκνές δεντροστοιχίες, σκιερά πάρκα και με ένα ολόκληρο Εθνικό Πάρκοστις βόρειες παρυφές της, σας είπα αυτή η πόλη είναι συναρπαστική!
Μπήκαμε στο ιστορικό κέντρο με τα παλιά κτήρια αποικιακής αρχιτεκτονικής. Είναι πανέμορφα, εντυπωσιακά, συνδυάζουν ευρωπαϊκά με ινδικά μοτίβα και είναι πάρα πολλά! Ποιος είπε ότι δεν έχει τίποτα να δεις σ' αυτή την πόλη; (ναι, καλά βλέπετε! Οι οδηγοί φοράνε κράνη!!!)
Να και το London style bus!
Φτάνουμε στην περιοχή Marine Drive όπου βρίσκεται το ξενοδοχείο μας. Είναι μια από τις πιο όμορφες γειτονιές της πόλης με αρτ ντεκό κτήρια, κινηματογράφους και το μέρος όπου μαζεύεται ο κόσμος για περαντζάδα δίπλα στη θάλασσα. Κατάλυση στο ξενοδοχείο, ξεκούραση και συνεχίζουμε στο επόμενο μέρος με ακόμα περισσότερη Mumbai!!!
Βομβάη! Η μοναδική πόλη στον κόσμο όπου αυτοί που ζουν στις παραγκουπόλεις αποτελούν την πλειοψηφία. Η πόλη όπου κάθε χρόνο 600 άνθρωποι βρίσκουν το θάνατο στο σιδηροδρομικό της δίκτυο κυρίως λόγω συνωστισμού (κρέμονται σαν τα τσαμπιά στα βαγόνια και τραυματίζονται θανάσιμα ή πέφτουν από τις αποβάθρες ).
Επειδή γνώριζα ότι εδώ δεν θα είχαμε την πολύτιμη βοήθεια του Ινδού φίλου μας, είχα κάνει ιδιαίτερη προετοιμασία. Διάβασα, είδα αμέτρητα βίντεο στο youtube, παρακολουθούσα συζητήσεις σε φόρουμ. Όλοι σχεδόν λέγανε τα ίδια: δεν αξίζει, δεν έχει τι να δεις, είναι μια βρόμικη, τριτοκοσμική μεγαλούπολη. Είχα επηρεαστεί κιόλας από τις εικόνες στο Δελχί και περίμενα τα χειρότερα! Χάος και βρομιά στο πενταπλάσιο.
Ε, λοιπόν τη λάτρεψα αυτήν την πόλη! Και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά; Το οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο αυτής της τόσο ενδιαφέρουσας χώρας δεν γίνεται να είναι τίποτα λιγότερο από συναρπαστικό! Εδώ χτυπάει η καρδιά της Ινδίας. Με ειδικό βάρος ανάλογο της Νέας Υόρκης, η Βομβάη προσελκύει σαν μαγνήτης κάθε χρόνο εκατοντάδες χιλιάδες εσωτερικούς μετανάστες. Ένα πραγματικό Μανχάταν στην καρδιά της Ασίας, αφού και τοπολογικά ακόμα οι ομοιότητες είναι εμφανείς: όλο το ιστορικό κέντρο της Βομβάης στριμώχνεται σε μια στενόμακρη λωρίδα γης που εισχωρεί μέσα στη θάλασσα. Αυτός ο γεωγραφικός περιορισμός συμβάλλει στη μεγέθυνση των προβλημάτων: έλλειψη χώρου, εκτόξευση των τιμών των ακινήτων σε αδιανόητα για την Ινδία επίπεδα, κυκλοφοριακή ασφυξία, περιβαλλοντική μόλυνση. Ταυτόχρονα όμως, αυτή η αυστηρή γεωγραφική οριοθέτηση αποστασιοποιεί κατά κάποιον τρόπο τη Βομβάη απ' όλη την υπόλοιπη Ινδιά και επιτρέπει καλύτερο έλεγχο και οργάνωση της πόλης. Εδώ, εκ των πραγμάτων, οι τενεκεδομαχαλάδες δεν βρίσκουν χώρο να αναπτυχθούν εις βάρος της πόλης, το αντίθετο μάλιστα! Όσοι θύλακες έχουν απομείνει ισοπεδώνονται με συνοπτικές διαδικασίες για χάρη μεγαλεπήβολων real estate project ή έργων υποδομής (το τι γίνεται στα προάστια είναι άλλη ιστορία). Εδώ, οι αγελάδες τρώνε πόρτα!!!
!επιτέλους! Εδώ, τα τρίκυκλα ταξί απαγορεύονται δια ροπάλου (κυκλοφορούν μόνο στα προάστια). Το ινδικό μανχάταν είναι το μόνο μέρος σ΄ όλη την χώρα όπου η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος είναι συνεχής και χωρίς διακοπές . Εδώ δεν θα δεις κουρελήδες οδοκαθαριστές με αχυρένιες σκούπες να ανακατεύουν τη σκόνη, αλλά οργανωμένη υπηρεσία καθαριότητας με απορριματοφόρα και κάδους. Εδώ, δεν θα δεις το χάλι με τα σκουπίδια!!! Θα δεις τους δρόμους πιο φροντισμένους, τα πάρκα πιο θαλερά, τις πλατείες πιο καθαρές. Ακόμα και η κυκλοφορία μοιάζει να τηρεί τον Κ.Ο.Κ: λιγότερες κόρνες, λιγότερες σφήνες, υπακοή στους φωτεινούς σηματοδότες.Γκλαμουράτη, κοσμοπολίτικη, με λονδρέζικο αέρα και τροπική εμφάνιση, η Βομβάη μας εξέπληξε ευχάριστα!
Από το αεροδρόμιο ακόμη νιώσαμε ότι το σκηνικό εδώ αλλάζει. Ο αέρας ζεστός και υγρός μας έκανε να καταλάβουμε ότι μπήκαμε σε τροπική κλιματική ζώνη. Αν και η αίσθηση ήταν ενοχλητική, σε καμιά περίπτωση δεν νιώσαμε δυσφορία. Πάντως είμαι σίγουρος ότι το Καλοκαίρι στη Βομβάη θα είναι ανυπόφορο. Έξω στο αεροδρόμιο επικρατούσε χαλασμός. Το νέο τέρμιναλ του ΤσατραΠάτρα χτιζόταν δίπλα στο παλιό και το ταξί μας ελισσόταν δίπλα σε ημιτελείς ανισόπεδους κόμβους και θεόρατες τσιμεντένιες κολόνες (αλήθεια σας λέω! Έτσι λέγεται το αεροδρόμιο, ή κάπως έτσι τέλος πάντων!).
Το νέο τέρμιναλ είναι πια έτοιμο και είναι εντυπωσιακότατο!
Μα για στάσου... που είναι το σκουπιδομάνι; Πού είναι τα παραπήγματα πάνω στα πεζοδρόμια; Πού είναι τα κάρα και οι βοϊδάμαξες; Τσιμπήστε με!!! Το αμάξι σταμάτησε στο κόκκινο;;;; Είναι δυνατόν;;; Είμαστε ακόμα Ινδία; Και όμως! Στη Βομβάη τα πάντα είναι πιθανά! Ακόμα και να αλλάξει νοοτροπία ο Ινδός. Και αν είναι κάποιος αγύριστο κεφάλι και κουβαλάει τις συνήθειες του χωριού του στη μεγάλη πόλη, τότε τεράστιες ηλεκτρονικές πινακίδες αναλαμβάνουν να τον εκπαιδεύσουν στα νέα δεδομένα και ήθη...
Ο οδηγός του ταξί μας ρωτάει αν θέλουμε να πάμε στο κέντρο από τον καινούργιο περιφερειακό αυτοκινητόδρομο πληρώνοντας διόδια, ή από τον συμβατικό μποντιλιαρισμένο δρόμο καθυστερώντας στην καλύτερη περίπτωση 45 λεπτά. Θέλει και ερώτημα; Πάρε τα λεφτά, πλήρωσε τα διόδια και κράτα και τα ρέστα.
Ο περιφερειακός δρόμος είναι το καμάρι της Βομβάης! Εξολοκλήρου χτισμένος μέσα στη θάλασσα και εντυπωσιακός με τις καλωδιοτές του γέφυρες, παρακάμπτει άθλιες συνοικίες και σε αφήνει στις παρυφές του κέντρου. Φαίνεται όμως πως για την μεγάλη πλειοψηφία των ντόπιων, ο νέος δρόμος αποτελεί απρόσιτη πολυτέλεια αφού όταν τον διασχίσαμε ήταν σχεδόν άδειος - κι ας ήταν ώρα αιχμής.
Προσεγγίζοντας το "ινδικό μανχάταν"...
not bad! not bad at all...
Ειλικρινά δεν περίμενα την Βομβάη τόσο τροπική! Ούτε τόσο πράσινη! Παντού φοίνικες! Πυκνές δεντροστοιχίες, σκιερά πάρκα και με ένα ολόκληρο Εθνικό Πάρκοστις βόρειες παρυφές της, σας είπα αυτή η πόλη είναι συναρπαστική!
Μπήκαμε στο ιστορικό κέντρο με τα παλιά κτήρια αποικιακής αρχιτεκτονικής. Είναι πανέμορφα, εντυπωσιακά, συνδυάζουν ευρωπαϊκά με ινδικά μοτίβα και είναι πάρα πολλά! Ποιος είπε ότι δεν έχει τίποτα να δεις σ' αυτή την πόλη; (ναι, καλά βλέπετε! Οι οδηγοί φοράνε κράνη!!!)
Να και το London style bus!
Φτάνουμε στην περιοχή Marine Drive όπου βρίσκεται το ξενοδοχείο μας. Είναι μια από τις πιο όμορφες γειτονιές της πόλης με αρτ ντεκό κτήρια, κινηματογράφους και το μέρος όπου μαζεύεται ο κόσμος για περαντζάδα δίπλα στη θάλασσα. Κατάλυση στο ξενοδοχείο, ξεκούραση και συνεχίζουμε στο επόμενο μέρος με ακόμα περισσότερη Mumbai!!!
την επόμενη φορά 
