Ινδία 15 ημέρες στην Ινδία

panius

Member
Μηνύματα
664
Likes
2.720

Ημέρα 12η: Βαρανάσι

....και επιτέλους ο Θεός μας λυπήθηκε και φτάνουμε στο Βαρανάσι.

Τώρα τι να πω; Δηλώνω αδυναμία να περιγράψω... Αν δεν πας ο ίδιος εκεί να δεις με τα μάτια σου δεν μπορείς να συλλάβεις τις εικόνες, την ατμόσφαιρα, την τρέλα αυτής της πόλης. Θα αναφέρω επιγραμματικά:
α) Είδαμε ολόγυμνο άντρα να βολτάρει αμέριμνος μέσα στο πλήθος. Σαν να ήταν το πιο φυσικό πράγμα. Μάλλον πρέπει να ήταν φακίρης ή κάτι σαν ασκητής και να είχε απαρνηθεί ρούχα και οτιδήποτε άλλο εγκόσμιο.
β) Είδαμε γυναίκες στο πεζοδρόμιο να ζυμώνουν με γυμνά χέρια τα κόπρανα από τις αγελάδες και να τα πλάθουν σε μεγάλους σβόλους. Στη συνέχεια άφηναν τους σβόλους στον ήλιο να ξεραθούν. Άλλες γυναίκες έφερναν την "πρώτη ύλη" μέσα σε παραγεμισμένες νάυλον σακούλες πάνω στα κεφάλια τους!!!
-Ελευθερία, κοίτα!!! Μέσα στη σακούλα έχει σκα...
-Ναι, το βλέπω μην πεις τίποτα άλλο!
Ο Σανβυ μας είπε ότι οι σβόλοι αυτοί χρησιμεύουν για το άναμμα της φωτιάς.
γ)Εκτός από αγελάδες, είδαμε και όλο το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο στους δρόμους: κατσίκες, γουρούνια, φραγκόκοτες, μαϊμούδες, ελέφαντες...η βρώμα και η βρομιά απερίγραπτη. Κατά έναν περίεργο τρόπο όμως, εδώ δεν με ξένισε τόσο, όσο στην Άγκρα. Είναι τόσο τρελή και χίπικη η ατμόσφαιρα στο Βαρανάσι που και το σκουπίδι δένει αρμονικά στο τοπίο.
Φυσικά, κάναμε την επιβεβλημένη βαρκάδα στον Γάγγη το σούρουπο, για μένα η πιο συγκλονιστική εμπειρία σε όλο το ταξίδι. Δυστυχώς για να φτάσουμε στο κέντρο των θρησκευτικών δραστηριοτήτων, η βάρκα μας πέρασε από το σημείο που ξεβράζονται ακατέργαστα όλα τα λύματα του Βαρανασίου. Ήταν εφιαλτικό! Η όσφρηση δεν μπορούσε με τίποτα να δεχτεί, ούτε να επεξεργαστεί τόσο έντονη και συμπαγή μπόχα. Παραδίπλα τεράστιες στρογγυλές τσιμεντένιες εγκαταστάσεις αντλούσαν το νερό του ποταμού για να χρησιμοποιηθεί για την άρδευση της πόλης (ελπίζω όχι για την ύδρευση - έκανα ντουζ στο ξενοδοχείο!!!). Μέχρι να περάσουμε το σημείο εκείνο σταμάτησα να αναπνέω σπάζοντας ατομικά ρεκόρ κρατήματος της ανάσας. Μετά το ποτάμι γινόταν σαφέστατα πιο καθαρό χωρίς μυρωδιά και εκεί είναι που μπαίνει ο κόσμος μέσα και καθαγιάζεται ή πλένεται. Από το σημείο εκείνο που χύνονται οι υπόνομοι και μετά δεν μπαίνει μέσα κανείς, να είμαστε δίκαιοι.
Την επόμενη ώρα που κράτησε η κρουαζιέρα, χαζεύαμε αποσβολωμένοι. Βάρκες φορτωμένες με ξύλα διέσχιζαν το ποτάμι προς τις περιοχές καύσης των νεκρών. Δεκάδες εστίες έκαιγαν τους προνομιούχους Ινδούς που η κηδεία τους στο ιερό ποτάμι τους εξασφαλίζει τη μετάβαση στη Νιρβάνα μια ώρα αρχύτερα. Αν είσαι ευκατάστατος (νεκρός) Ινδός μπορείς να είσαι σίγουρος ότι θα γίνεις αγνή σταχτούλα. Αν πάλι τα φέρνεις δύσκολα βόλτα και δεν έχεις αρκετά λεφτά να πάρεις όλη την ξυλεία που απαιτείται για την καύση σου, τότε όλο και κάποιο χέρι ή πόδι θα μείνει άκαυτο και θα καταλήξει όπως είναι στο ποτάμι. Επίσης ο βαρκάρης με τα λίγα Αγγλικά του μας είπε, αν και δεν είμαι σίγουρος ότι κατάλαβα καλά, ότι τις ανύπαντρες γυναίκες και τα παιδιά δεν τους καίνε αλλά τους ρίχνουν απλά στο ποτάμι να κηδευτούν άκ(λ)αυτοι. Δυστυχώς, όσο και να προσπάθησα δεν είδα πουθενά επιπλέοντα πτώματα (ναι, μ' αρέσουν τα σπλάτερ, πώς το καταλάβατε;)
Ο βαρκάρης ήταν απίστευτη περίπτωση! Ένας άνθρωπος κοκαλιάρης, κυριολεκτικά μισή μερίδα, τράβαγε κουπί αγόγγυστα επί 2 ώρες στο ποτάμι. Εγώ, ούτε 15 λεπτά δεν θα άντεχα. Τον θαύμασα πραγματικά!
Φυσικά είδαμε στις όχθες τελετουργίες-υπερπαραγωγή, με πολύχρωμες φορεσιές, φωτιές, αρωματικούς καπνούς, μελωδικές ψαλμωδίες και απίστευτη ντελιριακή ατμόσφαιρα. Ένιωθα ότι έπαιρνα μέρος σε ταινία Ιντιάνα Τζόουνς σε σκηνή τελετουργίας όπου ο κόσμος εκστασιάζεται και έρχεται ο ιερέας και θυσιάζει την παρθένα έφηβη και μετά επιδίδονται όλοι σε όργια και τρώνε σκορπιούς και ... όπα ξέφυγα!
View attachment 60716

Δυστυχώς κάτσαμε μόλις μια μέρα στο Βαρανάσι και ουσιαστικά πέρα από τον Γάγγη και τον ναό Durga, αφιερωμένο στους πιθήκους με κυριολεκτικά εκατοντάδες μαϊμούδες και πιθήκους στις αυλές του, δεν είδαμε κάτι άλλο από τα αξιοθέατα. Το ξενοδοχείο μας απείχε περίπου 1 χιλιόμετρο μακριά από το ιστορικό κέντρο, ακριβώς στις όχθες του ποταμού (http://www.rahulguesthouse.in/ - απ' έξω μοιάζει με γιαπί. Ήταν όμως από τις καλύτερες επιλογές διαμονής σε όλο το ταξίδι, πεντακάθαρο, πάμφθηνο και με φοβερή θέα στο ποτάμι). Έτσι δεν είχαμε την ευκαιρία να περπατήσουμε μέσα στο τουριστικό κέντρο της πόλης. Βολτάραμε όμως πολύ τις κεντρικές συνοικίες γύρω από το ξενοδοχείο και μπορώ να πω είδαμε πολύ ενδιαφέρουσες και αυθεντικές εικόνες.
Πήγαμε στην πανεπιστημιούπολη η οποία είναι τεράστια (πόλη μέσα στην πόλη) και αποτελεί όαση ηρεμίας, πρασίνου και τάξης μέσα στο χάος του Βαρανασίου. Εκεί νιώσαμε τη μεγάλη δύναμη αυτής της χώρας που δεν είναι άλλη από την εύρωστη, σπουδάζουσα νεολαία της και καταλάβαμε πώς είναι όταν το κράτος επενδύει στην εκπαίδευση του λαού του (ακριβώς το αντίθετο δηλαδή από την Ελλάδα). Η Ινδία ξοδεύει δισεκατομμύρια στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και τα κάμπους σε όλες τις πόλεις της είναι πραγματικά αξιοζήλευτα (δείτε στο streetview του googlemaps για να πάρετε μια ιδέα).
View attachment 60717
Πήγαμε και στον διάσημο για τους Ινδούς (σύγχρονο) ναό Tulsi Manas, ένα πανέμορφο μαρμάρινο κτήριο με ωραίους κήπους. Εκεί, άφηνες έξω στην πύλη τα παπούτσια σου σε ένα κιόσκι και στην επιστροφή έδινες το κατιτίς σου στον άνθρωπο που τα φύλαγε. Εγώ, επειδή δεν είχα τη διάθεση να μπω μέσα στο ναό, είπα στην Ελευθερία και στον Μάνο να αφήσουν σε μένα τα παπούτσια τους και θα τους περίμενα στην άλλη μεριά της πύλης απέναντι από το κιόσκι. Ε, μέχρι να γυρίσουν τα παιδιά από τον ναό, ο χώρος γύρω μου γέμισε με δεκάδες ζευγάρια παπούτσια (συγγνώμη καλέ μου φύλακα για τη χαλάστρα που σου έκανα!!!)

Στο Βαρανάσι αποχαιρετήσαμε και τον Σάνβυ. Τράβηξε αυτός ανατολικά προς Καλκούτα, να δει τους δικούς του και εμείς πήραμε το αεροπλάνο προς αντίθετη κατεύθυνση. Η Βομβάη μας περίμενε! (και όπως αποδείχθηκε, την περιμέναμε και 'μεις με λαχτάρα) View attachment 60718
Το ξέρετε ότι η Ινδία είναι από τις χώρες με τα μεγαλύτερα αποθέματα χρυσού παγκοσμίως; Να γιατί!

 

_antonis_

Member
Μηνύματα
3.357
Likes
1.237
ΠΑΡΑ πολύ Ινδία εφέτος, ΠΑΡΑ πολύ! Και δεν έγραψα κι εγώ...

Καλά αυτό με το Άγγλος Λόρδος, φοβερό!
Πόσες φορές λέω θα με λέτε με το όνομά μου, αυτοί εκεί, συνήθεια βλέπεις, sir και sir!!

Επίσης η Turkish το πάει καλά με τις καθυστερήσεις! Εμείς να δείς ταλαιπώρια...
 

villi

Member
Μηνύματα
1.088
Likes
2.789
ΠΑΡΑ πολύ Ινδία εφέτος, ΠΑΡΑ πολύ! Και δεν έγραψα κι εγώ...
O Panius πήγε πέρισυ οπότε δε πιάνετε στους ταξιδιώτες του 2013!Γενικά πάντως ισχυει,οι έλληνες φετος ψηφίσαμε Ινδια!

Πολύ ωραία μας τα λες Panius,συμφωνώ και επαυξάνω σε όλα.Πες μου ότι πήγατε Κεράλα να με φτιάξεις!
 

ggonholidays

Member
Μηνύματα
574
Likes
1.164
Ονειρεμένο Ταξίδι
Νησιά Γκαλαπάγκος
Τα γραφεις πολυ ωραια και οι φωτο ειναι καταπληκτικες!!! Σε παρακολουθω με πολυ ενδιαφερον μιας και σε ενα μηνα θα βρσκομαι εκει!!!
 

panius

Member
Μηνύματα
664
Likes
2.720
Δελχί, ημέρα 2η

Παίρνουμε το πρωινό μας στο roof garden του ξενοδοχείου. Στη διπλανή ταράτσα ένας νεαρός Ινδός έχει ξεντυθεί και με μια πετσέτα τυλιγμένη στη μέση προσπαθεί να κάνει μπάνιο. Στα καλώδια της τηλεφωνίας μικρά σκιουράκια τρέχουν χαρούμενα και στο δρόμο κάτω, οι κόρνες δίνουν ρεσιτάλ.
IMG.jpg

Εμείς πάλι προσπαθούμε να βρούμε λίγο έξτρα βούτυρο να αλείψουμε στο ψωμί. Σπάνιο είδος το βούτυρο στην Ινδία. Μάλλον το μοιράζουν με το δελτίο, τι να πω. Κρίμα τόσες αγελάδες. Τουλάχιστον είχαν ωραία φρούτα σε αφθονία (μπανάνες, ανανά και άλλα τροπικά). Α! όταν λέμε ψωμί, εννοούμε φυσικά το ψωμί του τοστ. Για καρβέλια, φρατζόλες, και λοιπά σφολιατοειδή ούτε λόγος! Είναι άγνωστα είδη σε μια χώρα που τρώει μόνο naan (πεντανόστιμο πολύ λεπτό στρογγυλό πλακουτσωτό ψωμάκι ψημένο σε πυρωμένες πέτρες).

Σήμερα θα δούμε τα 2 τοπ αξιοθέατα στο Δελχί: Το Qutub Minar και το Red Fort. Εδώ θα πρέπει να πω ότι όποιος ενδιαφέρεται για αρχαίους ινδουιστικούς ναούς και μνημεία, θα πρέπει να ταξιδέψει πιο νότια από την πρωτεύουσα και το δημοφιλές Rajasthan. Τα μνημεία του Δελχί, αλλά και όλα τα διάσημα αξιοθέατα της Ινδίας που επισκέπτονται οι ξένοι τουρίστες (Taj Mahal, κάστρα, παλάτια κλπ) είναι κυρίως μουσουλμανικά μνημεία χτισμένα την περίοδο της αυτοκρατορίας των Mughal (βασιλιάδες τουρκομογγολικής καταγωγής που κυβέρνησαν το μεγαλύτερο μέρος της ινδικής χερσονήσου από το 1500 μέχρι την άφιξη των Άγγλων).

To Qutub Minar είναι ακόμα παλαιότερο. Χτίστηκε περίπου το 1200 από τον πρώτο μουσουλμάνο σουλτάνο του Δελχί και σηματοδοτεί την έναρξη της ισλαμικής κυριαρχίας στην Ινδία και την κατάρρευση των αρχαίων ινδουιστικών βασιλείων. Πρόκειται για το αρχαιότερο τζαμί της Ινδίας, για το χτίσιμο του οποίου χρησιμοποιήθηκαν κυρίως μέλη από παλιότερους ινδουιστικούς ναούς που βρίσκονταν εκεί (πράγμα που το κάνει μοναδικό στην όψη).
IMG1.jpg

IMG_0259.JPG

Διαθέτει τον ψηλότερο τούβλινο μιναρέ του κόσμου (73 μέτρα) και αποτελεί αξιολογότατο δείγμα πρώιμης ισλαμικής αρχιτεκτονικής. Διαθέτει και μια σιδερένια στήλη 7 μέτρων από έναν ναό του Βίσνου η οποία χρονολογείται από το 400 μΧ. και εντυπωσιάζει ακόμα και σήμερα διότι τόσους αιώνες δεν έχει σκουριάσει καθόλου! (οι επιστήμονες ακόμα προσπαθούν να εξηγήσουν το φαινόμενο). Είναι μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς και συναγωνίζεται το Taj Mahal σε αριθμό επισκεπτών. Όλα αυτά καθιστούν για μένα το Qutub Minar το μοναδικό μνημείο που πρέπει να δει κάποιος στο Δελχί αν δεν έχει πολύ χρόνο στη διάθεσή του. Θα πάτε εκεί με το μετρό απ' όπου θα πάρετε tuk tuk (τρίκυκλο ταξί) για τον αρχαιολογικό χώρο .

Το μετρό του Δελχί είναι πραγματική ευλογία για την πόλη! Είναι καινούργιο, καθαρό και γρήγορο. Δυστυχώς, λόγω του φόβου βομβιστικών επιθέσεων έπρεπε να περάσουμε από αυστηρό έλεγχο αεροπορικού τύπου. Οι ουρές που σχηματίζονται στις εισόδους του μετρό είναι τεράστιες λόγω των ελέγχων. Σε ώρες αιχμής η αναμονή στους κεντρικούς σταθμούς μπορεί να φτάσει και τη 1 ώρα. Εμείς πάλι περιμέναμε γύρω στο 10λεπτο. Μέσα στο βαγόνι ήμασταν το επίκεντρο της προσοχής. Μας χαμογελούσαν, μας έπιαναν την κουβέντα, ένας καλοβαλμένος κύριος μάλιστα σηκώθηκε για να κάτσω! Αμέσως ένας άλλος δίπλα του σηκώθηκε για να κάτσει η Ελευθερία! Πιστέψτε με, δεν είμαστε τόσο μεγάλοι! Δεν σήκωναν όμως κουβέντα! Έπρεπε σώνει και καλά να κάτσουμε (καλά, αφού επιμένετε θα κάτσουμε. Χατήρια δεν χαλάμε.)

Συμβουλή: Στο πρώτο βαγόνι του μετρό ταξιδεύουν αποκλειστικά γυναίκες. Τα άλλα βαγόνια είναι mixed. Οι άντρες επιβάτες για λιγότερο συνωστισμό σταθείτε στον συνδετικό διάδρομο μεταξύ πρώτου και δεύτερου βαγονιού.

Στον αρχαιολογικό χώρο του Qutub Minar μια παρέα νεαρών Ινδών με πλησιάζει.
-Excuse me Sir! One photo please?
-Of course Sir! Certainly
τους απαντώ και κάνω να πάρω τη μηχανή να τους φωτογραφήσω. Αμ δε! Να φωτογραφηθώ μαζί τους ήθελαν!!! Ήταν μέρα σχολικών εκδρομών. Τα παιδάκια όλα με τις ομοιόμορφες στολές τους (άλλη μια βρετανική παράδοση που κράτησε στην Ινδία) μας φώναζαν χαμογελαστά "helloooooooo" και φυσικά έσπευσαν να φωτογραφηθούν μαζί μας. Εντάξει, στην Ελλάδα είμαι συνηθισμένος σε τέτοιες εκδηλώσεις λατρείας καθότι με ξέρουν όλοι (στην πολυκατοικία) αλλά στην Ινδία δεν το περίμενα! Λογικά, αυτή τη στιγμή οι φάτσες μας, πλαισιωμένες από διακριτικές επίχρυσες κορνίζες, κοσμούν περίπου 10 ινδικά σαλόνια δίπλα στο θεό Ganisha και αρωματικά στικάκια μας λιβανίζουν.

Πολύ μου άρεσε το Qutub Minar! Ενδιαφέροντα μνημεία, υπέροχο φυσικό περιβάλλον με σκιουράκια στα γρασίδια και πράσινα παπαγαλάκια να πετούν τριγύρω. Και φυσικά ο λαός μου να με αποθεώνει (ψωνάραααα)!
IMG_0262.JPG

IMG_0230.JPG


Το Red Fort είναι το άλλο τοπ αξιοθέατο στο Δελχί. Η κεντρική του είσοδος, η πύλη της Λαχόρης, έχει μεγάλη σημασία για τους Ινδούς γιατί από εκεί έγινε η διακήρυξη της ανεξαρτησίας από το Βρετανικό στέμμα το 1947.
IMG_0297.JPG

Χτίστηκε γύρω στο 1650 ως φρούριο - ανάκτορο και σήμερα είναι ένας παράδεισος ησυχίας και ηρεμίας στο κέντρο της χαοτικής μεγαλούπολης. Έχει πανέμορφους κήπους με λουλούδια, ρυάκια και σιντριβανάκια.
IMG_0305.JPG

IMG_0340.JPG

Είδαμε μαρμάρινα περίπτερα με περίτεχνες κολώνες, κατακόκκινα εντυπωσιακά τείχη που την ώρα του ηλιοβασιλέματος γίνονται ακόμα πιο κόκκινα, και ένα νιόπαντρο ζευγάρι να φωτογραφίζεται... κάπως ιδιαίτερα: η σύζυγος, ολίγον έγκυος, όρθια και ο σύζυγος σε ψηλότερο επίπεδο σαν Ρωμαίος αυτοκράτορας καθισμένος σε ανάκλιντρο (μόνο η σκλάβα να τον ταΐζει σταφύλια έλειπε) να δηλώνει στο φακό "τα κατάφερα ο Α-ΝΤΡΑ-ΚΛΑΣ".
IMG_0350.JPG

Είχε αρχίσει να νυχτώνει, δεν είχαμε φάει τίποτα όλη την ημέρα και νιώσαμε μια πείνα (μας είχε κόψει η λόρδα βασικά. Μόνο πρωινό είχαμε φάει). Πήγαμε με ταξί στην καρδιά του ισλαμικού Δελχί στο φημισμένο εστιατόριο Karim's. Ο χώρος είναι πολύ απλός και φτωχικός. Το φαγητό όμως... τι θεσπέσιο φαγητό ήταν αυτό Χριστέ μου!!! (ή μάλλον Αλλάχ μου). Αν βρεθείτε ποτέ Δελχί και δεν πάτε στου Karim's... τσ, τσ, τσ... κρίμα. Τα καλύτερα naan στο ταξίδι μας τα φάγαμε εκεί. Το tadoori chicken ήταν αποκάλυψη! Και επιτέλους! Κοκα κόλα σε γυάλινο μπουκάλι σαν αυτά που είχαμε και στην Ελλάδα πριν μας επιβάλλουν τα μπουκάλια - σφηνάκια (τι; δεν σας αρέσει η κοκα κόλα και θέλετε μπύρα;; Είπαμε! Ισλαμικό Δελχί! ΔΕΝ έχει μπύρα!).

SOS Συμβουλή!!! Προσέξτε την ενδυμασία σας στο παλιό (ισλαμικό) Δελχί, ιδίως οι γυναίκες! Είναι πιο συντηρητικοί εκεί οι άνθρωποι. Οι μακριές μπλούζες επιβάλλονται. Όπως τρώγαμε στου Karim'sείχε σηκωθεί λίγο η μπλούζα της Ελευθερίας από πίσω και μια παρέα που καθόταν δίπλα μας σκανδαλίστηκε. Δεν μας είπαν τίποτα αλλά φάνηκε ότι είχαν εκνευριστεί και μας κοίταζαν περίεργα. Έλα όμως που ο Sunwy κατάλαβε τι έλεγαν μεταξύ τους και ...ζήτησε τον λόγο. Αυτό ήταν λέω. Θα μας αποκεφαλίσουν αλαλάζοντας όπως οι ταλιμπάν τα αμερικανάκια. Ο σερβιτόρος τους έβαλε γρήγορα στη θέση τους, εμείς όμως φύγαμε κακήν κακώς κοιτάζοντας διαρκώς πίσω μας για φανατικούς μουτζαχεντίν. Στο μεταξύ η Ελευθερία σκεφτόταν το χρωματάκι τσαντόρ που θα αναδείκνυε καλύτερα τα μάτια της.

Πίσω στο Xοτελ. Αύριο πετάμε για Udaipur.
IMG_0191.JPG
 

chris7

Member
Μηνύματα
3.083
Likes
23.657
Επόμενο Ταξίδι
Λουξεμβούργο
Ονειρεμένο Ταξίδι
Καναδάς
Πολύ ωραία και ευχάριστη γραφή. Θαυμάσιες φωτογραφίες.
Περιμένουμε τη συνέχεια.
 

mariath

Member
Μηνύματα
2.208
Likes
5.674
Ονειρεμένο Ταξίδι
Όλη η Νότια Αμερική
Ωραία ξεκίνησες την ιστορία. Για πάμε Udaipur τώρα! :lol:
 

echo2011

Member
Μηνύματα
2.398
Likes
3.571
Είδαμε μαρμάρινα περίπτερα με περίτεχνες κολώνες, κατακόκκινα εντυπωσιακά τείχη που την ώρα του ηλιοβασιλέματος γίνονται ακόμα πιο κόκκινα, και ένα νιόπαντρο ζευγάρι να φωτογραφίζεται... κάπως ιδιαίτερα: η σύζυγος, ολίγον έγκυος, όρθια και ο σύζυγος σε ψηλότερο επίπεδο σαν Ρωμαίος αυτοκράτορας καθισμένος σε ανάκλιντρο (μόνο η σκλάβα να τον ταΐζει σταφύλια έλειπε) να δηλώνει στο φακό "τα κατάφερα ο Α-ΝΤΡΑ-ΚΛΑΣ".
Η φωτογραφία κάτω απ'τον ΑΝΤΡΑΚΛΑ δε μου ανοίγει! Και η περιγραφή με έκανε πολύ περίεργη να τη δω!
PS: πολύ μου αρέσει η ιστορία σου!!
 

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.112
Μηνύματα
880.639
Μέλη
38.838
Νεότερο μέλος
Crimson_gr

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom