panius
Member
- Μηνύματα
- 664
- Likes
- 2.720
Jodhpur 5η ημέρα
Τα μεγάφωνα επαναλαμβάνουν μονότονα: "Η πτήση για Jodhpur θα καθυστερήσει για άγνωστο χρονικό διάστημα λόγω αμμοθύελλας και μειωμένης ορατότητας στο αεροδρόμιο". Ποια αμμοθύελλα; Η Udaipur είναι πνιγμένη στο πράσινο. Η Jodhpur είναι δίπλα. ΠΟΙΑ ΑΜΜΟΘΥΕΛΛΑ; Κι όμως! Μια χαμηλή οροσειρά χωρίζει την καταπράσινη πόλη από τη Μεγάλη Ινδική Έρημο Thar, τη μεγαλύτερη της χώρας που εκτείνεται μέχρι μέσα στο Πακιστάν. Η Jodhpur βρίσκεται στα όρια αυτής της ερήμου και μπορεί τα αρδευτικά έργα και τα χωράφια να μην σε κάνουν να συνειδητοποιείς τη μετάβαση σε άνυδρη κλιματική ζώνη, ο αμμοαέρας όμως φρόντισε να το εμπεδώσουμε βιωματικά. Ευτυχώς όμως μας λυπήθηκε ο καιρός, ο αέρας κόπασε και έτσι η πτήση μας, καθυστέρησε μόλις 1 ώρα. Μετά από 30 λεπτά πατήσαμε το ποδαράκι μας στη σκονισμένη μπλε πόλη. Γιατί μπλέ; Πώς είναι τα κυκλαδοχώρια άσπρα; Ε, αυτή είναι μπλέ. Όλα τα σπίτια στον πυρήνα της πόλης είναι ασβεστωμένα με ένα λουλακί υλικό το οποίο απ' ότι λένε διώχνει τα κουνούπια και κρατάει δροσερό το εσωτερικό των σπιτιών. Το αποτέλεσμα πάντως είναι εντυπωσιακό. 'Οχι τόσο όταν κυκλοφορείς μέσα στα δαιδαλώδη σοκάκια, όσο όταν παρακολουθείς τη θέα της πόλης από ψηλά. Και είχαμε πολλές ευκαιρίες να απολαύσουμε αυτή τη θέα από τις επάλξεις του θεόρατου κάστρου Mehrangar, ο λόγος για τον οποίο κάναμε στάση και διανυκτέρευση στην Jodhpur και δεν πήγαμε κατευθείαν στη Jaisalmer.
To φρούριο φαίνεται φυσική απόληξη του βράχου πάνω στον οποίο είναι χτισμένο, λες και ήταν από πάντα εκεί, τόσο μονοκόμματο, τόσο συμπαγές, κατευθείαν βγαλμένο από σελίδες μυθιστορήματος του Tοlkien. Τα τείχη ξεπηδούν μέσα από τα βράχια και ορθώνονται δεκάδες μέτρα ψηλά στον ουρανό. Στρογγυλοί πύργοι και μπαλκόνια, σωστές αετοφωλιές χάσκουν πάνω από τα κεφάλια μας σε δυσθεώρητα ύψη. Ο Βρετανός συγγραφέας Kipling, αντικρίζοντάς το, το χαρακτήρισε έργο γιγάντων, χτισμένο από Τιτάνες, "που χάνεις την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε κτήριο, παρά νιώθεις ότι διασχίζεις φαράγγι".
Θα μπορούσαν άνετα να το είχαν χτίσει Τιτάνες, αλλά δεν είναι τόσο παλιό. Χτίστηκε το 1450 και είναι με διαφορά το εντυπωσιακότερο από τα πολλά φρούρια στο Rajahstan. Μέσα έχει κλασικά παλάτι, μουσεία, ναό και τα πιο περίτεχνα διακοσμημένα μπαλκόνια που έχω δει στη ζωή μου! Σαν εργόχειρο της γιαγιάς κεντημένο με βελονάκι. Μόνο που αντί για μεταξένια κλωστή χρησιμοποιήθηκε πέτρα!
Οι φύλακες του κάστρου, ντυμένοι με παραδοσιακές στολές της περιοχής είναι πολύ φιλικοί. Θα φωτογραφηθούν άνετα μαζί με τους επισκέπτες, ενώ συχνά δείχνουν και τον τρόπο που φτιάχνουν τα χαρακτηριστικά καπέλα τους από 4 μέτρα ύφασμα!!!
Επίσης, στο κατάστημα με τα σουβενίρ βρήκαμε καλαίσθητα αναμνηστικά αλλά και χιουμοριστικά μπλουζάκια με αυτοσαρκαστική διάθεση!
View attachment 58700 View attachment 58701
Φεύγοντας από το φρούριο και γυρίζοντας προς την πόλη κάναμε μια μικρή παράκαμψη προς το Jaswant Thanta, το μαυσωλείο που έχτισε το 1899 ο μαχαραγιάς προς τιμήν του πατέρα του. Είναι ένα πανέμορφο κτήριο από κάτασπρο μάρμαρο τόσο μικρό αλλά και τόσο χαρακτηριστικά ινδικό. Όπως το πιο μικρό μπουκαλάκι φυλάει το πιο μεθυστικό άρωμα, έτσι και αυτό το μνημείο με τους κήπους και τη λιμνούλα του μου έδωσε την πιο συμπυκνωμένη δόση ινδικής κουλτούρας που θα μπορούσα να έχω, αίσθηση που μου εντυπώθηκε βαθειά μέσα μου και που όταν προσπαθώ να εξηγήσω τι έχει αυτή η χώρα και σου γλυκαίνει την ψυχή, αυτό το μέρος φέρνω στο μυαλό μου. Ούτε το Taj Mahal, ούτε τα παλάτια που είδα.
View attachment 58697
(επίτηδες σας το έκρυψα. Για να πάτε να το δείτε επιτόπου!)
Αυτή η σκονισμένη πόλη στο όριο της ερήμου προσφέρει πραγματικά πολύ αυθεντικές εικόνες Ινδίας. Μπορεί να είναι τουριστική αλλά κυκλοφορώντας στα στενά δρομάκια της έχεις την αίσθηση ότι ο τουρισμός δεν την έχει αγγίξει. Η αγορά της είναι πολύ ενδιαφέρουσα και αυθεντική χωρίς κακόγουστα μαγαζιά με σουβενίρ. Αντίθετα θα βρεις ευρηματικές πινακίδες όπως για παράδειγμα την ινδική εκδοχή της Μόνα Λίζας του Λούβρου να διαφημίζει τοπικό σαλόν ντε μποτέ!!! Ανάμεσα στους πάγκους βρίσκαμε πολύ συχνά να εμπορεύονται μικρά πήλινα ποτηράκια ή πιατάκια μιας χρήσης. Σωροί από εκατομμύρια τέτοια ποτηράκια και πιατάκια πωλούνται καθημερινά στις ινδικές αγορές. Θα πιείς το ρόφημά σου ή θα φας το σιροπιαστό γλυκάκι σου μέσα σ' αυτό και μετά απλά θα το πετάξεις να σπάσει στο δρόμο. Μετά από 2 μέρες θα έχει γίνει πάλι αγνό χωματάκι! Έτη φωτός μπροστά οι Ινδοί στην οικολογία σε σχέση με τους δυτικούς που έχουμε καταβρομίσει τον πλανήτη μας με τόνους πλαστικά παλιοπότηρα!
View attachment 58702 View attachment 58703
Τι; Δεν έχω πει ακόμα τίποτα για τις αγελάδες; Μα φυσικά τις βρίσκεις παντού! και είναι πολλές! Πάρα πολλές! Πιο πολλές και από ανθρώπους σε μερικά σημεία! Και μη νομίζετε ότι οι Ινδοί τις λατρεύουν και δεν τις πειράζουν καθόλου. Το τι κλωτσίδι και βουρδουλιές τρώνε κάθε μέρα από αγανακτισμένους περαστικούς, οδηγούς, μαγαζάτορες δεν περιγράφεται. Αυτές όμως εκεί τον χαβά τους! Κυκλοφορούν ελεύθερες, ξαπλώνουν όπου βρουν, είναι βρόμικες, τρώνε ότι σκουπίδι μπορείτε να φανταστείτε και καταχέζουν με τεράστιες υγρές σκατούλες τους δρόμους (μπλιάχ)! Μετά αυτές ξεραίνονται στον ήλιο πατιούνται από πόδια και οχήματα και φαίνονται σαν μπαλώματα στην άσφαλτο ή στο χώμα. Μια ομορφιά!
View attachment 58704
Ακόμα μεγαλύτερη ομορφιά ζήσαμε σε μια καφετέρια, όπου έκανα το λάθος να ζητήσω ένα κουταλάκι να ανακατέψω τη ζάχαρη. Ο σερβιτόρος πήγε στον πάγκο, άνοιξε το συρτάρι, πήρε το κουταλάκι, το έτριψε καλά καλά με το γυμνό του δάχτυλο να φύγει η σκόνη και μου το έφερε όλο φυσικότητα! Δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομα του καφενείου, οπότε αν θέλετε να ζήσετε το cafe culture της Jodphur ας είστε λίγο παραπάνω προσεχτικοί.
Συμβουλή: Θα έχετε μαζί σας από Ελλάδα ένα σετάκι με 10 πλαστικά κουτάλια και άλλο ένα με τα αντίστοιχα πιρούνια. Θα με ευγνωμονείτε!
Τελειώνω με το θέμα "διαμονή στη Jodhpur". Μείναμε σε έναν ατμοσφαιρικότατο παλιό ξενώνα στην καρδιά της παλιάς πόλης (http://www.shahiguesthouse.net/). Η Jodhpur βρίθει από τέτοιου είδους παλιά Haveli που έχουν μετατραπεί σε μικρά ξενοδοχεία και η διαμονή σε αυτά αποτελεί εμπειρία! Μεταφέρεσαι κυριολεκτικά σε άλλη εποχή! Το δικό μας ήταν 350 ετών. Είχε παραδοσιακά δωμάτια γύρω από μια εσωτερική αυλή με περίτεχνα μπαλκόνια - σωστό σκηνικό θεάτρου! Ήταν σαν να μένεις σε λαογραφικό μουσείο!
View attachment 58705
Σ' αυτόν τον ατμοσφαιρικό οντά κοιμήθηκα σαν πουλάκι. Αλίμονο! Το επόμενο βράδυ, με το μάτι ορθάνοιχτο και τις κόρες διεσταλμένες απ' τον τρόμο ταξιδεύαμε προς τα Ινδοπακιστανικά σύνορα, στην καρδιά της ερήμου σε ένα βαγόνι παρέα με πολλές μικρές Τερέζες και Μίκυ Μάους.
Welcome to the Indian Railways experience!
Μια ταινία με πολύ σασπένς, ίντριγκες και κλάααμα... προσεχώς στις οθόνες σας!
Τα μεγάφωνα επαναλαμβάνουν μονότονα: "Η πτήση για Jodhpur θα καθυστερήσει για άγνωστο χρονικό διάστημα λόγω αμμοθύελλας και μειωμένης ορατότητας στο αεροδρόμιο". Ποια αμμοθύελλα; Η Udaipur είναι πνιγμένη στο πράσινο. Η Jodhpur είναι δίπλα. ΠΟΙΑ ΑΜΜΟΘΥΕΛΛΑ; Κι όμως! Μια χαμηλή οροσειρά χωρίζει την καταπράσινη πόλη από τη Μεγάλη Ινδική Έρημο Thar, τη μεγαλύτερη της χώρας που εκτείνεται μέχρι μέσα στο Πακιστάν. Η Jodhpur βρίσκεται στα όρια αυτής της ερήμου και μπορεί τα αρδευτικά έργα και τα χωράφια να μην σε κάνουν να συνειδητοποιείς τη μετάβαση σε άνυδρη κλιματική ζώνη, ο αμμοαέρας όμως φρόντισε να το εμπεδώσουμε βιωματικά. Ευτυχώς όμως μας λυπήθηκε ο καιρός, ο αέρας κόπασε και έτσι η πτήση μας, καθυστέρησε μόλις 1 ώρα. Μετά από 30 λεπτά πατήσαμε το ποδαράκι μας στη σκονισμένη μπλε πόλη. Γιατί μπλέ; Πώς είναι τα κυκλαδοχώρια άσπρα; Ε, αυτή είναι μπλέ. Όλα τα σπίτια στον πυρήνα της πόλης είναι ασβεστωμένα με ένα λουλακί υλικό το οποίο απ' ότι λένε διώχνει τα κουνούπια και κρατάει δροσερό το εσωτερικό των σπιτιών. Το αποτέλεσμα πάντως είναι εντυπωσιακό. 'Οχι τόσο όταν κυκλοφορείς μέσα στα δαιδαλώδη σοκάκια, όσο όταν παρακολουθείς τη θέα της πόλης από ψηλά. Και είχαμε πολλές ευκαιρίες να απολαύσουμε αυτή τη θέα από τις επάλξεις του θεόρατου κάστρου Mehrangar, ο λόγος για τον οποίο κάναμε στάση και διανυκτέρευση στην Jodhpur και δεν πήγαμε κατευθείαν στη Jaisalmer.
To φρούριο φαίνεται φυσική απόληξη του βράχου πάνω στον οποίο είναι χτισμένο, λες και ήταν από πάντα εκεί, τόσο μονοκόμματο, τόσο συμπαγές, κατευθείαν βγαλμένο από σελίδες μυθιστορήματος του Tοlkien. Τα τείχη ξεπηδούν μέσα από τα βράχια και ορθώνονται δεκάδες μέτρα ψηλά στον ουρανό. Στρογγυλοί πύργοι και μπαλκόνια, σωστές αετοφωλιές χάσκουν πάνω από τα κεφάλια μας σε δυσθεώρητα ύψη. Ο Βρετανός συγγραφέας Kipling, αντικρίζοντάς το, το χαρακτήρισε έργο γιγάντων, χτισμένο από Τιτάνες, "που χάνεις την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε κτήριο, παρά νιώθεις ότι διασχίζεις φαράγγι".
Θα μπορούσαν άνετα να το είχαν χτίσει Τιτάνες, αλλά δεν είναι τόσο παλιό. Χτίστηκε το 1450 και είναι με διαφορά το εντυπωσιακότερο από τα πολλά φρούρια στο Rajahstan. Μέσα έχει κλασικά παλάτι, μουσεία, ναό και τα πιο περίτεχνα διακοσμημένα μπαλκόνια που έχω δει στη ζωή μου! Σαν εργόχειρο της γιαγιάς κεντημένο με βελονάκι. Μόνο που αντί για μεταξένια κλωστή χρησιμοποιήθηκε πέτρα!
Οι φύλακες του κάστρου, ντυμένοι με παραδοσιακές στολές της περιοχής είναι πολύ φιλικοί. Θα φωτογραφηθούν άνετα μαζί με τους επισκέπτες, ενώ συχνά δείχνουν και τον τρόπο που φτιάχνουν τα χαρακτηριστικά καπέλα τους από 4 μέτρα ύφασμα!!!
Επίσης, στο κατάστημα με τα σουβενίρ βρήκαμε καλαίσθητα αναμνηστικά αλλά και χιουμοριστικά μπλουζάκια με αυτοσαρκαστική διάθεση!
View attachment 58700 View attachment 58701
Φεύγοντας από το φρούριο και γυρίζοντας προς την πόλη κάναμε μια μικρή παράκαμψη προς το Jaswant Thanta, το μαυσωλείο που έχτισε το 1899 ο μαχαραγιάς προς τιμήν του πατέρα του. Είναι ένα πανέμορφο κτήριο από κάτασπρο μάρμαρο τόσο μικρό αλλά και τόσο χαρακτηριστικά ινδικό. Όπως το πιο μικρό μπουκαλάκι φυλάει το πιο μεθυστικό άρωμα, έτσι και αυτό το μνημείο με τους κήπους και τη λιμνούλα του μου έδωσε την πιο συμπυκνωμένη δόση ινδικής κουλτούρας που θα μπορούσα να έχω, αίσθηση που μου εντυπώθηκε βαθειά μέσα μου και που όταν προσπαθώ να εξηγήσω τι έχει αυτή η χώρα και σου γλυκαίνει την ψυχή, αυτό το μέρος φέρνω στο μυαλό μου. Ούτε το Taj Mahal, ούτε τα παλάτια που είδα.
View attachment 58697
(επίτηδες σας το έκρυψα. Για να πάτε να το δείτε επιτόπου!)
Αυτή η σκονισμένη πόλη στο όριο της ερήμου προσφέρει πραγματικά πολύ αυθεντικές εικόνες Ινδίας. Μπορεί να είναι τουριστική αλλά κυκλοφορώντας στα στενά δρομάκια της έχεις την αίσθηση ότι ο τουρισμός δεν την έχει αγγίξει. Η αγορά της είναι πολύ ενδιαφέρουσα και αυθεντική χωρίς κακόγουστα μαγαζιά με σουβενίρ. Αντίθετα θα βρεις ευρηματικές πινακίδες όπως για παράδειγμα την ινδική εκδοχή της Μόνα Λίζας του Λούβρου να διαφημίζει τοπικό σαλόν ντε μποτέ!!! Ανάμεσα στους πάγκους βρίσκαμε πολύ συχνά να εμπορεύονται μικρά πήλινα ποτηράκια ή πιατάκια μιας χρήσης. Σωροί από εκατομμύρια τέτοια ποτηράκια και πιατάκια πωλούνται καθημερινά στις ινδικές αγορές. Θα πιείς το ρόφημά σου ή θα φας το σιροπιαστό γλυκάκι σου μέσα σ' αυτό και μετά απλά θα το πετάξεις να σπάσει στο δρόμο. Μετά από 2 μέρες θα έχει γίνει πάλι αγνό χωματάκι! Έτη φωτός μπροστά οι Ινδοί στην οικολογία σε σχέση με τους δυτικούς που έχουμε καταβρομίσει τον πλανήτη μας με τόνους πλαστικά παλιοπότηρα!
View attachment 58702 View attachment 58703
Τι; Δεν έχω πει ακόμα τίποτα για τις αγελάδες; Μα φυσικά τις βρίσκεις παντού! και είναι πολλές! Πάρα πολλές! Πιο πολλές και από ανθρώπους σε μερικά σημεία! Και μη νομίζετε ότι οι Ινδοί τις λατρεύουν και δεν τις πειράζουν καθόλου. Το τι κλωτσίδι και βουρδουλιές τρώνε κάθε μέρα από αγανακτισμένους περαστικούς, οδηγούς, μαγαζάτορες δεν περιγράφεται. Αυτές όμως εκεί τον χαβά τους! Κυκλοφορούν ελεύθερες, ξαπλώνουν όπου βρουν, είναι βρόμικες, τρώνε ότι σκουπίδι μπορείτε να φανταστείτε και καταχέζουν με τεράστιες υγρές σκατούλες τους δρόμους (μπλιάχ)! Μετά αυτές ξεραίνονται στον ήλιο πατιούνται από πόδια και οχήματα και φαίνονται σαν μπαλώματα στην άσφαλτο ή στο χώμα. Μια ομορφιά!
View attachment 58704
Ακόμα μεγαλύτερη ομορφιά ζήσαμε σε μια καφετέρια, όπου έκανα το λάθος να ζητήσω ένα κουταλάκι να ανακατέψω τη ζάχαρη. Ο σερβιτόρος πήγε στον πάγκο, άνοιξε το συρτάρι, πήρε το κουταλάκι, το έτριψε καλά καλά με το γυμνό του δάχτυλο να φύγει η σκόνη και μου το έφερε όλο φυσικότητα! Δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομα του καφενείου, οπότε αν θέλετε να ζήσετε το cafe culture της Jodphur ας είστε λίγο παραπάνω προσεχτικοί.
Συμβουλή: Θα έχετε μαζί σας από Ελλάδα ένα σετάκι με 10 πλαστικά κουτάλια και άλλο ένα με τα αντίστοιχα πιρούνια. Θα με ευγνωμονείτε!
Τελειώνω με το θέμα "διαμονή στη Jodhpur". Μείναμε σε έναν ατμοσφαιρικότατο παλιό ξενώνα στην καρδιά της παλιάς πόλης (http://www.shahiguesthouse.net/). Η Jodhpur βρίθει από τέτοιου είδους παλιά Haveli που έχουν μετατραπεί σε μικρά ξενοδοχεία και η διαμονή σε αυτά αποτελεί εμπειρία! Μεταφέρεσαι κυριολεκτικά σε άλλη εποχή! Το δικό μας ήταν 350 ετών. Είχε παραδοσιακά δωμάτια γύρω από μια εσωτερική αυλή με περίτεχνα μπαλκόνια - σωστό σκηνικό θεάτρου! Ήταν σαν να μένεις σε λαογραφικό μουσείο!
View attachment 58705
Σ' αυτόν τον ατμοσφαιρικό οντά κοιμήθηκα σαν πουλάκι. Αλίμονο! Το επόμενο βράδυ, με το μάτι ορθάνοιχτο και τις κόρες διεσταλμένες απ' τον τρόμο ταξιδεύαμε προς τα Ινδοπακιστανικά σύνορα, στην καρδιά της ερήμου σε ένα βαγόνι παρέα με πολλές μικρές Τερέζες και Μίκυ Μάους.
Welcome to the Indian Railways experience!
Μια ταινία με πολύ σασπένς, ίντριγκες και κλάααμα... προσεχώς στις οθόνες σας!
την επόμενη φορά 
