Ινδία 15 ημέρες στην Ινδία

panius

Member
Μηνύματα
664
Likes
2.720

Θα ήταν 16 οι μέρες, αλλά η Turkish Airlines φρόντισε να μας φιλοξενήσει ένα βράδυ στην Κωνσταντινούπολη αντί να μας πάει στο Δελχί που ήταν το αρχικό πλάνο.

27 Οκτώβρη 2012, εγώ και ο Μάνος στο Ελ. Βενιζέλος, η Ελευθερία στο Josef Strauss του Μονάχου και ο Sunwy να μας περιμένει στο Δελχί. Ήμασταν χαλαροί και άνετοι. Είχαμε ώρες μπροστά μας για την transit πτήση από Κωνσταντινούπολη για Ινδία. Θα συναντιόμασταν με την Ελευθερία στο Ataturk, ίσως να είχαμε και χρόνο για μια μινι ξενάγηση στο κέντρο της Πόλης που προσφέρουν οι Τουρκικές Αερογραμμές δωρεάν. Για να μην πλατιάσω, χαλάει ο κεντρικός υπολογιστής της εταιρίας στην Τουρκία και μένουν όλα τα αεροπλάνα της καθηλωμένα στο έδαφος και περιμέναμε, περιμέναμε, περιμέναμε... και φτάνουμε Κωνσταντινούπολη με 7 ώρες καθυστέρηση, έχοντας μόλις χάσει το αεροπλάνο για Δελχί. Εκεί βρίσκουμε μια Ελευθερία να βγάζει καπνούς και να διαμαρτύρεται στους Τούρκους υπαλλήλους με ύφος "Δεν ξέρω τι θα κάνετε, κόψτε το λαιμό σας, εγώ σε 6 ώρες πρέπει να βρίσκομαι Δελχί". Φυσικά οι υπάλληλοι μόλις είδαν και το ελληνικό διαβατήριο ψάρωσαν και σκίστηκαν να μας εξυπηρετήσουν: μας στοίβαξαν σε έναν χώρο με μερικούς χιλιάδες άλλους ταλαίπωρους ταξιδιώτες και μετά από κανα δίωρο μας έβαλαν στο λεωφορείο που θα μας πήγαινε στο πεντάστερο ξενοδοχείο της εταιρίας για διανυκτέρευση. Είχα ήδη αρχίσει να ονειρεύομαι δωμάτιο με θέα το Βόσπορο και βόλτες στην Ταξίμ το βράδυ, αλλά το λεωφορείο αντί να πάει προς κέντρο, μπήκε στον αυτοκινητόδρομο τραβώντας δυτικά προς Edirne και το δωμάτιο με θέα το Βόσπορο έδωσε τη θέση του σε ένα καταθλιπτικό ξενοδοχείο σε ένα ακόμη πιο καταθλιπτικό προάστιο της πόλης.
P1090748.JPG

Τα νεύρα τεντωμένα. Ο καημένος ο ρεσεψιονίστ την πλήρωσε. Ξεσπάσαμε σ' αυτόν και ηρεμήσαμε (λίγο). Η επόμενη ημέρα μας βρήκε επιτέλους στο αεροπλάνο για Ινδία. Δεν μπορώ να πω: η πτήση άψογη! Φοβερό φαγητό, πολύ καλό τούρκικο κρασί, μεγάλη ποικιλία σε ταινίες, μουσική, ντοκιμαντέρ κλπ, μαξιλαράκι, κουβερτούλα, νεσεσέρ για κάθε επιβάτη με ωτοασπίδες, καλτσάκια (!) και αυτό που βάζουμε στα μάτια για συσκότιση (πώς το λένε αλήθεια; ) . Ούτε που καταλάβαμε ότι φτάσαμε. Όχι, το καταλάβαμε... ο ουρανός έγινε καφέ. Η ορατότητα από το παράθυρο μηδενίστηκε και μόλις το αεροπλάνο τροχοπέδησε και έκλεισε ο κλιματισμός, ο αέρας πλημμύρισε από...ανάλαφρη μυρωδιά καυσαερίου τόσο διακριτική όσο διακριτικό ήταν και το κάψιμο στο φάρυγγα που ένιωθα μετά από λίγο (μην τρομάζετε. Σε λιγότερο από 1 ώρα πάψαμε να νιώθουμε το οτιδήποτε. Μάλλον τα οσφρητικά μας κύτταρα είχαν πεθάνει. Ευτυχώς, τις επόμενες ημέρες ήρθαμε σε επαφή με τόσο κατακλυσμιαία έντονη μπόχα -σωστό ηλεκτροσόκ- που η μύτη ξύπνησε πανηγυρικά και έγινε το δεύτερο πολυτιμότερο αισθητήριο όργανό μας σ' αυτό το ταξίδι).

Το αεροδρόμιο Indira Ghanti του Δελχί πάντως είναι και ολοκαίνουργιο, και υπερσύγχρονο, και πεντακάθαρο και με παχιές μοκέτες απλωμένες απ' άκρη σ' άκρη στους τεράστιους χώρους να απορροφούν θορύβους και φασαρία. Φτάνοντας στον έλεγχο διαβατηρίων ένα τεράστιο γλυπτό χέρι έχασκε από πάνω μας και μας καλωσόριζε με τρόπο που παρέπεμπε σε χαρακτηριστική, όχι και τόσο ευγενική, ελληνική χειρονομία.
IMG_0071.JPG

Με αυτούς τους συνειρμούς περάσαμε τον έλεγχο, πήραμε τις αποσκευές μας και συναντήσαμε τον Ινδό φίλο μας ο οποίος είχε έρθει στο Δελχί από τη χθεσινή ημέρα (Ο Sunwy είναι από Καλκούτα).

Συμβουλή: Να έχετε μαζί σας ένα στυλό και κάπου πρόχειρα σημειωμένη τη διεύθυνση του ξενοδοχείου που θα μένετε. Θα σας χρειαστούν γιατί θα συμπληρώσετε ένα έντυπο που θα το παραδώσετε μαζί με το διαβατήριο στον έλεγχο. Επίσης, αν έχετε πάει Πακιστάν ή αν έχετε παππούδες από Πακιστάν, ή οτιδήποτε νταραβέρια τέλος πάντων έχετε με Πακιστάν να τα ξεχάσετε, πείτε ψέματα ότι δεν ξέρετε ούτε πού πέφτει το Πακιστάν, βγάλτε καινούργιο διαβατήριο να μην έχει τις σφραγίδες της ακατανόμαστης χώρας και απολαύστε το ταξίδι σας στην Ινδία!

Με το που άνοιξε η γυάλινη πύλη του αεροδρομίου ένιωσα το λιγότερο Άγγλος λόρδος...
-Welcome sir!
-Hello sir!
-Taxi sir!
-Only 300 rupees sir!
Ευγενέστατοι οι ινδοί ταρίφες. Το "σερ" το έχουν ψωμοτύρι (όπως και όλοι οι Ινδοί). Μπαίνουμε σε ένα ταξί και ξεκινάμε για το ξενοδοχείο. Τα γέλια και οι συζητήσεις σύντομα δίνουν τη θέση τους σε σιωπηλό δέος. Έχουμε κολλήσει τα μούτρα μας στα τζάμια και μόνο "κοίταααα" και "οοοο....ααααα" βγαίνουν από το στόμα μας. Ο Sunwy συνεχίζει να μιλάει ατάραχος αλλά ποιος του δίνει σημασία! Έξω συντελείται η Δευτέρα Παρουσία! Κόρνες! Ένα ασταμάτητο κορνάρισμα! Αυτοκίνητα, κάρα, ποδήλατοκαρότσες, τρίκυκλα να πηγαίνουν όπως θέλουν, να σφηνώνει ο ένας τον άλλον, να μπλέκονται σε ένα κουβάρι στις διασταυρώσεις. Σκουπίδια σοροί στα πεζοδρόμια, κουρελιασμένοι άνδρες να κοιμούνται κατάχαμα στα πρανή των δρόμων δίπλα σε ρυάκια από βρομόνερα, υπαίθρια κουρεία, άντρες με βαμμένα πορτοκαλί μαλλιά, γυναίκες ντυμένες στα πιο πολύχρωμα υφάσματα, μικρά παιδιά να κάνουν απίστευτα ακροβατικά στα φανάρια, απλά δεν υπάρχουν λόγια! Όλα αυτά με φόντο υπερσύγχρονους ουρανοξύστες και καταπράσινα πάρκα, έτσι για να τονιστεί η αντίθεση (το Δελχί, αντίθετα απ' ότι πίστευα, έχει πολύ πράσινο τόσο μέσα όσο και γύρω από την πόλη).
P1090810.JPG
IMG_0075.JPG
P1090930.JPG

Είδα μέχρι και κάποιον να ... ενεργείται δημοσίως (για να το πω κομψά) άνετος και χαλαρός! Είχε κάτσει ανακούρκουδα, είχε απλώσει την κελεμπία του γύρω γύρω για να μη φαίνεται τίποτα, έκανε τη δουλεία του και σηκώθηκε και έφυγε. Ούτε εσώρουχο από μέσα σήκωσε ούτε τίποτα. Μια χαρά! (και αυτό δεν ήταν τίποτα. Στο Βαρανάσι 10 ημέρες μετά είδαμε γυμνό άντρα να περπατάει αμέριμνος μέσα στον κόσμο και γυναίκες να ζυμώνουν κόπρανα αγελάδας, να τα σχηματίζουν στρογγυλά "καρβέλια" και να τα ξεραίνουν στον ήλιο. Σε σχέση με την "επαρχία", το Δελχί ήταν πράγματι Ζυρίχη και βάλε).

Μετά από αυτό το οπτικοηχητικό σοκ που ζήσαμε, το ότι ο ρεσεψιονίστ στο δυτικού τύπου ξενοδοχείο (www.auranewdelhi.com) συνδύαζε πουκαμισάκι, γραβάτα, υφασμάτινο παντελόνι με... σαγιονάρα γύφτικη μας φάνηκε ασήμαντη λεπτομέρεια. Πιο πολύ εντύπωση μας έκανε η βρύση με το σπιράλ δίπλα στη λεκάνη του μπάνιου η οποία αργότερα διαπιστώσαμε υπάρχει σε κάθε ινδική λεκάνη. Ο Sunwy μας ενημέρωσε ότι οι Ινδοί δεν χρησιμοποιούν χαρτί υγείας αλλά καθαρίζονται με αυτή τη βρυσούλα. Αυτό φυσικά ισχύει για όσους Ινδούς έχουν λεκάνη. Οι υπόλοιποι έχουν το αριστερό χέρι για τη "βρώμικη" δουλειά. Όπως και να 'χει εγώ ένιωσα καλύτερα γνωρίζοντας ότι δεν θα πατάω σκ@τόχαρτα περπατώντας στο δρόμο (το ότι κινδύνευα να πατήσω τα ίδια τα σκ@τά βέβαια μόλις τώρα το συνειδητοποίησα!)

Αφού τακτοποιηθήκαμε και κοιμηθήκαμε 2 ωρίτσες, βγήκαμε έξω. Νοικιάσαμε ταξί για 8 ώρες σε απίστευτα φθηνή τιμή (δεν θυμάμαι πόσο) και γυρίσαμε το Νέο Δελχί με τα κυβερνητικά κτίρια, τις φαρδιές λεωφόρους, τα επιβλητικά μνημεία και τις αχανείς πλατείες. Με τέτοια μεγαλεία ξεχνάς (κάπως) το χάος αυτής της πόλης.
Επισκεφτήκαμε και τον τάφο του Γκάντι σε ένα πανέμορφο πάρκο με εκτάσεις γκαζόν και αμέτρητα σκιουράκια. Για να δούμε από κοντά τον τάφο έπρεπε να βγάλουμε τα παπούτσια μας και να περπατήσουμε σε μια πεντακάθαρη μοκέτα. Εμείς όμως "ιιιιιιιι με τί-πο-τα!!!!!" με απέχθεια αρνηθήκαμε μη τυχόν και πάθουν καμιά γάγγραινα τα ευαίσθητα ποδαράκια μας (λίγο αργότερα βέβαια περπατάγαμε ξυπόλυτοι στους ναούς μέσα στην σκόνη, προσέχοντας μη πατήσουμε κανα ποντικοκούραδο. Τελικά εγκληματίζεσαι γρήγορα σ' αυτή τη χώρα).
IMG_0090.JPG

To βράδυ ο Sunwy μας πήγε σε πολύ μοδάτη καφετέρια στη Connaught Place. Επηρεασμένος από τη δυτικού τύπου ατμόσφαιρα παρήγγειλα παγωμένο φρεντο καφέ με μπόλικα παγάκια. Αφού τον τελείωσα, θυμήθηκα: ΝΑ ΠΙΝΕΤΕ ΜΟΝΟ ΕΜΦΙΑΛΩΜΕΝΟ Ή ΒΡΑΣΜΕΝΟ ΝΕΡΟ λένε με έμφαση οι οδηγοί!!! Εγώ, που και τα δόντια ακόμα θα τα έπλενα με νερό από μπουκάλι, ρούφηξα ένα ολόκληρο ποτήρι γάργαρο νεράκι ΕΥΔΑΠ Δελχίου με όλα του τα θρεπτικά συστατικά κατευθείαν από τα φημισμένα για την καθαριότητά τους Ινδικά ποτάμια και λίμνες! Το βράδυ στο ξενοδοχείο έφτιαξα το πρόγραμμα της επόμενης ημέρας: το πρωί ξεκινάμε με στομαχόπονο, συνεχίζουμε το μεσημέρι με ακατάσχετη διάρροια και τελειώνουμε το βράδυ με νοσηλεία σε δημόσιο ινδικό νοσοκομείο (μπρρρρ!).

(Μη με παρεξηγήσετε. Η έλλειψη καθαριότητας είναι ένα γεγονός αδιαμφησβήτητο σε αυτή τη χώρα και μας ξένισε στην αρχή. Η Ινδία όμως είναι πραγματικά πανέμορφη, την οποία λάτρεψα και άνετα ξαναπάω!)

IMG_0123.JPG

IMG_0179.JPG
IMG_0165.JPG


 

_antonis_

Member
Μηνύματα
3.357
Likes
1.237
ΠΑΡΑ πολύ Ινδία εφέτος, ΠΑΡΑ πολύ! Και δεν έγραψα κι εγώ...

Καλά αυτό με το Άγγλος Λόρδος, φοβερό!
Πόσες φορές λέω θα με λέτε με το όνομά μου, αυτοί εκεί, συνήθεια βλέπεις, sir και sir!!

Επίσης η Turkish το πάει καλά με τις καθυστερήσεις! Εμείς να δείς ταλαιπώρια...
 

villi

Member
Μηνύματα
1.088
Likes
2.789
ΠΑΡΑ πολύ Ινδία εφέτος, ΠΑΡΑ πολύ! Και δεν έγραψα κι εγώ...
O Panius πήγε πέρισυ οπότε δε πιάνετε στους ταξιδιώτες του 2013!Γενικά πάντως ισχυει,οι έλληνες φετος ψηφίσαμε Ινδια!

Πολύ ωραία μας τα λες Panius,συμφωνώ και επαυξάνω σε όλα.Πες μου ότι πήγατε Κεράλα να με φτιάξεις!
 

ggonholidays

Member
Μηνύματα
574
Likes
1.164
Ονειρεμένο Ταξίδι
Νησιά Γκαλαπάγκος
Τα γραφεις πολυ ωραια και οι φωτο ειναι καταπληκτικες!!! Σε παρακολουθω με πολυ ενδιαφερον μιας και σε ενα μηνα θα βρσκομαι εκει!!!
 

panius

Member
Μηνύματα
664
Likes
2.720
Δελχί, ημέρα 2η

Παίρνουμε το πρωινό μας στο roof garden του ξενοδοχείου. Στη διπλανή ταράτσα ένας νεαρός Ινδός έχει ξεντυθεί και με μια πετσέτα τυλιγμένη στη μέση προσπαθεί να κάνει μπάνιο. Στα καλώδια της τηλεφωνίας μικρά σκιουράκια τρέχουν χαρούμενα και στο δρόμο κάτω, οι κόρνες δίνουν ρεσιτάλ.
IMG.jpg

Εμείς πάλι προσπαθούμε να βρούμε λίγο έξτρα βούτυρο να αλείψουμε στο ψωμί. Σπάνιο είδος το βούτυρο στην Ινδία. Μάλλον το μοιράζουν με το δελτίο, τι να πω. Κρίμα τόσες αγελάδες. Τουλάχιστον είχαν ωραία φρούτα σε αφθονία (μπανάνες, ανανά και άλλα τροπικά). Α! όταν λέμε ψωμί, εννοούμε φυσικά το ψωμί του τοστ. Για καρβέλια, φρατζόλες, και λοιπά σφολιατοειδή ούτε λόγος! Είναι άγνωστα είδη σε μια χώρα που τρώει μόνο naan (πεντανόστιμο πολύ λεπτό στρογγυλό πλακουτσωτό ψωμάκι ψημένο σε πυρωμένες πέτρες).

Σήμερα θα δούμε τα 2 τοπ αξιοθέατα στο Δελχί: Το Qutub Minar και το Red Fort. Εδώ θα πρέπει να πω ότι όποιος ενδιαφέρεται για αρχαίους ινδουιστικούς ναούς και μνημεία, θα πρέπει να ταξιδέψει πιο νότια από την πρωτεύουσα και το δημοφιλές Rajasthan. Τα μνημεία του Δελχί, αλλά και όλα τα διάσημα αξιοθέατα της Ινδίας που επισκέπτονται οι ξένοι τουρίστες (Taj Mahal, κάστρα, παλάτια κλπ) είναι κυρίως μουσουλμανικά μνημεία χτισμένα την περίοδο της αυτοκρατορίας των Mughal (βασιλιάδες τουρκομογγολικής καταγωγής που κυβέρνησαν το μεγαλύτερο μέρος της ινδικής χερσονήσου από το 1500 μέχρι την άφιξη των Άγγλων).

To Qutub Minar είναι ακόμα παλαιότερο. Χτίστηκε περίπου το 1200 από τον πρώτο μουσουλμάνο σουλτάνο του Δελχί και σηματοδοτεί την έναρξη της ισλαμικής κυριαρχίας στην Ινδία και την κατάρρευση των αρχαίων ινδουιστικών βασιλείων. Πρόκειται για το αρχαιότερο τζαμί της Ινδίας, για το χτίσιμο του οποίου χρησιμοποιήθηκαν κυρίως μέλη από παλιότερους ινδουιστικούς ναούς που βρίσκονταν εκεί (πράγμα που το κάνει μοναδικό στην όψη).
IMG1.jpg

IMG_0259.JPG

Διαθέτει τον ψηλότερο τούβλινο μιναρέ του κόσμου (73 μέτρα) και αποτελεί αξιολογότατο δείγμα πρώιμης ισλαμικής αρχιτεκτονικής. Διαθέτει και μια σιδερένια στήλη 7 μέτρων από έναν ναό του Βίσνου η οποία χρονολογείται από το 400 μΧ. και εντυπωσιάζει ακόμα και σήμερα διότι τόσους αιώνες δεν έχει σκουριάσει καθόλου! (οι επιστήμονες ακόμα προσπαθούν να εξηγήσουν το φαινόμενο). Είναι μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς και συναγωνίζεται το Taj Mahal σε αριθμό επισκεπτών. Όλα αυτά καθιστούν για μένα το Qutub Minar το μοναδικό μνημείο που πρέπει να δει κάποιος στο Δελχί αν δεν έχει πολύ χρόνο στη διάθεσή του. Θα πάτε εκεί με το μετρό απ' όπου θα πάρετε tuk tuk (τρίκυκλο ταξί) για τον αρχαιολογικό χώρο .

Το μετρό του Δελχί είναι πραγματική ευλογία για την πόλη! Είναι καινούργιο, καθαρό και γρήγορο. Δυστυχώς, λόγω του φόβου βομβιστικών επιθέσεων έπρεπε να περάσουμε από αυστηρό έλεγχο αεροπορικού τύπου. Οι ουρές που σχηματίζονται στις εισόδους του μετρό είναι τεράστιες λόγω των ελέγχων. Σε ώρες αιχμής η αναμονή στους κεντρικούς σταθμούς μπορεί να φτάσει και τη 1 ώρα. Εμείς πάλι περιμέναμε γύρω στο 10λεπτο. Μέσα στο βαγόνι ήμασταν το επίκεντρο της προσοχής. Μας χαμογελούσαν, μας έπιαναν την κουβέντα, ένας καλοβαλμένος κύριος μάλιστα σηκώθηκε για να κάτσω! Αμέσως ένας άλλος δίπλα του σηκώθηκε για να κάτσει η Ελευθερία! Πιστέψτε με, δεν είμαστε τόσο μεγάλοι! Δεν σήκωναν όμως κουβέντα! Έπρεπε σώνει και καλά να κάτσουμε (καλά, αφού επιμένετε θα κάτσουμε. Χατήρια δεν χαλάμε.)

Συμβουλή: Στο πρώτο βαγόνι του μετρό ταξιδεύουν αποκλειστικά γυναίκες. Τα άλλα βαγόνια είναι mixed. Οι άντρες επιβάτες για λιγότερο συνωστισμό σταθείτε στον συνδετικό διάδρομο μεταξύ πρώτου και δεύτερου βαγονιού.

Στον αρχαιολογικό χώρο του Qutub Minar μια παρέα νεαρών Ινδών με πλησιάζει.
-Excuse me Sir! One photo please?
-Of course Sir! Certainly
τους απαντώ και κάνω να πάρω τη μηχανή να τους φωτογραφήσω. Αμ δε! Να φωτογραφηθώ μαζί τους ήθελαν!!! Ήταν μέρα σχολικών εκδρομών. Τα παιδάκια όλα με τις ομοιόμορφες στολές τους (άλλη μια βρετανική παράδοση που κράτησε στην Ινδία) μας φώναζαν χαμογελαστά "helloooooooo" και φυσικά έσπευσαν να φωτογραφηθούν μαζί μας. Εντάξει, στην Ελλάδα είμαι συνηθισμένος σε τέτοιες εκδηλώσεις λατρείας καθότι με ξέρουν όλοι (στην πολυκατοικία) αλλά στην Ινδία δεν το περίμενα! Λογικά, αυτή τη στιγμή οι φάτσες μας, πλαισιωμένες από διακριτικές επίχρυσες κορνίζες, κοσμούν περίπου 10 ινδικά σαλόνια δίπλα στο θεό Ganisha και αρωματικά στικάκια μας λιβανίζουν.

Πολύ μου άρεσε το Qutub Minar! Ενδιαφέροντα μνημεία, υπέροχο φυσικό περιβάλλον με σκιουράκια στα γρασίδια και πράσινα παπαγαλάκια να πετούν τριγύρω. Και φυσικά ο λαός μου να με αποθεώνει (ψωνάραααα)!
IMG_0262.JPG

IMG_0230.JPG


Το Red Fort είναι το άλλο τοπ αξιοθέατο στο Δελχί. Η κεντρική του είσοδος, η πύλη της Λαχόρης, έχει μεγάλη σημασία για τους Ινδούς γιατί από εκεί έγινε η διακήρυξη της ανεξαρτησίας από το Βρετανικό στέμμα το 1947.
IMG_0297.JPG

Χτίστηκε γύρω στο 1650 ως φρούριο - ανάκτορο και σήμερα είναι ένας παράδεισος ησυχίας και ηρεμίας στο κέντρο της χαοτικής μεγαλούπολης. Έχει πανέμορφους κήπους με λουλούδια, ρυάκια και σιντριβανάκια.
IMG_0305.JPG

IMG_0340.JPG

Είδαμε μαρμάρινα περίπτερα με περίτεχνες κολώνες, κατακόκκινα εντυπωσιακά τείχη που την ώρα του ηλιοβασιλέματος γίνονται ακόμα πιο κόκκινα, και ένα νιόπαντρο ζευγάρι να φωτογραφίζεται... κάπως ιδιαίτερα: η σύζυγος, ολίγον έγκυος, όρθια και ο σύζυγος σε ψηλότερο επίπεδο σαν Ρωμαίος αυτοκράτορας καθισμένος σε ανάκλιντρο (μόνο η σκλάβα να τον ταΐζει σταφύλια έλειπε) να δηλώνει στο φακό "τα κατάφερα ο Α-ΝΤΡΑ-ΚΛΑΣ".
IMG_0350.JPG

Είχε αρχίσει να νυχτώνει, δεν είχαμε φάει τίποτα όλη την ημέρα και νιώσαμε μια πείνα (μας είχε κόψει η λόρδα βασικά. Μόνο πρωινό είχαμε φάει). Πήγαμε με ταξί στην καρδιά του ισλαμικού Δελχί στο φημισμένο εστιατόριο Karim's. Ο χώρος είναι πολύ απλός και φτωχικός. Το φαγητό όμως... τι θεσπέσιο φαγητό ήταν αυτό Χριστέ μου!!! (ή μάλλον Αλλάχ μου). Αν βρεθείτε ποτέ Δελχί και δεν πάτε στου Karim's... τσ, τσ, τσ... κρίμα. Τα καλύτερα naan στο ταξίδι μας τα φάγαμε εκεί. Το tadoori chicken ήταν αποκάλυψη! Και επιτέλους! Κοκα κόλα σε γυάλινο μπουκάλι σαν αυτά που είχαμε και στην Ελλάδα πριν μας επιβάλλουν τα μπουκάλια - σφηνάκια (τι; δεν σας αρέσει η κοκα κόλα και θέλετε μπύρα;; Είπαμε! Ισλαμικό Δελχί! ΔΕΝ έχει μπύρα!).

SOS Συμβουλή!!! Προσέξτε την ενδυμασία σας στο παλιό (ισλαμικό) Δελχί, ιδίως οι γυναίκες! Είναι πιο συντηρητικοί εκεί οι άνθρωποι. Οι μακριές μπλούζες επιβάλλονται. Όπως τρώγαμε στου Karim'sείχε σηκωθεί λίγο η μπλούζα της Ελευθερίας από πίσω και μια παρέα που καθόταν δίπλα μας σκανδαλίστηκε. Δεν μας είπαν τίποτα αλλά φάνηκε ότι είχαν εκνευριστεί και μας κοίταζαν περίεργα. Έλα όμως που ο Sunwy κατάλαβε τι έλεγαν μεταξύ τους και ...ζήτησε τον λόγο. Αυτό ήταν λέω. Θα μας αποκεφαλίσουν αλαλάζοντας όπως οι ταλιμπάν τα αμερικανάκια. Ο σερβιτόρος τους έβαλε γρήγορα στη θέση τους, εμείς όμως φύγαμε κακήν κακώς κοιτάζοντας διαρκώς πίσω μας για φανατικούς μουτζαχεντίν. Στο μεταξύ η Ελευθερία σκεφτόταν το χρωματάκι τσαντόρ που θα αναδείκνυε καλύτερα τα μάτια της.

Πίσω στο Xοτελ. Αύριο πετάμε για Udaipur.
IMG_0191.JPG
 

chris7

Member
Μηνύματα
3.085
Likes
23.661
Επόμενο Ταξίδι
Λουξεμβούργο
Ονειρεμένο Ταξίδι
Καναδάς
Πολύ ωραία και ευχάριστη γραφή. Θαυμάσιες φωτογραφίες.
Περιμένουμε τη συνέχεια.
 

mariath

Member
Μηνύματα
2.208
Likes
5.674
Ονειρεμένο Ταξίδι
Όλη η Νότια Αμερική
Ωραία ξεκίνησες την ιστορία. Για πάμε Udaipur τώρα! :lol:
 

echo2011

Member
Μηνύματα
2.398
Likes
3.571
Είδαμε μαρμάρινα περίπτερα με περίτεχνες κολώνες, κατακόκκινα εντυπωσιακά τείχη που την ώρα του ηλιοβασιλέματος γίνονται ακόμα πιο κόκκινα, και ένα νιόπαντρο ζευγάρι να φωτογραφίζεται... κάπως ιδιαίτερα: η σύζυγος, ολίγον έγκυος, όρθια και ο σύζυγος σε ψηλότερο επίπεδο σαν Ρωμαίος αυτοκράτορας καθισμένος σε ανάκλιντρο (μόνο η σκλάβα να τον ταΐζει σταφύλια έλειπε) να δηλώνει στο φακό "τα κατάφερα ο Α-ΝΤΡΑ-ΚΛΑΣ".
Η φωτογραφία κάτω απ'τον ΑΝΤΡΑΚΛΑ δε μου ανοίγει! Και η περιγραφή με έκανε πολύ περίεργη να τη δω!
PS: πολύ μου αρέσει η ιστορία σου!!
 

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.112
Μηνύματα
880.659
Μέλη
38.838
Νεότερο μέλος
Crimson_gr

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom