Ινδία 15 ημέρες στην Ινδία

[panius]

Udaipur, ημέρα 3η-4η (συνέχεια...)

Στο ανακτορικό συγκρότημα, αν και έξω από αυτό, ανήκει και ο διάσημος ινδουιστικός ( ; ) ναός Jagadish, χτισμένος το 1650. Είναι πάλλευκος σαν κυκλαδίτικο ξωκλήσι. Οι ομοιότητες όμως σταματούν εδώ. Καταρχήν είναι ολόκληρος ένα γιγάντιο ανάγλυφο. Εκατοντάδες φιγούρες, ζώα, χορεύτριες, οργανοπαίχτες, ιερείς συνθέτουν ένα εντυπωσιακό σύνολο που από μακριά μοιάζει σαν σαντιγί σε τούρτα. Μάταια έψαχνα να βρω σκηνές κάμα σούτρα σ' αυτό το συνονθύλευμα. Βρήκα όμως μια χαρωπή οικογένεια τρωκτικών να ξεπροβάλλει χωρίς φόβο από τα μάρμαρα.

Η βαρκάδα στη λίμνη είναι πανέμορφη! Σε πάει στην αρχή προς την πόλη όπου βλέπει κανείς τις ντόπιες να κάνουν τη μπουγάδα τους και όμορφους παραλίμνιους ναϊσκους. Στη συνέχεια τραβάει προς το νησί - παλάτι που τώρα είναι ξενοδοχείο γκέτο για πληβείους σαν και εμάς και χωρίς στάση συνεχίζει βαθιά μέσα στη λίμνη προς ένα άλλο υπέροχο παλατονήσι, το JagMandir Palace. Χτίστηκε το 1620 ως καλοκαιρινό εξοχικό των βασιλιάδων και σήμερα λειτουργεί ως εστιατόριο και ξενοδοχείο. (Αν θέλετε να περάσετε ένα διημεράκι εδώ θα πληρώσετε περίπου 700 ευρώ το δίκλινο. Νot bad at all για ένα μέρος σαν και αυτό). Πέτρινοι ελέφαντες ξεπροβάλλουν μέσα απ΄ το νερό και μας καλωσορίζουν! Το νησάκι είναι η πολυτέλεια προσωποποιημένη! Αυτό το πράγμα με την Ινδία να σε βομβαρδίζει τη μια στιγμή με εικόνες απόλυτης ανέχειας και αμέσως μετά να σε τηλεμεταφέρει στην υπέρτατη χλιδή, δεν υπάρχει πουθενά αλλού σ' αυτόν τον πλανήτη. Τώρα, τι να περιγράψω; Τους κήπους; Την απίστευτη θέα προς την πόλη; Τα σιντριβάνια; Αφήνω απλά το βίντεο και τις εικόνες να μιλήσουν...

Μετά από μισή ώρα ήρθε το καραβάκι και μας πήγε πίσω στο παλάτι. Τρέχοντας πήραμε tuk tuk για το τελεφερίκ, να προλάβουμε το ηλιοβασίλεμα. (http://udaipurropeway.com/index.html). Η θέα καταπληκτική! Ένας βαθύς κόκκινος ήλιος χανόταν στους λόφους πίσω από τη λίμνη και συγκινημένοι μας ήρθαν στο μυαλό στίχοι από το "ηλιοβασίλεμα" του Κ. Βάρναλη (ναι καλά! Εκεί βγάλαμε τις ποιο γελοίες μας φωτογραφίες σε όλο το ταξίδι)!

Το βράδυ αξίζει 100% να παρακολουθήσει κανείς παραδοσιακά τραγούδια και χορούς σε ένα παλιό αρχοντικό του 1700 στο κέντρο της πόλης (http://en.wikipedia.org/wiki/Bagore-ki-Haveli). Το θέαμα σε συνεπαίρνει, δεν είναι καθόλου κουραστικό και αν κρίνω από τον Sunwy που το χάρηκε και σιγοτραγουδούσε ήταν ποιοτικό και προσεγμένο κι ας απευθύνεται σε ξένους τουρίστες. Όλα τα λεφτά ήταν η ηλικιωμένη χορεύτρια που είχε στο κεφάλι της μια στήλη πήλινα τσουκάλια πιο μεγάλη και απ' το μπόι της. Τι να σας λέω... δείτε τα και μόνοι σας...



Μ' αυτές τις εικόνες έκλεισε ένα υπέροχο διήμερο σε αυτή την γραφική πόλη που τόσο έντονα μου έφερε στο μυαλό μου ατμόσφαιρα ελληνικού νησιού. Αύριο πετάμε για τη μπλέ πόλη...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• …

  Go to chapter

  Go
• 14

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 14

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[_antonis_]

ΠΑΡΑ πολύ Ινδία εφέτος, ΠΑΡΑ πολύ! Και δεν έγραψα κι εγώ...

Καλά αυτό με το Άγγλος Λόρδος, φοβερό!
Πόσες φορές λέω θα με λέτε με το όνομά μου, αυτοί εκεί, συνήθεια βλέπεις, sir και sir!!

Επίσης η Turkish το πάει καλά με τις καθυστερήσεις! Εμείς να δείς ταλαιπώρια...

 

[villi]

ΠΑΡΑ πολύ Ινδία εφέτος, ΠΑΡΑ πολύ! Και δεν έγραψα κι εγώ...

O Panius πήγε πέρισυ οπότε δε πιάνετε στους ταξιδιώτες του 2013!Γενικά πάντως ισχυει,οι έλληνες φετος ψηφίσαμε Ινδια!

Πολύ ωραία μας τα λες Panius,συμφωνώ και επαυξάνω σε όλα.Πες μου ότι πήγατε Κεράλα να με φτιάξεις!

 

[karfitsa]

Μου αρεσε πολυ ο τροπος που γραφεις...συνεχισε ετσι

 

[panius]

Δυστυχώς @villi Κεράλα δεν πήγαμε την επόμενη φορά
Σ' ευχαριστώ @karfitsa !!!

 

[ggonholidays]

Τα γραφεις πολυ ωραια και οι φωτο ειναι καταπληκτικες!!! Σε παρακολουθω με πολυ ενδιαφερον μιας και σε ενα μηνα θα βρσκομαι εκει!!!

 

[karfitsa]

... σε ενα μηνα θα βρσκομαι εκει!!!

Δεν εχεις παραπονο...υπαρχει υπερπροσφορα ιστοριων για Ινδια

 

[panius]

Σ' ευχαριστώ @ggonholidays . Ελπίζω να σε βοηθήσει το report μου στο ταξίδι σου!

 

[panius]

Δελχί, ημέρα 2η

Παίρνουμε το πρωινό μας στο roof garden του ξενοδοχείου. Στη διπλανή ταράτσα ένας νεαρός Ινδός έχει ξεντυθεί και με μια πετσέτα τυλιγμένη στη μέση προσπαθεί να κάνει μπάνιο. Στα καλώδια της τηλεφωνίας μικρά σκιουράκια τρέχουν χαρούμενα και στο δρόμο κάτω, οι κόρνες δίνουν ρεσιτάλ.

Εμείς πάλι προσπαθούμε να βρούμε λίγο έξτρα βούτυρο να αλείψουμε στο ψωμί. Σπάνιο είδος το βούτυρο στην Ινδία. Μάλλον το μοιράζουν με το δελτίο, τι να πω. Κρίμα τόσες αγελάδες. Τουλάχιστον είχαν ωραία φρούτα σε αφθονία (μπανάνες, ανανά και άλλα τροπικά). Α! όταν λέμε ψωμί, εννοούμε φυσικά το ψωμί του τοστ. Για καρβέλια, φρατζόλες, και λοιπά σφολιατοειδή ούτε λόγος! Είναι άγνωστα είδη σε μια χώρα που τρώει μόνο naan (πεντανόστιμο πολύ λεπτό στρογγυλό πλακουτσωτό ψωμάκι ψημένο σε πυρωμένες πέτρες).

Σήμερα θα δούμε τα 2 τοπ αξιοθέατα στο Δελχί: Το Qutub Minar και το Red Fort. Εδώ θα πρέπει να πω ότι όποιος ενδιαφέρεται για αρχαίους ινδουιστικούς ναούς και μνημεία, θα πρέπει να ταξιδέψει πιο νότια από την πρωτεύουσα και το δημοφιλές Rajasthan. Τα μνημεία του Δελχί, αλλά και όλα τα διάσημα αξιοθέατα της Ινδίας που επισκέπτονται οι ξένοι τουρίστες (Taj Mahal, κάστρα, παλάτια κλπ) είναι κυρίως μουσουλμανικά μνημεία χτισμένα την περίοδο της αυτοκρατορίας των Mughal (βασιλιάδες τουρκομογγολικής καταγωγής που κυβέρνησαν το μεγαλύτερο μέρος της ινδικής χερσονήσου από το 1500 μέχρι την άφιξη των Άγγλων).

To Qutub Minar είναι ακόμα παλαιότερο. Χτίστηκε περίπου το 1200 από τον πρώτο μουσουλμάνο σουλτάνο του Δελχί και σηματοδοτεί την έναρξη της ισλαμικής κυριαρχίας στην Ινδία και την κατάρρευση των αρχαίων ινδουιστικών βασιλείων. Πρόκειται για το αρχαιότερο τζαμί της Ινδίας, για το χτίσιμο του οποίου χρησιμοποιήθηκαν κυρίως μέλη από παλιότερους ινδουιστικούς ναούς που βρίσκονταν εκεί (πράγμα που το κάνει μοναδικό στην όψη).

Διαθέτει τον ψηλότερο τούβλινο μιναρέ του κόσμου (73 μέτρα) και αποτελεί αξιολογότατο δείγμα πρώιμης ισλαμικής αρχιτεκτονικής. Διαθέτει και μια σιδερένια στήλη 7 μέτρων από έναν ναό του Βίσνου η οποία χρονολογείται από το 400 μΧ. και εντυπωσιάζει ακόμα και σήμερα διότι τόσους αιώνες δεν έχει σκουριάσει καθόλου! (οι επιστήμονες ακόμα προσπαθούν να εξηγήσουν το φαινόμενο). Είναι μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς και συναγωνίζεται το Taj Mahal σε αριθμό επισκεπτών. Όλα αυτά καθιστούν για μένα το Qutub Minar το μοναδικό μνημείο που πρέπει να δει κάποιος στο Δελχί αν δεν έχει πολύ χρόνο στη διάθεσή του. Θα πάτε εκεί με το μετρό απ' όπου θα πάρετε tuk tuk (τρίκυκλο ταξί) για τον αρχαιολογικό χώρο .

Το μετρό του Δελχί είναι πραγματική ευλογία για την πόλη! Είναι καινούργιο, καθαρό και γρήγορο. Δυστυχώς, λόγω του φόβου βομβιστικών επιθέσεων έπρεπε να περάσουμε από αυστηρό έλεγχο αεροπορικού τύπου. Οι ουρές που σχηματίζονται στις εισόδους του μετρό είναι τεράστιες λόγω των ελέγχων. Σε ώρες αιχμής η αναμονή στους κεντρικούς σταθμούς μπορεί να φτάσει και τη 1 ώρα. Εμείς πάλι περιμέναμε γύρω στο 10λεπτο. Μέσα στο βαγόνι ήμασταν το επίκεντρο της προσοχής. Μας χαμογελούσαν, μας έπιαναν την κουβέντα, ένας καλοβαλμένος κύριος μάλιστα σηκώθηκε για να κάτσω! Αμέσως ένας άλλος δίπλα του σηκώθηκε για να κάτσει η Ελευθερία! Πιστέψτε με, δεν είμαστε τόσο μεγάλοι! Δεν σήκωναν όμως κουβέντα! Έπρεπε σώνει και καλά να κάτσουμε (καλά, αφού επιμένετε θα κάτσουμε. Χατήρια δεν χαλάμε.)

Συμβουλή: Στο πρώτο βαγόνι του μετρό ταξιδεύουν αποκλειστικά γυναίκες. Τα άλλα βαγόνια είναι mixed. Οι άντρες επιβάτες για λιγότερο συνωστισμό σταθείτε στον συνδετικό διάδρομο μεταξύ πρώτου και δεύτερου βαγονιού.

Στον αρχαιολογικό χώρο του Qutub Minar μια παρέα νεαρών Ινδών με πλησιάζει.
-Excuse me Sir! One photo please?
-Of course Sir! Certainly
τους απαντώ και κάνω να πάρω τη μηχανή να τους φωτογραφήσω. Αμ δε! Να φωτογραφηθώ μαζί τους ήθελαν!!! Ήταν μέρα σχολικών εκδρομών. Τα παιδάκια όλα με τις ομοιόμορφες στολές τους (άλλη μια βρετανική παράδοση που κράτησε στην Ινδία) μας φώναζαν χαμογελαστά "helloooooooo" και φυσικά έσπευσαν να φωτογραφηθούν μαζί μας. Εντάξει, στην Ελλάδα είμαι συνηθισμένος σε τέτοιες εκδηλώσεις λατρείας καθότι με ξέρουν όλοι (στην πολυκατοικία) αλλά στην Ινδία δεν το περίμενα! Λογικά, αυτή τη στιγμή οι φάτσες μας, πλαισιωμένες από διακριτικές επίχρυσες κορνίζες, κοσμούν περίπου 10 ινδικά σαλόνια δίπλα στο θεό Ganisha και αρωματικά στικάκια μας λιβανίζουν.

Πολύ μου άρεσε το Qutub Minar! Ενδιαφέροντα μνημεία, υπέροχο φυσικό περιβάλλον με σκιουράκια στα γρασίδια και πράσινα παπαγαλάκια να πετούν τριγύρω. Και φυσικά ο λαός μου να με αποθεώνει (ψωνάραααα)!

Το Red Fort είναι το άλλο τοπ αξιοθέατο στο Δελχί. Η κεντρική του είσοδος, η πύλη της Λαχόρης, έχει μεγάλη σημασία για τους Ινδούς γιατί από εκεί έγινε η διακήρυξη της ανεξαρτησίας από το Βρετανικό στέμμα το 1947.

Χτίστηκε γύρω στο 1650 ως φρούριο - ανάκτορο και σήμερα είναι ένας παράδεισος ησυχίας και ηρεμίας στο κέντρο της χαοτικής μεγαλούπολης. Έχει πανέμορφους κήπους με λουλούδια, ρυάκια και σιντριβανάκια.

Είδαμε μαρμάρινα περίπτερα με περίτεχνες κολώνες, κατακόκκινα εντυπωσιακά τείχη που την ώρα του ηλιοβασιλέματος γίνονται ακόμα πιο κόκκινα, και ένα νιόπαντρο ζευγάρι να φωτογραφίζεται... κάπως ιδιαίτερα: η σύζυγος, ολίγον έγκυος, όρθια και ο σύζυγος σε ψηλότερο επίπεδο σαν Ρωμαίος αυτοκράτορας καθισμένος σε ανάκλιντρο (μόνο η σκλάβα να τον ταΐζει σταφύλια έλειπε) να δηλώνει στο φακό "τα κατάφερα ο Α-ΝΤΡΑ-ΚΛΑΣ".

Είχε αρχίσει να νυχτώνει, δεν είχαμε φάει τίποτα όλη την ημέρα και νιώσαμε μια πείνα (μας είχε κόψει η λόρδα βασικά. Μόνο πρωινό είχαμε φάει). Πήγαμε με ταξί στην καρδιά του ισλαμικού Δελχί στο φημισμένο εστιατόριο Karim's. Ο χώρος είναι πολύ απλός και φτωχικός. Το φαγητό όμως... τι θεσπέσιο φαγητό ήταν αυτό Χριστέ μου!!! (ή μάλλον Αλλάχ μου). Αν βρεθείτε ποτέ Δελχί και δεν πάτε στου Karim's... τσ, τσ, τσ... κρίμα. Τα καλύτερα naan στο ταξίδι μας τα φάγαμε εκεί. Το tadoori chicken ήταν αποκάλυψη! Και επιτέλους! Κοκα κόλα σε γυάλινο μπουκάλι σαν αυτά που είχαμε και στην Ελλάδα πριν μας επιβάλλουν τα μπουκάλια - σφηνάκια (τι; δεν σας αρέσει η κοκα κόλα και θέλετε μπύρα;; Είπαμε! Ισλαμικό Δελχί! ΔΕΝ έχει μπύρα!).

SOS Συμβουλή!!! Προσέξτε την ενδυμασία σας στο παλιό (ισλαμικό) Δελχί, ιδίως οι γυναίκες! Είναι πιο συντηρητικοί εκεί οι άνθρωποι. Οι μακριές μπλούζες επιβάλλονται. Όπως τρώγαμε στου Karim'sείχε σηκωθεί λίγο η μπλούζα της Ελευθερίας από πίσω και μια παρέα που καθόταν δίπλα μας σκανδαλίστηκε. Δεν μας είπαν τίποτα αλλά φάνηκε ότι είχαν εκνευριστεί και μας κοίταζαν περίεργα. Έλα όμως που ο Sunwy κατάλαβε τι έλεγαν μεταξύ τους και ...ζήτησε τον λόγο. Αυτό ήταν λέω. Θα μας αποκεφαλίσουν αλαλάζοντας όπως οι ταλιμπάν τα αμερικανάκια. Ο σερβιτόρος τους έβαλε γρήγορα στη θέση τους, εμείς όμως φύγαμε κακήν κακώς κοιτάζοντας διαρκώς πίσω μας για φανατικούς μουτζαχεντίν. Στο μεταξύ η Ελευθερία σκεφτόταν το χρωματάκι τσαντόρ που θα αναδείκνυε καλύτερα τα μάτια της.

Πίσω στο Xοτελ. Αύριο πετάμε για Udaipur.

 

[chris7]

Πολύ ωραία και ευχάριστη γραφή. Θαυμάσιες φωτογραφίες.
Περιμένουμε τη συνέχεια.

 

[mariath]

Ωραία ξεκίνησες την ιστορία. Για πάμε Udaipur τώρα!

 

[echo2011]

Είδαμε μαρμάρινα περίπτερα με περίτεχνες κολώνες, κατακόκκινα εντυπωσιακά τείχη που την ώρα του ηλιοβασιλέματος γίνονται ακόμα πιο κόκκινα, και ένα νιόπαντρο ζευγάρι να φωτογραφίζεται... κάπως ιδιαίτερα: η σύζυγος, ολίγον έγκυος, όρθια και ο σύζυγος σε ψηλότερο επίπεδο σαν Ρωμαίος αυτοκράτορας καθισμένος σε ανάκλιντρο (μόνο η σκλάβα να τον ταΐζει σταφύλια έλειπε) να δηλώνει στο φακό "τα κατάφερα ο Α-ΝΤΡΑ-ΚΛΑΣ".

Η φωτογραφία κάτω απ'τον ΑΝΤΡΑΚΛΑ δε μου ανοίγει! Και η περιγραφή με έκανε πολύ περίεργη να τη δω!
PS: πολύ μου αρέσει η ιστορία σου!!