Πούρα Τίρτα Εμπουλ - Πούρα Ούλουν Ντάνου Μπάτουρ - Ηφαίστειο Γκούνουνγκ Μπάτουρ - Λίμνη Μπάτουρ
Στην διαδρομή μας προς το ηφαίστειο, κάναμε μία στάση στον ιερό ναό πηγής Πούρα Τίρτα Εμπουλ. Εδώ στις λιμνούλες , οί πιστοί κάνουν προσφορές καί πέφτουν στο αγιασμένο νερό. Σταματούν μπροστά σε κάθε κρήνη καί προσεύχονται.
Το αξιοπερίεργο είναι ότι είδαμε καί «δυτικούς» να κάνουν αυτή την ιεροτελεστία.
Συνεχίσαμε προς το Γκούνουνγκ Μπάτουρ το πιό ενεργό ηφαίστειο τού Μπαλί. Τα τελευταία διακόσια χρόνια έχει προκαλέσει περισσότερες από είκοσι μεγάλες εκρήξεις, με μεγαλύτερη αυτή τού 1917. Περισσότεροι από 1000 άνθρωποι σκοτώθηκαν καί 2000 ναοί καταστράφηκαν. Η ροή της λάβας έχει καταστρέψει την όποια βλάστηση καί τα σημάδια της είναι ακόμα ορατά, δημιουργώντας ένα παράξενο καί εντυπωσιακό τοπίο.
Γιά την ανάβαση στο ηφαίστειο καί τούς τέσσερις κρατήρες, οργανώνονται πολλές πεζοπορικές εκδρομές, οί οποίες ξεκινούν χαράματα.
Στα πόδια του χρυσίζει η λίμνη Μπάτουρ, βασική πηγή άρδευσης των καλλιεργειών τού κεντρικού καί ανατολικού Μπαλί, μέσω ενός συστήματος υπόγειων πηγών.
Στην «κορδέλλα» πού σχηματίζει το φρύδι της καλντέρας θα δείτε τρία χωριουδάκια: το Κινταμάνι, το Πενελόκαν καί το Μπάτουρ. Καί τα τρία προσφέρουν θέα στο ηφαίστειο, πού προκαλεί δέος.
Εδώ επάνω, στο χείλος της καλντέρας, δεσπόζει ο Πούρα Ούλουν Ντάνου Μπάτουρ, ένας από τούς σημαντικότερους ναούς στο Μπαλί. Η έκρηξη τού 1917 άφησε αλώβητο τον ναό. Η λάβα, γιά ένα ανεξήγητο λόγο, σταμάτησε έξω από τα τείχη του.
Εδώ λατρεύεται η Ιντα Μπετάρι Ντέβι Ούλουν Ντάνου, θεά της λίμνης Μπάτουρ. Θα δείτε πολλούς πιστούς να φέρνουν προσφορές από φρούτα καί λουλούδια.
Η επίσκεψη στον ναό αξίζει καί μόνο γιά την θέα πού προσφέρει προς το ηφαίστειο (πίσω από τον ναό θα ακολουθήσετε ένα μικρό χωματόδρομο).
Πέραν τούτου, στον ναό θα δείτε εξαίσιες πύλες με χρυσοβαμμένες πόρτες καί υπέροχα ανάγλυφα.
Συνεχίσαμε προς την λίμνη, όπου το νέο μας κατάλυμα. Εδώ θα είχαμε τρείς διανυκτερεύσεις.
Την έκφραση «από δήμαρχος, κλητήρας» την ξέρετε? Ετσι νοιώσαμε όταν είδαμε το μικρό παραδοσιακό -υποτίθεται- ξενοδοχείο.
Αλλά η περιοχή δεν έχει πολλές επιλογές γιά διαμονή. Το χειρότερο, δεν έχει τρόπο να μετακινηθείς. Ευτυχώς πού κανονίσαμε με τον καλό μας Γιάνος, να έρθει να μας πάρει την τελευταία μέρα.
Συμβουλή: Αν δεν σκοπεύετε να κάνετε πρωϊνή ανάβαση στο ηφαίστειο ή δεν έχετε έντονο ενδιαφέρον γιά την αγροτική ζωή τού Μπαλί, δεν υφίσταται λόγος να διανυκτερεύσετε στην περιοχή, ιδίως αν δεν έχετε δικό σας μεταφορικό μέσον. Μία ημερήσια εκδρομή σας καλύπτει.
Οί δύο επόμενες μέρες πέρασαν με πεζοπορίες στα χωριά γύρω από την λίμνη. Μας δόθηκε η ευκαιρία να δούμε το αυθεντικό Μπαλί σε όλο του το μεγαλείο καί σε όλη του την φτώχια.
Χωριά με πλινθόκτιστα σπίτια, ψαράδες να απλώνουν τα δίχτυα τους στα νερά της λίμνης, καλλιέργειες πού δεν είχαμε δεί στο υπόλοιπο Μπαλί, όπως ντομάτες, κρεμμύδια, ακόμη καί κατιφέδες, μικρές στάνες με βοοειδή καί χοίρους, δέντρα παπάγιας, χωρικούς επί τώ έργω, γυναίκες καί παιδιά να λούζονται στα νερά της λίμνης καί όλα αυτά μέσα σε μιά απίστευτη φύση.
Η λίμνη «στριμωγμένη» ανάμεσα στο επιβλητικό γυμνό τοπίο τού ηφαιστείου από την μιά μεριά καί από την άλλη να ορθώνεται το καταπράσινο Γκούνουνγκ Αμπαγκ.
Τα ηλιοβασιλέματα εδώ ήταν ονειρεμένα. Το ηφαίστειο καί το βουνό χάνονταν μέσα στα σύννεφα πού κατέβαιναν σχεδόν μέχρι την λίμνη, ο ήλιος να βουτά στα νερά της καί να την κάνει κατακόκκινη, δίνοντας μιά μαγική, μιά απόκοσμη εικόνα.
Σε μιά τέτοια στιγμή είχαμε την ευκαιρία να δούμε μία τοπική θρησκευτική τελετή. Παρακολουθήσαμε την έξοδό τους από τον ναό. Μιά ατέλειωτη πομπή ανθρώπων, ντυμένοι με τα παραδοσιακα τους. Μπροστά οί μουσικοί με τα όργανα, πίσω οί άντρες με τα παιδιά καί τέλος οί γυναίκες με τις προσφορές στο κεφάλι. Πολύχρωμα καλάθια με φρούτα, καρπούς καί λουλούδια. Προχωρούσαν προς την κατεύθυνση τού ηφαιστείου. Καί τα σύννεφα χαμήλωναν, χαμήλωναν... Καί ο ήλιος να πέφτει, να πέφτει...
Οί αποστάσεις μεταξύ των χωριών δεν ήταν μικρές. Την δεύτερη μέρα αναγκαστήκαμε να κάνουμε μία απόσταση δέκα χιλιομέτρων. Στόχος μας ήταν να φτάσουμε στο χωριό Τρούνιαν, ένα απομονωμένο πολιτισμικά χωριό των Μπάλι Άγκα. Εδώ τα έθιμα πού ακολουθούν είναι ακόμη πιό αυστηρά καί δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στο Μπαλί. Τα πιό αξιοπερίεργα είναι τα ταφικά τους έθιμα καί το κοιμητήρι τους αποτελεί το βασικότερο αξιοθέατο, προσβάσιμο μόνο με πλοιάριο.
Στο χωριό φτάσαμε αλλά στο κοιμητήρι δεν πήγαμε. Κάτι μας εκνεύρισε το υπέρογκο ποσό πού μας ζήτησαν γιά την βάρκα καί άρχισαν μετά τα παζάρια, κάτι η κούραση καί η σκέψη της επιστροφής, αποφασίσαμε να μην το επισκεφθούμε.
Δε βαριέσαι. Είδαμε τελετή καύσης, σαρκοφάγους, νεκροταφείο. Δεν είναι καί γιά χόρταση....
Συνεχίζεται...
Στην διαδρομή μας προς το ηφαίστειο, κάναμε μία στάση στον ιερό ναό πηγής Πούρα Τίρτα Εμπουλ. Εδώ στις λιμνούλες , οί πιστοί κάνουν προσφορές καί πέφτουν στο αγιασμένο νερό. Σταματούν μπροστά σε κάθε κρήνη καί προσεύχονται.
Το αξιοπερίεργο είναι ότι είδαμε καί «δυτικούς» να κάνουν αυτή την ιεροτελεστία.
Συνεχίσαμε προς το Γκούνουνγκ Μπάτουρ το πιό ενεργό ηφαίστειο τού Μπαλί. Τα τελευταία διακόσια χρόνια έχει προκαλέσει περισσότερες από είκοσι μεγάλες εκρήξεις, με μεγαλύτερη αυτή τού 1917. Περισσότεροι από 1000 άνθρωποι σκοτώθηκαν καί 2000 ναοί καταστράφηκαν. Η ροή της λάβας έχει καταστρέψει την όποια βλάστηση καί τα σημάδια της είναι ακόμα ορατά, δημιουργώντας ένα παράξενο καί εντυπωσιακό τοπίο.
Γιά την ανάβαση στο ηφαίστειο καί τούς τέσσερις κρατήρες, οργανώνονται πολλές πεζοπορικές εκδρομές, οί οποίες ξεκινούν χαράματα.
Στα πόδια του χρυσίζει η λίμνη Μπάτουρ, βασική πηγή άρδευσης των καλλιεργειών τού κεντρικού καί ανατολικού Μπαλί, μέσω ενός συστήματος υπόγειων πηγών.
Στην «κορδέλλα» πού σχηματίζει το φρύδι της καλντέρας θα δείτε τρία χωριουδάκια: το Κινταμάνι, το Πενελόκαν καί το Μπάτουρ. Καί τα τρία προσφέρουν θέα στο ηφαίστειο, πού προκαλεί δέος.
Εδώ επάνω, στο χείλος της καλντέρας, δεσπόζει ο Πούρα Ούλουν Ντάνου Μπάτουρ, ένας από τούς σημαντικότερους ναούς στο Μπαλί. Η έκρηξη τού 1917 άφησε αλώβητο τον ναό. Η λάβα, γιά ένα ανεξήγητο λόγο, σταμάτησε έξω από τα τείχη του.
Εδώ λατρεύεται η Ιντα Μπετάρι Ντέβι Ούλουν Ντάνου, θεά της λίμνης Μπάτουρ. Θα δείτε πολλούς πιστούς να φέρνουν προσφορές από φρούτα καί λουλούδια.
Η επίσκεψη στον ναό αξίζει καί μόνο γιά την θέα πού προσφέρει προς το ηφαίστειο (πίσω από τον ναό θα ακολουθήσετε ένα μικρό χωματόδρομο).
Πέραν τούτου, στον ναό θα δείτε εξαίσιες πύλες με χρυσοβαμμένες πόρτες καί υπέροχα ανάγλυφα.
Συνεχίσαμε προς την λίμνη, όπου το νέο μας κατάλυμα. Εδώ θα είχαμε τρείς διανυκτερεύσεις.
Την έκφραση «από δήμαρχος, κλητήρας» την ξέρετε? Ετσι νοιώσαμε όταν είδαμε το μικρό παραδοσιακό -υποτίθεται- ξενοδοχείο.
Αλλά η περιοχή δεν έχει πολλές επιλογές γιά διαμονή. Το χειρότερο, δεν έχει τρόπο να μετακινηθείς. Ευτυχώς πού κανονίσαμε με τον καλό μας Γιάνος, να έρθει να μας πάρει την τελευταία μέρα.
Συμβουλή: Αν δεν σκοπεύετε να κάνετε πρωϊνή ανάβαση στο ηφαίστειο ή δεν έχετε έντονο ενδιαφέρον γιά την αγροτική ζωή τού Μπαλί, δεν υφίσταται λόγος να διανυκτερεύσετε στην περιοχή, ιδίως αν δεν έχετε δικό σας μεταφορικό μέσον. Μία ημερήσια εκδρομή σας καλύπτει.
Οί δύο επόμενες μέρες πέρασαν με πεζοπορίες στα χωριά γύρω από την λίμνη. Μας δόθηκε η ευκαιρία να δούμε το αυθεντικό Μπαλί σε όλο του το μεγαλείο καί σε όλη του την φτώχια.
Χωριά με πλινθόκτιστα σπίτια, ψαράδες να απλώνουν τα δίχτυα τους στα νερά της λίμνης, καλλιέργειες πού δεν είχαμε δεί στο υπόλοιπο Μπαλί, όπως ντομάτες, κρεμμύδια, ακόμη καί κατιφέδες, μικρές στάνες με βοοειδή καί χοίρους, δέντρα παπάγιας, χωρικούς επί τώ έργω, γυναίκες καί παιδιά να λούζονται στα νερά της λίμνης καί όλα αυτά μέσα σε μιά απίστευτη φύση.
Η λίμνη «στριμωγμένη» ανάμεσα στο επιβλητικό γυμνό τοπίο τού ηφαιστείου από την μιά μεριά καί από την άλλη να ορθώνεται το καταπράσινο Γκούνουνγκ Αμπαγκ.
Τα ηλιοβασιλέματα εδώ ήταν ονειρεμένα. Το ηφαίστειο καί το βουνό χάνονταν μέσα στα σύννεφα πού κατέβαιναν σχεδόν μέχρι την λίμνη, ο ήλιος να βουτά στα νερά της καί να την κάνει κατακόκκινη, δίνοντας μιά μαγική, μιά απόκοσμη εικόνα.
Σε μιά τέτοια στιγμή είχαμε την ευκαιρία να δούμε μία τοπική θρησκευτική τελετή. Παρακολουθήσαμε την έξοδό τους από τον ναό. Μιά ατέλειωτη πομπή ανθρώπων, ντυμένοι με τα παραδοσιακα τους. Μπροστά οί μουσικοί με τα όργανα, πίσω οί άντρες με τα παιδιά καί τέλος οί γυναίκες με τις προσφορές στο κεφάλι. Πολύχρωμα καλάθια με φρούτα, καρπούς καί λουλούδια. Προχωρούσαν προς την κατεύθυνση τού ηφαιστείου. Καί τα σύννεφα χαμήλωναν, χαμήλωναν... Καί ο ήλιος να πέφτει, να πέφτει...
Οί αποστάσεις μεταξύ των χωριών δεν ήταν μικρές. Την δεύτερη μέρα αναγκαστήκαμε να κάνουμε μία απόσταση δέκα χιλιομέτρων. Στόχος μας ήταν να φτάσουμε στο χωριό Τρούνιαν, ένα απομονωμένο πολιτισμικά χωριό των Μπάλι Άγκα. Εδώ τα έθιμα πού ακολουθούν είναι ακόμη πιό αυστηρά καί δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στο Μπαλί. Τα πιό αξιοπερίεργα είναι τα ταφικά τους έθιμα καί το κοιμητήρι τους αποτελεί το βασικότερο αξιοθέατο, προσβάσιμο μόνο με πλοιάριο.
Στο χωριό φτάσαμε αλλά στο κοιμητήρι δεν πήγαμε. Κάτι μας εκνεύρισε το υπέρογκο ποσό πού μας ζήτησαν γιά την βάρκα καί άρχισαν μετά τα παζάρια, κάτι η κούραση καί η σκέψη της επιστροφής, αποφασίσαμε να μην το επισκεφθούμε.
Δε βαριέσαι. Είδαμε τελετή καύσης, σαρκοφάγους, νεκροταφείο. Δεν είναι καί γιά χόρταση....
Συνεχίζεται...