Λίμνες Βόρειου Μπαλί ( Μπράταν-Μπούγιαν-Ταμπλίνγκαν) , Βοτανικοί Κήποι Εκα Κάρια, Φυτεία καφέ.
Προς τις λίμνες τού Βόρειου Μπαλί μας πήγε ο δρόμος μας σήμερα. Οί τρείς αυτές ηφαιστειακές λίμνες βρίσκονται σε υψόμετρο περίπου 1200 - 1250 μέτρα ,ανάμεσα σε δάση καί πυκνή βλάστηση.
Πρώτη μας στάση στη λίμνη Μπράταν. Εδώ νοικιάσαμε μία βάρκα γιά να κάνουμε τον γύρω της λίμνης (η τιμή περίπου 20 ευρώ το άτομο), μιά θαλάσσια βόλτα περίπου μισής ώρας, πού μας έδωσε την ευκαιρία να δούμε όλη την πυκνή βλάστηση πού «πνίγει» την περιοχή, τις κορυφές των βουνών Γκούνουνγκ Πούντσακ Μάνγκου καί Γκούνουνγκ Τσάτουρ μέσα στα σύννεφα, τα μικρά χωριουδάκια γύρω από την λίμνη καί κυρίως τον υδάτινο ναό Πούρα Ούλουν Ντάνου Μπράτουν.
Ο «καπετάνιος» πλήρως οργανωμένος. Εβγαλε κάποια στιγμή μία επαγγελματική φωτογραφική μηχανή καί μας έβγαζε φωτογραφίες . Στην επιστροφή, μέχρι να πιούμε ένα αναψυκτικό, τις είχε εμφανίσει κιόλας. Πληρώσαμε περίπου 5 ευρώ.
Πολύ κοντά στην λίμνη είναι ο βοτανικός κήπος Εκα Κάρια, μία τεράστια έκταση πού χρειάζεσαι αυτοκίνητο γιά να το διασχίσεις. Εδώ υπάρχει ένα θερμοκήπιο με 320 είδη ορχιδέας. Δεν ξέρω αν η εποχή πού πήγαμε δεν ήταν η εποχή της ανθοφορίας, πάντως ήταν κατώτερο των προσδοκιών μας. Το ίδιο συνέβη καί στο άλλο θερμοκήπιο με τούς κάκτους: περιορισμένες ποικιλίες. Εκείνο πού μας ενθουσίασε ήταν η βόλτα με το αυτοκίνητο μέσα στον κήπο καί κυρίως το τμήμα με τα μπαμπού.
Επιστρέψαμε στην λίμνη Μπράταν γιά να επισκεφθούμε, από ξηράς πιά, τον Πούρα Ούλουν Ντάνου Μπράτουν. Είναι η πιό γνωστή εικόνα τού Μπαλί καί βρίσκεται σε όλα τα διαφημιστικά φυλλάδια. Χτισμένος τον 17ο αιώνα σε ένα νησάκι της λίμνης, είναι αφιερωμένος στη θεά της λίμνης Ντέβι Ντάνου. Το πιό εντυπωσιακό είναι το 11 επιπέδων μέρου. Οί μεγάλοι κήποι με λουλούδια πού το πλαισιώνουν, η θέα της λίμνης καί των βουνών, δημιουργούν μία ονειρική εικόνα.
Διάλλειμα γιά φαγητό σε εστιατόριο με θέα την λίμνη καί συνεχίσαμε γιά τις άλλες δύο λίμνες. Καθ’ οδόν σταματήσαμε σε ένα σημείο όπου είχε πολλά μαϊμουδάκια. Τα κεράσαμε μπανάνες καί φυστίκια καί συνεχίσαμε.
Οί δύο επόμενες λίμνες, Μπούγιαν καί Ταμπλίνγκαν, ήταν κάποτε μία λίμνη αλλά διαχωρίστηκε από μία κατολίσθηση. Περιβάλλονται δε από τροπικά δάση βροχής όπου ζούν πολλά είδη πουλιών.
Ακολουθήσαμε την ορεινή διαδρομή καί σταματήσαμε στο σημείο όπου χωρίζουν οί δύο λίμνες, έχοντας μία πανοραμική εικόνα καί των δύο.
Κοιτάζοντάς τες από ψηλά βλέπεις τα δάση να κατεβαίνουν μέχρι τις όχθες των λιμνών.
Από εδώ, γιά όποιον ενδιαφέρεται, ξεκινούν πολλά μονοπάτια πεζοπορίας προς τις λίμνες καί το τροπικό δάσος βροχής.
Στον δρόμο της επιστροφής σταματήσαμε σε μία φυτεία καφέ καί κακάο.
Εδώ είδαμε πολλές ποικιλίες καφέ , μας άφησαν να καβουρδίσουμε καφέ με τον παραδοσιακό χειροκίνητο τρόπο καί εδώ ανακαλύψαμε ότι το κακάο είναι φρούτο. Ενας καρπός σαν μακρόστενο πεπόνι, μας το σπάσανε πάνω στον κορμό καί το δοκιμάσαμε, όπως δοκιμάσαμε καί καφέ. Περίεργες γεύσεις, ωραίες μυρωδιές, κάποιες ποικιλίες αναμεμειγμένες με άλλα στοιχεία, όπως βανίλια καί τοπικά μπαχαρικά.
Σε κάποια κλουβιά είδαμε κάτι περίεργα ζώα, σαν γάτες. Μας πληροφόρησαν ότι πρόκειται γιά μία ινδονησιακή ράτσα αγριόγατας πού λέγεται civet.
Τί δουλειά έχουν οί αγριόγατες σε μιά φυτεία καφέ? Αναρωτηθήκαμε.
Η απάντηση μας άφησε άφωνες. Τις χρησιμοποιούν γιά την παραγωγή της πιό περιζήτητης καί ακριβότερης ποικιλία καφέ τού κόσμου: τον coffe luwak.
Θα σας κόψω την φόρα αν σας πω ότι στοιχίζει από 100 έως 600 δολλάρια το κιλό? Όχι?
Να σας πώ τότε τον τρόπο παραγωγής.
Ταίζουν τις αγριόγατες με άγουρους κόκκους καφέ οί οποίοι θα υποστούν κάποιου είδους ζύμωσης στο πεπτικό της σύστημα, θα συρρικνωθούν καί θα αποβληθούν με τα περιττώματα. Αυτά τα συλλέγουν καί με ειδική επεξεργασία κάνουν αυτόν τον καφέ!!!!!
Ψωνίσαμε το κάτι τις μας καί αποχωρήσαμε.
Προς τις λίμνες τού Βόρειου Μπαλί μας πήγε ο δρόμος μας σήμερα. Οί τρείς αυτές ηφαιστειακές λίμνες βρίσκονται σε υψόμετρο περίπου 1200 - 1250 μέτρα ,ανάμεσα σε δάση καί πυκνή βλάστηση.
Πρώτη μας στάση στη λίμνη Μπράταν. Εδώ νοικιάσαμε μία βάρκα γιά να κάνουμε τον γύρω της λίμνης (η τιμή περίπου 20 ευρώ το άτομο), μιά θαλάσσια βόλτα περίπου μισής ώρας, πού μας έδωσε την ευκαιρία να δούμε όλη την πυκνή βλάστηση πού «πνίγει» την περιοχή, τις κορυφές των βουνών Γκούνουνγκ Πούντσακ Μάνγκου καί Γκούνουνγκ Τσάτουρ μέσα στα σύννεφα, τα μικρά χωριουδάκια γύρω από την λίμνη καί κυρίως τον υδάτινο ναό Πούρα Ούλουν Ντάνου Μπράτουν.
Ο «καπετάνιος» πλήρως οργανωμένος. Εβγαλε κάποια στιγμή μία επαγγελματική φωτογραφική μηχανή καί μας έβγαζε φωτογραφίες . Στην επιστροφή, μέχρι να πιούμε ένα αναψυκτικό, τις είχε εμφανίσει κιόλας. Πληρώσαμε περίπου 5 ευρώ.
Πολύ κοντά στην λίμνη είναι ο βοτανικός κήπος Εκα Κάρια, μία τεράστια έκταση πού χρειάζεσαι αυτοκίνητο γιά να το διασχίσεις. Εδώ υπάρχει ένα θερμοκήπιο με 320 είδη ορχιδέας. Δεν ξέρω αν η εποχή πού πήγαμε δεν ήταν η εποχή της ανθοφορίας, πάντως ήταν κατώτερο των προσδοκιών μας. Το ίδιο συνέβη καί στο άλλο θερμοκήπιο με τούς κάκτους: περιορισμένες ποικιλίες. Εκείνο πού μας ενθουσίασε ήταν η βόλτα με το αυτοκίνητο μέσα στον κήπο καί κυρίως το τμήμα με τα μπαμπού.
Επιστρέψαμε στην λίμνη Μπράταν γιά να επισκεφθούμε, από ξηράς πιά, τον Πούρα Ούλουν Ντάνου Μπράτουν. Είναι η πιό γνωστή εικόνα τού Μπαλί καί βρίσκεται σε όλα τα διαφημιστικά φυλλάδια. Χτισμένος τον 17ο αιώνα σε ένα νησάκι της λίμνης, είναι αφιερωμένος στη θεά της λίμνης Ντέβι Ντάνου. Το πιό εντυπωσιακό είναι το 11 επιπέδων μέρου. Οί μεγάλοι κήποι με λουλούδια πού το πλαισιώνουν, η θέα της λίμνης καί των βουνών, δημιουργούν μία ονειρική εικόνα.
Διάλλειμα γιά φαγητό σε εστιατόριο με θέα την λίμνη καί συνεχίσαμε γιά τις άλλες δύο λίμνες. Καθ’ οδόν σταματήσαμε σε ένα σημείο όπου είχε πολλά μαϊμουδάκια. Τα κεράσαμε μπανάνες καί φυστίκια καί συνεχίσαμε.
Οί δύο επόμενες λίμνες, Μπούγιαν καί Ταμπλίνγκαν, ήταν κάποτε μία λίμνη αλλά διαχωρίστηκε από μία κατολίσθηση. Περιβάλλονται δε από τροπικά δάση βροχής όπου ζούν πολλά είδη πουλιών.
Ακολουθήσαμε την ορεινή διαδρομή καί σταματήσαμε στο σημείο όπου χωρίζουν οί δύο λίμνες, έχοντας μία πανοραμική εικόνα καί των δύο.
Κοιτάζοντάς τες από ψηλά βλέπεις τα δάση να κατεβαίνουν μέχρι τις όχθες των λιμνών.
Από εδώ, γιά όποιον ενδιαφέρεται, ξεκινούν πολλά μονοπάτια πεζοπορίας προς τις λίμνες καί το τροπικό δάσος βροχής.
Στον δρόμο της επιστροφής σταματήσαμε σε μία φυτεία καφέ καί κακάο.
Εδώ είδαμε πολλές ποικιλίες καφέ , μας άφησαν να καβουρδίσουμε καφέ με τον παραδοσιακό χειροκίνητο τρόπο καί εδώ ανακαλύψαμε ότι το κακάο είναι φρούτο. Ενας καρπός σαν μακρόστενο πεπόνι, μας το σπάσανε πάνω στον κορμό καί το δοκιμάσαμε, όπως δοκιμάσαμε καί καφέ. Περίεργες γεύσεις, ωραίες μυρωδιές, κάποιες ποικιλίες αναμεμειγμένες με άλλα στοιχεία, όπως βανίλια καί τοπικά μπαχαρικά.
Σε κάποια κλουβιά είδαμε κάτι περίεργα ζώα, σαν γάτες. Μας πληροφόρησαν ότι πρόκειται γιά μία ινδονησιακή ράτσα αγριόγατας πού λέγεται civet.
Τί δουλειά έχουν οί αγριόγατες σε μιά φυτεία καφέ? Αναρωτηθήκαμε.
Η απάντηση μας άφησε άφωνες. Τις χρησιμοποιούν γιά την παραγωγή της πιό περιζήτητης καί ακριβότερης ποικιλία καφέ τού κόσμου: τον coffe luwak.
Θα σας κόψω την φόρα αν σας πω ότι στοιχίζει από 100 έως 600 δολλάρια το κιλό? Όχι?
Να σας πώ τότε τον τρόπο παραγωγής.
Ταίζουν τις αγριόγατες με άγουρους κόκκους καφέ οί οποίοι θα υποστούν κάποιου είδους ζύμωσης στο πεπτικό της σύστημα, θα συρρικνωθούν καί θα αποβληθούν με τα περιττώματα. Αυτά τα συλλέγουν καί με ειδική επεξεργασία κάνουν αυτόν τον καφέ!!!!!
Ψωνίσαμε το κάτι τις μας καί αποχωρήσαμε.