Τάμαν Γκίλι - Γκόα Λάβαχ - Χωριό Τενγκάναν - Υδάτινο Παλάτι Τιρταγκάνγκα.
Εξερεύνηση στο ανατολικό Μπαλί θα κάναμε σήμερα.
Πρώτη μας επίσκεψη στο Βασιλικό Παλάτι τού Κλούνγουνγκ, το Τάμαν Γκίλι, πού μεταφράζεται ως «κήπος σε τάφρο». Κατασκευάστηκε στις αρχές τού 18ου αιώνα αλλά καταστράφηκε το 1908 κατά την Ολλανδική κατάκτηση. Το κύριο στοιχείο είναι ο Μπάλε Κάμπανγκ, ενας υπερυψωμένος ανοιχτός χώρος στην μέση της τάφρου, με περίτεχνα ζωγραφισμένα ταβάνια τού στυλ βαγιάνγκ, όπου οι φιγούρες μοιάζουν με κούκλες τού θεάτρου σκιών.
Στην οροφή τού Κέρτα Γκόσα, τόν διπλανό εκτός τάφρου χώρο, υπάρχουν 267 ζωγραφισμένες σκηνές από το ινδικό έπος Μαχαμπαράτα καί από την μυθολογία τού Μπαλινέζικου Τάντρι.
Η τάφρος είναι γεμάτη κυπρίνους καί νούφαρα καί ο κήπος γεμάτος εξωτικά φυτά.
Το 1908 στο παλάτι τού Τάμαν Γκίλι έλαβε χώρα ένα «πουπούταν» δηλ μία ομαδική τελετουργική αυτοκτονία. Διακόσια άτομα, μέλη της βασιλικής αυλής, αυτοκτόνησαν γιά να μην πέσουν στα χέρια των Ολλανδών κατακτητών.
Εξω από το Τάμαν Γκίλι, υπάρχει ένα Μνημείο αφιερωμένο στο γεγονός αυτό.
Επόμενη στάση στον παραλιακό υπέροχο ναό Γκόα Λάβαχ. Είναι ολόκληρος κατασκευασμένος από μαύρη ηφαιστειακή πέτρα καί πιστεύεται ότι είναι άνω των χιλίων ετών. Το όνομά του στην κυριολεξία μεταφράζεται ως «σπηλιά των νυχτερίδων» εξ’ αιτίας της σπηλιάς πού βρίσκεται στο πίσω μέρος τού ναού, γεμάτη με χιλιάδες καρποφάγους νυχτερίδες. Δεν επιτρέπεται η είσοδος στην σπηλιά αλλά πλησιάζεις πολύ κοντά, πράγμα πού σού επιτρέπει να τις δείς πολύ καθαρά να κρέμονται ανάποδα από τη στέγη της.
Είναι ένα πολύ περίεργο θέαμα .
Στο ναό Γκόα Λάβαχ παρατηρήσαμε γιά πρώτη φορά το σύμβολο της σβάστικας. Οχι, δεν έφτασαν εδώ τα στρατεύματα τού Χίτλερ. Αυτός ο δεξιόστροφος αγκυλωτός σταυρός (ο αριστερόστροφος ονομάζεται σωβάστικα) είναι ένα πανάρχαιο σύμβολο γιά το οποίο έχουν δοθεί πολλές ερμηνείες. Εδώ στο Μπαλί συμβολίζει την ισορροπία στην σχέση. Οι Μπαλινέζοι Ινδουϊστές πιστεύουν ότι ευτυχισμένη ζωή είναι ή ζωή πού διέπεται από τρείς ισορροπημένες σχέσεις : την σχέση τού ανθρώπου με τον Θεό, την σχέση τού ανθρώπου με τον άνθρωπο καί την σχέση τού ανθρώπου με τα υπόλοιπα πλάσματα της φύσης (ζώα καί φυτά) . Ετσι επέρχεται ευημερία καί ειρήνη. Το σύμβολο αυτό θα το δείτε πολύ συχνά σε ναούς, δημόσια κτήρια, σπίτια, ακόμη καί επιτύμβιες πλάκες. Είναι γιά καλή τύχη.
Διάλλειμα γιά φαγητό στην παραλιακή τοποθεσία Τσάντι Ντάσα, μπροστά σε μιά λίμνη με νούφαρα με λωτούς καί συνεχίσαμε γιά το χωριό Τενγκάναν στην ενδοχώρα.
Το χωριό αυτό κατοικείται από Μπάλι Αγκα, τούς «γνήσιους Μπαλινέζους», δηλ μία φυλή πού τηρεί αυστηρά τα πανάρχαια έθιμα καί τον τρόπο ζωής τού Μπαλί.
Κλεισμένο μέσα σε τείχη, είναι το πιό καλοδιατηρημένο χωριό των Μπάλι Αγκα καί είναι ανοιχτό στούς ξένους μόνο όσο κρατάει η μέρα (οπότε λάβετε το υπ’ όψιν σας).
Αφού πληρώσαμε μία είσοδο-προσφορά, μπήκαμε στο χωριό. Χωματόδρομοι, σπίτια, ναός, αποθήκες, λιθόστρωτα, όλα έχουν μείνει αναλλοίωτα εδώ καί αιώνες.
Εδώ είδαμε μερικά πολύ «ιδιαίτερα» κτίσματα:
-Το Βαντίλαν, όπου τα μέλη τού χωριού συγκεντρώνονται γιά κοινωνικές δραστηριότητες.
- Τα δημόσια λουτρά
- Το Μπάλε Πετέμου, όπου συγκεντρώνονται οί ανύμφευτοι άνδρες τού χωριού. Να αναφέρω εδώ ότι οί χωρικοί πρέπει να παίρνουν γυναίκα μόνο από το χωριό, αλλιώς είναι υποχρεωμένοι να το εγκαταλείψουν.
Στο χωριό εκτρέφονται πολλά κοκόρια πού τα εκπαιδεύουν γιά κοκορομαχίες. Τα περιορίζουν σε πλεκτά ψάθινα κλουβιά καί τα βάφουν: ροζ, πορτοκαλί, φούξια, κίτρινα...
Κάποια έσοδα έχουν από χειροτεχνήματα πού κατασκευάζουν καί πωλούν, ιδίως τα περίφημα υφαντά υφάσματα γκερίνκοϊνγκ.
Μία εξαιρετικά αδύνατη ηλικιωμένη γυναίκα μας προσκάλεσε να δούμε το σπίτι της.
Ενα δωμάτιο όλο κι’ όλο, χωμάτινο πάτωμα καί μία ξύλινη υπερυψωμένη κατασκευή πού το άνω μέρος χρησίμευε γιά κρεβάτι καί το κάτω γιά αποθήκη.
Δίπλα ένα μικρό κουζινάκι. Δύο πέτρες χρησίμευαν σαν βάση γιά το δοχείο με το νερό καί άλλες δύο σαν εστία γιά την κατσαρόλα πού έβραζε το ρύζι.
Αυτό ήταν όλο τό σπίτι. Αυτό ήταν όλο το φαγητό.
Κι’ όμως, αυτοί οί άνθρωποι είναι ήρεμοι καί χαμογελαστοί.
Μοιρολάτρες? Θρησκευτική πεποίθηση? Δεν έχουν επιλογή?
Μάλλον ποτέ δεν θα δώσω απάντηση, με τον «δυτικό» τρόπο σκέψης μου.
Αν καί τώρα πού τα γράφω, μού έρχεται στο μυαλό η φράση της δικής μας Λωξάντρας: «Τις έστι πλούσιος? Ο εν τω ολίγω αναπαυόμενος»
Ο δρόμος μας τώρα μας πήγε γιά Τιρταγκάνκα (πού σημαίνει «ιερό νερό τού Γάγγη»). Εδώ βρίσκεται το πιό καλοδιατηρημένο βασιλικό υδάτινο παλάτι τού Μπαλί. Καί όταν λέω υδάτινο, το εννοώ στην κυριολεξία. Οί κήποι γεμάτοι με λίμνες, συντριβάνια, δεξαμενές, πηγές, λουτρά, κρήνες, γέφυρες. Παντού έβλεπες το στοιχείο τού νερού.
Σε μία από τις λιμνούλες μάλιστα μπορούσες να περπατήσεις πάνω στο νερό. Πως? Μέσα στο νερό της λίμνης εχουν τοποθετήσει κολώνες σε μέγεθος πέλματος καί σε απόσταση βήματος. Ετσι περνούσες από την μία στην άλλη καί είχες την αίσθηση ότι βάδιζες πάνω στο νερό, ανάμεσα στα αγάλματα καί πάνω στα νούφαρα καί τούς λωτούς.
Η απόλυτη φτώχεια καί η απόλυτη χλιδή, λίγα χιλιόμετρα το ένα από το άλλο.
Το Μπαλί των αντιθέσεων...
Συνεχίζεται...
Εξερεύνηση στο ανατολικό Μπαλί θα κάναμε σήμερα.
Πρώτη μας επίσκεψη στο Βασιλικό Παλάτι τού Κλούνγουνγκ, το Τάμαν Γκίλι, πού μεταφράζεται ως «κήπος σε τάφρο». Κατασκευάστηκε στις αρχές τού 18ου αιώνα αλλά καταστράφηκε το 1908 κατά την Ολλανδική κατάκτηση. Το κύριο στοιχείο είναι ο Μπάλε Κάμπανγκ, ενας υπερυψωμένος ανοιχτός χώρος στην μέση της τάφρου, με περίτεχνα ζωγραφισμένα ταβάνια τού στυλ βαγιάνγκ, όπου οι φιγούρες μοιάζουν με κούκλες τού θεάτρου σκιών.
Στην οροφή τού Κέρτα Γκόσα, τόν διπλανό εκτός τάφρου χώρο, υπάρχουν 267 ζωγραφισμένες σκηνές από το ινδικό έπος Μαχαμπαράτα καί από την μυθολογία τού Μπαλινέζικου Τάντρι.
Η τάφρος είναι γεμάτη κυπρίνους καί νούφαρα καί ο κήπος γεμάτος εξωτικά φυτά.
Το 1908 στο παλάτι τού Τάμαν Γκίλι έλαβε χώρα ένα «πουπούταν» δηλ μία ομαδική τελετουργική αυτοκτονία. Διακόσια άτομα, μέλη της βασιλικής αυλής, αυτοκτόνησαν γιά να μην πέσουν στα χέρια των Ολλανδών κατακτητών.
Εξω από το Τάμαν Γκίλι, υπάρχει ένα Μνημείο αφιερωμένο στο γεγονός αυτό.
Επόμενη στάση στον παραλιακό υπέροχο ναό Γκόα Λάβαχ. Είναι ολόκληρος κατασκευασμένος από μαύρη ηφαιστειακή πέτρα καί πιστεύεται ότι είναι άνω των χιλίων ετών. Το όνομά του στην κυριολεξία μεταφράζεται ως «σπηλιά των νυχτερίδων» εξ’ αιτίας της σπηλιάς πού βρίσκεται στο πίσω μέρος τού ναού, γεμάτη με χιλιάδες καρποφάγους νυχτερίδες. Δεν επιτρέπεται η είσοδος στην σπηλιά αλλά πλησιάζεις πολύ κοντά, πράγμα πού σού επιτρέπει να τις δείς πολύ καθαρά να κρέμονται ανάποδα από τη στέγη της.
Είναι ένα πολύ περίεργο θέαμα .
Στο ναό Γκόα Λάβαχ παρατηρήσαμε γιά πρώτη φορά το σύμβολο της σβάστικας. Οχι, δεν έφτασαν εδώ τα στρατεύματα τού Χίτλερ. Αυτός ο δεξιόστροφος αγκυλωτός σταυρός (ο αριστερόστροφος ονομάζεται σωβάστικα) είναι ένα πανάρχαιο σύμβολο γιά το οποίο έχουν δοθεί πολλές ερμηνείες. Εδώ στο Μπαλί συμβολίζει την ισορροπία στην σχέση. Οι Μπαλινέζοι Ινδουϊστές πιστεύουν ότι ευτυχισμένη ζωή είναι ή ζωή πού διέπεται από τρείς ισορροπημένες σχέσεις : την σχέση τού ανθρώπου με τον Θεό, την σχέση τού ανθρώπου με τον άνθρωπο καί την σχέση τού ανθρώπου με τα υπόλοιπα πλάσματα της φύσης (ζώα καί φυτά) . Ετσι επέρχεται ευημερία καί ειρήνη. Το σύμβολο αυτό θα το δείτε πολύ συχνά σε ναούς, δημόσια κτήρια, σπίτια, ακόμη καί επιτύμβιες πλάκες. Είναι γιά καλή τύχη.
Διάλλειμα γιά φαγητό στην παραλιακή τοποθεσία Τσάντι Ντάσα, μπροστά σε μιά λίμνη με νούφαρα με λωτούς καί συνεχίσαμε γιά το χωριό Τενγκάναν στην ενδοχώρα.
Το χωριό αυτό κατοικείται από Μπάλι Αγκα, τούς «γνήσιους Μπαλινέζους», δηλ μία φυλή πού τηρεί αυστηρά τα πανάρχαια έθιμα καί τον τρόπο ζωής τού Μπαλί.
Κλεισμένο μέσα σε τείχη, είναι το πιό καλοδιατηρημένο χωριό των Μπάλι Αγκα καί είναι ανοιχτό στούς ξένους μόνο όσο κρατάει η μέρα (οπότε λάβετε το υπ’ όψιν σας).
Αφού πληρώσαμε μία είσοδο-προσφορά, μπήκαμε στο χωριό. Χωματόδρομοι, σπίτια, ναός, αποθήκες, λιθόστρωτα, όλα έχουν μείνει αναλλοίωτα εδώ καί αιώνες.
Εδώ είδαμε μερικά πολύ «ιδιαίτερα» κτίσματα:
-Το Βαντίλαν, όπου τα μέλη τού χωριού συγκεντρώνονται γιά κοινωνικές δραστηριότητες.
- Τα δημόσια λουτρά
- Το Μπάλε Πετέμου, όπου συγκεντρώνονται οί ανύμφευτοι άνδρες τού χωριού. Να αναφέρω εδώ ότι οί χωρικοί πρέπει να παίρνουν γυναίκα μόνο από το χωριό, αλλιώς είναι υποχρεωμένοι να το εγκαταλείψουν.
Στο χωριό εκτρέφονται πολλά κοκόρια πού τα εκπαιδεύουν γιά κοκορομαχίες. Τα περιορίζουν σε πλεκτά ψάθινα κλουβιά καί τα βάφουν: ροζ, πορτοκαλί, φούξια, κίτρινα...
Κάποια έσοδα έχουν από χειροτεχνήματα πού κατασκευάζουν καί πωλούν, ιδίως τα περίφημα υφαντά υφάσματα γκερίνκοϊνγκ.
Μία εξαιρετικά αδύνατη ηλικιωμένη γυναίκα μας προσκάλεσε να δούμε το σπίτι της.
Ενα δωμάτιο όλο κι’ όλο, χωμάτινο πάτωμα καί μία ξύλινη υπερυψωμένη κατασκευή πού το άνω μέρος χρησίμευε γιά κρεβάτι καί το κάτω γιά αποθήκη.
Δίπλα ένα μικρό κουζινάκι. Δύο πέτρες χρησίμευαν σαν βάση γιά το δοχείο με το νερό καί άλλες δύο σαν εστία γιά την κατσαρόλα πού έβραζε το ρύζι.
Αυτό ήταν όλο τό σπίτι. Αυτό ήταν όλο το φαγητό.
Κι’ όμως, αυτοί οί άνθρωποι είναι ήρεμοι καί χαμογελαστοί.
Μοιρολάτρες? Θρησκευτική πεποίθηση? Δεν έχουν επιλογή?
Μάλλον ποτέ δεν θα δώσω απάντηση, με τον «δυτικό» τρόπο σκέψης μου.
Αν καί τώρα πού τα γράφω, μού έρχεται στο μυαλό η φράση της δικής μας Λωξάντρας: «Τις έστι πλούσιος? Ο εν τω ολίγω αναπαυόμενος»
Ο δρόμος μας τώρα μας πήγε γιά Τιρταγκάνκα (πού σημαίνει «ιερό νερό τού Γάγγη»). Εδώ βρίσκεται το πιό καλοδιατηρημένο βασιλικό υδάτινο παλάτι τού Μπαλί. Καί όταν λέω υδάτινο, το εννοώ στην κυριολεξία. Οί κήποι γεμάτοι με λίμνες, συντριβάνια, δεξαμενές, πηγές, λουτρά, κρήνες, γέφυρες. Παντού έβλεπες το στοιχείο τού νερού.
Σε μία από τις λιμνούλες μάλιστα μπορούσες να περπατήσεις πάνω στο νερό. Πως? Μέσα στο νερό της λίμνης εχουν τοποθετήσει κολώνες σε μέγεθος πέλματος καί σε απόσταση βήματος. Ετσι περνούσες από την μία στην άλλη καί είχες την αίσθηση ότι βάδιζες πάνω στο νερό, ανάμεσα στα αγάλματα καί πάνω στα νούφαρα καί τούς λωτούς.
Η απόλυτη φτώχεια καί η απόλυτη χλιδή, λίγα χιλιόμετρα το ένα από το άλλο.
Το Μπαλί των αντιθέσεων...
Συνεχίζεται...