Αιθιοπία ΑΙΘΙΟΠΙΑ...

[LULLU]

Το βραδυ χαλαρο ηρεμο συντροφια με τη φωνη και χορευτικη παρουσια μια αφρικανης πολυταλαντης καλλιτεχνιδος που τα λυκνισματα της ειχαν ξεσηκωσει το ανδρικο πληθυσμο του ξενοδοχειου . Ανακαλυψαμε οτι και εδω εχουν το έθιμο της μετωποκωλισης με αρκετη δοση σιέλου του μπαξις οπως συμβαινει και στους παραδοσιακους καλους(πλουσιους) γαμους...Εξω απο τη αιθουσα απλωνεται το σκοταδι και ετσι που ειναι χτισμενο ψηλα το ξενοδοχειο , βλεπεις απο τη βεραντα τη πολη να κοιμαται ....
. Το ξημερωμα και η εορτη της 8 Νοεμβρη , μου θυμησε ενα χαμενο φιλο ...κλεινει χρονος αλλα σαν να μην εφυγε , να μην εγινε,,... ,,. Στη βεραντα απο ενωρις με ενα μαυρο σκετο δυνατο καφε και το σημειωματαριο αγκαλια να γεμιζω τις σελιδες του να μεταφερω τις εικονες που βλεπω....
Ξυπνησαν και οι αλλοι και οπως συμβαινει παντα μετα τα πρωτα χωρατα ξεκιναμε για ξεναγηση..,..για πεζοπορια..
Ενας ανηφορικος χωματενιος γεματος πετρες δρομος μας οδηγει στο μοναστηρι και στη εκκλησια Kwesbwan . που οφειλει τη ιδρυση της στη πριγκιπισα Μewtenab( που θα πει τη ομορφια!) τη δευτερη γυναικα του βασιλια Bakaffa,που μολις την ειδε σε μια εκστρατια του επαθε κοινως , τη πλακα του και αρον αρον , οχι πως δεν ηθελε και αυτη δηλαδη, εκανε τα στραβα ματια για τη κακοκομμενη μυτη θυμα μιας αιχμαλοσιας του βασιλια , εκλεισε τα ματια και ειπε το.. i do... βασιλειας ειναι αυτος ..., ειπαμε...
Απο εκει ευτυχως η κατηφορα αυτη τη φορα μας οδηγει στα λουτρα του Fasilada αυτοκρατορα . που βρισκονται σε μια αποσταση 2 χιλιομετρων απο τη πολη. Μια εκταση παραλληλογραμη ξεσκεπη περιφραγμενη απο ενα υψηλο πετρινο τοιχο και με ενα μικροο αλλα βολικο πυργισκο απο οπου φανταζομαι θα μπορουσαν να κανουν ματι τους λουομενους
Για δροσια ειχαν τη ολοπρασινη ομπρελλα πανυψηλων δενδρων και για καθισματα κωτρωνες που αφθονουν στη περιοχη...Μια φορα το χρονο τα λουτρα γεμιζουν απο νερο και κοσμο για τη γιορτη Timkat αλλα δεν γνωριζω αν γινονται και κολυμβητικοι αγωνες..
...Παλι στο αεροδρομιο παλι σε ενα μολις μεγαλυτερο αεροπλανο να πεταμε για τη πολη που δεν ειναι στα 7 θαυματα του κοσμου,αν και θα μπορουσε να ειναι το 8ο , ειναι ομως σιγουρα ενας ιερος τοπος ορθοδοξιας, τη Lalibela. Η πόλη με τους 10000 κατοικους απο τους οποιους οι πανω απο 1000 εινι ιερεις,πηρε το ονομα της απο το βασιλια Lalibela τον 12 ον αιωνα.
H πτηση δε κρατησε πολυ ισα ισα μιση ωριτσα,αλλα ηταν αρκετη για να δουμε και να μπουμε στο κλιμα της ξηρασιας, στη θεα του σκληρου αγονου τοπιου και της βασιλισσας σκονης.... και καλυβες λασπης και τσιγκου, λασπης και χορτων, λασπης και περιτωματων παντου, οπως παντου πετρα και σκονη που διεισδυει παντου ακομη και στη ψυχη σου. Ενα τοπιο μονοτονο ,θλιβερο, τραχύ τελειος συνδιασμος με τα γυμνα μαυρα και ενος περιεργου μωβ χρωματος βουνα..
Το ξενοδοχειο αλλο ενα της σειρας Ghino Hotel που ειναι υπο κρατικη μεριμνα , σου δινει μια ανασα δροσιας και ανακούφισης...
Η απογευματινη ξεναγηση θα επικεντρωθει στη ανατολικη πλευρα της πολης οπου ειναι οι 11 σμιλεμενες εκκλησιες... Η ιστορια λοιπον λεει τα εξης. Ο βασιλιας Lalibela ειχετον διακαη ποθο ν δημιουργήσει μια νέα Ιερουσαλημ εδω για να μπορουν οι πιστοι ορθοδοξοι που δεν μπορουσαν να επισκεφτουν τους Αγιους Τοπους ,να προσευχονται και να προσκηνουν., αλλα και για να μπει στο ματι της αντιζηλου δυναμικης πολης Αξωμης. Για το λογο αυτο πηγε ο ιδιος στους Αγιους Τοπους να δει και να παρει δειγματα απο του τοπους λατρειας, αλλα οταν επεστρεψε δεν αντεγραψε, αλλα δημιουργησε κατι που δεν μπορουσε παρα να ειναι μοναδικο.., . .Και πραγματι..Εδω οι εκκλησιες δεν χτιστηκαν αλλα
σκαφτηκααν.. Καθε μια απο τις 11 σκαφτηκε σε μονοκομματο βραχο, μετ βαφτηκε στο εξωτερικο και μετα ασχοληθηκαν με τον εσωτερικο διακοσμο..Ενα αρχιτεκτονικο θαυμα μοναδικης και απιστευτης ομορφιας , τοσο απιστευτης που οταν την αντικρυσε και ο πρωτος ευρωπαιος , πορτογαλος υπηκοος το 1520 , διστασε αρχικα να περιγραψει τι ειδε με καθε λεπτομερεια γιατι ηταν σιγουρος οτι θα τον ελεγαν τρελο και ψευτη...
...Για το θαυμα αυτο , χρειαστηκαν 23 χρονια σκληρης δουλειας και 40.000 χιλιαδες εργατες. Η ιστορια λεει εδω οτι βοηθησαν και χιλιαδες αγγελοι που αφηναν την ουρανια κατοικια και ιδιοτητας του το βραδυ, κατεβαιναν εδω και σκαλιζαν ολη νυχτα τις εκκλησιες. Λενε οτι οση δουλεια εβγαζαν την ημερα και οι 40 χιλιαδες,διολασια εβγαζαν οι αγγελοι στη νυχτερινη βαρδια και αυτο για να μην απογοητευτουν απο τη σκληρη δουλεια και παρατησουν αυτο το δημιουργημα που αρεσε τοσο πολυ και στους κατοικους του ουρανου..Ανοιγονται μπροστα μας δηλαδη απο κατω μας, μια υπογεια πολη απο εκκλησιες που επικοινωνουν μεταξυ τους με συραγγες και διαβασεις και στοες. Πρωτη και καλυτερη και πολυφωτογραφημενη η εκκλησια του Αγιου Γεωργιου....

Η εκκλησια του Αγιου Γεωργιου...


Μια αλλη πλευρα της εκκλησιας... δυστυχως οι φωτο ειναι μικρες και οχι δικες μου γιατι το 2002 δεν ειχα κομη ψηφιακη μηχανη, μολις σκαναρω καποιες σε ψηφιακη μορφη θα τις αναρτησω.. Το ταξιδι το εφτιαξε ο ΚΑΝΟΝ με το τοπικο GALAXY που μεχρι το Νοεμβρη υπηρχε γιατι εκανα το ιδιο ταξιδι σε φιλους και βρηκα το ιδιο πρακτορειο...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 6
• 7
• 8
• 9
• 10
• …

  Go to chapter

  Go
• 17

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 8 of 17

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[renata]

χονολουλού μου γράφε να μαθαίνομε ..υπέροχη ιστορία!!

 

[ΕΡΣΗ]

Περιμενω με ανυπομονησια τη συνεχεια

 

[xenos]

Πολυ δυναμικη η εισοδος σου στο φορουμ.
Χαιρομαι που μοιραζεσαι μαζι μας τις εμπειριες σου απο αυτους τους δυσκολους προορισμους.

 

[LULLU]

Και το ταξίδι αρχίζει.. , για την ακρίβεια οι προετοιμασίες άρχισαν ένα χρόνο πριν στη Χιλή…,ναι στη Χιλή … έχουμε αυτή τη λόξα εμείς στη παρέα μας… ενώ βρισκόμαστε σε ταξίδι πέφτουν οι προτάσεις , οι ενστάσεις τα προγράμματα για το επόμενο..
Έτσι λοιπόν και για αυτό, γεννήθηκε στη διαδρομή ανάμεσα στο παγετώνα grey και τη έρημο Atacama.. και ακριβώς μετά από ένα χρόνο πάντα Νοέμβρη μήνα για να έχουμε εμείς οι εργαζόμενοι του ευρύτερου δημόσιου τομέα άδεια 30 εργάσιμων ημερών, βρισκόμαστε νύχτα στο Ελ. Βενιζέλος καθηλωμένοι 6 ώρες , για τη ακρίβεια ξαπλωμένοι πάνω στα καινούργια sleep bag , αναμονής για πτήση στη Φραγκφούρτη από όπου θα πάρουμε τη πτήση για Addis Abeba..
-Πολύ σκληρά ρε παιδάκι μου το πάτωμα εδώ και καταπαγωμενο., κρυοπαγήματα έπαθε ο κωλος μου γαμωτο.., τι υπνόσακο από πούπουλα χήνας και παπαρες μας είπε ο μαγαζάτορας που μας τα πούλησε… ,,λέει η μια από τις 7 χάριτες..
-Που ξέρεις μωρέ , το χώμα στη κοιλάδα Oμο ,θανε πιο μαλακό, μη σου πω λάσπη, και θα πας καλύτερα….
-Όσο σκεφτομαι 6 ώρες αναμονή, 3 ώρες πτήση, άλλες 2 εκεί για τη πτήση Αιθιοπίας τα ισα πίσω μουρχεται να πάω κολυμπώντας ως τη Αφρική…..
-Και επειδή αυτό δεν γίνεται καλή μου παρόλο που είναι ανοιχτές οι θάλασσες , ασχολήσου με το σουντοκου να περάσει η ώρα, ..προτείνει η άλλη που έχει επιδοθεί με μανία σε αυτό το νέο παιχνίδι ,που όλες τη περιπαίξαμε και εγώ μαζί , που ναξερα, ότι θα πάθαινα ακριβώς την ίδια μανία αρκετό καιρό μετά, διαπιστώνοντας ακόμη μια φορά αυτά που μου έλεγε η μάνα μου.. παιδί μου ότι κοροϊδέψεις θα το κουκουλωθείς μόνο το νου σου….
Οι ώρες ατέλειωτες όπως και οι πόνοι στα κόκαλα, ο πονοκέφαλος πράγμα που μας δημιουργεί μια αναστάτωση και μια γενικώς κακή αρχή , μια αρνητική αύρα …
--Κάποιος βάλθηκε να αυξήσει το βαθμό δυσκολίας του ταξιδιού αυτού, αλλά δεν θα του περάσει δεν ξέρει με τι τα έβαλε!!!!!!!! και νασου οι ασπιρίνες και τα αντιφλεγμονώδη να κατρακυλούν τον οισοφάγο..
Επιτέλους στις 9και μισή το βράδυ προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο της AddisAbbeba, ένα αεροδρόμιο παλιό, (είμαστε το 2003, δεν γνωρίζω αν έχει κάτι αλλάξει από τότε ,)σου θυμίζει αμέσως το που είσαι και γιατί είσαι εδώ…
Μετά από τα παραλαβή των αποσκευών που πήρε αρκετή ώρα , το πρώτο πράγμα που ταξιδιώτης αναζητά , είναι να πετύχει ανταλλακτήριο ανοιχτό …,και αφού πετύχαμε και αυτό ευτυχισμένοι και ενθουσιασμένοι που θα ξεκουράσουμε τα πονεμένα οιδηματώδη πόδια μας και θα γεμίσουμε το άδειο σφιγμένο από τη πείνα στομάχι μας στο πεντάστερο Hilton της πρωτεύουσας πήραμε το δρόμο σιγοτραγουδώντας κιόλας.. ..
Εμ δε..!!!!! τι λογαριάζεις χωρίς το ξενοδόχο? Και στη περίπτωση μας , ο ξενοδόχος είπε…
-Η κουζίνα έχει κλείσει…και μάλιστα τόσο δυνατά που σαν να νιώσαμε στα μούτρα το αέρα στο κλείσιμο της…
Ο ρεσεψιονίστ κοιτά τα χαρτιά του και αποφασίζει να μην αφήσει νηστικά 17 άτομα που βρίσκονται στα πόδια του και που έχουν κάνει κράτηση και που τους περίμενε και που γνωρίζει τη ώρα άφιξης.. και έτσι μας οδηγεί στη μισοσκότεινη τραπεζαρία, όπου εξελίχτηκε ο χειρότερος γαστρονομικός εφιάλτης μου…μπροστά μου να παρελάσουν τα κρύα πιάτα τίγκα στο σκόρδο, να ξεκουφαίνομαι από τα μαχαιροπίρουνα τους παφλασμούς των ικανοποιημένων χειλιών και μασητήρων περιμένοντας τη σαλάτα που παρήγγειλα.. και που ποτέ δεν καταδέχτηκε να εμφανιστεί μπρος μου…και ενώ ακόνιζα τη όρεξη για desert πεπεισμένη ότι στα γλυκά δεν υπάρχει σκόρδο , έφαγα δεύτερη πόρτα..
-Κλείσαμε .. και μαζεύουν τα πάντα…
-Μα έχουμε παραγγείλει …
--Φεύγετε… έχουμε κλείσει…και με κοιτά με ένα βλέμμα ανάμεσα του χθες και του αύριο..
-Που να ….και αρχίζω ένα κατεβατό όχι μιας πεινασμένης ταξιδεύτριας και πελάτισσας αλλά μιας πεπειραμένης βορτηγατζίνας που της έκλεψαν τα χαρτιά της φορτωτικής σε συνοριακό σταθμό….
Σέρνω το πεινασμένο κορμί στο δωμάτιο , μεγάλο άνετο και πάω για ένα ζεστό μπάνιο.. και νασου να αναβοσβήνουν νέα λαμπάκια στο θολωμένο μυαλό. Δεν υπάρχουν πετσέτες , δεν υπάρχει χαρτί τουαλέτας… και εξαντλείται η υπομονή μιας ατέλειωτης αναμονής για την εμφάνιση αυτών των αναγκαίων υλικών…Στη χλιαρή αντιμετώπιση του γεγονότος βρέθηκαν μπροστά στη φουρτουνιασμένη μαινόμενη αντίδραση μου…και οι πετσέτες και τα χαρτιά ακούραστα και ασταμάτητα έκαναν το δρομολόγιο προς το δωμάτιο μου πια…

 

[go2dbeach]

Ωραια υποδοχη ειχατε ! Με το καλωσηρθατε στα δυσκολα..ή μηπως δεν αρχισαν καν τα δυσκολα?
Περιμενω με αγωνια τη συνεχεια!!

 

[Rosa]

Εγώ, πάλι, τι κουσούρι κι αυτό? Όσο αυξάνεται ο βαθμός δυσκολίας, τόσο περισσότερο μου αρέσει!....Αν μου το εξηγήσετε.....
Έλα, Lullu, περιμένουμε συνέχεια!!!!

 

[Yorgos]

Μποράβο για την ιστορία, LULLU. Αλλά τι το θέλατε κι εσείς το Χίλτον; Εμείς στην Αντίς μείναμε σε ένα ξενοδοχειάκι, μας κόστισε 5 ευρώπουλα στο κέντρο της πόλης και έιχε και πετσέτες και φαγητό και χαρτί υγείας κι απ' όλα. Περιμένω ιστορίες από την κοιλάδα Όμο...

 

[ΕΡΣΗ]

Ναι και εγω εχω πιασει στασιδι εδω και περιμενω υπομονετικα...

 

[varsa]

και εγω, διπλα στην Ερση καθομαι...

 

[Dafni]

και εγω, διπλα στην Ερση καθομαι...

Στριμωχτήτε λιγάκι κορίτσια να κάτσω κι εγώ....όλοι χωράμε

Lullu σ'ευχαριστούμε που μοιράζεσαι τις εμπειρίες σου από γωνιές του κόσμου που αρκετοι από μας δεν έχουν τολμήσει καν να φανταστούν ότι θα δουν μια μέρα από κοντά....καλή συνέχεια στο γράψιμο.

 

[LULLU]

..Δύσκολη νύχτα και εγω να βρίσκομαι στο μέσον μιας μαινόμενης φωτιάς που καίει το ΙΚΑ ενώ το νερολάστιχο που κρατώ στα χέρια μόνο γαργαλητό προκαλεί στις φλόγες, όταν ένα δυνατό κουδούνισμα με επαναφέρει από τον εφιάλτη, το ξυπνητήρι άρχισε να κτυπά και αντιλαμβάνομαι ότι ο πεινασμένος δεν ονειρεύεται μόνο καρβέλια αλλά βιώνει και πύρινους εφιάλτες…..
Φρέσκες και δροσερές οι συγκάτοικες πάμε για πρωινό και είναι τόση η ανάγκη του καφέ που σχεδόν δεν ακούμε το …σορυ δεν υπάρχετε στη λίστα!!!!!!!!!!
Εγώ μπορεί να ξύπνησα και να γλύτωσα από τον πύρινο εφιάλτη αλλά δεν γλυτώνω από το χθεσινό έργο της φαγοαπαγορευσης που συνεχίζεται σαν ημιτελή επεισόδια τηλεοπτικής σειράς…..τώρα δεν μένει από το να στοιχηματίσουμε ποιο θανε το τέλος και είμαι σίγουρη κατά ένα περίεργο τρόπο πως δεν θανε το δικό μου ….
Αγέρωχες και πεινασμένες μπουκαρουμε δυναμικά στη τραπεζαρία ..και στο πέρασμα μας νιώθουμε το αυστηρό επικριτικό βλέμμα των δεκάδων γιαπωνέζων και γραβατοφορεμένων λευκών μάνατζερ που απολαμβάνουν το πρωινό παρέα με τα λαπ και τα πολύχρωμα ντοσιέ…, γιατί στα χρόνια τούτα η πρωτεύουσα της χώρας πήρε τα ινία από το Ναϊρόμπι και έγινε το κέντρο του εμπορίου των συναντήσεων, των αποφάσεων των συναλλαγών…Μέχρι να λυθεί το μυστήριο της εξαφάνισης μας από τις λίστες της ρεσεψιόν παρατηρώ τη ράτσα των γιαπωνέζων που η μοίρα μου τόχει να τους βλέπω κατά δεκάδες όπου βρεθώ.., τα μαμαμουνια, αυτό το όνομα τους εδόθη από τη Όλγα σε ένα αεροδρόμιο της Βιρμανίας πριν από χρόνια όπου με το που άνοιξε η πύλη ξεχύθηκαν στον αεροδιάδρομο, γλυτώσαμε από το τσαλαπάτημα στο τσάκ, φοβούμενοι μη μείνουν απέξω από το αεροπλάνο, είχαν διαβάσει μάλλον για τις δύσκολες και δύστροπες εσωτερικές πτήσεις της Βιρμανίας.. , με απορία και δόση ζήλειας παρακολουθώ μια παρέα γιαπωνέζες να καταβροχθίζουν τα πάντα, από κρουασάν ως φακόσουπα, φρούτα και γλυκά και είναι τόσο αδύνατες , ακτινογραφία παιδάκι μου…που το βάζουν τόσο φαί γαμωτο?
Ας είναι , ευτυχώς και για μας άρχισε η μέρα να γίνεται καλύτερη, λύθηκε το μυστήριο, μας τάισαν μας πότισαν ένα δυνατό τούρμπο καβουρντισμένο καφέ και επιτέλους πήραμε το δρόμο για το αεροδρόμιο…θα πετάξουμε στη Μπαχα Ντάρ και στη λίμνη Τάνα.. Διασχίζομαι τη Αddis Abbeba για να πάμε αεροδρόμιο και μπροστά μας ξεδιπλώνεται η Τρίτη σε πληθυσμό πόλη της Αφρικής και Τρίτη σε υψόμετρο 2500 μέτρα. Μεγάλοι φαρδιοί δρόμοι, δένδρα , κυρίως ευκάλυπτοι που αντέχουν στη ξηρασία , χιλιάδες σαραβαλιασμένα αυτοκίνητα που μόλις επέζησαν από κραχ τεστ .. Οι Αιθίοπες ψηλοί αγέρωχοι αδύνατοι και οι γυναίκες όμορφες, πολύ όμορφες , καλαλφιαδιασμένες και δίμετρες…με ένα περπάτημα γαζέλας , ανάλαφρο και υπερήφανο …..
Φτάνουμε αεροδρόμιο ,.. εδώ όπως και σε όλη τη Αφρική ο χρόνος δεν έχει καμιά μα καμιά αξία και ο προγραμματισμός δεν είναι και από τα ατού της χώρας. Η Ινδία δεν έχει πια όλα τα πρωτεία επαυτού…και μια άλλη χώρα της υπομονής εμφανίζεται μπροστά μου πράγμα γνώριμο μια και έζησα πριν χρόνια στη διπλανή Σομαλία για αρκετό καιρό..
Ευτυχώς τα μαγαζάκια είναι κλειστά αν και η ώρα είναι 11 και μισή και το shopping therapy δεν ήταν εφικτό… Ηλθε η ώρα επιτέλους της επιβίβασης , μας χώνουν σε ένα δικινητήριο, που ο ένας επιμένει να μην δουλέψει, αρνείται κάθε παράκληση.. περιμένουμε τους τεχνικούς θα το διορθώσουν ως να πείτε κύμινο.. it’s a piece of cake…., μωρέ και κυμινο είπαμε και όλα τα μπαχάρια της Ανατολής κατονομάσαμε αλλά αυτό μουλάρωσε… , η ζέστη , η μυρωδιά των καύσιμων γίνεται αφόρητη μέσα στη καμπίνα…ευτυχώς που ο τεχνικός απεφάνθη ότι δεν φτιάχνει η ζημιά και αλλάξαμε σκάφος…Με αρκετή ώρα καθυστέρηση , επιτέλους πήραμε ύψος και των αμαστιών μας και βρεθήκαμε να αιωρούμαστε πάνω από τη πόλη που έ αλλάξει όψη σιγα σιγα... Οι λαμαρινοσκεπές γυαλίζουν από τις ακτίνες του ήλιου , παράγκες, χωματόδρομοι είναι η άλλη πλευρά μακριά από το κέντρο, από τα κυβερνητικά κτίρια , εδώ οι άνθρωποι δεν έχουν συνέλθει ακόμη από το μακροχρόνιο πόλεμο με τη Ερυθραία, από τη ανομβρία , τη ξηρασία που οδήγησε εδώ τους εσωτερικούς μετανάστες ψάχνοντας για ευκαιρίες δουλειάς…
Κάτω απλώνεται η καλλιεργήσιμη γη, χωρισμένη σε αγροτεμάχια που το καθένα έχει άλλη καλλιέργεια σιτηρών και συνεπώς άλλο χρόνο ωρίμανσης γεγονός που δίδει διαφορετικό χρώμα βλάστησης, δημιουργώντας ένα πελώριο χαλί , πατσγουορκ τεχνικής… Δεν υπάρχουν χωριά με τη καθαρή αρχιτεκτονική έννοια αλλά παντού διασκορπισμένες λαμαρινένιες κατασκευές , καλύβες, παράγκες που συνδέονται μεταξύ τους με μικρά χωμάτινα μονοπάτια .