Αιθιοπία ΑΙΘΙΟΠΙΑ...

[LULLU]

• Απο εκεί ανηφορισαμε για το Matsake που θεωρειται το πιο ωραίο παραδοσιακό αντιπροσωπευτικό χωριο των Konso Η αρχιτεκτονικη μορφη κωνικου σχηματος και τα υλικα δομισης απο λασπη,αχυρα και ξυλο.Οι δρομοι στενοι , οι καλυβες καθε μια με περιφραξη με το πριβε κηπο και τη ξυλινη εξωπορτα .. Χανεσαι μεσα σε αυτα τα στενα αλλα δεν αισθανεσαι μονος αφου σε ακολουθει ολοκληρη κομπανια απο δεκαδες-εκατονταδες παιδια άλλα ντροπαλα, αλλα απαιτητικα σε βαθμο που αποδεκατιζεται η δυναμη σου, η προσοχη σου η ετοιμοτητα σου.. Μας ξεκουφαναν οι φωνες τους και τα τρεχαματα τους που ξεσηκωνουν συννεφο σκονη..φτασαμε στη πλατεια να δουμε τα τοτεμ που εδω κοσμουν το χωριο, .. για αγορες τετοιων αναμνηστικων το βλεπω χλωμο,εως ακατορθωτο λογω του ογκου, του μεγεθους αν οχι και της τιμης των εκθεματων,,...
• Δεν μας καθηλωσε πολυ αυτη η περιοχη , υπηρξε μια βιασυνη και ανησυχια στις σημερινες μετακινησεις και ενας εκνευρισμος πλαναται πανω μας ακαθοριστος αλλα υπαρχει... ασε να δουμε πως θα τελειωσει η μερα.. Πως να τελειωσει? Μα περιμενοντας να περασουμε μια γεφυρα , την ιδια γεφυρα που 17 μερες πριν ειχαμε υποστει μια απιστευτη ταλαιπωρια ωρων..Η γεφυρα σιδερενια , ειχε υποστει φθορες απο το χρονο, τη ανυπαρκτη συντηρηση, τη κακη χρηση και κατι τεραστιες τρυπες στο σιδερενιο δαπεδο της εστελναν στα βαθια νερα του ποταμου οποιο αυτοκινητο θα περναγε.. Τι σκεφτηκαν λοιπον οι κατοικοι της γυρω περιοχης? Μαζευτηκαν καμμια 20 ατομα , πηραν και απο 3 μισοφαγωμενες λαμαρινες και τις τοποθετουσαν στα μπροστινα λαστιχα των αυτοκινητων προσταζοντας τους οδηγους να προχωρουν ενα μετρο μπροστα μεχρι να βρουν ενα στερεο κομματι γεφυρας η τοποθετουσαν πετρες η χοντρους κορμους,,μετα εβγαζαν τις λαμαρινες τις τοποθετουσαν στους πισω τροχους οι οδηγοι αντε παλι λιγο μπροστα μεχρι να πιασουν και οι πισω ροδες καπου στερεα και αντε παλι μεχρι να περασει το αυτοκινητο ..για καθε αυτοκινητο αυτη η αλλαγη του μπρος -πισω η λαμαρινα γινοταν 6 φορες, λογαριαστε τωρα ποσα αυτοκινητα περνουσαν την ωρα και για τις 2 κατευθυνσεις μια και ηταν το μοναδικο περασμα η γεφυρα αυτη...Τη πρωτη φορα που περασαμε πιστεψαμε οτι θα ειχε επισκευαστει η γεφυρα και στο γυρισμο δεν θα αντιμετωπιζαμε το ιδιο.....ελασου ντε! Εδω στοιχιωσαμε σχεδον..καποιος εριξε την ιδεα να παμε να αγορασουμε πολλες και μεγαλες λαμαρινες που να καλυφτει ολη η γεφυρα και να περνουν σιγα -σιγα τα αμαξια χωρις το μαρτυριο του μπρος-πισω..αλλα ο ξεναγος μας ειπε οτι ετσι θα καταστρεφαμε το μεροκαματο ολων αυτων που ασχολιουνται με το περασμα εδω..!Να κατι που δεν ειχαμε σκεφτει...εδω οι κατοικοι δεν επιθυμουν να διορθωθει η γεφυρα γιατι θα χασουν τη δουλεια τους..
• Σκονισμενοι διψασμενοι φτασαμε Arba Munich ελπιζοντας οτι και εδω οι υπευθυνοι θα ειχαν αποκαταστησει τη βλαβη της υδρευσης , τι στη οργη ειχε περασει μια εβδομαδα...
• Θα μπορουσε να ειχε περασει και χρονος αλλα αυτοι δεν ιδρωσαν καν, ουτε φυσικα η υδρευση ειχε αποκατασταθει.. Στις επιμονες ερωτησεις μας λαμβαναμε την ιδια απαντηση, ιν ε χαφ αουρ, οκ? Χαφ συν χαφ και παραχαφ περασε σχεδον το απογευμα ηλθε το βραδυ και εμεις βιδωμενες στο ξυλινο παγκο της ρεσεψιον περειμεναμε τον υδραυλικο αλλα υδραυλικος γιοκ,οποτε αρκετα εντονα ζητησαμε απο τη ρεσεψιον να μας πει επιτελους ποτε θα δουμε νερο στις βρυσες μας...Στα αυτια μας ηλθε σαν αποκοσμη βοη ,,το,,, θα πρεπει να πληρωσεται για να εχετε νερο !!!! Εκει να δεις , αστραψε και ελαμψε ο ουρανος με τετοια ταχυτητα και ορμη που σε δεκα λεπτα ειχαμε ολοι αλλα δωματια με αφθονο τρεχουμενο νερο...
• Το βραδυ μας δεν μπορω να πω οτι ηταν και απο τα καλυτερα ουτε απο τα πιο ηρεμα , τοση ηταν η χθεσινη ενταση που η ιδια συζητηση κυριαρχησε και στο πρωινο.. ..
• Σημερα θα παμε στο παρκο Neschime ενα απεραντο παρκο αναμεσα στις λιμνες Chiamo και Abaja. Μετα απο μια διωρη περιπλανηση επιτελους μας εκαναν την τιμη οι ζεβρες και αντιλοπες, να εμφανιστουν στο οπτικο πεδιο μας,..
• Μαρτυρησαμε σημερα με τα συχνα σταματηματα του αυτοκινητου του Sisai ,,που φωναζει..'' φτανει αλλο δεν αντεχω'' αλλα ο οδηγος περα βρεχει ..εδω φυσικα οι οδηγοι εκτελουν χρεη μηχανικου αναγκαστικα βεβαια, αλλα μαλλον τις πιο πολλες φορες χωρις επιτυχια..Οπως το κοβω θα σπρωξουμε σημερα!!!!!!! Κατι φυσιματα κατι καθαρισματα στη πομπα, που κατα τον οδηγο ηταν χαλασμενη κατι μικροτραβηγματα και μικροσπρωξιματα φτασαμε στο Bekele Malla Hotel, ενα απο τα χειροτερα σε στυλ και εξυπηρετηση ξενοδοχεια οχι μονο της χωρας αλλα του πλανητη..Ειπαμε να απομακρυνθουμε οσο το δυνατον πιο μακρυα απο το χωρο αυτο οσο το γρηγοροτερο και η σκεψη της βαρκαδας στη λιμνη με τους χιλιαδες, κορκοδειλους ηταν απολυτως αποδεχτη απο ολους..Η λιμνη chiamo λοιπον ειναι το σπιτι χιλιαδων σαρκοφαγων ζωων που σκορπισμενα στις οχθες αλλα λιαζονται με ορθανοιχτα τα τεραστια αποκρουστικα σαγονια τους συντροφια με τα πουλια που τους καθαριζουν τα δοντια εκτελωντας χρεη οδοντογλυφιδες , αλλα κολυμπουν στα μαυρα νερα και καποια συγκρουονται με ιπποποταμους για την κυριαρχια υδατινου τμηματος της λιμνης. Εμεις στη βαρκα, και τι βαρκα! ,μια επιπεδη λαντζα μπλε χρωματος που εγερνε αναλογα με το που μετατοπιζονταν το βαρος των 17 τρελων επιβατων της.. Τι τρελλα και αυτη,,,,να βουτηξουμε στα νερα πανω απο κατι αυτοσχεδια μισοβουλιαγμενα ξυλινα παραπηγματα εν ειδος γεφυρας ισσοροποντας με τη βοηθεια μπαστουνιου απο το ενα χερι και κρατωντας το χερι των οδηγων και καποιων παιδιων που ετρεξαν κοντα μας την ιδια ωρα που κατω απο τα ποδια τους κολυμπουσαν οι κορκοδειλοι..Μπηκαμε στη λαντζα και για 3 ολοκληρες ωρες κοιταγαμε και φωτογραφιζαμε καθε κινηση , καθε βουτια, καθε ανοιγμα σιαγονων των ζωων αυτων.., που αρκουσε μια μονο κινηση της ουρας τους πανω στη βαρκα και ολοι θα γινομασταν μεζες πικαντικος, ηλιθια μαλλον ζωα δεν ειναι, βαριεστημενα ?ισως!!!!μπορει να μην ειχαν ορεξη η δεν εκτιμησαν το ασπριδιαρικο δερμα μας και μας αφησαν ανενοχλητους να αρμενιζουμε...
• Γυρισαμε σε αυτο το αισχος ξενοδοχειο , ευτυχως μια βραδια ειναι θα περασει ,..
• Πρωινο-πολυ πρωινο ξυπνημα στις 4 , ενα γρηγορο πρωινο προχειρο και πηραμε το δρομο του γυρισμου στο πολιτισμο της Addis Abbeba.
• Ο ηλιος μας συνοδευε κατακαιγοντας και τα τελευταια αθικτα επιδερμικα κυτταρα μεχρι να φτασουμε Ελλαδα θαχουμε γινει αγνωριστοι η τουλαχιστον χρωματικα ιδιοι με τους κατοικους της χωρας που επισκεφτηκαμε..Φαινεται οτι οι δυναμεις , οι σωματικες αντοχες μας εγκαταλειπουν και ενας -ενας δηλωνει πασο στη τελευταια παρτιδα.. Η κυρια Ντινα αφηνεται εγκαταλειπεται ,να ψηνεται σε ενα υψηλο πυρετο και σε μια ληθαργικη κατασταση που τρομαξε η συντροφια της και πανικοβλητοι σταματουν στο δρομο κατεβαινουν και κανουν σημα να σταματησουν ολα τα αυτοκινητα στοχευοντας κυριως αυτο που μεταφερει τα φαρμακα και τις πρωτες βοηθειες..
• Κανε κατι.. παρακαλει ο Ντανιελ και ο Ζελαλε κατεβαζει με φουρια τη βαλιτσα με τα φαρμακα..
• Ευτυχως που και ο συζυγος της κυριας Ντινας ειναι γιατρος και δεν το πιανει υστερια αλλα φαινεται να ανησυχει..
• Μετατρεποντας το ενα τζιπ σε ασθενοφορο μεχρι να φτασουμε στη πρωτευουσα η ασθενης ειναι βελτιωμενη και ευθυμη..
• --Μα τι φαρμακα εχετε εσεις!!!!!!! εκπληκτος δηλωνει ο Σισαι...
• Σειρα ειχαμε οι υπολοιποι που παρουσιασαμε πολλες φλεγμονες μαλακων μοριων κυριως στα ποδια και χερια που ειχαν προκληθει απο ενα σκουλικι που ειχε εισχωρησει στο δερμα μας την ωρα που εμεις περιπατουσαμε αναγκαστικα ξυπολητοι στις εκκλησιες και στα μοναστηρια. Το μικρο αυτο ζωακι jiggers το ονοματακι του προκαλει τετοιες φλεγμονες που μπορει να επιφερει ακομη και ακρωτηριασμο ,αν δεν γινει καθαρισμος.. Ειχαμε αρχισει τους χειρουργικους καθαρισμους απο μερες τωρα αλλα αποψε θα ειναι η τελευταια φαση για ολους....
• Αποχαιρετησαμε τους οδηγους, τους μαγειρους τους ξεναγους και οπως συμβαινει παντα ανταλαξαμε τηλεφωνα, διευθυνσεις και υποσχεσεις οτι θα ξαναλθουμε ..Ο λατινος εραστης που ακομη δεν μπορει να αποδεχτει τη χυλοπιτα στις ερωτικες κρουσεις, εχει ακομη καταβεσμενα τα μουτρα ,αποχεραιτωντας τη Τζινα δεν ξεχνα να της υπενθυμησει οτι εχασε το ''διαμαντι της Αιθιοποιας΄΄
• Αχ βρε κοπελα μου... τα χανουν τετοια πραγματα?
• Το τελευταιο βραδυ θα μεινουμε στο National Hotel γιατι το Hilton ηταν πληρες λογω ενος συνενδριου ...Ειπαμε, η πρωτευουσα πηρε ,η παιρνει σιγα και σταδιακά τα σκηπτρα απο το Ναιρομπι που μεχρι τωρα ηταν το κεντρο συναντησης, αναπτυξης και αποφασεων απο πολλες χωρες της Αφρικης , Ασιας και Ευρωπης. Το national δεν ειναι μακρυα και ετσι συνδιασαμε τη τελευταια βραδυνη βολτα στα μαγαζακια του Hilton με τις αληθεια πολλες καλες επιλογες δωρων και αναμνηστικων.., μια μπυρα αργοτερα μας χαλαρωσε και μας παρεδωσε σε ενα ξεκουραστο υπνο..

• Σημερα η επιστροφη θα ειναι ατελειωτη, κουραστικη αλλα γεματη αναμνησεις, εμπειριες και εικονες.Απο αεροπλανο σε αεροπλανο απο χωρα σε χωρα και μετα απο 2 μερες σχεδον ταξιδι φτασαμε στη πολη μας με γεματες τις αποσκευες απλυτα σκονισμενα και σκισμενα, ενθυμια και ζωντανια και τις πρωτες σκεψεις και ιδεες για το επομενο ταξιδι.. Εδω το ταξιδι τουτο τελειωνει, επανερχομαστε στα εντος της καθημερινοτητας ,του τροπου ζωης μας, της συχρονης πολυπλοκης αντιληψης των αναγκων μας ,των προσδοκιων μας , της μιζερης αλλα ανετοτατης ρουτινας μας, αλλα με τη διαπιστωση πως κατω απο τα ποδια της ευρωπης ειναι η πραγματικοτητα των οσων ζησαμε και οπως ζησαμε τη καθε στιγμη........κατω απο τα πόδια της ευρωπης....

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 15
• 16
• 17

First Προηγούμενη 17 of 17

Go to chapter

Go

[renata]

χονολουλού μου γράφε να μαθαίνομε ..υπέροχη ιστορία!!

 

[ΕΡΣΗ]

Περιμενω με ανυπομονησια τη συνεχεια

 

[xenos]

Πολυ δυναμικη η εισοδος σου στο φορουμ.
Χαιρομαι που μοιραζεσαι μαζι μας τις εμπειριες σου απο αυτους τους δυσκολους προορισμους.

 

[LULLU]

Και το ταξίδι αρχίζει.. , για την ακρίβεια οι προετοιμασίες άρχισαν ένα χρόνο πριν στη Χιλή…,ναι στη Χιλή … έχουμε αυτή τη λόξα εμείς στη παρέα μας… ενώ βρισκόμαστε σε ταξίδι πέφτουν οι προτάσεις , οι ενστάσεις τα προγράμματα για το επόμενο..
Έτσι λοιπόν και για αυτό, γεννήθηκε στη διαδρομή ανάμεσα στο παγετώνα grey και τη έρημο Atacama.. και ακριβώς μετά από ένα χρόνο πάντα Νοέμβρη μήνα για να έχουμε εμείς οι εργαζόμενοι του ευρύτερου δημόσιου τομέα άδεια 30 εργάσιμων ημερών, βρισκόμαστε νύχτα στο Ελ. Βενιζέλος καθηλωμένοι 6 ώρες , για τη ακρίβεια ξαπλωμένοι πάνω στα καινούργια sleep bag , αναμονής για πτήση στη Φραγκφούρτη από όπου θα πάρουμε τη πτήση για Addis Abeba..
-Πολύ σκληρά ρε παιδάκι μου το πάτωμα εδώ και καταπαγωμενο., κρυοπαγήματα έπαθε ο κωλος μου γαμωτο.., τι υπνόσακο από πούπουλα χήνας και παπαρες μας είπε ο μαγαζάτορας που μας τα πούλησε… ,,λέει η μια από τις 7 χάριτες..
-Που ξέρεις μωρέ , το χώμα στη κοιλάδα Oμο ,θανε πιο μαλακό, μη σου πω λάσπη, και θα πας καλύτερα….
-Όσο σκεφτομαι 6 ώρες αναμονή, 3 ώρες πτήση, άλλες 2 εκεί για τη πτήση Αιθιοπίας τα ισα πίσω μουρχεται να πάω κολυμπώντας ως τη Αφρική…..
-Και επειδή αυτό δεν γίνεται καλή μου παρόλο που είναι ανοιχτές οι θάλασσες , ασχολήσου με το σουντοκου να περάσει η ώρα, ..προτείνει η άλλη που έχει επιδοθεί με μανία σε αυτό το νέο παιχνίδι ,που όλες τη περιπαίξαμε και εγώ μαζί , που ναξερα, ότι θα πάθαινα ακριβώς την ίδια μανία αρκετό καιρό μετά, διαπιστώνοντας ακόμη μια φορά αυτά που μου έλεγε η μάνα μου.. παιδί μου ότι κοροϊδέψεις θα το κουκουλωθείς μόνο το νου σου….
Οι ώρες ατέλειωτες όπως και οι πόνοι στα κόκαλα, ο πονοκέφαλος πράγμα που μας δημιουργεί μια αναστάτωση και μια γενικώς κακή αρχή , μια αρνητική αύρα …
--Κάποιος βάλθηκε να αυξήσει το βαθμό δυσκολίας του ταξιδιού αυτού, αλλά δεν θα του περάσει δεν ξέρει με τι τα έβαλε!!!!!!!! και νασου οι ασπιρίνες και τα αντιφλεγμονώδη να κατρακυλούν τον οισοφάγο..
Επιτέλους στις 9και μισή το βράδυ προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο της AddisAbbeba, ένα αεροδρόμιο παλιό, (είμαστε το 2003, δεν γνωρίζω αν έχει κάτι αλλάξει από τότε ,)σου θυμίζει αμέσως το που είσαι και γιατί είσαι εδώ…
Μετά από τα παραλαβή των αποσκευών που πήρε αρκετή ώρα , το πρώτο πράγμα που ταξιδιώτης αναζητά , είναι να πετύχει ανταλλακτήριο ανοιχτό …,και αφού πετύχαμε και αυτό ευτυχισμένοι και ενθουσιασμένοι που θα ξεκουράσουμε τα πονεμένα οιδηματώδη πόδια μας και θα γεμίσουμε το άδειο σφιγμένο από τη πείνα στομάχι μας στο πεντάστερο Hilton της πρωτεύουσας πήραμε το δρόμο σιγοτραγουδώντας κιόλας.. ..
Εμ δε..!!!!! τι λογαριάζεις χωρίς το ξενοδόχο? Και στη περίπτωση μας , ο ξενοδόχος είπε…
-Η κουζίνα έχει κλείσει…και μάλιστα τόσο δυνατά που σαν να νιώσαμε στα μούτρα το αέρα στο κλείσιμο της…
Ο ρεσεψιονίστ κοιτά τα χαρτιά του και αποφασίζει να μην αφήσει νηστικά 17 άτομα που βρίσκονται στα πόδια του και που έχουν κάνει κράτηση και που τους περίμενε και που γνωρίζει τη ώρα άφιξης.. και έτσι μας οδηγεί στη μισοσκότεινη τραπεζαρία, όπου εξελίχτηκε ο χειρότερος γαστρονομικός εφιάλτης μου…μπροστά μου να παρελάσουν τα κρύα πιάτα τίγκα στο σκόρδο, να ξεκουφαίνομαι από τα μαχαιροπίρουνα τους παφλασμούς των ικανοποιημένων χειλιών και μασητήρων περιμένοντας τη σαλάτα που παρήγγειλα.. και που ποτέ δεν καταδέχτηκε να εμφανιστεί μπρος μου…και ενώ ακόνιζα τη όρεξη για desert πεπεισμένη ότι στα γλυκά δεν υπάρχει σκόρδο , έφαγα δεύτερη πόρτα..
-Κλείσαμε .. και μαζεύουν τα πάντα…
-Μα έχουμε παραγγείλει …
--Φεύγετε… έχουμε κλείσει…και με κοιτά με ένα βλέμμα ανάμεσα του χθες και του αύριο..
-Που να ….και αρχίζω ένα κατεβατό όχι μιας πεινασμένης ταξιδεύτριας και πελάτισσας αλλά μιας πεπειραμένης βορτηγατζίνας που της έκλεψαν τα χαρτιά της φορτωτικής σε συνοριακό σταθμό….
Σέρνω το πεινασμένο κορμί στο δωμάτιο , μεγάλο άνετο και πάω για ένα ζεστό μπάνιο.. και νασου να αναβοσβήνουν νέα λαμπάκια στο θολωμένο μυαλό. Δεν υπάρχουν πετσέτες , δεν υπάρχει χαρτί τουαλέτας… και εξαντλείται η υπομονή μιας ατέλειωτης αναμονής για την εμφάνιση αυτών των αναγκαίων υλικών…Στη χλιαρή αντιμετώπιση του γεγονότος βρέθηκαν μπροστά στη φουρτουνιασμένη μαινόμενη αντίδραση μου…και οι πετσέτες και τα χαρτιά ακούραστα και ασταμάτητα έκαναν το δρομολόγιο προς το δωμάτιο μου πια…

 

[go2dbeach]

Ωραια υποδοχη ειχατε ! Με το καλωσηρθατε στα δυσκολα..ή μηπως δεν αρχισαν καν τα δυσκολα?
Περιμενω με αγωνια τη συνεχεια!!

 

[Rosa]

Εγώ, πάλι, τι κουσούρι κι αυτό? Όσο αυξάνεται ο βαθμός δυσκολίας, τόσο περισσότερο μου αρέσει!....Αν μου το εξηγήσετε.....
Έλα, Lullu, περιμένουμε συνέχεια!!!!

 

[Yorgos]

Μποράβο για την ιστορία, LULLU. Αλλά τι το θέλατε κι εσείς το Χίλτον; Εμείς στην Αντίς μείναμε σε ένα ξενοδοχειάκι, μας κόστισε 5 ευρώπουλα στο κέντρο της πόλης και έιχε και πετσέτες και φαγητό και χαρτί υγείας κι απ' όλα. Περιμένω ιστορίες από την κοιλάδα Όμο...

 

[ΕΡΣΗ]

Ναι και εγω εχω πιασει στασιδι εδω και περιμενω υπομονετικα...

 

[varsa]

και εγω, διπλα στην Ερση καθομαι...

 

[Dafni]

και εγω, διπλα στην Ερση καθομαι...

Στριμωχτήτε λιγάκι κορίτσια να κάτσω κι εγώ....όλοι χωράμε

Lullu σ'ευχαριστούμε που μοιράζεσαι τις εμπειρίες σου από γωνιές του κόσμου που αρκετοι από μας δεν έχουν τολμήσει καν να φανταστούν ότι θα δουν μια μέρα από κοντά....καλή συνέχεια στο γράψιμο.

 

[LULLU]

..Δύσκολη νύχτα και εγω να βρίσκομαι στο μέσον μιας μαινόμενης φωτιάς που καίει το ΙΚΑ ενώ το νερολάστιχο που κρατώ στα χέρια μόνο γαργαλητό προκαλεί στις φλόγες, όταν ένα δυνατό κουδούνισμα με επαναφέρει από τον εφιάλτη, το ξυπνητήρι άρχισε να κτυπά και αντιλαμβάνομαι ότι ο πεινασμένος δεν ονειρεύεται μόνο καρβέλια αλλά βιώνει και πύρινους εφιάλτες…..
Φρέσκες και δροσερές οι συγκάτοικες πάμε για πρωινό και είναι τόση η ανάγκη του καφέ που σχεδόν δεν ακούμε το …σορυ δεν υπάρχετε στη λίστα!!!!!!!!!!
Εγώ μπορεί να ξύπνησα και να γλύτωσα από τον πύρινο εφιάλτη αλλά δεν γλυτώνω από το χθεσινό έργο της φαγοαπαγορευσης που συνεχίζεται σαν ημιτελή επεισόδια τηλεοπτικής σειράς…..τώρα δεν μένει από το να στοιχηματίσουμε ποιο θανε το τέλος και είμαι σίγουρη κατά ένα περίεργο τρόπο πως δεν θανε το δικό μου ….
Αγέρωχες και πεινασμένες μπουκαρουμε δυναμικά στη τραπεζαρία ..και στο πέρασμα μας νιώθουμε το αυστηρό επικριτικό βλέμμα των δεκάδων γιαπωνέζων και γραβατοφορεμένων λευκών μάνατζερ που απολαμβάνουν το πρωινό παρέα με τα λαπ και τα πολύχρωμα ντοσιέ…, γιατί στα χρόνια τούτα η πρωτεύουσα της χώρας πήρε τα ινία από το Ναϊρόμπι και έγινε το κέντρο του εμπορίου των συναντήσεων, των αποφάσεων των συναλλαγών…Μέχρι να λυθεί το μυστήριο της εξαφάνισης μας από τις λίστες της ρεσεψιόν παρατηρώ τη ράτσα των γιαπωνέζων που η μοίρα μου τόχει να τους βλέπω κατά δεκάδες όπου βρεθώ.., τα μαμαμουνια, αυτό το όνομα τους εδόθη από τη Όλγα σε ένα αεροδρόμιο της Βιρμανίας πριν από χρόνια όπου με το που άνοιξε η πύλη ξεχύθηκαν στον αεροδιάδρομο, γλυτώσαμε από το τσαλαπάτημα στο τσάκ, φοβούμενοι μη μείνουν απέξω από το αεροπλάνο, είχαν διαβάσει μάλλον για τις δύσκολες και δύστροπες εσωτερικές πτήσεις της Βιρμανίας.. , με απορία και δόση ζήλειας παρακολουθώ μια παρέα γιαπωνέζες να καταβροχθίζουν τα πάντα, από κρουασάν ως φακόσουπα, φρούτα και γλυκά και είναι τόσο αδύνατες , ακτινογραφία παιδάκι μου…που το βάζουν τόσο φαί γαμωτο?
Ας είναι , ευτυχώς και για μας άρχισε η μέρα να γίνεται καλύτερη, λύθηκε το μυστήριο, μας τάισαν μας πότισαν ένα δυνατό τούρμπο καβουρντισμένο καφέ και επιτέλους πήραμε το δρόμο για το αεροδρόμιο…θα πετάξουμε στη Μπαχα Ντάρ και στη λίμνη Τάνα.. Διασχίζομαι τη Αddis Abbeba για να πάμε αεροδρόμιο και μπροστά μας ξεδιπλώνεται η Τρίτη σε πληθυσμό πόλη της Αφρικής και Τρίτη σε υψόμετρο 2500 μέτρα. Μεγάλοι φαρδιοί δρόμοι, δένδρα , κυρίως ευκάλυπτοι που αντέχουν στη ξηρασία , χιλιάδες σαραβαλιασμένα αυτοκίνητα που μόλις επέζησαν από κραχ τεστ .. Οι Αιθίοπες ψηλοί αγέρωχοι αδύνατοι και οι γυναίκες όμορφες, πολύ όμορφες , καλαλφιαδιασμένες και δίμετρες…με ένα περπάτημα γαζέλας , ανάλαφρο και υπερήφανο …..
Φτάνουμε αεροδρόμιο ,.. εδώ όπως και σε όλη τη Αφρική ο χρόνος δεν έχει καμιά μα καμιά αξία και ο προγραμματισμός δεν είναι και από τα ατού της χώρας. Η Ινδία δεν έχει πια όλα τα πρωτεία επαυτού…και μια άλλη χώρα της υπομονής εμφανίζεται μπροστά μου πράγμα γνώριμο μια και έζησα πριν χρόνια στη διπλανή Σομαλία για αρκετό καιρό..
Ευτυχώς τα μαγαζάκια είναι κλειστά αν και η ώρα είναι 11 και μισή και το shopping therapy δεν ήταν εφικτό… Ηλθε η ώρα επιτέλους της επιβίβασης , μας χώνουν σε ένα δικινητήριο, που ο ένας επιμένει να μην δουλέψει, αρνείται κάθε παράκληση.. περιμένουμε τους τεχνικούς θα το διορθώσουν ως να πείτε κύμινο.. it’s a piece of cake…., μωρέ και κυμινο είπαμε και όλα τα μπαχάρια της Ανατολής κατονομάσαμε αλλά αυτό μουλάρωσε… , η ζέστη , η μυρωδιά των καύσιμων γίνεται αφόρητη μέσα στη καμπίνα…ευτυχώς που ο τεχνικός απεφάνθη ότι δεν φτιάχνει η ζημιά και αλλάξαμε σκάφος…Με αρκετή ώρα καθυστέρηση , επιτέλους πήραμε ύψος και των αμαστιών μας και βρεθήκαμε να αιωρούμαστε πάνω από τη πόλη που έ αλλάξει όψη σιγα σιγα... Οι λαμαρινοσκεπές γυαλίζουν από τις ακτίνες του ήλιου , παράγκες, χωματόδρομοι είναι η άλλη πλευρά μακριά από το κέντρο, από τα κυβερνητικά κτίρια , εδώ οι άνθρωποι δεν έχουν συνέλθει ακόμη από το μακροχρόνιο πόλεμο με τη Ερυθραία, από τη ανομβρία , τη ξηρασία που οδήγησε εδώ τους εσωτερικούς μετανάστες ψάχνοντας για ευκαιρίες δουλειάς…
Κάτω απλώνεται η καλλιεργήσιμη γη, χωρισμένη σε αγροτεμάχια που το καθένα έχει άλλη καλλιέργεια σιτηρών και συνεπώς άλλο χρόνο ωρίμανσης γεγονός που δίδει διαφορετικό χρώμα βλάστησης, δημιουργώντας ένα πελώριο χαλί , πατσγουορκ τεχνικής… Δεν υπάρχουν χωριά με τη καθαρή αρχιτεκτονική έννοια αλλά παντού διασκορπισμένες λαμαρινένιες κατασκευές , καλύβες, παράγκες που συνδέονται μεταξύ τους με μικρά χωμάτινα μονοπάτια .