varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 5.504
- Likes
- 8.039
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2
- Κεφάλαιο 3
- Iguazu I
- Iguazu IΙ
- Belo Horizonte - Minas Gerais: Mariana & Ouro Preto
- Photos Ouro Preto και Mariana
- Minas Gerais: Minas da Passagem
- Fazenda do Paraizo
- Περιπέτειες στον δρόμο για το Paraty & Βραδινό Paraty
- Paraty & νησιά
- Ilha Grande
- Rio De Janeiro Ι
- Rio de Janeiro ΙΙ
- Rio de Janeiro III & μια νύχτα στην φαβέλα [I](α.σ.υ.ν.ό.δ.ε.υ.τ.ο.ι)[/I]
- Μια νύχτα στην φαβέλα (συνέχεια)
- Rio de Janeiro IV
- Santa Marta - η αυθεντική εμπειρία
- Rio De Janeiro V
- Επίλογος - "Τudo bem"
Rio De Janeiro V
Και ξημέρωσε η τελευταία ημέρα του ταξιδιού.
Το μόνο που έμενε να δούμε ήταν το ιστορικό κέντρο.
Η Παλιά Πόλη ξεφυτρώνει σαν μια όαση αποικιοκρατικής αισθητικής του χτες ανάμεσα στους ψηλούς και σύγχρονους ουρανοξύστες του σήμερα.
Είναι γεμάτη πανέμορφα colonial κτίρια και εκκλησίες που σε ταξιδεύουν πίσω στον χρόνο τότε που το Ριο ήταν πρωτεύουσα της Πορτογαλίας και βίωνε εποχές αίγλης και μεγαλείου. Σήμερα βέβαια, αν εξαιρέσεις τα υπέροχα κτίρια, βγάζει και μια παρακμή, μια εγκατάλειψη.
Η περιήγησή μας ξεκίνησε από την Plaza XV de Noviembre (15 Νοεμβρίου 1889 είναι η ημερομηνία ανεξαρτησίας της Βραζιλίας) που αποτελεί το παλαιότερο κομμάτι του ιστορικού κέντρου.
Η πλατεία πλαισιώνεται από το Παλάτι Tiradentes (ο Tiradentes είναι εθνικός ήρωας της Βραζιλίας που πρωτοστάτησε στο κίνημα για την ανεξαρτησία της χώρας) και το Paço Imperial (το Αυτοκρατορικό Παλάτι).
Συνεχίσαμε την βόλτα μας στην Plaza Cinelandia, δηλ. την "Χώρα του Κινηματογράφου.
Η πλατεία αυτή κάποτε ήταν γεμάτη σινεμά και θέατρα, έσφυζε από ζωή και κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα και σύχναζε εδώ όλη η αφρόκρεμα του Ριο των αρχών του 20ου αιώνα.
Δημιουργήθηκε από έναν επιχειρηματία ο οποίος ήθελε να μεταφέρει στο Ριο κάτι από την μαγεία της Νέας Υόρκης και του κινηματογράφου εκείνης της εποχής.
Ολόγυρα της πλατείας υπάρχουν πολλά ιστορικά και πανέμορφα κτίρια, όπως: το Teatro Municipal, η Εθνική Βιβλιοθήκη, το Μουσείο Καλών Τεχνών κ.λ.π.
Περπατήσαμε την Avenida Rio Branco για να βρεθούμε στην Real Gabinete Portugues de Leitura. Η Βιβλιοθήκη αυτή θεωρείται μία από τις ομορφότερες στον κόσμο, και δικαίως, αφού είναι πραγματικό κόσμημα.
Αφού θαυμάσαμε την εντυπωσιακή Real Gabinete προχωρήσαμε μέσα από γειτονιές που θυμίζουν το δικό μας Μοναστηράκι με παλαιοβιβλιοπωλεία, δισκάδικα και υπαίθριες αγορές για να φτάσουμε στην Confeitaria Colombo, ένα ιστορικό εμβληματικό καφέ, από τα ωραιότερα παγκοσμίως, που χρονολογείται από το 1894.
Απολαύσαμε τον καφέ μας συνοδεία γλυκών και αλμυρών θαυμάζοντας το μεγαλοπρεπές του περιβάλλον. Η αναμονή είναι αρκετά μεγάλη για να κάτσεις αλλά αξίζει τον κόπο. Confeitaria Colombo
Το απόγευμα, και ενώ κάναμε την βόλτα μας στην παραλία με ηλιόλουστο καλοκαιρινό καιρό, ξαφνικά ο ουρανός γέμισε βαριά σύννεφα και άρχισε η βροχή.
Έπρεπε να τροποποιήσουμε τα σχέδια μας και να πάμε σε κάποιον κλειστό χώρο γιατί τα παραλιακά κιόσκια άρχισαν να κλείνουν βιαστικά το ένα μετά το άλλο και όλοι όσοι ήταν στην παραλία να φεύγουν τρέχοντας.
Αποφασίσαμε να πάμε σε ένα εμπορικό κέντρο στην κυριλέ περιοχή Leblon μιας και ήμασταν κοντά... ευκαιρία να δούμε και μιαν άλλη πλευρά της πόλης. Τα εμπορικά κέντρα της Leblon είναι υπερχλιδάτα... από τα εστιατόρια που υπάρχουν μέσα (καμία σχέση με τα συνήθη fast food των περισσοτέρων malls) και τα καταστήματα, μέχρι τις τουαλέτες που είναι σαν spa με επώνυμα είδη περιποίησης. Είδα βραζιλιάνους και βραζιλιάνες που τόσες μέρες στο Ριο δεν είχα δει να κυκλοφορούν ανάμεσά μας: πολύ λευκοί, πολύ καλοζωϊσμένοι, πολύ ακριβοντυμένοι... όλα στο πολύ. Φορτωμένοι ψώνια, να τρώνε και να πίνουν σε ακριβά εστιατόρια όπου το γεύμα κοστίζει όσο ο μηνιαίος μισθός του σερβιτόρου που τους σερβίριζε.
Η αντίθεση, για άλλη μια φορά, ακραία.
Ευτυχώς, κάποια στιγμή, η βροχή σταμάτησε και μπορέσαμε να βγούμε να περπατήσουμε στην παραλία.
Πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο μας κάνοντας μια τελευταία βραδινή βόλτα στην πόλη με τα 1000 πρόσωπα...γιατί για μένα αυτό είναι το Ρίο: μια πόλη αντιφατική με πολλά και διαφορετικά πρόσωπα: το ιστορικό κέντρο, το σύγχρονο κέντρο, οι διάσημες παραλιακές γειτονιές, οι μποεμ γειτονιές, οι φαβέλες... περιοχές και άνθρωποι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους...
Μα παρόλες τις αντιφάσεις, το Ριο είναι μια Υπέροχη Πόλη, ακριβώς όπως το παρατσούκλι της:
"Cidade Maravilhosa"!
Και ξημέρωσε η τελευταία ημέρα του ταξιδιού.
Το μόνο που έμενε να δούμε ήταν το ιστορικό κέντρο.
Η Παλιά Πόλη ξεφυτρώνει σαν μια όαση αποικιοκρατικής αισθητικής του χτες ανάμεσα στους ψηλούς και σύγχρονους ουρανοξύστες του σήμερα.
Είναι γεμάτη πανέμορφα colonial κτίρια και εκκλησίες που σε ταξιδεύουν πίσω στον χρόνο τότε που το Ριο ήταν πρωτεύουσα της Πορτογαλίας και βίωνε εποχές αίγλης και μεγαλείου. Σήμερα βέβαια, αν εξαιρέσεις τα υπέροχα κτίρια, βγάζει και μια παρακμή, μια εγκατάλειψη.
Η περιήγησή μας ξεκίνησε από την Plaza XV de Noviembre (15 Νοεμβρίου 1889 είναι η ημερομηνία ανεξαρτησίας της Βραζιλίας) που αποτελεί το παλαιότερο κομμάτι του ιστορικού κέντρου.
Η πλατεία πλαισιώνεται από το Παλάτι Tiradentes (ο Tiradentes είναι εθνικός ήρωας της Βραζιλίας που πρωτοστάτησε στο κίνημα για την ανεξαρτησία της χώρας) και το Paço Imperial (το Αυτοκρατορικό Παλάτι).
Συνεχίσαμε την βόλτα μας στην Plaza Cinelandia, δηλ. την "Χώρα του Κινηματογράφου.
Η πλατεία αυτή κάποτε ήταν γεμάτη σινεμά και θέατρα, έσφυζε από ζωή και κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα και σύχναζε εδώ όλη η αφρόκρεμα του Ριο των αρχών του 20ου αιώνα.
Δημιουργήθηκε από έναν επιχειρηματία ο οποίος ήθελε να μεταφέρει στο Ριο κάτι από την μαγεία της Νέας Υόρκης και του κινηματογράφου εκείνης της εποχής.
Ολόγυρα της πλατείας υπάρχουν πολλά ιστορικά και πανέμορφα κτίρια, όπως: το Teatro Municipal, η Εθνική Βιβλιοθήκη, το Μουσείο Καλών Τεχνών κ.λ.π.
Περπατήσαμε την Avenida Rio Branco για να βρεθούμε στην Real Gabinete Portugues de Leitura. Η Βιβλιοθήκη αυτή θεωρείται μία από τις ομορφότερες στον κόσμο, και δικαίως, αφού είναι πραγματικό κόσμημα.
Αφού θαυμάσαμε την εντυπωσιακή Real Gabinete προχωρήσαμε μέσα από γειτονιές που θυμίζουν το δικό μας Μοναστηράκι με παλαιοβιβλιοπωλεία, δισκάδικα και υπαίθριες αγορές για να φτάσουμε στην Confeitaria Colombo, ένα ιστορικό εμβληματικό καφέ, από τα ωραιότερα παγκοσμίως, που χρονολογείται από το 1894.
Απολαύσαμε τον καφέ μας συνοδεία γλυκών και αλμυρών θαυμάζοντας το μεγαλοπρεπές του περιβάλλον. Η αναμονή είναι αρκετά μεγάλη για να κάτσεις αλλά αξίζει τον κόπο. Confeitaria Colombo
Το απόγευμα, και ενώ κάναμε την βόλτα μας στην παραλία με ηλιόλουστο καλοκαιρινό καιρό, ξαφνικά ο ουρανός γέμισε βαριά σύννεφα και άρχισε η βροχή.
Έπρεπε να τροποποιήσουμε τα σχέδια μας και να πάμε σε κάποιον κλειστό χώρο γιατί τα παραλιακά κιόσκια άρχισαν να κλείνουν βιαστικά το ένα μετά το άλλο και όλοι όσοι ήταν στην παραλία να φεύγουν τρέχοντας.
Αποφασίσαμε να πάμε σε ένα εμπορικό κέντρο στην κυριλέ περιοχή Leblon μιας και ήμασταν κοντά... ευκαιρία να δούμε και μιαν άλλη πλευρά της πόλης. Τα εμπορικά κέντρα της Leblon είναι υπερχλιδάτα... από τα εστιατόρια που υπάρχουν μέσα (καμία σχέση με τα συνήθη fast food των περισσοτέρων malls) και τα καταστήματα, μέχρι τις τουαλέτες που είναι σαν spa με επώνυμα είδη περιποίησης. Είδα βραζιλιάνους και βραζιλιάνες που τόσες μέρες στο Ριο δεν είχα δει να κυκλοφορούν ανάμεσά μας: πολύ λευκοί, πολύ καλοζωϊσμένοι, πολύ ακριβοντυμένοι... όλα στο πολύ. Φορτωμένοι ψώνια, να τρώνε και να πίνουν σε ακριβά εστιατόρια όπου το γεύμα κοστίζει όσο ο μηνιαίος μισθός του σερβιτόρου που τους σερβίριζε.
Η αντίθεση, για άλλη μια φορά, ακραία.
Ευτυχώς, κάποια στιγμή, η βροχή σταμάτησε και μπορέσαμε να βγούμε να περπατήσουμε στην παραλία.
Πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο μας κάνοντας μια τελευταία βραδινή βόλτα στην πόλη με τα 1000 πρόσωπα...γιατί για μένα αυτό είναι το Ρίο: μια πόλη αντιφατική με πολλά και διαφορετικά πρόσωπα: το ιστορικό κέντρο, το σύγχρονο κέντρο, οι διάσημες παραλιακές γειτονιές, οι μποεμ γειτονιές, οι φαβέλες... περιοχές και άνθρωποι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους...
Μα παρόλες τις αντιφάσεις, το Ριο είναι μια Υπέροχη Πόλη, ακριβώς όπως το παρατσούκλι της:
"Cidade Maravilhosa"!
Last edited by a moderator: