Klair
Member
- Μηνύματα
- 2.130
- Likes
- 24.005
- Ονειρεμένο Ταξίδι
- Υπερσιβηρικός
ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ
30-12-2018
Monts des Arts-Place Royale-Petit Sablon-Place Poelaert.
Πρωί-πρωί βρεθήκαμε, για μια ακόμα φορά, στον σταθμό Sint Pieters της Γάνδης με προορισμό τις Βρυξέλλες. Πολλά έχουν ειπωθεί για αυτήν την πόλη. Άλλοι τη θεωρούν βαρετή και άσχημη. Άλλοι τη χρησιμοποιούν σαν έναν ενδιάμεσο σταθμό για τις πιο γραφικές πόλεις όπως είναι η Γάνδη ή η Μπριζ. Κάποιοι άλλοι είχαν την ατυχία να τη γνωρίσουν μόνον υπό βροχή και τσουχτερό κρύο και να τη χαρακτηρίσουν καταθλιπτική. Άλλοι πάλι της πλέκουν το εγκώμιο χαρακτηρίζοντάς την ζωντανή, αρχοντική, πολυεθνική, κοσμοπολίτικη, πόλη όπου συνυπάρχουν πολύ διαφορετικοί πολιτισμοί. Οι μουσειολάτρεις δε, πίνουν νερό στο όνομά της, αφού η πόλη διαθέτει πλήθος αξιόλογων μουσείων με θεματολογία που ποικίλει: από Μουσείο Μουσικών Οργάνων ή Βελγικό Κέντρο Κόμικς μέχρι Βασιλικά Μουσεία Καλών Τεχνών ή Βασιλικό Μουσείο Ενόπλων Δυνάμεων και Στρατιωτικής Ιστορίας ή Μουσείο Κακάο και Σοκολάτας. Άλλοι πάλι εκείνο που θυμούνται πιο πολύ από την επίσκεψή τους στις Βρυξέλλες είναι ο ανεξάντλητος αριθμός ετικετών μπίρας ή η απίστευτη ποικιλία σοκολάτας και βάφλας.
Είναι τελικά ένας παρεξηγημένος προορισμός οι Βρυξέλλες?
Δεν ξέρω αν ποτέ δοθεί "τεκμηριωμένη" απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Εκείνο που ξέρω είναι ότι εγώ προτιμώ να ξεποδαριάζομαι και να ανακαλύπτω μόνη μου αυτά που έχει να μου προσφέρει ο κάθε προορισμός, κλείνοντας τα αυτιά και τα μάτια μου σε ό,τι αρνητικό διαβάζω ή ακούω. Και είμαι, επίσης, της άποψης ότι τα αρνητικά του κάθε προορισμού δεν παύουν να είναι εμπειρίες, βιώματα και γνώση τα οποία μας ακολουθούν, και μαζί με τα θετικά και τα όμορφα, συνθέτουν την ταυτότητα και την προσωπικότητα του τόπου που επιλέγουμε να γνωρίσουμε. Γι΄ αυτό πολύ δύσκολα θα χαρακτηρίσω έναν προορισμό άσχημο ή χάλια και ποτέ δε θα πω σε κάποιον: μην πας εκεί θα χάσεις τον χρόνο σου ή τα χρήματά σου.
Kάθε άνθρωπος έχει διαφορετική αισθητική του ωραίου ή του μη ωραίου, του ενδιαφέροντος ή του μη ενδιαφέροντος, και κάθε ταξιδιώτης θέτει τα δικά του θέλω και τις δικές του επιθυμίες όταν σχεδιάζει το ταξίδι του. Το τί αποκομίζει από αυτά που έχει θέσει ως επιλογές είναι καθαρά προσωπική του υπόθεση. Και το πιθανότερο είναι, οι εμπειρίες του να διαφέρουν από τις εμπειρίες που έχει αποκομίσει κάποιος άλλος που πιθανόν να έχει δει τα ίδια πράγματα, αλλά κάτω από διαφορετικές συνθήκες ή ψυχολογία.
Εγώ και οι συνταξιδιώτες μου, πάντως, ήμασταν σε μεγάλα κέφια και καλή διάθεση ξεκινώντας να γνωρίσουμε την πόλη των Βρυξελλών η οποία είναι το διοικητικό κέντρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ένα γεγονός που συχνά της δίνει τον τίτλο της πρωτεύουσας της Ε.Ε. Και αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που βρεθήκαμε στις Βρυξέλλες.
Ο γιος μας είχε επισκεφθεί την πόλη πριν λίγα χρόνια, φιλοξενούμενος από συμφοιτήτριά του, η οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε στις Βρυξέλλες. Οι γονείς της ζουν σε κάποιο προάστιο και εργάζονται στην πόλη. Ο σύζυγος και εγώ είχαμε ξαναβρεθεί στην πόλη, κάνοντας μια διανυκτέρευση, στα πλαίσια ενός πολυήμερου road trip στην Ευρώπη πριν πολλά χρόνια.
Τότε, εκτός από τα βασικά αξιοθέατα που είχαμε δει,
είχαμε πάει και στο Atomium,
αλλά και στο Waterloo. Στο Panorama, το κυκλικό κτίριο, είχαμε δει την απεικόνιση της μάχης που έλαβε χώρα στις 18-6-1815.
Μόλις βγήκαμε έξω από τον σταθμό Bruxelles Central-έναν από τους τρεις κύριους σταθμούς των Βρυξελλών-η πρώτη εικόνα που μας καλωσόρισε στην πόλη ήταν ένα σταθμευμένο στρατιωτικό όχημα με αρκετούς στρατιώτες να στέκονται γύρω από αυτό με τα όπλα στα χέρια.
Ο καιρός ήταν μουντός και ο ουρανός συννεφιασμένος, αλλά ευτυχώς δεν έβρεχε. Αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε τη βόλτα μας από τα "ψηλά" σημεία της πόλης οπότε μόλις αντικρίσαμε το έφιππο άγαλμα του Roi Albert I, τρίτου βασιλιά των Βέλγων και επονομαζόμενου "Βασιλιά Ιππότη",
προχωρήσαμε μπαίνοντας στον όμορφο Κήπο Monts des Arts.
Αυτή η ιστορική τοποθεσία στο κέντρο της πόλης συμπεριλαμβάνει τη Βασιλική Bιβλιοθήκη (La Bibliothèque Royale de Belgique) με πάνω από 6 εκατομμύρια τόμους,
το Εθνικό Αρχείο του Βελγίου (Les Archives Générales du Royaume) και το Συνεδριακό Μέγαρο το οποίο στεγάζεται στο πρώην Palais des Congrés.
Ο Κήπος αποτελεί μια πολύτιμη πράσινη περιοχή στην καρδιά της πρωτεύουσας και η θέα που προσφέρει το μπαλκόνι του λόφου είναι μια από τις καλύτερες των Βρυξελλών. Σε πρώτο πλάνο είναι ο διάσημος Πύργος του Δημαρχείου της Grand Place. Όταν η μέρα είναι ηλιόλουστη, με καθαρή ατμόσφαιρα, φαίνεται μέχρι και το Atomium. Εμείς, λόγω συννεφιάς, καταφέραμε να δούμε από το μπαλκόνι μόνο τον ψηλό Πύργο του Δημαρχείου. Μετά, όλη η υπόλοιπη πόλη χανόταν μέσα στη συννεφιά και τη θολούρα.
Ανηφορίσαμε για την ιστορική νεοκλασική Place Royale στην οποία πραγματοποιήθηκε, το 1831, η στέψη του βασιλιά Leopold I, πρώτου βασιλιά των Βέλγων. Αυτή η Πλατεία χτίστηκε, τον 18ο αιώνα, στα ερείπια του ανακτόρου Coudenberg το οποίο καταστράφηκε από πυρκαγιά το 1731.
Πριν, όμως, φτάσουμε στην όμορφη Place Royale, στα αριστερά μας, είδαμε το Μουσείο Μουσικών Οργάνων το οποίο διαθέτει μια εντυπωσιακή συλλογή από 8.000 μουσικά όργανα. Αρχικά ξεκίνησε, το 1877, με μια μικρή συλλογή ινδικών οργάνων που δόθηκαν στον βασιλιά Λεοπόλδο ΙΙ από έναν Ινδό μουσικολόγο. Τα επόμενα χρόνια, μέχρι και σήμερα, η συλλογή μεγάλωσε και αντιπροσωπεύει τη μουσική ιστορία της χώρας. Ένα σύστημα ακουστικών επιτρέπει στους επισκέπτες να ακούσουν, σχεδόν, 200 μουσικά αποσπάσματα από τα μουσικά όργανα που διαθέτει το Μουσείο.
Φτάσαμε στην κορυφή του λόφου ακριβώς μπροστά από το άγαλμα του Godefroy de Bouillon-ηγέτη της πρώτης σταυροφορίας το 1096-που βρίσκεται στο κέντρο της Πλατείας.
Ρίξαμε πάλι τη ματιά μας προς την Grand Place για να απολαύσουμε τη θέα.
Όλα τα γύρω κτίρια μοιάζουν μεταξύ τους με εξαίρεση τη νεοκλασική εκκλησία Saint Jacques sur Coudenberg. Η μεσαιωνική εκκλησία που βρισκόταν αρχικά σε αυτήν τη θέση κατεδαφίστηκε, παρόλο που δεν καταστράφηκε από τη μεγάλη πυρκαγιά του 1731, η οποία κατέστρεψε όπως ήδη αναφέρθηκε το Παλάτι Coudenberg.
Στα αριστερά της εκκλησίας βρίσκεται το Hôtel Bellevue, το οποίο μετατράπηκε σε κτίριο μουσείων, όπου στεγάζεται μια συλλογή που επικεντρώνεται στην ιστορία του Βελγίου παρουσιάζοντας μια χρονολογική έκθεση για την ιστορία του έθνους από το 1830.
Ακριβώς απέναντι, στην αριστερή γωνία της Πλατείας, στο νεοκλασικό Hôtel Altenloh στεγάζεται το Musée Magritte το οποίο άνοιξε στο κοινό στις 30 Mαΐου του 2009. Στο Μουσείο παρουσιάζονται περίπου 200 αυθεντικοί πίνακες του Magritte, σχέδια αλλά και γλυπτά. Επίσης, ο χώρος περιλαμβάνει φωτογραφίες από το 1920 όταν ο καλλιτέχνης πειραματιζόταν και με τη φωτογραφία.
Ρίξαμε το βλέμμα μας στην οδό Rue de la Régence και στο βάθος είδαμε να ορθώνεται το επιβλητικό Δικαστικό Μέγαρο (Palais de Justice). H θολούρα στην ατμόσφαιρα δεν μας εμπόδισε να διαπιστώσουμε ότι ολόκληρο το τεράστιο οικοδόμημα ήταν καλυμμένο με σκαλωσιές.
Προχωρώντας στη Rue de la Régence περάσαμε έξω από το Musées Royaux des Beaux Arts. Τέσσερα μουσεία συνδέονται με το Βασιλικό Μουσείο και δύο εξ αυτών (το Μουσείο Αρχαίας Τέχνης και το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης) βρίσκονται στο κεντρικό κτίριο. Τα άλλα δύο (το Μουσείο Constantin Meunier και το Μουσείο Antoine Wiertz) είναι αφιερωμένα σε συγκεκριμένους Βέλγους καλλιτέχνες, είναι αρκετά μικρότερα, και βρίσκονται σε διαφορετικά σημεία της πόλης.
Τα Musées Royaux des Beaux Arts περιλαμβάνουν πάνω από 20.000 σχέδια, γλυπτά και έργα ζωγραφικής τα οποία χρονολογούνται από τις αρχές του 15ου αιώνα έως σήμερα. Το μεγαλύτερο μέρος της συλλογής αποτελείται από φλαμανδική ζωγραφική που παρουσιάζεται με χρονολογική σειρά. Το Μουσείο είναι, επίσης, υπερήφανο για το "Δωμάτιο Ρούμπενς" το οποίο φιλοξενεί περισσότερους από 20 πίνακες του καλλιτέχνη. Επιπλέον, στεγάζει τον διάσημο πίνακα "Ο θάνατος του Μαρά" του Ζακ Λουί Νταβίντ (Jacques Louis David). Στο πλάι του Μουσείου υπάρχει ένας κήπος (Le Jardin de Sculptures) και κάναμε μια μικρή στάση για να θαυμάσουμε τα αγάλματα και το σιντριβάνι.
Πήραμε μερικές ανάσες ξεκούρασης και συνεχίσαμε, στον ίδιο δρόμο, φτάνοντας στην περιοχή Sablon. Η συνοικία Sablon περιλαμβάνει την πλατεία-πάρκο Petit Sablon, την εκκλησία της Παναγίας (Notre Dame du Sablon), την Place du Grand Sablon και τους γύρω δρόμους. Με θέα προς την εκκλησία, η Petit Sablon είναι ένα κόσμημα του κέντρου των Βρυξελλών.
Mπήκαμε μέσα στον πολύ περιποιημένο κήπο ο οποίος περιβάλλεται από υπέροχο κιγκλίδωμα από σφυρήλατο σίδερο και είδαμε κίονες που πάνω τους στέκονται χάλκινα αγαλματίδια τα οποία αντιπροσωπεύουν τις αρχαίες τέχνες που κάποτε ασκούνταν στην πόλη.
Χωμάτινα δρομάκια, ανάμεσα από καταπράσινα παρτέρια, μας οδήγησαν σε ένα υψωμένο σιντριβάνι του οποίου η κυκλική λεκάνη κυριαρχείται από τα αγάλματα των Counts Egmont και Hornes που συμβολίζουν τον αγώνα κατά της Ισπανικής τυραννίας, κατά τον 16ο αιώνα.
Προχωρήσαμε στο πλάι του σιντριβανιού και είδαμε ότι ο κήπος στολίζεται με μερικά ακόμη αγάλματα Βέλγων καλλιτεχνών, του 19ου αιώνα.
Πίσω από το σιντριβάνι υπάρχουν σκάλες οι οποίες μας οδήγησαν έξω από τον κήπο, μπροστά από το Παλάτι Egmont. Το Παλάτι εξακολουθεί να δίνει την καλύτερη ένδειξη για το τί ήταν η περιοχή από άποψη μεγαλοπρέπειας. Η άλλοτε αχρησιμοποίητη γειτονιά των υγροτόπων, των βοσκοτόπων και της άμμου έγινε, κατά τον 17ο αιώνα, η πιο αριστοκρατική και ευημερούσα περιοχή της πόλης. Την ίδια εικόνα δίνουν και τα μεγαλοπρεπή αρχοντικά των δρόμων της συνοικίας.
Η Notre Dame du Sablon υποστηριζόταν από τους ευγενείς και τους πλούσιους πολίτες των Βρυξελλών. Aυτή η εκκλησία χαρακτηρίζεται από τον ρυθμό Brabantine Gothic (παραλλαγή της γοτθικής αρχιτεκτονικής, χαρακτηριστική για τις Kάτω Xώρες) και έχει δύο μπαρόκ παρεκκλήσια.
Και φυσικά δε θα μπορούσαν να λείπουν οι μύθοι που, συνήθως, ακολουθούν αυτά τα οικοδομήματα μέσα στους αιώνες. Μόνο που αυτός ο μύθος που θα σας διηγηθώ αποτέλεσε την αφορμή για να γεννηθεί μια μεσαιωνική γιορτή που γιορτάζεται μέχρι και σήμερα στις Βρυξέλλες.
Ο μύθος, λοιπόν, αναφέρεται σε μια γυναίκα που είδε ένα όραμα στο οποίο η Παναγία της έδωσε εντολή να κλέψει το άγαλμα η "Παναγία με το μικρό ραβδί" από την Αμβέρσα και να το φέρει στις Βρυξέλλες. Πράγματι αυτό έγινε, και το άγαλμα, εν μέσω θαυματουργών γεγονότων, μπόρεσε και ήρθε με βάρκα το 1348. Τοποθετήθηκε επίσημα στο παρεκκλήσι και ήταν προστάτης των συντεχνιών της συνοικίας. Η Ommegang, η μεσαιωνική γιορτή που στηρίχτηκε σε αυτόν τον μύθο, γιορτάζεται ακόμη στις Βρυξέλλες.
Η συντεχνία-προστάτης της εκκλησίας υποσχέθηκε να πραγματοποιεί μια ετήσια πομπή για τη μεταφορά του αγάλματος. Στα επόμενα χρόνια η θρησκευτική αυτή πομπή έγινε μια πιο κοσμική γιορτή και εξελίχθηκε σε ένα σημαντικό θρησκευτικό και αστικό γεγονός. Όμως, από το 1930, έχει πάρει τη μορφή μιας ιστορικής ανανέωσης της εισόδου του αυτοκράτορα Καρόλου Β΄ στις Βρυξέλλες. Σήμερα, λοιπόν, γιορτάζεται δύο φορές τον χρόνο: Ιούνιο και Ιούλιο. Ξεκινάει από την Grand Sablon και τελειώνει με ένα μεγάλο θέαμα στην Grand Place.
Φωτογραφία από το Internet.
Στη συνέχεια περάσαμε από το Βασιλικό Ωδείο (Koninklijk Conservatorium Brussel) το οποίο βρίσκεται ακριβώς δίπλα στην Petit Sablon. Είναι ένα κτίριο σε αναγεννησιακό στιλ επηρεασμένο από την πτέρυγα του Lescot του Λούβρου. Έχει πλούσια μουσική βιβλιοθήκη καθώς και συλλογή από ηχογραφήσεις (κυρίως βινύλια).
Κολλητά στο Βασιλικό Ωδείο είδαμε να ορθώνεται το κτίριο της Μεγάλης Συναγωγής της Ευρώπης (Grande Synagogne de Bruxelles), Έδρα της Κεντρικής Εβραϊκής Ομοσπονδίας του Βελγίου. Πλησιάσαμε σε απόσταση αναπνοής το Palais de Justice (Δικαστικό Μέγαρο) και η εικόνα με τις σκαλωσιές ήταν δυστυχώς αποκαρδιωτική.
Το Παλάτι της Δικαιοσύνης, το οποίο είναι μεγαλύτερο από τη Βασιλική του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη, βρίσκεται σε εκτεταμένες ανακαινίσεις. Η πρόοδος-απ΄ ότι διάβασα-είναι αργή και ολόκληρο το επιβλητικό κτίριο θα βρίσκεται για αρκετό καιρό ακόμη καλυμμένο από σκαλωσιές. Παρόλα αυτά αξίζει να μάθουμε λίγα ιστορικά πράγματα για αυτό το αριστουργηματικό και μεγαλύτερο οικοδομικό έργο της εποχής του.
Κατασκευασμένο από το 1866 έως το 1883 είναι το κύριο έργο του αρχιτέκτονα Joseph Poelaert και ένα αξιοσημείωτο ορόσημο των Βρυξελλών. Για να κατασκευαστεί αυτό το κτίριο ένα τμήμα της συνοικίας Marollen κατεδαφίστηκε, ενώ το μεγαλύτερο μέρος του πάρκου απαλλοτριώθηκε. Oι ιδιοκτήτες των κατοικιών έλαβαν μεγάλες αποζημιώσεις, ενώ άλλοι αναγκάστηκαν να μετακινηθούν από τη βελγική κυβέρνηση. O ίδιος o Poelaert έζησε στη συνοικία Marollen, σε μια κατοικία πολύ κοντά στο κτίριο.
Στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι Γερμανοί, αποχωρώντας, έβαλαν πυρκαγιά στο Παλάτι της Δικαιοσύνης με αποτέλεσμα να καταρρεύσει ο τρούλος και μέρος του κτιρίου να υποστεί σοβαρές ζημιές. Η Πλατεία, έξω από το Δικαστικό Παλάτι, ονομάστηκε Place Poelaert. Εδώ βρίσκεται, επίσης, μια Στήλη η οποία ανεγέρθηκε με πρωτοβουλία ομάδας βετεράνων στη δόξα των Βέλγων στρατιωτών πεζικού που έπεσαν κατά τη διάρκεια του πολέμου (1914-1918).
Πολύ θα θέλαμε να είχαμε μια όμορφη θέα της πόλης από την Πλατεία, αλλά η συννεφιά, ο μουντός καιρός και η ομίχλη δεν μας έδωσαν αυτήν την ευχαρίστηση. Έτσι, αφήσαμε πίσω μας την Place Poelaert και το Παλάτι της Δικαιοσύνης και αρχίσαμε να κατηφορίζουμε προς την Place du Grand Sablon, στα βορειοδυτικά της εκκλησίας Notre Dame du Sablon.
Last edited:
