travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.968
- Likes
- 17.262
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Στην Αλβανία. Σκόδρα και Τίρανα.
Η Ποντγκόριτσα στο Μαυροβούνιο, όπως ήδη είπα δεν είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και γι’ αυτό το πρωί, αφού πήραμε το πρωινό μας, δηλαδή ψωμί με μαρμελάδα και φυσικά ελληνικό καφέ, ξεκινήσαμε στις επτά και μισή την πορεία μας για την γειτονική Αλβανία. Ο δρόμος ήταν μια μικρή ταλαιπωρία γιατί γινόταν κάποια έργα και είχε μια παράκαμψη από έναν κακό δρόμο. Αλλά τελικά με μικρή καθυστέρηση φτάσαμε στα σύνορα. Πρώτη φορά σε αυτό το ταξίδι που περάσαμε σύνορα με καθυστέρηση περίπου 20 λεπτών. Δεν ξέρω γιατί έγινε αυτό. Μάλλον επειδή μαζί με τα γιωταχί περνούσαν από τον ίδιο έλεγχο και οι νταλίκες.
Στο δρόμο μέχρι τα Σκόδρα δεν κάναμε πολλές στάσεις, ίσως και καμία δηλαδή, αφού τη λίμνη την είχαμε δει την προηγούμενη μέρα εκτενώς. Όμως και αν θέλαμε να σταματήσουμε κάπου, δεν είχε πρόσφορο μέρος για πάρκινγκ. Τέλος πάντων καταλήξαμε στα Σκόδρα και παρκάραμε το αυτοκίνητο κάπου κοντά στο κέντρο. Η πόλη όμως δεν είχε πολλά ενδιαφέροντα. Κυρίως είχε ένα πεζόδρομο με μαγαζιά και μια παλιά πόλη που μόνο για παλιά δεν την έλεγες. Μπορεί στην Αλβανία παντού να παίρνουν τα ευρώ, αλλά έχουν και το δικό τους νόμισμα το οποίο στο περίπου ισοδυναμεί με ένα σεντ του ευρώ το κάθε λεχ. Εγώ άλλαξα σε ένα ανταλλακτήριο 50€ προς 102 λεχ το κάθε ευρώ. Έτσι μπορέσαμε και αγοράσαμε μερικά σουβενίρ.
Ετοιμαστήκαμε να φύγουμε, μετά από περίπου μια ώρα βόλτες, αλλά σκέφτηκα να πάμε στο φρούριο της πόλης, που ήταν σε ένα ύψωμα. Είχα δει φωτογραφίες ότι είχε ωραία θέα από εκεί. Πήγαμε με το αυτοκίνητο και ήταν μια πολύ καλή εμπειρία. Ανεβήκαμε ψηλά και πληρώνοντας ένα εισιτήριο 4 € ο ένας είχαμε μια καταπληκτική θέα και της πόλης Σκόδρα αλλά και της λίμνης και των ποταμών που την περιβάλλουν ή περνάνε από αυτήν. Πιστεύω ότι όποιος πάει στα Σκόδρα πρέπει να επισκεφθεί το φρούριο με την καταπληκτική θέα.
Φεύγοντας από κει βάλαμε ως τελικό προορισμό το διαμέρισμα πού θα μέναμε στα Τίρανα. Ο δρόμος δεν ήταν κακός, αλλά δεν μπορούσες να αναπτύξεις μεγάλες ταχύτητες γιατί συνέχεια περνούσε μέσα από πόλεις και χωριά. Η θέα γύρω από το δρόμο ήταν τελείως αδιάφορη. Βασικά όλος ο δρόμος μέχρι τα Τίρανα ήταν σε μια πεδιάδα. Όταν πλησιάσαμε στα Τίρανα άρχισε η κίνηση να αυξάνεται. Ίσως κάτι να είχε συμβεί και είχαμε μεγάλη καθυστέρηση στους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Περίπου 7 με 8 km πριν φτάσουμε στο κέντρο ευτυχώς άλλαξα κατεύθυνση και βρήκα καλύτερες συνθήκες για να πάμε στο διαμέρισμα. Ουσιαστικά η καθυστέρηση ήταν περίπου μία ώρα, αλλά όλη αυτή έγινε στο τέλος της διαδρομής. Δηλαδή αντί για 20 λεπτά κάναμε 80 λεπτά.
Φτάσαμε στο χώρο του καταλύματος κι ένας πολύ ευγενικός νεαρός μας υποδέχτηκε, δείχνοντάς μας ένα καταπληκτικό μικρό διαμέρισμα. Ήταν όλα καινούργια και δεν υπήρχε κάτι που να θέλεις επιπλέον. Μας άρεσε πάρα πολύ. Όμως εμείς αφού πήγαμε τουαλέτα, φύγαμε για να δούμε τα Τίρανα. Ήταν ακόμα η ώρα 3 και είχε αρκετό φως, αφού η μέρα ήταν πολύ καλή με ήλιο. Βλέπαμε τα κτίρια φωτισμένα με το φως του ήλιου και είχαν αρκετό ενδιαφέρον, αλλά μέχρι εκεί, όχι δηλαδή κάτι ιδιαίτερο. Όμως πολλά από αυτά δεν περίμενες να τα δεις στα Τίρανα.
Να και ένα μεγάλο χρωματιστό κτήριο. Έχει πολλά τέτοια στα Τίρανα που δίνουν ένα πολύ όμορφο χρώμα στην πόλη. Συνήθως πρόκειται για παλιά κτήρια, που αν δεν τα έβαφαν θα ήταν ακαλαίσθητα.
Περπατώντας από δω κι από κει πέρασε η ώρα και έπεσε το σκοτάδι. Τότε άναψαν τα φώτα και είδαμε να λάμπει ο στολισμός της πόλης λόγω των Χριστουγέννων και της πρωτοχρονιάς, οπότε η πόλη έγινε ακόμα πιο όμορφη. Τόσα φώτα σε μια πόλη δεν έχω ξαναδεί. Και μάλιστα ο φωτισμός ήταν πολύ καλός, δηλαδή ευχάριστος. Κάναμε βόλτα και αργότερα το βράδυ που είχαμε κουραστεί, καθίσαμε στην κεντρική πλατεία. Εκεί ήταν ένα τεράστιο λούνα παρκ συν πολλά μαγαζιά που προσέφεραν φαγητό και ποτό. Σε ένα τέτοιο καθίσαμε κι εμείς για μισή ώρα περίπου και ήπιαμε τη μπύρα μας.
Στην πλατεία είχε λίγο ίντερνετ δωρεάν και είδαμε κάποια άλλα ενδιαφέροντα στο κέντρο της πόλης. Το πιο περίεργο ως όνομα από αυτά ήταν ή Πυραμίδα, που φανταζόμασταν ότι θα ήταν μια μπούρδα, αλλά πήγαμε. Πάθαμε πλάκα: ήταν ένα μεγάλο κτήριο, θα το έλεγες και πυραμίδα, αλλά ήταν πολύ ιδιαίτερο και εντυπωσιακό. Ανεβήκαμε επάνω και μας άρεσε. Αλλά και ο περιβάλλον χώρος είχε το κατιτίς του.
Αφού συμπληρώσαμε τη βόλτα μας, ενθουσιασμένοι. γυρίσαμε στο διαμέρισμα, που όπως είπα ήταν πολύ κοντά στο κέντρο, για να φάμε τα γνωστά. Να πιούμε τις μπύρες μας και να ξεκουραστούμε.
Στον επόμενο χάρτη φαίνεται η διαδρομή της ημέρας μας.
Η Ποντγκόριτσα στο Μαυροβούνιο, όπως ήδη είπα δεν είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και γι’ αυτό το πρωί, αφού πήραμε το πρωινό μας, δηλαδή ψωμί με μαρμελάδα και φυσικά ελληνικό καφέ, ξεκινήσαμε στις επτά και μισή την πορεία μας για την γειτονική Αλβανία. Ο δρόμος ήταν μια μικρή ταλαιπωρία γιατί γινόταν κάποια έργα και είχε μια παράκαμψη από έναν κακό δρόμο. Αλλά τελικά με μικρή καθυστέρηση φτάσαμε στα σύνορα. Πρώτη φορά σε αυτό το ταξίδι που περάσαμε σύνορα με καθυστέρηση περίπου 20 λεπτών. Δεν ξέρω γιατί έγινε αυτό. Μάλλον επειδή μαζί με τα γιωταχί περνούσαν από τον ίδιο έλεγχο και οι νταλίκες.
Στο δρόμο μέχρι τα Σκόδρα δεν κάναμε πολλές στάσεις, ίσως και καμία δηλαδή, αφού τη λίμνη την είχαμε δει την προηγούμενη μέρα εκτενώς. Όμως και αν θέλαμε να σταματήσουμε κάπου, δεν είχε πρόσφορο μέρος για πάρκινγκ. Τέλος πάντων καταλήξαμε στα Σκόδρα και παρκάραμε το αυτοκίνητο κάπου κοντά στο κέντρο. Η πόλη όμως δεν είχε πολλά ενδιαφέροντα. Κυρίως είχε ένα πεζόδρομο με μαγαζιά και μια παλιά πόλη που μόνο για παλιά δεν την έλεγες. Μπορεί στην Αλβανία παντού να παίρνουν τα ευρώ, αλλά έχουν και το δικό τους νόμισμα το οποίο στο περίπου ισοδυναμεί με ένα σεντ του ευρώ το κάθε λεχ. Εγώ άλλαξα σε ένα ανταλλακτήριο 50€ προς 102 λεχ το κάθε ευρώ. Έτσι μπορέσαμε και αγοράσαμε μερικά σουβενίρ.






Ετοιμαστήκαμε να φύγουμε, μετά από περίπου μια ώρα βόλτες, αλλά σκέφτηκα να πάμε στο φρούριο της πόλης, που ήταν σε ένα ύψωμα. Είχα δει φωτογραφίες ότι είχε ωραία θέα από εκεί. Πήγαμε με το αυτοκίνητο και ήταν μια πολύ καλή εμπειρία. Ανεβήκαμε ψηλά και πληρώνοντας ένα εισιτήριο 4 € ο ένας είχαμε μια καταπληκτική θέα και της πόλης Σκόδρα αλλά και της λίμνης και των ποταμών που την περιβάλλουν ή περνάνε από αυτήν. Πιστεύω ότι όποιος πάει στα Σκόδρα πρέπει να επισκεφθεί το φρούριο με την καταπληκτική θέα.







Φεύγοντας από κει βάλαμε ως τελικό προορισμό το διαμέρισμα πού θα μέναμε στα Τίρανα. Ο δρόμος δεν ήταν κακός, αλλά δεν μπορούσες να αναπτύξεις μεγάλες ταχύτητες γιατί συνέχεια περνούσε μέσα από πόλεις και χωριά. Η θέα γύρω από το δρόμο ήταν τελείως αδιάφορη. Βασικά όλος ο δρόμος μέχρι τα Τίρανα ήταν σε μια πεδιάδα. Όταν πλησιάσαμε στα Τίρανα άρχισε η κίνηση να αυξάνεται. Ίσως κάτι να είχε συμβεί και είχαμε μεγάλη καθυστέρηση στους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Περίπου 7 με 8 km πριν φτάσουμε στο κέντρο ευτυχώς άλλαξα κατεύθυνση και βρήκα καλύτερες συνθήκες για να πάμε στο διαμέρισμα. Ουσιαστικά η καθυστέρηση ήταν περίπου μία ώρα, αλλά όλη αυτή έγινε στο τέλος της διαδρομής. Δηλαδή αντί για 20 λεπτά κάναμε 80 λεπτά.
Φτάσαμε στο χώρο του καταλύματος κι ένας πολύ ευγενικός νεαρός μας υποδέχτηκε, δείχνοντάς μας ένα καταπληκτικό μικρό διαμέρισμα. Ήταν όλα καινούργια και δεν υπήρχε κάτι που να θέλεις επιπλέον. Μας άρεσε πάρα πολύ. Όμως εμείς αφού πήγαμε τουαλέτα, φύγαμε για να δούμε τα Τίρανα. Ήταν ακόμα η ώρα 3 και είχε αρκετό φως, αφού η μέρα ήταν πολύ καλή με ήλιο. Βλέπαμε τα κτίρια φωτισμένα με το φως του ήλιου και είχαν αρκετό ενδιαφέρον, αλλά μέχρι εκεί, όχι δηλαδή κάτι ιδιαίτερο. Όμως πολλά από αυτά δεν περίμενες να τα δεις στα Τίρανα.








Να και ένα μεγάλο χρωματιστό κτήριο. Έχει πολλά τέτοια στα Τίρανα που δίνουν ένα πολύ όμορφο χρώμα στην πόλη. Συνήθως πρόκειται για παλιά κτήρια, που αν δεν τα έβαφαν θα ήταν ακαλαίσθητα.

Περπατώντας από δω κι από κει πέρασε η ώρα και έπεσε το σκοτάδι. Τότε άναψαν τα φώτα και είδαμε να λάμπει ο στολισμός της πόλης λόγω των Χριστουγέννων και της πρωτοχρονιάς, οπότε η πόλη έγινε ακόμα πιο όμορφη. Τόσα φώτα σε μια πόλη δεν έχω ξαναδεί. Και μάλιστα ο φωτισμός ήταν πολύ καλός, δηλαδή ευχάριστος. Κάναμε βόλτα και αργότερα το βράδυ που είχαμε κουραστεί, καθίσαμε στην κεντρική πλατεία. Εκεί ήταν ένα τεράστιο λούνα παρκ συν πολλά μαγαζιά που προσέφεραν φαγητό και ποτό. Σε ένα τέτοιο καθίσαμε κι εμείς για μισή ώρα περίπου και ήπιαμε τη μπύρα μας.




Στην πλατεία είχε λίγο ίντερνετ δωρεάν και είδαμε κάποια άλλα ενδιαφέροντα στο κέντρο της πόλης. Το πιο περίεργο ως όνομα από αυτά ήταν ή Πυραμίδα, που φανταζόμασταν ότι θα ήταν μια μπούρδα, αλλά πήγαμε. Πάθαμε πλάκα: ήταν ένα μεγάλο κτήριο, θα το έλεγες και πυραμίδα, αλλά ήταν πολύ ιδιαίτερο και εντυπωσιακό. Ανεβήκαμε επάνω και μας άρεσε. Αλλά και ο περιβάλλον χώρος είχε το κατιτίς του.


Αφού συμπληρώσαμε τη βόλτα μας, ενθουσιασμένοι. γυρίσαμε στο διαμέρισμα, που όπως είπα ήταν πολύ κοντά στο κέντρο, για να φάμε τα γνωστά. Να πιούμε τις μπύρες μας και να ξεκουραστούμε.
Στον επόμενο χάρτη φαίνεται η διαδρομή της ημέρας μας.
