travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.768
- Likes
- 14.586
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Σερβία
Νις
Από τον υδραγωγό των Σκοπίων φύγαμε και πήγαμε βόρεια, στην πόλη Νις της Σερβίας. Περάσαμε τα σύνορα πολύ εύκολα, αφού ήταν πολύ νωρίς το πρωί. Να σημειώσω ότι ξεκινάμε κάθε πρωί στις 7 τοπική ώρα, λίγο πριν ή μετά το ξημέρωμα. Στην Νις αυτό που πήγαμε κυρίως να δούμε ήταν ο λεγόμενος Πύργος των Κρανίων, Skull Tower , που βρίσκεται λίγο έξω από την πόλη. Μας κίνησε την περιέργεια το όνομα και θέλαμε να δούμε τι είναι. Με ένα φτηνό εισιτήριο μπαίνεις σε ένα φτωχικό μουσείο που βλέπεις τμήματα του τοίχου που έκαναν οι Τούρκοι όταν νίκησαν τους εξεγερμένους Σέρβους το 1809 και κόλλησαν τα κρανία των σκοτωμένων σε ένα τοίχο που έκαναν. Ο χώρος δεν είναι εύκολο να βρεθεί γιατί μοιάζει με εκκλησία και ο πλοηγός εμάς μας οδήγησε σε ένα στρατιωτικό μέρος που είναι δίπλα. Χαλαρά εγώ οδήγησα μέσα εκεί και έψαχνα να παρκάρω. Με πήρε κυνήγι ο φρουρός της πύλης και με έβγαλε έξω, δείχνοντάς μου το μουσείο.
Μετά το μουσείο πήγαμε στο κέντρο της Νις, όπου μείναμε για περίπου μια ώρα κάνοντας βόλτα σε έναν κεντρικό πεζόδρομο. Μπήκαμε για λίγο στο πάρκο που βρισκόταν μετά το ποτάμι. Στο πάρκο ακούσαμε δυο τύπους να μιλάνε ελληνικά και πιάσαμε λίγο την κουβέντα. Ήταν εκεί για επαγγελματικούς λόγους. Μας έδωσαν μερικές χρήσιμες πληροφορίες για τη συνέχεια του ταξιδιού μας. Το πάρκο ήταν όμορφο αλλά δεν μείναμε γιατί θέλαμε να φτάσουμε όσο γίνεται νωρίτερα στο Βελιγράδι, να δούμε την πόλη με το φως του ήλιου.
Κατευθυνθήκαμε λοιπόν προς το Βελιγράδι. Ο αυτοκινητόδρομος είναι πολύ καλός και συνήθως το όριο ταχύτητας είναι στα 130 km ανά ώρα. Φυσικά στο αυτοκίνητο ακούγαμε μουσική, αλλά όχι ντόπια. Σπανίως βρίσκαμε σταθμό με πολλή μουσική και λίγα λόγια. Έτσι ένα στικάκι μνήμης ήταν συνέχεια σε λειτουργία με διάφορες μουσικές. Εξ ου και το «ωδικώς» στον τίτλο της ιστορίας μας.
Η Σερβία με το Κοσσυφοπέδιο έχει έκταση 88.000 τ.χ. και πληθυσμό κοντά στα 6,7 εκατομμύρια συν 1,8 εκατομμύρια τους κατοίκους του Κοσσυφοπεδίου. Το 90% είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι και στο Κοσσυφοπέδιο το 88% είναι μουσουλμάνοι. Εμείς σε αυτό το ταξίδι δεν πήγαμε στο Κοσσυφοπέδιο.
Να πω εδώ ότι στην Γιουγκοσλαβία είχα έρθει το 1981 (αλλά και το 1982 που δεν έμεινα καθόλου). Ουσιαστικά πέρασα με το τρένο κι έμεινα μονάχα δύο βράδια. Το ένα βράδυ ήταν στο Βελιγράδι και το άλλο βράδυ ήταν μέσα στο τρένο. Λίγο είχα δει το Βελιγράδι για μια ολόκληρη ημέρα και για λίγες ώρες είχα δει το Ζάγκρεμπ της σημερινής Κροατίας, όταν αλλάξαμε τρένο εκεί. Από τα μέρη που είδα τώρα στο Βελιγράδι, μπορώ να πω ότι δεν θυμάμαι τίποτα από την πόλη εκείνης της εποχής.
Η πρώτη μου εντύπωση τότε ήταν που πήγαμε με τον φίλο μου σε ένα σούπερ μάρκετ ανάμεσα σε τεράστιες πολυκατοικίες για να αγοράσουμε φαγώσιμα. Εντύπωση μου προκάλεσε που έβλεπα μεγάλους ανθρώπους να κρατάνε μια πάνινη τσάντα και να βάζουν λίγα μάλλον τρόφιμα και άλλα πράγματα. Φαίνονταν πολύ φτωχοί. Ήταν η πρώτη φορά που είδαμε ότι πρέπει να αγοράσεις την πλαστική ή κάποια άλλη τσάντα στο σούπερ μάρκετ για να βάλεις τα ψώνια. Φυσικά όλα μας φάνηκαν πολύ φτηνά. Ένα άλλο που θυμάμαι είναι ότι πήγαμε σε κάποιο νησάκι, είτε στον Δούναβη είτε στον Σάβα και κάναμε βόλτα. Εκεί βλέπαμε και τους ντόπιους που έκαναν και αυτοί βόλτα, γιατί η μέρα ήταν πολύ καλή. Ήταν Απρίλιος του 1981. Θυμάμαι και μερικά άλλα πράγματα αλλά δεν είναι της παρούσης. Τα έχω γράψει άλλωστε παλιότερα στο φόρουμ.
Μετά τα κρύα που αντιμετωπίσαμε στα Σκόπια, η Σερβία θερμοκρασιακά μας φέρθηκε πολύ καλά. Ένα μεσημέρι είδα στο αυτοκίνητο θερμοκρασία 16 βαθμών Κελσίου. Όντως ο καιρός ήταν πολύ γλυκός πάνω στα μοναστήρια που πηγαίναμε τις επόμενες μέρες. Και γενικά όταν μπαίνεις σε μια εκκλησία νιώθεις ότι κάνει κρύο (από την υγρασία κυρίως) ενώ έξω ζεσταίνεσαι.
Από τις συναλλαγές που έκανα νομίζω ότι τελικά στη Σερβία σίγουρα συμφέρει να αλλάζεις χρήματα σε ανταλλακτήριο. Ακόμα και η Revolut έδινε μια ισοτιμία πολύ χαμηλή: για 1€ πήρα 113 δηνάρια και δεν το ξανάκανα. Στους δρόμους τα ανταλλακτήρια έδιναν 116 μέχρι 117,5. Στα Σκόπια υπήρξε κάτι ανάλογο, αλλά δεν ήτανε τόσο μεγάλη διαφορά. Όμως σίγουρα στη Σερβία δεν συμφέρει με τίποτα η Revolut. Το διαπίστωσα τις επόμενες μέρες και στις υπόλοιπες χώρες.
Για τα διόδια στη Σερβία, όταν έχει, αυτό που έχω να πω είναι ότι κοστίζουν περίπου 1€ κάθε 40 km. Όμως ο δρόμος είναι πολύ καλός. Με το που μπαίνεις στο δρόμο που έχει τα διόδια παίρνεις ένα χαρτάκι, εισιτήριο ας το πούμε, το οποίο μάλιστα είναι έτοιμο, δεν πατάς κάποιο κουμπί για να το πάρεις. Σε πολλά διόδια βλέπεις σε μια οθόνη μπροστά τον αριθμό και την κατηγορία του αυτοκινήτου σου και προχωράς στον εθνικό δρόμο χωρίς να χρειάζεται να μειώσεις ταχύτητα πουθενά εκτός εάν έχει κάποιες στροφές. Το μεγαλύτερο όριο είναι 130 km την ώρα. Βγαίνοντας δίνεις το χαρτάκι για να πληρώσεις τα διόδια και μπροστά σε μια οθόνη εμφανίζονται το νούμερο του αυτοκινήτου μαζί με το ποσόν που χρωστάς και πληρώνεις. Εμείς στη χώρα μας σταματάμε κάθε τόσο να πληρώσουμε.
