travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.968
- Likes
- 17.262
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Βελιγράδι
Στο Βελιγράδι φτάσαμε το απόγευμα της Τρίτης κάπου στις 15:00. Πήγαμε κατευθείαν στο κατάλυμα που είχαμε κλείσει για 2 ημέρες, από το πρωί στο δωμάτιό μας στα Σκόπια. Προϋπόθεση σε όλο το ταξίδι ήταν τα καταλύματα να διαθέτουν πάρκινγκ δωρεάν για το αυτοκίνητο γύρω ή μέσα στο κατάλυμα. Εκεί εμένα μου φάνηκε περίεργο, ότι το πάρκινγκ ήταν στο δρόμο δωρεάν, γιατί βρισκόταν στο κέντρο της πόλης. Όταν φτάσαμε εκεί, δυστυχώς δεν είχαμε ούτε ίντερνετ ούτε τηλέφωνο, αλλά ένας κύριος με βοήθησε και πήραμε τηλέφωνο τον ιδιοκτήτη του καταλύματος. Αυτός δεν εμφανίστηκε ποτέ, αλλά σε λίγο έστειλε μια ηλικιωμένη κυρία, η οποία δεν μιλούσε καθόλου αγγλικά. Έψαχνε στη γειτονιά να βρει θέση να βάλω το αυτοκίνητο. Βρήκε ένα σημείο ανάμεσα σε πολλά άλλα αυτοκίνητα, αλλά ήταν πολύ στριμωγμένο. Μου βρήκε κάπου αλλού. Εκεί ήταν ακόμα χειρότερα.
Με τα πολλά το αφήσαμε κάπου (που εμένα δε μου άρεσε καθόλου) για να πάμε να δούμε το δωμάτιο. Αυτό βρισκόταν στον ακάλυπτο χώρο μιας παλιάς πολυκατοικίας, αλλά για να πάμε εκεί χρειαζόταν το κλειδί της πόρτας για τον ακάλυπτο. Δυστυχώς αυτό το κλειδί δεν το είχε η κυρία αυτή και δεν το βρήκε ποτέ. Πάνω από μισή ώρα περιμέναμε για να το βρει ψάχνοντας σε όλους τους ενοίκους της πολυκατοικίας, αλλά κανείς δεν το είχε. Έτσι δεν μπορούσαμε να μπούμε στο δωμάτιο και σηκωθήκαμε και φύγαμε, με τη σύμφωνη γνώμη της κυρίας. Δεν ήξερα τι θα γίνει με την πληρωμή του δωματίου. Τελικά δε μας χρέωσε το δωμάτιο ο ιδιοκτήτης. Εγώ καλού κακού, έστειλα μήνυμα στο Booking.com και εξέθεσα το συμβάν και μου είπαν ότι θα μου επιστρέψουν τη διαφορά από το άλλο που τελικά πήγαμε και ήταν πιο ακριβό.
Εκείνη την ώρα που περιμέναμε να βρει το κλειδί η κυρία, πήγα και αγόρασα μια κάρτα sim για το κινητό. Είχα όμως πρόβλημα γιατί ενώ είχε σήμα δεν μπορούσα να κάνω ούτε κλήσεις ούτε είχα δεδομένα. Το βράδυ που πήγαμε βόλτα στην πόλη πήγα στην εταιρεία που πουλούσε αυτή την κάρτα και μου είπαν ότι μάλλον ήταν χρησιμοποιημένη και γι αυτό δεν είχε δεδομένα. Πάντα υπάρχουν κουφάλες Γιουγκοσλάβοι. Εκεί έδωσα πάλι άλλα δυόμισι ευρώ (ενώ η αρχική κάρτα έκανε 5€) για να μου την ενεργοποιήσει και να βάλει δεδομένα από την αρχή. Άρα τα πρώτα 5€ που είχα δώσει πήγαν τσάμπα. Δυστυχώς δεν μπορούσα να πάω να βρω το μαγαζί γιατί φύγαμε από εκείνη την περιοχή.
Αφού δεν είχα ΜΒ, πήγα σε μια καφετέρια για να έχω WiFi και μπήκα στο Booking.com για να ενοικιάσω ένα άλλο δωμάτιο. Βρήκα πάλι ένα που ήταν στο κέντρο της πόλης, αλλά είχε ιδιωτικό πάρκινγκ για το αυτοκίνητο. Ήταν ένα τεράστιο διαμέρισμα πολύ όμορφο. Όμως ήταν ημιυπόγειο. Αυτό εμάς δεν μας ενόχλησε, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν έχουμε θέματα με το να βγαίνουμε στα μπαλκόνια. Όμως ο άνθρωπος που το είχε ήταν πολύ ευγενικός και κόστιζε κάπου 100€ για τις 2 βραδιές. Τελικά του πλήρωσα 12.000 δηνάρια (Σερβίας). Είχε μάλιστα και πρωινό. Το παραγγέλνεις και σου το φέρνουν το πρωί.
Όταν επιτέλους τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο η ώρα είχε πάει 18:00 και φύγαμε για να κάνουμε μια βόλτα στην πόλη, έστω και στο σκοτάδι ή με τον τεχνητό φωτισμό. Η κεντρική Πλατεία της Δημοκρατίας απείχε από το διαμέρισμα λιγότερο από 1000 μέτρα. Εκεί γινόταν μια προεκλογική συγκέντρωση, αφού στις 17 Δεκεμβρίου είχαν εκλογές. Γινόταν χαμός από κόσμο και όλοι κρατούσαν μόνο σερβικές σημαίες. Μιλάμε για εκατοντάδες ανθρώπους να κρατάνε σημαίες. Στη συγκέντρωση θα συμμετείχαν 6 με 7 χιλιάδες άτομα.
Μείναμε αρκετή ώρα και μετά προχωρήσαμε με τα πόδια μέχρι να δούμε μια γέφυρα στον ποταμό Σάβα. Είναι γνωστό ότι αυτό το ποτάμι έρχεται και σμίγει με τον Δούναβη τον οποίο όμως εκείνο το βράδυ δεν είδαμε γιατί ήταν πιο μακριά.
Γυρνώντας πάλι στην Πλατεία Δημοκρατίας περάσαμε από μερικά όμορφα κτήρια.
Η συγκέντρωση είχε τελειώσει και ο κόσμος είχε διαλυθεί. Κάναμε βόλτα στους πεζόδρομους με τα πολυτελή καταστήματα και τις καφετέριες και τα εστιατόρια. Υπήρχε κάποιος στολισμός για τα Χριστούγεννα, αλλά δεν ήταν πολύ έντονος. Βέβαια αυτοί τα Χριστούγεννα, ως παλαιοημερολογίτες, τα γιορτάζουν 13 μέρες μετά από εμάς. Δηλαδή για τους Σέρβους ήταν ακόμα Νοέμβριος. Σε εκείνη τη βόλτα πήγα σε ένα κατάστημα κινητής τηλεφωνίας και μου έφτιαξαν την κάρτα, όπως είπα προηγουμένως.
Η τιμή της βενζίνης στην βόρεια Μακεδονία ήταν περίπου για 1,35 ευρώ το λίτρο ενώ στην Σερβία ήταν περίπου 1,55 δηλαδή λίγο πιο ακριβά. Μιλάω φυσικά για την βενζίνη 95 οκτανίων.
Στο Βελιγράδι την πρώτη μέρα το βράδυ που βγήκαμε βόλτα είδαμε ορισμένα από τα ενδιαφέροντα της πόλης στη νυχτερινή τους έκδοση. Θα μέναμε ακόμα άλλη μια μέρα βέβαια για να τα δούμε καλύτερα. Όμως σκεφτόμασταν ότι θέλαμε να πάμε να δούμε και στο βορρά κάποια ενδιαφέροντα και έπρεπε να αποφασίσουμε εάν θα μέναμε μόνο στο Βελιγράδι για να δούμε πολύ αναλυτικά τα ενδιαφέροντα της πόλης ή θα πηγαίναμε στο βορρά για να δούμε και κάποια άλλα πράγματα. Θεωρήσαμε ότι θα ήταν πολύ κουραστικό να μέναμε στην πόλη για να τριγυρνούμε όλη τη μέρα, είτε με τα πόδια είτε με το αυτοκίνητο, και αποφασίσαμε να πάμε στο βορρά. Επίσης να προσθέσω ότι το πάρκινγκ μέσα στην πόλη πρέπει να είναι ένα μαρτύριο για τους επισκέπτες, οι οποίοι δεν ξέρουν και πολλά πράγματα πάνω σε αυτό. Έτσι εγώ ήθελα να το αποφύγω οπωσδήποτε.
Το διαμέρισμα που μείναμε είχε εμβαδόν πάνω από 50 τετραγωνικά. Είχε αρκετούς χώρους, δηλαδή κουζίνα, καθιστικό, ένα μικρό χολ και ένα υπνοδωμάτιο, συν το μπάνιο βέβαια. Ήταν εξοπλισμένο πλήρως, μέχρι πλυντήριο πιάτων είχε. Το πρωί είπαμε επίσης τον ιδιοκτήτη να μας φέρνει το πρωινό στις έξι και μισή, οπότε στις 7 ήμασταν έτοιμοι για να φύγουμε.
Στο Βελιγράδι φτάσαμε το απόγευμα της Τρίτης κάπου στις 15:00. Πήγαμε κατευθείαν στο κατάλυμα που είχαμε κλείσει για 2 ημέρες, από το πρωί στο δωμάτιό μας στα Σκόπια. Προϋπόθεση σε όλο το ταξίδι ήταν τα καταλύματα να διαθέτουν πάρκινγκ δωρεάν για το αυτοκίνητο γύρω ή μέσα στο κατάλυμα. Εκεί εμένα μου φάνηκε περίεργο, ότι το πάρκινγκ ήταν στο δρόμο δωρεάν, γιατί βρισκόταν στο κέντρο της πόλης. Όταν φτάσαμε εκεί, δυστυχώς δεν είχαμε ούτε ίντερνετ ούτε τηλέφωνο, αλλά ένας κύριος με βοήθησε και πήραμε τηλέφωνο τον ιδιοκτήτη του καταλύματος. Αυτός δεν εμφανίστηκε ποτέ, αλλά σε λίγο έστειλε μια ηλικιωμένη κυρία, η οποία δεν μιλούσε καθόλου αγγλικά. Έψαχνε στη γειτονιά να βρει θέση να βάλω το αυτοκίνητο. Βρήκε ένα σημείο ανάμεσα σε πολλά άλλα αυτοκίνητα, αλλά ήταν πολύ στριμωγμένο. Μου βρήκε κάπου αλλού. Εκεί ήταν ακόμα χειρότερα.
Με τα πολλά το αφήσαμε κάπου (που εμένα δε μου άρεσε καθόλου) για να πάμε να δούμε το δωμάτιο. Αυτό βρισκόταν στον ακάλυπτο χώρο μιας παλιάς πολυκατοικίας, αλλά για να πάμε εκεί χρειαζόταν το κλειδί της πόρτας για τον ακάλυπτο. Δυστυχώς αυτό το κλειδί δεν το είχε η κυρία αυτή και δεν το βρήκε ποτέ. Πάνω από μισή ώρα περιμέναμε για να το βρει ψάχνοντας σε όλους τους ενοίκους της πολυκατοικίας, αλλά κανείς δεν το είχε. Έτσι δεν μπορούσαμε να μπούμε στο δωμάτιο και σηκωθήκαμε και φύγαμε, με τη σύμφωνη γνώμη της κυρίας. Δεν ήξερα τι θα γίνει με την πληρωμή του δωματίου. Τελικά δε μας χρέωσε το δωμάτιο ο ιδιοκτήτης. Εγώ καλού κακού, έστειλα μήνυμα στο Booking.com και εξέθεσα το συμβάν και μου είπαν ότι θα μου επιστρέψουν τη διαφορά από το άλλο που τελικά πήγαμε και ήταν πιο ακριβό.
Εκείνη την ώρα που περιμέναμε να βρει το κλειδί η κυρία, πήγα και αγόρασα μια κάρτα sim για το κινητό. Είχα όμως πρόβλημα γιατί ενώ είχε σήμα δεν μπορούσα να κάνω ούτε κλήσεις ούτε είχα δεδομένα. Το βράδυ που πήγαμε βόλτα στην πόλη πήγα στην εταιρεία που πουλούσε αυτή την κάρτα και μου είπαν ότι μάλλον ήταν χρησιμοποιημένη και γι αυτό δεν είχε δεδομένα. Πάντα υπάρχουν κουφάλες Γιουγκοσλάβοι. Εκεί έδωσα πάλι άλλα δυόμισι ευρώ (ενώ η αρχική κάρτα έκανε 5€) για να μου την ενεργοποιήσει και να βάλει δεδομένα από την αρχή. Άρα τα πρώτα 5€ που είχα δώσει πήγαν τσάμπα. Δυστυχώς δεν μπορούσα να πάω να βρω το μαγαζί γιατί φύγαμε από εκείνη την περιοχή.
Αφού δεν είχα ΜΒ, πήγα σε μια καφετέρια για να έχω WiFi και μπήκα στο Booking.com για να ενοικιάσω ένα άλλο δωμάτιο. Βρήκα πάλι ένα που ήταν στο κέντρο της πόλης, αλλά είχε ιδιωτικό πάρκινγκ για το αυτοκίνητο. Ήταν ένα τεράστιο διαμέρισμα πολύ όμορφο. Όμως ήταν ημιυπόγειο. Αυτό εμάς δεν μας ενόχλησε, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν έχουμε θέματα με το να βγαίνουμε στα μπαλκόνια. Όμως ο άνθρωπος που το είχε ήταν πολύ ευγενικός και κόστιζε κάπου 100€ για τις 2 βραδιές. Τελικά του πλήρωσα 12.000 δηνάρια (Σερβίας). Είχε μάλιστα και πρωινό. Το παραγγέλνεις και σου το φέρνουν το πρωί.
Όταν επιτέλους τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο η ώρα είχε πάει 18:00 και φύγαμε για να κάνουμε μια βόλτα στην πόλη, έστω και στο σκοτάδι ή με τον τεχνητό φωτισμό. Η κεντρική Πλατεία της Δημοκρατίας απείχε από το διαμέρισμα λιγότερο από 1000 μέτρα. Εκεί γινόταν μια προεκλογική συγκέντρωση, αφού στις 17 Δεκεμβρίου είχαν εκλογές. Γινόταν χαμός από κόσμο και όλοι κρατούσαν μόνο σερβικές σημαίες. Μιλάμε για εκατοντάδες ανθρώπους να κρατάνε σημαίες. Στη συγκέντρωση θα συμμετείχαν 6 με 7 χιλιάδες άτομα.


Μείναμε αρκετή ώρα και μετά προχωρήσαμε με τα πόδια μέχρι να δούμε μια γέφυρα στον ποταμό Σάβα. Είναι γνωστό ότι αυτό το ποτάμι έρχεται και σμίγει με τον Δούναβη τον οποίο όμως εκείνο το βράδυ δεν είδαμε γιατί ήταν πιο μακριά.


Γυρνώντας πάλι στην Πλατεία Δημοκρατίας περάσαμε από μερικά όμορφα κτήρια.




Η συγκέντρωση είχε τελειώσει και ο κόσμος είχε διαλυθεί. Κάναμε βόλτα στους πεζόδρομους με τα πολυτελή καταστήματα και τις καφετέριες και τα εστιατόρια. Υπήρχε κάποιος στολισμός για τα Χριστούγεννα, αλλά δεν ήταν πολύ έντονος. Βέβαια αυτοί τα Χριστούγεννα, ως παλαιοημερολογίτες, τα γιορτάζουν 13 μέρες μετά από εμάς. Δηλαδή για τους Σέρβους ήταν ακόμα Νοέμβριος. Σε εκείνη τη βόλτα πήγα σε ένα κατάστημα κινητής τηλεφωνίας και μου έφτιαξαν την κάρτα, όπως είπα προηγουμένως.

Η τιμή της βενζίνης στην βόρεια Μακεδονία ήταν περίπου για 1,35 ευρώ το λίτρο ενώ στην Σερβία ήταν περίπου 1,55 δηλαδή λίγο πιο ακριβά. Μιλάω φυσικά για την βενζίνη 95 οκτανίων.
Στο Βελιγράδι την πρώτη μέρα το βράδυ που βγήκαμε βόλτα είδαμε ορισμένα από τα ενδιαφέροντα της πόλης στη νυχτερινή τους έκδοση. Θα μέναμε ακόμα άλλη μια μέρα βέβαια για να τα δούμε καλύτερα. Όμως σκεφτόμασταν ότι θέλαμε να πάμε να δούμε και στο βορρά κάποια ενδιαφέροντα και έπρεπε να αποφασίσουμε εάν θα μέναμε μόνο στο Βελιγράδι για να δούμε πολύ αναλυτικά τα ενδιαφέροντα της πόλης ή θα πηγαίναμε στο βορρά για να δούμε και κάποια άλλα πράγματα. Θεωρήσαμε ότι θα ήταν πολύ κουραστικό να μέναμε στην πόλη για να τριγυρνούμε όλη τη μέρα, είτε με τα πόδια είτε με το αυτοκίνητο, και αποφασίσαμε να πάμε στο βορρά. Επίσης να προσθέσω ότι το πάρκινγκ μέσα στην πόλη πρέπει να είναι ένα μαρτύριο για τους επισκέπτες, οι οποίοι δεν ξέρουν και πολλά πράγματα πάνω σε αυτό. Έτσι εγώ ήθελα να το αποφύγω οπωσδήποτε.
Το διαμέρισμα που μείναμε είχε εμβαδόν πάνω από 50 τετραγωνικά. Είχε αρκετούς χώρους, δηλαδή κουζίνα, καθιστικό, ένα μικρό χολ και ένα υπνοδωμάτιο, συν το μπάνιο βέβαια. Ήταν εξοπλισμένο πλήρως, μέχρι πλυντήριο πιάτων είχε. Το πρωί είπαμε επίσης τον ιδιοκτήτη να μας φέρνει το πρωινό στις έξι και μισή, οπότε στις 7 ήμασταν έτοιμοι για να φύγουμε.