travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.968
- Likes
- 17.262
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Λίμνη Μάτκα
Η επίσκεψη που θέλαμε να κάνουμε από την πόλη των Σκοπίων ήταν στο φράγμα με την τεχνητή λίμνη Μάτκα. Κατασκευάστηκε το 1938 στον ποταμό Treska. Φτάσαμε αρκετά νωρίς, περίπου στις δέκα και μισή και δεν είδαμε καθόλου κόσμο, ελάχιστους. Προχωρήσαμε από τη θέση του πάρκινγκ και είχαμε σκοπό να πάμε να κάνουμε μια βαρκάδα στη λίμνη. Πράγματι φτάσαμε στο σημείο του φράγματος που ήταν και οι βάρκες και ένας βαρκάρης μας πρότεινε να μας πάει τη γνωστή βαρκάδα που κάνει σε όλους με 600 δηνάρια αφού ήμασταν οι δύο μας ενώ εάν είχε και άλλους θα πληρώναμε 200 δηνάρια ο καθένας. Μας φάνηκε αστεία η διαφορά στο ποσόν και γι αυτό μπήκαμε στη βάρκα (αντί να περιμένουμε άλλους πελάτες, που όσο μείναμε στην περιοχή δεν είδαμε να κάνουν βαρκάδα κάποιοι άλλοι) και κάναμε μια υπέροχη βόλτα το φαράγγι. Ήταν πολύ στενό και έτσι είχες άμεση επαφή με το περιβάλλον.
Στην επόμενη φωτογραφία φαίνεται το μονοπάτι στο πλάι της λίμνης:
Αφού τελειώσαμε τη βαρκάδα αποφασίσαμε να περπατήσουμε και περίπου 20 λεπτά σε ένα μονοπάτι που ήταν από τη μία πλευρά του φαραγγιού. Θα μπορούσε κάποιος να περπατήσει μια αρκετά μεγάλη απόσταση αλλά εμείς δεν βρήκαμε το λόγο να περπατήσουμε περισσότερο από 500 μέτρα. Ασφαλώς μείναμε ευχαριστημένοι από τη βόλτα που είχαμε κάνει και επιστρέψαμε στο αυτοκίνητο. Πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο αλλά επειδή είχαμε χρόνο (είχαμε φτιάξει και το πορτμπαγκάζ) αποφασίσαμε να ανεβούμε στο βουνό που είναι ένας τεράστιος σταυρός, ακριβώς πάνω από την πόλη των Σκοπίων. Όμως δεν γινόταν να φτάσουμε μέχρι εκεί λόγω της ημέρας, που δεν ξέρω για ποιο λόγο τις Δευτέρες είναι κλειστός και ο δρόμος αλλά και το τελεφερίκ δεν ανεβάζει τον κόσμο. Ήταν ωραίο το μέρος κάναμε τη βόλτα μας και επιστρέψαμε στην πόλη.
Στο φρούριο των Σκοπίων
Επειδή όμως όλα τα ενδιαφέροντα τα είχαμε ήδη επισκεφθεί δεν είχαμε και πολλές επιλογές. Το μόνο μέρος που δεν είχαμε πάει από αυτά που θα θέλαμε να πάμε ήταν το κάστρο. Έτσι κατευθυνθήκαμε προς τα εκεί με τα πόδια. Ανεβήκαμε και ήμασταν τυχεροί αφού η είσοδος ήταν ελεύθερη και θα είχαμε περίπου μιάμιση ώρα χρόνο για να περιηγηθούμε το μέρος. Βέβαια δεν μείναμε περισσότερο από μία ώρα γιατί σε λίγο άρχισε να βραδιάζει. Το κάστρο θα ήταν όμορφο αν το είχαν φτιάξει κάπως καλύτερα και δεν το είχαν εγκαταλείψει. Τέλος πάντων ήταν μια όμορφη βόλτα με ωραία θέα προς την πόλη. Οι φωτογραφίες από εκεί ψηλά ήταν αρκετά καλές αλλά και η κούραση όλη μέρα στο δρόμο ήταν μεγάλη. Έτσι πήγαμε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου μας για λίγη ξεκούραση. Την άλλη μέρα είχαμε μεγάλη διαδρομή να κάνουμε μέχρι το Βελιγράδι.
Λίγες μέρες πριν φύγουμε από Αθήνα σκέφτηκα και αγόρασα ένα ηλεκτρικό μπρίκι καφέ. Αυτό είναι πλαστικό και πολύ ελαφρύ το βάζεις στην πρίζα πατάς ένα κουμπί και αρχίζει και ζεσταίνει ότι έχει μέσα. Χωράει 400 ml. Κρατάμε και ελληνικό καφέ (αραβικός είναι ουσιαστικά με κάρδαμο), όπως τον πίνουμε στο σπίτι μας και φτιάχνουμε 2 καφέδες το πρωί χωρίς πολλά πολλά πράγματα μαζί μας. Βέβαια ο καφές δεν είναι τέλειος γιατί τον φτιάχνει σε ένα λεπτό περίπου, άρα πολύ γρήγορα, αλλά είναι ο καφές περίπου όπως τον πίνουμε στο σπίτι. Αυτό είναι μια καινοτομία του ταξιδιού στα Βαλκάνια. Κι άλλες φορές κρατούσαμε τον ελληνικό καφέ αλλά δεν ήταν εύκολο να τον φτιάχνουμε χωρίς σύνεργα κάθε φορά στα μέρη που μέναμε. Το συστήνω σε όσους δεν το έχουν.
Το πρωί φύγαμε από τα Σκόπια και πήγαμε να δούμε έναν υδραγωγό που μετέφερε νερό από την εποχή του Βυζαντίου. Ήταν λίγο έξω από την πόλη, αλλά σε μια πρωτοφανή εγκατάλειψη, λες και δεν πήγαινε κανένας εκεί για να τον δει. Κι όμως είναι από τα προτεινόμενα για τα Σκόπια.
Έτσι τελειώσαμε την επίσκεψή μας στη γειτονική χώρα.
Η επίσκεψη που θέλαμε να κάνουμε από την πόλη των Σκοπίων ήταν στο φράγμα με την τεχνητή λίμνη Μάτκα. Κατασκευάστηκε το 1938 στον ποταμό Treska. Φτάσαμε αρκετά νωρίς, περίπου στις δέκα και μισή και δεν είδαμε καθόλου κόσμο, ελάχιστους. Προχωρήσαμε από τη θέση του πάρκινγκ και είχαμε σκοπό να πάμε να κάνουμε μια βαρκάδα στη λίμνη. Πράγματι φτάσαμε στο σημείο του φράγματος που ήταν και οι βάρκες και ένας βαρκάρης μας πρότεινε να μας πάει τη γνωστή βαρκάδα που κάνει σε όλους με 600 δηνάρια αφού ήμασταν οι δύο μας ενώ εάν είχε και άλλους θα πληρώναμε 200 δηνάρια ο καθένας. Μας φάνηκε αστεία η διαφορά στο ποσόν και γι αυτό μπήκαμε στη βάρκα (αντί να περιμένουμε άλλους πελάτες, που όσο μείναμε στην περιοχή δεν είδαμε να κάνουν βαρκάδα κάποιοι άλλοι) και κάναμε μια υπέροχη βόλτα το φαράγγι. Ήταν πολύ στενό και έτσι είχες άμεση επαφή με το περιβάλλον.






Στην επόμενη φωτογραφία φαίνεται το μονοπάτι στο πλάι της λίμνης:




Αφού τελειώσαμε τη βαρκάδα αποφασίσαμε να περπατήσουμε και περίπου 20 λεπτά σε ένα μονοπάτι που ήταν από τη μία πλευρά του φαραγγιού. Θα μπορούσε κάποιος να περπατήσει μια αρκετά μεγάλη απόσταση αλλά εμείς δεν βρήκαμε το λόγο να περπατήσουμε περισσότερο από 500 μέτρα. Ασφαλώς μείναμε ευχαριστημένοι από τη βόλτα που είχαμε κάνει και επιστρέψαμε στο αυτοκίνητο. Πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο αλλά επειδή είχαμε χρόνο (είχαμε φτιάξει και το πορτμπαγκάζ) αποφασίσαμε να ανεβούμε στο βουνό που είναι ένας τεράστιος σταυρός, ακριβώς πάνω από την πόλη των Σκοπίων. Όμως δεν γινόταν να φτάσουμε μέχρι εκεί λόγω της ημέρας, που δεν ξέρω για ποιο λόγο τις Δευτέρες είναι κλειστός και ο δρόμος αλλά και το τελεφερίκ δεν ανεβάζει τον κόσμο. Ήταν ωραίο το μέρος κάναμε τη βόλτα μας και επιστρέψαμε στην πόλη.




Στο φρούριο των Σκοπίων
Επειδή όμως όλα τα ενδιαφέροντα τα είχαμε ήδη επισκεφθεί δεν είχαμε και πολλές επιλογές. Το μόνο μέρος που δεν είχαμε πάει από αυτά που θα θέλαμε να πάμε ήταν το κάστρο. Έτσι κατευθυνθήκαμε προς τα εκεί με τα πόδια. Ανεβήκαμε και ήμασταν τυχεροί αφού η είσοδος ήταν ελεύθερη και θα είχαμε περίπου μιάμιση ώρα χρόνο για να περιηγηθούμε το μέρος. Βέβαια δεν μείναμε περισσότερο από μία ώρα γιατί σε λίγο άρχισε να βραδιάζει. Το κάστρο θα ήταν όμορφο αν το είχαν φτιάξει κάπως καλύτερα και δεν το είχαν εγκαταλείψει. Τέλος πάντων ήταν μια όμορφη βόλτα με ωραία θέα προς την πόλη. Οι φωτογραφίες από εκεί ψηλά ήταν αρκετά καλές αλλά και η κούραση όλη μέρα στο δρόμο ήταν μεγάλη. Έτσι πήγαμε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου μας για λίγη ξεκούραση. Την άλλη μέρα είχαμε μεγάλη διαδρομή να κάνουμε μέχρι το Βελιγράδι.





Λίγες μέρες πριν φύγουμε από Αθήνα σκέφτηκα και αγόρασα ένα ηλεκτρικό μπρίκι καφέ. Αυτό είναι πλαστικό και πολύ ελαφρύ το βάζεις στην πρίζα πατάς ένα κουμπί και αρχίζει και ζεσταίνει ότι έχει μέσα. Χωράει 400 ml. Κρατάμε και ελληνικό καφέ (αραβικός είναι ουσιαστικά με κάρδαμο), όπως τον πίνουμε στο σπίτι μας και φτιάχνουμε 2 καφέδες το πρωί χωρίς πολλά πολλά πράγματα μαζί μας. Βέβαια ο καφές δεν είναι τέλειος γιατί τον φτιάχνει σε ένα λεπτό περίπου, άρα πολύ γρήγορα, αλλά είναι ο καφές περίπου όπως τον πίνουμε στο σπίτι. Αυτό είναι μια καινοτομία του ταξιδιού στα Βαλκάνια. Κι άλλες φορές κρατούσαμε τον ελληνικό καφέ αλλά δεν ήταν εύκολο να τον φτιάχνουμε χωρίς σύνεργα κάθε φορά στα μέρη που μέναμε. Το συστήνω σε όσους δεν το έχουν.

Το πρωί φύγαμε από τα Σκόπια και πήγαμε να δούμε έναν υδραγωγό που μετέφερε νερό από την εποχή του Βυζαντίου. Ήταν λίγο έξω από την πόλη, αλλά σε μια πρωτοφανή εγκατάλειψη, λες και δεν πήγαινε κανένας εκεί για να τον δει. Κι όμως είναι από τα προτεινόμενα για τα Σκόπια.

Έτσι τελειώσαμε την επίσκεψή μας στη γειτονική χώρα.