travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.767
- Likes
- 14.585
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Από το Μόσταρ στο Ντουμπρόβνικ. Δαλματικές ακτές.
Λίγο μετά τις 8 στο Μόσταρ πήραμε το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε τη διαδρομή για να πάμε στο ιστορικό Ντουμπρόβνικ της Κροατίας. Όμως πριν πάμε είχαμε σκοπό να περάσουμε από τους καταρράκτες Cravice. Καλά, είχαμε σκοπό να περνούσαμε και από άλλα σημεία με ενδιαφέρον (Blagaj, Stolac, Medugorje, στον επόμενο χάρτη) που ήταν κοντά, αλλά χρόνος μηδέν. Φαίνονται παρακάτω.
Οι καταρράκτες βρίσκονται στην Βοσνία, αλλά κοντά στα σύνορα με την Κροατία. Πήγαμε σχετικά νωρίς και δεν είδαμε κανέναν άλλο επισκέπτη. Ίσως γι αυτό στην έκδοση εισιτηρίων μας έκοψε μόνο ένα και για τους δυο. Είναι καταπληκτικοί οι καταρράκτες γιατί μοιάζει να βγαίνει το νερό μέσα από τη γη και να πέφτει από ένα ύψος γύρω στα 15 μέτρα. Είναι όμως πολύ το νερό και πολλά τα σημεία από τα οποία πέφτει. Μας θύμισε λίγο κάποιους καταρράκτες που είχαμε δει πριν από πολλά χρόνια στην Ισλανδία. Έχουν διαμορφώσει πολύ όμορφα το χώρο για να κάνει κανείς βόλτα, να καθίσει να πιει καφέ ή να φάει ακόμα και για να κολυμπήσει. Είδα φωτογραφίες από το περασμένο καλοκαίρι που είχε πάει η κόρη μας, και δεν μπορούσες να βρεις χώρο να σταθείς.
Εμείς κάναμε καμιά ώρα τη βόλτα μας και δεν εμφανίστηκε κανένας άλλος επισκέπτης. Πήραμε το αυτοκίνητο και μέχρι να πάμε στα σύνορα της Κροατίας για να περάσουμε τον έλεγχο, σταμάτησα σε ένα μαγαζί και αγόρασα μπισκότα που έκαναν περίπου 9€ που μου είχαν περισσέψει από τα ντόπια χρήματα. Μετά περάσαμε τα σύνορα, σαν αστραπή θα έλεγα, όπως και σε όλες σχεδόν τις άλλες περιπτώσεις σε τούτο το ταξίδι, και μπήκαμε στην Κροατία.
Ο πλοηγός έδειχνε την πόλη Ντουμπρόβνικ και έλεγε ότι θα περάσουμε από τις Δαλματικές ακτές της νότιας Κροατίας. Όσο περνούσαμε δίπλα στη θάλασσα, απέναντι βλέπαμε κάποια νησιά, άλλα κατοικημένα και άλλα όχι. Εμείς περάσαμε απέναντι από ένα μικρό στενό σημείο που έχει αφεθεί για την Βοσνία, αφού περάσαμε μια γέφυρα δυόμισι χιλιομέτρων (Beljesac Bridge) που ενώνει την ηπειρωτική Κροατία με ένα κομμάτι απομονωμένο της χώρας που περιλαμβάνει και το Ντουμπρόβνικ.
Οι Βόσνιοι αν θέλουν να πάνε με πλοίο στη Μεσόγειο πρέπει να περάσουν κάτω από την προαναφερθείσα γέφυρα.
Από κάποιο σημείο και μετά αρχίσαμε να απολαμβάνουμε τις περίφημες Δαλματικές ακτές της Κροατίας. Δεν με εντυπωσίασαν παρά μόνο το ότι έχουν πολλά νησιά και είναι δαιδαλώδεις. Δεν είναι και λίγο βέβαια, αλλά πιστεύω ότι είναι λίγο δύσκολο να κάνει κάποιος μπάνιο το καλοκαίρι σε αυτές. Απ’ όσο είδα είναι λίγες και μικρές οι παραλίες που είναι προσβάσιμες στον κόσμο. Και όπως έχω ακούσει ο κόσμος είναι πολύς.
Αυτή η γέφυρα είναι άλλη, πιο μικρή, λίγο πριν το Ντουμπρόβνικ:
Λίγο μετά τις 8 στο Μόσταρ πήραμε το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε τη διαδρομή για να πάμε στο ιστορικό Ντουμπρόβνικ της Κροατίας. Όμως πριν πάμε είχαμε σκοπό να περάσουμε από τους καταρράκτες Cravice. Καλά, είχαμε σκοπό να περνούσαμε και από άλλα σημεία με ενδιαφέρον (Blagaj, Stolac, Medugorje, στον επόμενο χάρτη) που ήταν κοντά, αλλά χρόνος μηδέν. Φαίνονται παρακάτω.
Οι καταρράκτες βρίσκονται στην Βοσνία, αλλά κοντά στα σύνορα με την Κροατία. Πήγαμε σχετικά νωρίς και δεν είδαμε κανέναν άλλο επισκέπτη. Ίσως γι αυτό στην έκδοση εισιτηρίων μας έκοψε μόνο ένα και για τους δυο. Είναι καταπληκτικοί οι καταρράκτες γιατί μοιάζει να βγαίνει το νερό μέσα από τη γη και να πέφτει από ένα ύψος γύρω στα 15 μέτρα. Είναι όμως πολύ το νερό και πολλά τα σημεία από τα οποία πέφτει. Μας θύμισε λίγο κάποιους καταρράκτες που είχαμε δει πριν από πολλά χρόνια στην Ισλανδία. Έχουν διαμορφώσει πολύ όμορφα το χώρο για να κάνει κανείς βόλτα, να καθίσει να πιει καφέ ή να φάει ακόμα και για να κολυμπήσει. Είδα φωτογραφίες από το περασμένο καλοκαίρι που είχε πάει η κόρη μας, και δεν μπορούσες να βρεις χώρο να σταθείς.
Εμείς κάναμε καμιά ώρα τη βόλτα μας και δεν εμφανίστηκε κανένας άλλος επισκέπτης. Πήραμε το αυτοκίνητο και μέχρι να πάμε στα σύνορα της Κροατίας για να περάσουμε τον έλεγχο, σταμάτησα σε ένα μαγαζί και αγόρασα μπισκότα που έκαναν περίπου 9€ που μου είχαν περισσέψει από τα ντόπια χρήματα. Μετά περάσαμε τα σύνορα, σαν αστραπή θα έλεγα, όπως και σε όλες σχεδόν τις άλλες περιπτώσεις σε τούτο το ταξίδι, και μπήκαμε στην Κροατία.
Ο πλοηγός έδειχνε την πόλη Ντουμπρόβνικ και έλεγε ότι θα περάσουμε από τις Δαλματικές ακτές της νότιας Κροατίας. Όσο περνούσαμε δίπλα στη θάλασσα, απέναντι βλέπαμε κάποια νησιά, άλλα κατοικημένα και άλλα όχι. Εμείς περάσαμε απέναντι από ένα μικρό στενό σημείο που έχει αφεθεί για την Βοσνία, αφού περάσαμε μια γέφυρα δυόμισι χιλιομέτρων (Beljesac Bridge) που ενώνει την ηπειρωτική Κροατία με ένα κομμάτι απομονωμένο της χώρας που περιλαμβάνει και το Ντουμπρόβνικ.
Οι Βόσνιοι αν θέλουν να πάνε με πλοίο στη Μεσόγειο πρέπει να περάσουν κάτω από την προαναφερθείσα γέφυρα.
Από κάποιο σημείο και μετά αρχίσαμε να απολαμβάνουμε τις περίφημες Δαλματικές ακτές της Κροατίας. Δεν με εντυπωσίασαν παρά μόνο το ότι έχουν πολλά νησιά και είναι δαιδαλώδεις. Δεν είναι και λίγο βέβαια, αλλά πιστεύω ότι είναι λίγο δύσκολο να κάνει κάποιος μπάνιο το καλοκαίρι σε αυτές. Απ’ όσο είδα είναι λίγες και μικρές οι παραλίες που είναι προσβάσιμες στον κόσμο. Και όπως έχω ακούσει ο κόσμος είναι πολύς.
Αυτή η γέφυρα είναι άλλη, πιο μικρή, λίγο πριν το Ντουμπρόβνικ: