psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.095
- Likes
- 56.057
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Προετοιμασία ταξιδιού
- Αναχώρηση & Άφιξη - Boys are Back in town
- Οι πρώτες Guinness στη πόλη
- Κυνηγώντας το μαύρο θησαυρό
- Νύχ(σ)τα είναι, θα περάσει…
- Παράπλευρα του Liffey – Μέρα δεύτερη
- Στο μεγαλύτερο πάρκο της Ευρώπης
- Στα άδυτα του Jameson (Sine Metu) - Whiskey in the Jar
- Σαββατόβραδο στο Δουβλίνο
- Με σύμμαχο τον ήλιο (Don't believe a word) – Μέρα Τρίτη
- Στο πάρκο St Stephen's και το Κανάλι
- Στον Άγιο Πατρίκιο - Against the Grain
- Το τελευταίο βράδυ μου – Out in the fields
- Επίλογος – συμπεράσματα
Στον Άγιο Πατρίκιο - Against the Grain
Οι μπυρίτσες της pub ήταν βάλσαμο, ωστόσο εμείς είχαμε συνέχεια στο πρόγραμμα όσο διαρκούσε το φως της ημέρας. Βγήκαμε έξω παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής, έχοντας πίσω μας το ορθόδοξο ναό ‘’Romanian Orthodox Church’’
Είδαμε τη πρεσβεία της Παλαιστίνης σε περίοπτη θέση:
Και προχωρήσαμε κατά μήκος του καναλιού και πάλι, με δυτική κατεύθυνση:
Φτάνοντας ως τη πεζογέφυρα Charlemont για να περάσουμε απέναντι:
Ξεκινώντας να ανηφορίζουμε τον ομώνυμο και πολυσύχναστο δρόμο:
Ο ζεστός σχετικά καιρός κρατούσε ακόμα, ιδιαίτερα όσο ο ήλιος δεν έδυε. Η κίνηση και σ’ αυτό το δρόμο ήταν συνεχόμενη:
Εντόπισα σχεδόν αμέσως το graffiti με τη πολύ οικεία φιγούρα του Phil Lynott, αλλά και το μπαρ που το φιλοξενούσε, δίνοντας «υπόσχεση» επιστροφής μόλις τελείωναν τ’ αξιοθέατα:
Για το λόγο αυτό συνεχίσαμε τη πορεία μας στρίβοντας στην Kevin Street. Ωραίες γειτονιές και αυτές:
Μπαίνοντας στο μικρό στενάκι ST. Patrick’s Close που οδηγεί στο μεγαλεπήβολο ναό:
Λίγες στιγμές μετά αποκαλυπτόταν μπροστά μας:
Πλησιάσαμε εντυπωσιασμένοι προκειμένου να φτάσουμε στην είσοδο του:
Βγάζοντας φωτογραφίες της πολύ όμορφης πρόσοψης του με το κέλτικο σταυρό σε περίοπτη θέση:
Ο καθεδρικός ναός του Αγίου Πατρικίου ιδρύθηκε το 1191 προς τιμήν του προστάτη αγίου και φωτιστή της Ιρλανδίας και αποτελεί τον εθνικό καθεδρικό ναό της Εκκλησίας της Ιρλανδίας. Στην Ιρλανδική γλώσσα αποκαλείται "Árd Eaglais Naomh Pádraig" και είναι προφανώς ο μεγαλύτερος ναός της πόλης. Είναι ανοικτός και επισκέψιμος καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας και χρησιμοποιείται για όλες τις επίσημες γιορτές και τις εθνικές επετείους.
Κάναμε το γύρο του ναού φωτογραφίζοντας:
Βλέποντας δυστυχώς όλες τις πόρτες του ερμητικά κλειστές κι αμπαρωμένες:
Περιμετρικά του Αγίου Πατρικίου επίσης υπήρχε διακριτική παρουσία της αστυνομίας. Μα τι στο καλό είχε συμβεί; Πέσαμε στη περίπτωση βλέπετε και ήμασταν άτυχοι, καθώς όπως ενημερωθήκαμε είχε επισκεφτεί την ίδια ώρα το ναό ο πρωθυπουργός και κάποιοι επίσημοι της χώρας, οπότε και είχε απαγορευτεί η πρόσβαση προς οποιονδήποτε επισκέπτη. Κρίμα…
Φτάσαμε κάτω από το θεόρατο καμπαναριό.
Και αρκεστήκαμε σε μερικές ακόμα φωτογραφίες του εντυπωσιακού οικοδομήματος που δεν ήταν γραφτό να γνωρίσουμε εκ των έσω:
Τι να κάνουμε λοιπόν, αναγκαστικά οι καταστάσεις μας οδηγούσαν και πάλι στις Pub. Επιστρέψαμε στην οδό Camden (όπου είχα χρωστούμενα) και το μάτι μου δεν άργησε να πέσει σε ακόμα ένα προκλητικό μέρος:
Πρόκειται για pub που εικάζω ότι πήρε το όνομα της από το ομώνυμο album του Rory Gallagher το οποίο κυκλοφόρησε εν έτει 1975. Με τη σειρά της κι αυτή, μπήκε στη λίστα «εξυπηρέτησης» σ’ αυτή τη πολύ ωραία ροκ ν ρολ γειτονιά!
(Το εξώφυλλο του δίσκου με την αγαπημένη, πολυπαιγμένη, φαγωμένη κιθάρα του Rory)
Προς το παρόν ήταν η σειρά της Jimmy Rabbitte's pub με τη μεγάλη εξωτερική αυλή για τους καπνίζοντες. Άφησα τη παρέα να προχωρήσει μέσα για να φωτογραφήσω με την ησυχία μου το πολύ πετυχημένο graffiti του καλλιτέχνη που με «κυνηγούσε» όλη την ημέρα και δεν είχα ακόμα τη τύχη ν’ ακούσω ένα του τραγούδι στη πατρίδα του:
Μπήκα μέσα και κατευθύνθηκα στο υπέροχο μπαρ προκειμένου να παραγγείλω για όλους. Ήταν ώρα για Guinness. Εκ των υστέρων διαπίστωσα βέβαια ότι δίπλα ακριβώς υπήρχε το εργοστάσιο της five lamps που χωρούσε κι εκεί μια επίσκεψη, αν και πιθανολογώ ότι ήταν κλειστό λόγω Κυριακής:
Ήπιαμε τις μπύρες μας και αναθαρρήσαμε, οπότε μιας και είχε πέσει η νύχτα είπαμε να μην αφήσουμε παραπονεμένο και το έτερο bar αυτής της πολύ ωραίας συνοικίας. Είχε έρθει εξάλλου η ώρα για ένα ποτάκι. Κατευθυνθήκαμε μόλις 200 μέτρα πιο πάνω στο Against the Grain και πιάσαμε θέση στο πολύ ωραίο μπαρ του:
Κάποιοι επιμείναμε παραδοσιακά στα ουίσκι, ενώ μερικοί δοκιμάσανε ένα καινούριο ποτό – σπεσιαλιτέ του μπαρ με λεμόνι, ουίσκι, καρικεύματα και καυτό νερό, εντελώς διαφορετικό μα καθόλου αθώο:
Περάσαμε καλά και νωρίς το βραδάκι πήραμε το κοντινό δρόμο της επιστροφής. Χωριστήκαμε αφού οι δύο θελήσαν να δοκιμάσουν fish & chips σε διπλανό εστιατόριο (17 ευρώ η μερίδα σε φελιζόλ παρακαλώ) ενώ οι υπόλοιποι προμηθευτήκαμε μαγειρεμένο φαγητό από το σούπερ μάρκετ και κατευθυνθήκαμε προς το παγωμένο σπίτι. Είχα ήδη αρχίσει να καταλαβαίνω ότι αρρωσταίνω…
In the flinty light, it's midnight
And stars collide.
Shadows run, in full flight
To run, seek and hide.
I'm still not sure what part I play
In this shadow play, this shadow play.
Οι μπυρίτσες της pub ήταν βάλσαμο, ωστόσο εμείς είχαμε συνέχεια στο πρόγραμμα όσο διαρκούσε το φως της ημέρας. Βγήκαμε έξω παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής, έχοντας πίσω μας το ορθόδοξο ναό ‘’Romanian Orthodox Church’’
Είδαμε τη πρεσβεία της Παλαιστίνης σε περίοπτη θέση:
Και προχωρήσαμε κατά μήκος του καναλιού και πάλι, με δυτική κατεύθυνση:
Φτάνοντας ως τη πεζογέφυρα Charlemont για να περάσουμε απέναντι:
Ξεκινώντας να ανηφορίζουμε τον ομώνυμο και πολυσύχναστο δρόμο:
Ο ζεστός σχετικά καιρός κρατούσε ακόμα, ιδιαίτερα όσο ο ήλιος δεν έδυε. Η κίνηση και σ’ αυτό το δρόμο ήταν συνεχόμενη:
Εντόπισα σχεδόν αμέσως το graffiti με τη πολύ οικεία φιγούρα του Phil Lynott, αλλά και το μπαρ που το φιλοξενούσε, δίνοντας «υπόσχεση» επιστροφής μόλις τελείωναν τ’ αξιοθέατα:
Για το λόγο αυτό συνεχίσαμε τη πορεία μας στρίβοντας στην Kevin Street. Ωραίες γειτονιές και αυτές:
Μπαίνοντας στο μικρό στενάκι ST. Patrick’s Close που οδηγεί στο μεγαλεπήβολο ναό:
Λίγες στιγμές μετά αποκαλυπτόταν μπροστά μας:
Πλησιάσαμε εντυπωσιασμένοι προκειμένου να φτάσουμε στην είσοδο του:
Βγάζοντας φωτογραφίες της πολύ όμορφης πρόσοψης του με το κέλτικο σταυρό σε περίοπτη θέση:
Ο καθεδρικός ναός του Αγίου Πατρικίου ιδρύθηκε το 1191 προς τιμήν του προστάτη αγίου και φωτιστή της Ιρλανδίας και αποτελεί τον εθνικό καθεδρικό ναό της Εκκλησίας της Ιρλανδίας. Στην Ιρλανδική γλώσσα αποκαλείται "Árd Eaglais Naomh Pádraig" και είναι προφανώς ο μεγαλύτερος ναός της πόλης. Είναι ανοικτός και επισκέψιμος καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας και χρησιμοποιείται για όλες τις επίσημες γιορτές και τις εθνικές επετείους.
Κάναμε το γύρο του ναού φωτογραφίζοντας:
Βλέποντας δυστυχώς όλες τις πόρτες του ερμητικά κλειστές κι αμπαρωμένες:
Περιμετρικά του Αγίου Πατρικίου επίσης υπήρχε διακριτική παρουσία της αστυνομίας. Μα τι στο καλό είχε συμβεί; Πέσαμε στη περίπτωση βλέπετε και ήμασταν άτυχοι, καθώς όπως ενημερωθήκαμε είχε επισκεφτεί την ίδια ώρα το ναό ο πρωθυπουργός και κάποιοι επίσημοι της χώρας, οπότε και είχε απαγορευτεί η πρόσβαση προς οποιονδήποτε επισκέπτη. Κρίμα…
Φτάσαμε κάτω από το θεόρατο καμπαναριό.
Και αρκεστήκαμε σε μερικές ακόμα φωτογραφίες του εντυπωσιακού οικοδομήματος που δεν ήταν γραφτό να γνωρίσουμε εκ των έσω:
Τι να κάνουμε λοιπόν, αναγκαστικά οι καταστάσεις μας οδηγούσαν και πάλι στις Pub. Επιστρέψαμε στην οδό Camden (όπου είχα χρωστούμενα) και το μάτι μου δεν άργησε να πέσει σε ακόμα ένα προκλητικό μέρος:
Πρόκειται για pub που εικάζω ότι πήρε το όνομα της από το ομώνυμο album του Rory Gallagher το οποίο κυκλοφόρησε εν έτει 1975. Με τη σειρά της κι αυτή, μπήκε στη λίστα «εξυπηρέτησης» σ’ αυτή τη πολύ ωραία ροκ ν ρολ γειτονιά!
(Το εξώφυλλο του δίσκου με την αγαπημένη, πολυπαιγμένη, φαγωμένη κιθάρα του Rory)
Προς το παρόν ήταν η σειρά της Jimmy Rabbitte's pub με τη μεγάλη εξωτερική αυλή για τους καπνίζοντες. Άφησα τη παρέα να προχωρήσει μέσα για να φωτογραφήσω με την ησυχία μου το πολύ πετυχημένο graffiti του καλλιτέχνη που με «κυνηγούσε» όλη την ημέρα και δεν είχα ακόμα τη τύχη ν’ ακούσω ένα του τραγούδι στη πατρίδα του:
Μπήκα μέσα και κατευθύνθηκα στο υπέροχο μπαρ προκειμένου να παραγγείλω για όλους. Ήταν ώρα για Guinness. Εκ των υστέρων διαπίστωσα βέβαια ότι δίπλα ακριβώς υπήρχε το εργοστάσιο της five lamps που χωρούσε κι εκεί μια επίσκεψη, αν και πιθανολογώ ότι ήταν κλειστό λόγω Κυριακής:
Ήπιαμε τις μπύρες μας και αναθαρρήσαμε, οπότε μιας και είχε πέσει η νύχτα είπαμε να μην αφήσουμε παραπονεμένο και το έτερο bar αυτής της πολύ ωραίας συνοικίας. Είχε έρθει εξάλλου η ώρα για ένα ποτάκι. Κατευθυνθήκαμε μόλις 200 μέτρα πιο πάνω στο Against the Grain και πιάσαμε θέση στο πολύ ωραίο μπαρ του:
Κάποιοι επιμείναμε παραδοσιακά στα ουίσκι, ενώ μερικοί δοκιμάσανε ένα καινούριο ποτό – σπεσιαλιτέ του μπαρ με λεμόνι, ουίσκι, καρικεύματα και καυτό νερό, εντελώς διαφορετικό μα καθόλου αθώο:
Περάσαμε καλά και νωρίς το βραδάκι πήραμε το κοντινό δρόμο της επιστροφής. Χωριστήκαμε αφού οι δύο θελήσαν να δοκιμάσουν fish & chips σε διπλανό εστιατόριο (17 ευρώ η μερίδα σε φελιζόλ παρακαλώ) ενώ οι υπόλοιποι προμηθευτήκαμε μαγειρεμένο φαγητό από το σούπερ μάρκετ και κατευθυνθήκαμε προς το παγωμένο σπίτι. Είχα ήδη αρχίσει να καταλαβαίνω ότι αρρωσταίνω…
In the flinty light, it's midnight
And stars collide.
Shadows run, in full flight
To run, seek and hide.
I'm still not sure what part I play
In this shadow play, this shadow play.
Last edited:
