psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.095
- Likes
- 56.057
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Προετοιμασία ταξιδιού
- Αναχώρηση & Άφιξη - Boys are Back in town
- Οι πρώτες Guinness στη πόλη
- Κυνηγώντας το μαύρο θησαυρό
- Νύχ(σ)τα είναι, θα περάσει…
- Παράπλευρα του Liffey – Μέρα δεύτερη
- Στο μεγαλύτερο πάρκο της Ευρώπης
- Στα άδυτα του Jameson (Sine Metu) - Whiskey in the Jar
- Σαββατόβραδο στο Δουβλίνο
- Με σύμμαχο τον ήλιο (Don't believe a word) – Μέρα Τρίτη
- Στο πάρκο St Stephen's και το Κανάλι
- Στον Άγιο Πατρίκιο - Against the Grain
- Το τελευταίο βράδυ μου – Out in the fields
- Επίλογος – συμπεράσματα
Στα άδυτα του Jameson (Sine Metu) - Whiskey in the Jar
Νωρίς το απόγευμα επιστρέφαμε προς το κέντρο του Δουβλίνου και συγκεκριμένα τη νεωτεριστική περιοχή του Smithfield όπου βρισκόταν και το επόμενο αξιοθέατο της λίστας:
Δεν αργήσαμε να δούμε τη πρώτη ταμπέλα και να κατευθυνθούμε προς αυτό:
Τα πέτρινα δρομάκια και το κτίσμα μας προϊδέαζαν για κάτι πολύ ωραίο:
Το ίδιο και οι πόρτες με την αντίστοιχη σήμανση:
Η επισήμανση στην οδό New Church ήταν ξεκάθαρη! 230 ολόκληρα χρόνια στη γειτονιά…
Μια ιδιαίτερη γειτονιά που είχε εν τω μεταξύ καταληφθεί από αρκετά νέα κτήρια:
Το μήνυμα στη γυάλινη προθήκη ήταν ξεκάθαρο. Sine Metu (Γαελικά) που μεταφράζεται Χωρίς Φόβο (without fear). Το συγκεκριμένο απόφθεγμα αποτελεί σύνθημα της οικογένειας του Jameson και βρίσκεται φυσικά πάνω σε κάθε φιάλη. Sine Metu λοιπόν, προχωράμε!
Φτάσαμε βλέποντας τον εξωτερικό χώρο με τα βαρέλια:
Αλλά και την πολύ όμορφη είσοδο στα χρώματα του Jameson:
To Jameson Distillery Bow αποτελεί το χώρο στον οποίο γινόταν η απόσταξη του φημισμένου ουίσκι μέχρι και το 1971. Πλέον αποτελεί προορισμό μόνο για επισκέπτες που θέλουν να μάθουν την ιστορία του ποτού, να κάνουν τουρ και ξεναγήσεις, αλλά και δοκιμές γευσιγνωσίας.
Είχαμε ένα άγχος για τα εισιτήρια και προχωρήσαμε κατευθείαν στα ενδότερα, ωστόσο τα βρήκαμε χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα:
Το μέρος σε κερδίζει με την ομορφιά του από τη πρώτη στιγμή:
Όλα κινούνται σε χρώματα και ρυθμούς Jameson.
Εξίσου εντυπωσιακά είναι και τα δύο μεγάλα μπαρ εκατέρωθεν που μπορείς να δοκιμάσεις διάφορα από τα ποτά που προσφέρονται, σκέτα ή με τη μορφή cocktail:
Εκδώσαμε τα εισιτήρια κόστους 20 ευρώ, μαθαίνοντας με χαρά ότι το τουρ γίνεται με εξειδικευμένο προσωπικό, έχει μάθημα γευσιγνωσίας και προσφέρει και ένα ποτό στη τιμή αυτή! Καμία σχέση με το χθεσινό χυμαδιό της Guinness με λίγα λόγια…
Είχαμε περίπου μισή ώρα μέχρι να ξεκινήσει η περιήγηση, οπότε θεωρήσαμε σωστό να κάνουμε χρήση του κουπονιού με το δωρεάν ποτό.
Σε ένα ξεχωριστό σημείο υπήρχαν έτοιμα σερβιρισμένα ποτά για το λόγο αυτό τα οποία ανανεώνονταν συνεχώς, και ο καθένας λάμβανε το δικό του αφήνοντας το κουπόνι του σε ένα γυάλινο βάζο. Η επιλογή ήταν μεταξύ ενός κλασσικού ποτηριού Jameson κι ενός cocktail το οποίο οι περισσότεροι δοκιμάσαμε χωρίς να ξέρουμε από τι αποτελείται, έτσι για την αλλαγή. Sine Metu λοιπόν!
Περιττό να σας πω ότι ήταν από τα πιο νόστιμα και δροσερά ποτά που έχω πιει στη ζωή μου, εντύπωση που δεν ήταν μόνο δική μου αλλά όλων μας. Επειδή είμαι καλός άνθρωπος (όταν θέλω), θα μοιραστώ μαζί σας αυτή τη συνταγή την οποία σας συστήνω ανεπιφύλακτα:
Classic Gigner Jameson
50 Ml Jameson Whiskey
15 ml χυμό Lime ή λεμονιού, το οποίο έχουμε περάσει από σουρωτήρι δύο φορές
Ginger Ale κατά προτίμηση, ή Ginger beer περίπου στα 100-120 ml
Σερβίρουμε σε μεγάλο ποτήρι (όχι στενό) με πολύ πάγο και μια φέτα λεμόνι
Ήπιαμε με μεγάλη απόλαυση τα ποτά μας, βγήκαμε την απαραίτητη αναμνηστική φωτογραφία και διαβάσαμε μερικές πληροφορίες πριν το τουρ:
Η επιχείρηση γιγαντώθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα, φέροντας μάλιστα τη περιγραφή «η πόλη μέσα στη πόλη» καθώς απασχολούσε πολλούς και διαφορετικούς επαγγελματίες, από ζωγράφους μέχρι μηχανικούς και ξυλουργούς μέχρι χαλυβουργούς. Παρήκμασε κατά τις επόμενες δεκαετίες, αφενός από το καθεστώς ποτοαπαγόρευσης στην Αμερική αλλά και το άτυπο εμπάργκο της Μ. Βρετανίας, μέχρι τελικά να συνάψει συμμαχία με ανταγωνιστικά αποστακτήρια και να μεταφερθεί τελικώς το 1971 στο New Midleton.
Λίγα λεπτά μετά ξεκίνησε η προγραμματισμένη ξενάγηση, αφού πρώτα οργανωθήκαμε σε μικρά γκρουπ προκειμένου να υπάρχει εξυπηρέτηση και ευελιξία. Ο ξεναγός μας ήταν πολύ συμπαθητικός και μιλούσε τόσο όσο, προκειμένου να μας διαφωτίσει εκεί που υπήρχαν απορίες. Είδαμε πρώτα μια φωτογραφική έκθεση:
Αλλά και πορτρέτα ζωγραφικής με τους ιδρυτές του Jameson:
(Να επισημάνω ότι δεν υπάρχουν πάρα πολλές φωτογραφίες για λόγους απαγόρευσης φλας)
Είδαμε προθήκες με συσκευασίες, κιβώτια και κλασσικά πλέον μπουκάλια από τις πρώτες εποχές του Jameson:
Όλα αυτά περιμετρικά του πρώτου ορόφου, βλέποντας τον κόσμο κάτω να απολαμβάνει τα ποτά του στο μπαρ:
Ξεναγηθήκαμε ανάμεσα σε πρώτη ύλη (δημητριακά) στην οποία η εταιρεία δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα όπως μας ενημέρωσαν. Η διαδικασία παρασκευής μέχρι το στάδιο της ζύμωσης όπως μάθαμε δε διαφέρει σε τίποτα από αυτήν της μπύρας. Ο διαχωρισμός αρχίζει και γίνεται κατά το στάδιο της απόσταξης στα τεράστια δοχεία/καζάνια που βλέπαμε μπροστά μας. Η απόσταξη μάλιστα στο Jameson είναι τριπλή, κάτι που εξηγεί τη διαφορά του σε σχέση με αμερικάνικα μπέρμπον και σκωτσέζικα ουίσκι, τα οποία παράγονται (συνήθως) από μονή και διπλή απόσταξη αντίστοιχα.
Αφού ψεκαστήκαμε με «άρωμα» ουίσκι, προϊόν πρώτης απόσταξης και είδαμε το χώρο με τα καζάνια, φτάσαμε στο καλύτερο σημείο της περιήγησης, το μάθημα δηλαδή της γευσιγνωσίας:
Στο καθένα μας αναλογούσε μια θέση, ένα ποτήρι νερό για το ξέπλυμα του στόματος κι από ένα ποτηράκι με διαφορετικού τύπου ουίσκι, Αμερικανικό bourbon, Σκωτσέζικο Whisky και φυσικά Jameson, το αυθεντικό Ιρλανδέζικο Whiskey.
Πήραμε τις θέσεις μας και ετοιμαστήκαμε. Μας εξήγησαν αρχικά τον τρόπο διαφοράς παρασκευής για το bourbon πριν το δοκιμάσουμε. Μονή βράση και κύριο συστατικό το καλαμπόκι. Ξεπλύναμε και ετοιμαστήκαμε για το σκωτσέζικο whisky. Δημητριακά και διπλής απόσταξης στο συγκεκριμένο, με καπνιστό άρωμα και πικάντικη γεύση:
Το μάθημα ολοκληρώνονταν με δοκιμή του Jameson (όχι μόνο της απλής έκδοσης) δίνοντας έμφαση στο χρώμα του και τα αρώματα του. Ελαφριά αρώματα ανθέων και επίγευση καραμέλας όπως χαρακτηριστικά ανέφεραν. Μας παρακίνησαν μάλιστα πριν πιούμε το ποτό να δοκιμάσουμε να ανακινήσουμε το ποτήρι κυκλικά για να δούμε το «δάκρυ» που αφήνει το ουίσκι πάνω του, χαρακτηριστικό γνώρισμα όχι μόνο του Jameson αλλά όλων τον Ιρλανδικών:
Το τουρ ολοκληρώθηκε με ακόμα μια δόση Jameson και τις απαραίτητες ερωτήσεις προς το ξεναγό μας. Ιδιαίτερη μνεία έγινε στα βαρέλια και τη χρησιμότητα τους στη παλαίωση, κάτι που ήδη ξέραμε εγώ κι ο Νίκος από το αντίστοιχο τουρ στο μουσείο της Αβάνας, το νερό που προέρχονταν από πηγάδια της περιοχής αλλά και τη φύλαξη των βαρελιών σε υπόγεια που ήταν σκαμμένα κάτω και γύρω από το αποστακτήριο.
*Κάπου εδώ να γράψω κάποιες ακόμη πληροφορίες για τα Ιρλανδέζικα Whiskey. Οι κύριες διαφορές τους όπως αναφέρω και πιο πάνω, είναι τη τριπλή απόσταξη και η πιο ήπια γεύση, δίνοντας στο αποτέλεσμα μια γλυκιά – φρουτώδη αίσθηση. Η διαδικασία παραγωγής σε κάθε χώρα είναι πανομοιότυπη, με το νερό και τη πρώτη ύλη (κυρίως κριθάρι κ.α.), αλλά η Ιρλανδία είναι αυτή που υπερηφανεύεται για τα πρωτεία, καθώς εκεί συναντάμε τα παλαιότερα αποστακτήρια του κόσμου, ηλικίας άνω των 400 ετών καμιά φορά!
Κατεβήκαμε πολύ ενθουσιασμένοι απ’ όσα είδαμε και από την εμπειρία δοκιμών ουίσκι. Ναι μεν κάποια πράγματα ήταν σχετικά γνωστά, αλλά απόκτησαν μεγαλύτερη σημασία εξηγώντας τα κάποιος καταρτισμένος.
Χωρίς να το σκεφτώ εκμεταλλεύτηκα τη παρουσία αρκετών Αμερικανών τουριστών και εκατοντάδων ποτηριών με το Cocktail Ginger στο πάγκο του χώρου υποδοχής, τσιμπώντας ακόμα ένα απλώνοντας το χέρι μου μαεστρικά, εισπράττοντας το χλευασμό όλων των φίλων μου, όχι γιατί πήρα επιπλέον αλλά γιατί πήρα μόνο ένα…
Κι επειδή δε μπορούσαμε να διαχειριστούμε τον ενθουσιασμό μας, είπαμε να πεταχτούμε ξανά για μια μπυρίτσα μέχρι το Brazen Head που ήταν παραδίπλα.
Μετά τις έξι πήραμε το δρόμο της επιστροφής προς το σπίτι. Η πείνα με είχε κόψει και σταμάτησα να πάρω πακέτο ένα τύπου Philadelphia σάντουιτς με κρέας, το οποίο μετάνιωσα επιτόπου μόλις ήρθε η ώρα να πληρώσω τα περίπου 8.5€, ακόμα ένα δείγμα ακρίβειας σ’ αυτή τη πόλη…
Musha rain dum a doo, dum a da
Whack for my daddy, oh
Whack for my daddy, oh
There's whiskey in the jar, oh
(Έψαξα, άκουσα, βρήκα παραδοσιακές βερσιον, τσέκαρα ξανά αυτή των Metallica, αλλά διάολε η συγκεκριμένη εκτέλεση των Thin Lizzy είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει για το τραγούδι αυτό)
Νωρίς το απόγευμα επιστρέφαμε προς το κέντρο του Δουβλίνου και συγκεκριμένα τη νεωτεριστική περιοχή του Smithfield όπου βρισκόταν και το επόμενο αξιοθέατο της λίστας:
Δεν αργήσαμε να δούμε τη πρώτη ταμπέλα και να κατευθυνθούμε προς αυτό:
Τα πέτρινα δρομάκια και το κτίσμα μας προϊδέαζαν για κάτι πολύ ωραίο:
Το ίδιο και οι πόρτες με την αντίστοιχη σήμανση:
Η επισήμανση στην οδό New Church ήταν ξεκάθαρη! 230 ολόκληρα χρόνια στη γειτονιά…
Μια ιδιαίτερη γειτονιά που είχε εν τω μεταξύ καταληφθεί από αρκετά νέα κτήρια:
Το μήνυμα στη γυάλινη προθήκη ήταν ξεκάθαρο. Sine Metu (Γαελικά) που μεταφράζεται Χωρίς Φόβο (without fear). Το συγκεκριμένο απόφθεγμα αποτελεί σύνθημα της οικογένειας του Jameson και βρίσκεται φυσικά πάνω σε κάθε φιάλη. Sine Metu λοιπόν, προχωράμε!
Φτάσαμε βλέποντας τον εξωτερικό χώρο με τα βαρέλια:
Αλλά και την πολύ όμορφη είσοδο στα χρώματα του Jameson:
To Jameson Distillery Bow αποτελεί το χώρο στον οποίο γινόταν η απόσταξη του φημισμένου ουίσκι μέχρι και το 1971. Πλέον αποτελεί προορισμό μόνο για επισκέπτες που θέλουν να μάθουν την ιστορία του ποτού, να κάνουν τουρ και ξεναγήσεις, αλλά και δοκιμές γευσιγνωσίας.
Είχαμε ένα άγχος για τα εισιτήρια και προχωρήσαμε κατευθείαν στα ενδότερα, ωστόσο τα βρήκαμε χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα:
Το μέρος σε κερδίζει με την ομορφιά του από τη πρώτη στιγμή:
Όλα κινούνται σε χρώματα και ρυθμούς Jameson.
Εξίσου εντυπωσιακά είναι και τα δύο μεγάλα μπαρ εκατέρωθεν που μπορείς να δοκιμάσεις διάφορα από τα ποτά που προσφέρονται, σκέτα ή με τη μορφή cocktail:
Εκδώσαμε τα εισιτήρια κόστους 20 ευρώ, μαθαίνοντας με χαρά ότι το τουρ γίνεται με εξειδικευμένο προσωπικό, έχει μάθημα γευσιγνωσίας και προσφέρει και ένα ποτό στη τιμή αυτή! Καμία σχέση με το χθεσινό χυμαδιό της Guinness με λίγα λόγια…
Είχαμε περίπου μισή ώρα μέχρι να ξεκινήσει η περιήγηση, οπότε θεωρήσαμε σωστό να κάνουμε χρήση του κουπονιού με το δωρεάν ποτό.
Σε ένα ξεχωριστό σημείο υπήρχαν έτοιμα σερβιρισμένα ποτά για το λόγο αυτό τα οποία ανανεώνονταν συνεχώς, και ο καθένας λάμβανε το δικό του αφήνοντας το κουπόνι του σε ένα γυάλινο βάζο. Η επιλογή ήταν μεταξύ ενός κλασσικού ποτηριού Jameson κι ενός cocktail το οποίο οι περισσότεροι δοκιμάσαμε χωρίς να ξέρουμε από τι αποτελείται, έτσι για την αλλαγή. Sine Metu λοιπόν!
Περιττό να σας πω ότι ήταν από τα πιο νόστιμα και δροσερά ποτά που έχω πιει στη ζωή μου, εντύπωση που δεν ήταν μόνο δική μου αλλά όλων μας. Επειδή είμαι καλός άνθρωπος (όταν θέλω), θα μοιραστώ μαζί σας αυτή τη συνταγή την οποία σας συστήνω ανεπιφύλακτα:
Classic Gigner Jameson
50 Ml Jameson Whiskey
15 ml χυμό Lime ή λεμονιού, το οποίο έχουμε περάσει από σουρωτήρι δύο φορές
Ginger Ale κατά προτίμηση, ή Ginger beer περίπου στα 100-120 ml
Σερβίρουμε σε μεγάλο ποτήρι (όχι στενό) με πολύ πάγο και μια φέτα λεμόνι
Ήπιαμε με μεγάλη απόλαυση τα ποτά μας, βγήκαμε την απαραίτητη αναμνηστική φωτογραφία και διαβάσαμε μερικές πληροφορίες πριν το τουρ:
Η επιχείρηση γιγαντώθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα, φέροντας μάλιστα τη περιγραφή «η πόλη μέσα στη πόλη» καθώς απασχολούσε πολλούς και διαφορετικούς επαγγελματίες, από ζωγράφους μέχρι μηχανικούς και ξυλουργούς μέχρι χαλυβουργούς. Παρήκμασε κατά τις επόμενες δεκαετίες, αφενός από το καθεστώς ποτοαπαγόρευσης στην Αμερική αλλά και το άτυπο εμπάργκο της Μ. Βρετανίας, μέχρι τελικά να συνάψει συμμαχία με ανταγωνιστικά αποστακτήρια και να μεταφερθεί τελικώς το 1971 στο New Midleton.
Λίγα λεπτά μετά ξεκίνησε η προγραμματισμένη ξενάγηση, αφού πρώτα οργανωθήκαμε σε μικρά γκρουπ προκειμένου να υπάρχει εξυπηρέτηση και ευελιξία. Ο ξεναγός μας ήταν πολύ συμπαθητικός και μιλούσε τόσο όσο, προκειμένου να μας διαφωτίσει εκεί που υπήρχαν απορίες. Είδαμε πρώτα μια φωτογραφική έκθεση:
Αλλά και πορτρέτα ζωγραφικής με τους ιδρυτές του Jameson:
(Να επισημάνω ότι δεν υπάρχουν πάρα πολλές φωτογραφίες για λόγους απαγόρευσης φλας)
Είδαμε προθήκες με συσκευασίες, κιβώτια και κλασσικά πλέον μπουκάλια από τις πρώτες εποχές του Jameson:
Όλα αυτά περιμετρικά του πρώτου ορόφου, βλέποντας τον κόσμο κάτω να απολαμβάνει τα ποτά του στο μπαρ:
Ξεναγηθήκαμε ανάμεσα σε πρώτη ύλη (δημητριακά) στην οποία η εταιρεία δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα όπως μας ενημέρωσαν. Η διαδικασία παρασκευής μέχρι το στάδιο της ζύμωσης όπως μάθαμε δε διαφέρει σε τίποτα από αυτήν της μπύρας. Ο διαχωρισμός αρχίζει και γίνεται κατά το στάδιο της απόσταξης στα τεράστια δοχεία/καζάνια που βλέπαμε μπροστά μας. Η απόσταξη μάλιστα στο Jameson είναι τριπλή, κάτι που εξηγεί τη διαφορά του σε σχέση με αμερικάνικα μπέρμπον και σκωτσέζικα ουίσκι, τα οποία παράγονται (συνήθως) από μονή και διπλή απόσταξη αντίστοιχα.
Αφού ψεκαστήκαμε με «άρωμα» ουίσκι, προϊόν πρώτης απόσταξης και είδαμε το χώρο με τα καζάνια, φτάσαμε στο καλύτερο σημείο της περιήγησης, το μάθημα δηλαδή της γευσιγνωσίας:
Στο καθένα μας αναλογούσε μια θέση, ένα ποτήρι νερό για το ξέπλυμα του στόματος κι από ένα ποτηράκι με διαφορετικού τύπου ουίσκι, Αμερικανικό bourbon, Σκωτσέζικο Whisky και φυσικά Jameson, το αυθεντικό Ιρλανδέζικο Whiskey.
Πήραμε τις θέσεις μας και ετοιμαστήκαμε. Μας εξήγησαν αρχικά τον τρόπο διαφοράς παρασκευής για το bourbon πριν το δοκιμάσουμε. Μονή βράση και κύριο συστατικό το καλαμπόκι. Ξεπλύναμε και ετοιμαστήκαμε για το σκωτσέζικο whisky. Δημητριακά και διπλής απόσταξης στο συγκεκριμένο, με καπνιστό άρωμα και πικάντικη γεύση:
Το μάθημα ολοκληρώνονταν με δοκιμή του Jameson (όχι μόνο της απλής έκδοσης) δίνοντας έμφαση στο χρώμα του και τα αρώματα του. Ελαφριά αρώματα ανθέων και επίγευση καραμέλας όπως χαρακτηριστικά ανέφεραν. Μας παρακίνησαν μάλιστα πριν πιούμε το ποτό να δοκιμάσουμε να ανακινήσουμε το ποτήρι κυκλικά για να δούμε το «δάκρυ» που αφήνει το ουίσκι πάνω του, χαρακτηριστικό γνώρισμα όχι μόνο του Jameson αλλά όλων τον Ιρλανδικών:
Το τουρ ολοκληρώθηκε με ακόμα μια δόση Jameson και τις απαραίτητες ερωτήσεις προς το ξεναγό μας. Ιδιαίτερη μνεία έγινε στα βαρέλια και τη χρησιμότητα τους στη παλαίωση, κάτι που ήδη ξέραμε εγώ κι ο Νίκος από το αντίστοιχο τουρ στο μουσείο της Αβάνας, το νερό που προέρχονταν από πηγάδια της περιοχής αλλά και τη φύλαξη των βαρελιών σε υπόγεια που ήταν σκαμμένα κάτω και γύρω από το αποστακτήριο.
*Κάπου εδώ να γράψω κάποιες ακόμη πληροφορίες για τα Ιρλανδέζικα Whiskey. Οι κύριες διαφορές τους όπως αναφέρω και πιο πάνω, είναι τη τριπλή απόσταξη και η πιο ήπια γεύση, δίνοντας στο αποτέλεσμα μια γλυκιά – φρουτώδη αίσθηση. Η διαδικασία παραγωγής σε κάθε χώρα είναι πανομοιότυπη, με το νερό και τη πρώτη ύλη (κυρίως κριθάρι κ.α.), αλλά η Ιρλανδία είναι αυτή που υπερηφανεύεται για τα πρωτεία, καθώς εκεί συναντάμε τα παλαιότερα αποστακτήρια του κόσμου, ηλικίας άνω των 400 ετών καμιά φορά!
Κατεβήκαμε πολύ ενθουσιασμένοι απ’ όσα είδαμε και από την εμπειρία δοκιμών ουίσκι. Ναι μεν κάποια πράγματα ήταν σχετικά γνωστά, αλλά απόκτησαν μεγαλύτερη σημασία εξηγώντας τα κάποιος καταρτισμένος.
Χωρίς να το σκεφτώ εκμεταλλεύτηκα τη παρουσία αρκετών Αμερικανών τουριστών και εκατοντάδων ποτηριών με το Cocktail Ginger στο πάγκο του χώρου υποδοχής, τσιμπώντας ακόμα ένα απλώνοντας το χέρι μου μαεστρικά, εισπράττοντας το χλευασμό όλων των φίλων μου, όχι γιατί πήρα επιπλέον αλλά γιατί πήρα μόνο ένα…
Κι επειδή δε μπορούσαμε να διαχειριστούμε τον ενθουσιασμό μας, είπαμε να πεταχτούμε ξανά για μια μπυρίτσα μέχρι το Brazen Head που ήταν παραδίπλα.
Μετά τις έξι πήραμε το δρόμο της επιστροφής προς το σπίτι. Η πείνα με είχε κόψει και σταμάτησα να πάρω πακέτο ένα τύπου Philadelphia σάντουιτς με κρέας, το οποίο μετάνιωσα επιτόπου μόλις ήρθε η ώρα να πληρώσω τα περίπου 8.5€, ακόμα ένα δείγμα ακρίβειας σ’ αυτή τη πόλη…
Musha rain dum a doo, dum a da
Whack for my daddy, oh
Whack for my daddy, oh
There's whiskey in the jar, oh
(Έψαξα, άκουσα, βρήκα παραδοσιακές βερσιον, τσέκαρα ξανά αυτή των Metallica, αλλά διάολε η συγκεκριμένη εκτέλεση των Thin Lizzy είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει για το τραγούδι αυτό)
Last edited:
