psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.094
- Likes
- 45.322
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Peru, Japan, Iceland
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Προετοιμασία ταξιδιού
- Αναχώρηση & Άφιξη - Boys are Back in town
- Οι πρώτες Guinness στη πόλη
- Κυνηγώντας το μαύρο θησαυρό
- Νύχ(σ)τα είναι, θα περάσει…
- Παράπλευρα του Liffey – Μέρα δεύτερη
- Στο μεγαλύτερο πάρκο της Ευρώπης
- Στα άδυτα του Jameson (Sine Metu) - Whiskey in the Jar
- Σαββατόβραδο στο Δουβλίνο
- Με σύμμαχο τον ήλιο (Don't believe a word) – Μέρα Τρίτη
- Στο πάρκο St Stephen's και το Κανάλι
- Στον Άγιο Πατρίκιο - Against the Grain
- Το τελευταίο βράδυ μου – Out in the fields
- Επίλογος – συμπεράσματα
Επίλογος – συμπεράσματα
Το mini van με τον Ιρλανδό οδηγό μας μάζεψε στις 9:30 το πρωί προκειμένου να μας μεταφέρει στο αεροδρόμιο σε 30 λεπτά με κόστος 40€ συνολικά. Ο χρόνος που είχαμε στη διάθεση μας ήταν αρκετός ώστε να ψωνίσω και κάποια άλλα δωράκια, μεταξύ αυτών και μια πολύ ωραία κούπα Guinness για την αδερφή μου, σε τιμές αντίστοιχες του storehouse.
Η μεγάλη πτήση, σχεδόν από τη μία άκρη της Ευρώπης στην άλλη έφυγε στις 12:55 τοπική ώρα από το αεροδρόμιο του Δουβλίνου, κάτι που σημαίνει ότι με την αναμονή στο Βενιζέλος, τη μεταφορά και τα διαδικαστικά, έμπαινα στο σπίτι μου στις 10 το βράδυ, ταλαιπωρημένος, αρκετά συναχωμένος και παράλληλα χαρούμενος.
Συνοπτικά:
1. Δε πιστεύω ότι κάλυψα τα αξιοθέατα της πόλης το τριήμερο που βρέθηκα σ’ αυτήν. Υπάρχουν αξιοθέατα, υπάρχουν μουσεία, υπάρχουν ακόμα περισσότερες Pub οπότε τι να πρωτοπρολάβει κανείς. Έχω παράπονο απ’ τον εαυτό μου σ’ αυτό το κομμάτι, όχι βέβαια ότι κάναμε λίγα όπως είδατε.
2. Οι τρεις γεμάτες μέρες στη πόλη δεν θεωρώ ότι αρκούν, είναι ωστόσο ένα πολύ καλό δείγμα. Έχει το ενδιαφέρον της, το οποίο αυξάνεται κατακόρυφα στη περίπτωση που κανονίσετε εκδρομές σε κοντινές πόλεις, ή ακόμη καλύτερα επαρχία. Παίζει μεγάλο ρόλο βέβαια και η εποχή, όπως άλλωστε σε κάθε εκδρομή. Αλλιώς είναι να νυχτώνει στις 9 και τις 10, αλλιώς στις 4 όπως στη περίπτωση μας.
3. Οι τιμές της εκδρομής κυμάνθηκαν σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα, κάνοντας την μακράν την ακριβότερη εκδρομή που έχω πάει ως τώρα, μάλιστα αδικαιολόγητα στις περισσότερες των περιπτώσεων. Θα έλεγα σίγουρα ένα 40-60 % πάνω σε όλα από τις αντίστοιχες τιμές στη χώρα μας και ίσως να είμαι και επιεικής. Εξαιρώ τα αεροπορικά εισιτήρια και διαμονή που κόστισαν στο σύνολο κάτω από 250€, τιμή λογική για μια πτήση με μετεπιβίβαση και διαμέρισμα στο κέντρο.
Για εστιατόρια και μπαρ τι να πω; Πλήρης απογοήτευση στο θέμα τιμών. Δε γίνεται ρε φίλε να πληρώνουμε τη βαρελίσια Guinness ακριβότερη απ’ ότι στη Θεσσαλονίκη. Δε γίνεται να κάνει μια μπαγιάτικη σφολιάτα 5€. Δε γίνεται μια μερίδα στο χέρι να κάνει 17€. Σίγουρα δεν ευχαριστήθηκα φαγητό έξω, να είναι καλά τα Super market, ενώ στα ποτά υπάρχουν λύσεις κι επιλογές. Ακολουθήστε γενικώς το κανόνα «όσο πιο μακριά απ’ το κέντρο τόσο καλυτερεύουν τα πράγματα», αλλά και πάλι μη περιμένετε θαύματα.
4. Η περιοχή της διαμονής μας ήταν ιδανική, και η πρόσβαση σ’ αυτήν με τα μέσα αλλά και με τα πόδια αρκετά εύκολη όπως αναφέρω και στην ιστορία. Τώρα βέβαια που ξέρουμε, είναι πολύ διαφορετικά τα δεδομένα, θα συνιστούσα διαμονή λίγο εκτός κέντρου, αλλά αν βρείτε προσφορά προτιμήστε το.
5. Το θέμα ασφάλεια ούτε με προβλημάτιζε ιδιαίτερα, ούτε είδα κάτι περίεργο πέρα από ένα σημείο με μερικούς χρήστες που προσπαθούσαν οι άνθρωποι να ανταπεξέλθουν στη ζωή του δρόμου και το βραδινό κρύο. Την απαραίτητη προσοχή και όλα θα πάνε καλά.
6. Διαπίστωσα ομοιότητες με τους Ιρλανδούς -όσο ήταν εφικτό φυσικά να βγάλω τέτοιο συμπέρασμα- και αρκετά εξωστρεφή χαρακτήρα. Πρόθυμοι πάντα σε όλα, να σου μιλήσουν, να σε βοηθήσουν, να σε καθοδηγήσουν αν χρειαστεί, προφίλ και γνώμη που είχα σχηματίσει γι’ αυτούς και από όταν τους πετύχαινα σαν ταξιδιώτες σε άλλες χώρες (κάνουν μπαμ) κι ευτυχώς δικαιώθηκα. Δε ξέρω πως είναι οι υπόλοιποι Βρεττανοί αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτό τον όρο, αλλά για τους Ιρλανδούς έχω να λέω τα καλύτερα.
7. Δε μπορώ να πω ότι δυσκολευτήκαμε κάπου σε επίπεδο επικοινωνίας, συνεννόησης, πρόσβασης στα αξιοθέατα, μετακίνησης, μεταφοράς κτλ. Οργανωμένη πόλη, όλα ήταν εύκολα και διαθέσιμα κι από το διαδίκτυο ανά πάσα στιγμή.
8. Αν για το φαγητό είχα να πω τα χειρότερα κυρίως λόγω τιμής, για το αλκοόλ θα πω μόνο καλά λόγια. Τι περίεργο θα μου πείτε, ωστόσο έχω να το δικαιολογήσω. Οι μπύρες και οι pub είναι στη κουλτούρα αυτού του λαού, είναι στα έθιμα του. Δε γίνεται να μη το ακολουθήσεις κι έχει άλλη χάρη όταν κάθεσαι στο μπαρ και τα πίνεις μαζί τους. Δοκιμάστε ότι καλό έχουν σε βαρέλι, δε θα απογοητευτείτε και φυσικά τα παραδοσιακά αποστάγματα ουίσκι τους, είτε κλασσικά είτε σε κοκτέιλ. Πραγματοποιήστε οπωσδήποτε ένα τουρ σε κάποιο από τα εργοστάσια απόσταξης (δεν είναι μόνο το Jameson) κάτι που θα σας μείνει.
9. Τις μουσικές βέβαια που ήλπιζα δε τις άκουσα επ’ ουδενί. Κάτι πήγε να γίνει το τελευταίο βράδυ στο Foggy Dew, αλλά και πάλι μέτρια πράγματα.
10. Συνοψίζοντας την εξαιρετική αυτή εκδρομή, δε λέω ότι καλύφθηκα από τη πόλη, απλά και μόνο γιατί θέλω να ξαναπάω, υπό τον όρο ότι αυτή τη φορά θα δω και κάτι ακόμη, ίσως μια πόλη στη Β. Ιρλανδία όπως το Μπέλφαστ, ή το Κορκ, ή κάτι από επαρχία.
Υ.Γ. Κάτι τελευταίο που θέλω να αναφέρω, ειδικότερα σε όσους διστάζουν να γράψουν κάποια ταξιδιωτική ιστορία τους.
Μέσα στη συνεχόμενη ροή της ζωής & την αλληλουχία των εκδρομών, πραγματικά δεν είχα καταλάβει πόσο καλά πέρασα στο Δουβλίνο και πόσο με στιγμάτισε αυτή η εκδρομή, παρά μόνο τώρα που δυο χρόνια μετά κάθισα να τα βάλω όλα σε μια σειρά, σκέψεις, φωτογραφίες κι αναμνήσεις. Αυτή ίσως είναι η μεγαλύτερη αξία της καταγραφής, να εκτιμάς με άλλη ματιά όσα έχεις ζήσει.
Ραντεβού στην επόμενη ιστορία.
Ραντεβού στην Ιρλανδία.
Νησί άλλωστε δεν είναι κι αυτό;
But you see, it's not me, it's not my family
In your head, in your head they are fighting
With their tanks, and their bombs, and their bombs, and their guns
In your head, in your head they are crying
Το mini van με τον Ιρλανδό οδηγό μας μάζεψε στις 9:30 το πρωί προκειμένου να μας μεταφέρει στο αεροδρόμιο σε 30 λεπτά με κόστος 40€ συνολικά. Ο χρόνος που είχαμε στη διάθεση μας ήταν αρκετός ώστε να ψωνίσω και κάποια άλλα δωράκια, μεταξύ αυτών και μια πολύ ωραία κούπα Guinness για την αδερφή μου, σε τιμές αντίστοιχες του storehouse.
Η μεγάλη πτήση, σχεδόν από τη μία άκρη της Ευρώπης στην άλλη έφυγε στις 12:55 τοπική ώρα από το αεροδρόμιο του Δουβλίνου, κάτι που σημαίνει ότι με την αναμονή στο Βενιζέλος, τη μεταφορά και τα διαδικαστικά, έμπαινα στο σπίτι μου στις 10 το βράδυ, ταλαιπωρημένος, αρκετά συναχωμένος και παράλληλα χαρούμενος.
Συνοπτικά:
1. Δε πιστεύω ότι κάλυψα τα αξιοθέατα της πόλης το τριήμερο που βρέθηκα σ’ αυτήν. Υπάρχουν αξιοθέατα, υπάρχουν μουσεία, υπάρχουν ακόμα περισσότερες Pub οπότε τι να πρωτοπρολάβει κανείς. Έχω παράπονο απ’ τον εαυτό μου σ’ αυτό το κομμάτι, όχι βέβαια ότι κάναμε λίγα όπως είδατε.
2. Οι τρεις γεμάτες μέρες στη πόλη δεν θεωρώ ότι αρκούν, είναι ωστόσο ένα πολύ καλό δείγμα. Έχει το ενδιαφέρον της, το οποίο αυξάνεται κατακόρυφα στη περίπτωση που κανονίσετε εκδρομές σε κοντινές πόλεις, ή ακόμη καλύτερα επαρχία. Παίζει μεγάλο ρόλο βέβαια και η εποχή, όπως άλλωστε σε κάθε εκδρομή. Αλλιώς είναι να νυχτώνει στις 9 και τις 10, αλλιώς στις 4 όπως στη περίπτωση μας.
3. Οι τιμές της εκδρομής κυμάνθηκαν σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα, κάνοντας την μακράν την ακριβότερη εκδρομή που έχω πάει ως τώρα, μάλιστα αδικαιολόγητα στις περισσότερες των περιπτώσεων. Θα έλεγα σίγουρα ένα 40-60 % πάνω σε όλα από τις αντίστοιχες τιμές στη χώρα μας και ίσως να είμαι και επιεικής. Εξαιρώ τα αεροπορικά εισιτήρια και διαμονή που κόστισαν στο σύνολο κάτω από 250€, τιμή λογική για μια πτήση με μετεπιβίβαση και διαμέρισμα στο κέντρο.
Για εστιατόρια και μπαρ τι να πω; Πλήρης απογοήτευση στο θέμα τιμών. Δε γίνεται ρε φίλε να πληρώνουμε τη βαρελίσια Guinness ακριβότερη απ’ ότι στη Θεσσαλονίκη. Δε γίνεται να κάνει μια μπαγιάτικη σφολιάτα 5€. Δε γίνεται μια μερίδα στο χέρι να κάνει 17€. Σίγουρα δεν ευχαριστήθηκα φαγητό έξω, να είναι καλά τα Super market, ενώ στα ποτά υπάρχουν λύσεις κι επιλογές. Ακολουθήστε γενικώς το κανόνα «όσο πιο μακριά απ’ το κέντρο τόσο καλυτερεύουν τα πράγματα», αλλά και πάλι μη περιμένετε θαύματα.
4. Η περιοχή της διαμονής μας ήταν ιδανική, και η πρόσβαση σ’ αυτήν με τα μέσα αλλά και με τα πόδια αρκετά εύκολη όπως αναφέρω και στην ιστορία. Τώρα βέβαια που ξέρουμε, είναι πολύ διαφορετικά τα δεδομένα, θα συνιστούσα διαμονή λίγο εκτός κέντρου, αλλά αν βρείτε προσφορά προτιμήστε το.
5. Το θέμα ασφάλεια ούτε με προβλημάτιζε ιδιαίτερα, ούτε είδα κάτι περίεργο πέρα από ένα σημείο με μερικούς χρήστες που προσπαθούσαν οι άνθρωποι να ανταπεξέλθουν στη ζωή του δρόμου και το βραδινό κρύο. Την απαραίτητη προσοχή και όλα θα πάνε καλά.
6. Διαπίστωσα ομοιότητες με τους Ιρλανδούς -όσο ήταν εφικτό φυσικά να βγάλω τέτοιο συμπέρασμα- και αρκετά εξωστρεφή χαρακτήρα. Πρόθυμοι πάντα σε όλα, να σου μιλήσουν, να σε βοηθήσουν, να σε καθοδηγήσουν αν χρειαστεί, προφίλ και γνώμη που είχα σχηματίσει γι’ αυτούς και από όταν τους πετύχαινα σαν ταξιδιώτες σε άλλες χώρες (κάνουν μπαμ) κι ευτυχώς δικαιώθηκα. Δε ξέρω πως είναι οι υπόλοιποι Βρεττανοί αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτό τον όρο, αλλά για τους Ιρλανδούς έχω να λέω τα καλύτερα.
7. Δε μπορώ να πω ότι δυσκολευτήκαμε κάπου σε επίπεδο επικοινωνίας, συνεννόησης, πρόσβασης στα αξιοθέατα, μετακίνησης, μεταφοράς κτλ. Οργανωμένη πόλη, όλα ήταν εύκολα και διαθέσιμα κι από το διαδίκτυο ανά πάσα στιγμή.
8. Αν για το φαγητό είχα να πω τα χειρότερα κυρίως λόγω τιμής, για το αλκοόλ θα πω μόνο καλά λόγια. Τι περίεργο θα μου πείτε, ωστόσο έχω να το δικαιολογήσω. Οι μπύρες και οι pub είναι στη κουλτούρα αυτού του λαού, είναι στα έθιμα του. Δε γίνεται να μη το ακολουθήσεις κι έχει άλλη χάρη όταν κάθεσαι στο μπαρ και τα πίνεις μαζί τους. Δοκιμάστε ότι καλό έχουν σε βαρέλι, δε θα απογοητευτείτε και φυσικά τα παραδοσιακά αποστάγματα ουίσκι τους, είτε κλασσικά είτε σε κοκτέιλ. Πραγματοποιήστε οπωσδήποτε ένα τουρ σε κάποιο από τα εργοστάσια απόσταξης (δεν είναι μόνο το Jameson) κάτι που θα σας μείνει.
9. Τις μουσικές βέβαια που ήλπιζα δε τις άκουσα επ’ ουδενί. Κάτι πήγε να γίνει το τελευταίο βράδυ στο Foggy Dew, αλλά και πάλι μέτρια πράγματα.
10. Συνοψίζοντας την εξαιρετική αυτή εκδρομή, δε λέω ότι καλύφθηκα από τη πόλη, απλά και μόνο γιατί θέλω να ξαναπάω, υπό τον όρο ότι αυτή τη φορά θα δω και κάτι ακόμη, ίσως μια πόλη στη Β. Ιρλανδία όπως το Μπέλφαστ, ή το Κορκ, ή κάτι από επαρχία.
Υ.Γ. Κάτι τελευταίο που θέλω να αναφέρω, ειδικότερα σε όσους διστάζουν να γράψουν κάποια ταξιδιωτική ιστορία τους.
Μέσα στη συνεχόμενη ροή της ζωής & την αλληλουχία των εκδρομών, πραγματικά δεν είχα καταλάβει πόσο καλά πέρασα στο Δουβλίνο και πόσο με στιγμάτισε αυτή η εκδρομή, παρά μόνο τώρα που δυο χρόνια μετά κάθισα να τα βάλω όλα σε μια σειρά, σκέψεις, φωτογραφίες κι αναμνήσεις. Αυτή ίσως είναι η μεγαλύτερη αξία της καταγραφής, να εκτιμάς με άλλη ματιά όσα έχεις ζήσει.
Ραντεβού στην επόμενη ιστορία.
Ραντεβού στην Ιρλανδία.
Νησί άλλωστε δεν είναι κι αυτό;
But you see, it's not me, it's not my family
In your head, in your head they are fighting
With their tanks, and their bombs, and their bombs, and their guns
In your head, in your head they are crying
Last edited:
